COBRA VERDE (Werner Herzog) (West-Duitsland, 1987)

(108’)

Tsja, dit kan je echt wel zonder veel problemen een mislukte film noemen, deze onder een luizig scenario en onhandige montage gebukt gaande aanklacht van Herzog tegen de slavernij. De hoofdrol is weggelegd voor Klaus Kinski (die vier jaar later, in 1991, zou overlijden). Hij speelt deze keer een Braziliaanse bandiet, met de bijnaam Cobra Verde. De eerste twintig minuten lijken wel gemonteerd door een kleuter en zijn dan ook nauwelijks of niet te volgen. Op een bepaald moment komt Cobra Verde als opzichter terecht bij een onsympathieke eigenaar van suikerrietplantages (we zitten overigens in de negentiende eeuw), maar als hij diens drie dochters heeft zwanger gemaakt, stuurt men hem naar West-Afrika om slaven op te halen, wel wetende dat de plaatselijke negerkoning waanzinnig is en dat Cobra waarschijnlijk zal vermoord worden. Deze laatste neemt echter zijn intrek in een oud Braziliaans fort nabij het strand en slaagt erin de slavenhandel weer op gang te krijgen.

Vervolgens valt hij om onduidelijke redenen in ongenade maar dan komt de (ook al waanzinnige) broer van de koning in opstand en wordt Cobra gered. Nadat hij met een leger amazones (merkwaardige beelden: een heel strand gevuld met honderden topless negerinnen) de oude koning heeft verslagen, wordt hij zelfs viceroy. Even later worden we nog getrakteerd op een totaal niet-functioneel koortje van halfnaakte, wulps in de lens blikkende tienernegermeisjes, waarna Cobra alweer om onduidelijke redenen in ongenade valt, maar dan blijkt de slavenhandel afgeschaft te zijn en in Brazilië heeft men hem al die tijd bedrogen (geen geld op zijn bankrekening gestort). Cobra probeert tevergeefs een grote sloep in zee te trekken, terwijl een afschuwelijk door polio verminkte neger staat toe te kijken. Een tekst op het scherm zegt: ‘The slaves will sell their masters and grow wings’, en tijdens de eindgeneriek komt dat frivole koortje blote negerinnetjes nog een extra nummertje brengen.

Het slaat eerlijk gezegd allemaal als een tang op een varken zodat het lijkt alsof de regisseur van deze film één of meerdere vijzen los had staan toen hij deze beelden inblikte (er komen overigens ettelijke waanzinnige personen in de film voor: in het begin een gebochelde knaap die een café runt, die negerkoning, de broer van de koning en Kinski loopt zelf ook rond alsof hij ze niet alle vijf meer op een rij heeft). Met deze Cobra Verde liggen de betovering en de poëzie van Aguirre in elk geval vér achter ons.

Quotering: ** (16 augustus 2008) (dvd – bib Brecht)