BRUSSEL - Pater Luc Versteylen vroeg gisteren advies aan meerdere mensen. Blijven zwijgen', zeiden Paul Quirynen en Rik Torfs hem.
Het was gisteren druk op het Sint-Xaveriuscollege in Borgerhout, waar pater Luc Versteylen woont. Na de nieuwe aantijgingen van seksueel misbruik tegen hemzelf en zijn levensgezellin Mieke, afgelopen weekend en ook maandag in deze krant, kriebelde het bij de 83-jarige om zijn aanklagers van wederwoord te dienen. Hij belde gisterochtend met de kerkjurist Rik Torfs, ook CD&V-politicus, om te horen of hij daar goed aan zou doen.
Torfs verwittigde de advocaat Paul Quirynen en samen met de persoonlijke raadsman van Versteylen en met het hoofd van de jezuïetenorde kwamen ze in het college bijeen om de kwestie te bespreken.
Ons advies aan pater Versteylen is om nog altijd niet te reageren', zei Torfs gisteravond. Hij heeft natuurlijk eerder al een spreekverbod gekregen van de provinciaal van de jezuïeten. Wij hebben hem aangemaand om ook nu niet op de nieuwe aantijgingen tegen hemzelf en zijn vriendin in te gaan. Hij moet vertrouwen hebben in de objectiverende aanpak van justitie.'
Paul Quirynen is niet de persoonlijke raadsman van Versteylen. Ik volg de hele problematiek op als raadsman van de Unie voor Religieuze Verenigingen, waaronder de jezuïeten ook vallen. Vorige week heb ik Versteylen al eens bezocht, samen met de overste van de jezuïeten en met de kinderpsychiater Peter Adriaenssens. In dat gesprek is besloten dat Versteylen ontslag moest nemen uit de vzw in Viersel.'
Gistermorgen ging Quirynen graag in op de vraag van Torfs tot een tweede gesprek: Ik doe dat uit bezorgdheid en vanuit een grote bekommernis en een sterke genegenheid. Want die man moet er toch niet aan ten onder gaan! Het is één ding om jezelf te moeten verantwoorden voor justitie. Daar kun je je verdedigen. Maar als er zo'n hele mediastorm over je heen raast... Ik zou het zelf niet willen meemaken.'
Het was een normaal en menselijk gesprek, zeggen zowel Torfs als Quirynen. Een publiek zwijgen moet de zaak voor alle partijen leefbaar houden, luidde de conclusie van iedereen.
Een discussie over dat hele opvoedkundige project in de Brouwerij van Viersel, dat we nu misschien met andere ogen bekijken dan toen, moet niet in de media maar voor de rechtbank worden gevoerd. Dat is ook beter voor de slachtoffers', meent Quirynen.
En ja, het zou best kunnen dat wat toen normaal' werd bevonden, nu zal worden afgekeurd: Het is niet aan ons, maar aan de rechtbank om daar uitspraken over te doen.'
------------------------------
Commentaar.
Alleen al voor de verrijking van de Nederlandse Taal zou Versteylen een plaatsje moeten krijgen vooraan op de kaft van De Dikke Vandaele ..Ik zou zelfs opteren voor een heus bronzen standbeeld-op-sokkel om de man te eren. Plaats van het kunstwerk : aan de overkant der straat, recht tegenover Dee Brouwerij. Onderschrift : Aan de uitvinder van De Diepe Draai ., nog warmer dan het warm water!
Best ware het beeld de houding van Jacob Van Artevelde te doen aannemer, met de handen goed zichtbaar uitgestrekt, zodat iedereen van verre deze kan in het oog houden. Jacob Van Artevelde zorgde voor de Engelse wol : Versteylen zorgde voor de Engelse jasjes .
Was U daarmee bekend, dat een Pater tegenwoordig een vaste vriendin mag hebben? Zolang het maar bij één blijft! Maar om een beetje experimenteren mogelijk te maken : zouden die paters dan beter niet overschakelen op de Islam? Daar kan elk respectabele echtgenoot tot 5 vrouwen gaan. Zonder rekening te houden met de tijdelijke echtgenotes die maar beperkte tijd in dienst blijven, een uurtje of zo.
Zo gaat iedereen met zijn tijd mee .
O ja, Operatie Deckmyn is weer een van die typische West Vlaamse uitdrukkingen. Is het best te vertalen als uit de wind zetten : in dit geval als oorlogstaal : ik duik onder, dek mij ..
Neen, natuurlijk niet, maar de OCMWs zitten op hun tandvlees!
----------------------
Toch toevallig, nietwaar, dat het jaarlijks aantal aangespoelde Nieuwe Belgen, hoofdzakelijk uit de olie-landen, zo dicht aansluit bij het aantal uitgevoerde wettelijk toegelaten moorden op de ongeboren kinderen in de moederschoot? Nog toevalliger is het, dat met de olie, ook de Godsdienst van de Wrede is kunnen binnensluipen, zodat onze eigen kinderen bij het ziekenhuis-afval kunnen worden gedeponeerd .
