Het derde album van Zappa & Co viel vooral op door de hoes die een parodie was op de hoes van Sergeant Pepper’s. Het bevat negentien nummers die een rommelig allegaartje vormen van rare geluiden, meerdere malen herhaalde zinsneden, experimentele klanken en hier en daar ook echte muziek, waaronder enkele parodietjes. Het is allemaal veel te versnipperd en de nummers zijn meestal te kort om veel indruk te maken. Wel een aantal humoristische titels zoals What’s the ugliest part of your body?, Harry, you’re a beast en Take your clothes off when you dance. Duidelijk is ook dat in dit album een flinke dosis satire op de Flower Power-beweging zit (anno 1967!). Humo vroeg ooit aan Zappa waar dat hele concept van We’re Only In It For The Money eigenlijk op sloeg. Antwoord van de Zap: ‘We’re only in it’ was in de allereerste plaats een onderzoek naar een kritiek op de vreselijke Flower-Powertoestand die in die dagen woedde, vanuit mijn eigen half-rationele kijk op de dingen. Ik heb er nooit een goed oog op gehad, laat dat meteen duidelijk wezen. Volgens mij is iedereen die aan Flower Power meegedaan heeft, enorm bij de neus geleid door vulgaire reklamejongens, waarvan Timothy Leary de manager was. Leary heeft verschrikkelijk veel onheil aangericht onder de kids, door zijn LSD-theorie heeft hij massa’s hersens naar de haaien geholpen, wat op zijn zachtst uitgedrukt niet fraai is. Ik was toen de enige die tegen al die psychedelische lullen durfde te zeggen “Flower Power is stront”. Als ik dat tijdens een optreden zei, werd het publiek helemaal down. Dan keken ze mekaar eens in de ogen en ze zeiden: “Maar we houden toch van mekaar” en “Bloemen zijn toch aardig” en “Frank Zappa is vast niet aardig. Dat zal wel een slecht mens zijn”. Kan allemaal wel waar wezen, maar het blijft een weinig beklijvend flutalbum.

Quotering: 2 (10/02/11)

10-02-2011 om 23:17 geschreven door Eric De Bruyn

10-02-2011 om 22:59 geschreven door Bernard