kitokojungle

..welkom ! ..welkom ! ..welkom !

~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~

~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~
Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit

12-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uitspraak van de dag...
Van Mierlo naar de eeuwige jachtvelden, Bos die papfles en  pampers leuker vindt dan politiek, alleen Wilders en Balkenende blijven daar straks nog over. Effe Jeruzalem bellen om de adressen te vragen van firma's die snel een muur kunnen bouwen rond zulk land...

12-03-2010 om 22:15 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.smartmeters en de Canadese privacy
Vandaag vitten we verder over één van onze favoriete thema's, de slimme meters, of wat dachten jullie? Onze kruistocht gaat hier verder. We hebben jullie eerder al uitgelegd dat één van de rgio's waar de handige verkopers van deze meters steeds wensen naar te verwijzen het Canadese Ontario is. Ze zijn daar volop bezig met de iedereen daar te voorzien van deze leuke hebbedingetjes. En wat merken we nu? De verantwoordelijke van hun eigen officiële privacy commissie begint zich zorgen te maken. Grote zorgen. En zoals onze Ollandse streekgenoten dat al eerder deden gebruikt zij ook erg gefundeerde kritiek op de ongebreidelde installatie van de slimme meters die toch wel erg slim dreigen te worden ...TE slim...

http://www.thestar.com/comment/article/726528

Your smart meter is watching

Technology's ability to reveal intimate details makes useful conservation tool a threat to privacy

Published On Tue Nov 17 2009
Image

A smart meter could reveal whether a home alarm system was engaged.

ROBERT MAXWELL PHOTO
Ads by Google
Smart Grid Analysis

Industry Research & Analysis
Reports, White Papers & Articles
www.smartgridanalysis.com

Ann Cavoukian Information and Privacy Commissioner of Ontario
Jules Polonetsky Co-chair of the Future of Privacy Forum

North America's electrical grid is one of the greatest technological achievements of the 20th century. However, at the time of its design, the main goal was to make sure the lights stayed on, with no serious thought to energy efficiency, environmental conservation, alternative energy sources, consumer-tailored choices, or cyber security. But times have changed, and today the grid offers a virtual window into your home – providing granular levels of information such as when you cook or shower, and for how long.

The information and communications technology revolution has changed our society in profound ways and these new technologies are being used to make the current electrical grid "smarter," commonly referred to as the "smart grid." But this is not the future. The deployment of smart meters in Ontario homes is already widespread, and the Ontario government has committed to installing this technology in all homes and small businesses by the end of 2010. President Barack Obama's infusion of $3.4 billion (U.S.) to build the smart grid is greatly accelerating the delivery of the program across the U.S.

Smart meters record and report electricity consumption on an hourly basis – even at the appliance level. Consumers can access their meter data and make individual choices about their energy use, benefitting by taking advantage of future rates.

While this technology is clearly beneficial in terms of valuable efforts to curb greenhouse gas emissions and reduce consumers' energy bills, it will also give rise to a new challenge – privacy protection. Privacy is the smart grid's sleeper issue. Whenever technology is utilized that targets individual consumers, there is invariably a dramatic increase in the amount of personally identifiable information that is collected and stored, leading to very real concerns regarding privacy. This is why we need to bake privacy into the smart grid at the design stage – known as "privacy by design" – a concept developed to ensure the protection of privacy by making privacy the default in the design of new technologies and business practices.

We must take great care not to sacrifice consumer privacy amid an atmosphere of unbridled enthusiasm for electricity reform. But we need not forfeit one for the other in a zero-sum manner; we can adopt a positive-sum approach, where both interests may prevail.

Information proliferation, lax controls and insufficient oversight of this information could lead to unprecedented invasions of consumer privacy. Intimate details of individual hydro customers' habits, from when they eat, when they shower, to when they go to bed, plus such security issues as whether they have an alarm system engaged, could all be discerned by the data, automatically fed by appliances and other devices, to the companies providing electric power to our homes.

These concerns, however, are not meant to scare us away from the value of monitoring electrical usage data on the grid – giving consumers more control over their electricity usage and giving electricity providers the ability to manage demand requirements – what we need to embrace is the idea that the dissemination of personal information must be done in a privacy protective and transparent manner.

That is why – along with co-author Christopher Wolf – we are releasing a white paper today, SmartPrivacy for the Smart Grid: Embedding Privacy in the Design of Electricity Conservation, which not only emphasizes the necessity of building privacy into the smart grid, but also provides guidance as to what concrete steps can be taken.

For example, data minimization is key: only the minimal amount of personally identifiable information should be provided, based on the nature of the relevant service, such as the first three digits of a postal code, which may be sufficient for services that allow for comparison of neighbourhood averages and other features such as regional electrical usage.

In addition, when an electrical utility company is sharing data with a third-party service provider, a pseudonym, such as a unique ID number, may be utilized instead of a customer's name or some other piece of information that can identify the individual. Further, third-party service providers should enter into contractual agreements not to correlate consumer data with data obtained from other sources, without the consent of the consumer. These are only a few of the steps that may be taken to ensure privacy protection on the smart grid.

The time for action is now, before the smart grid becomes a fully established part of our infrastructure. We cannot allow privacy to become the Achilles heel of this new method of energy management. The information collected on the smart grid will form a large and complex library of personal information, the mishandling of which could be highly invasive of personal privacy. There will be major concerns if consumer-focused principles of transparency and control are not treated as essential design principles. Both public and private sector organizations responsible for the processing of customers' personal information on the smart grid must ensure that privacy is embedded into the design of the smart grid, from start to finish – end-to-end.

If we give consumers assurances that their privacy is protected, we can then ensure consumer confidence and trust, which will allow for the widespread acceptance of the smart grid, in turn contributing to the overall goal of using energy in more efficient and environmentally friendly ways. We cannot and need not sacrifice privacy for energy efficiency. We can have both privacy and a fully functioning smart grid. A positive sum (win-win) outcome for all – electrical utility providers, consumers, the environment and privacy – is there for the asking.

The paper discussed in this article can be viewed at www.ipc.on.ca.



http://www.ipc.on.ca/images/Resources/2010-03-02-Washington-GridwiseAlliance.pdf

http://www.ipc.on.ca/images/Resources/pbd-smartpriv-smartgrid.pdf


en van dit laatste document geven we jullie graag de conclusie:

IV Conclusion
The inside of a dwelling is the most private of places, and is recognized at the highest judicial levels.
The Supreme Court of the United States says: “In the home, our cases show, all details are intimate
details, because the entire area is held safe from prying government eyes.”44 The Supreme Court
of Canada also states: “There is no place on earth where persons can have a greater expectation
of privacy than within their ‘dwelling-house’.
”45 Capturing the flow of electricity into one’s home,
and the manner in which it is used over a period of time, may be revealing and highly intrusive.
The overarching privacy concerns associated with Smart Grid technology are its ability to greatly
increase the amount of information that is currently available relating to the activities of individuals
within their homes.46
The information collected on a Smart Grid will form a library of personal information, the
mishandling of which could be highly invasive of consumer privacy. There will be major concerns
if consumer-focused principles of transparency and control are not treated as essential design
principles from beginning to end. Once energy consumption information flows outside of the
home, the following questions may come to the minds of consumers: Who will have access to this
intimate data, and for what purposes? Will I be notified? What are the obligations of companies
making smart appliances and Smart Grid systems to build in privacy? How will I be able to control
the details of my daily life in the future? Organizations involved with the Smart Grid, responsible
for the processing of customers’ personal information, must be able to respond to these questions,
and the best response is to ensure that privacy is embedded into the design of the Smart Grid, from
start to finish —
end-to-end.
As the Smart Grid is only in its early stages of development, now is the time to build SmartPrivacy
into the Smart Grid. Consumer control of electricity consumption and consumer control of their
personal information must go hand in hand. Doing so will ensure that consumer confidence and
trust is gained, and that participation in the Smart Grid contributes to the vision of creating a more
efficient and environmentally friendly electrical grid, as well as one that is protective of privacy. This
will result in a positive sum (win-win) outcome, where both environmental efficiency and privacy
may coexist.


Ginder hebben ze natuurlijk niet eens meer de keuze. Men is volop die dingen aan het plaatsen dus je kan niks anders meer doen dan de schade te beperken via aangtepaste wetgeving. Hier moet men nog beginnen met de plaatsing en is er nog niet eens een politieke beslissing genomen, noch in Vlaanderen, noch in Brussel, noch in Wallonië. We kunnen hier dus nog hopen dat niet iedereen die dingen in huis moet nemen. Wij beweren ook niet dat niemand gebaat zou zijn met dergelijke meters maar de massale plaatsing zonder enige vorm van inspraak vanwege de burgers is er ons wel te veel aan. En Ollandse toestanden kunnen we ook missen...maar we maken ons weinig illusies alhoewel we stilaan wel merken dat de reactie op gang komt zeker in Brussel en nu recent ook in Wallonië. In Vlaanderen is het nog wat afwachten of denkt men weer het warm water te moeten uitvinden en als koploper van de technologische waanzin enig krediet te kunnen verwerven ergens bij verre investeerders. Wij zijn benieuwd want volgens onze bronnen zou maandag het beleidsplatform van de VREG bijeenkomen om een debat tussen allerlei partijen te houden...met wat geluk kunnen we het volgen via de website van de VREG of moeten we onze bronnen consulteren. We zien wel...

12-03-2010 om 21:39 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
11-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.smartmeters in Australie ....het licht komt van downunder...
Klik op de afbeelding om de link te volgen
en we gaan terug verder met onze "kruistocht" tegen de slimme meters. Deze keer vinden we een Australische studie van de Universiteit van Malbourne die bevestigt wat wij al een tijdje vreesden. Namelijk dat de zwakke groepen zoals gepensioneerden, éénoudergezinnen en minder-validen de grootste slachtoffers zullen zijn van de volledige uitrol van die krengen die ze zogezegd slim vinden.
Als je tegenwoordig wat rondloopt in het energielandschap dan wordt constant om de oren geslagen met smartmeters, smartgrids, supergrids en de vaststelling dat de distributienetwerken absoluut miljarden investeringsgeld nodig hebben gezien hun respectabele leeftijd. Je vraagt je af wie al deze dingen zal betalen. Het is natuurlijk zo dat deze massale investeringen werkgelegenheid opleveren maar moet hiervoor de consument, en meer bepaald de zwakker consument opdraaien. Politici trekken zich er weinig van aan, tot nog toe, want ze hoeven geen belastingsverhogingen door te voeren. Het wordt door de consument betaald op zijn energiefactuur. Eigenlijk zijn het indirecte belastingen maar daar malen onze politici niet om.

Wat lezen we bij onze tegenvoeters?
http://www.socialjustice.unimelb.edu.au/Research/EnergyPoverty.html


Energy and Poverty

'Smart Meters, Smart Justice? Energy, Poverty and the Smart Meter Rollout'

Investigators:

Dr Michael McGann and Dr Jeremy Moss, Social Justice Initiative, Faculty of Arts

Partners:

St Vincent de Paul Society Victoria

Report:

'Smart Meters, Smart Justice? Energy, Poverty and the Smart Meter Rollout'

Summary:

Over the coming years, smart meters will be progressively rolled out to households across states in Australia. This will facilitate a number of changes to the way in which electricity is priced and sold in Australia, doing away with the need for monthly or quarterly domestic meter readings and the calculation of domestic electricity bills based upon a flat or inclining pricing structure. Instead, smart meters will allow for the remote reading, connection and disconnection of electricity meters and the introduction of new ways of charging households for their electricity use. These include time-of-use tariffs and critical peak pricing structures (where a higher than normal price is charged for brief periods of exceptionally high demand, such as on extremely hot days where air-conditioner use is high).

The goal of these dynamic pricing initiatives is to make residential electricity consumption more responsive to supply shortages and wholesale costs. However, there is a concern that these new pricing mechanisms may disadvantage certain groups of consumers with little ability to adapt to price signals and who are particularly reliant on electricity for their energy needs (for instance low-income households and households with a health-related electricity need).

The goal of the 'Smart Meters, Smart Justice? Energy, Poverty and the Smart Meter Rollout' project was to evaluate the likely impacts that the introduction of smart meters and the associated pricing innovations will have on low-income and vulnerable households. Through a combination of focus groups and surveys carried out in regional and urban areas of VIC, NSW, QLD, and SA, the project investigated consumer perceptions, behaviours and cost minimisation strategies in order to make recommendations to protect consumer interests and minimise the adverse financial impact of forthcoming changes to the national electricity market.

Findings:

The 'Smart Meters, Smart Justice? Energy, Poverty and the Smart Meter Rollout' report was completed in January 2010 and launched at Parliament House, Canberra on Tuesday February 2, 2010 in conjuction with the Society of St Vincent de Paul's report 'New Meters, New Protections'. The report has found that the Federal Government's new 'smart meter' rollout for energy use could adversely affect the most disadvantaged households in Australia. Time-of-use pricing will severely penalise consumers who cannot shift their use to off-peak period.

The report has found that pensioners, parents with young children, public housing tenants and people with disabilities will be the worst hit by the smart meter rollout and will struggle to cope with an increase in annual electricity costs. These groups may be forced to forgo essential electricity use or give up other items such as food and clothing, because of an inability to afford electricity usage.

The need for smart meters has not been justified to the extent that it is legitimate to exacerbate the poverty and hardship of the vulnerable and disadvantaged.

For further information contact Michael McGann: mmcgann@unimelb.edu.au (03) 8344 3203

Partners Report

SJI's project partner, Society of St Vincent de Paul, has now completed its series of reports on consumer protections and smartmeters. The final report, 'New Meters, New Protections' is available from the Society's website:
http://www.vinnies.org.au/articles-reports-and-speeches-national?link=954


Via de linkjes vinden de echte liefhebbers de weg naar het volledige rapport en ook nog ander uiterst interessant materiaal. Dit rapport zou in elk geval een aantal van onze zogenaamde "sociaalbewogen" politici moeten wakker schudden. Zolang het beperkt blijft, en we vallen weer in herhaling, tot een stupied blogje...kom nou, geen vuiltje aan de lucht ...nu komt het van een veel minder stupiede instelling ...wakker worden beste decisionmakers!

11-03-2010 om 20:23 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
10-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groene energie en kouwe voeten
Veel nieuws de laatste dagen van het energiefront. Het debat over de slimme meters waarover we nog wel één en ander zullen publiceren. Vervolgens het energieplan van de Sp-a dat we later zullen doornemen maar -en dat mag ook eens gezegd worden- interessante denkpistes bevat waar we heel erg mee opgezet zijn. Raar maar waar. Maar dus later meer. Intussen lezen we zaken waarvoor we een jaar geleden al gewaarschuwd hadden en stellingnames die wij hier al veel eerder hebben ingenomen. Zo ondermeer over de overdreven subsidies aan de groene energie die op de rug van de gewone consument worden afgewenteld. En als we op die weg blijven voortgaan en de grote windmolenparken in de Noordzee krijgen de zelfde subsidies via groene stroomcertificaten dan kunnen we best allemaal een hometrainer met dynamo kopen want dan wordt onze energiefactuur doodgewoon onbetaalbaar. Maar het klinkt heel ongeloofwaardig op een blog als dit. het klinkt al helemaal anders als anderen dit ook beginnen te zeggen:

http://www.standaard.be/Archief/Zoek/Index.aspx?trefwoord=creg%20groene



Groene stroom onder vuur

  • woensdag 10 maart 2010

  • Auteur: (pse)
 pn

pn

© Joost De Bock


BRUSSEL - Groene-stroommakers krijgen in België te veel subsidies. Daarvan zijn ze bij de Creg, de energieregulator, overtuigd. Creg-directeur Guido Camps spreekt ook verontrustende taal over de gasprijs.

De prijzendirecteur van de Belgische energieregulator (Creg) heeft gisteren tijdens een hoorzitting van de Commissie Bedrijfsleven van de Kamer krasse taal gebruikt over de toestanden die er heersen op de geliberaliseerde energiemarkt in ons land.

Zo aarzelde hij niet om te stellen dat de energieleveranciers Electrabel en Luminus elkaar blijkbaar zeer goed verstaan over de manier waarop ze de gasprijs berekenen voor de verbruikers. ‘Ik kan het niet bewijzen maar het vermoeden is toch zeer sterk dat er hier sprake is van een entente', verklaarde de Creg-directeur.

De steen des aanstoots zijn de opvallende gelijkaardige prijsformules bij de twee grootste leveranciers. Met als gevolg dat aardgas in de loop van 2007 in een klap 14procent duurder werd. Zowel de prijzendirecteur van de Creg als een vertegenwoordiger van de Nationale Bank van België, die gisteren eveneens zijn licht liet schijnen over de schommelingen van de elektriciteits- en gasprijs, vermoeden dat het puur gaat om een verhoging van hun winstmarge.

Electrabel en Luminus samen nemen een zeer sterke marktpositie in. 85procent van alle particuliere gasverbruikers in ons land is klant bij een van beide.

Ter vergelijking: tussen midden 2007 en midden 2008 steeg de gasprijs in totaal met 60procent. In de buurlanden steeg de gasprijs overigens veel minder sterk. De gemiddelde prijstoename bedroeg 20procent.

Electrabel wachtte gisteren overigens niet op de hoorzitting in het parlement om al zijn versie over deze forse verhoging van de gasprijs te presenteren. De grootste energieleverancier waste zijn handen in onschuld. Het bedrijf wees erop dat de forse prijsstijging er kwam omdat het zelf meer moest betalen voor het aankopen van aardgas. Dat kwam door de algehele stijging van de energieprijzen vanaf midden 2007. En verder was de stijging volgens Electrabel te wijten aan de distributiekosten en de overheidsheffingen.

De directeur van de Creg liet verstaan dat het gebrek aan concurrentie op de Belgische gasmarkt de leveranciers tot nog toe vrij spel heeft gegeven. Maar er is volgens hem vandaag toch nog een sprankeltje hoop. Guido Camps schrok er gisteren niet voor terug om de lof te zingen van de kleine Luikse energieleverancier Lampiris. Omdat die het heeft aangedurfd om de concurrentiestrijd aan te gaan met de gevestigde waarden Electrabel en Luminus. Gas is bij Lampiris tussen 15 en 20procent goedkoper dan bij de twee marktleiders. Dat komt omdat het op de groothandelsmarkten goedkoop aardgas inslaat.

Het ziet er bovendien naar uit dat tot 2012 en misschien zelfs tot 2015 een massa goedkoop gas op de groothandelsmarkten beschikbaar zal blijven door een wereldwijd overaanbod aan aardgas.

De directeur Energieprijzen van de Creg zei ook uit te kijken naar een aanzienlijke daling van de elektriciteitsprijs. Heel wat stroom in ons land wordt immers opgewekt in gasgestookte centrales. Dat er tot nog toe geen sprake is geweest van een prijsdaling, is volgens hem ook niet meteen een teken van een goede werking van de vrijgemaakte energiemarkt in ons land.

Het ziet er overigens naar uit dat ook de groene stroom de elektriciteitsprijs veel sterker doet stijgen dan eigenlijk nodig is. Dat is volgens Creg-directeur Camps te wijten aan de veel te genereuze subsidiëring van groene-stroomproductie in ons land. Hij had het zelfs over windfall- of superwinst.

Camps aarzelde gisteren niet om dat zo te stellen alhoewel het onderzoek van de energieregulator naar de subsidiëring van groene stroom nog volop bezig is. Het grote probleem volgens de Creg-directeur is dat het rendement van groene-stroomproductie veel lager wordt ingeschat dan eigenlijk het geval is.


http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=B36477652100302&kanaalid=14




Windmolens in zee zullen verbruikers meer dan 100 miljoen kosten

  • dinsdag 02 maart 2010
  • Bron: BELGA
  • Auteur: BELGA
Windmolens in zee zullen verbruikers meer dan 100 miljoen kosten

Windmolens in zee zullen verbruikers meer dan 100 miljoen kosten

pol de wilde



BRUSSEL - De jaarlijkse kosten van de groenestroomcertificaten verbonden aan het eerste actieve windmolenpark in zee, voor de kust van Oostende, zullen oplopen tot meer dan 100 miljoen euro voor de verbruikers.

Dat blijkt uit een studie van de Creg, de Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas, die La Libre Belgique dinsdag publiceert.

De totale jaarlijkse kost wordt geschat op 108,25 miljoen euro. Dat raming is gebaseerd op de kosten voor de groenestroomcertificaten, bijkomende kabels in zee en de nodige aansluitingen, en voor de spreiding van de productie, die de netwerkbeheerder (Elia, GRT) moet betalen.

De grootste kost, die van de groenestroomcertificaten, wordt geschat op 100 miljoen euro tegenover 7 miljoen euro voor spreiding van de productie. De schatting van de Creg houdt alleen rekening met het eerste, al actieve windmolenpark in zee, dat van het consortium C-Power voor de kust van Oostende.

Tegen 2018 zouden zes bijkomende windmolenparken operationeel zijn voor de Belgische kust. De rekening voor groenestroomcertificaten dreigt dus nog fiks op te lopen voor Elia. Als er niets verandert, zal de verbruiker opdraaien voor die kosten, oordeelt de Creg.




Voilà,het is altijd prettig een ander deze dingen eens horen te zeggen. Trouwens herinneren jullie zich nog onze juichkreten over Lampiris? Wel, we zijn niet meer alleen om ze proficiat te wensen...


en verder hadden we ook gewaarschuwd voor dit fenomeen dat zich nu dus in de harde realiteit voordoet en dit na een zachte winter...wacht effe af tot volgend jaar na deze winter. We zijn geen pessimisten maar we beginnen het wel stilaan op de heupen te krijgen dat er weinig politiek volk staat te roepen over deze zaken. Maar owee als er één klont klei zou overgeheveld worden van Halle naar Vilvoorde of hoe zat het weer?


http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=8N2N9HMV&word=energiefactuur

11 procent meer niet-betaalde energiefacturen

  • woensdag 10 maart 2010

  • Auteur: Inge Ghijs
BRUSSEL - Bijna 80.000 gezinnen betaalden in 2009 systematisch hun elektriciteits- en gas- facturen niet.


Van onze redactrice

De netbeheerders hebben in 2009 79.474 dossiers doorgestuurd naar de Vlaamse OCMW's. Het gaat om gezinnen die maandenlang hun elektriciteits- of aardgasfactuur niet betaalden. Ook na ettelijke aanmaningen. Dat zijn 11 procent meer dossiers dan in 2008.

