Al te vaak wordt het Vlaams Belang door de vaderlandse media stiefmoederlijk behandeld. Niet alleen de openbare omroep 'vergeet' regelmatig te berichten over initiatieven van het Vlaams Belang, ook andere media zijn dikwijls in hetzelfde bedje ziek. Volgens bepaalde geruchten zouden er zelfs "afspraken tussen de zenders" bestaan om geen enkele mandataris van het Vlaams Belang in beeld te brengen wanneer de partij daarin 'menselijk' of 'positief' zou overkomen.
In het kader van een breder mediaplan start het Vlaams Belang met een 'Meldpunt Media'. Leden en sympathisanten van onze partij die van mening zijn dat het Vlaams Belang door bepaalde media wordt gediscrimineerd, kunnen concrete feiten voortaan melden via media@vlaamsbelang.org
-----------------------------------
Psssst
De mensen van Melding Media laten niet in hun kaarten kijken. Ik hoop maar dat daar een aar bekwame gedreven juristen zittenn belust op rijke buit. Als de ingebrachte meldingen, en vooral hun succesvol verloop nu nog breed uitgesmeerd geraken onder de Getrouwen, dan is er eindelijk een begin aan het verweer.
Wij, de Getrouwen, de blogisten zulen wel zorgen voor verspreiding. Denk aan wat er momenteel gist in de Arabische landen, dank zij de plaatselijke blogschrijvers. En moesten onze Rode Zenders (Terzake) nu eindelijk eens een kat een kat durven noemen : er komt niet alleen verzet tegen armoede, werkloosheid en dergelijke, maar ook en vooral verzet tegen de Moslim-dictatuur. Waarmee nog maar eens bewezen wordt dat de Islam een systeem is op maat van analfabeten. Zo gauw de mensen ietwat bewust worden, zien ze dat het gras aan de overkant (bij ons dus) veel groener is .
Hopelijk gaat dat zo verder, zodat ze in eigen land krijgen wat ze anders hier komen zoeken
Als het maar geen tsunami wordt van geweld
---------------------------------
Mijn dag kan niet meer stuk, als ik denk aan het verkrampte gezicht van de rode BRT-Tang die, op last van de Jugepee, een vonnis moet voorlezen waarin het Vlaams Belang een Recht van Antwoord heeft bekomen, om een of ander vals bericht recht te zetten .Wedden dat die op staande voet haar pensioen aanvraagt?
Dat Meldpunt Media zit meteen bovenaan in de lijst van mijn contactpersonen!
Om te beginnen signalaren we de vervalsing van de TAK-affaire bij de Mars der Schande. Bij Angeltjes loopt een prachtige video, waar de dader, een vluchtende belgicist, alleen nog moet geünificeerd worden. Een fantastische gelegenheid om klacht met burgerlijke partijstelling in te dienen tegen RTL : opzettelijk verspreiden van valse informatie, met het doel de regeringsonderhandelingen te saboteren, en zodoende de eenheid van het land te hebben in gevaar gebracht. Is persdelict, en assisenzaak!
Over de afhandeling van dergelijk staatsondermijnend gedrag, kunnen de dossiers van de Repressie nog altijd als voorbeeld dienen. Met dat verschil, dat de aanklagers en de beschuldigden van kamp zijn gewisseld
In de hoop dat niemand doorheen al dat sarcasme ziet : op naar de zege!
Zolang er geen nieuwe Belgische regering hebben, laten ze hun baard groeien. Ze gaan hun baard niet meteen zwart, rood en geel kleuren, ze willen alleen via die baard (die nog moet groeien) hun protest laten zien tegen het uitblijven van een Belgisch akkoord. Hoe de niet protesterende baarden zich zullen onderscheiden van de protesterende baarden, is een onbeantwoorde vraag. Kunstenaars van beide kanten van de taalgrens willen dan weer van de Brusselse Koninklijke Vlaamse Schouwburg een nieuwe Brusselse Monnaie van september 1830 maken. Ze brengen geen heropvoering van de toen zo heroïsche Stomme van Portici, wel een multi- van alles en nog wat avond om hun artistiek ongenoegen te laten zien en horen over de intussen bewezen Belgische politieke onmacht. Ze willen dat er minstens een avond lang naar hen geluisterd wordt. Ook zij vinden immers dat het niet langer zo kan. Ook het jong volk roert zich. Ook al tegen de onwillige onmacht van de Brusselse Wetstraat. Zij willen door de straten stappen met uiteraard Belgische driekleuren in de hand. Ook weer met de bedoeling dat de Brusselse Wetstraat eindelijk rond één en dezelfde tafel gaat zitten en afspraken maakt om dit land weer samen te besturen. En dat in beide landstalen op dezelfde manier. In de intussen al lang vervlogen tijden van de koningskwestie of de schoolstrijd, van Hertoginnedal of de Eenheidswet was het gebruikelijk dat de Brusselse straten regelmatig zwart zagen van het betogende volk. Het waren betogingen die politiek België in het nauw dreven. Die tijd is voorbij. De indrukwekkende Witte Mars gaf nog even de indruk dat de betogende Belgen het betogen nog niet helemaal verleerd hadden, maar voor het overige weet iedereen dat tijd van de grote Marsen op Brussel eens en voorgoed voorbij is. Na de verkiezingen van 2007 organiseerde een Luikse dame helemaal op haar eentje een vreedzaam protest doorheen de Brusselse straten tegen het uitblijven van een nieuwe regering. Het werd een zonnige uitstap, er was nogal wat zwart, geel en rood in de Brusselse straten, er was zonder twijfel veel volk maar misschien moet men vandaag aan de kandidaat-allerslimste mensen eens naar de naam van die moedige Luikse vrouw vragen, naar het juiste aantal betogers? Toch verdienen de moedigen van vandaag ook weer een Belgische lauwerkrans. Alleen moet men er dan wel bij vertellen dat ze voor een al lang verloren zaak betogen. Al was het maar omdat de crisis van de Belgische politieke onmacht al hopeloos veel langer duurt dan de dag na de voorlopig laatste verkiezingszondag. De crisis duurt nu al meer dan 200 dagen, een Europees record maar ook een verkeerde voorstelling van zaken: de Wetstraat-etterbuil brak immers open na de verkiezingen van juni 2007. De crisis was toen al zichtbaar: in 2005 was het in de Brusselse Wetstraat ook al hollen van tafel naar tafel op weer een ander adres om daar in alle hoeken en kanten te gaan zoeken naar een toch onvindbare oplossing voor het intussen wereldberoemde BHV probleem. We zijn vandaag zes jaar verder, over BHV moet het gedonder dit keer nog beginnen. Tussendoor mochten wij twee keer naar de stembus zodat het politieke volkje nog eens extra op stap moest om de kiezers aan te porren om aan hen te denken als die straks in het stemhokje verdwenen. Na maanden vallen en opstaan, informeren en bemiddelen, werd de grote verkiezingsoverwinnaar van juni 2007, de man van de achthonderdduizend stemmen Yves Leterme toch Belgisch premier worden. Hij verraste vriend en vijand door met eigen woorden het overlijdensbericht van het Belgische model voor te lezen! Het Belgische overlegmodel had volgens hem zijn limieten bereikt. Een correcte diagnose waar de anderen natuurlijk niet naar luisterden. Vandaag betaalt men voor die doofheid de niet meer betaalbare rekening. Weer zien we informerende en nog altijd niet formerende onderhandelaars aanschuiven, clarrificateurs en andere koninklijke loopjongens, op het koninklijk paleis is de creativiteit in het volschrijven van nieuwe naambordjes onuitputtelijk. Hopeloze onderhandelingen over de vraag of A het nu alleen mag proberen en hoeveel tijd hij daarvoor krijgt? Moet hij de assistentie van een andere die het ook eens wil proberen ondergaan? Hoeveel stoelen moeten er rond de tafel staan? De productie van ultra geheime Belgische Yalta voorstellen draait op volle toeren. Men moet daarmee zelfs naar het zuiden van Frankrijk om ze daar door een betrouwbaar iemand te laten vertalen. Teksten met bewuste foutjes er in zodat men kan achterhalen wie wat gelekt heeft. Geen nood, dezelfde avond nog lag de tekst bij op kantenredacties! Dat zeggen die toch. En dat duurt nu al meer dan 200 dagen. We zijn toen gebotst op de grenzen van het federale overlegmodel. Dat betekent dat de gemeenschappen en de gewesten volwaardig mee de leiding moeten nemen. Toch nog maar eens die historische Leterme uitspraak in herinnering brengen. Zowaar de organisatoren van de bij uitstek Belgische Miss Belgique verkiezing blijken dat nu al ook te ondervinden. Weer een Vlaamse Miss Belgique! Weer de eindronde in een zaal in Vlaanderen! Aan die Vlaamse machtswellust moet een Belgisch einde komen. Waarom geen beurtrol opleggen: in 2012 kan alleen een Waalse schone het kroontje krijgen, in 2013 is dat dan voor een tweetalige Brusselse jonge dame en een jaar later kan er dan toch nog een Vlaams Miss Belgique zijn. Dames uit een ander taalgebied kunnen dat jaar alleen maar eredame worden. Voor de eindwedstrijd verhuist het gebeuren telkens naar het taalgebied van de kandidaat winnares. Roet in de Belgische dagschotel Intussen zijn er gelukkig de kranten die in het aanslepend conflict voldoende kopij vinden om hun bladzijden te vullen. De fatale tiendaagse van Johan Vande Lanotte, goed voor liefst vijf volle bladzijden in de weekendeditie van De Standaard van 15 januari. Toevallig toeval natuurlijk, maar diezelfde dag kreeg men bij De Morgen een kortingbon voor een boek dat nog moest verschijnen. Over De gevangenen van de Wetstraat! Hoogtepunten uit de voorbije 200 dagen. Voor net geen tien euro maar dan wel met bon in plaats van bijna 15 euro. Er is nog lang geen nieuwe regering en je kunt ze al krijgen voor een soldeprijs! Kon men na de verkiezingen van 2007 denken dat de zogenoemde grote Belgische partijen het uiteindelijk wel eens zouden worden, dan zorgde de Vlaamse kiezer bij de voorlopig laatste verkiezingen van 2010 voor heel veel roet in de Belgische dagschotel: hij stuurde een nieuwe Vlaamse woordvoerder naar de Brusselse Wetstraat, de NVA van Bart De Wever. Andere Vlaamse partijen mochten al blij zijn met een moeizaam verworven plaatsje van 2de in het Vlaamse bevel. Aan Franstalige kant werden meteen de plannen voor een hopeloos lange uitputtingsoorlog boven gehaald. De loopgraven werden in staat van paraatheid gebracht. Ook aan Vlaamse kant blijven sommigen doof voor dat Vlaams signaal. Bibliotheken vol zijn er al geschreven over dat vervelende verschijnsel, dat men helaas niet helemaal kan wegmoffelen. Sociologen, politicologen, psychologen, journalisten en andere al dan niet koninklijke deskundigen schrijven dieptepsychologische en andere opstellen om uit te leggen dat men het gebeuren toch niet echt zo serieus moest nemen. De NVA is TOCH MAAR dertig procent! Niet meer dan dat. Aldus een Vlaamse eurotopper. Maar wel dertig procent! Zo blijft men ziende blind voor een proces dat begon toen heel lang geleden het doek viel over De Stomme van Portici. Een proces van het bijna chirurgisch uit elkaar halen van het oorspronkelijke Belgische Franssprekende model. Men maakte van dit alleen maar Franssprekende land een België waar twee, later zelfs drie talen NAAST elkaar leefden, men trok zelfs een formele grens tussen de twee grootste anderstalige landsdelen. Met tussen in toch nog een tweetalig eiland. Men splitste het land formeel op in gewesten een Franstalige verzuchting en gemeenschappen, zoals de Vlamingen dat wilden. Met elk hun parlement, hun regering, hun wetten, hun eigen denken, doen en laten. Vlamingen en Franstaligen leven vandaag in hun eigen leefwereld en willen die intellectuele ruimte alleen maar uitbreiden. Bij elke stap weer iets minder Belgique en altijd weer meer België Belgique Belgien. Met tussenstreepjes die bijna helemaal uitgewist zijn. Vandaag is bewaarheid wat de Waalse socialistische politicus Destrée neerpende in zijn beruchte open brief aan de toenmalige koning Albert. Sire, zo schreef hij bijna honderd jaar geleden aan zijn staathoofd, excuus maar U bent helemaal geen koning der Belgen. Er leven hier alleen maar Vlamingen en Franstaligen. Die laatsten vinden die Vlamingen onbetrouwbaar omdat ze altijd meer willen nadat ze ons Franstaligen beetje bij beetje onze rijkdom afgenomen hebben. Voor ons is het nu genoeg geweest, wij willen de scheiding! Destrée werd later Belgisch minister. Hij kreeg ook een Belgisch standbeeld dat werd ingehuldigd door koning Boudewijn. Toen was dat inderdaad nog denkbaar... maar die tijd is vandaag voorbij. Het zou het Belgische labeur van het Paleis, de Wetstraat en andere alleen maar vooruit helpen als men die onbetwistbare historische vaststelling eindelijk wilde slikken.
Dat de mannen en vrouwen!) van Voorpost Vlaanderens schildwachten zijn, weet onderhand het kleinste kind. Wat nog beter zou zijn, is dat elke Francofoon dat zou weten. En ernaar leven.
Die Voorposters zijn als jonge leeuwen : geweldig, sterk en van nix vervaard. Met daar aan gekoppeld een strategisch doorzicht die ze zeker niet van de Niveanen hebben. Kortom : het zijn mannen van de daad!
Vandaar dat hun initiatief alleen maar toe te juichen is. Ik verhoop dat de distributie in het Franstalig landsgedeelte van pampers intussen goed op dreef komt. Het ontstolen grondgebied betreden zal wel als pure provocatie bestempeld worden : wat radicaal verkeerd is. Het is géén provocatie : het is de voorbereiding van terugnemen van wat van ons is. Indien niet goedschiks, dan kwaadschiks. Door bijvoorbeeld de Judassen die de uitverkoop hebben toegestaan, aan de galg te brengen. Niet in hun persoon natuurlijk (de meesten zijn trouwens al lang gestorven!) maar onder de vorm van stro-poppen. Dergelijke verbrandingen zijn een volksvermaak, dat dringend terug in ere moet worden gesteld. Francofonen zien liever de guillotine, maar die is ons te bloederig. Wij zijn arm, maar proper.
Noteer dat in deze mars niet de minste dubbelzinnigheid zal bestaan. Wij hoeven dus voor niets beschaamd te zijn (in 4 talen!). Wij staan op ons recht baas te zijn in eigen land.
Alleen de ver verwijderde datum is volgens mij een probleem. Al weten we dat de organisatoren wel een en ander te doen hebben voor het zover is. Hebben zij er wel rekening mee gehouden, dat zij tegen einde maart misschien een uppercut zullen uitdelen in het luchtledige? M.a.w. dat het voorwerp van hun liefde intussen ten grave zal gedragen zijn? Er zou dus best voorzien worden in een vervang-scenario ..
-----------------------------
Voorpost manifesteert Geen staatshervorming, wél staatsvorming
Zondag op 27 maart2011: betoging in de verloren gebieden!
Johan Vanslambrouck - Voorzitter Luc Vermeulen - Actieleider Björn Roose - Persverantwoordelijke
Zeggen dat de Belgische regeringsonderhandelingen in het slop zitten, is zoveel als een open deur instampen. Dat is inmiddels al meer dan tweehonderd dagen het geval. Zeggen dat België zelf in het slop zit, is óók een open deur instampen. Dat is inmiddels al honderdtachtig jaar het geval. Daar hebben talloze Belgische (staats)hervormingen niets aan veranderd en daar zúllen Belgische (staats)hervormingen ook nooit iets aan veranderen.
België is van begin af aan een tot mislukken gedoemd, gedwongen, schijnhuwelijk tussen Walen en Vlamingen, sinds 1920 uitgebreid tot een nog hilarischer ménage à trois met de Duitstaligen van de Oostkantons. Er zijn gevechten geleverd over de taal die zou worden gesproken in de zitkamer en de keuken, er is gebakkeleid over wie de potten zou hanteren en wie de pannen, er waren partijtjes schaduwboksen over het adopteren van aan de deur aankloppende driekoningenzangers en al dat gedoe leverde alleen maar op dat er nog meer gevochten, gebakkeleid en gebokst werd.
En wij zijn dat méér dan beu. Maar wij gaan niet meelopen in betogingen die er van uitgaan dat "gesprekspartners" die al honderdtachtig jaar met mekaar op de vuist gaan tóch nog eens elkaars hand moeten schudden en het nog een keer proberen. Wij gaan ook niet betogen tegen mensen die dat wél doen. Naïviteit is een spijtige zaak, maar je helpt ze niet de wereld uit door er over te klagen.
Voorpost gaat dus resoluut voor de scheiding. En wij eisen op wat van ons is. Ook wat ons doorheen de jaren ontstolen is door de Walen. Daarom betoogt Voorpost op 27 maart in een gebied dat nu tot Wallonië behoort maar nog niet zo lang geleden van ons was.
Honderdtachtig jaar Waalse diefstal en Belgische koehandel is genoeg geweest. Geen Belgische staatshervorming meer, wél Vlaamse staatsvorming.
Vlaamse onafhankelijkheid nu!
---------------------
Psssst
Mannen!