Neen, zo ver gaan we nu ook niet gaan drijven, om te spotten met de Goddelijke Voorzienigheid : noem het eerder een ongewilde wetmatigheid, een emanente gerechtigheid, maar meteen een gewetensvraag voor de moderne progressieve Linxe mens. Waarbij dient te worden opgemerkt : dat die dan niet verwonderd moet zijn binnen enkele decennia, dat hij zichzelf heeft vernietigd.
De duizenden moorden op deze onschuldige kinderen is eens te meer een verschil tussen Rechts en Linx die verder samen moeten blijven aanmodderen in dit onmogelijk land. De Vlamingen zijn in hoofdzaak behoudsgezind, hebben liever de eigen mensen dan al dat vreemd import-gedoe, maar het Francofone landsgedeelte heeft het liever anders : luieren en het werken aan anderen overlaten. Natuurlijk : door die maatregelen op te dringen aan ons, hun buren, denken ze hun greep op Vlaanderen te kunnen behouden. Abortus propageren, vreemdelingen opdringen : het doet hun kiezerslijsten groeien.
Zij denken dat recht te hebben, al 180 jaar, want La Belziek nous appartient, zoals Di Rupo onlangs nog verkondigde, in navolging van de eerste de beste Marxistische negerkoning met zelfmoordneigingen.
Nogmaals : de Baert-doctrine vertoont alle kenmerken van onze stam : elke stap, hoe klein ook, dient er ene vooruit te zijn, mag nooit de volgende hinderen, en moet altijd in de richting van de Bevrijding zijn.
Het van hogerhand ingelepeld kwaad van kindermoord mee helpen bestrijden is niet één stap in de goede richting, het zijn er duizenden ineens. Uitgedrukt in die oude leuze van Cyriel Verschaeve (U weet wel : die kapelaan van te lande ) Zedelijk volk = Groot volk
Onderstaande oproep voor Christelijke Solidariteit zou even goed aan de Guimardstraat kunnen gericht zijn, en aan Kerk en Leven of aan Tertio. Al houdt men zich daar liever bezig met bijten in de kuiten van hun herder .
Denkt U dat één hoernalist de oproep zal gehoord hebben?
Vandaar het belang van al onze blogs : de stem van het volk klinkt door, daar waar deze gesmoord wordt onder Brood en Spelen. Nog even, en de reus op lemen voeten valt uiteen .Daar kan zelfs een BDW niets meer aan verhelpen.
Via onderstaande link verneemt U daar iets meer over :
Alle Vlaamse parlementsleden ontvingen deze week een brief namens de Beweging voor Christelijke Solidariteit over abortuspreventie, één van de Vlaamse bevoegdheden. De brief was vergezeld van een foetusmodel van 10 weken als oproep voor meer aandacht en middelen voor abortuspreventie in Vlaanderen met als thema: Respect voor het leven: het mooiste mensenrecht. Het aantal abortussen in ons land blijft immers stijgen en dat al 20 jaar lang (18.870 in 2009). In ons land worden per dag gemiddeld 60 kinderen of 3 klasjes geaborteerd. Dit is een middelbare school per week. Op jaarlijkse basis betekent dit de ganse bevolking van een gemeente als Middelkerke, Ranst, Meise, Lebbeke of Diepenbeek.
In een samenleving die opkomt voor verdraagzaamheid en respect voor elkaar, lijkt het evident dat er ook een maximale bescherming is van onze ongeboren kinderen. Maar dat is niet zo! Daarom vraagt de Beweging voor Christelijke Solidariteit aandacht voor abortuspreventie. Abortuspreventie begint bij het erkennen dat de waarde van een mens nooit kan gereduceerd worden tot een al dan niet aanwezige ouderwens. De Beweging voor Christelijke Solidariteit doet twee suggesties:
- Er zou een nieuwe preventie-instantie in het leven kunnen geroepen worden, zodat het belangrijke keuzegesprek (voorafgaand aan een abortus) onafhankelijk, los van enige levensbeschouwelijke of politieke achtergrond, los ook van de belangen van de abortuscentra, zonder manipulatie in een bepaalde richting, kan plaatsvinden. - De vrije keuze kan bevorderd worden door Centra voor Zwangerschapsondersteuning in de mogelijkheid te stellen om medische, psychologische, relationele en financiële ondersteuning aan de ouders en de kinderen te geven voor een periode van één jaar. De oprichting van twee nieuwe CIGs (Centra voor Integrale Gezinszorg) zou hiervoor een oplossing kunnen bieden.
We vragen aan de parlementsleden te kiezen voor het leven en moeder en kind in nood te steunen. We zullen er als maatschappij enkel beter van worden.
