Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
13-05-2013
FILM: The Wedding Banquet (Ang Lee) (Taiwan, 1993)
THE WEDDING BANQUET (Ang Lee) (Taiwan, 1993)
(102)
Op 17 februari 1994 zagen wij deze film in de Antwerpse Cartoons en wij noteerden toen: Een zeer sympathieke en degelijke film van deze naar New York geëmigreerde Taiwanees, met als hoofdthema: tolerantie, verdraagzaamheid en openheid. Het gaat over twee homos (Simon, een Amerikaan, en Wai-Tung, een geëmigreerde Taiwanees hé!) die om een Chinese huurster (Wei Wei) die nog geen verblijfsvergunning heeft, te helpen én om de ouders van Wai-Tung die blijven zeuren om een schoondochter en een kleinkind te sussen, een plannetje maken: Wai-Tung zal met Wei Wei huwen, daarna gaan ze uiteen en dan is alles weer bij het oude. Het loopt echter anders af als de ouders plots vanuit Taiwan opduiken, er toch op toevallige wijze (dankzij een Chinese restauranthouder die ooit in het leger onder de vader een ex-generaal gediend heeft) een groots huwelijksfeest wordt georganiseerd, én Wei Wei na één keer paren tijdens de huwelijksnacht zwanger blijkt te zijn.
Simon is daar niet blij mee, de vader en moeder komen ieder op hun manier te weten dat hun zoon een homo is (de moeder omdat Wai-Tung het haar vertelt en de vader omdat hij toch Engels blijkt te verstaan en een ruzie tussen Simon en Wai-Tung heeft afgeluisterd), en toch loopt alles goed af. Er ontstaat een driehoeksverhouding en pa en ma reizen met een goed gevoel weer af naar Taiwan. Merkwaardig eindbeeld in slow-motion met pa die langzaam zijn armen in de lucht heft als de douane hem aftast op de vlieghaven. Quotering: 3,5.
Behalve een erg charmante oproep tot tolerantie is The Wedding Banquet uiteindelijk één van de eerste grote publieksfilms waarin de homoseksualiteit op een niet provocerende, ruige of agressieve maar begripvolle, tedere, subtiele en grappige manier wordt voorgesteld, schreef Luc Joris indertijd in Film & Televisie [nr. 437, december 1993, p. 17], en dat is helemaal correct. Met veel luchtige humor kaart Ang Lee hier een anno 1993 (en zeker in de VS en Taiwan) redelijk delicaat onderwerp aan, terwijl op de achtergrond maar zonder dat er veel nadruk op gelegd wordt de verhouding tussen de Volksrepubliek China en Taiwan meespeelt (pa is ooit uit China naar Taiwan gevlucht en Wei Wei is afkomstig uit de Volksrepubliek). Ang Lee richt zich inderdaad duidelijk op een breed publiek, vandaar enkele oppervlakkigheden in het scenario (bijvoorbeeld pa en ma die het blijkbaar heel normaal vinden dat zogenaamde huisbaas Simon daar heel de tijd rondloopt en mee aan tafel zit, of nog het huwelijksfeest waarop plots zowat alle in New York wonende Chinezen aanwezig zijn). Toch is dit een bijzonder warm overkomende, misschien ietwat te brave prent die je zonder probleem met je grootmoeder kan gaan zien, zoals een Amerikaanse journalist opmerkte.