De bedoeling is dat de OCMW's met de wanbetaler een oplossing zoeken. Ze zijn verantwoordelijk voor de organisatie van de lokale adviescommissies. Daarin zetelt iemand van het OCMW en iemand van de netbeheerder. De klant wordt dan uitgenodigd om samen te zoeken naar wat er gedaan kan worden.

‘Dat is erg arbeidsintensief', zegt Nathalie Debast van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten. ‘We doen nog voor de vergadering van de lokale adviescommissie een sociaal onderzoek naar wat er precies aan de hand is, want de dossiers die we krijgen gaan bijna altijd over nieuwe klanten. Mensen die al bij ons in begeleiding zijn, zorgen er immers voor dat gas en elektriciteit zeker betaald worden.'

‘De nieuwe klanten hebben bovendien zelden alleen problemen met hun energiefactuur. Ze hebben ook andere schulden, hebben een te laag inkomen, zijn slecht gehuisvest. Maar dat kost tijd en energie. We vragen al jaren extra ondersteuning. Want deze stijging is de zoveelste op rij. Er is in het Vlaams Parlement een resolutie ingediend, maar het kabinet van Freya Van den Bossche (SP.A), bevoegd voor Energie, verwijst naar het kabinet van Jo Vandeurzen (CD&V), bevoegd voor Welzijn, en omgekeerd. Ze trekken allebei hun paraplu open en staan een oplossing in de weg', aldus Debast.

Maandag besliste Van den Bossche wel dat de periode voor niet-afsluiting omwille van de koude wordt verlengd tot eind maart. ‘In de praktijk zal dat niet veel wijzigen, omdat netbeheerder en OCMW slechts in zeer uitzonderlijke gevallen tot afsluiting overgaan', reageert Debast.




en dan durven we nog niet blijven stilstaan bij de formidabele uitvinding die "budgetmeter" heet. Hoe zouden de consumenten het stellen die met dit kleinood worden geconfronteerd tijdens deze lange winter? Kouwelijk, erg kouwelijk waarschijnlijk want ze moeten hun energie op voorhand betalen. En bij deze temperaturen is hun laatste 50€ zo door de schouw gejaagd...

Als je dit leest, terwijl er rondom jou een aangename warmte heerst, vragen we een kleine poging tot enig inlevingsvermogen. Bijvoorbeeld een alleenstaande caissiere van Carrefour met twee kleine kindjes....effe een test...empathisch vermogen op speed...en dus wachten op de cijfers volgend jaar...zal weer een katastrofe worden. zeker weten maar ja 80.000 gezinnen daar maalt toch niemand om...tegen een gemiddelde van drie personen gaat het amper over 240.000 mensen met koude voeten....bof, de moeite niet. Stap maar rustig in de de voorverwarmde Mercedes, BMW of Audi, beste politici ...en maak je zorgen over het feit dat je blackberry zo moeilijk werkt  op je injebouwde bluetoothinstallatie....




10-03-2010 om 21:50 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
09-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.anderhalf miljard euro voor 1,5 % energiebesparing of kan het nog stommer?
De slimme meters is een onderwerp dat op ons blogje zo een beetje de rol speelt van het monster van Loch Ness. Op de minst verwachte momenten duikt het op en zorgt voor wat deining. Dus wat gebeurt er rond de slimme meters? Zijn jullie al vergeten wat dat voor beestjes zijn? Niet erg we frissen jullie geheugen effe op:

http://www.vreg.be/nl/slimme%20meters/slimme%20meters.asp


Slimme meters

WAT ZIJN SLIMME METERS?


Onder een slimme meter verstaat de VREG een meter die het energieverbruik op het moment zelf (“real-time”) vaststelt en de mogelijkheid biedt om het verbruik zowel lokaal als van op afstand uit te lezen en die tevens kan gebruikt worden om van op afstand het energieverbruik te beperken of de verbruiker aan- en af te schakelen.

De term "slim" slaat - eerder dan op intelligentie van de meter zelf - vooral op de communicatiemogelijkheden (niet alleen wat betreft meterstanden en andere bijkomende informatie, maar ook bijvoorbeeld de mogelijkheid tot aan- of afschakelen van op afstand) en mogelijkheid tot latere upgrades van de meter van op afstand. De slimme meter en het communicatiesysteem moeten bovendien deel uitmaken van een intelligent systeem waarbij de gecommuniceerde gegevens zo efficiënt mogelijk gebruikt worden of ter beschikking gesteld worden, en waarbij de meter en meterfuncties snel en betrouwbaar kunnen worden aangesproken.

Het is duidelijk dat door de invoering van slimme meters geen fysieke meteropnames meer moeten gebeuren. Op alle belangrijke momenten (verhuizing, leverancierswissel) kan de meterstand van op afstand afgelezen worden. Slimme meters laten ook toe om afnemers meer informatie te geven over hun verbruik, zodat ze hun gedrag kunnen aanpassen. De facturatie kan sneller en correcter verlopen en dat leidt tot minder klachten en ongenoegen. Fraude kan ook sneller opgespoord worden. Er zijn nog heel wat andere voordelen. De belangrijkste voor- en nadelen van een massale invoering van slimme meters komen uitgebreider aan bod in de kosten-batenanalyse die de VREG liet opstellen.

SITUERING


In verschillende Europese landen werden al een aantal projecten van massale plaatsing van slimme meters opgestart en uitgevoerd. Italië wenst de invoering van slimme meters tegen 2012 te hebben afgerond en de overgrote meerderheid van de Italianen beschikt ondertussen al over een slimme meter. In Zweden is men volop bezig met de uitrol ervan. Ondermeer Nederland en Frankrijk bereiden een grootschalige invoering voor. Elk land heeft zijn eigen redenen voor de invoering van slimme meters. Met het in voege treden van de energie efficiëntierichtlijn en meer bepaald de verplichting tot frequente facturering op basis van reële verbruiken, is er wel een belangrijk argument voor de invoering van slimme meters.

Meestal speelde de overheid een belangrijke rol in het opstarten van deze projecten, soms zelfs door het verplichten van de invoering ervan (zoals Italië, Zweden, Spanje en Nederland). Uit meerdere studies in verband met de invoering van slimme meters blijkt dat het niet evident is om uit te pakken met een sterk positieve kosten-batenanalyse. Bovendien zijn de kosten en baten meestal niet gelijk verdeeld over de belanghebbenden en het is niet altijd duidelijk wie uiteindelijk de kosten van de invoering van slimme meters draagt.

WAT GEBEURT ER IN VLAANDEREN?


In de loop van 2007 heeft de VREG het overleg opgestart met de netbeheerders en leveranciers over de mogelijke invoering van slimme meters in het Vlaamse Gewest. Doel is om te bestuderen of de massale invoering van slimme meters wenselijk is vanuit technisch en financieel oogpunt.

In 2007 liet de VREG een eerste studie uitvoeren door de KUL waarin de communicatiemiddelen die gebruikt kunnen worden voor de gegevensoverdracht (communicatie over het elektriciteitsnet, communicatie over telefoon- en kabelnet en draadloze communicatie) onderling vergeleken worden qua kost en geschiktheid voor de vereiste functionaliteiten.

In 2008 werd door consultant KEMA een kosten-batenmodel ontwikkeld voor de Vlaamse markt, waarmee de kosten en baten van de invoering van de slimme meters kunnen worden geanalyseerd. Dit model gaat uit van een macro-economische benadering, maar de impact op de verschillende belanghebbenden (de netbeheerders, de leveranciers, de verbruikers, de overheid) kan eveneens worden onderzocht. Verschillende alternatieven kunnen worden bekeken (onder meer met betrekking tot de communicatiemedia en de functionaliteiten) binnen het kader van de huidige marktorganisatie. De lijst met functionaliteiten en de meeste gegevens voor het model werden aangeleverd door het Werktraject 4 van de Studie over het marktmodel die de VREG uitvoert. Een eerste rapport met resultaten werd in juli 2008 op de VREG-website geplaatst. Het model kan verder gebruikt worden als instrument om advies te verlenen en beslissingen over de invoering van slimme meters te onderbouwen.

Het eindrapport van Werktraject 4 van de studie marktmodel werd eind maart 2009 goedgekeurd.

In haar ondernemingsplan 2008 heeft de VREG zich ertoe geëngageerd op basis van deze analyse een eerste advies te verstrekken over de wenselijkheid van de aanpassing van het regelgevend kader inzake metering aan de Vlaamse minister van Energie. Op basis van de onderzoeksresultaten totnogtoe, adviseerde de VREG aan de Vlaamse minister van Energie om in samenwerking met de sector verder onderzoek te doen. Er is dus nog geen concrete beslissing genomen over het al dan niet invoeren van slimme meters in Vlaanderen.
Slimme meter

Slimme meter
Slimme meter
© Vlaamse Reguleringsi

Zo, het geheugen is opgefrist en we gaan wat neuzen in al deze linkjes. Meer bepaald het Kemarapport dat al een tijdje bestaat maar nergens terug te vinden was tot we het hier nu op de website van VREG netjes kunnen inkijken zoals het hoort in een democratie. Want tenslotte betaalt de verbruiker de kosten van deze studie. Hier staat een korte samenvatting van de voornaamste conclusies van deze studie en voor de liefhebbers hebben jullie het volledige document gratis ter beschikking na het aanklikken van volgende linkje:
http://www.vreg.be/vreg/documenten/rapporten/RAPP-2008-10.pdf

Kosten-batenanalyse invoering slimme meters

De VREG heeft een model laten ontwikkelen om de kosten en baten van een eventuele invoering van slimme meters voor elektriciteit en gas in Vlaanderen te kunnen inschatten. Dit model werd opgesteld door de firma KEMA. In samenwerking met de marktpartijen die deelnamen aan de studie Marktmodel van de VREG, werden een aantal mogelijke scenario's voor de invoering van slimme meters bestudeerd in het model. Het rapport met de eerste conclusies hiervan is nu beschikbaar.

Bij het lezen van het rapport moet rekening gehouden worden met de volgende elementen:

  • Het betreft in de eerste plaats een model, waarbij zowel de gebruikte parameters als de toewijzing van de kosten of baten aan bepaalde marktpartijen kunnen aangepast worden in functie van nieuwe ervaringen en van eventuele aanpassingen aan het marktmodel;
  • De studie berekent de netto contante waarde van de massale invoering van slimme meters in Vlaanderen volgens een aantal scenario’s. De uitkomst wordt ook opgesplitst per marktpartij;
  • De input voor het model kwam zowel vanuit de Vlaamse marktpartijen als vanuit de ervaringen van KEMA en uit internationale studies. Een aantal van de waarden die in het model gebruikt worden, zijn gebaseerd op schattingen. Dit komt ondermeer omdat er maar beperkte internationale ervaring bestaat met de invoering van slimme meters en de effecten daarvan. De studie bevat daarom ook een gevoeligheidsanalyse over de invloed van deze waarden op het resultaat;
  • De kosten en baten zijn eerder conservatief ingeschat:

    • Er werd uitgegaan van een voorzichtige besparing van 1,5% op het energieverbruik als gevolg van de invoering van slimme meters. Op basis van eventuele latere pilootprojecten en buitenlandse studies kan dit percentage steeds aangepast worden.
    • De kosten konden beter becijferd worden dan de baten. Heel wat baten worden wel vermeld in de studie, maar het bleek zeer moeilijk om deze te kwantificeren, zodat deze niet konden meegeteld worden in de kosten-batenanalyse. De conclusies zijn daarom mogelijk iets te pessimistisch.
    • Enkel de kosten en baten die niet zouden voorkomen in het nulscenario (business as usual, geen plaatsing van slimme meters) werden meegenomen. Toch moet opgemerkt worden dat met de invoering van slimme meters meer dan waarschijnlijk een deel van de vooropgestelde doelstellingen betreffende reductie van het energiegebruik worden behaald. Zonder invoering van slimme meters zou dit deel van de reductie op een andere manier bereikt moeten worden, wat ongetwijfeld ook een kostenplaatje heeft.

Een belangrijke vraag is wat dit betekent voor de afnemer. Uit het model blijkt dat vooral de afnemer voordeel doet gezien de energiebesparing die hij kan realiseren. Maar anderzijds dragen de netbeheerders volgens het huidige marktmodel de grootste kosten voor de invoering van slimme meters. De vraag is hoe die kost versleuteld zal worden en wat de impact zal zijn op de distributienettarieven. Deze vragen kunnen op basis van het huidige rapport nog niet beantwoord worden.

Daarnaast is het logisch om een eventuele invoering van slimme meters niet enkel met studies te onderbouwen, maar ook te laten voorafgaan door concrete pilootprojecten om zowel de technische haalbaarheid als de in de studie aangenomen waarden te kunnen aftoetsen. Dit zal nader bestudeerd worden in samenwerking met de sector.

Het model zal nu verder gebruikt worden als instrument om in de toekomst advies te verlenen en beslissingen over de invoering van slimme meters te onderbouwen. De VREG plant om voor het einde van het jaar hierover een eerste advies aan de minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur over te maken.




Wel, beste lezertjes zoals jullie hierboven kunnen lezen bedraagt de totale energiebesparing door de door ons zo gehate slimme meters amper 1,5 %. Zegge en schrijven dus ANDERHALF PERCENT. en wat is daarvan de kostprijs????? effe zoeken...

Ha, hier zie: http://www.elektrozine.be/ez/artikeldetail.php?artid=4632

Vanaf 2014 slimme energiemeters in Vlaanderen

Eandis wil binnen vijf jaar starten met de installatie van slimme energiemeters. Die moeten de oude meters vervangen en geven een beter inzicht in het energieverbruik van de Vlaamse gezinnen.


Foto: Oxxio
Foto: Oxxio


Slimme energiemeters bieden de distributienetbeheerders - die verenigd zijn in Eandis - een beter overzicht van de schommelingen in het energieverbruik. Door de toename van lokale stroomproductie via zonnepanelen, windmolens en warmtekrachtkoppeling fluctueert die immers sterk.

Bovendien zijn de oudere netten voor éénrichtingsverkeer ontwikkeld. Op zonnige dagen verdwijnt zo een groot deel van de lokale productie via zonnepanelen ongebruikt in het net. De slimme meters moeten vraag en aanbod dus beter op elkaar afstellen.

Een netwerk van deze slimme meters, smart grid genoemd, levert heel wat kostenbesparingen op zoals minder investeringen in bijkomende productiecapaciteit en dalende verbruikskosten door een grotere efficiëntie. Bovendien, zegt Eandis, zijn de slimme meters ook nodig wil Vlaanderen haar milieudoelstellingen halen.

Omdat deze digitale meters in verbinding staan met een centrale computer, hoeft men ook niet meer langs te komen om de meterstanden van gas en elektriciteit op te meten. Het uitlezen zou gebeuren via power line communication (PLC), dus over het elektriciteitsnet, of mobiel via GPRS. Op administratief vlak zou het ook het een en ander moeten vereenvoudigen zoals correcte verbruiksfacturen of een betere afhandeling van verhuizingen.

In 2010 worden de eerste vierduizend slimme energiemeters geïnstalleerd in de gemeenten Leest en Hombeek. Een tweede groter proefproject met 40000 energiemeters is voorzien voor 2012. Vanaf 2014 start men de uitrol in heel Vlaanderen, wat op termijn moet uitmonden in 2,5 miljoen meters voor elektriciteit en 1,5 miljoen voor gas.

De totale kostprijs van het grootschalige project kost zeker 1,5 miljard euro. Wie dat gaat betalen is nog niet duidelijk, maar Eandis denkt er wel aan het distributietarief met 20 procent te verhogen.

Voor meer info over slimme meters: www.slimmemeters.be


ANDERHALF MILJARD EURO voor een besparing van ANDERHALF PERCENT. Da's hier dus wel het wereldrecord van de meest stupiede enegiebesparing volgens ons....en we hebben het dan nog even niet over de kwalijke sociale gevolgen die deze meters hebben als er geen beschermende maatregelen komen ten gunste van bijvoorbeeld de "zwakke gebruikers". Maar wedden we dat sommige belangengroepen dit soort meters zal komen voorstellen als DE grote oplossing voor ons energieprobleem?



09-03-2010 om 23:28 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
08-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het was vroeg klaar, het was vrouwendag!
ter ere van de dag der dagen, de vrouwendag, willen we echt de madammen in de schijnwerpers plaatsen op een gepaste manier. We vonden hiervoor twee uittreksels van één van de beste programma's ooit op de VRT "in de gloria". Beste dames, dit is een speciale attentie voor jullie:

http://www.youtube.com/watch?v=0JJ0mzuvHCA&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=aZ7px3NW7YM&feature=related

Maar ondertussen draait de wereld verder en stellen we vast dat de overgrote meerderheid van de IJslanders in een referendum weigerde om hun schuld aan de Engelsen en Ollanders terug te betalen...

http://euobserver.com/9/29625

UK open to fresh talks after Iceland referendum, Netherlands more wary

LEIGH PHILLIPS

Today @ 09:30 CET

Following Saturday's referendum in Iceland in which 93.5 percent of voters voted No to plans to reimburse the Netherlands and the UK for monies lost following the collapse of online bank Icesave, there has been a mixed reaction on the part of the two EU governments.

London has said it is open to fresh talks on the matter while the Hague has warned explicitly that the vote threatens the north Atlantic nation's EU hopes.

PM Sigurdardottir did not vote in the referendum (Photo: Magnus Fröderberg/norden.org )

With an overall turnout of 62.7 percent of registered voters, 94 percent vote no while just 1.8 percent backed the deal. The remaining four percent and change came from spoilt ballots.

"Talks among the three governments for an alternative resolution of the Icesave issue, however, have already begun," said Icelandic foreign minister Ossur Skarphethinsson, referring to discussions that were suspended on Friday ahead of the vote.

"Negotiators have been meeting in London for the last three weeks for this purpose. These talks have been constructive and positive and the government of Iceland is confident that a solution acceptable to all parties can be achieved."

Indeed, UK chancellor Alistair Darling conceded that his government were open to further negotiations.

"It's not a matter of whether the sum should be paid. There is no question we will get the money back but what I am prepared to do is to talk to Iceland about the terms and conditions of the repayment," he told the BBC on Sunday.

Dutch foreign minister Maxime Verheugen however suggested the result undermined the country's application to join the European Union, saying it was "part of our considerations" as to whether to support the north Atlantic nation's bid.

Last month, the European Commission recommended the EU move ahead with accession talks, but it remains in the hands of the EU's existing member states whether to do so.

Ahead of the vote, there were concerns that the referendum could lead to the financial isolation of Iceland, risking loans from the International Monetary Fund and threatening the country's financial rating.

However, Reykjavik received a show of support from IMF chief Dominique Strauss-Kahn on Sunday, who said that the fund is "committed to help Iceland" and that the dispute between the country and the Netherlands and the was a "private" matter, suggesting it will not have an affect on the IMF delivering further tranches of aid to the country.

After the Icesave internet bank collapsed in 2008, depositers in the UK and the Netherlands were compensated by their governments to the tune of €3.8 billion. The Hague and London now are demanding Reykjavik pay them back.

The government had agreed to do so, but the terms were considered onerous by a majority of the population. Under the terms of the agreement, the loan was be paid back over 15 years with interest, with estimates suggesting every household will have to contribute around €45,000.

Protest followed passage of the deal in parliament and the country's president to sign the government bill that approved a schedule of payments to the two governments, provoking a referendum on the matter.

Citizens were furious that the financial burden of a crisis caused by bankers would be borne by the people and their public services.

Following the No vote, government nevertheless said that the vote was not a plebicite on whether to pay back the €3.8 billion debt, but the terms of the previous deal and said talks on a better agreement would begin again immediately.

The vote is a heavy blow to the governing left wing coalition, but Prime Minister Sigurdardottir dismissed suggestions that it endangered her administration.

"This has no impact on the life of the government," she of the result.

"Now we need to get on with the task in front of us, namely to finish the negotiations with the Dutch and the British."

Prime Minister Johanna Sigurdardottir did not vote in the referendum.

Meanwhile, UK anti-Third-World debt campaigners, who have alongside their Dutch counterparts attacked their own governments as "bullies" over the issue, cheered the result, saying it gave inspiration to others around the world hobbled by "unjust or unpayable" debts.

"The current system only blames the borrower country – allowing lenders to squeeze the last drop of blood out of their debtors, whatever impact that has on the people who live in the debtor country," said Nick Dearden of Jubilee Debt campaign, which backs the creation of an international debt arbitration tribunal.

"Around the world, many countries still pay far more on servicing unjust debts than they do on health or education for their own people."



Toch stichtend allemaal...en hoe we toch mekaar verscheuren....

en na IJsland en Griekenland volgt nu Portugal:

in De Morgen staat:

Portugal bevriest lonen ambtenaren tot 2013

De Portugese minister van Financiën Fernando Teixeira dos Santos
De socialistische regering in Portugal gaat de lonen van ambtenaren bevriezen tot 2013, zo maakte ze vandaag bekend. De maatregel maakt deel uit van een globaal besparingsplan om het tekort op de begroting terug te dringen tot minder dan 3 procent van het bbp tegen 2013.

Portugal heeft net als Griekenland te kampen met een zwaar begrotingstekort (9,3 procent bbp in 2009) en een oplopende overheidsschuld. Minister van Financiën Fernando Teixeira dos Santos zei dat de schuld in 2012 zal pieken op 90,1 procent van het bruto binnenlands product. Het jaar nadien moet de schuld alweer zakken tot 89,3 pct van het bbp. De Portugese overheid gaat besparen en voor 6 miljard euro nieuwe inkomsten zoeken.

Eén van de maatregelen is de bevriezing van de reële lonen van ambtenaren, naast een plafonnering van de sociale hulp, meer belastingen voor de hogere inkomens en een vermindering van de defensie-uitgaven met 40 procent. Ook de aanleg van een hst-lijn tussen Lissabon en Porto is met twee jaar uitgesteld tot 2017, en tussen Porto en Vigo tot 2015. De 6 miljard euro nieuwe inkomsten zouden komen van privatiseringen. "Een precisering volgt later", aldus minister Teixeira dos Santos. (afp/adv)
08/03/10 17u24



gemerkt dat de socialisten steeds het vuile werk opknappen? Zowel in Ijsland als in Griekenland en nu ook in Portugal... en niet alleen de ambtenarenlonen worden bevroeren maar ook de sociale hulp...en dus toetert men in Belgistan dan maar net het omgekeerde. Niet dat men dat ooit wil verwezenlijken maar het staat toch zo mooi als titel in de gazet en uiteindelijk gelooft een deel van het kiesvee het nog ook....

