.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Terzake het Proces Geert Wilders :stilte voor de storm?

Wat volgt is een terugblik analyse in Het Vrije Volk, een blik over de schouder achteruit waar onze samenleving beland is/was : het moeras van de DDR-democratie. Hoog tijd dus dat Geert Wilders daar een einde aan zal kunnen stellen. Zelfs al lukt het hem niet (helemaal) : dat er over gesproken en geschreven kan worden is al een goed begin.

(Verzucht) En dat geluk, deze ‘chance’, is voorlopig gereserveerd voor Nederlandse staatsburgers. Wij, in Vlaanderen, in de Zuidelijke Nederlanden dus, blijven daar voorlopig van verstoken. Al druppelt er gelukkig heel wat door…En dan denk ik aan de kracht van die ene druppel water die een hard marmerblad doorboort, als hij maar blijft op datzelfde plekje vallen….

Mag ik mij nog één (gewaagde) beeldspraak veroorloven aangaande de definitieve uitspraak, als die er ooit komt? Er zijn weinig inbrekers die hun werk in volle openbaarheid en in klaarlichten dage plegen te doen. Zij verkiezen de bescherming van de duisternis, als niemand op hun handen kan staan kijken, en al zeker geen camera’s. Er moet dus waarschijnlijk niet gevreesd worden voor een cassante uitspraak, en al zeker niet ondersteund door een live verslaggeving op TV. Zo stel ik mij voor, dat het Hof de volgende keer zal bemand/bevrouwd zijn door Rechters die nog weinig riskeren, in de beide richtingen dan, om reden van pensioen gerechtigde leeftijd….

Bestaat er niet ergens een dichtwerkje over drie galgen op een of ander galgenveld? Bij de hand houden mensen!

Als het Kabinet Rutte I zijn traject voorbeeldig kan afleggen, zit Wilders op rozen, want hoe meer ogen op hem gericht zijn, hoe minder inbrekers hij moet vrezen. En misschien dat intussen zijn aanklacht tegen de corrupte bevooroordeelde vooringenomen Raadsheer Schalken zijn beslag zal kennen? Daar zal, na dit voorspel, al blijken uit welke hoek de wind zal waaien voor de eigenlijke vertoning…..

Deze analyse is in ieder geval goed gezien van den arbiter, omdat ze de wortels van het kwaad heeft bloot gelegd : de Linxigheid is/was goed op weg om zich in de genen van de samenleving te nestelen.

o-o-o-o-o-o—o-o-

De schijn van onpartijdigheid tegen Wilders

ENCINA NAVAN - 27 OKTOBER 2010

Een opzetje, een gambiet en dan…wordt het proces van de eeuw een patstelling of schaakmat?

 Toen ik vernam van de toegewezen wraking van de rechtbank, werd ik bestormd door de meest tegengestelde gevoelens en gedachten. Het viel mij op dat een groot aantal reacties luidde dat Wilders hiermee een stevige overwinning had behaald op de rechtbank. Tenslotte had de rechtbank bij meerdere gelegenheden de schijn van partijdigheid tegen. De uitlatingen van rechter Moors (“U lijkt de discussie te mijden”; “Dat kan ik mij voorstellen”) geven grond aan die partijdigheid, alsmede de weigering om de meeste getuigen van Wilders te horen en tenslotte de weigering om Jansen te horen terzake van het Schalken-etentje. En al in de dagvaarding stond dat Wilders schuldig was, waarmee de schijn van partijdigheid al was gewekt.

Mr. J.W. Moors is geen groentje en hoewel iedereen zich kan verspreken, lijkt het me de moeite waard om een andere hypothese te bekijken. In alle sectoren van macht in dit land staat de gevestigde orde vijandig tegenover Wilders. Welke tactiek zouden deze mensen volgen?

De zaak Staat vs. Wilders wordt eerst opgepakt door een rechter die bekend staat om zijn linkse overtuiging en weet hoe hij fouten kan maken zonder daardoor direct zelf in de problemen te komen. Wilders moet deze rechters wel wraken, omdat het nalaten van die actie zou inhouden, dat hij daarmee het linkse wereldbeeld van de rechters aanvaardt als ijkpunt.

Op het eerste gezicht lijkt het alsof de rechterlijke macht verzwakt lijkt door de morele overwinning van Wilders, maar de uitkomst kan wel degelijk het tegendeel zijn.

Want laten we één ding duidelijk in het oog houden: dit is hoe dan ook een politiek proces, want er wordt een politicus aangeklaagd vanwege politieke uitspraken gedaan in een politieke functie en over een politieke kwestie rond immigratie en islam.

Vanwege dit politieke karakter en de enorme bekendheid van Wilders en de intensieve verslaggeving rond het proces is het uitgesloten dat er onpartijdige rechters gevonden worden. Elke rechter heeft een politieke overtuiging en al twintig jaar geleden was bekend dat twee derde van de rechters stemde op D66 of PvdA (In 1991 stemde 58 % op die twee partijen, in 2006 nog 46 %, bron Trouw).

In 2008 deed Maurice de Hond nog een keer onderzoek waaruit o.a. blijkt dat 4 van de 5 rechters regelmatig het NOS-journaal ziet (p. 11 van het onderzoek), dat Volkskrant en NRC veruit de meest gelezen kranten zijn (p. 9) en dat 63% op een linkse partij heeft gestemd (p. 26).

