.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

dinsdag 13 december 2011

Volgens Bart Sturtewagen in De Schandaard ontaardt de binnenlandse politiek in een strijd te land, te water en in de lucht. Waarschijnlijk niet in de zin zoals Winston Churchill dat bedoelde, met bommen en granaten, maar in de zin van het Nederladse spelprogramma, waar een wankel karnavals karretje op een smalle loopstrook naar beneden moet duikelen om op het einde de bel te trekken. Als die onderweg maar niet door ’n constructiefout of door het gebrek aan stuurmanskunst, zomaar pardoes in het water terecht komt. Altijd spektakel, vooral wegens de waterpoedels….

-----------------

Volgende halte: 14 oktober

• dinsdag 13 december 2011, 03u00
•  
• Auteur: Bart Sturtewagen

Commentaar — De plicht van de oppositie is zich te verzetten tegen het beleid dat de regeringsmeerderheid voert. The duty of the opposition is to oppose. Dat is volkomen legitiem. Je kunt hard oppositie voeren. Je kunt keihard oppositie voeren. Of je kunt het doen zoals de N-VA het doet: te land, ter zee en in de lucht. Te vuur en te zwaard. Met directe, persoonlijke typeringen ook. Er staat de Vlaamse partijen die de regering-Di Rupo in het zadel hebben durven te hijsen, nog wat te wachten. Een strijd op leven en dood. Vooral Open VLD en CD&V, de rechtstreekse concurrenten van de N-VA in het centrum van de kiezersmarkt, mogen onophoudelijk en ongenadig spervuur verwachten.

Voorlopig is nog niet duidelijk hoe CD&V met dat wapengekletter denkt om te gaan. Gemeten aan de provocerende toon die Patrick Dewael vorige week al hanteerde, is Open VLD blijkbaar niet van plan zich onbetuigd te laten. De liberalen staan dan ook voor de uitdaging aan te tonen dat ze in Vlaanderen nog nodig zijn, nu de N-VA zich opwerpt als de enige verdediger van de hardwerkende Vlaming.

Zelfs Franstalige waarnemers zien in dat de Vlaamse christendemocraten en de liberalen zich in een uiterst netelige positie hebben laten manoeuvreren. Ze weten dat zoiets aan hun kant van de taalgrens ondenkbaar zou zijn geweest. Om enige kans op overleving te hebben moeten de Vlamingen in deze regering het restant van de bestuursperiode wel helemaal kunnen uitdoen. En dan nog is succes niet verzekerd. Dat maakt hun onderhandelingspositie in Di Rupo I er niet sterker op.

De jongste dagen maken bovendien duidelijk dat het nog hachelijker wordt. We zijn van de federale formatie haast naadloos in de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen getuimeld. Een paar weken geleden kon nog de indruk bestaan dat de N-VA weliswaar op een forse versterking op lokaal vlak afstevende, maar het toch lastig zou hebben haar nationale potentieel volledig om te zetten. Nu ziet het ernaar uit dat in heel wat stadhuizen de schrik toeslaat. Plaatselijke kartels hebben altijd een plaatselijke raison d'être. Maar het is toch moeilijk om de jongste ontwikkelingen in steden als Gent, Antwerpen en Tongeren niet mede te zien als strategische zetten met een ruimere draagwijdte. De vraag is of het wel zulke verstandige zetten zijn.

Op die plaatsen hoeft de N-VA zich immers niet meer af te vragen of de kiezers hun onvrede over het Belgische verhaal wel zullen meenemen in het gemeentelijke kieshokje. Een nieuw verhaal wordt gratis voor haar geschreven: ''Om hun postje niet te verliezen klitten ze als bange wezels aan elkaar en geven ze iedere eigenheid op.'' Als deze regering de zomer haalt, wordt de tweede zondag van oktober een bijzonder zware klip.

-------------------

Diagonaal herlezen

Als ik dat zo lees, dan denk ik onverbiddelijk aan een snelstromende bergbeek die tussen de rotsen, op kleine afstand van de afgrond, de hemelhoge waterval weet die om de hoek ligt. Niets ter wereld kan noch de neerwaartse stroom van het water, noch de afgrond wijzigen. En aan God gelooft geen kat meer! Vooruit met de geit! Hier gaat die er uit!

Hopelijk herinnert men zich bij de Niveanen nog de ‘maagbloedingen’ van Leterminator in 2007, in de eerste dagen van zijn tocht door de Belgische Instellingen als kersverse ‘Premier’. Had die nacht, zijn vrouw hem niet verplicht om direct naar de Spoed van het ziekenhuis, op amper 150 meter van zijn huis verwijderd, te gaan, dan was de man overleden aan inwendige bloedingen, typisch voor…rattenvergift. Het verhaal bleef echter toegedekt door het medisch beroepsgeheim. Verder werd er ook over gezwegen, en ook de Kroon werd niet ontbloot. Het laatste beetje Vlaams bloed werd toen uit de man weggespoeld, en vervangen door half-blauw belgisch bloed….

Verder kunnen remleidingen het begeven, of kan de wagen de volgende morgen teruggevonden worden met een mooi rond gat van een raket-inslag in het dak en worden afgeleverd aan de weduwe, met koetswerk dat van binnen-uit naar buiten verbogen staat. Jörg Haider in Oostenrijk heeft het allemaal misschien in een flits nog zien gebeuren, maar heeft het nooit kunnen voortvertellen. Officieel was de reden : uit de bocht gegaan, zijdelings beginnen buitelen en op het dak terecht gekomen. Dat de chauffeurs-portière 50 meter voor de bocht reeds op de weg was blijven liggen, deed niets terzake. Kronen mogen niet ontbloot worden.

En verder zijn er nog anarchisten en ander tuig, gek op het afschieten van beroemdheden. Of ‘soldaten van Allah’ op zoek op het martelaarschap en de 72 maagden. Of ‘Niet in onze Naam’-ers, uit op de redding van het vaderland?

Niet te vergeten : royalist en egoïst, dat zijn twee synoniemen die aan elkaar klitten als de Maagdenburgse Bollen! !