Zappa heeft een nieuw groepje rond zich verzameld, maar erg belangrijk is dat niet, want het betreft hier toch maar paladijntjes van de grootmeester. Belangrijker is dat dit album begint met twee prulnummers: Wind up workin’ in a gas station [A1] en de rommelige instrumental Black napkins [A2]. Des te groter is de verrassing als daarna het bijna tien minuten durende, goddelijke The torture never stops [A3] komt: een dreigend, bizar en tegelijk ontzettend koddig nummer dat een hoogtepunt vormt binnen het Zappa-oeuvre, en dat niet alleen voor liefhebbers van S&M (de geluiden van gefolterde vrouwen zijn op het randje en maken dat men dit nummer niet snel al te luid met geopende ramen zal spelen). Ms Pinky [A4] is ondeugend en best aardig, maar bijlange niet zo sterk als A3. Kant B heeft overigens nog een verrassing in petto: hij bevat met Find her finer [B1], Friendly little finger [B2], Wonderful wino [B3], Zoot allures [B4] en Disco boy [B5] nog maar eens vijf onvervalste prulnummers. Onnodig te concluderen dat dit een zeer teleurstellend album is, ondanks de epoestoeflante aanwezigheid van A3.

Quotering: 2 (29/12/10)