Cosmic love continues, staat er op de voorkant van de cd-jacket van Exotica, en dat is niet ver naast de waarheid, maar of we daar nu onverdeeld enthousiast over moeten zijn, is een andere kwestie. De lounge-muziek van Sven Van Hees is namelijk ziek in het bekende bedje: de formule op zichzelf is ok, doch het is altijd meer van hetzelfde, en dat begint na een tijdje door te wegen. Tekenend in dat verband is wat onze collega-Antwerpenaar zegt in een interview met Serge Simonart [in Humo, nr. 3482, 29 mei 2007, pp. 176-178]: ‘In San Francisco zat ik met een vriend te eten in het hippe HOME (…) en Bruno zei plots: “Hoor, daar heb je die loser weer”. Het duurde even voor ik besefte dat hij mij bedoelde: ze speelden Tsunami. Maar onlangs stond ik met Sofiesticated Lady in de hal van Metropolis, en zij wees me erop dat ze één van mijn nummers speelden’. Met andere woorden: Van Hees herkent dus niet eens zijn eigen muziek! Begrijpelijk overigens, want het lijkt allemaal op elkaar, en op de duur wordt het één grote monotone pap die nauwelijks nog de aandacht weet te trekken.

Als niet-storende achtergrondmuziek kan het allemaal nog wel een aardige functie hebben. In het interview met Simonart zegt Van Hees echter ook: ‘Ik maak basically twéé soundtracks: eentje voor bij de zomer, en eentje om bij te poepen’. (Voor de Nederlanders die dit zouden lezen: ‘poepen’ betekent in het Vlaams forniceren.) Van dat erotische ‘poepgehalte’ is op Synesthesia en Exotica nochtans maar weinig meer te merken, Gemini en Calypso waren in dat opzicht veel efficiënter. Kortom: deze nummer 3 en nummer 4 van Van Hees bieden meer van hetzelfde, en dat levert degelijke lounge op die echter nergens meer weet te verrassen. Nochtans kondigt onze Sven aan dat zijn vijfde cd zijn meesterwerk, zijn Dark Side of the Moon moet worden. We zijn benieuwd, maar we vrezen ervoor.

Ik vrees dat forniceren niet veel bekender is bij de gemiddelde Nederlander, Eric.

Mail me ff je adres voor die fotokopieën.

13-04-2011 om 20:33 geschreven door Bernard