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100308_117





Lieten: 'Minimumuitkering moet met 150 euro omhoog'

  • maandag 08 maart 2010, 16u47
  • Bron: belga
Lieten: 'Minimumuitkering moet met 150 euro omhoog'

Lieten: 'Minimumuitkering moet met 150 euro omhoog'

photo news


BRUSSEL - Volgens Vlaams minister van Armoedebestrijding Ingrid Lieten (SP.A) zijn de minimumuitkeringen niet meer op een niveau om fatsoenlijk te leven. Ze wil dat de federale regering het bedrag optrekt met 150 euro.

Lieten kreeg maandag bezoek van het Netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen. Een delegatie daarvan trekt vandaag nog naar het Europees parlement in Straatsburg, om er de armoedeproblematiek in de schijnwerpers te plaatsen. Vooraf passeerden ze langs bevoegd minister Lieten, om ook daar hun eisen te formuleren. Dat België net in het Europees jaar tegen Armoede voor zes maanden EU-voorzitter zal zijn, opent volgens hen perspectieven.

Concreet heeft een werkgroep binnen het Netwerk nagedacht over hoe een Europese armoedestrategie voor 2020 eruit moet zien. Armoedebestrijding in Europa moet overal hetzelfde worden aangepakt, oordeelde die. Een nivellering naar onder is sowieso uit den boze. Voorts moeten de minimuminkomens omhoog, moet naast activering ook werk worden gemaakt van sociale inclusie en is een duurzame tewerkstelling van 70 procent nodig.

Lieten beloofde dat ze zal trachten armoede op de politieke agenda te houden. Tegen eind juni wil ze ook haar actieplan rond krijgen, waar ze momenteel met middenveld en ervaringsdeskundigen aan werkt. En ze zal het systeem van ervaringsdeskundigen zelf - waarbij mensen die uit de armoede ontsnapten de overheid bijstaan - bij de andere EU-lidstaten promoten.

In eigen land gaat Lieten aankloppen bij de federale regering. Ze heeft er met de Vlaamse regering op aangedrongen om de problematiek in overleg met de regio's onder de loep te nemen. Concreet zouden de uitkeringen toch met 150 euro omhoog moeten, oordeelt Lieten.

en het mens heeft overschot van gelijk maar er is geen geld meer in kas dus ...dat was er wel voor de armlastige banken maar niet voor de armen. En daar zal sos Lieten niks aan veranderen, wees gerust!

08-03-2010 om 23:12 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
07-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe Interviewtechnieken
Er is iets loos met onze nieuwsberichten. Neen, niet alleen inhoudelijk maar ook vormelijk. Ons slecht karakter dwingt ons om toch een vraag te stellen over de meerwaarde van een interview dat rechtstreeks vanuit de nieuwsdienst wordt afgenomen van een braaf meiske met knalrode kouwelijke neus en dikke wanten "LIVE" vanuit "de Antwerpse diamantbuurt". Wat onze ongelukkige vrouwelijke rooie speurneus daar weet te vertellen kon ze net even goed vanuit een goedverwarmd lokaal. Want geen enkel beeld brengt enige bijkomende verheldering bij het aangehaalde onderwerp, namelijk de gijzeling van een diamantairsfamilie. Tegenwoordig heet zoiets dan wel "Tigerkidnapping". Waarom dat nu erger zou zijn omdat het over Indiase slachtoffers gaat dan wel indien deze uit Kirgizië dan wel uit Schilde afkomstig zouden zijn, is ons ook niet meteen duidelijk, tenzij om voor ons totaal verkeerde redenen. Als we dan nog de "Antwerpse schepen voor diamant" zien opdraven omdat er te veel inbraken zouden zijn bij één bepaalde groep mensen dan breekt onze klomp...
Het gaat er ons natuurlijk niet om dergelijke praktijken goed te keuren maar wij dachten dat in een rechtstaat IEDEREEN recht op veiligheid had. Of je nu Indiêr, Jood, Afrikaan of gewoon van de Seefhoek bent, maakt voor ons geen ene moer verschil...In Antwerpen echter wel dus...

Kijk toch zelf naar deze parel van een interview en zeg nu zelf, zouden we niet beter meteen een petitie organiseren om te eisen dat reporters in menselijke en comfortabele omstandigheden worden geïnterviewd? Gaia zou niet dulden dat daar een zebra of een buidelrat in de zelfde onmenselijke omstandigheden zelfs maar 10 seconden voor een camera wordt gezet....
http://www.standaard.be/video/videoplayer.aspx?cat=0&subcat=0&videoid=1050809

Wat denken jullie d'r over?

07-03-2010 om 23:27 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat zagen over kloven en verschillen
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100306_015


Kloof tussen rijke en arme Vlaming groeit


Ondanks alle pogingen van de overheid om de kloof tussen arm en rijk niet te groot te laten worden, blijft de inkomensongelijkheid toenemen. Dat heeft de directie Statistiek van de FOD Economie berekend. Dat schrijft Het Belang Van Limburg.

Om uit te drukken hoe groot de ongelijkheid is tussen inkomens in een bepaalde regio, maken statistici gebruik van de zogeheten Gini-index. Een coëfficiënt van 0 op deze index geeft aan dat er geen ongelijkheid is, of dat iedereen evenveel verdient. Een coëfficiënt van 1 beduidt dat één iemand alles verdient, en de rest niets.

In Vlaanderen is de coëfficiënt 0,376 voor de belastingen tussenkomen, en 0,304 na aftrek van de belastingen. In 1990 bedroeg de Gini-coëfficiënt nog 0,310 voor de belastingen, en 0,238 na de belastingen.

"De overheid doet heel veel pogingen om de ongelijkheid binnen de perken te houden, zoals de invoering van dienstencheques en andere tegemoetkomingen voor lagere inkomens", zegt decaan Filip Vergauwen van de faculteit Toegepaste Economische Wetenschappen in de krant. "Maar al die maatregelen blijken dus niet efficiënt."





http://www.brusselnieuws.be/artikels/economie/inkomenskloof-tussen-brussel-en-vlaanderen-nog-nooit-zo-groot/bn_pa_model?format=print

maandag 01 maart 2010
Inkomenskloof tussen Brussel en Vlaanderen nog nooit zo groot

Brussel - De inkomenskloof tussen het Brussels Gewest en de rest van België blijft groeien en bereikt een historisch dieptepunt. Het Brusselse inkomen ligt ondertussen ook een vijfde lager dan dat in Vlaanderen, opnieuw goed voor een record. Amper dertig jaar geleden was de situatie … precies andersom. Dat blijkt uit een analyse van de fiscale inkomens door brusselnieuws.be. [1 reactie]

Het gemiddelde inkomen per inwoner van het Brussels Gewest ligt ondertussen al 16 procent onder het nationale gemiddelde, een laagterecord. De gemiddelde Vlaming verdient dan weer zes procent meer dan het nationale gemiddelde. De kloof tussen Brussel en Vlaanderen is met andere woorden al aangegroeid tot 20 procent. Dat blijkt uit cijfers van de FOD Economie, die brusselnieuws.be onder de loep nam.

De cijfers, die deze week werden gepubliceerd, zijn gebaseerd op de belastingaangiftes van 2008, die op hun beurt een beeld geven van de inkomens van 2007.

De recente cijfers betekenen een lichte achteruitgang tegenover het jaar voordien, toen de kloof 15 procent bedroeg. Maar de score staat in schril contrast met de toestand in de voorbije decennia. In 1977 (het eerste jaar waarvoor de FOD Economie gegevens ter beschikking stelt) lag het Brusselse inkomen net 18 procent boven het nationale gemiddelde. Het Vlaamse gemiddelde bedroeg toen zelfs twee procent minder dan het Belgische.

Ook de voorbije tien jaar bleef de relatieve Brusselse welvaart zakken. In 1998 scoorde Brussel 8 procent slechter dan het nationale gemiddelde, nu is die kloof dus verdubbeld.

Stadsvlucht en migratie
De aanhoudende trend heeft twee hoofdoorzaken, weet Christian Kesteloot, sociaal geograaf aan de KULeuven en co-auteur van de ‘Atlas van achtergestelde buurten in Vlaanderen en Brussel’.

“Het is nog steeds zo dat stadsbewoners die daar de middelen voor hebben, eigenaar willen worden buiten de stad. Die trend is al aan de gang sinds de jaren ’50-’60, maar die zogenaamde suburbanisatie houdt nog steeds aan. Een tweede oorzaak is dat de nieuwe stadsbewoners die in de plaats komen nu eenmaal voor een groot deel jonge en arme mensen uit het buitenland zijn.”

Pensioen
Een blik op de cijfers per gemeente, leert dat zelfs de traditioneel rijke gemeenten in het Gewest achteruit boeren. Het gemiddelde inkomen in Sint-Pieters-Woluwe mag dan nog 14 procent hoger liggen dan het nationale gemiddelde, tien jaar eerder bedroeg die kloof nog 24 procent.

“In de rijke Brusselse gemeenten zie je een ander fenomeen”, weet Kesteloot. “Veel inwoners zijn er wél eigenaar van hun woning en blijven dus ook in de gemeente. Alleen zijn die welvarende inwoners nu steeds vaker op pensioen en zakt hun inkomen daardoor uiteraard.”

Ambitieus voor opleiding en werk
Hoe keer je een trend die ondertussen al decennia aanhoudt? “Gentrificatie, het aantrekken van bewoners uit de middenklasse, lijkt een voor de hand liggende oplossing”, zegt Kesteloot. “Maar gaan schuiven met mensen is niet meteen ideaal. Een echt ambitieus beleid voor opleiding en werk is een veel intelligentere oplossing. Dat beleid is nu te zwak in het Brussels Gewest."

Tenslotte moet je ook durven herverdelen, vindt Kesteloot. "Brussel moet meer middelen krijgen uit het Gemeentefonds. Vlaanderen steigert bij dat soort vragen en heeft het dan al snel over slecht bestuur. Maar eigenlijk is dat naast de kwestie.”




We denken dat we uit deze twee kleine recente artikels mogen afleiden dat er wat loos begint te lopen in Belgistan. De herverdeling van de rijkdommen hapert...Onder andere ons belastingssysteem slaagt er niet meer in om een verantwoorde herverdeling te bewerkstelligen. De laatste decennia werd steeds meer de klemtoon gelegd op het individu, ook door de linkerzijde en werd de collectiviteit en de solidariteit in een kwaad daglicht gesteld. het begon met de luie Waal die de zuurverdiende centen van de hardwerkende Vlaming opsoupeerde, dan waren het al die doppers en vreemdelingen die ons kwamen plunderen, dan de politieke vluchtelingen ...telkens vond men één of andere sociale groep die de oorzaak was van ...tja van wat eigenlijk? Want tot nog toe nam het inkomen van de bovenste laag wel voortdurend toe. Die bovenlaag slaagt er merkwaardig genoeg steeds beter in om iedereen te doen geloven dat hun verminderende inkomsten en vermeerderende uitgaven de schuld zijn van mensen die het uiteindelijk nog slechter hebben...straffe kost qua hersenspoeling. Want als dan toch aan een groep zou liggen dan zijn wij eerder geneigd te kijken naar diegenen waarvan het inkomen steeds toeneemt. Of zijn we verkeerd? Nu merken we ook dat die zelfde rijke elite natuurlijk steeds minder geneigd is op te draaien voor alles wat zelfs maar neigt naar openbare dienstverlenig zoals ziekteverzekering, staatsinstellingen enz...waarom zou ze ook. Ze kan zich toch alles aanschaffen met hun fortuin. Diegenen die het moeilijker hebben moeten maar harder werken...en iedereen begint uiteindelijk in dergelijke prietpraat te geloven...
Ons systeem begint inderdaad stilaan te stuiten op haar eigen grenzen. Een fenomeen zoals in IJsland waar de ganse bevolking moet opdraaien voor de compleet waanzinnige politiek van privébankiers die van iedereen een gekke consument hadden gemaakt door hen voor te liegen dat er geen maat stond op de groei en dat er steeds meer kon uitgegeven worden is geen alleenstaand fenomeen meer. Een gans land bankroet. Griekenland eveneens bankroet door de schuld van incompetente politici die er zelfs in geslaagd zijn de staatsfinanciên comppleet te vervalsen. Een sinds Louis Quatorze bijna uitgestorven praktijk leek het...verkeerd gedacht dus. Wie draait er voor op? De rijken? Of zoals de Griekse Kommunistische partij (nog heel erg van de oude school) zo mooi zegt "de plutocratie"? Neen, want die zitten veilig op bergen gestolen sollen. Het zijn de sukkelaars , de werkenden en de gepensioneerden die ervoor opdraaien via het afschaffen van steun het verminderen van lonen en pensioenen enerzijds en het optrekken van belastingen anderzijds maar merkt iemend iets van het optrekken van belasting op grote fortuinen of op speculatie? Noppes...
De zelfde fenomenen vinden we dus terug in Belgistan. Jarenlang getoeter tegen dure openbare diensten, tegen te hoge belastingen en tegen de zogenaamde potverteerders van allerlei pluimage eist stilaan zijn tol. Het ieder- voor- zich wint het op solidariteit. Nochtans zouden de recente gebeurtenissen voldoende moeten hebben aangetoond dat individualisme totaal zinloos is als het echt tegenvalt. Kijk maar naar Chili en Haïti. Beter bewijs dat alleen solidariteit kan helpen kan je moeilijk vinden en beter bewijs dat je als burger enkel maar iets te winnen hebt bij een degelijke uitgebouwde openbare dienst is ook moeilijk te sprokkelen. Maar toch blijft men verder doen met theorieën over "de ontvette staat" te verkondigen...en ondertussen hebben onze staatspensioenen een absoluut diepterecord gevestigd en betaalt stilaan iedereen zich blauw vanaf het ogenblik dat je een been breekt of een operatie ondergaat. Maar kent iemand een radioloog, een tandarts, orthodontist, een chirurg met minder dan 4 auto's, drie huizen en een buitenlands optrekje? Heeft iemand al een bedrijfsleider of onze radioloog, tandarts enz...weten kamperen voor een school om hun kinderen in te schrijven? Ho, was jullie dit nog niet opgevallen?
Dat Brussel achteruit boert t.o.v. van Vlaanderen verwondert ons niet. Het zijn inderdaad de hierboven opgesomde fenomenen maar er is meer aan de hand dan dat. Ganse wijken in Brussel worden bevolkt door een toplaag zeer rijke luitjes die hier echter totaal geen belasting betalen...Europese ambtenaren bijvoorbeeld. Of denkt er echt iemand dat een Brusselse trambestuurder zich nog een sandwichke kan permitteren in de buurt van "La Place du Chatelain" of de "Rue du Bailli" of in de wijde omgeving van het Schumanplein? Je kan maar pech hebben en een ongeval hebben vlak voor de deur van een ziekenhuis als Baron Lambert of Edith Cavell en daar verzorgd worden...pleeg liever meteen zelfmoord want de facturen die je daar zal moeten betalen gelijken heel sterk op Amerikaanse ziekenhuisfacturen zonder dat de verzorging spectaculair beter is dan in een ziekenhuis ergens in Bommerskonten.
De rijke Brusselse zelfstandigen en hiermee bedoelen we dus geen winkeliers maar een soort volk dat diensten aanbiedt aan firma's en jullie kennen ze zelf wel....strak in het pak (zowel de vrouwelijke als de mannelijke soort) en met blitse wagens, wat zou dat soort volk van belastingen afdragen? Allerlei kosten aftrekken, daar zijn ze veel beter in dan belastingen betalen. Dat laatste is echt voor de schlemiel, voor de kassiersters van de Carrefour bijvoorbeeld .Zou dit soort elite ooit hebben nagedacht met wiens geld de dijk is gebouwd waarachter hun Knokse cottage is gelegen? Of de autostrade naar de kust en alle asfalt onder de wielen van hun Porsche Cayenne? Heel waarschijnlijk niet. En ze zullen zeker niet wakker liggen van de duizenden die ontslagen worden zonder diploma en boven de 35jaar en die dus geen enkele kans meer maken op de arbeidsmarkt . Van wat zij aan belastingen afdragen daar geef je nog geen half uur bijkomende vorming aan een ontslagen Opelarbeider...Al deze vaststellingen beginnen stilaan te knagen aan ons links geweten maar we horen hier niemand deze dingen luidop zeggen....

07-03-2010 om 22:40 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
05-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eindelijk sollen voor nucleair pretpark!
we verwijzen naar onze bijdrage op 3/2/2010 (en de twee dagen ervoor) over onderstaand onderwerp alvorens jullie kennis te laten maken met de nieuwe bijdrage die we vonden op: http://www.demorgen.be/dm/nl/5378/Global-Warming/article/detail/1075606/2010/03/04/Leterme-60-miljoen-voor-MYRRHA-goede-investering.dhtml


Leterme: "60 miljoen voor MYRRHA goede investering"

Eerste minister Yves Leterme heeft in Mol meer uitleg gegeven over de beslissing van zijn regering om dit en de komende vier jaar in totaal 60 miljoen euro vrij te maken voor het MYRRHA-project van het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK-CEN) in Mol. Hij wees onder meer op de verwachte daling in kernafval en meer medische toepassingen.

Duurzame energie
De premier had het over een toekomstgerichte investering en een van de eerste om de economie structureel te versterken. "Het gaat om een reactor van de vierde generatie", zei Leterme. "De regering rekent op een terugverdieneffect. Het risico van nucleair afval zou tot 1.000 keer lager kunnen worden en het volume 100 keer kleiner. Bovendien zal wetenschappelijk onderzoek de medische toepassingen verruimen. Deze investering is goed voor de samenleving en draagt bij tot duurzamere energieproductie."

Details nog niet duidelijk
Het gaat om nieuwe budgetten die worden ingeschreven bij de budgetcontrole in maart, benadrukte de premier. Het geld zal worden gebruikt voor de laatste fase voor de eigenlijke bouw van de MYRRHA-reactor, met conceptuitwerking en wetenschappelijk onderzoek. Daarna is er volgens Leterme "een mechanische overgang" naar de bouw. Die kost wordt geraamd op bijna 1 miljard euro, waarvan de overheid normaal 40 procent op zich neemt. Daarover wilde Leterme echter niet veel kwijt, omdat "daarover nog niet in detail gesproken is" en dat "ook afhankelijk is van Europese co-financiering".

MYRRHA moet bij het SCK-CEN de plaats innemen van de BR2-reactor die al meer dan 45 jaar draait in Mol. Het project zou 2.000 jobs creëren. (belga/svl)
04/03/10 15u30


Zo dus...nu nog wachten op het nucleair pretpark, sorry "themapark en ontmoetingscentrum" en klaar is kees...en tenslotte kan het nog steeds erger. Vraag dit maar aan de Regensburger Domspatzen die vreemde handelingen moesten ondergaan om de hoge terts te halen. Maar zoek dat maar zelf uit beste lezertjes...
Ondertussen lezen we nog meer heugelijk nieuws want blijkbaar is één nucleair pretpark nog niet voldoende:



http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=3S2N3DF4&word=nucleaire+jobs


Nucleaire jobexplosie in het verschiet

  • vrijdag 05 maart 2010
Het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) krijgt er met 'Myrrha' een geavanceerde nucleaire onderzoeksreactor bij. Louis Verbraeken

Het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) krijgt er met 'Myrrha' een geavanceerde nucleaire onderzoeksreactor bij. Louis Verbraeken

© Louis Verbraeken


BRUSSEL - De voorbereiding van de bouw van een nieuwe kernreactor in Mol brengt al wat extra jobs op. Maar de echte banenexplosie komt er pas na 2014.
Van onze redacteur

Het plan voor de bouw van een nieuwe nucleaire onderzoeksreactor in Mol staat garant voor zeer veel bijkomende werkgelegenheid. Dat verzekert de directeur van het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK), Eric Van Walle.

Nog dit jaar zal zijn onderzoekinstituut dankzij het Myrrha-project al dertig bijkomende personeelsleden aanwerven en daarenboven nog eens werk bieden aan 100 contractuelen.

Maar de echte boom van de werkgelegenheid is nog niet voor de komende jaren. De sterke toename van de werkgelegenheid hangt volledig af van de beslissing om de installatie ook effectief te bouwen. De Belgische regering zal daarover pas ten vroegste in 2014 beslissen.

Als het licht echt op groen zou gaan, dan zal dat volgens de topman van het SCK tijdens de bouwjaren garant staan voor 500 tot 600 banen. En als de reactor eenmaal klaar is zal het rechtstreekse personeelsbestand van het SCK boven de 1.000 werknemers uitstijgen, schat Eric Van Walle. Vandaag is het studiecentrum goed voor circa 650 jobs.

Premier Yves Leterme zelf verdedigde gisteren het plan. ‘De regering rekent op een terugverdieneffect. Het risico van nucleair afval zou tot duizend keer lager kunnen worden en het volume honderd keer kleiner. Bovendien zal wetenschappelijk onderzoek de medische toepassingen verruimen.' Hij had het verder over een toekomstgerichte investering en een van de eerste om de economie structureel te versterken.

Het verklaart waarom er gisteren zo positief werd gereageerd in de Antwerpse Kempen. Het regionaal sociaaleconomisch overlegcomité Kempen zei verheugd te zijn. Het project biedt de mogelijkheid om de regio te laten uitgroeien tot een topregio op het vlak van duurzame energie- en milieutechnologie, luidde het.

Begin dit jaar was echter een heel ander geluid te horen bij de buren van het SCK. Dat is de Vlaamse instelling voor technologisch onderzoek (Vito). Die kondigde toen aan dat het samen met de KU Leuven het Vlaamse centrum voor energieonderzoek gaat uitbouwen in... Waterschei in de provincie Limburg. Dit project, dat volop ondersteund wordt door de Vlaamse overheid, werd Energyville gedoopt. Net als in de Kempen koestert Limburg de ambitie om een leidend Europees centrum voor energieonderzoek te worden.

Politiek ligt het SCK-project gevoelig bij Groen! en SP.A. Zij vrezen dat de regering zich in een megalomaan financieel avontuur aan het storten is.