Als Christen mensen, pratikerend of niet, zijn we echt nog niet zo lang bevrijd van de dwanggedachte God ziet mij, hier vloekt men niet, of daar komt al een lading straffe nieuwe vervloekingen uit de mond van de concurrentie. Deze keer door mensen die het kunnen weten : in hun Prachtlanden loopt Allah zo te zeggen door de straten en kijkt Hij zelfs binnen in hun tenten en onder de boerkas van hun vrouwen. Maar laten wij ons daarover niet verwonderd tonen : die mensen lopen ongeveer 600 jaar achter bij ons 600 jaar geleden woonden wij ook nog in tenten en in hutten .Wij schrijven 2011 en zij 1432 In die tussentijd werden er in onze contreien nog heksen verbrand, en zelfs tot ver in de 19ste Eeuw werden er vernietigingsoorlogen gevoerd tussen van 0 tot 100 karaat soorten Christenen Ons Heer hierboven is waarschijnlijk nog altijd bezig met de Katharen te splitsen van de Katholieken uit de Vendée : hier op aarde werden ze door aan elkaaren aan elkaar gebonden verdrinken in de Loire. Een Franse génocide op eigen volk, lang voor die term bekendheid verwierf. Misschien een reden voor Marine Le Pen om de hand in eigen boezem te steken, ten einde een post scriptum van de Geschiedenis te vinden. Het plaatselijk Voor Outer en Heerd werd daar namelijk in bloed gesmoord .
Tegenwoordig heeft de luxe onze ogen zo gezegd geopend, niet alleen in de sociale verhoudingen, maar ook in het spirituele .en in deze dagen beleven we nu meer en meer de terugkeer van het gezond verstand. Daar is niets mis mee, als we maar met het badwater ook het kind niet weggooien, in casu de oorsprong van al onze normen en waarden : de authentieke leer zoals die 2000 jaar geleden gepredikt werd en die in het Onze Vader in minder dan 50 woorden is vastgelegd. De Amerikaanse Constitutie heeft er al meer dan 500 nodig, en aan de Belgische Grondwet wordt nog iedere dag bijgebrouwd.
Voor wie het ondertussen nog altijd niet duidelijk is : heel de Westerse wereld koestert een slang aan de boezem, want sinds 1975 is het Allah voor Olie, en Olie voor Allah, in het Arabisch vertaald als Allah hu Akbar : Allah is de grootste. Als de Eu nu zelfs kalenders van 2011 uitdeelt, is dat met weglating van de Christelijke Feestdagen Pasen en Kerstmis. Per vergissing wordt gezegd! De Baardmannen moeten in hun baard lachen
--------------------------------
CGKR veroordeelt uitspraken Shariah4Belgium over Morel
16:40 Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR) gaat het Facebookbericht van Shariah4Belgium over de ziekte van Marie-Rose Morel onderzoeken.
Donderdag stond op Facebook een erg kwetsend bericht van Shariah4Belgium aan het adres van de zieke Marie-Rose Morel. De islamitische organisatie liet verstaan dat de voormalige Vlaams Belang-politica gestraft wordt door Allah omwille van haar campagne tegen de islam.
Jozef De Witte van het Centrum veroordeelt de uitspraken. Hij voegt er wel aan toe dat het niet eenvoudig zal zijn om Sharia4Belgium te laten veroordelen. "De wettelijk vereiste discriminatiegrond is weliswaar aanwezig. Het is duidelijk dat Morel geviseerd wordt omwille van haar politieke standpunten. Maar het valt moeilijk te bewijzen dat er opzettelijk wordt aangezet tot haat, geweld of discriminatie."
Binnenkort volgt er dan een beslissing over eventuele verdere acties.
-----------------------------
Over de schouder van Angeltjes, meegekeken in hun BRIEVENBUS
Van : Betty Lathouwers [mailto:betty.lathouwers@telenet.be] Verzonden: vrijdag 14 januari 2011 10:27 Aan:'meun@cgkr.be' Onderwerp: artikel "de morgen"
Geachte,
Ik ben geschokt door uw lauwe en voorzichtige reactie op de uitspraken van sharia4belgium in verband met Marie Rose Morel.
De inhoud van uw reactie is het duidelijke bewijs dat er toch een andere aanpak van uw kant is naar uitspraken van islamieten dan tegenover andere groepen. Het is overduidelijk dat u schrik heeft van deze bende scumm , die er alleen op uit zijn om België te destabiliseren en oproer te kraaien door hun Allah op een compleet verkeerde manier aan te bieden. Uw centrum loopt daar kennelijk nog steeds met de ogen open in. Het blijven tenslotte Islamieten, dus . we zullen ze maar voorzichtig aanpakken.
Wanneer een lekengroepering een dergelijke uitspraak zou doen naar één van hun leden dan stond Antwerpen in lichterlaaie en was de wereld te klein.
Zielepoten die zichzelf en hun godsdienst nog steeds niet willen of kunnen relativeren, die weigeren te integreren en zich aan te passen, horen in een geciviliseerd land als het onze niet thuis en moeten verwijderd worden tot op het bot. Door zich voorzichtig op te stellen zoals u doet, blijft deze vuiligheid zich oppermachtig voelen.
