PIRATES OF THE CARRIBEAN: The Curse of the Black Pearl (Gore Verbinski) (USA, 2003)

(143’)

Een aantal jaren geleden voor de eerste keer bekeken in de bus op het einde van een Londenreis, op de weg van Londen naar Dover, maar na twintig minuten domweg in slaap gevallen. Nu op verzoek van 19-jarige dochter Stefanie samen met haar nog eens opnieuw bekeken, en deze keer tot het einde.

Het scenario is gebaseerd op de gelijknamige attractie in het Disney theme park, maar waar dat op slaat zouden wij niet weten, want wij hebben nog nooit een voet binnen gezet in om het even welk Disney-pretpark. Wat we wel weten is dat piratenkapitein Jack Sparrow en zijn mannen van de Black Pearl (zijn schip) een Incaschat hebben gestolen (een kist met gouden munten), waaraan een vloek kleeft: de dieven moeten eeuwig als een soort zombies ronddwalen en rondzwalpen (alleen in het maanlicht zie je hun ware aard en veranderen ze in rotte lijken en halve skeletten). Verder is Jack Sparrow door zijn muitende eerste stuurman Barbossa op een eiland achtergelaten, maar hij is daar weer weggeraakt. De Incavloek kan teniet gedaan worden door alle munten weer samen te brengen en ze te besprenkelen met het bloed van Bill Turner (één van de piraten). Waarom juist het bloed van die Bill Turner, dat hebben we helaas niet goed begrepen. In ieder geval, die Bill Turner is dood, maar zijn zoontje Will Turner had één van de gouden munten en dat zoontje werd ooit uit de zee gered door toedoen van Elisabeth, de mooie dochter van de (Engelse) gouverneur van het eilandje Port Royal, en die Elisabeth had die gouden munt stiekem weggenomen en Elisabeth en Will zijn nu volwassen en verliefd maar de nieuwe commandant van Port Royal wil trouwen met haar en dan vallen Barbossa en zijn mannen het eiland aan en kidnappen Elisabeth en …

Enfin, na veel vijven en zessen en veel krommingen en bochten in het script wordt de vloek teniet gedaan, Jack Sparrow ontsnapt nog maar eens aan de Engelsen en Elisabeth en Will zoenen elkaar. Doek. Een piratenfilm voor tieners dus, vol spectaculaire actiescènes, wat romantiek en daarnaast gelukkig een flinke dosis relativerende humor die het allemaal ook voor niet-tieners verteerbaar maakt. Vooral Johnny Depp als Jack Sparrow maakt indruk, al moeten we toegeven dat het soms lijkt alsof hij als een dronken homo over het scherm trippelt. Maar bon: als ontspanningsfilm kan dit ermee door, zullen we maar zeggen (dochter leest mee). Vluchtig maar degelijk, lazen we ergens.

Quotering: ***

(02/07/11) (dvd)