Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
18-03-2013
FILM: A perfect world (Clint Eastwood) (USA, 1993)
A PERFECT WORLD (Clint Eastwood) (USA, 1993)
(137)
Naar aanleiding van de eerste visie (in Metropolis-Antwerpen op 6 januari 1994) schreven wij het volgende. Zeer vakkundig gemaakte en boeiende prent over een ontsnapte gevangenisboef (een uitstekende Kevin Costner) die samen met een kompaan een jongetje ontvoert. Die kompaan wordt door Costner al snel uitgeschakeld en tussen jongetje en boef ontwikkelt zich een vader/zoon-relatie (zij hebben allebei een vader die hen in de steek heeft gelaten). Boodschap van de film is: de noodzaak van een beschermend gezin en ouderliefde. Bevat een aantal grappige én sterk emotionele momenten. Deze film sprak mij een stuk méér aan dan Eastwoods voorganger Unforgiven. Te herbekijken! Quotering: 4.
Enkele maanden later (op 22 september 1994) luidde het zo. Tweede visie, nu op video. Nog meer dan bij de eerste visie ben ik ervan overtuigd dat deze film een pleidooi inhoudt voor gezinsliefde en geborgenheid. Nochtans zit wat J.O. erin zag (niets is wat het lijkt) ook duidelijk in de thematiek. Twee bijkomende stukjes materiaal. De criminologe in de caravan tijdens de achtervolging: In a perfect world things like this wouldnt happen in the first place, would they? En Kevin Costner (Butch Haynes) tegen Phillip in de gestolen stationwagon: A housefather : the best thing a man can hope to be
Nu, na al die jaren, een derde visie en dan vallen toch een aantal zwakheden op. De film drijft grotendeels op de sympathieke interactie tussen de ontsnapte boef Butch en het jongetje Phillip (nota bene afkomstig uit een gezin van Getuigen van Jehovah), dat in Butch duidelijk de vaderfiguur herkent die hij node moet missen. Veel minder geslaagd en zelfs ietwat storend zijn de komische intermezzos rond de achtervolgende Texas Ranger Red Garnett (rol van Eastwood zelf) die in zijn luxe-caravan onder meer opgescheept zit met een onsympathieke FBI-agent en een door de gouverneur opgedrongen criminologe. Aan deze criminologe bekent Garnett naar het einde toe dat hij ooit aan een rechter een verkeerd advies heeft opgedrongen in verband met Butch Haynes, maar dit (nochtans blijkbaar belangrijke) onderdeel van de plot wordt heel onhandig en onduidelijk aangebracht.
De film kent een onverwachte en ook ongemakkelijke wending wanneer Butch en Phillip terechtkomen bij een zwart gezin, waarvan de vader (of is het de opa?) zijn zoon (kleinzoon?) ruw behandelt waardoor Butch door het lint gaat en op het punt staat die man te doden. Waarop Phillip zijn vaderfiguur neerschiet. De film krijgt zo plots een bittere sfeer en, zoals Karin Seberechts schreef in Film & Televisie [nr. 438, januari 1994, p. 11], vraag je je vertwijfeld af aan welke kant van Christus kruis deze moordenaar thuishoort. Het niets is wat het lijkt-motief zit inderdaad duidelijk in het begin en het einde van de film. In het begin zien we Butch vredig in het gras liggen, maar op het einde blijkt dat hij dus neergeschoten is door Phillip en achterhaald door de cops. Butch, die aan het onderhandelen is met een ongewapende Garnett en Phillip in feite wil vrijlaten, wordt dan per vergissing door een FBI-scherpschutter gedood (omdat men ten onrechte denkt dat Butch nog een wapen in zijn zak heeft). De woede en teleurstelling van Garnett en de criminologe die daar het gevolg van zijn, kunnen door de kijker maar half begrepen worden doordat het scenario, naar ons aanvoelen, een aantal steken laat vallen.
A perfect world is op die manier een film die lange tijd weet te boeien en zelfs te ontroeren, maar die op het einde door enkele rare plot twists alsnog de mist ingaat.
Quotering: *** (3de visie: 8 maart 2013 VRT/Een)