Jullie zouden er goed aan doen, een bekwaam jurist van bij de aanvang in de hand te nemen. Suggestie : Mter Vic Van Aelst. De jacht op Flaminganten is inderdaad weer open, en de Repressie II is in aantocht. Al wie de troon aan het wankelen brengt gaat onverbiddelijk (met de rug) tegen de muur. Begin alvast maar te beven.
Al kan het natuurlijk ook, dat Repressie II deze keer de goede richting uitgaat. Want als de Macht van kamp verwisselt, gaan de kogels dan ook de andere kant op?
In dat laatste geval hebben jullie geen advocaat nodig, maar een slager, gewapend met een houten hamer. Dezelfde houten hamer waarmee vroeger de varkens de genadeslag kregen .
Deze laatste uitdrukking is een taal-idioom gangbaar in heel agrarisch Vlaanderen.
Bij de lectuur van volgend artikel : gelieve recht te staan, in de houding te springen en de Branbançonne op Uw CD-speler te laten afdreunen. Lachen is verboten. Gelieve te letten op de namen van de klager en van zijn juriste : beiden zijn op zichzelf reeds een van de vier poten van de Troon .Georges Oldenhove de Guertechin : die man komt zò uit het libretto van de Stomme van Portici
------------------------------------
Klacht tegen De Wever wegens beledigen koning
Een man uit Doornik heeft klacht ingediend tegen N-VA-voorzitter Bart De Wever. Hij vindt dat De Wever in zijn beruchte interview met Der Spiegel de koning heeft beledigd.
Het was juriste Carine Doutrelepont van de ULB die de knuppel in het hoenderhok gooide door daags na het interview van De Wever in het Duitse weekblad in Le Soir te stellen dat de N-VA-voorzitter 'minstens twee persmisdrijven' begaan had die gerechtelijk vervolgd kunnen worden.
Concreet: De Wever beschuldigde de koning ervan partijdig te zijn, aangezien de vorst volgens de N-VA'er meer affiniteit heeft met de Franstaligen. Bovendien heeft De Wever de geloofwaardigheid van ons land schade toegebracht door te stellen dat België economisch gezien de zieke man van Europa is.
Georges Oldenhove de Guertechin gaat nu een stapje verder en dient effectief klacht in tegen De Wever bij de politie van Doornik. 'Ik vond dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen als Belgisch staatsburger. Mijn belangen, net zoals die van mijn landgenoten, zijn geschonden door de uitlatingen.'
Is een teer plantje dat nog tot volle wasdom moet komen
-----------------------
Och! Wat boven de Moerdijk gebeurt, gaat ons eigenlijk feitelijk helemaal niet aan, maar het klinkt zo vertrouwd precies alsof we erbij zijn geweest. Denk aan Josse Gheysels, de Agalev-er die zijn partij naar de aftrond heeft geleid, en U begrijpt wat ik bedoel. Daar gaat de hetze tegen de PVV en Geert Wilders (die het ooit eens gepresteerd heeft te pleiten voor een vereniging met Vlaanderen : slecht bekwam het hem), bij ons gaat het over het Vlaams Belang in zijn geheel.
Gelukkig hebben wij geen Anne Frank Huis : de Vlamingen hoeven geen schaamlap nodig omdat zij massaal in de jaren 30-40 Joodse mensen onheus zouden hebben behandeld. Wij hebben voldoende aan een IJzerkruis, dat als kruis al zwaar genoeg weegt op ons lijdensverhaal. Anne Frank werd Linx in de weegschaal gelegd, om de schaal rechts met de NSB van Mussert in evenwicht te brengen.
Het is allemaal zo lang geleden .
Nu gaat het er om, de kortste weg te zoeken naar wat ons verbindt, in toepassing van de Baert-Doctrine : U weet wel : een stap zetten in de goede richting zonder de volgende stap te bemoeilijken, recht naar de Onafhankelijkheid. Had Baertje ook maar een eind-datum gepredikt : dan wisten we tenminste in welke eeuw het wonder zal geschieden.
Weet U : wij moeten stilaan de Nederlandse mentaliteit leren begrijpen. Zodat wij als Vlamingen niet van de regen in de drop terecht komen. Zou hartstikke fauw zijn! Maar zeg nu zelf : als Bruno Valkeniers samen gaat met Geert Wilders onder één staats-paraplu : zou ons leven, onder en boven de Moerdijk, niet veel beter worden?
--------------------------
De ondraaglijke goorheid van de Anne Frank Stichting
GER STRUIK - 22 JANUARI 2011
Een onbevangen kijk op de Monitor Racisme & Extremisme van Van Donselaar en Rodrigues (bronnen, links e.d. zijn vermeld aan het eind)
De toeristen stromen nog steeds in drommen naar het Anne Frank Huis, maar de geest van Anne Frank zullen ze daar niet meer aantreffen. Voor de Anne Frank Stichting is de nagedachtenis van Anne Frank hooguit nog een interessante bron van inkomsten.
De Anne Frank Stichting is in het afgelopen decennium verworden tot een van de meest weerzinwekkende instellingen van ons land. Zij is ontaard in een linkse propagandamachine die hetzes voert tegen als rechts te boek staande politici en die probeert islamcritici de mond te snoeren. Deze stichting werkt ook samen met een ranzige club als KAFKA.
De hetzes van de Anne Frank Stichting concretiseren zich met name in de min of meer tweejaarlijkse publicatie Monitor Racisme en Extremisme. De eindverantwoordelijken voor deze van rijkswege gesubsidieerde schotschriften zijn dr. Jaap van Donselaar en prof. Peter Rodrigues. Beide heren zijn ook verbonden aan de Leidse universiteit. De Monitor Racisme en Extremisme 2010 verscheen in december 2010. Zowel de Monitor 2008 als de Monitor 2010 bevatten een hoofdstuk onder de titel: Het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de PVV.
1. Jaap van Donselaar Van Donselaar is afgestudeerd in de extreem moeilijke en uiterst relevante studierichting culturele antropologie. Zijn bewondering voor culturele achterlijkheid heeft dus een stevig, wetenschappelijk fundament. Van Donselaar is bovendien in 1991 gepromoveerd op het proefschrift Fout na de oorlog, fascistische en racistische organisaties in Nederland 1950-1990. In het voorwoord vermeldt Van Donselaar met trots, dat hij tien jaar aan zijn proefschrift van 250 bladzijden heeft gewerkt. Maar liefst twee bladzijden per maand! Helaas is deze bloedstollende snelheid van werken ten koste gegaan van de kwaliteit. Het hele proefschrift is een onstuitbare diarree van onbeduidendheid.
Spaart de een schelpen, de ander voetbalplaatjes, Van Donselaar verzamelt feitjes over rechtse politici. Van Donselaar is de ongekroonde koning het futiele detail. Heeft Glimmerveen een keer in zijn neus gepulkt ‒ Van Donselaar is er als de kippen bij om deze gebeurtenis van commentaar te voorzien. Stond de gulp van Janmaat een keer open ‒ Van Donselaar weet dit voorval onmiddellijk in de juiste context te plaatsen. Er zijn bij Van Donselaar geen hoofdzaken en bijzaken, er zijn slechts bijzaken. Hij kwekt en leutert maar door. Zelden zal intellectuele armzaligheid zo onversneden over het voetlicht zijn gebracht.
Wat hier verder van zij, politiek correct Nederland mag zich natuurlijk gelukkig prijzen dat het unieke talent van Van Donselaar niet is aangetast door voortschrijdend inzicht. Na het gereedkomen van zijn proefschrift is de ontwikkeling van zijn denken geheel tot stilstand gekomen. Wel heeft zijn fixatie op racisme, fascisme en extreem rechts zich nog verder kunnen verdiepen. Raken sommige mannen opgewonden van vrouwen zonder hoofddoek of van damesslipjes aan de waslijn, Van Donselaar komt helemaal aan zijn gerief met zijn zwoele fantasieën over fascisten en extreem rechts.
De vraag dringt zich op hoe een aperte non-valeur als Van Donselaar zich in de wetenschappelijke wereld staande weet te houden. Welnu, vooral met vunzigheid. In zijn profileringsdrang is hem geen methode te goor en geen argument te smerig.
2. Peter Rodrigues Rodrigues is jurist. Ook hij is gepromoveerd, in 1997, en wel op de discriminatie van consumenten. Rodrigues behoort tot het nieuwe type wetenschapper dat vrijwel alles weet van vrijwel niets. Racisme en discriminatie, het is het enige waar Rodrigues over kan praten, over kan schijven, over kan lezen, en het is ook het enige waarmee hij zijn brood mee kan verdienen.
Kortom, Rodrigues kan zijn wereld alleen nog maar betekenis geven in termen van racisme en discriminatie. In vroeger tijd stuurden we iemand met een dergelijke, uit het lood hangende persoonlijkheid naar een therapeut, heden ten dage maken we hem hoogleraar immigratierecht te Leiden. Deeltijdhoogleraar wel te verstaan, want met de collegestof van een half boek en een handjevol jurisprudentie houd je studenten hooguit een uurtje per maand bezig.
In de negentiger jaren was Rodrigues lid van de Commissie Gelijke Behandeling. Een tunnelvisie, oogkleppen, de weg-met-ons-mentaliteit, het is bij hem allemaal tot in de puntjes verzorgd. Voorts heeft zijn racisme-obsessie hem tot inzicht gebracht dat de islam een ras is. Islamkritiek is racisme. En inderdaad, het is erg racistisch om moslims in staat te achten afstand te nemen van hun eigen geloof.
3. Wat is extreemrechts? Politicologen komen hier niet verder dan onderling zeer uiteenlopende lijstjes van kenmerken die een partij tot een extreemrechtse partij zouden maken. Er is geen enkele maatstaf beschikbaar waarmee men het extreemrechtse gehalte van de PVV kan vaststellen. Zelfs de vraag of de PVV eigenlijk wel een rechtse partij is, is niet eenduidig met ja of nee te beantwoorden. Zonder een maatstaf is het etiket extreemrechts, wetenschappelijk gezien, zinledig. Extreemrechts heeft geen andere betekenis dan die van een scheldwoord, een privé-opvatting van Rodrigues en Van Donselaar. Wie zon opvatting als wetenschap presenteert, zit de boel te belazeren.
Hun methode reikt niet verder dan wie een hond wil slaan, altijd wel een stok weet te vinden. En zelfs dat is voor deze knopendraaiers eigenlijk nog te hoog gegrepen. De wereld is in korte tijd ingrijpend veranderd. Fortuyn en Wilders zijn in niets te vergelijken met marginale figuren als Glimmerveen en Janmaat. Toch blijven Van Donselaar en Rodrigues maar aankomen met hun simplistische indicatoren van 20 jaar geleden: sociale genealogie, ideologie en magneetfunctie. Twee volwassen mannen, nog steeds spelend met de blokkendoosjes uit hun kleutertijd.
De drie indicatoren dienen ook slechts als kapstok voor hun gezever. Het verhaal zelf is een mengsel van kinderachtigheden en smerigheid. Alles wordt erbij gesleept om Wilders zwart te maken. Hele normale gedragingen van politieke partijen, zoals het zich afzetten tegen andere partijen, moeten aantonen dat de PVV radicaal rechts is. En dan al hun geneuzel over taalgebruik, over de kersttoespraak van de Koningin, over een schouderklopje van Filip de Winter. Niets is hen te lullig, niets is hen te infantiel, zolang het maar in hun onsmakelijk kraamp te pas komt.
Van Donselaar en Rodrigues maken weinig duidelijk over Wilders, maar lopen wel te koop met hun eigen vooringenomenheid en pietluttigheid. En deze kwartjesvinders noemen zich wetenschapper.
4. Vunzigheid kent geen tijd Geen middel wordt geschuwd om Wilders, en destijds ook Fortuyn, in de racistische, fascistische hoek te krijgen.
Ruim een half jaar na de moord op Pim Fortuyn verscheen de Monitor 2002. Daarin uiteraard geen enkele aandacht voor de persoon van Volkert van der G., maar wel een enthousiaste dans op het lijk van Fortuyn. Daarbij brengen Van Donselaar en Rodrigues op slinkse wijze Fortuyn in verband met de websites Stormfront en Weerwolf, met de aan oud SSers gewijde website Seyffardt, met mevr. Rost van Tonningen, de Nederlandse Volksunie en zo nog het nodige meer (Monitor 2002, blz. 78 e.v.). En deze perverse lijkenpikkers noemen zich wetenschapper.
Een ander smerige truc is het verwijzen naar obscure publicaties. In de Monitor 2008 (blz. 171 e.v.) is een beschouwing opgenomen over begrippen uit de Leidse dissertatie Racist and right-wing violence in Scandinavia van de Noorse auteur Tore Bjørgo. Wie, zoals ik, de tijd kan vrijmaken om deze dissertatie uit 1997 ergens op te duikelen, vindt de titel ervan meer dan bevestigd. Het is een studie naar extreem racistisch geweld (w.o. brandstichting, bommen en schietpartijen) van vooral neo-nazistische groepen in Scandinavië. Van Donselaar en Rodrigues hebben het gore lef om dit boek tegen Wilders in stelling te brengen. En dit falderappes noemt zich wetenschapper.
5. Die fröhliche Wissenschaft Onbenul dat zich vermomt als wetenschap, maakt zich al snel bespottelijk. Enkele voorbeelden.
a. Wilders heeft eens gepleit om Nederland en Vlaanderen maar samen te voegen. Dat maakt de PVV racistisch, want tussen Vlaanderen en Wallonië loopt niet een taalgrens, maar een raciale grens (Monitor 2008, blz. 172,173). De Nederlandse Taalunie is kennelijk een racistische organisatie en de Prijs der Nederlandse Letteren een racistische prijs.
b. De PVV is gericht op het eigene, t.w.: de joods-christelijke en humanistische cultuur in Nederland en onze Westerse waarden. Daarmee treedt de PVV toe tot de extreemrechtse partijfamilie (Monitor 2008, blz. 179 & Monitor 2010, blz. 71).
c. Wie een tegenstander is van de islamisering van zijn land, heeft een afkeer van het vreemde en dat brandmerkt iemand tot extreemrechts. (Monitor 2010, blz. 37 & 64)
d. Wilders wordt door andere politici veelvuldig met haat overgoten. De afkeer die Wilders zelf zou hebben van politieke tegenstanders, plaatst Wilders onmiddellijk in de extreemrechtse traditie. (Monitor 2010, blz. 64)
e. Wie shariarechtbanken afwijst of steun geeft aan de staat Israël, plaatst zich op één lijn met de English Defence League. De onvoorwaardelijke steun die de PVV aan Israël geeft, duidt in ieder geval op rechtsradicalisme (M2010, blz. 67 & 71). Was getekend: De Anne Frank Stichting.
6. De Anne Frank Stichting en de onderzoeksgroep KAFKA In de inleiding tot de Monitor 2010 wordt melding gemaakt van de goede samenwerking met de onderzoeksgroep KAFKA (= Kollektief Anti-Fascistisch en Kapitalistisch Archief). Aan het in november 2010 verschenen AIVD-rapport Afkalvend Front, blijvend beladen ontleen ik het volgende (blz. 11):
De onderzoeksgroep KAFKA streeft ernaar alles wat als rechts wordt beschouwd uit de openbare ruimte te weren. Bij dit anti-democratische streven gebruikt KAFKA ondemocratische methoden. Voorbeelden hiervan zijn (het aanzetten tot) geweld, intimidatie en het verhullen van de eigen identiteit (aliasnamen) en de ware intenties waarbij, naast een openlijke agenda, een geheime agenda wordt gevoerd waarvan de inhoud indruist tegen de democratische rechtsorde.
Ach en wee roepen over de contacten van Wilders en ondertussen zelf samenwerken met een smerig, anti-democratisch zootje als KAFKA. En deze hypocriete ladelichters noemen zich wetenschapper.
7. Wie of wat gaat de Anne Frank Stichting stoppen? De Anne Frank Stichting is gedegenereerd tot een politiek tribunaal dat showprocessen organiseert tegen rechtse politici. Naar goed Stalinistisch gebruik zijn aanklacht en bewijs beide een farce. En de uitslag staat al bij voorbaat vast: Wilders is extreemrechts.
Hoe is het mogelijk dat er niemand daadwerkelijk optreedt tegen deze pervertering van de nagedachtenis van Anne Frank? Paradoxaal genoeg: juist uit piëteit met de nagedachtenis van Anne Frank. Alles wat te maken heeft met Anne Frank, daar blijf je nu eenmaal van af. Al werd er een wietplantage geëxploiteerd in het Anne Frank Huis, dan nog durft vrijwel niemand daar iets kwaads over te zeggen. Bovendien is er ook nog een extra verdedigingslinie in de vorm van een Raad van Toezicht met Wim Kok (voorzitter) en Herman Tjeenk Willink in de gelederen.
De Anne Frank Stichting krijgt ca. 200.000 euro rijkssubsidie en de hetze tegen de PVV van Wilders valt, zo mag men gevoeglijk aannemen, buiten de subsidievoorwaarden. Een kabinet dat de ICCO wil aanpakken voor een anti-Israël website, zou korte metten moeten maken met de subsidie aan de Anne Frank Stichting. Ik zie het nog niet gebeuren. Ik vrees dat we zullen moeten wachten tot de dag dat de Anne Frank Stichting in haar eigen gore braaksels zal zijn gestikt. En die dag gaat komen. De kruik gaat zolang te water tot zij barst.