Met het opofferen van Moors heeft de rechterlijke macht bereikt dat de schijn van partijdigheid is weggenomen. Als het proces voor de tweede keer opgestart wordt, zal niet de inhoud, maar vooral de procedure veel aandacht krijgen. De schijn van onpartijdigheid van het tweede proces zou wel eens tegen Wilders kunnen gaan werken. De rechters zullen alles akelig netjes afwerken.

Maar het gaat nu juist om de inhoud want het derde cruciale punt in deze zaak is het ontbreken van jurisprudentie. Het oordeel van de rechters hangt uiteindelijk af van een taalkundige analyse: heeft Wilders A gezegd of toch B? Omdat rechters nu eenmaal geen taalwetenschappers zijn, hangt de uiteindelijke ‘betekenis’ van de woorden van Wilders af van de context waarbinnen rechters gewoon zijn te denken en voelen. Onderdeel van die context is hun eigen politieke voorkeur, hun eigen taalgebruik. Zoals we allemaal weten, is het taalgebruik in Nederland sinds veertig jaar grondig doordesemd van socialistische invloeden. Veel van die structuren en patronen in de taal zijn zo verweven met het dagelijkse taalgebruik, dat we niet eens meer opmerken als ideologisch geladen.

Positieve discriminatie, het aantrekken van migranten, het hanteren van ideologische begrippen als xenofoob om ‘voorliefde voor het eigene’ af te straffen, de blinde hardnekkigheid waarmee ontwikkelingshulp wordt voortgezet, het zijn allemaal socialistische projecten die inmiddels een vast onderdeel zijn van wetgeving en wereldbeeld van de sociale werkplaats van de wereld, ook wel Nederland genoemd.

Er bestaat geen absoluut of onpartijdig recht. Elk gecodificeerd recht wordt uitgelegd binnen een referentiekader dat is gebaseerd op gewoonte, jurisprudentie of ideologie. Voorbeelden daarvan zijn soms heel duidelijk, zoals het recht op zelfverdediging tegen een inbreker, dat in de VS heel anders wordt opgevat dan in Nederland.

Het Schalken-etentje past in dit beeld als een voorbeeld van de zelfingenomen regenten-mentaliteit van OSM’ers. Schalken probeerde Jansen te overtuigen van de juistheid van zijn beslissing om Wilders te dagen, juist omdat hij wist dat Jansen zou getuigen.

Althans dat was wat gebeurde op het niveau van de gewone taal. Maar in meta-taal betekende de aanpak van Schalken: ik weet wat recht is en jij niet. Uit het verslag van Jansen blijkt dat deze zich bedreigd voelde en vervolgens vroeg hij om een garantie dat hij geen problemen zou krijgen.

Schalken zit daar als gewone burger, maar praat als emeritus hoogleraar strafrecht aan de Vrije Universiteit, en alleen al het verschil in expertise bepaalt wie de macht over het gesprek heeft. Het laten voelen van macht is op zich al een vorm van beïnvloeding.

Dat Jansen vastbesloten was en is om niets aan zijn verklaring te veranderen, is niet relevant.

Dit onderscheid brengt naar boven wat Staat vs. Wilders tot een politiek proces maakt. Wilders staat niet terecht vanwege zijn uitlatingen over de islam. De rechters weten natuurlijk donders goed dat het waar is wat Wilders zegt en waarheidsvinding speelt dus geen rol.

Wilders staat terecht omdat hij het aandurft de islam in een ander wereldbeeld te plaatsen, namelijk als gevaarlijke bedreiging door een vijandige cultuur, in plaats van ‘gewoon een cultuur net als alle andere’.

De theorie dat de rechterlijke macht ‘het karwei moet afmaken’ zie ik bevestigd door de opmerkingen van Corstens, President van de Hoge Raad, die in het programma Buitenhof zijn zorg uitspreekt over de woorden van Wilders, toen deze zei ‘dat miljoenen mensen terecht geen vertrouwen meer kunnen hebben in de rechtspraak als hij wordt veroordeeld.’ Meer op plaats zou zijn geweest de historische woorden van Moors: ‘Dat kan ik mij voorstellen.’

Er is een patstelling ontstaan die niemand kan winnen. Er loopt nu al een ideologische kloof door Nederland die door een veroordeling van Wilders verder zal uitdiepen.

Voor een groep van tenminste 1,5 miljoen mensen is Wilders het enige verschil tussen tenminste een klein beetje vrijheid in het stemhokje en totale mind control zoals in Noord-Korea.

De rechterlijke macht kan alleen nog gezag winnen door het tweede proces vlekkeloos te laten verlopen en Wilders vrij te spreken. De klagers kunnen dan niet aanvoeren dat de fouten van de rechtbank in het voordeel van Wilders hebben gewerkt en er zal toch in zekere mate een afschrikwekkende werking van het proces uitgaan. En dit laatste is het doel van de klagers.

Niet alleen de politiek en de rechterlijke macht zijn doordrenkt van socialistische idealen, ook de wetenschap (voorzover je sociologie en antropologie een wetenschap kunt noemen), zie

Drogredenatie bij proces tegen Wilders

o-o-o-o-o-o-o-oo-