Ik herhaal nogmaals dat ik geschokt ben door uw lauwe en flauwe uitspraak naar deze bende uitschot. Ik ben zeker geen aanhanger van het Vlaams Belang maar en zelf wel driemaal kankerpatiënt geweest en tolereer niet dat er op zulke wijze over Mevrouw Morel gepraat wordt en zeker niet over de hoofddoek die ze moet dragen door chemobehandeling. Dit soort van kereltjes en vrouwtjes moeten zelf getroffen worden door het vreselijke monster dat iemands geest en lichaam ondermijnt en vernietigt. Misschien dat dan het besef gaat groeien wat voor vreselijke taal ze uitkramen. Alhoewel ik vrees dat de nodige intelligentie hiervoor bij hen volkomen ontbreekt en ook nooit zal komen.
Beleefde groeten
Betty Lathouwers
------------------------------------
Psssst
Vandaag, 19 januari, hebben wij op het middaguur hier in Centraal Italië, weerkaatst tegen de zon beschenen bergruggen, de eerste merelaan gehoord, ijl en ver. Curieus, maar in het Italiaans heet die zwartrok ook merlo. Wij hadden graag dat teder lenteliedje als een straaltje van hoop doorgegeven naar de Geliefden Frank &Roosie, die hopen en vechten tegen beter weten in.
Omdat het lied van de merelaan niet kleeft op papier, noch kan meegegeven worden op het internet, wijs ik er op dat in Vlaanderen straks met het lengen der dagen de merel ook weer zal zingen met galm en wedergalm, t zijn lijk Davids psalmen, t is lijk orgeltaal .Dan zullen de ramen van de ziekenkamer wijd open staan, en zal er gezonde lucht de kamer binnenstromen.
Als jullie hem horen, weet dan dat wij met velen zijn, die hopen dat jullie samen nog heel veel schoon werk zullen kunnen doen voor ons Vlaams ideaal.
Het is mij ontgaan of deze rechtskundige de huidige actuele actualiteit van elke dag wel dagdagelijks opvolgt. In ieder geval is het mij niet ontgaan, dat de misdrijven door ene zekere Luc Versteylen niet alleen van zeer recente datum zijn, maar blijkbaar ook nog altijd voortduren, onder een of andere vorm. Verder geef ik hem volmondig gelijk, dat geestelijken tegenwoordig gewoon loslopend wild zijn .Al moet gezegd en herhaald worden, dat progressieve geestelijken wel een beetje al te opzichtig door hun vriendjes uit de wind gezet worden.
Inderdaad! Zolang het Gerecht niet optreedt, kan de verdachte niet alleen sjoemelen met de bewijsstukken (hoe zoudt ge zelf zijn!) maar gaat het misdrijf ongetwijfeld verder, zodat de eenheid van opzet de verjaring niet verhindert .
Zonder rechtskundige te zijn, of het slimmeke te willen uithangen : stel U voor, dat Versteylen zou beschuldigd zijn (door verschillende slachtoffers) van diefstal : zou hij dan al niet lang in verzekerde bewaring moeten zitten? Indien niet : waarom heeft men dan Ronald Janssen opgepakt?
11-01-2011 - Joris van Cauter - de standaardBronIskander
---------------------
Het verbaast JORIS VAN CAUTER dat een klacht tegen een geestelijke eerst de pers haalt, voor het gerecht zijn werk kan doen. Volgens hem worden elementaire rechtsprincipes al te gemakkelijk met voeten getreden. Waarom zouden we geestelijken die ervan verdacht worden een misdrijf te hebben gepleegd op dezelfde manier vervolgen als andere burgers die ervan verdacht worden een misdrijf te hebben gepleegd? Zeker als het om misdrijven gaat in de seksuele sfeer. Rechten van verdediging zijn dan toch overbodig en enkel vervelende obstakels om tot gerechtigheid te komen. Als we rechtvaardigheid nastreven dan staan wetten of zogenaamde rechten van verdediging toch gewoon in de weg? Wie kan er nu tegen zijn dat schuldigen, zeker als het een seksuele pervert is, worden gestraft? Bij 'zulke mensen' moet je toch niet komen aanzetten met 'de rechten van de verdediging': die hebben ze door hun walgelijke gedrag toch 'verwerkt' of 'verspeeld'. Ook al zijn de 'feiten' een halve eeuw oud, ook al zijn er geen bewijzen (meer), dat maakt niet uit. Hangen zullen ze. En als ze niet meer kunnen hangen, dan moeten ze maar betalen. Desnoods moet de paus maar worden gedagvaard om te betalen. Baat het niet, je komt er zeker en vast mee in De Ochtend. Als dat geen immanente gerechtigheid is.