Vindplaatsen 1. De Monitors zijn hier te downloaden. 2. Het AIVD-rapport is hier te downloaden. 3. Carel Brendel heeft in zijn nieuwe boek De onzichtbare ayatollah een heel hoofdstuk gewijd aan De pseudowetenschap van Jaap van Donselaar. Verder een flink aantal artikelen op zijn onvolprezen website ..
Dat de vrienden van Angeltjes maar ook Angeltjes zelf geen goede, ja zelfs dat ze integendeel zeer slechte Belgen waren, wisten we al lang. Maar dat het zò erg was, wisten we niet. Konden wij ons zelf niet voorstellen! Ze zijn nog erger dan wij! Bij ons begint het, spijtig om zeggen, gevaarlijke vormen aan te nemen! Maar we houden onszelf onder controle. Tenminste, zolang de Burgemeester van Mons uit onze geburen blijft .Geen Jeanetten aan mijn lijf! Slapen tot de middag, dan naar Le Foubourg voor het aperitief, en zorgen op tijd te zijn voor de stempelcontrole : dat is pas solidarité ouvrière
Ja, die Angeltjes. t Is erg. Zeer erg. Vooral als ze ons weer eens confronteren met dingen die zo een beetje weggemoffeld worden in de media : communautaire dinges, feiten, die kunnen gecontroleerd worden, die de mensen aan het nadenken zouden kunnen brengen, om hen tenslotte feilloos zo ver en zo veilig mogelijk weg te brengen van de Mei 68-ers, mijn goede vrienden! Werkloosheid bijvoorbeeld is zon onderwerp. De Francofonen zijn terzake demandeurs de rien. k Zou het nog een beetje geloven : de werkloosheidstatistieken zijn de hefboom waarmee de Vlamingen (excusez le mot) hen de muil moeten openbreken. Muil, zegt U? Ja, Muil! Want wolven hebben muilen, hoogstens een bek die druipt van het speeksel en van de honger naar andermans geld .
Maar eerst iets over de verwarde geesten van Mei 68, met de bloem uit de loop van hun geweer : make love, not war. Heb zo juist in dM (via Iskander) een lang itv gelezen door ene Bart Eeckhout met ene J.P Rondas, die het straks voor bekeken houdt. JaJa itv is het luiaardswoord voor interview, waarvoor ik liever gspk had zien staan, wat inheemser klinkt en tezelfdertijd een beetje Maya-geheimzinniger : alleen de klinker e is weggelaten; want zoals U nog wel weet, zijn het de medeklinkers die het dragend element vormen van een taal.
JaJa, die Rondas! De man steekt boordevol perfect-kordate gedachten, is op perfect Vlaamse leest geschoeid, maar wat mij even perfect onbekend was, is dat alles onder gebetoneerd zit onder een metersdikke laag Marx-beton. Wat wil zeggen 1° dat de man een grandioze toneelspeler is, en 2° daarenboven een driedubbele grandioze toneelspeler is.
Ik leg uit.
Iemand die zijn publiek zo goed aanvoelt is een toneelspeler, die het verschil tussen de harde werkelijkheid en de droomwereld perfect glad strijkt. Als hij, wat meer is, meer dan 20 jaar na de Val van het Marxisme, er onverbloemd voor uitkomt dat hij nog steeds aanhanger is van die fascistische soort samenleving, dan is hij niet een alleen een grandioos toneelspeler, hij is ook een grandioze bedrieger.
Verder over JP Rondas geen woord meer. Hij rustte in vrede.
Dus nu verder over Angeltjes en de werkloosheid. Die hadden mijn verontwaardigde nieuwsgierigheid (of is het nieuwsgierige verontwaardiging?) opgewekt, dus volgde ik de raad van hun lezer : dubbelcheck mij op Google. Wat blijkt? Dat men zo maar alle kennis openbaar maakt. Zie hieronder.
In Januari zijn er dus 475.247 uitbetalingen voor werkloosheid, en bepaalde vacatures geraken niet ingevuld. Hoe kunnen die twee dingen nu naast elkaar bestaan? Geen werk hebben, er geen vinden, en anderzijds jobs bij de vleet
Geef mij dan maar de bedelaar van de afbeelding hierboven : die komt er tenminste voor uit!
Oplossing. Waarom schrijft men geen examen uit voor afwassers? Meteen is de horeca uit de problemen. Waarom geen examen voor straatkeerders? Dan zouden onze straten en pleinen tenminste proper blijven. Waarom geen examen voor verkeersborden-wasser? Voor onderhoud-deskundige van fietspaden? Voor signaalgever (met vaste standplaats) bij elke put in het wegdek?
Wedden dat er na het opvullen van al deze mogelijkheden, geen werklozen meer zijn? En wat meer is : hun out-placement zal geen rosse duit gekost hebben!Als men er nu nog toe komt de vonnissen en de voorlopige hechtenissen uit te voeren, dan kunnen onze ouderen misschien nog een paar jaar veilig op straat komen .Als tenminste de schoolgaande jeugd handelt zoals ze benoemd wordt : schoolgaand! En niet rondhangend op straat .
Er zouden al gauw een paar duizend agenten aan het werk kunnen, om deze stoornis van hangjongeren uit de wereld te helpen.
----------------------------
RVA vergoedde in januari meer dan 475.000 werklozen
Er waren in januari in België 475.247 vergoede werklozen. Dat is een stijging met ruim 62.500 tegenover december vorig jaar en met bijna 48.000 tegenover januari 2009, zo blijkt vrijdag uit cijfers van de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA).
De grootste toename op maandbasis was er in Vlaanderen (+29.918 vergoede werklozen tot 180.958). Wallonië telt nog altijd de meeste werklozen: 212.605. Dat zijn er bijna 20.000 meer dan in december. In Brussel nam het aantal vergoede werklozen op een maand tijd toe met bijna 13.000 tot 81.684.
Het aantal werklozen jonger dan 25 jaar in België bedroeg in januari 71.394, een stijging met zowat 11.500 op maand- en met 8.500 op jaarbasis.
Zowat 207.000 werklozen krijgen al minstens twee jaar een vergoeding van de RVA. In Brussel is meer dan de helft van de werklozen al minstens twee jaar op zoek naar een job.
U begrijpt waarschijnlijk wel dat een blogist een blog-schrijver is, zoals een belgicist een belg-schrijver is. De soort bestaat nog niet zo lang : voorheen waren dat, vooral in deze blog, de Franscouillons. Maar we luisteren naar de wijze vermaningen van ons Moeder en blijven voortaan beleefd. Maar als zij cisten mogen worden, dan wij ook.
--------------------------
Wie zei daar ooit weer : Les idées gouvernent le monde : dat moet een genie zijn geweest, want na lezing van onderstaand verhaal (meegepikt bij http://blog.seniorennet.be/angeltjes/ zou een mens waarachtig nog Marx gaan begrijpen!
Het artikel zelf komtbovenaan te liggen in mijn archief, onder het klassement De Toekomst, VVT, waar die VVT staat voor Voltooid Verleden Tijd. Omdat JPE een Ollander is en geen mede-staatsburger van ons, kan hij voor dit artikel niet wegens landverraad tegen de muur gezet worden. Noch voor de Rechtbank gedaagd lijk BDW wegens majesteits-schennis door een Waalse Nobiljon-handgranaat waarvan de veiligheidspin is uitgetrokken .
Naast die zotte Marcx met zijn Communistisch Manifest, is er nog een andere Brusseleir vermeldenswaard. Al is hij eigenlijk een Oostendenaar, net als JMDD, de vlaggenmast waaraan JPE-vlag hangt te wapperen. Ik bedoel James Ensor. Die was met al zijn maskers en mombakussen gisteren namelijk uitdrukkelijk aanwezig in Broekzele in de nutteloze mars der schande. Een mens zou zich afvragen waarop die schande (liefst in vier talen!) slaat : op de problemen of op de oplossing die er met dit Triumviraat zit aan te komen. Wij van het Vlaams Belang staan deze keer aan de goede kant : wij hebben de oplossing in huis die eens en voorgoed zo wel de schande van de bestaande problemen als die der gefoefelde oplossingen oplost : twee afzonderlijke zelfstandige Staten. Om dan nog ruzie te stoken, zullen de Francofonen ons eerst de oorlog moeten verklaren. Niet zo maar de oorlog, maar de oorlog volgens Internationale Maatstaven.
Enfin, zon publieke manifestatie is toch altijd voor iemand goed : Felix-de-Kat, zoon van Watje Declercq, deed zijn glorieuze intrede in de politiek. Vandaag student op onze kosten, morgen dikbetaalde senator, ook op onze kosten. Ceci nest pas une pipe ..Surrealistischer kan niet meer! Maar nuttig? Maak dat de kraaien wijs! Enfin, in Kortrijk stonden twee dingen klaar : het liefje en de champagne alle twee even sprankelend.
Mijn titel : Wij blogisten .slaat gewoon op het doorgeven van wat gisteren in de 7de Dag aangemerkt werd als puberale cafépraat door Heren Hoernalisten die het kunnen weten : ze zagen er in ieder geval welgedaan genoeg uit. In deze ben ik maar een medium,een SSS (Super Small Size) Voor de King Size moeten jullie bij Angeltjes zijn.
Een van hen (dS) verklaarde ronduit dat 50% van de lezers-brieven geschrapt werden, wegens niet welgevallig resp. beledigend of te brutaal. Voelen die kinkels dan nog altijd geen nattigheid? Tel daarbij die lezers op die schouderophalend hun gazet weggooien en niet eens meer reageren : voor wie of voor wat schrift die gazet dan nog? Ik zou bijaldien antwoorden : laten wij onze toon zodanig matigen, dat ze het niet doorhebben bij de neus te worden geleid. Voorbeeld : schrijf niet Stinkbeesten, jullie liegen, maar schrijf : wij hebben nota genomen van Uw standpunt, maar vragen toch aandacht voor dit feit, deze waarheid, enz, die misschien wel door U misschien anders wordt uitgelegd .Volmondig gelijk, maar toch weer niet Uw artikel benadrukt teveel Uw eigen mening, en gaat voorbij aan .
Dit alles is te verstaan als : beleefd Uw vingertje opsteken, en beleefd toestemming vragen om te mogen spreken. Altijd met twee woorden spreken. Vooral, als men U met beleefd gedraaide zinswendingen wandelen stuurt : vriendelijk bedanken, en buigend achteruit stappen tot uit het gezicht van de Heren Hoernalisten .
Vooral niet bruskeren in Uw reacties! Denk aan de revaliderende patiënt die aan de arm van de verpleegster weer vanaf het begin moet leren lopen : hij wil wel, maar kan het nog niet. Wij blogisten zijn door ons aantal en door onze rechtlijnigheid de verplegers die onze arme hersen-verlamde hoernalisten weer moeten leren nadenken ..
Of hebben ze liever dat er op geklopt wordt? Het is maar een woord, hé!
-------------------------------
Toen Karl Marx eind 1847 in Brussel het Communistisch Manifest schreef, had hij nooit kunnen vermoeden hoe België het beste voorbeeld zou worden van zijn politieke theorie de socio-economische onderbouw determineert de politiek-culturele bovenbouw. In België stelde de bovenbouw zich moeiteloos in op de veranderende onderbouw. Wallonië was ooit rijk, maar werd arm. Vlaanderen was arm, maar werd rijk. Brussel is de hoofdstad van vergane glorie. Toch is er een transformatieproces waarop België mogelijk stukbreekt: Vlaamse natievorming.
Het Belgische establishment staat oog in oog met Bart De Wever, leider van de Vlaamse nationalisten, die het Vlaams autonomiestreven verpersoonlijkt. Het establishment, met aan het hoofd de koning, zijn entourage en de heersende elite, is altijd geslaagd in het beheersen van transformaties, door zijn exponenten een belang te geven in België. Waalse socialisten, ooit staatsgevaarlijk, werden trouwe landgenoten dankzij de gulle subsidiekassen van de Belgische staat. Links Vlaanderen, socialisten en groenen, werden bondgenoten. Ze wonen liever in een links België dan in een rechts Vlaanderen. De Vlaamse culturele elite werd ingepalmd door een België dat zich afficheerde als multicultureel. Dat was stijlvoller dan kneuterige Vlaamse dorpstrots met pensenkermissen rondom parochiezalen.
De Wever is een probleem. Hoe kan het Belgische establishment een politicus incorporeren die geen voorstander is van België? De Wever noemt zelfs het koningshuis een poppenkast. De meeste Vlaamse politici koesteren ontzag voor het gezag en zijn gemakkelijk te paaien met audiënties, eretitels en erebanen. België heeft circa vijftig ministers van staat. Succesvolle Vlamingen, van charmezanger tot zakenman, maken kans op een adellijke titel baronnen bij de vleet. Het Belgische establishment kon zo voorkomen dat zich een politiek-cultureel zelfbewuste Vlaamse bovenlaag ontwikkelde.
Het establishment heeft het autonomiestreven in Vlaanderen, de onderbouw, onderschat. Jarenlang werd het Vlaamse nationalisme, samen met het Vlaams Blok, veilig verbannen achter een cordon sanitaire de uitsluiting van de macht. Het werd geblokt, met etiketten als fascisme en racisme. Vlaamse, traditionele partijen hadden een eigen recept om het autonomiegevoel electoraal op te vangen. Voor de verkiezingen voerden ze een luidruchtige pro-Vlaamse campagne, om de dag na de verkiezingen te verstommen. Het establishment vond het prima. De Vlaming die Belgisch premier werd, verloochende toch alles wat hij zei. De liberale premier Guy Verhofstadt (1999-2008) deed dat met verve.
In die periode ging het mis. De christen-democratische CD&V, de natuurlijke regeringspartij, kwam in de oppositie en volgde een pro-Vlaamse koers. Dat deed zij in kartel met een Vlaams nationalistische partij (N-VA). CD&V-partijleider Yves Leterme sloeg, onder luid applaus van zijn junior kartelgenoot De Wever, op de Vlaamse trommel. België moest confederaal worden. De christen-democraten boorden zo de bron van het Vlaams nationalisme aan. Het werd een eclatant succes. In 2007 zegevierde het koppel Leterme-De Wever. Leterme kwam voor de keus te staan: Vlaams minister-president blijven of Belgisch premier worden. Hij koos voor het laatste en verloochende zijn Vlaamse beloften. Het kartel ontplofte.
De christen-democraten hadden wel het Vlaamse autonomiestreven gelegitimeerd. De N-VA begon te groeien. Het CD&V zakte weg. De Vlamingen zijn trots. Ze zien in De Wever een man die pal staat voor de Vlaamse autonomie en die het durft te zeggen. De Vlaamse partijen die het Belgische establishment altijd hielpen, liggen intussen in puin.
Wat kan het establishment nog doen? Interne correctiemiddelen afkopen, inkopen, omkopen werken niet bij De Wever. Wat resteert, is externe druk, bangmakerij. Het establishment kent de psyche van de Vlaming moedig aan de toog, maar minder strijdvaardig naarmate het gevaar dichterbij komt. Daarom verschijnen in de media verhalen over speculanten die het als aasgieren hebben voorzien op België. De schuldige is bekend: De Wever. Hij kan geen compromissen sluiten. Oproepen voor een noodregering volgen, zonder N-VA. Ook Europa wordt erbij gesleept. Europees Commissievoorzitter Barroso zegt dat België snel een regering moet hebben. De Europaus heeft gesproken.
De vraag is hoe koel De Wever blijft in het politieke schaakspel met het establishment. Marx zou dit waarschijnlijk zien als de klassieke spanningen die onvermijdelijk een einde maken aan het regerend systeem. Zijn historische wetmatigheid zegt dat de politiek-culturele bovenbouw niet ontsnapt aan de wurggreep van de socio-economische onderbouw. De tijd speelt in De Wevers voordeel. De Belgische staat verkeert in politieke en financiële ademnood. Wallonië en Brussel zitten structureel krap bij kas. Van nieuwe verkiezingen is het gevolg dat zowel Vlaanderen als Wallonië radicaliseert. De Wever haalt 40 procent in Vlaanderen. Socialistenleider Di Rupo haalt 40 procent in Wallonië. De twee kunnen om tafel zitten om de koek te verdelen. Wallonië wil geld, Vlaanderen zijn eigen bovenbouw. Marx wees erop dat de instemming van het establishment niet is vereist voor een politieke omwenteling, integendeel.
Geen establishment is gezelliger en minzamer dan het Belgische, dat de beste champagne schenkt, maar de geschiedenis kent geen genade met wie zich de leerrijke lessen van het Marxisme niet eigen maakt.
Dit artikel werd gepubliceerd in NRC Handelsblad op Dinsdag 18 januari 2011, pagina 9
Gepubliceerd door Angeltjes op 24 januari 2011 onder de titel
De mening van Derk Jan Eppik - Euro-praatbarakker LDD
Arno haalt uit naar Belgicisten (en naar Bart De Wever)
Woelig slot van bijeenkomst tegen splitsing van het land
·zondag 23 januari 2011 dS
·
Zanger Arno (61) breide vrijdagnacht een woelig slot aan een bijeenkomst van artiesten tegen de splitsing van het land: hij haalde uit naar alle Belgicisten. 'Een misverstand,' zegt hij.