...en blijkbaar hebben we reeds een innovatieve ontdekking gedaan die uniek is in de wereld namelijk het nucleair wafelijzer:




http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=3S2N3DF2

Leterme was gewaarschuwd over wafelijzer

  • vrijdag 05 maart 2010
BRUSSEL - De regering-Leterme was gewaarschuwd. De inspectie van Financiën stelde begin februari al dat de wafelijzerpolitiek terug uit de kast werd gehaald. Deze waarschuwing had alles te maken met het feit dat in het eerste regeringsvoorstel in één trek 80 miljoen euro ter beschikking werd gesteld aan een Vlaams en een Waals nucleair instituut (DS 4 maart). Het gaat om het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol (SCK) en het Instituut voor Radio-elementen (IRE) in Fleurus. Het bedrag werd bovendien in dat eerste voorstel nog gelijk verdeeld.

De inspectie van Financiën, die regeringsvoorstellen moet beoordelen op onder meer budgettaire haalbaarheid en doeltreffendheid, stelde verder vast dat het bedrag niet voorzien was in de begroting en voegde er nog aan toe dat er te veel onbeantwoorde vragen zijn over het financiële plaatje van het project om in Mol de nieuwe nucleaire onderzoeksreactor Myrrha te bouwen. En dat ter vervanging van een exemplaar dat in 2026 stilgelegd moet worden.

De inspectie van Financiën vroeg zich af of de ramingen van de kosten voor de bouw van de nieuwe reactor (960 miljoen euro) en de inkomsten (95 miljoen euro) en werkingskosten (72,5 miljoen euro) eenmaal de installatie werkt realistisch waren. ‘De regeringsnota brengt alvast geen opheldering', luidde toen de conclusie.

Er wordt nog aan toegevoegd dat het opmaken van een realistisch businessplan voor de nieuwe kernreactor geen sinecure wordt. ‘Wie kan er iets concreets vertellen over een project dat pas in 2024 in uitbating zal gaan', vroeg de inspectie van Financiën zich retorisch af.

Het resultaat van dit negatieve advies is dat de regering gisteren alvast beklemtoonde dat het geld voorzien zal worden tijdens de eerstvolgende begrotingscontrole.




We herhalen voor de slechte lezer en de goede verstaander: "het geld voorzien zal worden tijdens de eerstvolgende begrotingscontrole."



Uit welingelichte bronnen menen we te weten dat men van plan is de werkloze Opel- en Carrefourarbeiders en -sters te recycleren tot radio-isotopen....

05-03-2010 om 22:38 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
04-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alles is te koop, zelfs de Griekse staatsschuld...
Klik op de afbeelding om de link te volgen Sommige lezertjes zullen beweren dat we graag breichten over landen in crisis. Klopt inderdaad. Vandaag laten we nog maar eens ons licht schijnen op een land dat in feite enkel kan dienen als voorbeeld hoe het allemaal NIET moet: Griekenland. Ooit de bakermat van onze democratie of tenminste zo leert men ons dat in sommige scholen. De recente geschiedenis heeft echter niks meer te maken met democratie, net zoals het verleden trouwens. Het lijkt ons immers nogal moeilijk om het te hebben over een democratie als het ganse systeem in de oudheid tenslotte berustte op slavenarbeid...maar alla, dit is voor sommigen spijkers zoeken op laag water.
Vandaag is dit land echter in grote moeilijkheden. Zelfs gesjoemel met de nationale financiën helpt niet meer. Integendeel, het gesjoemel heeft het land aan de afgrond gebracht en wat blijkt? Sommige landen zien er brood in...maar lees zelf de onvoorstelbare realiteit die elke verbeelding tart:

http://www.tijd.be/nieuws/buitenland/Grieken_in_shock_na_aankondiging_besparing.8887354-439.art

Grieken in shock na aankondiging besparing



De Griekse bevolking verkeert in shock nadat de regering woensdag aankondigde dat er 4,8 miljard euro moet worden bespaard. 'God helpe ons', titelt de conservatieve krant Apogevmatini.

(belga) - 'Een lawine aan maatregelen zal ons leven veranderen', schrijft Eleftherotypia. Alle kranten lijken het er wel min of meer over eens dat de besparing nodig is om het failliet van hun land te vermijden.

De Griekse regering kondigde woensdag een hele resem besparingsmaatregelen aan. Zo wordt het btw-tarief verhoogd van 19 naar 21 procent. De pensioenen worden bevroren, zowel in de openbare als in de privésector. Er komen bovendien hogere taksen op tabak (+ 63 procent), alcohol (+ 20 procent), brandstoffen en luxeproducten.

De dagbladen vrezen donderdag openlijk dat niet alleen de kleinhandelaars, maar ook de middenstanders deze ingrepen niet zullen overleven. 'De Griekse markt zal uitsterven', spiegelt Vradyni voor.

Volgens de kranten gaat het om de ergste crisis die Griekenland ooit gekend heeft. 'De overheidsmaatregelen hebben de Grieken getroffen als een elektrische schok', aldus de krant Ta Nea, die dicht bij de socialistische regering staat. 'Dit wijzigt ons leven ingrijpend.'

Zowat driehonderd leden van de communistische vakbond hebben intussen het ministerie van Financiën in Athene bezet. Ze verhinderen de ambtenaren de toegang. De overheidsvakbond plant een 24-urenstaking op 16 maart.

Eilanden verkopen

Griekenland krijgt intussen ook raadgevingen uit allerlei hoeken. Duitse parlementsleden opperen zelfs de mogelijkheid om enkele eilanden te verkopen, traditioneel populaire vakantiebestemmingen bij de Duitsers.

'Geef ons Korfoe en wij geven jullie centen', laat parlementslid Frank Schäffler van regeringspartij FDP weten. Griekenland telt zowat zeshonderd eilanden, het merendeel onbewoond.

Bondskanselier Angela Merkel ontvangt vrijdag de Griekse premier Papandreou.


20:58 - 03/03/2010 Copyright © De Tijd
http://eu.greekreporter.com/2010/03/04/%E2%80%98we-give-you-cash-you-give-us-corfu%E2%80%99-german-mps-suggest-greece-sell-its-islands-and-the-acropolis-to-pay-off-its-debt/


‘We give you cash, you give us Corfu!’ German MPs suggest Greece sell its islands (and the Acropolis) to pay off its debt

Posted on 04 March 2010 by Apostolos Papapostolou ShareThis

3With Greece facing an intense financial crisis and possible countrywide bankruptcy, Germany has suggested that some of their islands may be the answer.
On Thursday, Josef Schlarmann, a Senior Member of Merkel’s Christian Democrats, and Frank Schaeffler, a Finance Policy Expert in the Free Democrats, stressed that selling of islands and other similar assets might just be the way Greece should take to climb out of the debt and deficit crisis it is facing.
“Those in insolvency have to sell everything they have to pay their creditors. Greece owns buildings, companies and uninhabited islands, which could all be used for debt redemption”, said Mr. Schlarmann.
A legisltator in Chancellor Angela Merke;s conservative CDU party, Marco Wanderwitz, said Athens should provide ‘collateral for any money it receives from the European Union to help it out of its debt crisis – in this case, certain Greek islands also come into question.’
‘We give you cash, you give us Corfu!’ said the racy Bild national newspaper in a tone which many suspect was only half in jest.
It has also been suggested that all money given by the EU should be placed directly into securing the gap made by the massive debt Greece has acquired since 2006.




Indien de crisis dus ooit hard zou toeslaan in Belgistan zouden we toch stilaan moeten overwegen om Walloniê misschien integraal te verkopen aan Frankrijk, Limburg aan de Ollanders, West-Vlaanderen aan de Engelsen om hun great war-herdenkingen te kunnen houden en de ganse (Vlaamse) kust aan het meest biedende immobiliënkantoor en de pretparken Bobbjaanland en Plopsaland nationaliseren we best om als economische motor te dienen voor het overblijvende grondgebied. het nieuwe Vlaamse parlement zou zich dan kunnen terugtrekken uit Brussel en Vlaanderen besturen vanuit de IJzercrypte....

04-03-2010 om 22:38 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
03-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Liever geen Xynthia's aan onze kust...
Na de verwoestende doortocht van de storm met de idylische naam Xynthia, door Frankrijk en in veel mindere mate Belgistan konden we genieten van een reeks artikels over de vraag of onze eigen kust al dan niet bestand zou zijn tegen dergelijk onheil. Wij schreven over het sigmaplan maar dank zij het uitstekende blog van Geert Noels http://www.econoshock.be/ weten we dat er eveneens een kustveiligheidsplan bestaat:
http://zeeweringenkustbeheer.afdelingkust.be/level2.asp?TAAL_ID=1&ITEM_L1_ID=12&ITEM_L2_ID=26


Het GEINTEGREERD KUSTVEILIGHEIDSPLAN

… beschermt al wat jij lief hebt tegen de zee…

De Vlaamse kust is amper 67 kilometer lang. Maar elke meter wordt intensief gebruikt. Woon- en natuurgebieden, toeristisch recreatieve en industriezones hebben er hun plaats ingenomen. Elke sector heeft veel en specifieke behoeften. Om een leefbaar evenwicht te kunnen realiseren tussen alle belangengroepen moet men zowel vandaag als in de toekomst intensief samenwerken.
Dat gebeurt al in het kader van een studie die de afdeling KUST in 2007 is gestart voor een GEÏNTEGREERD KUSTVEILIGHEIDSPLAN.
De kust, alle bewoners, bezoekers en passanten, al wie er werkt, al wat het hebben en houden van deze mensen, hun woningen en bedrijven, kortom, al wie er woont en al wat er er aanwezig is moet beschermd worden tegen de zee.
Het Plan zal als basis dienen voor het ontwikkelen van een veilige kust en om die veiligheid nu en in de toekomst te waarborgen. De lopende studie is een samenwerking tussen de afdeling KUST, het Waterbouwkundig Laboratorium, de Universiteit Gent en het studiebureau IMDC.
Deze studie zoekt uit hoe men stelselmatig de bescherming van de kust tegen zeer zware stormen kan verhogen en welke maatregelen nodig zijn als men rekening houdt met een versnelde rijzing van de zeespiegel. Men zoekt een beschermingsniveau dat minstens tot 2050 kan worden gehandhaafd.
De afdeling KUST organiseert met de belangrijkste actoren in de kustregio regelmatig overleg rond het Plan en betrekt Europese partners bij de opmaak.

De eerste resultaten van de studie tonen dat ruim 1/3 van de kust onvoldoende beschermd is tegen de zogenaamde ‘superstormen’. De economische schade kan hier oplopen tot enkele miljarden en er kunnen minstens 4000 slachtoffers vallen. Middelkerke, Oostende vanaf Raversijde tot het centrum, Wenduine-centrum en de 4 kusthavens zijn kwetsbare zones. Ook gemeenten en badplaatsen als De Panne, Sint Idesbald, Koksijde, Westende, Blankenberge, Duinbergen en Knokke-Zoute verdienen extra aandacht.
Voor alle kwetsbare zones wordt een pakket maatregelen uitgewerkt. Milieueffecten, maatschappelijke kosten en baten en de vermindering van het overstromingsrisico worden voor elke maatregel in detail bestudeerd. De grote lijnen zijn al bekend. In de badzones zou men voornamelijk de stranden moeten verhogen en plaatselijk de zeedijken versterken. In de havens denkt men aan de bouw van stormmuren rond de havengeulen, aan het verhogen van de kaaiterreinen of zelfs aan de bouw van stormvloedkeringen.
Wanneer per kustgemeente, badplaats of kuststad de maatregelen gekend zijn, zal de afdeling KUST besprekingen opstarten met de lokale besturen om de ingrepen te optimaliseren. Men zal rekening houden met de noden van elke gemeente.
Voor de uitvoering van de werken zal volgens een eerste raming een budget nodig zijn van ruim 300 miljoen euro. Het GEINTEGREERD KUSTVEILIGHEIDSPLAN zal in 2010 klaar zijn, samen met de definitieve kostenraming. De aanvragen voor bouwvergunning en de werken zelf zijn voorzien tussen 2010 en 2015.

Nieuwsbrief 1 'Geïntegreerd kustveiligheidsplan' (pdf, nieuw venster)

Nieuwsbrief 2 'Geïntegreerd kustveiligheidsplan' (pdf, nieuw venster)

Nieuwsbrief 3 'Geïntegreerd kustveiligheidsplan' (pdf, nieuw venster)

Kennisgeving Plan-MER (pdf, nieuw venster, +50 MB!)

logo kustveiligheidsplan



Dus vooraleer jullie strandkabine te bestellen bij/chez Rosalie, denk na want die duizendjarige storm komt er ooit wel aan...

03-03-2010 om 22:27 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
02-03-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de energiefactuur...

Onze bijdrage over de doodstraf is eventjes in "onderhoud" omdat er een aantal problemen met formaten zijn opgedoken maar we zetten ze zeker en vast terug in de loop van de volgende dagen. Nu even in Belgistan blijven en...

voor wat hieronder nu ook in de serieuse kranten wordt gepubliceerd hebben wij al veel eerder gewaarschuwd...de verbruiker zal opdraaien voor de gigantische kosten van de windmolenparken in zee, allerlei totaal overbodige slimme meters en nog meer fraais die uiteindelijk onze en,ergiefactuur tot fenomenale bedragen zal doen groeien...

http://www.standaard.be/


Windmolens in zee zullen verbruikers meer dan 100 miljoen kosten

  • dinsdag 02 maart 2010
Windmolens in zee zullen verbruikers meer dan 100 miljoen kosten

Windmolens in zee zullen verbruikers meer dan 100 miljoen kosten

pol de wilde


BRUSSEL - De jaarlijkse kosten van de groenestroomcertificaten verbonden aan het eerste actieve windmolenpark in zee, voor de kust van Oostende, zullen oplopen tot meer dan 100 miljoen euro voor de verbruikers.

Dat blijkt uit een studie van de Creg, de Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas, die La Libre Belgique dinsdag publiceert.

De totale jaarlijkse kost wordt geschat op 108,25 miljoen euro. Dat raming is gebaseerd op de kosten voor de groenestroomcertificaten, bijkomende kabels in zee en de nodige aansluitingen, en voor de spreiding van de productie, die de netwerkbeheerder (Elia, GRT) moet betalen.

De grootste kost, die van de groenestroomcertificaten, wordt geschat op 100 miljoen euro tegenover 7 miljoen euro voor spreiding van de productie. De schatting van de Creg houdt alleen rekening met het eerste, al actieve windmolenpark in zee, dat van het consortium C-Power voor de kust van Oostende.

Tegen 2018 zouden zes bijkomende windmolenparken operationeel zijn voor de Belgische kust. De rekening voor groenestroomcertificaten dreigt dus nog fiks op te lopen voor Elia. Als er niets verandert, zal de verbruiker opdraaien voor die kosten, oordeelt de Creg.




Wat betreft de groenestroomcertificaten is het al lang duidelijk dat we met dit systeem regelrecht afstevenen op rampzalige tariefverhogingen vanwege de gtransportnetbeheerder Elia die het geld moet voorschieten aan de producenten van windenergie afkomstig van de Noordzeeparken.
Minder bekend is dat eveneens de hoofdmoot van de kosten voor de aanleg van de onderzeese kabelverbinding door Elia worden gefinancierd die dat natuurlijk niet uit de eigen zak betaalt maar dit via de tarieven tracht te recupereren...
Je gelooft ons niet? Lees dan eventjes :http://www.creg.be/nl/greenelec3_nl.html

3. Financiering van de onderzeese kabel

Overeenkomstig artikel 7, §2, van de wet van 29 april 1999 betreffende de organisatie van de elektriciteitsmarkt is het zo dat, voor nieuwe installaties voor de productie van elektriciteit uit wind in de zeegebieden waarin België zijn rechtsmacht kan uitoefenen overeenkomstig het internationaal zeerecht, die het voorwerp uitmaken van een domeinconcessie, de netbeheerder instaat voor één derde van de kostprijs van de onderzeese kabel met een maximumbedrag van 25 miljoen euro voor een project van 216 MW of meer. Deze financiering van 25 miljoen euro wordt naar rato verminderd, wanneer het project minder dan 216 MW bedraagt. In dit bedrag is begrepen de aankoop, de levering en de plaatsing van de onderzeese kabel alsmede de aansluitingsinstallaties, de uitrustingen en de aansluitingsverbindingen van voormelde productie-installaties. Deze financiering wordt over vijf jaar gespreid, a rato van één vijfde per jaar vanaf het begin van de werken.

De CREG controleert de voor de financiering in aanmerking te nemen totale kosten op basis van de offerte of offertes die de titularis van de domeinconcessie aanmerking neemt bij toepassing van de wet van 24 december 1993 betreffende de overheidsopdrachten en sommige opdrachten voor aanneming van werken, leveringen en diensten (zie Beslissing van 19 oktober 2006 over de controle van de door de netbeheerder voor de financiering in aanmerking te nemen totale kosten voor de aankoop, levering en plaatsing van de onderzeese kabel alsmede de aansluitingsinstallaties, de uitrustingen en de aansluitingsverbindingen van de productie-installaties van het offshore-windturbinepark op de Thorntonbank, Beslissing van 26 februari 2009 over de controle van de door de netbeheerder voor de financiering in aanmerking te nemen totale kosten voor de aankoop, levering en plaatsing van de onderzeese kabel alsmede de aansluitingsinstallaties, de uitrustingen en de aansluitingsverbindingen van de productie-installaties van het offshore windturbinepark op de Bligh Bank).



Bovenvermelde beslissing van 19 oktobeer 2006 kwam nog tot stand dank zij Vandelanotte, notoir sossewiet en verdediger der zwakke gebruikers. Het werd nogal "stoemelings" door onze rooie Oostendenaar op het einde van een regeringstermijn erdoor geduwd. Het ging over het enige windmolenpark dat tot nog toe werd (gedeeltelijk) verwezenlijkt namelijk dat van producent Electrawinds en betekende natuurlijk een aardige stuiver die niet door hen moest opgehoest worden. Het is belangrijk te noteren dat de wetgeving en technische reglementen steeds spreken over investeringen voor de producent voor alle installaties tot aan de hoogspanningspost...behalve voor onderzeese kabels die in dit geval ongeveer 30% van het totale investeringsbudget bedragen en die dus nu ten laste vallen niet van de investeerder maar van de verbruiker via het gedeelte dat Elia inbrengt in het tarief en dus op jullie factuur...

Het bracht onze sos en linkse rakker geen windeieren op want binnen het jaar na de fameuse beslissing van 19 oktober 2006 werd hij voorziiter van ???????




Interview met Johan Vande Lanotte | voorzitter Electrawinds

Hij heeft Electrawinds leren kennen in 2005 toen het windbedrijfje van 5 man verhuisde van Brugge naar Oostende. Niet iedereen was toen overtuigd van het groeipotentieel maar Johan Vande Lanotte wel. 2 jaar later, na de verkiezingen van 2007, wordt de ex vice-premier voorzitter van Electrawinds.

Johan Vande Lanotte | Voorzitter Electrawinds : Toen Electrawinds naar Oostende verhuisde was ik verantwoordelijk voor het nieuwe industriegebied Plassendale. Electrawinds zocht een aantal locaties voor o.a. de biofuelcentrale en voor een hoofdkwartier. We waren blij dat ze naar Oostende wilden komen en hebben Electrawinds met open armen ontvangen.

-Hoe ben je eigenlijk voorzitter geworden ?

Johan Vande Lanotte | Na de federale verkiezingen nam ik ontslag als voorzitter van de socialistische partij sp.a. Ik wilde een aantal andere dingen doen en had daar een vrijblijvend gesprek over met Luc Desender. Luc was toen tegelijk CEO én voorzitter van de raad van bestuur van Electrawinds. Voor een bedrijf dat zo met z’n groei bezig is, was dit niet zo interessant en zo ben ik binnengekomen. Maar dat gebeurde niet zomaar. Ik wou echt betrokken zijn en me voluit engageren. Vandaar dat ik vroeg om ook de wekelijkse managementmeeting op maandagochtend bij te wonen. In het begin was het wederzijds afwachten. Het management dacht wellicht : “hoe zal hij zich gedragen ? ”. En ik dacht : “in welk bedrijf kom ik terecht ?”. Na 2 jaar kennen we elkaar en voel ik een grote aanvaarding.

-Je bent voorzitter sinds november 2007. Hoe heb je het bedrijf zien evolueren ?

Johan Vande Lanotte | In die 2 jaar is enorm veel veranderd. Het bedrijf is gegroeid, er zijn voortdurend mensen en projecten bijgekomen. Daardoor is alles veel complexer geworden. Ook mijn takenpakket is veranderd, je evolueert mee.

-Wat doet een voorzitter van Electrawinds naast het voorzitten van de raad van bestuur ?

Johan Vande Lanotte | Ik heb heel veel contacten met andere bedrijven en de verschillende overheden. Ik houd me bezig met de algemene beschouwing, de rol die ons bedrijf speelt. Ik waak bijvoorbeeld ook over de maatschappelijke functie. Ik zal nooit pleiten voor iets wat economisch niet leefbaar is, maar je kan wel de nadruk leggen op de maatschappelijke context. Ik kan bijvoorbeeld goed inschatten wat leeft binnen overheidsmiddens. Niet dat ik wil beïnvloeden in functie van Electrawinds maar je kan er wel rekening mee houden. Het is in elk geval meer werk dan ik had gedacht ! (lacht)

-Wat is het verschil tussen Electrawinds en de nationale politiek ?

Johan Vande Lanotte | In de politiek heb je macht nodig en die krijg je door je populariteit, door de uitslag van de verkiezingen. Dat geeft je in de partij een zekere positie en dat moet je gebruiken om resultaten neer te zetten. Bij Electrawinds heb ik geen macht en dat wil ik ook niet. Hier gaat het om gezag. Mijn positie is maar waard wat ik aan gezag heb. Ik ben geen aandeelhouder en heb ook geen opties. Dat wou ik ook niet. Ik wou werken vanuit een gezagsfunctie. Dat vind ik ook het boeiende en het leuke eraan.

-Waar zal Electrawinds eind 2010 staan volgens jou ?

Johan Vande Lanotte | Als ik alle plannen zie waar we mee bezig zijn, dan zullen we een enorme sprong vooruit maken. Op het eind van 2010 zal het operationeel vermogen zowat 230 MW zijn, da’s het dubbele van nu. Het jaar erna komt er wellicht nog eens 100 MW bij. Dat is toch een hele prestatie. We zitten dan ruim boven de 300 MW en zijn we bijna in staat om de oudste kernreactor van Doel te vervangen !