Dat is de teneur die leeft sinds enkele maanden in de Vlaamse media en al zeker in de diepe onderbuik van de internetfora die de kranten bieden. Op internetfora komen natuurlijk de ratten uit de riool, maar wat verontrustender is, is dat de cultuur van de wraak common sense is geworden. Die cultuur gaat hand in hand met een aversie voor de rechten van verdediging of ruimer the rule of law ('de heerschappij van het recht'). Opiniemakers en ook politici lijken enkel nog herauten van rechtvaardigheid die zich niet storen aan ouderwetse principes als het vermoeden van onschuld, het geheim van het onderzoek of de verjaring van misdrijven.
Deze rechtsprincipes zijn in de hysterie van de laatste maanden overboord gegooid. Het zijn uiteraard juridische principes en daarom altijd een beetje 'tegennatuurlijk'. Maar het tegennatuurlijke is soms wel waardevol.
Het eerste principe houdt in dat iedereen wordt vermoed onschuldig te zijn tot het tegendeel is bewezen. In deze slachtoffermaatschappij is het natuurlijk al voldoende dat er iemand opstaat die zegt dat hij slachtoffer is om in de media dit principe volledig te zien ondergraven. Zeker als het seksuele feiten betreft. Dan geldt nog altijd het 'natuurlijke' principe dat waar rook is, vuur is. Precies om tegen dat volks (voor)oordeel te worden beschermd voorziet de wet in het geheim van het onderzoek. Deze bepaling lijkt een volledig lege doos geworden.
Hebben de parketten dit principe inmiddels volledig naast zich neergelegd of is me een wetswijziging ontgaan die voorschrijft dat klachten voor seksueel misbruik moeten neergelegd worden bij het persagentschap Belga? Hoe kan het nu dat iemand iets (wat?) meldt over wat in een brouwerij in Viersel zou zijn gebeurd zoveel jaren geleden en dat dit vrijwel onmiddellijk een heel weekend lang als hoofdpunt in alle mogelijke media staat? De man is, schuldig of niet (en vandaag met zekerheid nog onschuldig), in ieder geval al gestraft. Zijn politieke (gewezen?) geestesgenoten zeggen dat het gerecht zijn werk moet doen. Ja, dat is juist. Maar voor alles moet het gerecht zijn werk in stilte doen, in een echt geheim onderzoek. Als dat niet gebeurt moet de rechter in een later stadium de strafvordering maar afwijzen als onontvankelijk.
Het geluk van de kandidaat-premier
En wat het gerecht in eerste instantie moet onderzoeken is of de feiten nog niet verjaard zijn. Als de verjaring wordt vastgesteld, dan moet het stoppen. Ja, daar moeten we ons kunnen bij neer leggen. Ook het principe van de verjaring heeft zijn waarde, dat moet ook eens gezegd worden. De waarde ervan schuilt voornamelijk in het belang van het recht van verdediging. Wie kan er immers nog zijn onschuld bewijzen voor feiten die hij of zij (ja, nu ook 'zij') 20 of 30 of 50 jaar geleden zou hebben gepleegd? Hoe kan dat nog met enige betrouwbaarheid worden onderzocht? Niet iedereen heeft het 'geluk' dat onze Waalse kandidaat-premier had, toen de fantast die hem van pedofilie beschuldigde snel werd ontmaskerd. De anderen mogen blijkbaar door het slijk van de media worden gehaald? Moeten we ons nu niets meer gelegen laten liggen aan de onschuldigen?
JORIS VAN CAUTER Advocaat aan de Gentse balie (kantoor Rieder, Verdonck & Van Cauter) en moraalwetenschapper
Onderstaande grap is de welbekende uiting van klein jong die zich betrapt voelen met hun polleke in Moeders koekentrommel. Zij voelen zich in het kruis getast zoals dat heet in hun jargon, en dus moeten ze met hun allen, zijnde een stuk of 10, een neus zetten.
De woorden van Mgr Léonard over die emanente gerechtigheid liggen hen zwaar op de maag. Waarschijnlijk omdat zij ook de reportage in De wereld draait door op Nederland I over de sperma-donorkinderen gezien hebben. Daar bleek een man eventjes 63 nakomelingen in levenden lijve rond zich verzameld te hebben, die allemaal hun biologische vader gezocht en gevonden hadden .Een schandaal, vond men daar terecht. Kwestie nu van de bokken van de geiten te scheiden, want als die nu eens oefeningen zouden gaan willen doen in het koppelsgewijs vermenigvuldigen : dat zou de rassentheorie wel eens in een heel ander daglicht kunnen stellen .De gelukkige vader zat er maar schaapachtig bij ..
Ziet U de radertje sin hun hoofden draaien? Homokoppel adopeteert kinderen : Mgr Léonard had, bijna terzijde, ook al zoiets opgeworpen : hoe zullen die later aan het volwassen kind verantwoording afleggen? Ook dat is emanente gerechtigheid, maar dan een gerechtigheid met gevolgen voor een ander .