Arno was met een aantal artiesten en publiek samengekomen in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) voor Niet in onze naam, een oproep van de culturele wereld 'tegen het bekrompen nationalisme en de splitsingsrage'. Er werd gespeeld en gesproken. Ook door Arno die wenkbrauwen deed fronsen met een uithaal naar alle Belgicisten, mensen die de federale staat nog willen versterken. Gisteren kregen Arno's vrienden en muzikanten verontruste telefoons: wat heeft Arno plots tegen de Belgen?
Gisteren kon Arno zich niet meer herinneren wat hij precies had gezegd: 'Ik vrees dat ik daar meer dan één pintje heb gedronken. Wat ik bedoelde is eigenlijk dit: wat is een Belgicist? Als België tegen Duitsland voetbalt en je voor België supportert, ben je dan een Belgicist? Persoonlijk ben ik een Arnoïst, een Vlaamse Europeaan uit Oostende die in Brussel woont. Ik ben een West-Vlaming die van Limburgers houdt. Iemand die naast patatten met saucissen ook eens moussaka wil eten. Ik ben als een oude hoer: ik sta voor alles open. Als ik in de VS optreed, zeg ik nooit dat ik 'from Belgium' ben. Dat kennen ze niet. Of toch: Belgium is een stad in Texas. Ik zeg altijd dat ik 'from Brussels' ben'.
'Als artiest moet niemand mij komen zeggen in welke taal ik moet zingen. Als ik van Vlaanderen alleen moest leven, stond ik aan de dop. Ik herinner me nog dat die gasten van Clouseau in een liedje over België zongen. Begon die fucking Geert Bourgeois van N-VA zich daar toch wel mee te bemoeien, zeker? Iedereen begon Clouseau uit te schelden, je zou er schrik van krijgen. Stel je voor dat we in de republiek Vlaanderen woonden: ons voetbal zou nog meer in de miserie zitten. Waar moet Vlaanderen van leven? In het buitenland denken ze dat we hier in Sarajevo zitten, dat het hier oorlog is. Meestal zeg ik dat ik er óók geen zak van snap'.
De bijeenkomst van acteurs als Maaike Neuville en Lotte en Marijke Pinoye en zangers als Will Ferdy was geen manifestatie tegen de N-VA, maar het kwam er wel een beetje op neer. Arno maakt daar geen geheim van. 'Die Bart De Wever wordt betaald met ons geld en had honderdduizenden voorkeurstemmen, maar hij doet er niks mee. Hij roept de hele tijd dat het de schuld van de anderen is. Wat scheelt er eigenlijk met die gast? Wil die jongen de geschiedenisboeken in als een soort Julius Caesar? Hij spreekt Latijn met een Antwerps accent, zijn Latijn is beter dan zijn Nederlands. Ik was op die bijeenkomst in de KVS omdat ik opkom voor mijn vrijheid. Je weet toch wat er in Duitsland in de jaren dertig is gebeurd? Toen waren er ook veel mensen die nazileider Adolf Hitler een toffe punker vonden hè?'
---------------------
Pssst
Zijn die halve garen nu werkelijk zo dom, of houden ze zich zo dom?
Mediakritiek in eigen land wordt vaak weggewuifd als zure oprispingen van politiek rechts. Maar dat is al te simpel en het lost de reële problemen niet op. Het links-flamingantische opinieblad Meervoud klaagt net als ons de politieke vooringenomenheid en eenzijdigheid van de berichtgeving aan. De politieke en duidingsredactie van de VRT is grotendeels in handen van sociaaldemocraten en hun akolieten, stelt Bérénice Vaeskens nuchter vast. Enige echte oppositiepers is er niet meer. En doe daar ook nog het cordon sanitaire bij.
In Vlaanderen heeft vooral Jos Geysels (Groen!) er dankzij het beruchte cordon voor gezorgd dat het Vlaams Blok en later het Vlaams Belang zoveel als mogelijk uit de weldenkende pers geweerd werd. Dat ligt vandaag al wat moeilijker, schrijft Vaeskens. Een aantal mensen van het genre Gerolf Annemans zijn incontournable of, denken we maar aan Dewinter, te groot geworden om in het verdomhoekje te belanden. Maar hardwerkende VB-parlementairen - zoals Bart Laeremans, Joris Van Hauthem, of tot voor kort Luc Van Nieuwenhuysen kwamen of komen vrijwel nooit of uiterst zelden aan bod. Enkel dissidenten of omstreden sujets van het slag van Debie kwamen (uitgebreid) in het daglicht. Een rake analyse, die aantoont dat journalisten en redacties soms erg losjes omspringen met de regels van de journalistieke plichtenleer
Vaeskens wijst er ook nog op dat studiogasten en zogenaamde specialisten (Marc Reynebeau, professor Swyngedouw en professor Elchardus, Dave Sinardet en ga zo maar door) vaak mee de toon zetten en de berichtgeving kleuren. Politicologen (een grotendeels door tv-zenders gesponsorde gilde) maken meer kans om hun inzichten aan het publiek kenbaar te maken in duidingsprogrammas wanneer ze gelinkt zijn aan de socialistische partij en andere Pavia-groepen (een belgicistische denktank). Ook dat is een schot in de roos. In het boek De Vierde Onmacht van Frank Thevissen wordt dat incestueuze clubje van ons-kent-ons, ons-steunt-ons en ons-bevestigt-ons trouwens genadeloos ontmaskerd. Zodat we de conclusie van Bérénice Vaeskens en het (linkse) Meervoud alleen maar kunnen onderschrijven: Persvrijheid is een belangrijke pijler van de democratie, iets wat we moeten koesteren. Maar persvrijheid is, bij nader inzien, ook een relatief begrip. Zo perfect is het in België ook weer niet.
Vandaag is de eerste dag van de rest van ons leven .Dat is de eigenlijke boodschap van onze Voorzitter, die ook best weet wat Nieuwjaarswensen en goede voornemens waard zijn
Antwerpen was weer eens het universum van het Vlaams bewustzijn. Twee V-partijen met een Nieuwjaarsfeest zo dicht bijeen op dezelfde dag op dezelfde plaats: de media konden uit eerlijke schaamte niet anders dan ook het VB even in beeld te brengen. Wel een leuk toeval, dat Bart en de zijnen slechts s avonds bijeen kwamen, en het Vlaams Belang vroeg in de morgen. Symbolisch voor de sprint die is ingezet? Ook symbolisch is, dat de bijeenkomst van het Vlaams Belang doorging in de zaal Stuurboord (Rijnkaai), want stuurboord geeft, zelfs onbewust, de indruk van baas zijn aan boord, ook voor iemand die niet veel af weet van nautische begrippen. Hij die aan stuurboord de lakens uitdeelt, is op de boot Meester na God .
De Bruno heeft het goed gezegd. Enerzijds voor de eigen mensen : de heilige feiten zijn weer eens afgestoft, en anderzijds voor de anderen : het is de aankondiging van een open frontale oorlog. Ze kunnen zich dus best gewaarschuwd achten. Komt straks de harde strijd, ook wij zijn bereid!.....
Neen, Bart, wie van U afwil moet het maar zeggen. Dat was gisteren zaterdag avond op Uw eigenste Nieuwjaarsfuif een wel zeer boude uitdaging. U bedoelde natuurlijk Uw politieke mede-onderhandelaars. Weerom echter vrees ik, dat U zich vergist. Het zijn de mensen die van U af willen, de kiezers : U had de macht gekregen om de ketens te verbreken, en U hebt maandenlang een paringdans uitgevoerd
Kijk rond U wie, samen met U, nog Uw doelstelling verdedigt in Vlaanderen : het duivelsverbond van Francofonen, samen met de mantras van Amada, van Groen! en van de PvdA. Over Arno & C° zullen we best zwijgen ..Met wie U verkeert, wordt U vereert.
Wij, die niet wensen vereenzelvigd te worden met cultuur-barbaren, vaardigen die van het Vlaams Belang Jongeren af, om ons te vertegenwoordigen op de KVS-avond van Niet in onze Naam : ze stonden aan de ingang van de zaal, maar dat mocht niet in beeld komen, met hun spandoek waarop de harde realiteit :
Dik betaald door Vlaanderen .
----------------------------
NIEUWJAARSBOODSCHAP BRUNO VALKENIERS
22 JANUARI 2011
Dames en heren, partijgenoten, beste vrienden,
Een nieuwjaarstoespraak is altijd een beetje zoals een brief vol wensen en goede voornemens. Het is een mooie traditie in onze Westerse landen, een traditie uit onze kindertijd. Sommigen onder ons zullen het wel eens meegemaakt hebben dat die handgeschreven brief, door een slordigheidje via de broekzak in de wasmachine belandde. Groot alarm, vooral als de ramp de ochtend zelf werd ontdekt, net voor men de brief moest gaan opzeggen voor de geliefde grootouders. Tot vader of moeder op het briljante idee kwam om de nieuwjaarsbrief van het jaar daarvoor op te diepen en gewoon het jaartal met één te vermeerderen. En kijk: de oude nieuwjaarsbrief werd voorgelezen en oma en opa merkten er helemaal niets van, ze glunderden van trots, en beloonden hun kleinkind met een schone enveloppe-met-inhoud, zoals dat heet.
Wat wil ik daar mee zeggen, dames en heren? Dat ik, wat de Belgische situatie betreft, evengoed mijn speech van vorig jaar had kunnen bovenhalen. Politiek lijkt het alsof België en jammer genoeg tot nader order ook Vlaanderen- opnieuw een jaar heeft stilgestaan. Er is veel wind gemaakt, veel theater verkocht, veel gepalaverd, maar ten gronde is er in en rond de Wetstraat niets ten goede veranderd. Niets goeds dat de historici in de toekomst ook maar enigszins het vermelden waard zullen achten.
Een werkloze regering-van-lopende zaken heeft het Belgische circus tijdelijk mogen ruilen met het Europese circus, is er met de pralines mogen rondgaan en vindt van zichzelf dat ze goed bezig was. Wel hebben er in 2010 verkiezingen plaats gevonden. Men heeft de Vlaming om zijn mening gevraagd en die heeft overduidelijk tegen de rotte Belgische constructie gekozen. Sindsdien palavert men al 223 dagen, via pre-formateurs, informateurs, olijke duos, bemiddelaars, verduidelijkers en triumviraten over de vraag hoe men die gammele ruïne overeind kan houden.
Dit alles met de steun van de regime media, de zogezegde druk van de internationale ratings en onder de strikte regie van Elios godfather, Albert voorlopig nog koning der Belgen. En waar staan we nu? Het netto resultaat is nul komma nul. We staan geen millimeter dichter bij die verregaande staatshervorming, waar alle onderhandelaars zogezegd naar snakken. En zo kunnen we het rijtje van de volgens Nietzsche Ewigen Wiederkehr des Gleichen verder afgaan: Iedereen roept dat het asielbeleid mislukt is, maar het aantal asielzoekers neemt elk jaar toe, en niemand durft de stroom van misbruiken een halt toeroepen. Iedereen schreeuwt dat er iets aan de uit de pan swingende criminaliteit moet gedaan worden, maar onderzoekster Marion Van San die het verband aantoonde tussen migrantenpopulatie en criminaliteit, werd eenzijdig teruggefloten. Men zegt dat België Griekenland achterna dreigt te gaan op economisch vlak, maar de ziekelijke Waalse hangmatcultuur blijft overeind, in naam van de zo gezegde solidariteit.
2010 was, zoals vele voorgaande jaren trouwens, een jaar zonder geschiedenis en zonder beweging, behalve dan die van een ter plaatse draaiende carrousel: als het ware het perpetuum mobile van het Belgische status-quo. Alle Vlamingen hebben 365 dagen ingeleverd aan een circus van schone schijn en slechte smaak. We zouden met enig leedvermaak kunnen zeggen: laat de trein der traagheid dan maar verder achteruitbollen, want ze hebben het zelf gezocht in al hun dwaasheid.
Maar zo zit het Vlaams Belang niet in elkaar. Wij houden niet van vertraagde of stilstaande films en achteruitrijdende treinen. Onze partij is altijd een partij van de actie geweest én tegelijk een visionaire ideeënpartij. De grote politieke en maatschappelijke themas die vandaag de agenda bepalen het voortbestaan van België, de transfers van Vlaanderen naar Wallonië, de migratie, de onveiligheid, de islamisering - alle zijn ze zonder uitzondering al tientallen jaren terug door het Vlaams Blok en het Vlaams Belang voor de voeten gegooid van het politiek establishment, radicaal en niet-omzwachteld, niet in geschenkverpakking, zonder gezever.
Het is vooral die uitstraling van waarheidspartij die het chipoterend politiek establishment dwars zat én nog steeds zit. Het is die houding van rechtlijnigheid en on-Belgische onbuigzaamheid die de kampioenen van de democratie tot het cordon sanitaire inspireerde. Ze doen maar. Hoe meer het stilstaande water begint te stinken, hoe gelukkiger we ons mogen prijzen dat we niet in die bouillon belge hoeven te duiken.
Onze partij kijkt vooruit en heeft gelukkig niét stil gestaan, ook niet in 2010. Het door vriend en vijand als intellectueel sterk omschreven boek van Gerolf Annemans en Steven Utsi, De ordelijke opdeling van België - Zuurstof voor Vlaanderen, is een document dat wél de geschiedenis zal halen.
We hebben hier bewezen dat de partij van het volk en van het buikgevoel die wij steeds zullen blijven politieke denkers in haar rangen heeft die klaar staan om in de geboorte van de Vlaamse natie een prominente rol te spelen.
Neen, waarde Bart, die Vlaamse natie zal er echt niet komen door evolutie en door traagheid. Niet op zijn Lamme-Goedzaks. Niet via een tussenstation van de Belgische federatie, die een terminus zal blijken te zijn.
De enige legitieme manier waarop Vlaanderen zijn toekomst in handen kan nemen, is via een kordate akte van zelfbeschikking vanwege de Vlaamse verkozenen, een soevereiniteitsverklaring waarin de Vlaamse gewestgrenzen de facto de nieuwe staatsgrenzen worden, en waarin Brussel als tweetalige stadsregio is opgenomen. Waarna korte onderhandelingen over de boedelverdeling en een definitieve onafhankelijkheidsverklaring volgen.
Ons interesseert het niet in de geschiedenisboeken terecht te komen.
Ons interesseert het België naar de geschiedenis te verwijzen.
Alleen dan kan Vlaanderen de eigen identiteit uitbouwen en zijn toekomst in eigen handen nemen en eindelijk meer dan 10 jaar te laat aan de 21ste eeuw beginnen.
Beste vrienden, vorige week heeft nu ook, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, Zuid Soedan op dezelfde dag, via een referendum, zijn onafhankelijkheid verworven en komaf gemaakt met de agressiviteit van de Islam, waaronder het decennia geleden heeft. Misschien moeten onze staatslui daar eens een kijkje gaan nemen in plaats van de Belgische bric à brac aan de wereld aan te prijzen.
2011, beste kameraden, is, het jaar waarin het Vlaams Belang zijn rol van stok achter de deur verder zal opwaarderen tot de rol van een heuse duwlocomotief, die alle andere Vlaamse partijen zal verplichten tot de keuze: ofwel op de trein naar de onafhankelijkheid te springen, ofwel voor eeuwig in de berm terecht te
komen.
2011, beste vrienden, zal ook het jaar zijn waarin we meer dan ooit in het tegenoffensief zullen gaan tegen de mediaboycot ten aanzien van onze partij. De politieke en culturele elite huivert van het eigen Vlaamse DNA en is daarom bang van een ideeënpartij zoals het Vlaams Belang die de Vlaamse, Europese identiteit meer en meer in de geesten doet rijpen.
Ge hoeft zelfs niet tussen de lijnen van het Knack interview - vorige week - met Siegfried Bracke te lezen opdat het hoe langer hoe duidelijker wordt dat er een afspraak is tussen de meeste media, inclusief schrijvende pers, uitgeverijen en audio visuele zenders om Vlaams Belang enkel aan bod te brengen als nieuwsgaring niet te vermijden is en in de regel enkel als het Vlaams Belang als partij erdoor geschaad wordt.
Welnu we zullen niet langer dulden dat de VRT of VTM, al dan niet met het geld van de Vlaamse belastingbetaler, de kijker een rad voor de ogen blijven draaien en dat kranten onze berichten en advertenties naast zich neerleggen.
Om dit te keren wordt momenteel een media-actieplan uitgewerkt .
Wordt vervolgd!
De opinieboycot is in de Vlaamse media verworden tot een cultuurverschijnsel dat haaks staat op vrijheid en democratie. Ik raad de pers aan om eens het essay van C.P. Scott te lezen uit 1921 n.a.v. de 100ste verjaardag van de Guardian: met als belangrijkste zin: Comment is free, facts are sacred. Dat, dames en heren van de pers, is democratie. Maar ja ik kan mij inbeelden dat het interessanter is moord en brand te schreeuwen over de nieuwe Hongaarse mediawet, dan zich te beraden over het eigen geflirt met het Belgische establishment en gebrek aan objectiviteit en onpartijdigheid. U kent het verhaal van de splinter en de balk.
Het geleuter van de spelletjescultuur, de Slimste Mens, de Pappenheimers en andere Woestijnvis-shows om BVs te lanceren,- daar liggen we niet wakker van; dat is toch niks meer dan een verlengstuk van het hilarische Wetstraat-circus.