Leuke jongens die sossen....en laat Gennez maar zeveren...

02-03-2010 om 23:05 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
28-02-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het plan en niets dan het plan ...het sigmaplan...
Toch bizar dat we hier in Europa van een catastrofe spreken als we een vijftigtal slachtoffers moeten betreuren door natuurgeweld. Dat doet ons toch eens nadenken over hoe we zouden reageren op een ramp met een Haïtiaanse dodentol hier in Europa. Maar eens te meer moeten we weer vaststellen dat de meerderheid van de slachtoffers net daar is aangetroffen waar normale bewoning al een risico op zich was. Vlak achter dijken die nog tijdens Napoleon werden aangelegd en natuurlijk sindsdien nauwelijks werden onderhouden. Je moet enkel vakantiedorpen inplanten want dat brengt geld in het laadje. Dijken onderhouden of ophogen zijn enkel kosten zonder baten. Tot nu, natuurlijk... Toegegeven het was een samenloop van omstandigheden, storm, hoog water en een depressie die het water nog hoger ophoogde maar dat was net het zelfde met de grote watersnood in 1953 en in iets mindere mate in 1976. Het gaf hier bij ons aanleiding tot de uitwerking van het waarschijnlijk door de meeste onder jullie volledig onbekende Sigmaplan. En het gaat niet over een boek van Jef Geraerts, beste lezertjes het gaat over dit: http://www.sigmaplan.be/index.php?page=wat
Hopelijk vinden ze hiervoor de nodige sollen want er is overal geld nodig om gaten te dichten maar laten we daar dan maar de voorrang aan geven vooraleer het hier bij ons onderloopt. En volgens ons is dit toch wel dringender dan een Lange Wapper, maar we kunnen natuurlijk verkeerd zijn, nietwaar? Voor alle doemdenkers willen we er ook nog aan toevoegen dat dit niks te laken heeft met de opwarming van de aardkloot want dat zijn dingen die vroeger ook wel voorvielen.
Voor de jonkies onder onze lezertjes en vooral de Ollandse jonkies: ze vinden hier de nogal indrukwekkende lijst van de door het water verzwolgen dorpen hoofdzakelijk in Zeeuws-Vlaanderen. Dus niks nieuws onder de zon. Alleen zijn de franse getroffen dorpen, L'Aiguillon-sur-Mer en La Faute-sur Mer, hoofdzakelijk bewoond door gepensioneerden of aldaar gestrande vakantiegangers terwijl op de fameuse lijst dorpen voorkomen met een bevolking die waarschijnlijk wel gewend was om te vechten tegen het wassende water. En wedden dat we tegen de maand juni weer van die leuke vakantiehuisjes vlak aan het strand kunnen huren en campings vinden vlak aan het water? Dat zijn de moderne tijden. En hieronder dus het lijstje van de hier verzwolgen dorpen en nederzettingen want tenslotte is Zeeuws-Vlaanderen een provincie van Belgistan en werd het onterecht ingelijfd bij onze Noorderburen nietwaar? Maar we willen dit oude twistpuntje tussen onze beide volkeren best even laten rusten ter ere van alle voorouders die ooit hebben gevochten om het water terug te dringen en daar tot nog toe aardig zijn in geslaagd. Ook dank zij de grote deltawerken van de vorige decennia die door onze Noorderburen werden verwezenlijkt en waartegen nu door alle groene bewegingen zou geprotesteerd worden dat het een lieve lust zou zijn....of is dit een louter hypothetische ezelsstamp aan de groenen? Laten we er niet aan denken en even hieronder kijken naar de verdronken lijst en meteen ons hoedje afdoen voor wat onze Unoxmutsjes toch maar netjes hebben gepresteerd. Nu eens kijken of dat Sigmaplan ook zo efficiënt zal verwezenlijkt worden want de laatste jaren is het toch maar opmerkelijk stil rond deze zaak. Zeker als we de vergelijking maken met het hippe onderwerp die rond Antwerpen moet worden aangelegd worden om een andere vloed af te weren. Namelijk de autovloed waar we tenslotte allemaal iets kunnen aan doen maar niet willen...water is een ander beestje zoals we vandaag dus nog maar enns geleerd hebben omdat we het verleden steeds weer vergeten...

http://www.orisant.com/verdronken/lijst.htm


Hieronder treft u een zo volledig mogelijke lijst van verdronken dorpen in Zeeland en West-Brabant. Deze historische lijst wordt regelmatig bijgewerkd.
De lijst is voor wat betreft Zeeland samengesteld door Paul de Schipper, journalist. Het overzicht van de verdronken nederzettingen in West-Brabant en Zuid-Holland kwam tot stand met medewerking van: het stadsarchief Breda, dr. K.A.H.W. Leenders, historisch-geograaf en drs. J. Hendriks, stadsarcheoloog te Dordrecht.

U kunt de lijst in zijn geheel raadplegen of per gebied, door het gewenste gebied in de opsomming hiernaast aan te klikken.

28-02-2010 om 23:16 geschreven door Vorser-Raadgever  
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
27-02-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cuba onder de Castrobrothers
Klik op de afbeelding om de link te volgen Naar aanleiding van de dood van een Cubaanse hongerstaker Zapato Tamayo een gewetensgevangene zoals hij zichzelf noemde, zullen we het rapport van Human Rigthts Watch over Cuba even van onder het stof halen. Want we merken dat nog veel van onze socialistische kameraden menen te moeten pronken met Cubaanse vlaggen, Che-posters en T-shirts en andere Cubaanse parafernalia. We hebben het hier reeds meerdere malen gezegd en we herhalen het nog maar eens: het huidige Cuba heeft niks met socialisme te maken maar is een doodgewone dictatuur net zoals Chavez in Venezuela. Basta en uit.
http://nl.globalvoicesonline.org/2010/02/cuba-hongerstaker-overlijdt-in-gevangenis/


Voor het eerst sinds 1972 is een Cubaanse politieke gevangene na een hongerstaking overleden en dit heeft op internet geleid tot een combinatie van sprakeloosheid en woede.

Dit wordt op treffende wijze uitgedrukt door de serie geheel zwarte afbeeldingen die Orlando Luis Pardo [en] van Boring Home Utopics [en] één voor één, in plaats van tekst, publiceert. Yoani Sanchez heeft een video gepubliceerd [es] waarin te zien is hoe de moeder van de gevangene buiten het ziekenhuis staat te wachten waar haar zoon is overleden. In de video noemt Reina Luisa Tamayo de dood van haar zoon “moord met voorbedachten rade”. Deze mening wordt gedeeld door anderen [es]. “De broers Castro maken zich weer schuldig aan moord!!!!” aldus de titel van een artikel op El Tono De Voz [es] dat door veel mensen op Twitter is genoemd.

Orlando Zapato Tamayo begon zijn 86 dagen durende hongerstaking op 3 december 2009, nadat een gevangenbewaarder in de oostelijke provincie Holguin hem zo beestachtig had afgeranseld dat hij geopereerd moest worden aan de bloeduitstorting op zijn hoofd. Aanvankelijk weigerde de directeur van die gevangenis hem 18 dagen lang water, en dit leidde tot nierfalen. Toen hij opnieuw werd overgeplaatst, liep hij een longontsteking op. Hij werd uiteindelijk overgebracht naar de zwaar bewaakte gevangenis van Havana, waar hij overleed.

Along the Malecon [en] schrijft: in 2003 “sloot hij zich aan bij dissidenten die in hongerstaking waren gegaan om zo druk uit te oefenen op de socialistische regering om gevangenen vrij te laten. Maar veel van deze hongerstakers kwamen uiteindelijk zelf in de gevangenis terecht”.

Een jaar later werd Zapato Tamayo tot 3 jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens minachting, publieke ordeverstoring en ongehoorzaamheid. Toen hij in de gevangenis zat, werd zijn straf verlengd tot 36 jaar wegens “ongehoorzaam gedrag”.

Voormalig gewetensgevangene Jorge Luis García Pérez [en] zei volgens Radio y Television Martí [es] dat deze gebeurtenis “tot enorme verbijstering heeft geleid in het hele land, niet alleen bij de oppositie maar onder de hele bevolking”.

Het lijkt erop dat sommige bloggers eraan hopen bij te dragen dat de voorspelling van García Pérez uitkomt. Uncommon Sense [en] schrijft: ”dit is niet het moment om te rouwen, maar om actie te ondernemen, om het voorbeeld van Zapata te volgen en de strijd tegen zijn moordenaars en voor de Cubaanse vrijheid voort te zetten”. Een lezer van Diario de Cuba [es] schrijft in zijn reactie:

“Atencion estamos convocando una marcha mundial para el 13 de marzo del 2010 en favor de la libertad de todos los presos politicos cubanos, asi como la condena por la muerte de Orlando Zapata Tamayo.”

“Attentie: wij organiseren op 13 maart 2010 een wereldwijde mars voor de vrijlating van alle Cubaanse politieke gevangenen en voor de veroordeling van degenen die schuldig zijn aan de dood van Orlando Zapata Tamayo.”

Op Twitter [es] wordt het laatste nieuws over deze actie gepubliceerd. Blogger Yoani Sanchez heeft voorgesteld [es] om op de ochtend van de begrafenis van Zapata Tamayo een (vermoedelijk virtuele) gebedswake te houden.

Het naar officiële berichtgeving neigende Cuba Debate [es] (ook actief op Twitter [es]) nam een artikel over van La Isla Desconocida [es]:

Tienen razón al decir que fue un asesinato, pero los medios esconden al verdadero asesino: los grupúsculos cubanos y sus mentores trasnacionales. Zapata fue asesinado por la contrarrevolución.

Ze hebben gelijk als ze zeggen dat het moord was, maar de media houden de echte moordenaar verborgen: kleine Cubaanse groeperingen en hun internationale mentoren. Zapata is vermoord door de contrarevolutie.

Ook de mening van de partij is dus op internet terug te vinden.

Volgens Daniel Vottio [es], verslaggever van de Spaanse editie van CNN, staan er bewakers rond het huis van Tamayo waar de wake wordt gehouden. Sanchez twittert dat dissidenten hun huizen niet mogen verlaten; het lijkt erop dat zij en anderen in hun bewegingsvrijheid worden beperkt.

Twee andere Cubaanse gewetensgevangenen, Ariel Sigler Amaya en Normando Hernández González [es], zitten ook in de gevangenis en hebben ook problemen met hun gezondheid. Het zal nog moeten blijken wat dit alles voor hen, en voor de Cubaanse burgermaatschappij, gaat betekenen.



http://www.hrw.org/en/node/86549/section/2



November 18, 2009

I. Executive Summary

In July 2006, Fidel Castro handed control of the Cuban government over to his brother Raúl Castro. As the new head of state, Raúl Castro inherited a system of abusive laws and institutions, as well as responsibility for hundreds of political prisoners arrested during his brother’s rule. Rather than dismantle this repressive machinery, Raúl Castro has kept it firmly in place and fully active. Scores of political prisoners arrested under Fidel Castro continue to languish in Cuba’s prisons. And Raúl Castro’s government has used draconian laws and sham trials to incarcerate scores more who have dared to exercise their fundamental freedoms.

Raúl Castro’s government has relied in particular on a provision of the Cuban Criminal Code that allows the state to imprison individuals before they have committed a crime, on the suspicion that they might commit an offense in the future. This “dangerousness” provision is overtly political, defining as “dangerous” any behavior that contradicts socialist norms. The most Orwellian of Cuba’s laws, it captures the essence of the Cuban government’s repressive mindset, which views anyone who acts out of step with the government as a potential threat and thus worthy of punishment.

Despite significant obstacles to research, Human Rights Watch documented more than 40 cases in which Cuba has imprisoned individuals for “dangerousness” under Raúl Castro because they tried to exercise their fundamental rights. We believe there are many more. The “dangerous” activities in these cases have included handing out copies of the Universal Declaration of Human Rights, staging peaceful marches, writing news articles critical of the government, and attempting to organize independent unions.

The Raúl Castro government has applied the “dangerousness” law not only to dissenters and critics of the government, but to a broad range of people who choose not to cooperate with the state. We found that failing to attend pro-government rallies, not belonging to official party organizations, and being unemployed are all considered signs of “antisocial” behavior, and may lead to “official warnings” and even incarceration in Raúl Castro’s Cuba. In a January 2009 campaign called “Operation Victory,” dozens of individuals in eastern Cuba—most of them youth—were charged with “dangerousness” for being unemployed. So was a man from Sancti Spíritus who could not work because of health problems, and was sentenced to two years’ imprisonment in August 2008 for being unemployed.

In addition to “dangerousness,” Cuba has a wide range of other laws that criminalize the exercise of fundamental freedoms, including laws penalizing contempt, insubordination, and acts against the independence of the state. Indeed, article 62 of the Cuban constitution prohibits the exercise of any basic right that runs contrary to “the ends of the socialist state.” Together with a judicial system that lacks independence and systematically violates due process rights, Raúl Castro’s government has employed such laws to imprison scores of peaceful dissidents.

Imprisonment is only one of the many tactics the Cuban government uses to repress fundamental freedoms. Dissidents who try to express their views are often beaten, arbitrarily arrested, and subjected to public acts of repudiation. The government monitors, intimidates, and threatens those it perceives as its enemies. It isolates them from their friends and neighbors and discriminates against their families.

Cuba attempts to justify this repression as a legitimate response to a US policy aimed at toppling the Castro government. It is true that the United States has a long history of intervention on the island, and its current policy explicitly aims to support a change in Cuba’s government. However, in the scores of cases Human Rights Watch examined for this report, this argument falls flat.

The reason that human rights advocate Ramón Velásquez Toranzo set out on a peaceful march across Cuba and journalist Raymundo Perdigón Brito wrote articles critical of the Castro government was not because they were agents of the US government, but rather because they saw problems with their own. Yet because these dissidents expressed their opinions openly, both were imprisoned by Raúl Castro’s government, like scores of others. Rather than being a legitimate defense against a threat to national security, these and other cases reveal a state that uses repression to enforce conformity with its political agenda.

It is important to note that the term “dissidents” in the Cuban context does not refer to a homogenous group of people who share a single ideology, affiliation, or common objective. Rather, it refers to anyone who—like Velásquez and Perdigón—engages in activities the government deems contrary to its political agenda. Some dissidents may advocate for democratic change or reform of the socialist system from within; while others may be apolitical, focusing instead on a single issue such as the right to practice their religion or organize a trade union.

Dissidents are a small and significantly isolated segment of the population. However, their marginalization is evidence not of the lack of dissent in Cuba, but rather of the state’s ruthless efficiency in suppressing it. Fear permeates all aspects of dissidents’ lives. Some stop voicing their opinions and abandon their activities altogether; others continue to exercise their rights, but live in constant dread of being punished. Many more never express dissent to avoid reprisals. As human rights defender Rodolfo Bartelemí Coba told Human Rights Watch in March 2009, “We live 24 hours a day ready to be detained.” Ten days after making that statement, Bartelemí was arrested and taken to prison without trial, where he remains today.

While this report documents a systematic pattern of repression, it does not intend to suggest that there are no outlets for dissent whatsoever in Cuba. The last three years have, for example, witnessed the emergence of an independent Cuban blogosphere, critical lyrics by musicians, and most recently a series of government-organized public meetings to reflect on Cuban socialism.

Upon closer examination, however, these examples show just how circumscribed spaces of dissent are and, as a result, how incredibly limited their impact is on society on the whole. While some bloggers speak to problems in Cuba, they must publish their work through back channels—saving documents on memory sticks and uploading entries through illegal connections. Because an hour of internet use costs one-third of Cubans’ monthly wages and is available exclusively in a few government-run centers, only a tiny fraction of Cubans have the chance to read such blogs—including, ironically, bloggers themselves. Some bands perform lyrics that criticize the government, but their songs are banned from the airwaves, their performances shut down, and their members harassed and arbitrarily detained. And while it is true that Raúl Castro’s government organized meetings recently to reflect on Cuban socialism, the agenda for these discussions explicitly prohibited any talk of reforming the single-party system.

Cuba has made important advances in the progressive realization of some economic, social, and cultural rights such as education and healthcare. For example, UNESCO has concluded that there is near-universal literacy on the island and UNICEF has projected that the country is on track to achieve most of the Millennium Development Goals. However, the stark reality is that this progress has not been matched in respect for civil and political rights.

The Raúl Castro government has at times signaled a willingness to reconsider its long-standing disregard for human rights norms. In February 2008, Cuba signed the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) and the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights (ICESCR), and commuted the death sentences of all prisoners except for three individuals charged with terrorism. Yet the Castro government has yet to ratify the ICCPR and ICESCR, and continues to flout many of the treaties’ core principles. And Cuban law still allows individuals who undermine the independence of the state to be sentenced to death.

The Cuban government has for years refused to recognize the legitimacy of independent human rights monitoring and has adamantly refused to allow international monitors, such as the International Committee of the Red Cross and international nongovernmental organizations like Human Rights Watch, to visit the island and investigate human rights conditions. In researching this report, Human Rights Watch made repeated written requests to the Raúl Castro government for meetings with authorities and formal authorization to conduct a fact-finding mission to the island. As in the past, the Cuban government did not respond to any of our requests.

As a result, Human Rights Watch decided to conduct a fact-finding mission to Cuba without official permission in June and July 2009. During this trip, Human Rights Watch researchers conducted extensive interviews in seven of the island’s fourteen provinces. We also conducted numerous interviews via telephone from New York City. In total, we carried out more than 60 in-depth interviews with human rights defenders, journalists, former political prisoners, family members of current political prisoners, members of the clergy, trade unionists, and other Cuban citizens.

Those interviews, together with extensive research from January to November 2009, are the basis of the following findings:

The Legal Foundation of Repression in Cuba

Cuba’s laws empower the state to criminalize virtually all forms of dissent. Article 62 of the Cuban constitution explicitly prohibits Cubans from exercising their basic rights against the “ends of the socialist state.” Cubans who dare to criticize the government are subject to draconian criminal and “pre-criminal” charges, such as “dangerousness.” They are exempted from due process guarantees. They are denied meaningful judicial protection. And they are left without recourse to international human rights mechanisms.

A person is considered to be in a state of dangerousness due to antisocial behavior if the person... lives, like a social parasite, off the work of others.
—Article 73 of the Criminal Code, on one kind of “antisocial behavior” that constitutes “dangerousness.”

Political Prisoners

Raúl Castro’s government has imprisoned scores of political prisoners using laws criminalizing dissent. In particular, Cuba has relied on a “dangerousness” provision that allows authorities to imprison individuals for exercising their fundamental freedoms, on the grounds that their activities contradict “socialist morality.” The provision has more broadly been applied to non-dissident Cubans who choose not to work for the government, and are thus viewed as a threat. Meanwhile, Raúl Castro continues to imprison scores of dissidents unjustly sentenced for exercising their fundamental freedoms under Fidel Castro, including 53 human rights defenders, journalists, civil society leaders, and other dissenters arrested in a massive 2003 crackdown.

The authorities were always threatening me, saying that if I did not distance myself from ‘the opposition’—if I did not change my behavior—I was going to be arrested. I told them, “You have to prove I committed a crime, but I haven’t done anything.”
—William Reyes Mir, who belonged to an unofficial political group in Banes. Reyes was arrested in September 2007 and sentenced to two years of forced labor for “dangerousness.”

Due Process Violations

Cuba systematically violates the due process rights of dissenters from the moment they are arrested through their sham trials. Political detainees are routinely denied access to legal counsel and family visits, held in inhumane and dangerous conditions, and subjected to forced interrogations. Neither detainees nor their families are adequately informed about the charges against them, and political detainees may be held for months or years without ever being formally tried for a crime. Nearly all trials of political detainees are closed hearings lasting less than one hour, during which dissidents are subjected to politically motivated rulings and even falsification of evidence by security officials and prosecutors. Human Rights Watch was unable to document a single case under the Raúl Castro government where a court acquitted a political detainee.

[The police] picked me up at 5:50 am while I was at home sleeping, and by 8:30 that morning they were already reading me my sentence... They detained me on July 5 but the ruling they gave me had been written on July 3. They didn’t allow me to have a lawyer, and the hearing was conducted behind closed doors, without my family. The trial lasted 15 or 20 minutes.
—Alexander Santos Hernández, a political activist from Gibara, on his July 2006 arrest and summary trial. Santos was sentenced to four years for “dangerousness.”

Inhumane Prisons

Cuba’s prison officials, like the Cuban government as a whole, punish dissent. Conditions for political prisoners and common prisoners alike are overcrowded, unhygienic, and unhealthy, leading to extensive malnutrition and illness. Political prisoners who criticize the government, refuse to participate in ideological “re-education,” or engage in hunger strikes or other forms of protest are routinely subjected to extended solitary confinement, beatings, restrictions of visits, and the denial of medical care. Prisoners have no effective complaint mechanism to seek redress, granting prison authorities total impunity. Taken together, these forms of cruel, inhuman, and degrading treatment may rise to the level of torture.

The cells are one meter or one-and-a-half meters wide by two meters long. You sleep during the day on a concrete platform and at night you get a mattress, which is removed at daybreak. You are not allowed to have any belongings, and the food is terrible... Some cells have a little window, others none. Some cells have light, others don’t.
—Víctor Yunier Fernández Martínez describes the conditions in solitary confinement, where he was sent repeatedly during his imprisonment for “dangerousness” from 2006 to 2009. Fernández, a political activist, was incarcerated in the prisons of Canaleta and 1580.

Everyday Forms of Repression

Dissenters are punished daily in nearly every aspect of their lives. The Cuban government routinely uses short-term arrests to harass dissidents or prevent them from participating in groups or activities considered “counterrevolutionary.” Dissidents are beaten, publicly humiliated, and threatened by security officers and groups of civilians tied to the state. They are denied work, fired from jobs, and fined, placing significant financial strain on their families. They are prevented from exercising their right to travel within and outside of the island. And they are subjected to invasive surveillance, which violates their privacy and gathers information that can later be used to imprison them. These tactics of repression are consistently visited on the families of dissenters as well.

The rapid response brigade was waiting for us, carrying wooden bats and metal rods, as though they were ready to beat us. They insulted us, saying we were worms, the scum of society. They called my mother and me whores and sluts.
—Rufina Velásquez González describing one of the groups that harassed her and her parents when they set out on a peaceful march across Cuba in December 2006 calling for the release of all political prisoners.

