.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

dinsdag 13 december 2011

---------------

Hoe het slinxe gebroed aan de macht is kunnen komen…..

Er wordt op alle mogelijke manieren gezocht naar de kwaliteits-val van onze samenleving. En in gelijke tred daarmee, naar het ontkerstenen ervan. Hier hebt U er een. Hoe de ene blinde de andere leidt!

Met de tijdlijn in het achterhoofd komt U terecht bij figuren als de Ouaarde Ouilfriede Martens. Dat is de figuur die ooit als student om wapens riep, daarna vriend des Konings werd, leider der conservatieve o zo christelijken, om op gezegende leeftijd voor de camera’s in geuren en kleuren te komen uitweiden over zijn heerlijke hemelse nachten vol ongekende orgasmen, hij, met zijn jeugdlief waarmee hij vroeger zondigde, die nu zijn wettige derde echtgenote was geworden.

Excuseer, het staat niet ‘chic’ iemand zo in zijn blootje te zetten. Van ’n voorbeeldfunctie is immers al lang geen sprake meer….

Anders gezegd : het gaat over stropers, die later boswachter worden…..Kwestie van de knepen van het vak te lerren….

-----------------------

'De Wever was een knap historicus'

12-12-2011 - Maarten Goethals itv. Louis Vos - de standaard

'CD&V heeft een historische kans gemist door de N-VA te laten vallen', zegt professor Louis Vos, die gespecialiseerd is in de geschiedenis van de Vlaamse Beweging en jarenlang promotor van Bart De Wever was.

Hij was erbij in 1968, dat woelige, rebelse jaar. Op straat in Leuven, met de pijp in de mond en een spandoek in de handen, waar hij als linkse student betoogde voor een 'volksuniversiteit'. De revolutionair veranderde daarna van tenue en trok als professor van de KULeuven een fluwelen toga aan.

Veertig jaar later gaat de historicus op emeritaat - een plechtstatig woord voor pensioen. Duizenden studenten hebben de colleges van professor Louis Vos gevolgd. Hij is gespecialiseerd in de geschiedenis van de Vlaamse Beweging. Als promotor begeleidde hij ook zeven jaar lang Bart De Wever, tot die het assistentschap inruilde voor de roerige Wetstraat.

'Ja, noem me maar de geestelijke vader van De Wever, toch wat zijn historische vorming betreft', zegt Vos. 'Hij was een knappe kop en een goede historicus. Zelf is het nooit mijn bedoeling geweest een actieve rol te spelen in de politiek of in de Vlaamse Beweging. Ik heb na mijn studententijd gekozen voor wetenschappelijk onderzoek over het verleden. Dat ik nu onrechtstreeks toch de Vlaamse beweging beïnvloed heb, is een interessant bijproduct.'

De N-VA staat federaal aan de zijlijn. Is dat, gezien het electorale succes van de partij, geen historisch gemiste kans?

'De N-VA had samen met CD&V een machtig blok kunnen vormen om meer Vlaamse eisen gerealiseerd te krijgen. Maar dat is nu niet gebeurd. CD&V heeft zijn voormalige kartelpartner laten vallen en heeft daardoor ingestemd met een regering zonder een Vlaamse meerderheid, en met een zeer sterke Vlaamse oppositie. Het zal ervan afhangen wat die regering doet, natuurlijk, maar het is goed mogelijk dat De Wever bij de volgende verkiezingen nog meer stemmen haalt dan de vorige keer. Wat de situatie alleen maar zal bemoeilijken.'

CD&V moest de N-VA laten vallen, luidt het. Anders dreigde Beke te verdwijnen achter de brede rug van De Wever.

'De Wever droomde al langer van een kartel met CD&V. Toen hij hier nog assistent was, heeft hij dat plan eens verteld. Alle Vlaamse verwezenlijkingen in het verleden zijn immers vooral door christendemocraten verwezenlijkt, al dan niet onder druk van Vlaams-nationalisten. Strategisch horen die twee partijen bij elkaar. Maar ik had daar mijn bedenkingen bij. Niet omdat de CD&V moeilijk zou doen. Wel omdat ik verwachtte dat de Vlaams-nationalisten, die traditioneel anti-CVP waren, het niet zouden willen. Maar De Wever was nog geen jaar politicus of hij had zijn achterban al overtuigd en dat kartel gerealiseerd. Straf.'

Zelf hebt u nooit aan politiek gedaan. Al hebt u wel politieke fenomenen bestudeerd, zoals de studentenbewegingen, tevens het onderwerp van uw afscheidscollege.

'Het engagement van studenten en de taak van de studentenbeweging is een kwestie die vandaag nog velen bezighoudt. Al is dat dan vaak in negatieve termen, dat de huidige jonge generatie zich niet warm kan maken daarvoor.'

Vandaag is er nog nauwelijks een studentenbeweging die massa's op straat kan halen voor betogingen.

'Dat komt doordat de studentenraden in de verschillende universiteitssteden van dit land hun agenda laten bepalen door de problemen van de student as such. Die gaan van inschrijvingsrechten en examenperikelen tot de kwaliteit en het profiel van de opleiding. Het ethische, maatschappelijke element is volledig verdwenen. Dat de studenten medebestuurders geworden zijn, helpt ook al niet.'

'Ook de sociale positie van de universiteitsstudenten is grondig veranderd. Kunnen of mogen studeren werd steeds minder het voorrecht van enkelen. Studenten vormen ook geen groep meer die als zodanig een rol in de samenleving wil spelen. Ze gaan zich steeds meer beschouwen als “klanten, van een diplomaverstrekkende instelling, waarmee ze een leercontract afsloten met het oog op het eigen, persoonlijke flexibele leer- en levensproject.'

'Hun zelfbeeld is in de loop van de jaren veranderd. Het appel vanuit de bredere samenleving - de normatieve verwachting dus - dat hun voorgangers van voor de jaren tachtig had aangezet tot een breder engagement, is verstomd. Dat kan men een spijtige zaak vinden, maar het is wel het onvermijdelijke resultaat van de grote maatschappelijke veranderingen in de laatste drie decennia