Maar een TV-debat over vreemdelingbeleid organiseren, en het Vlaams Belang overslaan, dat is gewoonweg lachen met de modale kijker. Dat is meer een soort DDR-kijk op de media: de TV-zender als propaganda-instrument van een regime.
Over DDR en socialisme gesproken. In 1989 scandeerden de Oost-Duitsers massaal de slogan Wir sind das Volk. Wel beste vrienden, het Vlaams Belang, meer dan welke partij in Vlaanderen, kan en mag zich deze slogan toe eigenen: wij zijn en zullen blijven de partij van het volk, niet van het establishment of van de politiek-correcte elites.
Een partij die de volkswil aanvoelt en de grondstroom in Vlaanderen capteert en doorgeeft. Een grondstroom die, of men het nu graag hoort of niet, anti-Belgisch is, en de multiculturele zeepbel nooit heeft geaccepteerd. Een grondstroom die het socialistisch staatscollectivisme veracht. Een grondstroom die vindt dat hier geen plaats is voor een afgezonderde moslimzuil, met minaretten en een eigen TV zender en straks misschien ook een eigen rechtspraak.
Beste vrienden, wat wordt het in 2011? Gaan we nog een jaar sur-placen? Gaan we nog een jaar verliezen met suïcidale dialogen en rotte compromissen zoals Jean-Pierre Rondas het noemt?
Wat Vlaams Belang betreft, is het duidelijk. Ik heb in het belang van Vlaanderen éénmaal de hand gereikt aan Bart de Wever, via een open brief, en het antwoord was oorverdovende stilte. Ik zal het geen tweede keer doen. Ik heb na het geknoei van de afgelopen 7 maanden, definitief besloten om onze eigen weg te gaan. Een weg die nodig en noodzakelijk is en die dringend is en die door niemand anders beter bewandeld wordt dan door onszelf. Onze eigen Vlaams Belang weg: als een stok achter de deur, zonder compromissen.
Het enige compromis dat wij aanvaarden, is een onafhankelijk Wallonië en een onafhankelijk Vlaanderen. Wij hangen de huik niet naar de wind. Wij zijn geen kiesvereniging, geen partij die zich blindstaart op de percenten. Wij hoeven geen twee totaal verschillende vleugels te pamperen, een braaf-Belgische en een Vlaamsgezinde vleugel, een syndicale en een patronale, een bourgeois-bohémien vleugel met een allochtone. Wij hebben een beweging achter ons, een Vlaamse beweging, waarvan het middenveld onlangs via een opgemerkt OVV-manifest heeft laten weten dat het nu stilletjes aan genoeg is geweest. En dat een compromis à la Belge niet meer zal geduld worden.
Wij durven als democratische ideeënpartij ook luidop te zeggen hoe die Vlaamse republiek waarvan wij dromen er zal uit zien: - als een samenleving gebaseerd op werk, respect en verantwoordelijkheid, niet op parasitisme en normenloosheid
- als een solidaire en rechtvaardige samenleving met een sociaal vangnet voor wie het echt nodig heeft, maar geen hangmat op zijn Waals, en zeker geen OCMW-loket voor de helft van deze aardbol. - als een veilige, leefbare en ethisch-bewuste maatschappij die hard en consequent optreedt tegen criminele uitwassen
- als een vrije samenleving van fiere burgers, niet door allerlei elites en achterkamerlobbys gedirigeerd of door media gehersenspoeld
- als een rechtstreekse burgerdemocratie, naar Zwitsers model, waar het volk regeert.
Noemt men dat populistisch, rechts of extreem-rechts? Ik zal die woorden als geuzentitels aannemen. Essentieel is, dat de Vlamingen weten waarvoor ze kunnen kiezen en waartussen er moét gekozen worden: voortborduren op de komische opera van 1830, en langzaam verder het economische en bestuurlijke moeras inzinken, of de grote Vlaamse zelfbestemming.
Geen enkele partij weet nog van welk hout pijlen maken. Oude krokodillen à la Tobback, Eyskens en De Croo sr. dromen luidop van de Belgische restauratie. En de N-VA verdrinkt zich hoe langer hoe meer in de paradox dat zij als nationalistische partij collaboreert om België te redden. Die zogenaamde staatslui flaneren nog gracieus tussen het Paleis en de Wetstraat, maar het wordt steeds meer een pompeuze parade van wanhopigen, onder de gevleugelde woorden van Madame de Pompadour: Après nous, le déluge,- na ons, de zondvloed.
Vergeten is de Copernicaanse revolutie, vergeten is de splitsing van B-H-V zonder toegevingen, vergeten zijn de 5 resoluties van het Vlaamse parlement, vergeten is het confederalisme. Dat alles heeft plaats gemaakt voor less is more: ofte, met dank aan het koningshuis: minder Vlaanderen is meer België.
Die zondvloed, beste vrienden, zit er dus aan te komen. De Vlaming die het gezever beu is, moet eieren voor zijn geld kiezen, en de lauwe politieke klasse met de neus op de feiten drukken. Het volk zal doen waar de Vlaamse keizer-kosters te laf voor zijn: kiezen voor verandering.
Vandaag de dag is communist zijn een triestig beroep geworden met uiterst flauwe toekomst perspectieven : Cuba, een voorbeeld die al decennia lang de wereld inspireert, dreigt onderuit gehaald te worden door zichzelf.
Il Leader Maximo staat aan de deur van het Arbeidersparadijs der Eeuwigheid, klaar om aan te kloppen, en zijn Cuba van arbeiders, boeren maar meest van profiteurs, dreigt zonder water te vallen, zonder zeep, zonder sigaretten : de Staatsruiven zijn leeg, het wordt weer elk voor zich en God voor al. Klaar en duidelijk het bewijs van de schuld van het Vlaams Belang!
Niet dat dergelijk nieuws zo inslaat : het is alleen wonder dat het nog zo lang heeft geduurd. Stel U voor : het is de gazet van de Partij van Steve die het uitbrengt : is dat uit leedvermaak met de arme man? En wat als Stevaert zich nu eens moest laten nationaliseren tot Cubaan, om daar zijn belastingen te kunnen betalen : zou dat geen geste zijn?
Anderzijds : in leven blijven met Uw gezin, met 15,- per maand : dat is nu eens echt proletariaat! Daar moet ABVV-VLAAMS uit naam van de Sainte Solidarité eens een mondje gaan klappen, sè En neem en passant een paar goeie FN-mitrailleurs mee plus de bijhorende ammunitie : de kelders en de schuren van de Notabelen zullen we goed verdedigd worden!
Ik zie het al gebeuren op de Belgische Rode Televisie : inzamelactie voor de arme Cubanen (en ze zouden nog gelijk hebben ook) schenk sigaren, rum en regenwater aan Cuba : redt hen, want ze vergaan! Doe het buiten het medeweten van Uw ega : bij elke 10de milde schenker wordt U als return een Cubaanse Schone met strooien rokje toegestuurd. Beperkt aanbod.
Over naar de Krant die Durft, die is Gebeten om te weten .
----------------------------------
De Cubaanse hoofdstad Havana kampt met de ergste drinkwatertekorten in vijftig jaar tijd. De aanhoudende droogte en een achteruit hollende infrastructuur van het watercircuit zetten de stad met 2,2 miljoen inwoners langzaam droog, aldus de autoriteiten.
Het nationale waterschapsinstituut luidt de noodklok en stelt dat 70 procent van het water verloren gaat, omdat twee derde van de 2194 kilometer aan waterleidingen in slechte staat verkeert. Vorig jaar is slechts 80 kilometer vervangen. De situatie is zo nijpend dat in sommige districten het water al op rantsoen is. Bij ongeveer 110.000 inwoners komt er geen water meer uit de kraan. Zij worden met tankwagens van water voorzien, bericht de staatskrant Granma.
Het land heeft verder sinds eind 2008 te maken met relatieve droogte, waardoor grondlagen die water vasthouden dreigen uit te drogen. (anp/vsv in dM-)
De Cubaanse overheid stopt met het gratis verstrekken van zeep, tandpasta en wasmiddel. De overheid verdeelde de producten sinds de revolutie in 1959.
Volgens president Raul Castro moeten de Cubanen leren op eigen benen te staan en zelf hun bestaan te financieren. Bovendien moet de Cubaanse overheid bezuinigen. Om die reden werden eerder ook al de gratis aardappels, sigaretten en vele andere producten uit de gratis maandelijkse verdeling gehaald.
De bevolking, die moet rondkomen van gemiddeld 15 euro per maand, is ontstemd over de plannen. Een stuk zeep gaat namelijk 18 tot 87 cent kosten. (anp/sam in dM)
Paarden en ezels : geef toe : beide dieren hebben hun gaven, en het is ver van mij om het ras der Langoren te discrimineren. Vaak moeten wij hun werklust bewonderen (vooral in bergachtige streken : maar dat is Vlaanderen nu juist niet!), alsook de rol die ze als vervoermiddel gepresteerd hebben i2.000 jaar geleden n het leven van Jezus van Nazareth.
Verder mag deze beschrijving niet gaan, want het is de bedoeling hier iets te schrijven over artiesten, en maar al te gauw zou iemand op het idee kunnen komen dat die twee (artiesten en ezels) iets met elkaar te maken hebben. Wat alleen opgaat in wel bepaalde gevallen. Voor zij die bijvoorbeeld elk nationalisme te eng vinden, maar ijveren voor het Groot Belgisch Nationalisme waar zij de rol van nuttige idioot mogen spelen.
Een paard daarentegen, is een edel dier. Het is des mensen beste vriend. Het wordt voor de wagen gespannen, het wordt door de mens bereden en is, wanneer in beweging, een lust voor het oog. Hetzij door soepelheid, zijn snelheid, hetzij door de kracht die het uitstraalt wanneer het werkt. Kortom : paarden zijn bijlange geen ezels! Maar als een ezel zich een paarden-allure wil aanmeten, dan zijn het soortgenoten uit het Steentijdperk. Dan zijn het steenezels.
Neem nu die artiesten die tegen Vlaanderen zijn, maar lijk masochisten, van de Belziekse verdrukking houden. Dat zij in hoofdzaak Groen! zijn en Rood denken, is hun zaak, maar dat zij dat dan ook zeggen!
Dom zijn heeft ook een prijs. En hierover gaat de diepere betekenis van dit stukje. De kostprijs (in Euro) der domheid ..Als die, wat meer is, begeleid wordt door het Rode Syndicaat (ABVV VLAAMS heet dat nu), dan heeft die domheid een ranzig kantje.
Zou er één van die organisatoren in de KVS (bestuurd door de zoon van ) al eens nagedacht hebben hoeveel gage hij/zij optrekt uit de Francofone wereld? Hoeveel zij daar verkopen? Of ze er überhaupt gekend zijn?
Waarom maken ze zich dan moe om 80% van de 6,4 miljoen Vlamingen tegen zich in het harnas te jagen? Hoe moeten wij dat anders begrijpen :Pas en notre nom?
O Ja! Omdat zij weten (en hopen dat het blijft duren) dat de subsidiekraan in handen is van hun broodheren, die op hun beurt als poesjenellen met touwtjes aan handen en voeten gebonden zijn aan de machthebbers van het ogenblik. Zo zijn de progressieven ineens aartsconservatieven geworden die oude structuren willen in stand houden .De Stomme van Portici is inderdaad nooit van de slimste geweest!
Tweede fout van die ezels : te denken dat hun artiest-zijn iets te maken heeft met cultuur. O die kikvors die zich opblies om koe te worden .
Als Vlaming zou ik mij schamen hun meesterwerken aangemerkt te zien als uitingen van onze Vlaamse Cultuur. Het zijn (uitzonderingen bevestigen de regel) armzalige keutels van verwrongen geesten, die pas in productie gaan, als er een of ander geestverruimend middel werd gesnoven of geprikt. Tiens, Herman Lullemans al gehoord? Of was die niet mans genoeg om in Brussel te komen?
En toppunt van blindheid : de Francofone zenders RTBF, RTL, enz, zijn wereldwijd en gratis te capteren. De BRT-keutels moeten altijd en overal betaald worden .
Ra Ra : hoe zou dat komen?
Dat Will Ferdy heeft meegedaan, kan ik hem vergeven. Seniliteit is onverbiddelijk. HemmeLINX was voordien al gekend als onevenwichtig. De namen van de twee presentatrices ? Die zijn alleen politiek relevant. Maar de overigen : de voltallige namenlijst interesseert ons. Zo weten we wie de Judassen zijn en kunnen ze de 30 zilverlingen komen ophalen, voor ze zich verhangen uit wanhoop.
Over naar dS, waar de hoernalist van dienst blijkbaar ook in een al-dan-niet kunstmatige roes moet zijn geweest. Al geeft die zich in zijn laatste zin toch ietwat bloot
------------------------------
BRUSSEL - In de KVS vond gisteren de protestavond 'Niet in onze naam' plaats. Geen politici op het appel, maar des te meer buitenlandse pers.
Wanneer artiesten protesteren, doen ze dat in stijl. Niet met megafoons, maar met een micro. Niet met sirenes, maar met chansons. En niet op straat, maar in de Brusselse KVS.
De KVS toonde zich gisteren een goede gastheer voor de actie van het platform 'Niet in onze naam', dat de protestavond 'Solidariteit maakt een cultuur groot' organiseerde. Er waren - buiten de 500 zitplaatsen - nog 200 extra staanplaatsen voorzien. Het gebouw zat afgeladen vol.
Niet alleen met 'apolitieke' Vlamingen, Walen en Brusselaars trouwens: aan de zijkant had zich een bataljon camera's opgesteld. Morgen zullen onder meer Nederlanders, Fransen, Zweden en Noren op het scherm te zien krijgen wat er zich gisteren zoal in de KVS afspeelde.
Het kruim van de Belgische muziek-, podium- en auteurswereld verzamelde er zich op het podium. Elk van hen vulde dat op zijn of haar manier: Les Ballets c de la b danste, Will Ferdy zong, Dimitri Verhulst dichtte en Lotte Pinoy acteerde. Maar het duidelijkst omlijnde 'signaal' kwam die avond van de artiesten die met een boodschap voor het voetlicht kwamen staan, of er een videoboodschap lieten projecteren.
Zo las Alain Platel voor uit het boekje De eeuwige terugkeer van het fascisme van Rob Riemen. 'De Europese volkeren geloven niet meer in wat is. Het enige tegengif voor de bacterie die fascisme heet, is het oppikken van waarden zoals liefde, vriendschap en solidariteit.'
Kristien Hemmerechts vond het dan weer frustrerend dat 'in een tijd waarin de wereld opengaat door zich te globaliseren, Vlaanderen zich net sluit door de eigen identiteit en taal te verheerlijken. Een achterhaalde tegenstelling die het gezond verstand allang had moeten onderuithalen.'
Van romantiek tot frustratie: iedereen deed goed zijn best om zo apolitiek mogelijk te zijn, zoals de organisatoren het zo mooi plachtten te zeggen bij de aankondiging van het evenement, zoals dat ook over de nationale betoging morgen wordt uitgeroepen. Maar die houding bleek algauw moeilijk houdbaar naarmate de avond vorderde. Onder meer de auteurs Pierre Mertens en Tom Lanoye haalden politieke pijnpunten aan. Vakbondsvertegenwoordiger Philippe Van Muylder van het ABVV liet zijn moment voor het voetlicht niet onbenut om uit te halen naar N-VA en CD&V, die de sociale zekerheid willen regionaliseren. 'Dit evenement apolitiek?' reageerde Van Muylder achteraf, 'uiteraard niet. Je kunt toch geen statement maken tegen een oprukkende nationalistische mentaliteit zonder een politiek standpunt in te nemen?'
Juist die toon - een 'signaal' naar de politiek toe dat vooral niemand wil viseren - maakte de avond tot een verzameling mooie chansons in plaats van loeiharde sirenes, van propere micro's in plaats van gloeiende megafoons en van een gezellige avond in de KVS in plaats van een wervende optocht in de straat. Maar één leuze zette het publiek telkens kracht bij met een daverend applaus, telkens ze uitgesproken werd: 'Niet in onze naam/Pas en notre nom'. Dat men niet altijd goed wist wat precies niet in onze naam mag gebeuren, tot daar aan toe.
---------------------------
Psssst
Ik verhoop dat die artiesten-bijeenkomst Niet in onze Naam toch niet in ons aller naam gesproeken heeft! Stel een 150 (*) aanwezigen, en vele honderdtallen die moesten worden weggezonden zoals dS schriijft : dat is toch nog te overzien, niet?
Heb ik goed gelezen? Solidariteit maakt een cultuur groot?. In ons Apenlandje is dat toch juist omgekeerd! Solidariteit met de hangmat-industrie in Wallonië maakt ons juist zo arm als Job!
(*) Zoals U ziet, heb ik de gewoonte van tellen overgenomen van de Linxe kerk.
Het is zelfs zeer eenvoudig. Het enige dat hiervoor nodig is, is behalve 5 minuten politieke moed, een flinke uithaal van het rechterbeen, liefst voorzien van een scherpe schoentip. Waarbij er moet uitgekeken worden, of het is niet alleen BHV dat la afloop gesplitst zal zijn .Gelieve, voor de nodige détails, wat verder te lezen.