State of Fear

Cuba’s systematic repression has created a pervasive climate of fear among dissidents and, when it comes to expression of political views, in Cuban society as a whole. This climate hinders the exercise of basic rights, pressuring Cubans to show their allegiance to the state, while discouraging any form of criticism. Dissidents feel as though they are constantly being watched—a sense that fosters distrust among peers and self-censorship. They fear they will be arrested at any moment, and have no confidence in the willingness of the government to protect their rights or give them a fair trial. This climate of fear has led to the near-complete isolation of dissidents from their communities, friends, and sometimes even families, which together with other forms of repression has had profound emotional consequences, including depression and signs of trauma.

No one is allowed to talk to me. People who come to my house are immediately called by state security and reprimanded. Then these people—for fear of losing their jobs, for fear that [the authorities] will take it out on someone in their family—simply stop talking to me.
—Former political prisoner Eduardo Pacheco Ortíz, who was imprisoned for “dangerousness” in January 2008, describes his treatment by neighbors in Matanzas since his release.

Recommendations

Given the effectiveness of Cuba’s repressive machinery and the Castro government’s firm grip on power, the pressure needed to bring progress on human rights cannot come solely from within Cuba. In order to succeed, it must be supported by effective pressure on the part of the international community. Currently, this effective pressure—whether from Latin American countries, the United States, Canada, or Europe—is lacking.

Efforts by the US government to press for change by imposing a sweeping economic embargo have proven to be a costly and misguided failure. The embargo imposes indiscriminate hardship on the Cuban population as a whole, and has done nothing to improve the situation of human rights in Cuba. Rather than isolating Cuba, the policy has isolated the United States, enabling the Castro government to garner sympathy abroad while simultaneously alienating Washington’s potential allies.

There is no question: the Cuban government bears full and exclusive responsibility for the abuses it commits. However, so long as the embargo remains in place, the Castro government will continue to manipulate US policy to cast itself as a Latin American David standing up to the US Goliath, a role it exploits skillfully.

Just as the US embargo policy has proved counterproductive, so have the policies of the European Union and Canada failed to exert effective pressure on Cuba. The EU’s Common Position sets clear human rights benchmarks for economic cooperation with Cuba, but the cost of noncompliance has been insufficient to compel change by the Castro government. Canada lacks such benchmarks, promoting significant investment in the island at the same time as it decries the Cuban government’s abuses.

Worse still, Latin American governments across the political spectrum have been reluctant to criticize Cuba, and in some cases have openly embraced the Castro government, despite its dismal human rights record. Countries like Venezuela, Bolivia, and Ecuador hold Cuba up as a model, while others quietly admit its abuses even as they enthusiastically push for Cuba’s reintegration into regional bodies such as the Organization of American States (OAS). The silence of the Latin governments condones Cuba’s abusive behavior, and perpetuates a climate of impunity that allows repression to continue. This is particularly troubling coming from a region in which many countries have learned firsthand the high cost of international indifference to state-sponsored repression.

Not only have all of these policies—US, European, Canadian, and Latin American—failed individually to improve human rights in Cuba, but their divided and even contradictory nature has allowed the Cuban government to evade effective pressure and deflect criticism of its practices.

To remedy this continuing failure, the US must end its failed embargo policy. It should shift the goal of its Cuba strategy away from regime change and toward promoting human rights. In particular, it should replace its sweeping bans on travel and trade with Cuba with more effective forms of pressure.

This move would fundamentally shift the balance in the Cuban government’s relationship with its own people and the international community. No longer would Cuba be able to manipulate the embargo as a pretext for repressing its own people. Nor would other countries be able to blame the US policy for their own failures to hold Cuba accountable for its abuses.

However, ending the current embargo policy by itself will not bring an end to Cuba’s repression. Only a multilateral approach will have the political power and moral authority to press the Cuban government to end its repressive practices. Therefore, before changing its policy, the US should work to secure commitments from the EU, Canada, and Latin American allies that they will join together to pressure Cuba to meet a single, concrete demand: the immediate and unconditional release of all political prisoners.

In order to enforce this demand, the multilateral coalition should establish a clear definition of who constitutes a political prisoner—one that includes all Cubans imprisoned for exercising their fundamental rights, including those incarcerated for the pre-criminal offense of “dangerousness” and the 53 dissidents still in prison from the 2003 crackdown. It should also set a firm deadline for compliance, granting the Raúl Castro government six months to meet this demand.

Most important, the members of the coalition should commit themselves to holding the Cuban government accountable should it fail to release its political prisoners. The penalties should be significant enough that they bear real consequences for the Cuban government. And they should be focused enough to target the Cuban leadership, rather than the Cuban population on the whole. Options include adopting targeted sanctions on the government officials, such as travel bans and asset freezes; and withholding any new forms of foreign investment until Cuba meets the demand.

During the six-month period, Latin American countries, Canada, the EU, and the US should be able to choose individually whether or not to impose their own restrictions on Cuba. Some may enact targeted sanctions on Cuba’s leadership immediately, while others may put no restrictions on Cuba during that time.

Regardless, if the Castro government is still holding political prisoners at the end of six months, Cuba must be held accountable. All of the countries must honor their agreement and impose joint punitive measures on Cuba that will effectively pressure the Castro government to release its political prisoners.

On the other hand, if the Cuban government releases all political prisoners—whether before or after the six month period is complete—these punitive measures should be lifted. Then, the multilateral coalition should devise a sustained, incremental strategy to push the Raúl Castro government to improve its human rights record. This strategy should focus on pressuring Cuba to reform its laws criminalizing dissent, dismantle the repressive institutions that enforce them, and end abuses of basic rights. And the impact of the strategy should be monitored regularly to ensure it is not creating more repression than it curbs.

Ultimately, it is the Raúl Castro government that bears responsibility for such abuses—and has the power to address them. Yet as the last three years of Raúl Castro’s rule show, Cuba will not improve its human rights record unless it is pressured to do so.

27-02-2010 om 23:37 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reddingsplan voor de liga


Wel wel wel een voorbeeld van hoe subsidies misbruikt worden door ze op een bepaald moment af te nemen van sommige organisaties die ze nochtans heel hard nodig hebben:
http://www.mensenrechten.be/main.php?action=start


Beste leden, sympathisanten, vrienden, kennissen,

u zal al wel vernomen hebben dat het momenteel niet zo goed gaat met de Liga voor Mensenrechten. Geen gebrek aan enthousiasme, geen gebrek aan werk, geen gebrek aan ideeën voor actie, maar wel een acuut financieel probleem. De Minister van Cultuur Joke Schauvlieghe schrapt de subsidies voor de Liga voor Mensenrechten in Vlaanderen. Deze subsidies zijn essentieel voor het voortbestaan van de Liga.

Vlaanderen heeft nood aan een mensenrechtenbeweging, aan een Liga die ook hier te lande de schendingen van mensenrechten aanklaagt en bekampt, anders dreigen wij onze vrijheden - die ons welzijn en welvaart hebben opgeleverd - prijs te geven aan een ongenuanceerd veiligheidsdenken dat drijft op angst.

Door internationale organisaties wordt er gehamerd op de nood aan méér controle op naleving van mensenrechten op nationaal niveau.

Nu het antwoord van de Minister duidelijk is, hebben wij geen andere keus dan een Red de Liga-actie op het getouw te zetten, om aan te tonen dat er voor de beslissing tot schrapping van de subsidies geen draagvlak is, maar dat er in tegendeel wel een breed draagvlak is voor een Liga voor Mensenrechten.

De Liga kreeg al een hoop steunbetuigingen, waarvoor dank.
Wellicht hebben velen van jullie ook concrete ideeën die kunnen bijdragen aan het voortbestaan van de Liga.
Indien je mensen kent of zelf geïnteresseerd bent om mee te denken hoe we actie kunnen voeren nodigen we je graag uit:

Red de Liga - actiebijeenkomst

woensdag 10 maart 2010
19u30 in het Trefpunt, Bij Sint-Jacobs 18, 9000 Gent

Agenda:
- verwelkoming door de voorzitter
- korte situatieschets
- mogelijke steuninitiatieven… aan u het woord

We hopen van harte op uw opkomst en actieve steun!

Graag horen we in een mailtje of telefoontje of je komt: info@mensenrechten.be of 09/223.07.38

En o ja… spread the word !

Je kan de Liga nu al steunen door lid te worden. Klik HIER.

Of word lid van onze facebookgroup, gratis en niet voor niks.

tot woensdag 10 maart,
het bestuur en de staf van de Liga


[Is er nog (financiële) ruimte voor mensenrechten in Vlaanderen?]

Vlaanderen dreigt haar mensenrechtenorganisatie te verliezen!

De Liga voor Mensenrechten verliest haar werkingsmiddelen. Hiermee wordt niet alleen het voortbestaan van de organisatie bedreigd maar verdwijnt ook haar waardevolle maatschappelijke functie: opkomen voor mensenrechten in Vlaanderen.

De Liga voor Mensenrechten werd in 2005 erkend als sociaal-culturele beweging. Hierdoor ontving ze voor 6 jaar het minimumbedrag aan subsidie van het ministerie van Cultuur. Minister van Cultuur Joke Schauvliege besliste dat de Liga voor de volgende beleidsperiode (2011-2015) geen aanspraak meer maakt op deze subsidie. Hierbij negeert ze een positief advies van de Beroepscommissie. De Liga verliest niet alleen al haar werkingsmiddelen, maar ook de loonsubsidies die enkel aan gesubsidieerde verenigingen toegekend worden. Het voortbestaan van de Liga voor Mensenrechten komt in het gedrang.

De Liga voor Mensenrechten is de enige organisatie in Vlaanderen die opkomt voor mensenrechten in eigen land. De Liga analyseert wetgeving en vecht regelgeving die mensenrechten schendt, aan. Zo zorgde de organisatie onder meer voor aanpassing van de wet op de bijzondere onderzoeksmethoden, de jeugdbeschermingswet en de anti-terrorismewet. Ze bekwam de vernietiging van het Antwerpse straatverbod en de veroordeling van het Vlaams Blok wegens racisme. De Liga geeft twee tijdschriften uit, TvMR - Tijdschrift voor Mensenrechten en FATIK - Tijdschrift voor Strafbeleid en Gevangeniswezen. Ze maakt publicaties over mensenrechtelijke problemen in België en organiseert acties en activiteiten.
De administratie Cultuur looft de expertise die aanwezig is binnen de Liga, maar besliste negatief over de subsidies omdat de Liga te weinig sensibiliseert en 'te klassieke methoden hanteert om haar publiek aan te spreken'.

De Liga voor Mensenrechten vraagt een onderhoud met de minister van Cultuur om de situatie te bespreken. Zo hoopt zij alsnog een financiële mogelijkheid te vinden om haar bestaan te vrijwaren.
Daarnaast stapt de Liga ook naar de Raad van State om de beslissing van de minister aan te vechten.

De maatschappelijke functie van de Liga is duidelijk: zij waakt over het respect voor mensenrechten en klaagt schendingen aan. Zonder financiële middelen kan zij deze rol maar moeilijk vervullen. Kan Vlaanderen zich permitteren om een organisatie die de mensenrechten promoot te laten verdwijnen in tijden waar meer en meer beslissingen worden genomen die de privacy aantasten, waar de rechten van gedetineerden nog steeds in de marge staan en waar de controle op de burger verscherpt wordt? De Liga voor Mensenrechten werd opgericht om als autonome organisatie de mensenrechten te promoten in een Vlaamse context, naast haar Franstalige zusterorganisatie de Ligue des Droits de l'Homme. Is er dan geen (financiële) ruimte meer voor mensenrechten in Vlaanderen?

Word lid van onze facebookgroup.
Of discussieer mee op ons forum.
Of beter nog, word lid van de Liga als signaal dat de Liga moet blijven bestaan...



27-02-2010 om 00:39 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
25-02-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.daar is de CREG met een interessante studie
Klik op de afbeelding om de link te volgen
een paar dagen geleden vonden we een bedenking van Greenpeace over de massale invoering van elektrische wagens en de impact op de vervuiling

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100208_001&kanaalid=675

Greenpeace bezorgd over elektrische wagens

  • maandag 08 februari 2010
  • Bron: BELGA
  • Auteur: wle
BRUSSEL - Greenpeace waarschuwt voor de vervuilende effecten van elektrische wagens die niet op groene energie rijden. De milieuorganisatie komt aan de vooravond van de informele bijeenkomst van de Europese Raad Concurrentievermogen in San Sebastian, van 7 tot 9 februari, met een rapport dat de negatieve effecten van meer elektrische wagens op de wegen in kaart brengt.

Er is een Europees actieplan voor elektrische wagens in de maak. Greenpeace dringt er bij de EU op aan dat tegelijk doelstellingen opgelegd worden voor hernieuwbare energie. Want wanneer de wagens op gewone elektriciteit rijden, zullen meer elektrische voertuigen op de weg de CO2-emmissies alleen maar doen toenemen, oordeelt Greenpeace.

In de huidige Europese regelgeving krijgen autobouwers punten wanneer ze elektrische wagens op de markt brengen. Zo kunnen ze vervuilende auto's blijven produceren zonder hun totale CO2-grenswaarde te overschrijden. Volgens het rapport van Greenpeace zal een stijging van de verkoop van elektrische auto's met 10 procent, tot 20 procent meer energieverbruik en CO2-uitstoot veroorzaken.

De milieuorganisatie pleit voor "slimme elektrische auto's" die door een monitorsysteem alleen kunnen opladen aan oplaadpunten die hernieuwbare energie leveren. "Domme elektrische wagens die door domme energie bevoorraad worden zullen de vraag naar fossiele brandstoffen en kernenergie alleen maar doen toenemen en ons nog verder wegdrijven van een toekomst met hernieuwbare energie", aldus Franziska Achterberg van Greenpeace.




Vandaag verwijzen we naar een science-fictionachtig maar interessant rapport van onze geliefde CREG over de elektrische wagens ...

Voor de liefhebbers is dit uiterst interessante lectuur. Of het allemaal zo zal verlopen, daar hebben we zo onze twijfels over maar het is in elk geval boeiend om over na te denken
...

http://www.creg.info/pdf/Studies/F929NL.pdf

jullie zullen het wel zelf moeten lezen via deze link want het is wat te lang om hier te publiceren alhoewel we in onze immense goedheid ons toch weer bovenmatig inspannen om jullie te blijven behagen...





BESLUIT


115. Een grootschalige introductie van de elektrische auto binnen de komende tien jaar lijkt
mogelijk. Men zou verwachten dat hierdoor de elektriciteitsprijs sterk zal stijgen. Dat hoeft
echter niet het geval te zijn. Integendeel, uit de bovenstaande simulatie blijkt dat de
elektriciteitsprijs op de groothandelsmarkt zou kunnen dalen in vergelijking met een scenario
zonder elektrische auto. De autobatterij zal immers overgedimensioneerd zijn voor de
afstand die een auto gemiddeld aflegt per dag, waardoor een deel van de batterij niet
gebruikt wordt. Deze niet-gebruikte capaciteit kan dan aangewend worden om te arbitreren
op de groothandelsmarkt, namelijk het kopen van elektrische energie tegen lage prijs
(meestal ‟s nachts), deze energie tijdelijk opslaan in de autobatterij om deze vervolgens te
verkopen tegen een hogere prijs (tijdens de piekuren rond de middag of ‟s avonds).
116. In onderhavige studie wordt nagegaan wat de elektriciteitsprijs in 2007 en 2008 op de
Belgische groothandelsmarkt Belpex DAM zou geweest zijn indien er één miljoen elektrische
auto‟s in de Belgische regelzone zouden arbitreren op deze markt. Uit deze simulatie blijkt
dat, afhankelijk van de gevolgde arbitragestrategie, het prijsniveau en/of de prijsvolatiliteit
daalt ten gevolge van een grootschalige introductie van de elektrische auto indien een deel
van de batterijcapaciteit wordt gebruikt om te arbitreren op de groothandelsmarkt, en dit dus
ondanks de extra elektriciteitsvraag die de elektrische auto‟s genereren om in hun
rijbehoeften te kunnen voorzien. Meer verfijnde arbitrage-algoritmes leiden ongetwijfeld tot
betere resultaten.
117. De gunstige effecten op de elektriciteitsprijs kunnen pas in praktijk gebracht worden,
indien er twee belangrijke voorwaarden vervuld zijn. Ten eerste is er een uitgebreid netwerk
van slimme oplaadpunten nodig in de Belgische regelzone waarmee elke niet-rijdende
elektrische auto aangesloten is met het elektriciteitsnetwerk, en waarbij de auto zowel kan
laden (energie onttrekken aan het systeem) als ontladen (energie leveren), het zogenaamde
vehicle-to-grid-systeem. Tevens moet er op de Belpex DAM een bepaald type bieding
mogelijk zijn, namelijk „energie-biedingen‟, waarbij de marktspeler kan bepalen om een
bepaald volume energie te kopen of te verkopen tegen de laagste of hoogste
prijs(verandering) van de volgende dag. Beide voorwaarden, die noodzakelijk zijn, zijn
momenteel nog niet vervuld, maar zijn technisch mogelijk.
118. Een eerste mogelijke hinderpaal voor de gunstige effecten op de elektriciteitsprijs is
evenwel de veroudering van de autobatterij. Door te arbitreren op de elektriciteitsmarkt wordt
de batterij veel intensiever gebruikt waardoor ze ook sneller kan verouderen. In welke mate
deze slijtage significant is, hangt in grote mate af van de toekomstige technologische
45/46
ontwikkelingen op het gebied van de autobatterij. Dit is een belangrijke factor van
onzekerheid.

119. Indien de elektrische auto niet zou arbitreren op de Belpex DAM, maar enkel energie
zou aankopen voor rijdoeleinden, zal de elektriciteitsprijs stijgen. Afhankelijk van de gevolgde
aankoopstrategie stijgt de elektriciteitsprijs met ongeveer 0,4% (prijsverandering) of met
ongebeer 2,5% (prijsniveau).
120. Een tweede mogelijke hinderpaal is het gebrek aan informatie over het gedrag en de
preferenties van de eigenaars van elektrische auto‟s. Tot nu toe is onderzoek en
ontwikkeling op het vlak van de elektrische auto immers bijna uitsluitend gericht op het
technische en economische vlak. Daardoor blijft één van de belangrijkste actoren, namelijk
de autogebruiker, vaak buiten beeld. Het gebrek aan kennis hierover is een belangrijke factor
van onzekerheid.
121. In onderhavige studie is ook onderzocht of de elektrische auto in een vehicle-to-gridsysteem
kan gebruikt worden als een instrument om vraag en aanbod in het
elektriciteitssysteem aan elkaar gelijk te houden. Hierbij zijn drie soorten reserves
beschouwd: primaire, secundaire en tertiaire reserves. Op basis van de uitgevoerde analyse
blijkt dat de elektrische auto een belangrijke bijdrage kan leveren aan al deze reserves. Wat
betreft primaire en secundaire reserves zou dit zelfs volledig voorzien kunnen worden door
de elektrische auto.

122. Dat zou betekenen dat intermittente energiebronnen, zoals wind en zon, door de
grootschalige aanwezigheid van de elektrische auto gemakkelijker geïntegreerd kunnen
worden in het elektriciteitssysteem, zonder dat daarbij de systeemveiligheid vermindert. Een
ander positief aspect van de elektrische auto is het verminderen van de volatiliteit op
dagbasis van het elektriciteitsverbruik waardoor het productiepark meer in baseload en semibaseload
zal kunnen produceren, wat efficiënter is en waardoor er met minder nood is aan
piekeenheden, die meestal zeer vervuilend, duur en inefficiënt zijn. Ook zijn er positieve
gevolgen mogelijk op het vlak van de marktmacht van dominante spelers, omdat de
elektriciteitsvraag op korte termijn prijselastischer wordt. Ten slotte kunnen
congestieproblemen in het netwerk met behulp van de elektrische auto gemitigeerd worden.
Deze gevolgen zijn niet expliciet in onderhavige studie besproken, maar de positieve
resultaten in verband met de spotprijs en de reserves, die wel in deze studie gekwantificeerd
zijn, vormen een goede indicatie dat de massale introductie van de elektrische auto in een
vehicle-to-grid-systeem ook op de andere genoemde vlakken een belangrijke positieve
impact kan hebben.
46/46
123. Met andere woorden, indien de elektrische auto massaal geïntroduceerd zou worden in
een vehicle-to-grid-systeem dan kan het elektriciteitssysteem haar specifieke, nadelige
karakter verliezen, namelijk dat elektriciteit niet kan worden opgeslagen. Hierdoor zal het
elektriciteitssysteem een paradigmawissel ondergaan, met als gevolg dat elektriciteit
efficiënter, goedkoper en milieuvriendelijker geproduceerd kan worden in vergelijking met
een scenario zonder elektrische auto.





25-02-2010 om 22:10 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
24-02-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Griekenland in staking...
en daar hebben we dan de voorspelde heibel. Griekenland, tot over de oren in de schuld moet van Europa, de banken, het Internationaal Monetair Fonds en nog een paar instituties een plan opstellen dat neerkomt op inleveren en nog eens inleveren. Zoalss teeds zullen vooral de armsten getroffen worden. En dus reageert men ....

http://www.letemps.ch/Page/Uuid/0144f2ea-2112-11df-8af3-a3fe80c8b4df




La Grèce en grève générale contre l’austérité

ATS

(Keystone)

(Keystone)

Les Grecs protestent contre le gel des salaires et la hausse des impôts décidés par le gouvernement. La grève paralyse le pays, alors que des représentants de l’Union européenne sont sur place pour évaluer les mesures annoncées


La Grèce était presque totalement paralysée mercredi par une grève générale organisée par les grandes centrales syndicales contre la cure de rigueur décidée par le gouvernement socialiste pour sortir le pays d’une crise financière et budgétaire sans précédent.

Depuis minuit, les transports aériens et maritimes sont à l’arrêt, tandis que les dessertes ferroviaires sont pratiquement toutes interrompues. Les bus et une ligne de métro fonctionnaient cependant à Athènes pour permettre aux grévistes de se rendre aux manifestations prévues par les syndicats dans le centre de la capitale à la mi-journée et les taxis ne s’étaient pas joints à la grève.

D’autres manifestations devaient se dérouler dans les grandes villes de Grèce, notamment à Salonique (nord), la deuxième ville du pays.