Voilà : Eureka, moeten ze gedacht hebben! De BRT geeft een reportage (KoppenXL?) waar duidelijk over al die dingen (In Vitro Fertilisatie) gedegen theorieën verkondigd worden O lala! Stel U voor dat twee eicellen van dezelfde donor als volwassene op elkaar verliefd geraken .Men zag de schijnheiligheid zich verhaasten om op de voorgrond te springen : ziet U wel dat wij goed opletten om de menselijke waardigheid, enz .No passeran! : ge moogt gerust zijn, dat zal niet gebeuren : wij zijn zeer waakzaam! Maar t is lijk met de Kwaremont van wijlen Gerard Vermeersch : daar is altijd de wet van Murphy En een donor blijft een donor, zelfs als het een Zweed is, want die zijn zeer gegeerd .
Ik zou zeggen : in zijn hoogmoed heeft de mens een punt van no return bereikt. Want er is meer dan de Wet van Murphy : er zijn ook de Goddelijke Wetten.
Of zou Mozes, die de Berg afdaalde met de 10 Geboden, waarvan die ene Gij zult niet doden, daarboven niet goed geluisterd hebben, en was er een 11de Gebod : Gij zult niet lichtvaardig tot leven wekken die over het hoofd werd gezien?
Al kan men ten allen tijde verzachtende omstandigheden aannemen : die dingen lagen toch enigszins reeds besloten in het 6de en ht 9de Gebod?
Maar goed : die holebi-dinges verdienen ook een prijs. Deze der stupiditeit. Gekoppeld aan de deugd van hovaardigheid moet dat een schitterende beloning zijn. Verpakt in een gouden condoom met gouden strikje?
Prijsuitreiking in Het Sportpaleis? Maar veel toeschouwers zullen er niet zijn. De pijltjes Toiletten naar beneden volgen AUB !!!!
------------------------------------
Aartsbisschop Léonard krijgt 'Fobieprijs 2010' van holebi's
Aartsbisschop André-Joseph Léonard heeft van Cavaria, de koepelvereniging van de Vlaamse en Brusselse homo-lesbische groepen, de 'Fobieprijs 2010' gekregen wegens de uitspraak "Hiv is een vorm van immanente gerechtigheid".
De vereniging reikt elk jaar een Fobieprijs en een Folieprijs uit, aan een persoon of organisatie die zich respectievelijk verdienstelijk of onpopulair maakte in de strijd voor holebi- en transgenderemancipatie. De Folieprijs gaat naar de ouders van Stefano, een deelnemer aan het vtm-programma 'So you think you can dance'. "Zij verdienen een nominatie voor de steun aan hun homoseksuele zoon. Zij deden een hartverwarmende getuigenis op televisie en riepen andere ouders op om hun holebikinderen te steunen", aldus Cavaria. Promiscue gedrag De Fobieprijs komt Léonard toe, meent de holebigemeenschap. "Hij bracht hiv rechtstreeks in contact met het 'promiscue gedrag van homomannen'. In de Kamercommissie over seksueel misbruik in de Kerk, legde hij een link tussen schadevergoeding voor kinderen en opgroeien in een holebigezin." Regering De andere genomineerden waren de Belgische regering, omdat er nog geen vooruitgang is in zaken zoals het geslachtsneutraal maken van het vaderschapsverlof, en een Oegandees parlementslid die strengere straffen wil opleggen aan holebi's. (belga in dM)
Een schitterend artikel (herhaal : SCHITTEREND ARTIKEL) hoeft geen lange inleiding. Zelfs geen een woordje commentaar! Ook al telt het 5.000 woorden : het leest even vlot als een korte berichtje van een goede vriend. Maar het blijft wel hangen .
Met journalisten als deze schrijver, mogen de meeste dagbladen hun deuren sluiten. En wat meer is : U leest hier feiten, en geen persoonlijke meningen van de schrijver.
Slechts één (minieme) opmerking : als Meneer OnkeLINX denkt het verhaal van de burgers van Calais te mogen misbruiken (A Ja, hé, dat is een modewoord geworden)dan moet hij meteen aan de Vlaamse schandpaal worden genageld. Dat Kales (Calais) bij referendum aan de Engelsen werd overgedragen, zou in principe alleen de Vlamingen mogen interesseren, niet de Fransen, die het land eerder van de Vlamingen hadden geroofd Als men daarenboven ook nog weet, dat de Engelsen de bondgenoten van de Vlamingen waren, dan komt die brave Meneer er maar magertjes uit, denkt U niet?
Drie basisprincipes van de Franstalige politici maken een voor de Vlamingen aanvaardbaar en evenwichtig akkoord onmogelijk.
Een: de Franstaligen willen in zoveel mogelijk beleidsgebieden een vetorecht behouden en willen daarom geen staatshervorming 'in de diepte'.
Twee: de transferts zijn hun verworven recht.
Drie: met Frans moet men (bijna) overal bediend geraken.
Zo komt er nooit een volwaardige federale staat tot stand en krijgen de regio's geen echte verantwoordelijkheid. Als de Franstalige politici hun been stijf houden, leidt dit op de duur wel tot de uitvoering van hun plan B dat ze zeggen niet te willen: de ontmanteling van België.