Want dit stukje gaat over de Nieuwjaarsspeech van Bruno Valkeniers, zoals het in de on line pers weerspeigeld stond om 15 uur. Om 13 uur zagen we LDD als een Fenix uit zijn as verrijzen (is redelijk onschuldig). Benieuwd wat en hoe er deze avond zal bekend gemaakt worden over de Niveanen. Over het Vlaams Belang :
De Morgen : veel betekende stilte overgenomen van hun Rode Broeders der BRT : nix.
De Scandaard : bovenste stukje. Na het schrijven van zijn artikeltje, is de man nog altijd niet bekomen van zijn kots-aanval.
Gazet van Jassens : bijna identiek als voorgaande: de man heeft er iets langer over gedaan en is dus bijgevolg ietske objectiever kunnen blijven.
Bedenking van Digitalia : zover zijn we dus gekomen, dat er kan verwezen worden naar een bananen-republiek (Zuid Soedan) als lichtend voorbeeld voor ons eigen land. Vandaar de compromis-methode à la Flamande : met de trap-doctrine.
Maar goed. Dat is dus het antwoord aan zowel de Franstaligen als aan de cultuur-dragers van de KNS (gisteren) en aan de betogers van morgen : maken jullie zich maar niet meer moe : er is een oplossing. Jullie zullen nooit meer kunnen zeggen dat de Vlamingen niet compromis-bereid zijn. Wie niet horen wil, moet voelen!
Heren politicasters : wat nu moet gebeuren(er zijn al 222 dagen weg, en nog maar 1200 meer te gaan voor de volgende verkiezingen, lees ik) : deel mee waar U vergadert, zeg dat ze welkom zijn, maar hun tolken zullen moeten meebrengen én zelf betalen. Zeg ze ook dat ze niet eens pen of papier moeten meebrengen, want dat er maar één punt aan de dagorde staat : er nota van nemen dat we onafhankelijk zijn. Antwoorden ze nu non, of neen, of nein : dat is niet zo moeilijk om te onthouden.
Ik wil ze wel nageven, dat er 180 jaar aan een stuk is onderhandeld en dat dit nu basta is.
Laat dat nu deze keer een compromis zijn à la Flamande!
-------------------------------
Valkeniers noemt Zuid-Soedan een voorbeeld
zaterdag 22 januari 2011, 13u07
Bron dS
Vlaams Belangvoorzitter Bruno Valkeniers heeft zaterdag de Belgische staatslui tijdens zijn nieuwjaarstoespraak opgeroepen om een voorbeeld te nemen aan Zuid-Soedan in plaats van de Belgische brac à brac aan de wereld aan te prijzen.
Zuid-Soedan heeft vorige week via een referendum "zijn onafhankelijkheid verworven en komaf gemaakt met de agressiviteit van de islam".
"Wat de Belgische situatie betreft, had ik evengoed mijn speech van vorig jaar kunnen bovenhalen", stelde de partijvoorzitter. Bij de verkiezingen heeft de Vlaming volgens hem "overduidelijk tegen de rotte Belgische constructie gestemd. Sinsdien palavert men al 223 dagen, via pre-formateurs, informateurs, olijke duos, bemiddelaars, verduidelijkers en triumviraten ... over de vraag hoe men die gammele ruïne overeind kan houden".
Vlaams Belang staat volgens Valkeniers klaar om een prominente rol te spelen in de geboorte van de Vlaamse natie. Die kan er enkel komen via een kordate akte van zelfbeschikking vanwege de Vlaamse verkozenen, een soevereiniteitsverklaring waarin de Vlaamse gewestgrenzen de facto de nieuwe staatsgrenzen worden en waarin Brussel als tweetalige stadsregio is opgenomen.
Partij 'voelt de grondstroom aan'
Vlaams Belang kijkt vooruit en heeft in 2010 niet stilgestaan, benadrukte Bruno Valkeniers, verwijzend naar het boek van Gerolf Annemans en Steven Utsi waar de "ordelijke opdeling van België" in detail uitgewerkt wordt.
2011 zal volgens de voorzitter het jaar zijn waarin het Vlaams Belang zijn rol van stok achter de deur verder zal opwaarderen tot de rol van duwlocomotief, die alle andere Vlaamse partijen zal verplichten te kiezen: ofwel op de trein naar onafhankelijkheid te springen, ofwel voor eeuwig in de berm terecht te komen.
Vlaams Belang voelt de volkswil en de grondstroom in Vlaanderen aan, aldus Valkeniers. Die grondstroom is anti-Belgisch, tegen de multiculturele zeepbel en vindt dat hier geen plaats is voor een afgezonderde moslimzuil, met minaretten en een eigen televisiezender en straks misschien ook een eigen rechtspraak, luidde het.
Valkeniers haalde ook zwaar uit naar de pers, die een afspraak zou hebben om "Vlaams Belang enkel aan bod te brengen als nieuwsgaring niet te vermijden is en in de regel enkel als het Vlaams Belang als partij erdoor geschaad wordt". Maar de partij zal hier met een media-actieplan op antwoorden, kondigde hij aan
"Wij aanvaarden één compromis: een onafhankelijk Vlaanderen"
Bron GvA
14:24 Ons land moet een voorbeeld nemen aan Zuid-Soedan. "Onafhankelijk worden en komaf maken met de agressiviteit van de islam", zei Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers tijdens de nieuwsjaarsreceptie van zijn partij.
Zuid-Soedan heeft zich vorige week afgescheurd van het islamitische noorden van het land. "Een voorbeeld. Dat is beter dan de Belgische bric à brac aan de wereld aan te prijzen", klinkt het bij het Vlaams Belang.
Voorzitter Valkeniers kon naar eigen zeggen zijn speech van vorig jaar herhalen. "De Vlaming heeft overduidelijk tegen de rotte Belgische constructie gestemd. Sindsdien palavert men al 223 dagen, via preformateurs, informateurs, olijke duo's, bemiddelaars, verduidelijkers en triumviraten over de vraag hoe men die gammele ruïne overeind kan houden."
N-VA
De N-VA moet ook niet langer rekenen op de steun van het Vlaams Belang als de partij een compromis sluit over de staatshervorming. "Ik heb in het belang van Vlaanderen éénmaal de hand gereikt aan Bart De Wever via een open brief. Het antwoord was: oorverdovende stilte. Ik zal het geen tweede keer doen. Ik heb na het geknoei van de afgelopen maanden beslist om onze eigen weg te gaan. Het enige compromis dat wij aanvaarden, is een onafhankelijk Wallonië en onafhankelijk Vlaanderen", besluit Valkeniers.
Valkeniers haalt ook zwaar uit naar de pers. Die zou de partij te weinig aandacht schenken. De voorzitter wil daarom een media-actieplan starten.
Vanavond verzamelt een handvol Vlaamse kunstenaars in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) in Brussel. Onder de noemer Niet in onze naam verzetten ze zich onder meer tegen het Vlaamse streven naar meer bevoegdheden en kanten ze zich tegen wat ze zelf noemen de splitsingsrage.
De artistieke leiding van de KVS beschouwt het stilaan als hoofdopdracht om zich op eenzijdige wijze te moeien in politieke vraagstukken. De kunstenaars schieten met scherp op al wat Vlaams is, maar lijken daarbij te vergeten dat de cultuurwereld jaarlijks 480 miljoen euro subsidie ontvangt van de Vlaamse Gemeenschap.
De initiatiefnemers, volmondig gesteund door de vakbonden, zijn ook niet te spreken over wat zij noemen: het bekrompen nationalisme. Zelf behoren ze echter tot de meest fanatieke nationalisten als het over België gaat. Het wordt haast lachwekkend hoe de progressieve en vooruitstrevende kunstenaarswereld halsstarrig blijft vasthouden aan een vastgeroest, ondemocratisch en voorbijgestreefd België.
Voor de aanvang van het protestevenement, dat van start gaat om 19 uur, zullen de Vlaams Belang Jongeren (VBJ) actie voeren aan de ingang van de KVS, onder meer met een spandoek
Wie gelooft dat het veilig wonen is, op de flanken van een vulkaan, is een gestoorde geest, ofwel een Europeaan.
Vraag gewoon even na aan Moeder-de-Vrouw hoelang ze de schouw kan rechthouden als de uitgaaven de ontvangsten jaar na jaar overschrijven, en alle Bankiers zo goed als zelf tot de bedelstaf gebracht zijn .
Dat men bij ons niet afkome om te zeggen dat de dreigende situatie op de financiële markten de vorming van een regering dringend maakt : we hadden er ZES, dus zijn er nog 5 die we eerst kunnen verslijten!
Misschien dat TRENDS ons ietwat wijzer kan maken?
-------------------------
Ongeveer 1300 miljard euro. Alleen al in 2011. Alleen al in de eurozone. Deze gigantische smak geld is nodig om schulden te herfinancieren die dit jaar vervallen bij de overheden en de banken uit het eurogebied. Daar komen nog eens een pak schulden op korte termijn bij, ook continu te herfinancieren. En vergeet de kapitaalhonger van de VS, het Verenigd Koninkrijk en andere landen met grote begrotingstekorten en dito schuldposities niet. Het wordt de volgende maanden en jaren knokken om tegen betaalbare rentevoeten financiering op lange termijn vast te krijgen.
Lekke fietsband De oplossingen die de Europese beleidsmakers al uitdokterden om de schuldencrisis te lijf te gaan, zoals de creatie van het Europese Stabiliteitsfonds, zijn allesbehalve overtuigend om investeerders gerust te stellen en hun geld aan te trekken. Europa probeert in feite een lekke fietsband op te pompen, maar dat haalt natuurlijk niet veel uit zolang het lek niet gedicht is, in casu zolang de wankele solvabiliteit van een aantal banken en overheden niet geloofwaardig aangepakt wordt. De politiek ziet de Europese schuldencrisis nog als een liquiditeitscrisis terwijl de markten die zien als een solvabiliteitscrisis. Nog meer geld lenen aan landen die al zwaar in de schulden steken, is geen oplossing. Een deel van dat geld wordt nooit terugbetaald, zegt James Nixon, strateeg van Société Générale.
Wanbetalingen Hoewel Europese leiders in alle toonaarden zeggen dat er geen wanbetalingen komen op staatsobligaties, toch niet voor 2013, hechten de markten weinig geloof aan die boodschap. Door die markttwijfel, moeten de zwakkere landen en banken zich op steeds korte termijn en tegen steeds hogere rentevoeten (her)financieren. De gemiddelde looptijd van uitgegeven schulden is al gevoelig gedaald de voorbije jaren.
Fortis-scenario Er ontspint zich dus een Fortis-scenario op Europese schaal. Ook Fortis moest zich op steeds kortere termijn financieren tot het gat in de balans niet meer te dichten was. Ierland is al onherroepelijk in dit sukkelstraatje beland. Geen levende ziel goed bij zijn verstand leent nog aan de Ierse banken, die daarom voor ongeveer 180 miljard euro aan het financieringsinfuus bij de Europese Centrale Bank en Ierse Nationale Bank liggen.
Maar de Ierse banken zijn niet alleen. In 2010 dichtte de ECB voor gemiddeld 700 tot 900 miljard euro de gaten in het Europese banksysteem. Nu staat de teller op ongeveer 550 miljard, maar het loket blijft voorlopig onbeperkt open.
Onvermogen Dat Ierse of Griekse onvermogen om nog tegen betaalbare rentetarieven privégeld aan te trekken, kan overslaan naar andere landen. Inflatie is zoals tandpasta uit de tube: je stopt die niet gemakkelijk terug. Wel, een herfinancieringsprobleem is nog moeilijker terug op te bergen, maar de politici hebben de geest uit de fles laten ontsnappen. Hoe langer ze wachten, hoe hoger de kostprijs wordt, zegt James Nixon.
Daan Killemaes In Trends
----------------------
Psssst
Lekke zeefden, rommelende vulkanen, lek gereden tuben willen opblazen : het zijn duidelijke en beklemmende beelden. Maar de tandpasta die uit der tube is geknepen er terug willen induwen : als er ook maar 1% klopt van die beeldspraak, dan wordt Europa straks één smeerboel. Ik spreek uit ondervinding met plat geknepen tuben tandpasta!
De voorzichtigheid is de moeder van de porseleinwinkel. Ja toch!? Ik schrijf dit neer tot nut van wie het wil weten. Mag ik dan de verzamelde lezerschaar er op wijzen, dat ons Moeder ons altijd heeft voorgehouden er op bedacht te zijn, dat er ooit weer oorlog kon in het land komen, en dat we er dus best aan deden, te zorgen, dat we van ons land konden leven, om het even waar we terecht kwamen? Zij had dat altijd zo geweten in haar thuis, op de boerenbuiten, en zelfs in de 4 jaren van de Grote Oorlog hadden ze niet één dag honger geleden, al waren ze met 8 kinderen, vader en moeder en de grootouders. Wij ook niet, Ma, in WO II, we hadden het niet breed, maar hebben nooit honger gekend, en al ben ik thans in mijn derde woning beland : er zijn altijd twee vereisten aan geweest : hoger gelegen stuk grond (tegen het water) en ruimte genoeg om te voorzien in de eerste behoeften. Een beetje boer spelen. Biologisch tuinieren, heet dat nu .
In de jaren 60-80 in de Leiestreek konden wij de scheepjes ver en diep beneden ons zien voorbijvaren, later in de Vlaamse Ardennen, in de omgeving van Het Hof van Cleve, keken wij neer op de autosnelweg, die we, van ver en van hoog bezien, in ons aquarium hadden herdoopt, en hier in Midden Italië kijken wij neer op een vulkanisch bergmeer van 18 Km doorsnee, want we wonen langs de Cassia, zijnde de verbindingsweg van Rome naar Siena, langs de weg waar ooit de legioenen van Julius Cesar triomfantelijk en langs de kortste weg, terugkeerden uit onze gewesten. Huisnummers zijn er niet, wel de kilometers en de 100-meter paaltjes met de afstand naar Rome : aan 118,9 wordt iedere landgenoot welkom geblaft door onze 3 Duitse herders .Die zijn daar speciaal gezet voor de blinden die de 2 vlaggemasten niet gezien hebben: de Klauwende Leeuw naast de driekleur. Neen, niet de belse tricolore, wel de Bandiera Italiane : groen-wit-rood ..
Enne, raar maar waar, wij zijn gekend als le Belgi : de Belgen. Zoude niet vloeken!? We hebben al 100 keer uitgelegd dat we Fiaminghi zijn, met daarbij de uitleg over de situatie tegenover de Walen. Iedere keer als we ons moe hebben gemaakt, en schier buiten adem zijn van het vertalen, volgt dan de bekende wijsvinger naar het voorhoofd : te gek voor woorden, die Fiaminghi!
En dat volk heeft dan n Edy Merckx voort gebracht! Porca miseria!
Deze keer moet ik mijn geliefde en gewaardeerde Voorzitter verbeteren als hij volgende zondag boerkas ziet defileren in de straten van Le Très Grand Bruxelles. Nieuwe Belgen zullen er wel zijn (het zijn trouwens de eerste belanghebbenden) maar of ze danig opvallend zullen willen gekleed zijn? Dat durf ik te betwijfelen want veel te contraproductief, en dat weten ze ook.
Voor dit apenland op de bres springen, dat doen alleen zij die handelen uit eigenbelang. Een beetje doorzichtig voor hen die in hoofdzaak leven van de krijg!
Ik zou ze eerder de Blauwe Smurfen noemen, wegens hun nietig voorkomen, waar ze, voor de gelegenheid een rode camouflagekleurtje hebben over getrokken. Goed zichtbaar op de afbeelding hierboven.
Eerst was ik zinnens een NAR af te beelden, een Koninklijke Hansworst, maar het moet beschaafd blijven. Die afbeelding mèt omschrijving houd ik in reserve voor de dag dat het Triumviraat uit de kast komt. Want ook wij, Vlaams Correcten geraken het stilaan beu dat de Belgica zwalpend in de branding, het vertikt om binnen te lopen in het sloopdok.
-------------------------------------
Tricolore baarden en boerkas 21.01.2011 - Er is een nieuw wanhoopsoffensief op komst om België te redden. Schrijvers, acteurs, artiesten en muzikanten mobiliseren hun laatste krachten tegen de splitsingsrage en het Vlaamse separatisme. Een Belgicistisch Ardennenoffensief zeg maar, met de gewillige steun van linkse partijen, studenten, vakbonden en zogenaamde middenveldorganisaties. Vrijdag mogen ze de KVS in Brussel inpalmen en zondag trekken ze begeleid door Belgisch vlaggengezwaai en media-applaus door de straten van Brussel.
Baard
Dat de politieke impasse bij heel wat mensen op de zenuwen werkt, bij anderen alleen nog maar onverschilligheid opwekt en bij gematigde Vlamingen tot een radicalisering leidt het gaat niet meer, laten we België maar splitsen staat buiten kijf. Dat laatste vooruitzicht zorgt her en der voor slapeloze nachten, koude rillingen of regelrechte paniekaanvallen. Sommigen laten er nu zelfs hun baard voor groeien. Met die baard willen ze protesteren tegen het uitblijven van een Belgisch akkoord. Met een baard kan je alle kanten op. Ooit was het de standaarduitrusting van de zogenaamde ringbaardflamingant, vandaag is het een omstreden symbool geworden voor het onwrikbare geloof in de heilige zaak: voor baardimams en moslimfundis het onwrikbare geloof in het woord van Allah en de islamitische heilstaat, voor de tricolore baard-Belgen het onwrikbare geloof in het unitaire en ondeelbare België.
