Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
28-09-2013
FILM: Signs (M. Night Shyamalan) (USA, 2002)
SIGNS (M. Night Shyamalan) (USA, 2002)
(107)
Mel Gibson speelt de dominee Graham Hess die in een huis middenin de graanvelden samenwoont met zijn zoontje, dochtertje en jongere broer (een mislukte baseballspeler). Nadat zijn vrouw is overleden (stomweg doodgereden door een auto) heeft hij zijn geloof verloren. Dan beginnen er plots graancirkels te verschijnen (niet alleen in Hess achtertuin trouwens, maar over de hele wereld) en al snel blijken dit de voortekenen te zijn van een invasie van onsympathieke buitenaardse wezens. Uiteindelijk poetsen die aliens (waarvan er overigens slechts één duidelijk in beeld komt) de plaat: zij zijn namelijk niet bestand tegen water. Als de dominee en zijn gezin weer uit hun kelder kruipen, blijkt er echter nog één alien achtergebleven te zijn, maar ook die wordt uitgeschakeld. De dominee beleeft in een flash-back opnieuw het gesprek met zijn vrouw vlak voor die stierf en die vrouw zei toen nog snel tegen haar man: Kijk rond, en gaf een boodschap mee voor diens broer: swing along. Terwijl die alien het astmatische zoontje heeft gegijzeld en gas in diens neus blaast, kijkt de dominee dus rond, ziet de baseballbat van zijn broer aan de muur hangen, en zegt: swing along. Waarop de broer met zijn baseballbat de alien tot pulp klopt. Ook nuttig zijn daarbij de glazen water die het (visionaire) dochtertje overal heeft achtergelaten: die aliens kunnen immers niet tegen water. En het zoontje had net een astma-aanval, zodat het gas zijn dichtzittende longen nauwelijks kon bereiken.
Ergens in het midden van de film voert de dominee een gesprek met zijn broer waarin het gaat over geloven: ofwel gelooft men dat alles in deze wereld toeval is, ofwel gelooft men dat er een hogere macht toekijkt en alles bestiert. Night Shyamalans boodschap is dus blijkbaar dat er wel degelijk een hogere macht (God?) toekijkt en dat niets toeval is: de dood van die echtgenote en haar laatste woorden niet, de astma van dat zoontje niet, de visionaire talenten van dat dochtertje niet en zelfs niet het baseballverleden van die broer. Op het einde loopt Graham Hess dan ook opnieuw rond in zijn domineeplunje.
Het dient gezegd dat heel dit mystieke gedoe nogal flauw en ongeloofwaardig overkomt (veel flauwer in elk geval dan in Night Shyamalans The Sixth Sense), vooral wanneer het gaat om de reacties van de personages op wat er rond hen gebeurt. Heel dat alien-gebeuren wordt bovendien op een teleurstellende wijze in beeld gebracht en de paar wel spanning creërende scènes (dominee en broer die een alien rond hun huis achtervolgen, het korte beeld van een alienpoot in het graanveld, de beeldflits van een voorbijlopende alien in Brazilië in het TV-nieuws) kunnen deze door Night Shyamalan zelf geschreven, geproducete en geregisseerde film niet redden. Een zwakke prent, ofschoon Patrick Duynslaegher de film als enige vier sterren gaf (zie Film & Televisie, nr. 527, december 2002, p. 2).
Quotering: **½
(30 oktober 2003 video bib Wuustwezel) (27 september 2013 TV 2BE)