Vrijdag 8 oktober '10 stelt de koning Bart De Wever tot 'verduidelijker' aan. Onmiddellijk daarop, in het weekeind van 9/10 oktober, gaat Di Rupo ten aanval. Als verwittigingssalvo aan De Wever dat hij niet zal krijgen wat hij wil? Di Rupo maakt volop reklame voor een 'plan B'. Dat voorziet het behoud van een klein-België, bestaande uit Wallonië, Brussel en zo mogelijk nog minstens de faciliteitengemeenten, nadat Vlaanderen per referendum voor zijn onafhankelijkheid zou kiezen. Denk hij nu echt dat hij een politicus die België wil zien verdampen onder druk kan zetten door te dreigen met een splitsing van dat land? Met dan nog een dreiging waarvan Di Rupo en Onkelinx zelf zeggen ze eigenlijk helemaal niet te willen uitvoeren... Ceci n'est pas un plan B... Maandag 11 oktober pakt La Libre op de voorpagina uit met een foto van Di Rupo, met zijn uitspraak "La Belgique nous appartient". Volgt op blz. 4-5 een verslag met de uitspraken van Di Rupo tijdens het weekeind in de studio's van de RTBF en RTL-TVi. Als een van de Vlaamse partijen voor onafhankelijkheid zou kiezen, eist hij dat hierover in Vlaanderen een referendum wordt georganiseerd. De man die het niet neemt dat De Wever contact opnam met de MR in augustus, want over de samenstelling van de Franstalige onderhandelaars heeft deze volgens Di Rupo niets te zeggen, komt hier dicteren wat men in Vlaanderen moet doen. (Wat natuurlijk perfect past in wat hierna onder punt 1 nader beschreven en onderzocht wordt). En moest een meerderheid in Vlaanderen voor een splitsing zijn, dan is plan B van toepassing: "Dès lors, nous garderions la Belgique avec Bruxelles et la Wallonie et les habitants de la périphérie pour autant qu'ils le souhaitent. Car la Belgique nous appartient..." Het is er eindelijk uit, de grondhouding: La Belgique nous appartient. Een grondhouding die leidt tot een verzuchting als 'On nous a pris la Flandre'. We hebben België niet kunnen maken tot een Franstalige staat, we hebben Vlaanderen niet kunnen verfransen, of overal faciliteiten krijgen, en dan vallen we terug op een plan B: een kleiner België als een Franstalige natie, zonder de Vlamingen.
Peter de Graeve (filosoof, decaan van de faculteit architectuur en kunsten van de Associatie KULeuven en lid van de Gravensteengroep) schrijft daar op 13 okt '10 een artikel over in De Tijd, met de titel 'Di Rupo gedraagt zich als rauwe kapitalist' Enkele uittreksels:
"Luidop denkend aan de mogelijkheid van een zich afscheurend Vlaanderen (een steeds realistischer wending in het Belgische draaiboek), liet Di Rupo zich in de krant La Libre Belgique ontvallen dat de staat Wallo-Brux in dat geval met het merk België zou gaan lopen. Want, voegde hij eraan toe, la Belgique nous appartient. Dat eenvoudige zinnetje verdween geruisloos in de rode gordijnen. Niemand nam er akte van. Nochtans vormen net die vier woorden het einde van het vierde bedrijf. De hele tragiek van onze verdoemde natie ligt in die ene zin vervat. Hier werd, in een al dan niet vermeende woede, gekwelde trots of gekrenkte eer - kortom, op het summum van de dramatische actie - een akelige waarheid uitgesproken. Het is, jammer genoeg, de waarheid van het Belgische drama. Oui, la Belgique leur appartient. Franstaligen beschouwen dit land, als het erop aankomt, als hun eigendom. Het is hun onroerend goed. Nederlandstaligen worden hooguit geduld als huurders, en dat wil zeggen: hún huurders. De huurder mag heus wel de kleur van de verf bepalen, of de motiefjes van het kamerbreed tapijt. Maar als het huis moet vertimmerd, is vooral de mening van de eigenaar van tel. Bart De Wever (N-VA) sprak vorige week - tot woede, alweer, van de protagonist - over reuzenstappen en dwergpassen. Hij formuleerde daarmee een aanklacht tegen de dubbele maatstaf waarmee in dit land over het Belgische huis wordt gemarchandeerd. De ene mag spreken als bezitter van het land, de ander moet de taal van de gebruiker hanteren. De Belgische democratie is in eigendom, de Vlaamse in bruikleen. Om het in de termen van het Romeins recht te zeggen: er is geen emancipatio, België wordt niet uit handen gegeven - car la Belgique leur appartient. Ja, het ging slechts om een dreiging, een emotie. Maar die doet meer dan een gevoel vertolken, ze verraadt een ijzeren logica. Want als Di Rupo er in één adem aan toevoegt dat na een splitsing de inwoners van de faciliteitengemeenten, als zij dat wensen, mee verhuizen naar de nieuwe staat, gaat het alweer om een superieure wens: de wens van de Franstalige in Vlaanderen, die telkens weer dat tikkeltje zwaarder weegt dan de wensen van Nederlandstaligen in België. Dit is de logica: het personaliteitsbeginsel is een recht van eigenaars, het volgt hen overal, waar ze ook gaan; het territorialiteitsbeginsel is slechts een recht van huurders, dat vervalt zodra de eigenaar zelf in het pand zijn intrek neemt."