Benoit Poelvoorde, acteur en initiatiefnemer van de merkwaardige baard voor een Belgische regering-actie, was begin december te gast in De Laatste Show (VRT). De man begon zijn betoog met de droge mededeling: je voudrais m excuser pour ne pas parler le Néerlandais. Waarop de moderator alsof het vanzelfsprekend is antwoordde: pas de problème. Stel je even voor dat een Vlaamse acteur uitgenodigd wordt door de RTBf of RTL en daar doodleuk vertelt dat hij helaas geen Frans spreekt (of wil spreken). Totaal ondenkbaar. Het voorval is kenschetsend voor de Belgische toestand. Franstaligen vinden het de normaalste zaak van de wereld dat zij, overal en altijd, in hun eigen taal aangesproken worden en Vlamingen passen zich aan. Poelvoorde noemt zich niettegenstaande zonder schroom un vrai Belge. Een beetje vreemd, is het niet? Je zou toch verwachten dat een echte Belg een mondje Nederlands kent. Hetzelfde geldt voor de Franstalige kandidaten van Miss België. De meiden die naast het Belgische kroontje grepen, reageerden verbolgen en hielden zowaar een pleidooi voor de splitsing van het land. Dat ze geen woord Nederlands over de fraaie lippen kregen, wie tilt daar nu aan? Alsof een Vlaamse miss ook maar een schijn van kans zou maken als ze zich niet behoorlijk uit de slag zou kunnen trekken in het Frans.
Progressief?
Er is een eenheidsdenken het politieke discours binnengesijpeld. En dat baart ons ernstige zorgen, zegt actrice en verzetsstrijdster Marijke Pinoy. Kijk eens aan, de linkse elite maakt zich plotsklaps zorgen over het eenheidsdenken in het politieke discours. Excuseer hoor, maar dat discours klinkt behoorlijk vals na de decennialange opinieterreur van de politiekcorrecte linkse kerk. Elk debat over heikele themas zoals de etterbuilen van de multiculturele samenleving of de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië werd in de kiem gesmoord. Vrije tribunes worden geweigerd in kwaliteitskranten, niet op basis van de inhoud, maar op basis van de naam van de auteur. Wie buiten de lijntjes van het eenheidsdenken kleurt, valt uit de boot.
Niet in onze naam luidt de strijdkreet van de culturele en intellectuele elite. Tja, niet in onze naam, maar in wiens naam spreekt die selecte club eigenlijk? We dachten dat de Vlaamse kiezer op 13 juni een duidelijk signaal heeft gegeven voor gehele of alleszins verregaande autonomie. Maar dat links geen hoog petje op heeft van het gewone volk of maar weinig respect kan opbrengen voor het resultaat van democratische verkiezingen, wisten we al langer. Het is wellicht ook geen toeval dat enkele initiatiefnemers (Lieve Franssen en Dirk Tuypens) van het zwart-geel-rode evenement op vrijdag ooit op de lijst stonden van de PvdA, een belgicistisch clubje dat zijn bewondering voor de Rode Kmers van Pol Pot of Noord-Korea nooit onder stoelen of banken heeft gestoken. Fraaie democraten, zeg nu zelf.
Als de redders van het Belgische vaderland het echt menen met de democratie, moeten de vakbonden en mutualiteiten maar eens een referendum organiseren bij hun eigen leden en vragen wie er bereid is geld te blijven storten in de bodemloze Waalse putten en wie er bereid is om de Vlaamse welvaart op het spel te zetten. Ze moeten maar eens vragen wie er bereid is om te aanvaarden dat de Franstalige minderheid de baas kan blijven spelen over de democratische meerderheid in dit land.
De tijd dat links anti-establishment was, is voorbij. Links is aan de macht, links is het establishment geworden. En dus schurken artiesten, journalisten, vakbondskopstukken en mutualiteiten zich gretig aan tegen de macht. En duiken ze enthousiast de koffer in met koning Albert of het Belgische grootkapitaal van baron Buyse en co. Ieder zijn smaak natuurlijk.
Solidariteit?
Wat er zo progressief is aan het belgicisme, is ons nog altijd een raadsel. De zelfverklaarde progressieve elite is bij nader inzien gewoon uiterst conservatief en behoudsgezind. België moet blijven! Aan de zogenaamde solidariteit mag niet geraakt worden. Solidariteit betekent in de praktijk dat de Vlaamse geldkraan open moet blijven staan, ook al hebben Waalse professoren intussen ruiterlijk toegegeven dat die jaarlijkse miljardensteun niet gezorgd heeft voor een heropleving van de Waalse economie. Integendeel, al dat geld heeft de Walen in slaap gewiegd, een afhankelijkheidsstatus en een hangmatcultuur gecreëerd. Solidariteit betekent dat de Vlamingen, ter wille van de communautaire vrede, al hun rechtmatige eisen moeten opbergen en zich moeten neerleggen bij de Franstalige vetos. Alleen zo kan België overleven.
De Franstaligen en de linkerzijde, het koningshuis en het Belgische establishment hebben elkaar gevonden in een bizar monsterverbond tegen Vlaanderen. Waarom zweert de culturele en intellectuele elite bij een vermolmde, hopeloos vastgereden en falende staat? Journalist Karl Van den Broeck legde dat mooi uit in De Morgen( 28.02.05): België mag Vlaanderen dan al jaarlijks vele tientallen miljarden kosten, dankzij het sterke linkse blok in Wallonië blijft het gespaard van een rechtse politiek. Toegegeven, het is een opportunistisch argument om het vermaledijde België in stand te houden. Maar wel een ijzersterk.
Ziezo, ze zeggen het zelf. Het is de verklaring waarom de idee zelf van een onafhankelijk Vlaanderen de ultieme nachtmerrie is voor de krimpende linkerzijde in Vlaanderen. Dankzij België zit de Vlaamse kiezer die vooral rechts stemt opgezadeld met een linkse regering en een beleid waarvoor hij/zij niet gekozen heeft. Dankzij de linkse vrienden in Wallonië heeft de linkerzijde in Vlaanderen meer macht dan hen op basis van democratische verkiezingen toekomt. En dankzij de linkse vrienden in Wallonië kunnen ook zij blijven eten uit de subsidieruif. Liever de maffiabende van de PS aan de macht dan de Vlaams-nationalisten van N-VA en Vlaams Belang.
Boerka
Ach, ook linkse intellectuelen en artiesten hebben natuurlijk recht op een eigen mening. Ze mogen zelfs betogen met Belgische vlaggen. Maar ze betogen wel voor een al lang verloren zaak, merkt Marc Platel terecht op. De politieke crisis waarin het land verkeert, is al veel ouder dan 200 of 250 dagen. Wie vooral de Vlaamse onderhandelaars oproept om compromissen te sluiten, moet er wel bij vertellen dat die Vlaamse onderhandelaars al heel wat water bij de wijn hebben gedaan, veel meer dan ze voor de verkiezingen beloofd hadden. En moet erbij vertellen dat de rotte compromissen uit het verleden net tot de politieke impasse van vandaag hebben geleid.
De vraag is of de Belgische baarden en betogers van vrijdag en zondag dat wel zien of willen zien. Zij willen nog meer van hetzelfde. Het lijkt er wel op dat ze een driekleurige boerka hebben aangetrokken die hen potdoof en stekeblind maakt voor de Belgische realiteit. Een realiteit die nu zelfs door de Waalse missen onder ogen wordt gezien: er is niets wat Vlamingen en Walen nog bindt.
Het Vlaamse pleidooi voor (meer) autonomie wordt vaak herleid tot een karikatuur, de onrealistische en onwenselijke droom van rechts of extreemrechts in Vlaanderen. Maar dat is al te gemakkelijk. Luister maar naar wat Jef Turf, niet meteen een rechtse rakker, zegt over de politiek crisis. We hebben nood aan niet meer van hetzelfde, maar aan iets totaal anders. Om uit het slop te geraken moet men de zaken omdraaien. In plaats van staatshervorming na staatshervorming de toestand te laten verzuren, moet men in alle openheid opteren voor een zelfstandig Vlaanderen. Eerst de politieke beslissing en nadien de onderhandelingen over de boedelscheiding. Zo weet men tenminste waarover men praat.
De linkerzijde voert een verbeten maar verloren strijd. Het gedwongen Belgische huwelijk is uitgewerkt en doodgebloed. Ludiek of wanhopig protest zal daar weinig aan veranderen. Vlamingen willen het lot in eigen handen nemen. Dat is niet alleen ons recht, maar ook onze plicht tegenover onze kinderen en kleinkinderen. België is het verleden, Vlaanderen is de toekomst. Het Belgische huwelijk is uitgewerkt en doodgebloed.
Ergens lees ik dat de Mattil gisteren, 10/1, 38 jaar is geworden. Dezelfde leeftijd als ons Roos : wat kan het leven toch onrechtvaardig zijn! Ik heb ons Moeder altijd horen zeggen : De goê moeten gaan, en de slechten mogen blijven .
Die gedachte brengt mij bij onze oud-voorzitter Frank Van Hecke en op de samenhorigheid bij de Familie Morel, waar Frank nu deel van uitmaakt. Via Wikipedia kan men lezen, dat niemand de hoop opgeeft, al zit Roos helemaal onder de morfine, en al schijnt ze te slapen 23 uur op de 24, de zwarte humor heeft haar niet verlaten.
De verjaardag van Mattil deed er mij aan denken, dat de betogers zondag met goed gevolg Philips-de-Taaie met vrouw en kroost zouden kunnen meevoeren op kop van de stoet. Als symbool voor wat de toekomst hen brengt. De platte wagen waarop zij plaats nemen, dient echter voor hun veiligheid, te worden voorzien van opbouw-tralies die zoveel mogelijk achter tricolore zwaaivlaggetjes verborgen blijven.
De TAK-vrienden wezen bij deze gewaarschuwd : wie de wagen dichter dan 50 meter benadert, wordt aanzien als Blokker en zal worden afgevoerd. Naderen tot op 51 meter mag. Maar zeg nu zelf : wie gooit raak op zon afstand?
Is een term die niet thuishoort in Kortrijk, maar op zee
-----------------------
Twee kloosterzusters worden uit de raad van bestuur van Stella Maris in Kortrijk gezet. Dat besliste de raad van bestuur van de instelling voor bijzondere jeugdzorg. De algemene vergadering moet op 2 februari die beslissing wel nog goedkeuren. De beslissing komt er na meldingen van misbruik door een pater tijdens de jaren negentig.
Er liepen twee klachten binnen over de nu 88-jarige pater Albert, die in de jaren negentig op bezoek kwam in de leefgroep. Hij betastte onder meer geslachtsorganen van jongens en zat met zijn hand in de broek van minderjarigen. Begeleiders klaagden dit toen aan bij de directie en raad van bestuur. De pater werd de toegang tot de instelling geweigerd.
"Volledige stijlbreuk" De huidige leiding neemt het de twee kloosterzusters, die in die periode aan de leiding stonden en ook op vandaag nog in de raad van bestuur zetelden, kwalijk dat ze met de klachten niet naar het gerecht stapten. De twee zusters weigerden om vrijwillig op te stappen.
"Daarom zal de procedure tot afzetting gestart worden, als de algemene vergadering de beslissing op 2 februari goedkeurt", aldus advocaat Jan Leysen. "De kloosterzusters waren niet zelf bij het seksueel misbruik betrokken, maar met de beslissing wil de huidige raad van bestuur volledig afstand nemen van de gebeurtenissen uit het verleden. Er is beslist een volledige stijlbreuk door te voeren en een duidelijk signaal te geven, ook naar de eigen personeelsleden." (belga/svm in HLB)
----------------------
Pssst
Ondergetekende is al langer dan van vandaag op dit ondermaanse en heeft aldus reeds een en ander meegemaakt. Dat hier weer namen geplakt worden op verdachten Ha Ja, hé Rikske Torfske; alle criminelen zijn slechts verdachten, tot hun misdaad is bewezen, hé in afwachting moeten we toch in hun onschuld geloven, nietwaar? Dat vormt toch de grondslag van onze Rechtsstaat, nietwaar? Trouwens, die pater schijnt tenslotte maar iets te hebben geprobeerd, wat ik vergelijk met de blikken van een hangjongere op de saccoche van dat oud meterke : zonde door begeerte staat niet in het Burgerlijk Strafwetboek. Het staat echter wel in het Goddelijk Wetboek van Strafrecht .Dat moet zowat het midden houden tussen het 6de en het 9de Gebod
Bij bepaalde mensen begint het een beetje te koken. Ge zoudt voor minder beginnen gooien met het meubilair van de tempel!
Voorbeeld.
Maandag 17 januari 2011. Sedert een paar dagen volgen wij Het Nieuws op VTM, en zien o.a. beelden van de Onderzoekscommissie Misbruik waar mensen van het Gerecht voor de verzamelde parlementairen hun getuigenis komen afleggen. Zij spreken van 6.000 dossiers per jaar over kindermisbruik, waarvan 1 op 3 op meisjes. We kunnen onze ogen en oren niet geloven, en denken aan de 500 dossiers, gespreid over 40-50 jaar bij de Commissie Adriaenssens .Wat gaat de Goegemeente hier nu over vertellen, vragen we ons af. Dat die onderzoekers als dieven in de nacht op een onnatuurlijk vlugge manier de deur worden uitgewerkt, treft ons. Maar, soit, besluiten we, morgen staan de gazetten hierover vol : de onderzoeks-hoernalisten zulen de handen meer dan vol hebben!
Maar wat blijkt? Nu, vrijdag en 4 volle dagen later : geen letter! Nix op TV : die jaarlijkse 6.000 gevallen van kindermisbruik buiten de Kerk zijn en blijven geheim. Wegens het geheim van het onderzoek? Of uit eerlijke schaamte?!
Is onze Beschaving van de Dood werkelijk al zo ver gevorderd, dat de kinderen die nog mogen geboren worden (!) al moeten vernozeld worden voor ze tot volwassenheid zijn gekomen? En mag daar niet over gesproken of geschreven worden? Mag er alleen gesproken worden over zaken die het Geloof bekladden?
Stelt zich de vraag: wie of wat trekt er aan de touwtjes achter de schermen, dat niemand, maar dan ook niemand het nog heeft over die 5.500 gevallen van misbruik per jaar buiten de Kerk? Zonder te spreken van al die gevallen die binnenskamers of binnen de eigen vreemde cultuur worden gehouden, en die dus nooit bekend raken bij het Gerecht ..De Seksuele Revolutie is een zondvloed gebleken en heeft vooral het slechte in de mens wakker gemaakt.
Waarde van Het Nieuws in de media?
Tweede voorbeeld.
Deze morgen : BVN, heruitzending van een verwarrend bericht (met beelden!) op Ned. 1 : er zijn deze nacht 2 Russische bommenwerpers doorgedrongen boven het Nederlands luchtruim. Ze worden onderschept door 2 F16s van de Nederlandse Luchtmacht, en even later door 2 van de Engelse Luchtmacht. Consternatie alom.
Later hierover : geen jota meer.
Waarom? Krijgen we Het Nieuws in het Apenland voorgeschoteld na censuur? Na duiding en na weglating?
Al een geluk dat er Internet bestaat! Anders moesten we blijven lachen met de geweldige moppen die te horen vallen in De Slimste Mens : een dier dat voor ¾ uit WOL bestaat : Een WOLF! Waarlijk : een ietske lager niveau dan de lolbroek uit de bewaarschool! En deze : zijn echtgenote legt de tarot-kaarten, en denkt dus dat ze een medium is : hijzelf denkt eerder dat ze een extra large is .Geweldig! En dat is dan ingestudeerd door de bekwaamste nullen van de 0000
Dit stukje gaat over de zwanenzang van de Belgicisten. Die wordt voorzien van een woordje commentaardoor Filip van Laenen, een beleefd man, beleefder dan ondergetekende, en doet mij denken aan het orkest van de Titanic toen die in de golven verdween. Als ik al enig verschil bespeur, is dat men na 100 jaar nog altijd spreekt over de Titanic, wat wel niet het geval zal zijn met de Belgica.
Titanic Belgica .Ook al op gelet dat beide schepen een voorbestemde naam dragen van elk 3 lettergrepen? Tel maar na : de symboliek is dodelijk! Zij door een drijvende ijsberg de Belgica door de pretentie der Franstaligen, maar de kelder is wel dezelfde
O die Belgicisten! Zij geraken met de dag steeds eenzamer op hun verlaten hoogten. Na de verzamelde meute van hen die zich kunstenaars wanen en die bijgevolg een luilekker bestaan hebben dank zij de subsidue-ruif waar ze lijk ezels met hun hoofdstel aan vast gebonden zijn, nu dus de captains of industry, die andere soort komieken, die idem dito bestaan bij de gratie van het unitaire patria-gevoel .
Waarlijk! Ook hier geldt dat; om een crimineel op te sporen men altijd moet zoeken naar hem of hen die er profijt bij hadden .
Over profijt gesproken! Om een of andere rode reden, staat de naam van Het Heilig Paterke van Hasselt niet tussen de namen der Industrie-Grootheden. Zou dat komen doordat dergelijke aanwezigheidslijsten niet goed genoeg betalen? Of is het meer omdat de Steve er meer aan houdt in het verborgene te leven? Hasselt is niet voor nix de thuishaven van de Agusta specialisten!
