Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
11-03-2012
FILM: Air Doll (Kore-eda Hirokazu) (Japan, 2009)
AIR DOLL [Kuuki ningyo] (Kore-eda Hirokazu) (Japan, 2009)
Hideo is een kellner die een ongelukkige liefde tracht te vergeten door samen te leven met een opblaaspop: hij eet en praat met haar, slaapt met haar en bedrijft de liefde met haar. Op een dag krijgt Nozomi (want zo heet deze sekspop) plots een hart én verandert ze in een echte vrouw (weliswaar met hier en daar nog een naad op haar armen en benen). Overdag, als Hideo werkt, trekt ze, gekleed in een ultrakort dienstmeidenpakje, de stad in en ze vindt een job als bediende in een videotheek, waar ze zon beetje verliefd wordt op een andere bediende (waarvan het niet helemaal duidelijk is of die ook een opblaaspop is of niet). Veel gebeurt er verder niet: ze heeft even contact met een oude man (die klaagt over de leegheid van de mensen, ik ben ook leeg, zegt onze Nozomi), bezoekt even haar schepper (een maker van opblaaspoppen) en loopt wat rond met haar liefje. Op een keer kwetst ze zich in de videotheek en loopt ze leeg, maar haar vriendje blaast haar weer op. s Nachts is ze weer de sekspop van Hideo, tot die een andere pop heeft gekocht en ze hem daarmee betrapt. Hij is eerst verbaasd maar vraagt haar dan om weer gewoon in een pop te veranderen. Heel gelukkig lijkt Nozomi uiteindelijk toch niet te worden, en ten slotte legt ze zichzelf bij de vuilniszakken.
Een rare film is dit (overigens gebaseerd op een manga-stripreeks)! Overduidelijk is dat hier weer Kore-edas stokpaardje bereden wordt: de leegheid en onverschilligheid van de mensen en het gebrek aan communicatie in de moderne (Japanse) maatschappij. Dit stokpaardje kenden we reeds uit andere, erg verdienstelijke films van deze regisseur (Nobody knows, Still walking), maar in deze Air doll wordt het thema wel héél erg oppervlakkig en onbevredigend uitgewerkt. De actrice Bae Duna levert een aardige prestatie als levende opblaaspop en alles wordt gefilmd in opvallend heldere en mooie kleuren, maar het verhaal is zéér ongeloofwaardig en hangt met haken en ogen aan elkaar. De film bevat nogal wat bloot, maar is duidelijk niet bedoeld om te shockeren, want alles wordt met veel goede smaak in beeld gebracht. Volgens de Internetsite Rotten Tomatoes zouden vooral vrouwen van deze film gecharmeerd zijn. Toen de film in Cannes werd voorgesteld, waren de reacties in elk geval zeer lauwtjes.
Quotering: **
(10 maart 2012) (dvd bib Wuustwezel)