Le front syndical du parti communiste ultra orthodoxe, le Pame, a appelé à des manifestations séparées des autres organisations syndicales.

La grève devait entraîner la fermeture des écoles, administrations et tribunaux, tandis que les banques, hôpitaux et grandes entreprises du secteur public fonctionnaient au ralenti.

Publicité

Pas d’information, pas d’école, pas de transport

Le pays est également privé de toute information des radios et télévisions en raison du ralliement du syndicat des journalistes, qui sanctionne ses membres s’ils ne participent pas à la grève. Les journaux ne devaient pas paraître jeudi.

Ecoles, hôpitaux, ministères et perceptions seront fermés dans le cadre de ce mouvement, qui coïncide avec une visite de responsables de l’Union européenne venus évaluer si Athènes avait pris les bonnes mesures pour réduire son déficit budgétaire, supérieur à 10% du PIB.

Les syndicats des secteurs public et privé, représentant la moitié des salariés, ont appelé à un arrêt de travail de 24 heures afin de rejeter le plan d’austérité, qui affectera surtout, selon eux, les classes défavorisées.

«Nous demandons au gouvernement de ne pas céder aux désirs des marchés, de faire des besoins de la population sa priorité et de privilégier un panachage de mesures économiques et sociales qui ne conduisent pas à la récession mais à une relance de l’emploi», a déclaré Yannis Panagopoulos, qui dirige un syndicat du secteur privé, GSEE.

ADEDY, syndicat de la fonction publique, compte d’ores et déjà organiser de nouvelles manifestations après la journée d’action de mercredi - la première à laquelle participent à la fois le public et le privé contre la politique du gouvernement socialiste de Georges Papandréou.


24-02-2010 om 22:44 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gedaan met de wafelenbak...terug naar de rauwe realiteit: Haïti revisited
Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is weer zover. Iedereen heeft zijn of haar wafeltjes verkocht, taarten gebakken of gewoon gebedeld om hulp voor de zwaar getroffen sukkelaars in Haïti en hop plots duiken de gieren weer op. Na de solidariteit komt het profitariaat of lees het zelf hieronder:


http://www.counterpunch.org/

Cartoon bron De Volkskrant:http://images.google.be/imgres?imgurl=http://www.twr-design.nl/cartoons/haiti.jpg&imgrefurl=http://www.vkblog.nl/blog/31186/TWR-design&usg=__WJFvgpo8BYwRxdzCwh7XXrEMa4U=&h=400&w=545&sz=242&hl=nl&start=16&sig2=Nk-mVOZ7rhyDKtgDWvvKrA&itbs=1&tbnid=UezhBcKGigr5ZM:&tbnh=98&tbnw=133&prev=/images%3Fq%3Dhaiti%2Baardbeving%26hl%3Dnl%26client%3Dfirefox-a%26rls%3Dorg.mozilla:nl:official%26gbv%3D2%26tbs%3Disch:1&ei=q4uFS4eLB8jKjAfc--iJAg

How NGOs are Profiting Off a Grave Situation

Haiti and the Aid Racket

By ASHLEY SMITH

It's now more than a month since the earthquake that laid waste to Port-au-Prince, killing more than 200,000 people and thrusting millions of people into the most desperate conditions.

But according to the U.S. government, Haitians have a lot to be thankful for.

On February 12, the U.S. Ambassador to Haiti Ken Merten boasted, "In terms of humanitarian aid delivery...frankly, it's working really well, and I believe that this will be something that people will be able to look back on in the future as a model for how we've been able to sort ourselves out as donors on the ground and responding to an earthquake."

Bill Quigley, the legal director for the Center for Constitutional Rights, had a simple response to Merten's claim: "What? Haiti is a model of how the international government and donor community should respond to an earthquake? The ambassador must be overworked and need some R&R. Look at the facts."

What are the facts? The UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) reports that "more than 3 million people--one in every three Haitians--were severely affected by the earthquake, of whom 2 million need regular food aid. Over 1.1 million people are homeless, many of them still living under sheets and cardboard in makeshift camps. The government of Haiti estimates that at least 300,000 people were injured during the quake."

So far, the relief effort has only managed to provide 270,000 people with basic shelters like tents. More than 1 million people still have little access to food and water and have to scrape by to find sustenance. Even worse, because the relief operation is so inefficient, Haitians report that some of the food spends so long at the airport that it is rotten by the time it gets to the hungry.

On February 7, thousands of Haitians marched in the Petionville suburb of Port-au-Prince to protest their desperate circumstances and the failure of aid delivery.

Those conditions will only worsen as the rainy season approaches. Médicins sans Frontières (MSF) summed up the grave situation:

It's hard to believe that four weeks after the quakes, so many people still live under bedsheets in camps and on the street...One can only wonder how there could be such a huge gap between the promise of a massive financial influx into the country and the slow pace of distribution. MSF is concerned that with the onset of the rainy season, we'll be facing new medical emergencies, when people who are living without shelter come to us with diarrhea or respiratory infections.

* * *

THE U.S. ambassador couldn't be more wrong about the relief operation in Haiti.

While some NGOs like Partners in Health have done and are doing amazing work to provide services for quake victims, overall, the catastrophe in Haiti revealed the worst aspects of the U.S. government and the NGO aid industry.

As many analysts have noted, the U.S. in fact used its "relief" operation to disguise a military occupation of Haiti, intended to prevent a flood of refugees reaching the U.S., impose even greater sweatshop development on Haiti, and signal to the rest of Latin America, the Caribbean and the world's most powerful governments that U.S. aims to reassert its power in the region.

As a result, relief aid from the U.S. has played second fiddle to its imperial ambitions--and the NGO-centered aspect of its response is an important part of its strategy.

Instead of aiding the Haitian state and building up its capacity to handle the crisis, the U.S. is funneling $379 million in aid through its own agencies and then through NGOs. According to the Associated Press:

Each American dollar roughly breaks down like this: 42 cents for disaster assistance, 33 cents for U.S. military aid, nine cents for food, nine cents to transport the food, five cents for paying Haitian survivors for recovery efforts, just less than one cent to the Haitian government, and about half a cent to the Dominican Republic.

Most of the privately raised funds have been funneled to NGOs that have a checkered history in Haiti, not ones with a real commitment to invigorating Haitian self-organization. As Bill Quigley writes:

Donations for Haiti to private organizations have exceeded $644 million. Over $200 million has gone to the Red Cross, which had 15 people working on health projects in Haiti before the earthquake. About $40 million has gone to Partners in Health, which had 5,000 people working on health in Haiti before the quake.

The big NGOs, which are getting the bulk of the money, see the crisis as an enormous opportunity to raise funds and their profile. Thus, instead of a centralized and logical relief effort, something only a sovereign state could provide, the NGOs are competing with one another, literally branding areas they serve with their logos. As a result of this competition, they provide spotty and chaotic relief provision. According to the British medical journal The Lancet, the NGOs are:

jostling for position, each claiming that they are doing the most for earthquake survivors. Some agencies even claim that they are "spearheading" the relief effort. In fact, as we only too clearly see, the situation in Haiti is chaotic, devastating and anything but coordinated.

Polluted by the internal power politics and the unsavory characteristics seen in many big corporations, large aid agencies can be obsessed with raising money through their own appeal efforts. Media coverage as an end in itself is too often an aim of their activities. Marketing and branding have too high a profile. Perhaps worst of all, relief efforts in the field are sometimes competitive, with little collaboration between agencies, including smaller, grassroots charities that may have better networks in affected counties, and so are well placed to immediately implement emergency relief.

Even worse, the NGOs, because of their close collaboration with the U.S. military, have adopted a paranoid obsession with security to the detriment of providing actual help. According to Sasha Kramer, a co-founder of the non-profit Sustainable Organic Integrated Livelihoods who was in Haiti at the time of the earthquake and remains there today:

One friend showed me the map used by all of the larger NGOs, where Port-au-Prince is divided into security zones: yellow, orange, red. Red zones are restricted; in the orange zones, all of the car windows must be rolled up, and they cannot be visited past certain times of the day; even in the yellow zone, aid workers are often not permitted to walk through the streets, and spend much of their time riding through the city from one office to another in organizational vehicles.

The creation of these security zones has been like the building of a wall, a wall reinforced by language barriers and fear, rather than iron rods--a wall that, unlike many of the buildings in Port-au-Prince, did not crumble during the earthquake.

Fear, much like violence, is self-perpetuating. When aid workers enter communities radiating fear, it is offensive, the perceived disinterest in communicating with the poor majority is offensive, driving through impoverished communities with windows rolled up and armed security guards is offensive...

Despite the good intentions of the many aid workers swarming around the UN base, much of the aid coming through the larger organizations is still blocked in storage, waiting for the required UN and U.S. military escorts that are seen as essential for distribution. Meanwhile, people in the camps are suffering, and their tolerance is waning.

* * *

THE U.S. policy of bypassing the Haitian state to fund NGOs is nothing new--this has been U.S. practice in the Third World since the turn to neoliberalism in the 1970s.

The U.S. has used IMF and World Bank structural adjustment programs to force Third World governments to privatize government industry, cut wages and government programs, lower trade barriers, and open economies to U.S. trade and investment. At the same time, the U.S. and corporate donors started funding NGOs to address the social crisis created by neoliberal policies.

As David Harvey argues in his book A Short History of Neoliberalism:

The rise of advocacy groups and NGOs has...accompanied the neoliberal turn and increased spectacularly since 1980 or so. The NGOs have in many instances stepped into the vacuum in social provision left by the withdrawal of the state from such activities. This amounts to privatization by NGO. In some instances, this has helped accelerate further state withdrawal from social provision. NGOs thereby function as "Trojan horses for neoliberal globalization."

The NGOs are, in fact, businesses in their own right. They sport well-paid bureaucrats that raise money off of the disastrous impact of neoliberalism around the world. They are not accountable to the local populations they supposedly serve, but instead to the international donors that fund them--most often, corporate-backed formations like George Soros's Open Society Institute and capitalist governments.

Moreover, given that NGOs can pay local leaders more than either the government or social movements, they often recruit people who would traditionally lead leftist movements. As Mike Davis in The Planet of Slums:

Third World NGOs have proven brilliant at co-opting local leadership as well as hegemonizing the social space traditionally occupied by the Left. Even if there are some celebrated exceptions--such as the militant NGOs so instrumental in creating the World Social Forums--the broad impact of the NGO/"civil society revolution"...has been to bureaucratize and deradicalize urban social movements.

Davis argues that NGOs are, in fact, a form of "soft imperialism." They play a role very similar to the one that missionary religious institutions played in the earlier history of empire. They provide moral cover--a civilizing mission of helping the hapless heathens--for the powers that are plundering the society. And just as religious institutions justified imperial war, many NGOs, abandoning their traditional standpoint of neutrality in conflicts, have become advocates of military intervention.

Nowhere is this pattern more clear than in Haiti. The U.S. convinced the dictator Baby Doc Duvalier in the 1980s to implement a neoliberal development plan which Haitians call "the plan of death," which dropped tariffs on American agriculture, encouraged sweatshop development in Port-au-Prince and opened tourist resorts for the international elite.

Predictably, the plan produced a social catastrophe; it increased absolute poverty by 60 percent. But the Haitian poor, workers and peasants rose up to build a mass movement, Lavalas, that eventually elected Jean-Bertrand Aristide president in 1990 on a platform of anti-neoliberal reform.

The U.S. saw Aristide's mild reformism as a threat, backed a coup in 1991 and used the coup regime's reign of terror to crush the Lavalas social movement. It also convinced Aristide to implement the "plan of death" as the condition of his restoration in 1994. Under threat from the U.S., Aristide and his successor, René Préval implemented much of the plan.

The U.S. used yet another coup against Aristide in 2004 and another coup regime to force through the rest of the plan. Now, Haiti has the most neoliberal economy in Latin American and the Caribbean.

Thus, as noted Haitian academic Robert Fatton argues, "The emasculation of the state is no accident...It is partly the consequence of the neoliberal regime implanted in the country by the major international financial institutions. By advocating the withdrawal of the state from its social and regulating obligations, and by promoting the supremacy of the market, this regime has contributed to an economic, political and social disaster."

At the very same time, the U.S., other powers and the international donors started funding the NGOs. Soon, the World Bank reported that there were 10,000 NGOs in the country, doing everything from trash collection to health care and food provision in a chaotic patchwork of services that have replaced the incapacitated state.

These NGOs are non-governmental only in name. Peter Hallward documents inDamming the Flood that the U.S. Agency for International Development (USAID) and other similar government bureaucracies from other countries provide 70 percent of the funding for NGOs. The other 30 percent comes from corporate formations and individual contributors.

Unsurprisingly, as Hallward argues, "the bulk of USAID money that goes to Haiti and to other countries in the region is explicitly designed to pursue interests--the promotion of a secure investment climate, the nurturing of links with local business elites, the preservation of a docile and low-wage labor force, and so on."

Haitians now commonly refer to their own country as the "Republic of NGOs." But that is a misnomer, since Haitians have no democratic control over the NGOs. In reality, Haiti has been ruled by an American NGO Raj.

* * *

WHILE SOME NGOs like Partners in Health have been set up to develop Haitian grassroots self-organization and control, most major NGOs have been accomplices in the neoliberal catastrophe the U.S. wrought in Haiti.

First of all, the NGOs have reproduced and exacerbated class inequality in Haiti. Since the NGOs can pay much better than anyone else, including the Haitian state, they have swept up middle class professionals into their ranks. Haitian actually now call them the "NGO class." As anthropologist Mark Schuller writes:

In addition to higher salaries, NGO employees have access to many privileges: clean drinking water, electricity to charge cell hones, e-mail and the ever-prized U.S. visa. These privileges in turn plug individuals into the global economy. People's first visits to the U.S. solidified neoliberal ideologies. This artificial, dependent middle class--the "NGO class"--thus directly support a form of economic globalization, accomplishes ideological work and further stratifies the Haitian population, selecting a chosen few for privileges denied Haiti's poor majority.

The NGOs themselves are in the business of poverty, not its eradication, and they have proliferated in lockstep with the collapse in the Haitian standard of living. This has led many Haitians to rightly see them as profiting off their crisis.

As Sove Lavi told Schuller, the NGOs "take the illness [of AIDS] and turn it into a business. They let people die...Thanks to this illness, many people have become gran neg [bigwigs], many people have become rich. Many people drive fancy cars, fancy motorcycles. Many people are achte [making a lot of] money on the backs of people who are living with the illness. Many people living with the illness, we continue to die."

These NGOs have left in their wake a litany of projects that, far from improving the condition of impoverished Haitians, has in fact worsened it.

Anthropologist Timothy Schwartz documents the disastrous impact of the NGOs in his book Travesty in Haiti. In particular, he shows how CARE International--which claimed its mission in Haiti was to provide food aid to the "poorest of the poor"--not only failed in its mission, but also actually exacerbated the food crisis.

When the U.S. implemented its "plan of death" in Haiti, which undercut peasant agriculture and flooded the market with subsidized U.S. products, it caused a food crisis. Peasants were no longer able to find a market for their produce, and were therefore thrust into poverty, often unable to meet their own food needs because of their collapsed standard of living. They then became dependent on food aid.

USAID, in turn, funded CARE International to feed the impoverished peasants. The NGO began to distribute U.S. crops as food aid, during both bad and good harvests, further undermining Haitian peasants ability to compete for the market. Often, the food aid was taken by local elites and sold on the market, with the CARE brand still affixed to the packaging. CARE seemed to care so little that it never really followed up on the consequences of its food aid program.

Meanwhile, it put on conferences in fancy hotels inside and outside Haiti for its U.S. government and corporate backers. Schwartz writes that this amounted to "a perversion of American charitable ideals, with its false claims to be aiding 'the poorest of the poor' when what it was really doing was throwing exquisite banquets at plush hotels, while carrying out U.S. political policy in the interests of international venture capitalist and industrialists."

In another example, Schwartz tells the story of NGO-sponsored orphanages that degenerated into a cover for trafficking in children.

NGOs like World Vision, Compassion International and Christian Aid Missions collectively sponsor tens of thousands of children in orphanages. On the surface, this sounds like a benevolent plan. But as Schwartz shows, the middle-class operators of the orphanages took the money from the NGOs and ran a scam.

In some cases, these operators housed not actual orphans, but children of the local elite. In other cases, they offered money to impoverished Haitians for their children, with the promise that they would be cared for, educated and given a chance at a better life. The bulk of actual orphans--impoverished street kids--didn't get places. The orphanages were filled up with middle-class kids or children bought from their parents--that is, fake orphans.

Schwartz writes that he "had zero doubt that orphanages for Haitians and for many Americans who were helping them procure funds were businesses." He calls it "false charity. I believe it is tantamount to robbing from impoverished children themselves. The money is theirs, and they are not, in the overwhelming majority of cases I encountered, getting it."

Even worse, the most cynical of the people trading in children sell the poorest of the children into slavery or the sex trade. Often, these children are marketed abroad. UNICEF reports a conservative estimate that each year, 2,000 Haitian kids are sold into the Dominican Republic alone.

Schwartz also shows how the disastrous impact of both U.S. neoliberal economic policies and the failure or complicity of the NGOs has left people so desperate that they turned to narco-trafficking as a source of income. Of course, the U.S. then uses this as a further justification for its military occupation and imposition of yet another sweatshop development plan.

Schwartz conclusions are absolutely correct:

The world's largest multinational charities--CARE, CRS, World Vision and ADRA--executed the political will of institutions, governments and lobbyists that had identified Haiti's comparative advantage as low wages--i.e. poverty--and in doing so, these charitable organization dedicated to helping the poorest of the poor wound up working to make the people of Haiti even poorer.

* * *

WHILE THE U.S. used the NGOs to help impose neoliberalism in Haiti, they also manipulated them to build political opposition to any reform movement. The U.S. stepped up funding for the NGO racket in the run-up to its second coup against Jean-Bertrand Aristide in 2004. At the very same time that it enforced an embargo on Aristide's government for alleged electoral manipulations, it escalated the funding of NGOs that were in opposition to Aristide.

As Hallward writes, they made "use of tried-and-tested tactics of democracy promotion. In Haiti as elsewhere, the main vehicles for delivering the policy were USAID, the International Foundation for Electoral Systems, and the International Republican Institute. Altogether, from 1994 to 2002, Washington would contribute some $70 million--a staggering sum by Haitian standards--to 'train' an appropriate political opposition to Aristide."

Many, if not most, of the NGOs that ended up organized in the elite opposition's political front, the Group of 184, and that supported the coup were on the U.S. payroll.

Such NGO collaboration with the coup completes a vicious circle--the NGOs aided and abetted the "plan of death"; exacerbated through failure, mismanagement and corruption the impact of neoliberalism on Haiti; and then supported the coup against the democratically elected government.

In so doing, they undercut the sovereignty of Haitian people, all under the gloss of helping people overcome their poverty--poverty that they, in fact, helped create.

The Marine Gen. Smedley Butler from the early decades of the 20th century said he served as a "racketeer for capitalism." The same could just as easily be applied to the NGOs and humanitarian aid today--it is a racket for empire.




24-02-2010 om 21:33 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
23-02-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DRAAI CARREFOUR EEN LOER!
Klik op de afbeelding om de link te volgen
1762 personeelsleden op straat en de rest moet loon inleveren. Dit is de rauwe realiteit. Het gaat ook niet over een inlevering op superbonussen want dat zat er voor een doorsnee-werknemer van Carrefour nooit echt in. De doorsneelonen in deze sector zijn geen vetpotten. Toch gaat men daar snoeien en ze naar beneden halen. In een sector als de distributie waar met vrij lage winstmarges wordt gewerkt heeft dit besluit onvermijdelijk een sneeuwbaleffect. Zeker omdat het gaat over een grote speler. Indien Carrefour hier haar slag thuis haalt en concurrentie gaat maken met lagere lonen binnen de eigen sector dan zegt onze kleine teen dat de anderen sowieso vroeg of laat zullen volgen. Bovendien zal dan gans het Belgische systeem van de paritaire comités waarbij binnen een zelfde economische sector gelijke lonen moeten worden betaald om tenminste niet op dit onderdeel mekaar te beconcurreren, zwaar onder druk komen te staan en misschien wel op korte termijn volledig verdwijnen. Gedaan met sectoriële barema's. Alles individueel, à la tête du client met een vette saus performance management er nog eens bovenop. "Je verdiende 1285€ madammeke, wel dat worden er nu 1100. Een schoon rond getal. En ge moogt u gelukkig prijzen dat je bij ons mag blijven. Als je hard werkt en niet te veel overuren inschrijft maar wel presteert natuurlijk, dan kan je een jaarlijke bonus krijgen naargelang je een goeie evaluatie haalt. 0,25 % of als je echt heel heel goed werkt en als halftijdse toch tenminste een volledige dag werkt (een halve dag als onbetaalde hobby), dan kan je een gedeelte van je verlies goedmaken madammeke...tot 0,75 bovenop je brutoloon...stel je voor hoe makkelijk je het verlies zal goedgemaakt hebben..." We horen de chefkes het al uitleggen. Eén en al vuur en ambitie...Leve de vrije markt die alles zal regelen...vooral de miserie dan toch! Wees dus solidair en koop overal behalve bij Carrefour!




Draai Carrefour een loer!


23-02-2010 om 23:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!
22-02-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Gerard De Duivelsteenmanifest nummer 5
Klik op de afbeelding om de link te volgen Vandaag is het echter feest, waarde kameraden en linksen aller pluimage! Juicht en viert want het vijfde Gravensteenmanifest zag het levenlicht en zal het Oosten en de drie andere windstreken weer rood doen gloren. Na de vier eerste manifesten kon een vijfde niet langer uitblijven en ziehier de tekst met sterke Internationalistische inslag om van Vlaanderen een rood nest te maken:

http://www.gravensteengroep.org/manifest5.php


Driemaal links is ook rechts

Politiek links in Vlaanderen smelt weg. Klopt het hart van de Vlamingen inderdaad rechts, zoals de recente publicatie, Rechts Vlaanderen van Henk de Smaele, beweert? Of is het eerder zo dat de kiezers zich niet meer herkennen in wat 'linkse partijen' hen te bieden hebben? De Gravensteengroep, bestaande uit leden met verschillende politieke en ideologische achtergronden, neigt naar het tweede antwoord.

