Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
03-02-2013
FILM: Groenten uit Balen (Frank Van Mechelen) (B, 2011)
GROENTEN UIT BALEN (Frank Van Mechelen) (België, 2011)
(110)
Frank Van Mechelen verfilmde het gelijknamige bekende toneelstuk van Walter van den Broeck uit 1972 dat indertijd jarenlang de nodige bijval kende in de Vlaamse toneelzalen. Het verhaal heeft een eenvoudige, tweeledige structuur: enerzijds volgen we de plots uitbrekende en na weken met succes eindigende staking in de zinkfabriek van Vieille Montagne in Balen, anderzijds volgen we de rond geldgebrek en een zwangere tienerdochter draaiende persoonlijke besognes van Jan De Bruycker, één van de arbeiders.
Van den Broecks toneelwerk vertoonde alle kenmerken van de nieuw-realistische stijlrichting die anno 1972 in Vlaanderen op haar hoogtepunt was: een eenvoudig, herkenbaar (waargebeurd en actueel) onderwerp, een eenvoudige vorm zonder tierelantijnen, een sociaal-geëngageerde, linkse boodschap en de nodige relativerende humor. In Van Mechelens film is dit alles zonder veel moeite terug te vinden. Er wordt uitgebreid gesympathiseerd met de arbeidersklasse, ondanks het feit dat de kleine kantjes van Jan De Bruycker & Co (hun agressiviteit, hun platvloersheid, hun naïviteit en domheid: typerend voor dit laatste de titel die verwijst naar een schrijffout in de afscheidsformule van een brief) niet verdoezeld blijven. Maar al vinden wij in het begin Jan De Bruycker (Stany Crets) een beetje een proleet en zijn dochter Germaine (Evelien Bosmans) een stomme geit, op het einde van de film voelen we volledig met Jan en zijn vlagen van woede, verdriet en vreugde mee en toont zijn dochter meer gezond verstand dan Luc, het Leuvense studentje dat haar bezwangerde.
Dat dit een manifeste verdienste is van de film, staat buiten kijf. Jammer daarom dat de anderen, de Amada-studenten en de bourgeoisouders van Luc, nogal overdreven karikaturaal worden afgeschilderd, terwijl de bazen van Vieille Montagne bijna geheel buiten beeld blijven. Minder sterk (maar wel typisch nieuw-realistisch) is ook de vormgeving: echt de enige keer dat er iets opvallends gebeurt met beeld en/of geluid, is wanneer Germaines orgasmekreet vervormd wordt en knap overgaat in de sirene van de fabriek. Anderzijds wordt er dan weer duidelijk gescoord met de ruimschoots aanwezige humor (onder meer Jan die brieven schrijft naar de president van Amerika en naar de koning, waarna zijn vrouw die brieven steevast in de kachel werpt) en met de bijzonder vlotte en sappige dialogen, die ongetwijfeld op het conto van Walter van den Broeck mogen geschreven.
Niet werkelijk belangrijk, maar ons toch opgevallen: enkele realia-foutjes. In het begin wordt Germaine wakker gemaakt door een digitale zoemwekker. Digitale wekkers anno 1970/71? Op haar bed plakt een sticker van de Joepie. Carrément onmogelijk, want het tijdschrift Joepie werd pas opgericht in 1973. En op een bepaald moment krijg je een panoramisch beeld van een straat, waar op één van de huizen ostentatief een antenne werd geplaatst. Anno 1971 stond er natuurlijk op élk huis een antenne, want kabeltelevisie was er nog niet. Het is natuurlijk niet omwille van deze kleine vergissingen dat Groenten uit Balen geen onverbiddelijk meesterwerk is. Ondanks enkele belangrijkere minpuntjes, maakten Frank Van Mechelen en zijn team een bijzonder verdienstelijke en sympathieke prent, die we iedereen kunnen aanraden.
Quotering: ***
(1ste visie: 29 januari 2013 Kinepolis Antwerpen filmforum) (2de visie: 1 februari 2013 dvd bib Wuustwezel)
