Godverdomse dagen op een godverdomse bol (Dimitri Verhulst) 2008

[Roman, Sanoma Magazines, Brussel, 2008, 186 blz.]

Zat op 23 september 2008 gratis bij Humo en ’t werd dus meteen (boem patat knots) verdeeld op 350.000 exemplaren. Amai mijn voeten. In mei 2009 won ’t de Libris Literatuurprijs. Hoort ge? 50.000 euro in één keer. Schrijf uit die cheque! ’t Is dan ook gebaseerd op een helemaal niet onaardig idee: de hele geschiedenis van de mensheid vanaf de moment dat er iets uit de oerzee kroop, tot en met de atoombom, en ’t is natuurlijk weer geschreven in een cynische stijl van me kan niet meer, doorspekt met Vlaamse praattaal in de beste Louis Paul Boon-traditie. Ah bon, ik ben dus een epigoon, en wat dan nog? Als ’t u niet aanstaat, trek dan uw plan. De hoofdpersoon is de mens door de eeuwen heen, en die wordt consequent aangeduid met het onpersoonlijk-onbepaald lidwoord ‘t. ’t Heeft gene naam. Maar ’t wordt wel heel de tijd serieus te kakken gezet. Iemand nog papier nodig?

Herman Brusselmans (of all people) noemde het boek in een Humo-interview een ‘interessante stijloefening’ en Sofie Lemaire (wie?) zei in juni 2009 in de Humo-reeks ‘Vakantieboeken’: ‘Geweldig leuke en grappige litanieën, weliswaar in zo’n drammerige stijl geschreven dat ik het nooit langer dan twintig minuten volhoud. Met andere woorden: de perfecte toiletlectuur!’ Beiden hebben in feite gelijk. Het is en blijft een aardig idee, zo’n cynische geschiedenis van de mens in pocketformaat, maar doorheen de idee merk je veel te veel de voorafgaande opzoekarbeid en de naald-en-draad-compositievlijt om van een meesterwerk(je) te kunnen spreken. Hij begint overigens een stuk bekender te worden, die Dimitri Verhulst, onder meer ook door de verfilming van De helaasheid der dingen én doordat hij regelmatig met zijn hoofd op de TV komt (vooral als praatgast bij wielerwedstrijden).

Quotering: ***1/2 [explicit 15 juli 2009]