Ten eerste stelt links geen structurele hervormingen meer voor, maar beperkt het zich tot een sociaal beleid. Links voert geen economische strijd meer. Ten tweede kiest links na de sterke opkomst van rechts in Vlaanderen voor de moraliserende reactie. Het morele oordeel vervangt analyse en onderzoek. Links hypothekeert hiermee zelf de mogelijkheid tot efficiënte politieke acties. Ten derde: ter compensatie van zijn slinkende kracht in Vlaanderen, teert links op de macht van de linkse partijen in Franstalig België.
Precies de weerstand van de Franstalige partijen tegen een democratische staatshervorming verhindert echter de efficiënte organisatie van een sociaal beleid. Dit beleid omvat de belangrijkste hefbomen voor een herverdeling van de welvaart, zoals fiscaliteit, sociale zekerheid en arbeidsmarktbeleid. 'Solidariteit' in België lijkt steeds meer op liefdadigheid, omdat de federale overheid geld verdeelt zonder structurele aansporing tot economische aanpassingen of tot politieke verantwoordelijkheid (onder meer door de Bijzondere Financieringswet 1989). Vlaams links biedt geen verzet, want het denkt in termen van de Belgische machtsstructuren. Zo gaat het echter voorbij aan de culturele en sociale strijd van zijn eigen verleden. De Rode Leeuwen zijn tricolore muizen geworden.

De linkse leegte

Linkse politici hebben de opmars van de (neo)-liberale politiek niet tegengehouden, integendeel: sinds het einde van de jaren 1980 hebben ze mee overheidsbedrijven geprivatiseerd, de pensioenen naar de beurs verplaatst, regelgeving en controle op de financiële markten afgebouwd (Schröder in Duitsland, Jospin in Frankrijk, het duo Blair-Brown in Groot-Brittannië, Clinton in de VS). In België tolereert links een onrechtvaardige fiscale politiek.

In deze context vormt 'solidariteit' niet langer de inzet voor een politiek-economische strijd ter verdediging van de zwakkeren. Die solidariteit garandeert zelfs geen billijke herverdeling meer. Links legitimeert de eigen inertie door te stellen dat het (neo)-liberalisme de enig overblijvende ideologie is waartegen het, ook op Europees vlak, bitter weinig vermag. Het bewijst lippendienst aan een slecht omschreven 'solidariteit', maar staat sprakeloos tegenover het onbeperkte streven naar winstmaximalisatie.
Het potentiële linkse electoraat haakt af, omdat deze voorgestelde 'solidariteit' hoofdzakelijk inspanningen vraagt van de traditioneel belangrijkste component van dat electoraat, namelijk de werkende bevolking. Opdat zij zonder morren zou bijdragen aan banken in crisis, aan schatkisten zonder bodem, en aan nieuwkomers in nood.
Links spitst zich intussen toe op het sociaal beleid. Daardoor verschuift zijn doelpubliek van de werknemers naar de sociaal hulpbehoevenden. Als deze laatste groep vandaag een linkse stem uitbrengt, dan doet ze dat om iets te behouden, niet om iets te veranderen. Tegenwoordig is er dan ook geen strijdend electoraat meer dat zich in een politieke partij verenigt. Er zijn slechts politieke partijen op zoek naar een electoraat.

Elke linkse beweging heeft een verankering in de bevolking nodig. Maar een eigen volksbeweging klinkt wel meteen verdacht voor links in Vlaanderen. Links houdt dan ook weinig rekening met de verzuchtingen van zijn traditionele electoraat uit angst voor de associatie met rechtse partijen. Met het kiezersvolk dat naar populistische partijen overloopt wil dit links niets te maken hebben. Wie van links identificeert zich immers nog met de arbeidsklasse? Niemand die in politieke zin macht heeft. Maar links denkt wel te kunnen overleven dankzij België... Zo draait de spiraal neerwaarts. Het klassieke electoraat van links kiest nu voor rechts. Wie overblijft op links kijkt naar België voor steun. België, schijnbaar de enige garantie dat rechts niet het hele politieke spectrum overneemt.

In werkelijkheid is het precies de Belgische constructie die haaks staat op een progressief project. Ondertussen lijkt Vlaams links enkel nog betekenisvol voor wie meegaat in de illusie dat België een soort non-identiteit biedt waarbinnen een louter sentimenteel voorgestelde 'solidariteit' mogelijk is. De rechtse partijen in Vlaanderen worden groter, want met zijn elitaire opstelling heeft dit links zichzelf de pas afgesneden om een volwaardige beweging te kunnen worden.
De linkse politieke actie wordt dan vervangen door het morele (voor)oordeel. Zo'n houding laat niet langer toe dat er nog kritische vragen worden gesteld bij de organisatie van de (federale) staat. Zelfs niet als die staat minder democratisch wordt en de ontwikkeling van de solidariteit steeds meer beperkt.

Vragen bij de Belgische organisatie van de "solidariteit"

Solidariteit op lange termijn verzekeren veronderstelt ingrijpende veranderingen aan de huidige status quo. Een systeem wordt pas solidair, geloofwaardig en aanvaardbaar wanneer het efficiënt, doorzichtig en met politieke verantwoordelijkheid wordt georganiseerd, wanneer het dus anders verloopt dan in België het geval is. Dit veronderstelt een duidelijke reorganisatie van de solidariteit tussen regio's, zonder de federale overheid als mistgordijn.
Geeft men met deze positie toe aan rechts in Vlaanderen? Neen, want een staatshervorming dient niet om de solidariteit af te schaffen, maar om haar mogelijk te maken als iets dat de liefdadigheid overstijgt. Een open pleidooi voor meer autonomie zou de linkse partijen in Vlaanderen juist kunnen versterken.
Zal een hervorming van de solidariteit de verarming van de bevolking in het zuiden van het land met zich meebrengen? Niet noodzakelijk. De duidelijkste verliezer van een structurele hervorming is de huidige Franstalige politieke elite, die aan invloed verliest naarmate ze verantwoordelijk wordt gesteld voor het door haar gevoerde beleid. Hoe kan dat een slechte zaak zijn voor de gewone burger?

De Belgische natiestaat verliest in elk geval op twee niveaus aan belang. Het politieke zwaartepunt verschuift naar de regio's en de economische markt kent steeds meer een Europese of zelfs globale integratie. Links heeft er dus alle belang bij de organisatie van deze veranderingen goed te begeleiden en op de evolutie te anticiperen. Indien links elk streven naar een staatshervorming, ook uit progressieve hoek, probeert te herleiden tot een voorbijgestreefd en 'egoïstisch' romantisch nationalisme, vervreemdt het verder van zijn bestaande en potentiële kiezersvolk, dat zich terecht vragen stelt bij de Belgische constructie. Belgisch links slaagt er niet in om het sociale en fiscale beleid transparant, efficiënt en met politieke verantwoordelijkheid te organiseren. Ondertussen strijdt links evenmin tegen het systeem dat de economische crisis veroorzaakte. De 'solidariteit' wordt gegijzeld door het partijpolitieke machtsspel. Ze leidt niet tot gelijkwaardigheid. Vlaams links implodeert dan ook door zijn voorkeur voor de oude Belgische machtsstructuren. Wie zich in Vlaanderen links voelt, blijft verweesd achter.

Etienne Vermeersch, Jan Verheyen, Frans-Jos Verdoodt, Piet van Eeckhaut, Jan Van Duppen, Luc Van Doorslaer, Jef Turf, Johan Swinnen, Hugo Stevens, Brigitte Raskin, Jean-Pierre Rondas, Yves Panneels, Bart Maddens, Karel Gacoms, Paul Ghijsels, Pierre Darge, Paul De Ridder, Dirk Denoyelle, Peter De Graeve, Eric Defoort, Jo Decaluwe, Willy Courteaux, Jan Bosmans, Tinneke Beeckman, Ludo Abicht.


En wij die dachten dat er onder de ondertekenaars toch wel wat intelligent volk rondliep...verkeerd gedacht dus en vanaf nu zou deze vrolijke bende "grote denkers" zich beter, naar analogie met de bekende Nerostrip, de Gerard de Duivelsteengroep noemen. Tenslotte blijven we hiermee in Gent want veel verder zullen met dit gelul niet komen, vermoeden we. Zulke wervende manifesten zien we nog niet meteen rondgedeeld worden aan fabriekspoorten, dokken en zelfs niet op de universitaire campussen.
We zullen ons hier beperken tot één kleine pietluttige opmerking : hoe stel je enerzijds vast dat links inderdaad geen antwoord heeft gevonden tegen de neo-liberale opmars over de ganse aardkluit en solidariteit heeft verkwanseld tegen het begrip winstmaximalisatie om te besluiten dat de strijd enkel kan gewonnen worden binnen een onafhankelijk Vlaanderen?

Een tweede vraagje kan er toch ook nog af: graag een definitie van " de huidige Franstalige politieke elite". Want we vrezen dat we hier midden in een roman van Cyriel Buysse zijn terecht gekomen. Dat er inderdaad een Franstalige politieke elite bestaat ontkennen we niet maar we hadden toch ook graag iets vernomen over de "huidige Vlaamstalige elite". Of bestaat die niet volgens de Gentse Duivelssteners?

Wij blijven als linkse Vlamingen nog meer verweesd achter na het lezen van zoveel Vlaams boeregekinkel...

22-02-2010 om 22:28 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!



Inhoud blog
  • The brave new world is werkelijkheid...
  • ook interessant
  • Yaz...Yasmine...
  • en contraceptie in Belgistan...
  • Problemen in Frankrijk en USA met bepaalde contraceptiva...
  • ergerlijk 2013!
  • Femmes de Rue iedereen geeft commentaar, wij dus ook
  • De valsche Fransman nog maar eens verslagen...
  • Armoedebestrijding...Geen enkele minister heeft er naar gevraagd...
  • anderhalf miljard euro subsidies weggegooid in zonnepanelen...
  • Deltastichting niet blij....
  • Dag Allemaal vaandeldrager in de Vlaemsche ontvoogdingsstrijd!
  • Leve de tsjeven met hun kerncentrales en Bart Van Rompuy
  • Artistieke vrijheid in Vlaenderen en op de VRT!
  • EUREKA en DRIEWERF HOERA HIPHIP geen slimme meter in huis!
  • Hier zijn we weer !
  • >Dewinter getuigt over de zwanworstaanval op kinderen...
  • De voedselberg van Steven De Geynst
  • Luc Barbé...een heel kleine rehabilitatie...
  • een hoofddekselvergelijking
  • verlof voor de geërgerden
  • de duizendzevenentwintigste generatie Vlamingen kent grote leerachterstand
  • l'oiseau bleu
  • De blijde (weder)intrede van Maeterlinck in Gent en over perzikken met 2 k's
  • Belgie in het nieuws
  • Bernard de pilchard en het idyllisch kustlandschap
  • de levensverwachting van de Duitse armen biedt een oplossing voor de vergrijzing!
  • Hoera, de gestapo is terug...de Grimbergse kliklijn
  • leve de revolutie
  • ARCO, Tsjevenstreken in het kwadraat!
  • een visie op de Russische verkiezingen...
  • Wij hangen graag de propere uit...
  • Filip De Winter verhuist naar Namibië, hoera!
  • den ellentrik als grondstof
  • Black woman : Tu sens la fleur le matin et le poireau le soir. Non merci !
  • energie veroorzaakt vergeetachtigheid
  • bijna weer oorlog in Mesen...een belgenmop..
  • RIP SVETLANA ALILUYEVA...wie haar niet kent zoekt het maar eens op en leest haar boeken...
  • zonnepanelen zien klaar maar ook nazidassen op de VRT
  • Vlaanderen op zijn smalst en de lul van de dag
  • een monument
  • young media summit
  • met het schaamrood op de wangen
  • Spanje in actie tegen privatisering van het onderwijs
  • Er zijn dus toch nog verstandige mensen in Vlaanderen....de SERV
  • occupy Wall Street
  • Alaa Abdel -Fattah
  • ARCO het einde...
  • Tolerante Vlamingen?
  • madam van de dag: Ann Branbergen
  • De Brusselse metroerger dan Afghanistan?
  • Naast Plopsaland bestond er ook Shitland
  • Indaver Beveren ligt in Afrika
  • sluikreclame voor La source des femmes en Jacques Bloch
  • IN MEMORIAM
  • Amerika het donkerste voorbeeld
  • extreem rechts weer springlevend!
  • Le Pen en Israel één front??????
  • een andere stem in het debat...
  • Charlie a beaucoup d'ami(e)s en een nieuwe blog !
  • Oakland general strike
  • La belle plume française concernat Charlie: Le Monde
  • solidariteit met Charlie Hebdo
  • op naar de barricades!
  • een grote madam in de rechtbank !
  • Met zijn allen naar een Europees referendum, wij zijn allemaal Grieken!
  • Freya we love you!
  • gooi onze kerncentrales maar dicht, we steken de kaarsen wel aan...
  • Dexia we zijn één en al oor!
  • Zullen de Fransen wel slagen waar de Belgistanen falen?
  • Colloceer Vermeiren!
  • energie eindelijk een debat?
  • We are all Americans!
  • occupy....Chicago is nog steeds Chicago van Al Capone al heet hij nu Emanuel Rahm
  • de dubbeldemocratie Belgistan en de groene stroomcertificaten, twee verhaaltjes
  • de casino van ARCO en de rest...
  • vroem vroem
  • sjot ze uit hun pluche zetels!
  • Indignados in Brussel een succes!
  • nog een beetje chili...
  • Camila Vallejo komt naar Brussel!
  • Arvelor Mitaal of een mooi voorbeeld van roofkapitalisme
  • Het zijn weer harde tijden...
  • Privépolitie ...hallucinant...hier kan zelfs Hasselt nog een punt aan zuigen!
  • CAMILA VALLEJO een rolmodelleke
  • de duisternis regeert over grote delen van de wereld...
  • Revoilà le LKP deze keer in Mayotte...
  • niet alleen Obama schrijft mooie toespraken in de USA...
  • Lap, het is prijs!
  • de uitspraak van de dag
  • de éénwording tussen Zuid en Noord-apenland komt nabij! En Dexia is er nog!
  • In Brussel draagt nu elk schoolkind een kuisheidsgordel!
  • Maikel Nabil
  • no comment
  • We love Freya!
  • Arm België ...
  • We are seeing change in our world, block by block – city by city.
  • Freya is de slimste!
  • WE WON'T PAY
  • Griekenland en de vrije pers een voorbode voor Europa
  • Tot Maandag
  • mensen komen tot inzicht maar véééééééééééél te laat De dure energie...en onze luciede politici
  • China komt in opstand...tegen de zonnepanelen...tja
  • We gaan naar Amerika...
  • slimme meters en de sprookjes van onze vriend Bart Martens
  • INFRAX en slimme meters een duidelijk standpunt hoera!
  • slimme meters en slimme netten deel 2
  • slimme meters en slimme netten deel 1
  • slimme netten weer zo een indianenverhaal...
  • slimme meters ...de ondertekenaars...
  • de slimme meters...iedereen wordt stilaan slim...
  • Over de doden wel kwaaie woorden : einde van de zaak zuster Gabrielle?
  • koorknaap Javaux wordt schandknaap
  • Humberto Prato en De Wever, alles bij elkaar geklutst geeft een mooie omelet
  • De held wordt uitgewezen....petitie voor Ly Khaly
  • Maanpizza's?
  • voor vandaag volstaat één enkele zin...
  • Ere wie ere toekomt SVEN GATZ
  • Misschien willen de rijken wel ooit wat betalen maar intussen creperen de armen
  • de Duitse bron is gevonden...pure nazipraktijken dus vanwege de Ollandse bloggers en fora..
  • Hollandse nazitaal over Islamitische Duitse Turken en incest
  • Ce lion était beaucoup trop flamand ... Cela ne pouvait plus durer
  • een kleine nostalgische bevlieging over Franse lessen en 14-18
  • AI WEI WEI legt uit
  • IJzerbedevaart????? de wadde?????
  • ALI FARZAT: niet iedereen heeft blijkbaar de zelfde humor...
  • en hier zijn de invalide Walen met hun reactie...
  • N-VA is radio Mille Collines en een bende debielen...
  • Inge en de god van mededogen is Miss Universe
  • Dupont en Dupond in het Nieuwsblad
  • We kunnen hier niet tot 5 tellen...
  • neen tegen onverdraagzaamheid: oproep van de progressieve Islamieten
  • PUKKELPOP 2011
  • Daar is de orde weer...oneerlijke concurrentie in Marcinelle
  • Ollands partnership voor Stalinmuseum?
  • Jean Bricmont schrijft een artikel in Counterpunch
  • Nette mensen berokkenen even veel schade als britse plunderaars
  • meer belastingen graag en chique rellen in Lloret
  • verstandige taal...
  • over raddraaiers, imbecielen, stormrammen, linkse idioten en wijze zotten
  • Niemand heeft het monopolie van de waarheid maar praten helpt!
  • nog meer krapuul nu ook in Chili...
  • de verloren jeugd en andere bevlogen romantiek
  • Lessen uit het verleden? Vergeet het!
  • Plunderaars lusten geen boeken...
  • Daar komt Baudrillard : England's burning en B-H-V-jeugd brandt shoppingcentrum Anderlecht plat...
  • London's burning het lijkt stilaan wel op een kleine genocide...
  • London's burning maar er zijn zo wel een paar oorzaken...
  • London 's burning
  • Justice, not charity! en de ouwe Voltaire is weer springlevend!
  • Egypte en Israël zelfde strijd...
  • Kaka als onderpand
  • 8 augustus 1956 Tutti Cadaveri
  • toiletperen en zonnepanelen, de index zal weer stijgen....onze concurrentiepositie gaat er aan...
  • de slimme kleuter van de buren...
  • de Carapilsproleague steigert, u toch ook?
  • het tolerante olland lijkt wel een nazikamp...
  • Rothschild Boulevard ....
  • Israel en de indignados van Rothschild Boulevard
  • Betaalde sex om je studie te betalen...???
  • Terug naar Blankenberge...
  • Oproep aan Jean-Pierre, Siegfried en Benno
  • Frans Crols een groot-Russisch Vlaemsch-nationalist
  • Gevaarlijke onzin in Vlaanderen...
  • de geest van Jef Cognac is terug!
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 3
  • Veel schoon volk...
  • Tanguy Veys krijgt een mail
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 2
  • aaargh, this is really insane
  • in memoriam de socialistische jongeren van UTOYA
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 1
  • De deltastichting en de bolsjewieken....
  • Stiglitz over Euro en Europa
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 5
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 4
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 3
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 2
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 1
  • De grote denkers rond TEKOS Van Windekens en Luc Pauwels
  • Tanguy Veys de man die reageert!
  • Wat weten we over Nieuw rechts in Vlaanderen en Tekos? Deel 1
  • Nieuw Rechts Scriptie van Sofie Delporte deel 2
  • VSV wie zijn de leiders? Grinnik grinnik
  • TEKOS of het nieuwe conservatisme in Vlaanderen...een kleine inleiding
  • Tekos of de nieuwe conservatieven van de deltastichting of het vervolg op het Vlaams Syndikaat
  • Daar is de vlaamsche vakbond VSV een zusje van het VNS?
  • Kroll in Le Soir ter gelegenheid van 11 juli...schitterend
  • dens sos geklopt door Groen op links...
  • De rooie toekomst wenkt!
  • Bart non en het olijke duo
  • verboden te denken in Belgistan
  • Moderne slavernij in Flamanville eindelijk aangeklaagd door politici
  • Talibanfeministe Naomi Wolf over porno en mannen
  • Het diruponotaatje en wat commentaar bij artikel 60 en asiel
  • Daar zijn de eerste ronkende verklaringen op de diruponota
  • Natie en volk laat Gilbert de Tour winnen astamblief...
  • wat cijfertjes over jeugdwerkloosheid...
  • Jeugdwerkloosheid...we moeten er toch maar eens over praten
    Zoeken in blog

    Laatste commentaren
  • What is complicated? (Jill Hopkins)
        op Deltastichting niet blij....
  • Re: (Gigi)
        op soms zijn ook je medestanders een bende idioten
  • Re: (Riz)
        op de intellectuele superioriteit der franstaligen en een vakantietrip naar Sarkoland
  • Foto

    Le seul site qui n'a pas une culture très ancienne des vraies valeurs Flamandes
    Archief per week
  • 31/12-06/01 2013
  • 30/07-05/08 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008

    Andere URL'zz van ons...
  • Gastenboek
  • Beginselverklaring
  • Mission Statement
  • Onze AO-POSTERS
  • De Schijtoptant

  • Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Het is altijd leuk om eens iets van een ander te lezen.


    Blog als favoriet !

    onze ideologische onderbouw
  • WOII Fascisme
  • Spinoza door Etienne Vermeersch
  • Susse van den Ende
  • subversiviteit en situationisme
  • scepticisme en Jean Bricmont en Sokal
  • de grote roerganger en marxbrother 1

  • Buitenlandse voorbeelden om binnenlands na te volgen
  • ressacs Frankrijk
  • Amerika's beste gazet
  • een jonge vriend uit Latijns-Amerika met stamboom
  • bellaciao Frankrijk
  • Teacher dude Griekenland
  • LKP en UGTG Guadeloupe
  • The Huffington Post USA
  • Haaretz Israel
  • Human rights watch
  • IJsland in crisis

    Onze Esthetishe Bovenbouw
  • Bob De Groof
  • Baudouin Breïker
  • Le dernier cri Frankrijk
  • Art brut en aanverwanten
  • De mededeler en Quelle Horreur Olland
  • Schone Vlaemsche Poëzie
  • Muziek en kleinkunst comme on aime
  • @-C-ART-dzz-Offizz

  • Symphatieke blogs van over de taalgrens en Brussel en wijde omgeving
  • Richard III Duc de Gloucester
  • Brussel voor serieuse mensen
  • Taalhistorisch Brussel
  • afrikaanse madammen

  • LINK-swap
  • http://weblog.startpagina.be
  • http://weblog.startpagina.nl/
  • http://weblog.startkabel.nl/
  • http://weblogger.startbewijs.nl/
  • http://besteblogs.eigenstart.nl/

  • Een interessant adres?





    www.desesperado.be

    View blog top tags


    View blog authority




    Pagerankkeyword ranking search engine

    TECHNORATI
    PROFILE




    DOSSIER ENERGIE-DEBAT
  • BLOGBERICHT
    van PART I t.e.m XIII
  • PDF-DOCUMENT
    van PART I t.e.m XIII


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs