Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
04-05-2013
FILM: Het Verloren Paradijs (Harry Kümel) (B, 1978)
HET VERLOREN PARADIJS (Harry Kümel) (België, 1978)
(100)
De oude fiche (circa 1980) rapporteert: In dees laand is alles mogelaaik, roept een afschuwelijk overacterende Bert André in deze film uit. En inderdaad: als het de bedoeling was de Belgen belachelijk te maken, dan is dat magna cum laude gelukt, en we doelen daarmee niet alleen op de personages van de prent, maar evenzeer op de knullige makers ervan, in de eerste plaats Harry Kümel, die smost met het weinige talent dat hij toch heeft. Het scenario draait rond een autoweg die ofwel door het dorp, ofwel door het domein van de burgemeester (een goed acterende Hugo Van Den Berghe) moet komen én rond het nichtje van de burgemeester (Willeke van Ammelrooy) dat vroeger verliefd was op haar neef maar zich om hem jaloers te maken liet vogelen door Jan Boel, die later handelaar in zaden en granen en leider van de oppositiepartij in het dorp werd. Die twee elementen versmelten doordat het nichtje, nu een hoer in Brussel (kalcheurl, zegt de meid van de burgemeester), door Jan Boel gebruikt wordt om de burgemeester te verleiden.
Eigenlijk een vrij ingewikkeld scenario als je het zo moet navertellen, maar dat neemt niet weg dat de film mislukt is. Vooral op het einde gaat Kümel uit de bol, als de ter plaatse gekomen minister Kennedy! Ten aanval! roept en alle mensen het kasteel van de burgemeester bestormen als in een derderangs kluchtfilm uit de jaren vijftig. Verder storen ook onnozeleteiten zoals dat gezeur over de vogeltjes die moeten beschermd worden, dat brave kind Peterke (Peterke!) dat als de burgemeester het met zijn nicht gedaan heeft, staat te roepen van hij heeft de vogelkes verraden (de vogelkes verraden!) en Bert André (Jan Boel), de macho van het dorp, die telkens als hij zich voorstelt Jan Boel zaden en granen zegt: de potente boerenknul die in zaden handelt! Zulke dingen moeten ongetwijfeld doorgaan voor fijnzinnige erotische symboliek bij Kümel, die met zijn volgende film Secrets of Love definitief zou bewijzen dat hij op de verkeerde weg zat. En die was hij met deze belachelijke film al ingeslagen. Quotering: 1½.
Om even het verhaal af te maken. Die nicht slaagt er eerst in de burgemeester te verleiden en dus gaat hij zijn domein verkopen om met haar een wereldreis te maken zodat Jan Boel zijn zin krijgt en de weg niét door het dorp, maar door het domein zal komen. Als echter blijkt dat Jan Boel door zijn politieke vriendjes in Brussel (die banden hebben met een maatschappij die de dorpshuizen opkoopt om daarna te kunnen profiteren van de onteigeningen) gedropt wordt, wordt hij weer eens kwaad en gaat hij zorgen dat de weg toch door het dorp komt. Onder de ogen van de burgemeester heeft hij seks met het nichtje (in hetzelfde tuinhuisje als twintig jaar daarvoor) zodat de burgemeester doordraait en breekt met het nichtje. Het nichtje verdrinkt zich in de vijver en de burgemeester springt van het dak van zijn kasteel. En Peterke (zo meldt de eindgeneriek) ging op zoek naar het verloren paradijs (van zijn jeugd).
Dit is inderdaad een verschrikkelijke snertfilm, bijzonder slecht geacteerd (alleen Van Den Berghe maakt er nog iéts van), voorzien van een bescheiden dosis weinig functioneel en onaantrekkelijk bloot en met een waardeloos (door Kümel zelf en ene Kees Sengers geschreven) scenario. Nochtans: het is ook weer zon Vlaamse film die zo slecht is, dat het amusant wordt. Daarom mag de quotering met een halfje naar boven.
