|
ZWARE JONGENS (Robbe De Hert) (België, 1984)
(104)
Indertijd (jaren tachtig) schreven wij op onze fiche de volgende vernietigende woorden: Een nogal flauw en zouteloos geval dat nooit echt van de grond komt maar eerder een veredelde reclamespot lijkt voor Solo, Danone-yoghurt en andere boter- en automerken. Enkele sporadische leuke momenten kunnen niet verhullen dat dit een serieuze flop is. Het aardigste is nog de muziek van Toots Thielemans. Quotering: 1.
We hebben de film nu na al die tijd teruggezien, en het dient gezegd dat van het bovenstaande weinig of niets gelogen is (al is een 1 als quotering wel érg streng). Zware jongens was en is inderdaad een prul van jewelste, ondanks de aanwezigheid van het succesvolle komische duo Gaston Berghmans en Leo Martin. Hun volkse humor komt hier echter niet of nauwelijks uit de verf en De Hert toont zich een bijzonder middelmatig getalenteerd regisseur.
Gaston is een brandkastenkraker en Leo geeft valse cheques uit. Op een knullige manier worden ze betrapt waarna ze op een totaal onduidelijke manier in een psychiatrische inrichting belanden. Op een al even knullige manier ontsnappen ze daaruit, maar ze worden opnieuw gevangen genomen en komen nu in een echte gevangenis terecht. Ze worden bevrijd door een als jazzbandje verklede bende gangsters die Gaston nodig hebben voor een overval op de mailboot Oostende-Dover. Dankzij de hulp van Leos zoon (de van alle acteertalent gespeende Eric De Witte Clerckx) en diens vriendjes mislukt die (overigens ongelooflijk slaapverwekkend in beeld gebrachte) overval en Gaston en Leo kunnen met de in hun handen gevallen centjes gaan rentenieren aan de Middellandse Zee.
De grappige momenten zijn echt waar met een vergrootglas te zoeken, en dan nog blijkt het meestal te gaan om flauwe inside jokes, waarvan Robbe De Hert lijkt te denken dat ze hem als regisseur op een hoger plan tillen: in de gevangenis wordt omgeroepen dat die avond op TV De Leeuw van Vlaanderen van Hugo Claus (inderdaad ook uitgekomen in 1984) zal te zien zijn, op het toilet van de mailboot krijgt Gaston contact met de zoon van Leo doordat deze laatste het kenwijsje van De Heren van Zichem begint te fluiten (Clerckx speelde de hoofdrol in De Herts De Witte van Zichem) en van de leider van de gangsterbende (gespeeld door Chris Cauwenberghs) heet het dat hij nog voor de Vlaamse film heeft gewerkt en sindsdien op het verkeerde pad is terechtgekomen. In de psychiatrische inrichting wordt overigens een lesbische scène getoond uit Wat doen we met de liefde, een Antwerpse jaren vijftig-film van Edith Kiel: alweer leuk voor de inner circle, maar wie kent die Kiel nog (en heeft er dus wat aan)?
Nee werkelijk, deze film sucks en vooral het scenario van De Hert en Pierre Platteau is daar debet aan. In Film & Televisie [nr. 324/325, mei-juni 1984, p. 29] kreeg de film drie nulletjes en vijf keer één sterretje. Alleen Roel Van Bambost en Ronnie Pede gaven twee sterretjes (= goed). Het beste is inderdaad nog de muziek van Toots, en ook die heeft al eens meer inspiratie gehad.
Quotering: **
(2de visie: 23 december 2001 TV VTM) (3de visie: 23 november 2014 TV VTM)
|