Stevaert is uit hetzelfde hout gesneden als de Laekense Grootmeesters van het sacrosante profitariaat. Alleen zou het een beetje te doorzichtig zijn, op die lijst ook Coburgers te zetten, al hadden zij in feite de lijst moeten aanvoeren, want de grootste belanghebbenden ..
Enfin : de Belgica worstelt zich nu al meer dan een half jaar door de branding, met sputterende motoren en zonder kapitein op de brug. De zoetwatermatroos die haar drijvende probeert te houden is de gevreesde Le Terminator die vaart op de sterren van zijn eigen gloriebaan. De gammele schuit hangt iedere dag wat meer naar Linx, de reddingsboten zijn weggeslagen, het roemloos einde is in zicht .
Zondag dweilt de rest van de abnormalen door de Brusselse straten. In de hoop dat ze BDW door de knieën krijgen met een aanval in de rug. Dergelijke strategie getuigt altijd, voortgaande op de reactie van Dame Milkette, van verregaande lafheid. Is eigen aan al dat België-gedoe!
Vorige week dook er plots een brief op van een aantal topindustriëlen (of captains of industry zoals dat tegenwoordig heet) die de federale regering aanmaanden een begroting voor 2011 op te stellen. Tussen de lijnen kon men bovendien lezen dat zij dat gedoe rond een staatshervorming maar niets vinden, of meer concreet: vooral dat Vlaamse gedoe daarrond. Ik zou echter wel eens willen weten hoeveel Belgische staatsobligaties deze «captains of industry» met hun recentste vette bonussen hebben aangekocht, om de Belgische staat te ondersteunen.
Wanneer ik het rijtje ondertekenaars van de brief overloop, vallen er mij toch enkele namen op. Zo bijvoorbeeld die van Jean-Luc Dehaene. Sinds wanneer is deze ACW-vertegenwoordiger bij uitstek, ondertussen omgeschoold tot poenpakker waar hij maar kan, maar verder wel nog steeds EU-parlementslid, een «captain of industry»? Dat zijn lef geen grenzen kent, wisten we natuurlijk al een tijdje. Als er immers iemand politiek verantwoordelijk is voor de chaos waarin België vandaag verkeert, dan is het Jean-Luc Dehaene wel, en hij is dan ook bijzonder slecht geplaatst om de huidige generatie politici de levieten te willen lezen. Dat hij zich daarbij dan nog eens wil vermommen als een soort industrieel kan de ergernis alleen maar vergroten.
Een andere naam die opvalt, is die van Étienne Davignon. Samen met zijn kompaan Maurice Lippens is deze man niet moreel noch politiek, maar wel persoonlijk en rechtstreeks verantwoordelijk voor het verlies van het spaargeld van duizenden kleine, weliswaar goedgelovige beleggers. Het is de reden waarom we die twee ooit nog kans zagen maken om in uiterste nood in een Belgisch zakenkabinet op te treden, maar vandaag niet meer. Maar je moet het dan toch maar durven om een brief te ondertekenen met daarin zinnen zoals «Deze maatregel is, naar ons oordeel, het enige middel om het noodzakelijke vertrouwen van onze beleggers te herstellen en aldus een verdere negatieve spiraalbeweging te voorkomen.» Ja, over het vertrouwen van beleggers heeft die man veel kennis, en over negatieve spiraalbewegingen nog veel meer, zeker als het over andermans geld gaat.
Maar ten gronde, waar zit het echte gehuichel van dit zootje Belgicanen? Er is de laatste tijd veel te doen geweest over de zogenaamde spread, het verschil tussen de Belgische en de Duitse langetermijnrente. Eenvoudig uitgelegd wordt de Duitse langetermijnrente in de Eurozone beschouwd als de basisrente die staten op hun leningen moeten betalen, en is de extra rente die daar bovenop komt een maat voor het risico verbonden aan de leningen van een bepaalde, concrete staat. Indien de markt meent dat dat risico groot is, zal de spread oplopen. Meent de markt dat het risico klein is, dan zal de langetermijnrente voor een bepaald land quasi gelijk aan de Duitse zijn. Het probleem is echter dat die spread een zelfversterkend effect kent: naarmate de markt meent dat het risico oploopt, neemt de spread toe, waardoor het voor een staat moeilijker wordt om vers kapitaal op te halen, met als gevolg dat de kans dat die staat effectief in de problemen komt groter wordt. En dus de spread weer wat groter wordt. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de regeringLeterme II (of misschien correcter: de regeringLeterme II½?) er alles aan doet om de spread binnen de perken te houden, en dat niet alleen omwille van de perceptie.
De stelling van eerste minister Yves Leterme en zijn regering is nu dat er niet meer risico verbonden is aan de Belgische leningen dan aan de van Duitse. Op de persconferentie van verleden week werd daarom ook met cijfers gegoocheld om aan te tonen dat België de beste leerling van de EU-klas zou zijn, in de hoop dat de markten iets van hun verhaal zouden willen geloven. Dat zij daarbij hun cijfertjes zorgvuldig uitkozen om aan te tonen hoe goed het wel niet ging met België cherry picking heet zoiets is normaal, al moet gezegd dat men in het Belgische geval stilaan van platte leugens gewag kan maken. Zwaaien met «de kleinste toename van de openbare schuld in de EU» als hét argument om aan te tonen hoe flink België wel niet is, als men al van tevoren met een torenhoge schuld opgezadeld zit, zal de markten niet echt onder de indruk gebracht hebben.
Mogen we echter het verhaal van de spread eens koppelen aan de brief van onze captains of industry? Om eens alles op een rijtje te zetten: aan de ene kant meent Yves Leterme dat de markten het fundamenteel fout voorhebben wanneer zij België in het rijtje van de risicolanden plaatsen. Zijn probleem is echter wat John Keynes zo mooi verwoordde, en wat Ierland niet zo lang geleden de das omdeed: markets can remain irrational a lot longer than you and I can remain solvent. Maar dit probleem geldt niet voor de koper van Belgische staatsobligaties: áls Yves Leterme gelijk heeft, dan strijkt elke koper van Belgische staatsobligaties vandaag een risicoloze winstpremie op van maar liefst één procent, of meer. En verder: wie massaal Belgische staatsobligaties koopt, reduceert de spread, aangezien hij de vraag opdrijft. Vandaar ook mijn vraag: als die captains of industry met hun woorden het plebs willen doen geloven dat zij toch zo bezorgd zijn om de financiële toestand van het land, hoe zou het dan zitten met hun daden? Zeker als die daden zo voor de hand liggen, bijzonder vaderlandslievend zijn en bovendien nog winstgevend ook.
Hadden ze het dus allemaal echt gemeend, stonden onderaan de brief tussen haakjes niet hun vette bestuursmandaten, maar wel hoeveel Belgische staatsobligaties zij recent of bijvoorbeeld vandaag nog aan hun portefeuille toegevoegd hebben. Ik vrees echter dat het uitdrukkelijk niet hun bedoeling is hun eigen hachje te moeten riskeren, maar dat het alweer de modale belastingbetaler is, en dan in het bijzonder de Vlaamse belastingbetaler, die voor hun rekening zal moeten opdraaien. Zoals sire voor zijn verjaardag een bank geschonken kreeg, en sire de schande bespaard moest worden met vliegtuigen zonder de eigen nationale kleuren te moeten vliegen, zo moet nu de baan zelf van sire veilig gesteld worden. En in één moeite door, de eigen, industriële belangen. Of wat dacht u?
Toevallig was liepen verleden week ook de vakbonden schuimbekkend storm tegen het ideetje van de N-VA om de RVA te splitsen. (En wie betaalt in België ook al weer die unitaire werkloosheidsvergoedingen uit?) Toch wel een merkwaardige alliantie die zich aftekent als le dernier carré om la Belgique une et indivisible te verdedigen: captains of industry, de vakbonden, linkse en Franstalige politieke partijen, hippe reclamebureaus, PvdA-onderzeeërs verkleed als kunstenaars, en verder het voltallige ons-kent-ons-milieutje in de media. Je zou al voor minder bij een volgende gelegenheid voor een V-partij stemmen.
BRUSSEL - Pater Luc Versteylen vroeg gisteren advies aan meerdere mensen. Blijven zwijgen', zeiden Paul Quirynen en Rik Torfs hem.
Het was gisteren druk op het Sint-Xaveriuscollege in Borgerhout, waar pater Luc Versteylen woont. Na de nieuwe aantijgingen van seksueel misbruik tegen hemzelf en zijn levensgezellin Mieke, afgelopen weekend en ook maandag in deze krant, kriebelde het bij de 83-jarige om zijn aanklagers van wederwoord te dienen. Hij belde gisterochtend met de kerkjurist Rik Torfs, ook CD&V-politicus, om te horen of hij daar goed aan zou doen.
Torfs verwittigde de advocaat Paul Quirynen en samen met de persoonlijke raadsman van Versteylen en met het hoofd van de jezuïetenorde kwamen ze in het college bijeen om de kwestie te bespreken.
Ons advies aan pater Versteylen is om nog altijd niet te reageren', zei Torfs gisteravond. Hij heeft natuurlijk eerder al een spreekverbod gekregen van de provinciaal van de jezuïeten. Wij hebben hem aangemaand om ook nu niet op de nieuwe aantijgingen tegen hemzelf en zijn vriendin in te gaan. Hij moet vertrouwen hebben in de objectiverende aanpak van justitie.'
Paul Quirynen is niet de persoonlijke raadsman van Versteylen. Ik volg de hele problematiek op als raadsman van de Unie voor Religieuze Verenigingen, waaronder de jezuïeten ook vallen. Vorige week heb ik Versteylen al eens bezocht, samen met de overste van de jezuïeten en met de kinderpsychiater Peter Adriaenssens. In dat gesprek is besloten dat Versteylen ontslag moest nemen uit de vzw in Viersel.'
Gistermorgen ging Quirynen graag in op de vraag van Torfs tot een tweede gesprek: Ik doe dat uit bezorgdheid en vanuit een grote bekommernis en een sterke genegenheid. Want die man moet er toch niet aan ten onder gaan! Het is één ding om jezelf te moeten verantwoorden voor justitie. Daar kun je je verdedigen. Maar als er zo'n hele mediastorm over je heen raast... Ik zou het zelf niet willen meemaken.'
Het was een normaal en menselijk gesprek, zeggen zowel Torfs als Quirynen. Een publiek zwijgen moet de zaak voor alle partijen leefbaar houden, luidde de conclusie van iedereen.
Een discussie over dat hele opvoedkundige project in de Brouwerij van Viersel, dat we nu misschien met andere ogen bekijken dan toen, moet niet in de media maar voor de rechtbank worden gevoerd. Dat is ook beter voor de slachtoffers', meent Quirynen.
En ja, het zou best kunnen dat wat toen normaal' werd bevonden, nu zal worden afgekeurd: Het is niet aan ons, maar aan de rechtbank om daar uitspraken over te doen.'
------------------------------
Commentaar.
Alleen al voor de verrijking van de Nederlandse Taal zou Versteylen een plaatsje moeten krijgen vooraan op de kaft van De Dikke Vandaele ..Ik zou zelfs opteren voor een heus bronzen standbeeld-op-sokkel om de man te eren. Plaats van het kunstwerk : aan de overkant der straat, recht tegenover Dee Brouwerij. Onderschrift : Aan de uitvinder van De Diepe Draai ., nog warmer dan het warm water!
Best ware het beeld de houding van Jacob Van Artevelde te doen aannemer, met de handen goed zichtbaar uitgestrekt, zodat iedereen van verre deze kan in het oog houden. Jacob Van Artevelde zorgde voor de Engelse wol : Versteylen zorgde voor de Engelse jasjes .
Was U daarmee bekend, dat een Pater tegenwoordig een vaste vriendin mag hebben? Zolang het maar bij één blijft! Maar om een beetje experimenteren mogelijk te maken : zouden die paters dan beter niet overschakelen op de Islam? Daar kan elk respectabele echtgenoot tot 5 vrouwen gaan. Zonder rekening te houden met de tijdelijke echtgenotes die maar beperkte tijd in dienst blijven, een uurtje of zo.
Zo gaat iedereen met zijn tijd mee .
O ja, Operatie Deckmyn is weer een van die typische West Vlaamse uitdrukkingen. Is het best te vertalen als uit de wind zetten : in dit geval als oorlogstaal : ik duik onder, dek mij ..
Neen, natuurlijk niet, maar de OCMWs zitten op hun tandvlees!
----------------------
Toch toevallig, nietwaar, dat het jaarlijks aantal aangespoelde Nieuwe Belgen, hoofdzakelijk uit de olie-landen, zo dicht aansluit bij het aantal uitgevoerde wettelijk toegelaten moorden op de ongeboren kinderen in de moederschoot? Nog toevalliger is het, dat met de olie, ook de Godsdienst van de Wrede is kunnen binnensluipen, zodat onze eigen kinderen bij het ziekenhuis-afval kunnen worden gedeponeerd .
Neen, zo ver gaan we nu ook niet gaan drijven, om te spotten met de Goddelijke Voorzienigheid : noem het eerder een ongewilde wetmatigheid, een emanente gerechtigheid, maar meteen een gewetensvraag voor de moderne progressieve Linxe mens. Waarbij dient te worden opgemerkt : dat die dan niet verwonderd moet zijn binnen enkele decennia, dat hij zichzelf heeft vernietigd.
De duizenden moorden op deze onschuldige kinderen is eens te meer een verschil tussen Rechts en Linx die verder samen moeten blijven aanmodderen in dit onmogelijk land. De Vlamingen zijn in hoofdzaak behoudsgezind, hebben liever de eigen mensen dan al dat vreemd import-gedoe, maar het Francofone landsgedeelte heeft het liever anders : luieren en het werken aan anderen overlaten. Natuurlijk : door die maatregelen op te dringen aan ons, hun buren, denken ze hun greep op Vlaanderen te kunnen behouden. Abortus propageren, vreemdelingen opdringen : het doet hun kiezerslijsten groeien.
Zij denken dat recht te hebben, al 180 jaar, want La Belziek nous appartient, zoals Di Rupo onlangs nog verkondigde, in navolging van de eerste de beste Marxistische negerkoning met zelfmoordneigingen.
Nogmaals : de Baert-doctrine vertoont alle kenmerken van onze stam : elke stap, hoe klein ook, dient er ene vooruit te zijn, mag nooit de volgende hinderen, en moet altijd in de richting van de Bevrijding zijn.
Het van hogerhand ingelepeld kwaad van kindermoord mee helpen bestrijden is niet één stap in de goede richting, het zijn er duizenden ineens. Uitgedrukt in die oude leuze van Cyriel Verschaeve (U weet wel : die kapelaan van te lande ) Zedelijk volk = Groot volk
Onderstaande oproep voor Christelijke Solidariteit zou even goed aan de Guimardstraat kunnen gericht zijn, en aan Kerk en Leven of aan Tertio. Al houdt men zich daar liever bezig met bijten in de kuiten van hun herder .
Denkt U dat één hoernalist de oproep zal gehoord hebben?
Vandaar het belang van al onze blogs : de stem van het volk klinkt door, daar waar deze gesmoord wordt onder Brood en Spelen. Nog even, en de reus op lemen voeten valt uiteen .Daar kan zelfs een BDW niets meer aan verhelpen.
Via onderstaande link verneemt U daar iets meer over :
Alle Vlaamse parlementsleden ontvingen deze week een brief namens de Beweging voor Christelijke Solidariteit over abortuspreventie, één van de Vlaamse bevoegdheden. De brief was vergezeld van een foetusmodel van 10 weken als oproep voor meer aandacht en middelen voor abortuspreventie in Vlaanderen met als thema: Respect voor het leven: het mooiste mensenrecht. Het aantal abortussen in ons land blijft immers stijgen en dat al 20 jaar lang (18.870 in 2009). In ons land worden per dag gemiddeld 60 kinderen of 3 klasjes geaborteerd. Dit is een middelbare school per week. Op jaarlijkse basis betekent dit de ganse bevolking van een gemeente als Middelkerke, Ranst, Meise, Lebbeke of Diepenbeek.
In een samenleving die opkomt voor verdraagzaamheid en respect voor elkaar, lijkt het evident dat er ook een maximale bescherming is van onze ongeboren kinderen. Maar dat is niet zo! Daarom vraagt de Beweging voor Christelijke Solidariteit aandacht voor abortuspreventie. Abortuspreventie begint bij het erkennen dat de waarde van een mens nooit kan gereduceerd worden tot een al dan niet aanwezige ouderwens. De Beweging voor Christelijke Solidariteit doet twee suggesties:
- Er zou een nieuwe preventie-instantie in het leven kunnen geroepen worden, zodat het belangrijke keuzegesprek (voorafgaand aan een abortus) onafhankelijk, los van enige levensbeschouwelijke of politieke achtergrond, los ook van de belangen van de abortuscentra, zonder manipulatie in een bepaalde richting, kan plaatsvinden. - De vrije keuze kan bevorderd worden door Centra voor Zwangerschapsondersteuning in de mogelijkheid te stellen om medische, psychologische, relationele en financiële ondersteuning aan de ouders en de kinderen te geven voor een periode van één jaar. De oprichting van twee nieuwe CIGs (Centra voor Integrale Gezinszorg) zou hiervoor een oplossing kunnen bieden.
We vragen aan de parlementsleden te kiezen voor het leven en moeder en kind in nood te steunen. We zullen er als maatschappij enkel beter van worden.
