[La Lettre volée, Brussel, 2014, 133 blz.] 

Mijn oordeel (en ik vermoed dat van vele anderen) over dit boekje van de Belgische kunstcriticus Pierre Sterckx (1935-2015) kan helaas weinig positief zijn. Op pagina 55 schrijft de auteur: ‘Toutes les tentatives d’interprétation de la peinture de Bosch ont tourné court parce qu’elles entendaient l’incarcérer dans un quelconque système de mesure. Mais l’espace de cette peinture ne cesse de muter en se divisant, il est chaotiquement non mesurable’. Vandaar de ondertitel: De opengebroken mierenhoop. Sterckx haalt zijn mosterd blijkbaar graag bij een aantal moderne filosofen en auteurs (Michel Foucault, Gilles Deleuze, Michel Houellebecq) maar concreet resulteert dat slechts in 123 pagina’s ononderbroken pseudo-intellectueel gewauwel, waarbij de lezer zich constant afvraagt wáár Sterckx het nu eigenlijk in godsnaam over heeft. Sterckx is (was) één van die auteurs waarover Roger Marijnissen zou gezegd hebben dat zij over Bosch schrijven met een spiegel vóór zich. Met andere woorden: zij schrijven enkel over zichzelf. Feit is dat de schilderijen van Bosch nauwelijks in deze brij van Gelehrtenquatsch (nog een favoriet epitheton – zij het niet ornans – van Marijnissen) te ontwaren zijn. Klap op de vuurpijl is dat Sterckx in voetnoot 10 op pagina 127 over Marijnissen noteert: ‘qui jouit d’une réputation à mon sens imméritée’. Een arrogant, zéér vermoeiend en totaal overbodig boekje is dit, en dus een absolute afrader. 

 [explicit 31 mei 2019]