CHANGELING (Clint Eastwood) (USA, 2008)

(141’)

Angelina Jolie speelt de rol van Christine Collins, alleenstaande moeder en werkzaam bij een telefoonbedrijf in Los Angeles anno 1928. Op een dag wordt zij plots opgeroepen voor het werk en haar zoontje Walter moet alleen thuis blijven. Als zij weer thuiskomt, is Walter verdwenen en hij komt niet meer opdagen. Enkele maanden later meldt de politie dat Walter teruggevonden is, maar al snel blijkt dat het een totaal ander jongetje is. Enkele corrupte hoge politiebonzen, bezorgd om het weinig schitterende imago van de LAPD, dwingen Christine echter min of meer om het knaapje toch in huis te nemen. Volgt dan Christines aangrijpende kruistocht, met de hulp van de presbyteriaanse pastor Gustav Brigleb (John Malkovich) en een niet-corrupte politieman, om haar zoontje toch weer te vinden. Tegen het systeem in, op zoek naar gerechtigheid. Ze wordt vernederd en gekleineerd, wordt opgenomen in een psychiatrische instelling maar uiteindelijk, als de moordenaar (Gordon Northcott, die - met de afgedwongen hulp van een ander jongetje dat als lokaas diende - een twintigtal jongetjes op gruwelijke wijze heeft vermoord) gevat is, veroordeeld en ten slotte opgehangen, worden ook de verantwoordelijke (eigenlijk onverantwoordelijke) politiemensen gestraft.

Ofschoon het moeilijk te geloven valt, is het een waargebeurd verhaal (gebaseerd op de Wineville Chicken Coop Murders), weliswaar met hier en daar kleine, onbelangrijke aanpassingen in het scenario. Dit laatste is door Eastwood en J. Michael Straczynski zeer clever opgebouwd: je wordt meegesleurd van de ene onverwachte wending naar de andere en tot op het einde blijf je in onzekerheid verkeren of Walter nu vermoord werd of niet. Enkele jongetjes konden immers ontsnappen van de afgelegen boerderij van de moordenaar (zoals pas jaren later blijkt als één van die jongetjes weer opduikt), maar het is zeer onzeker of Walter nog in leven is. Het laatste woord van de film, uitgesproken door Christine, is dan ook: hoop. (De jongen is in werkelijkheid echter nooit meer opgedaagd, dus… )

Changeling (de titel verwijst naar het sprookjesmotief waarbij een fee een kind vervangt door een ander kind) bevat enkele bijzonder pregnante scènes (het ‘medeplichtige’ knaapje dat de beenderen van de vermoorde jongens moet opgraven, de terechtstelling van Northcott … ), verveelt geen moment, is spannend en ontroerend. Met andere woorden: ouwe knar Eastwood heeft (alwéér) een héél sterke film gemaakt. Bovendien: alle slechte dingen die we eerder over Angelina Jolie hebben gezegd naar aanleiding van onder meer The Tourist, trekken we terug, mét uitgebreide excuses. In deze Changeling bewijst ze overduidelijk dat ze een geweldige actrice is met een talent om respectvol U tegen te zeggen. Ze kreeg voor deze rol dan ook terecht een oscarnominatie.

Beklijvend beeld: het einde van de film, waar Christine wegwandelt, de camera omhoog travelt en we minutenlang een met de computer getruceerd beeld krijgen van een kruispunt in Los Angeles anno jaren dertig, waar de auto’s, trams en mensen komen en gaan. Na alles wat we daarvoor gezien en meegemaakt hebben, een moment om even te bezinnen.

Quotering: 4