Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
19-06-2013
FILM: Beneath Hill 60 (Jeremy Sims) (Australië, 2010)
BENEATH HILL 60 (Jeremy Sims) (Australië, 2010)
(120)
Deze film is gebaseerd op de dagboeken van de Australische officier (eerst luitenant, vervolgens kapitein) Oliver Woodward (vertolkt door Brendan Cowell) die met zijn manschappen van de 1st Australian Tunnelling Company deelnam aan de zogenaamde Tweede Slag om Mesen (The Battle of Messines Ridge), waarbij op 7 juni 1917 19 ondergrondse mijnkamers tot ontploffing werden gebracht onder de Duitse frontlinie tussen Hill 60 (in de buurt van Ieper) en Ploegsteert. De veldslag leidde tot een overwinninkje voor de Engelsen (25.000 Duitse gesneuvelden tegenover slechts 17.000 Britse), al werd Mesen in april 1918 opnieuw door de Duitsers veroverd. Er waren overigens naar verluidt 22 ontploffingen gepland: de 20ste mijnkamer kon door de Duitsers onschadelijk gemaakt worden, de 21ste kwam pas tot ontploffing op 17 juli 1955 door een blikseminslag en de 22ste is nog steeds niet ontploft! De schok van de in 1917 ontplofte mijnkamers (431.700 kilogram explosieven) kon tot in Parijs, Londen en Dublin gevoeld worden.
Woodward, een mijningenieur die pas na een tijd van aarzelen dienstnam, komt eerst terecht in de ondergrondse tunnels in Armentières waar hij niet door alle ondergeschikten even vriendelijk wordt ontvangen, maar dat verandert nadat hij samen met twee anderen een Duits mitrailleurnest heeft doen ontploffen. Woodward wordt bevorderd tot kapitein en zijn team wordt verplaatst naar Hill 60 vlakbij Ieper. Enkele van zijn manschappen sneuvelen daar maar dankzij zijn mijnbouwkundige inzichten weet hij de mijnkamers (aangebracht door de Canadezen) te vrijwaren van vochtigheid en kan hij net op tijd voorkomen dat de Duitsers de mijnkamer onder Hill 60 ontdekken. Net op tijd, want enkele minuten later is de Grote Ontploffing gepland. Helaas is door de ontploffing een mijngang ingestort, waardoor de jonge soldaat Frank Tiffin vast is komen te zitten. Woodward moet dan beslissen: het bevel voor de ontploffing negeren, of Tiffin opofferen. Hij kiest, na een korte gewetensstrijd, voor het laatste. We vernemen ten slotte nog dat Woodward na de oorlog een hoge Britse decoratie kreeg en dat hij huwde met Marjorie, het tien jaar jongere Australische meisje dat we eerst via flashbacks en vervolgens via parallele montages leren kennen.
De film komt wat moeizaam op gang en de sequensen waarin overgeschakeld wordt naar de hofmakerij in Australië, werken eerder remmend op het actieverloop, maar vanaf de uitschakeling van het Duitse mitrailleurnest en zeker na de overplaatsing naar België heeft het verhaal zijn momenten en bevat het de nodige dosis spanning. Of alles waarheidsgetrouw is, is nog maar de vraag, want de dagboeken van Woodward werden naar verluidt hier en daar aangepast in dienst van de filmplot. Dat is overigens best te begrijpen en te verantwoorden en het blijft een feit dat Beneath Hill 60 een goed idee geeft van één aspect van de Eerste Wereldoorlog: het graven van tunnels in de Vlaamse blauwe klei door zowel de Duitsers als de geallieerden, waarbij men elkaar voortdurend ondergronds afluisterde en er voortdurend gevaar was voor instortingen en doorbraken van de vijand. De spannende momenten worden verder afgewisseld met enige humor, vooral wanneer het gaat om de naijver tussen de Britten en de Aussies, die trouwens niet alleen leidt tot een rugbymatch in de modder maar soms ook tot een fatale vergissing. Het maakt van deze oorlogsfilm geen meesterwerk (hij passeerde bij ons trouwens totaal onopgemerkt in 2010), maar hij is zeker in het kader van de naderende herdenking van WOI in 2014 zeer verdienstelijk en absoluut het bekijken waard.
