FULL METAL JACKET (Stanley Kubrick) (UK-USA, 1987)

(116’)

Onze bespreking uit 1987 luidde als volgt.

Zeven jaren hebben we moeten wachten op de nieuwe Kubrick en wat krijgen we dan? Een amusant (nou ja, amusant) eerste deel over de opleiding van de Marines op Parris Island, met een bittere ontknoping. Een vol déjà vu’s stekend tweede deel dat zich afspeelt in Vietnam en waarvan het thema (de dualiteit in de mens: enerzijds hang naar vrede, anderzijds lust om te doden, zie Joker en zijn peace-teken + born to kill op zijn helm) wel duidelijk is, maar emotioneel geen enkele impact maakt. De climax van de film zou moeten zijn het moment waarop Joker de Noord-Vietnamese sniper (een vrouw) afmaakt: uit mensenliefde, want zij ligt te lijden, maar zijn collega’s beschouwen hem daarom als een ‘zware’. Een slechte film kan je dit uiteraard moeilijk noemen, daarvoor is Kubrick te veel een filmvakman, maar een ‘meester’-werk is het zeker ook niet. De tijd dat we over Kubrick dolenthousiast konden doen, ligt nu wel definitief achter ons, zo lijkt het. Jammer. Quotering: ***½ (2de visie: 2 juni 1994, video)

Twintig jaar later nog steeds helemaal mee eens. Full Metal Jacket blijft ver beneden het peil van Dr. Strangelove, 2001 en A Clockwork Orange, Kubricks briljante hattrick. Debet daaraan zijn het ontstellend zwakke scenario, dat aan elkaar hangt als los zand en alleen maar bedoeld lijkt om wat modieuze anti-oorlogspropaganda te spuien, en de bijzonder oppervlakkig uitgewerkte, bordkartonnen personages die je niet of nauwelijks weten te raken. Als Vietnamfilm moest Full Metal Jacket het opnemen tegen de norm die door Apocalypse Now en The Deer Hunter was bepaald, en dat lukte hoegenaamd niét! De evaluatie mag nog met een halfje naar beneden.

Quotering: *** (3de visie: 1 mei 2015) (opgenomen van Canvas)