Bij een verkenning van een ogenschijnlijk door de Duitsers verlaten hoeve in Bellem, werd op 20 oktober 1918 de uit Meerle afkomstige Petrus Aerts, korporaal bij het 8^e linieregiment door een sluipschutter in het hoofd geschoten. Over zijn sneuve­len schreef zijn aalmoezenier, de uit Zonde­reigen afkomstige aalmoezenier Joannes L. Mertens:  "De jongen was te moedig; door iedereen was hij gekend als één der beste patrouilleurs en stond hoog in aanzien bij zijne oversten. In Bellem, alvorens aan 't derivatiekanaal van de Leie te komen, weerstonden de Duitsche achterhoeden nog. Pieter alleen trok eene hoeve binnen die bezet was en onver­schrokken, zonder zich te beschutten, schoot hij op de Duit­schers van op de koer der hoeve. Spijtig trof hem een kogel in volle borst en Pieter stortte ineen, zielloos. Zijn commandant en makkers, die hem opvolgden konden zijn papieren en geld niet meer redden; de vluchtende Duitschers hadden hem reeds geplunderd. Ik heb het geluk dan ook niet gehad den braven jongen de Heilige Rechten toe te dienen, doch daarin mag men gerust zijn. Voor het offensief zijn bijna al de soldaten van het bataillon te biechten en te communie geweest en Pieter ook. In alle geval, zoo'n heldendood is een ware marteldood, want, was die brave jongen zoo buitengewoon moedig, dan was het dat hij zulk een hoog besef had van zijne plicht en zijn leven ten beste gaf tot heil van 't Vaderland en zijner fami­lie en vrienden. Vroeger reeds werd hij tweemaal gekwetst en was hij tweemaal gedecoreerd. Moge dan deze heldhaftige dood voor de diep beproefde ouders een zoete balsem zijn op hunne smart..."

Petrus Aerts was een bijzonder ervaren patrouilleur die voor zijn gevaarlijke karweitjes herhaaldelijk werd onderscheiden. Hij werd niet minder dan driemaal geciteerd op de legerdagorders en verschillende keren op de Divisie- en Regimentsorders. Op 4 maart 1918 ontving hij het Oorlogskruis: ‘Caporal d’un courage et d’un dévouement exemplaires; au front depuis 39 mois, s’offrant toujours pour les missions périlleuses; blesse de deux balles au cours d’un e reconnaissance; est resté jusqu’au lendemain dans son poste avancé et ne s’est laisé évacuer qu’ après décision formelle du médicin.’ In de dagorder van het leger op 21 september ’18, bij het verwerven van de Militaire Medaille 2^e klasse, stond het volgende over hem te lezen.: ‘Excellent caporal, d’un dévouement exemplaire. Au front depuis 43 mois. Le 05.09.18, faisant partie de l’équipe spéciale des patrouilleurs chargés d’executér un raid sur la tranchée des Canards, s ‘élance un des premiers à l’ assaut d’un grand abri bétonné dans lequel l’ennemi s’est enfermé et d’ou il se défend à la grenade, au pistolet et al al mitrailleuse. Blessé trés grièvement au début de l’action, il continue à combattre jusqu’ au moment ou le détachement est force à la retraite.’

Bij de bouw van de kazerne Majoor Blairon in Turnhout tijdens het interbellum werd een blok in deze kazerne vernoemd naar korporaal Aerts

Hij was de oudste zoon van Jan Arnold Aerts en Maria Elisabeth Verheyen. Peer Aerts was bij het uitbreken van de oorlog vrachtwagenbestuurder en woonde Heerlestraat 42.

Oorspronkelijk werd Peer Aerts samen met twee andere gesneuvelden begraven in een veldgraf aan de Moerstraat ter hoogte van de hoeve van E. Herteleer. Zijn stoffelijke resten zouden na de oorlog met militaire eer worden bijgezet te Meerle