FRITS & FRANKY (Marc Punt) (België, 2013)

(92’)

De sequel van Frits & Freddy, even gematigd-amusant als zijn voorganger en met dezelfde zwakke punten. Het scenario (net als de vorige keer van Marc Punt die ditmaal ook regisseerde) is opnieuw bijzonder magertjes. Van Freddy is geen spoor meer (behalve heel even een foto aan de muur): Frits (Peter Van Den Begin) woont nu ergens in de Lommelse Sahara samen met zijn neef Franky (Sven De Ridder), de zoon van tante Jos (Reinhilde Decleir), die zelf ook in de buurt woont. Op een dag rijdt een Hollands gangstermeisje met een gestolen auto (en een tas vol gestolen geld in de koffer) pardoes in het meertje waar Frits en Franky zitten te vissen. Zij brengen het gangstermeisje weg en maken zich meester van de tas om er een tijdlang de bloemetjes mee buiten te zetten. Het geld wordt overigens hoofdzakelijk besteed aan het regelmatig laten overkomen van een (Hollandse) callgirl, Jolien (een zoetsappige Eva Laurenssen die we een paar maal in lingerie kunnen bewonderen), waarop Franky al gauw verliefd wordt. Daar komt natuurlijk uiteindelijk niets van in huis, al blijft onze Jolien begripvol en vriendelijk tot het einde, en ondertussen komen de Hollandse gangsters én de politie af en toe onrust veroorzaken. Ten slotte gaat tante Jos (tante Jos!) met het overgebleven geld lopen en formuleert Frits wat de moraal van het verhaal moet voorstellen: dat geld wel degelijk gelukkig maakt, omdat ‘ge dan aan iedereen uw bloot gat kunt laten zien’ en foert kunt zeggen tegen de wereld.

Veel soeps is die plot dus inderdaad niet (halverwege maken F & F ook nog een kort reisje naar Griekenland, maar dat is helemaal knudde en lijkt verdacht veel op een snoepreisje voor de filmcrew) en tot onbedwingbare lachbuien geeft deze komedie geen aanleiding, doch net als met Frits & Freddy het geval was hangt er constant een koddig sfeertje over de film. Dat is onder meer te danken aan de geslaagde komische wisselwerking tussen Van Den Begin en De Ridder, aan de sappige Antwerpse dialogen en aan het uitspelen van de tegenstellingen tussen Hollanders en Belgen. Alle beperkingen in acht genomen, dus toch nog goed voor anderhalf uur complexloos entertainment.

Quotering: *** (29 november 2014) (opgenomen van VTM)