.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Prof. Dr. TIINEKE BEEKMAN     

Aan de buitenkant. Voor binnenkant : zie hieronder.

o-o-o-o-o-o-

Links mag belgicisme laten varen

Tinneke Beeckman is postdoctoraal onderzoekster aan de VUB waar zij werkt rond politieke filosofie. Zij gaat niet mee in de anti-Vlaamse kritiek. Teruggrijpen naar een status-quo voor België volstaat niet als project  

Er gaan 'linkse' stemmen op voor een cordon sanitaire tegen de N-VA. Walter Pauli legde al haarfijn uit waarom zo'n oproep vooral contraproductief werkt (DM 26/10). Zo'n oproep is ook ondemocratisch: weldra moet ongeveer de meerderheid van de Vlamingen in quarantaine worden geplaatst, omdat ze niet meer in het Belgische verhaal passen. Maar zelfs vanuit een links project is een dergelijke opstelling tegenover wat er politiek in Vlaanderen gebeurt een misvatting. Een juiste inschatting van de globalisering en haar (neoliberale) gevaren leidt namelijk tot het inzicht dat België niet een project van de toekomst is. Anders gezegd: het is logisch dat links het economisch rechtse programma van de N-VA bestrijdt. Maar teruggrijpen naar een status-quo voor België volstaat niet als project. Hoe sneller links dit beseft, hoe sneller het zich electoraal kan herstellen.

Historisch gezien hangt het ontstaan van de negentiende-eeuwse Europese natiestaten samen met de industrialisering. Oorspronkelijk regelde het nationale - nu federale niveau het economische beleid, zoals het bijsturen van de marktwerking en het verzekeren van een eigen munteenheid. Ook de veelbesproken financieringswet uit 1989 dateert nog uit de periode waarin de natiestaat een economisch beleid uitstippelde. Maar sindsdien is veel veranderd. In de jaren negentig werden belangrijke Europese akkoorden gesloten en in 2002 werd de euro ingevoerd.

De Europese integratie en de globalisering hebben duidelijke politieke en economische gevolgen: de regio's nemen het voortouw en de industrie is niet langer de motor van de economie. Wat met het verouderde model samenhangt, komt onder druk te staan (de vakbonden, bijvoorbeeld).
Dat Vlaanderen aan belang wint, is dus een logische historische evolutie, geen terugkeer naar de duistere tijden van het nationalisme.

Het Belgische politieke niveau heeft steeds minder vat op de economische veranderingen. Ik vermeld slechts het lot van drie kroonjuwelen van het Belgische establishment: de overheid verkocht Fortis aan het Franse BNP Paribas, Société Générale hoort nu bij de Groupe Suez en InBev werd AB InBev. De globalisering voltrekt zich overal in Europa: nationale regeringen laten de vrije markt volop spelen, om vervolgens machtelozer achter te blijven.

Dat links hierbij soms aan de macht is, zoals in de paarse regering, verandert daar weinig of niets aan: de federale regering heeft maatregelen goedgekeurd zoals de notionele interestaftrek, het privatiseren van overheidsbedrijven en het voeren van een desastreus fraudebeleid. Bij deze (neo)liberale omwenteling past eveneens een immigratiebeleid dat de loonconcurrentie doet toenemen. Vooral wie de laagste lonen trekt, lijdt daaronder: de negentiende-eeuwse arbeiders zijn nu uitgebuite kansarmen en illegalen. Het heeft dus niet veel zin om in federaal links een echt progressief project te zien.
Wat nu? Een links project voor de 21ste eeuw bevat een visie op regionaal én internationaal vlak.

Federaal failliet
Laten we eerlijk zijn over België: politiek gezien blokkeert het federale niveau meer dan het regelt. Het federale failliet hangt samen met onomkeerbare feiten: er zijn geen unitaire partijen meer die een gemeenschappelijk project uitdragen. Partijen hebben een ander kiespubliek. Noord en zuid hebben zelfs een eigen publieke opinie. Daarbij heeft de globalisering de internationale status van het Frans aangetast ten voordele van het Engels: Vlaanderen richt zich naar de Angelsaksische wereld, terwijl de Franstaligen liever richting Parijs kijken. Hoe we over de maatschappij in brede zin denken verschilt steeds meer. Zelfs een federale kieskring kan dit niet omkeren.

Om al deze redenen is een verregaande democratische staatshervorming nodig. Dat betekent vooral decentralisatie en het respecteren van de subsidiariteit (het organiseren van bevoegdheden op lokaal niveau). Het democratische deficit op Europees niveau behoeft eveneens ernstige aanpassingen: Europa is een onaf project. En er is een nieuw democratisch project binnen Vlaanderen zelf nodig: een 'civil society' waarin mensen hun politieke verantwoordelijkheid nemen en zowel marktpartijen als overheidsbeambten kunnen aanspreken. Een goede democratische werking op regionaal niveau biedt een eerste politieke vertrekpunt om de hegemonie van de globalisering te doorbreken. Voorlopig is dit helaas niet vanzelfsprekend: zelfs een (meer) autonoom Vlaanderen heeft nog een lange weg af te leggen. De rechtse krachten zijn aanzienlijk. België biedt echter geen uitweg voor de strijd die links (eindelijk!) moet aangaan. Want één ding is duidelijk: voor het ontwikkelen van actiemogelijkheden zal het Belgische federale niveau alleen in belang afnemen

o-o-o-o-o-o-o-o-o

Pssst x 2

Ik geloof mijn ogen niet! Met Linxen die dergelijke taal uitslaan, zou ik zelfs willen mee naar bed gaan!

JaJa, in Nederland is er Femke Halsema, Mie Venina, zo gezegd, die zoete broodjes bakt, voor aan de ene arm, en Tinneke Van Heule Beekman, de Vlaamse Mie Katoen-komt-morgennoen, voor de andere arm.

De jonge leeuwenwelpen brullen!

Zo kan Vader gerust naar het feest om te vieren! Zoals gezegd; zit m’n jasje goed, zit m’n dasje goed….Ziet de boerinekens hun rokskes zwaaien….