'La Belgique nous appartient'. Zoals de Graeve het beschrijft, geeft die eenvoudige zin duidelijk de gemoedsgesteldheid weer van de Franstalige politici bij elke onderhandeling. Dat ze dit land als hun eigendom beschouwen, en de Vlamingen alleen aanvaarden als hún (goed betalende) huurders. Uit hun optreden kan men drie principes distilleren:
1. We moeten over een zeer ruime vetomogelijkheid blijven beschikken op alle beleidsgebieden 2. De 'interpersonele' solidariteit moet gegarandeerd behouden blijven - transferts zijn zoiets als een 'mensenrecht' 3. Het 'droits des gens': we moeten overal Frans kunnen praten
Bij elk van hun voorstellen kan men die principes terugvinden, en kan men vaststellen dat elk Vlaams voorstel wordt afgeketst als 'inacceptable' als het onvoldoende rekening houdt met die principes. Laten we die drie principes wat nader bekijken.
1. We moeten over een zeer ruime vetomogelijkheid blijven beschikken op alle beleidsgebieden
Aan Vlaamse kant hoort men regelmatig de verzuchting dat men niet verstaat waarom de Franstalige politici zo moeilijk doen over de transfert van bevoegdheden van het federale niveau naar de gewesten en gemeenschappen, 'terwijl zij dan toch ook even goed bevoegdheden krijgen'. De Franstalige politici zien dat echter helemaal anders: bij een federale bevoegdheid kunnen ze over alles meepraten en mee beslissen. Wanneer een bevoegdheid overgeheveld wordt, hebben ze in Vlaanderen en over de Vlamingen niets meer te zeggen. En dat is iets dat ze blijkbaar niet kunnen verdragen. Ze willen overal hun zegs over doen, meer nog, niets mag zonder een meerderheid van Franstaligen beslist worden. Dankzij de alarmbelprocedure, bijzondere wetten en pariteit in de regering hebben ze bovendien op federaal niveau een vetorecht op elke beslissing gekregen. De gewone democratische meerderheid is volledig uitgeschakeld en vervangen door een blokkeringsmacht van de minderheid. Als bevoegdheden naar de deelgebieden overgeheveld worden, hebben de Franstaligen (bijna) niets meer in de Vlaamse pap te brokken. Ze kunnen wel nog met bevoegdheids- en belangenconflicten de Vlaamse decreetgever het leven zuur maken, wat ze ook herhaaldelijk doen, maar uiteindelijk kunnen ze een Vlaamse beslissing niet tegenhouden. Op federaal niveau kan er echter niets gebeuren zonder hun akkoord. Daarom ook willen ze dat bij het overhevelen van bevoegdheden deze nooit een volledige sector van het bestuur betreffen, maar altijd slechts brokstokken. Beste voorbeeld: milieu. De gewesten mogen gerust de Europese richtlijnen omzetten in regionale wetgeving, daar hebben de Franstaligen geen probleem mee. Toch blijft er federaal een milieuminister met mini-bevoegdheden, zodat de Franstaligen tenslotte toch bij alle belangrijke aspecten betrokken blijven. Idem voor landbouw, een gewestmaterie, maar met uitzonderingen, en dus met behoud van een federale minister van landbouw. Zo blijft er steeds een mogelijkheid om in elk domein nog mee te spreken, en die restgebieden komen steevast terecht bij een Franstalige minister. En zelfs als een bevoegdheid overgeheveld is, proberen de Franstaligen nog federaal geld te gebruiken. Zie het grootstedenbeleid, dat eigenlijk een pure gewestelijke materie is. Toch besliste de federale ministerraad, zelfs in lopende zaken, begin december '10 voor het eerste halfjaar 2011 nog 30 miljoen te geven aan de 17 grootsteden die contracten duurzame stad ondertekenden met de federale minister van Grootstedenbeleid Michel Daerden. Alhoewel het dus geen federale bevoegdheid meer is, draagt een federale minister nog de titel van 'minister van Grootstedenbeleid'. Een van de vele verdoken vormen van transferts: Vlaanderen krijgt minder dan 45 procent, Wallonië 33 procent en Brussel 25 procent.
1.1. Het veto via bijzondere wetten
Wanneer er dan toch moet overgeheveld worden om de Vlamingen tegemoet te komen, stelt Di Rupo het middel van de bijzondere wetten en de bijzondere meerderheden voor. Dat bijtelt een afspraak vast op zo een manier dat er slechts aan kan gewijzigd worden met een wet die goedgekeurd wordt met zowel een drievierden meerderheid als een meerderheid van Franstaligen en Vlamingen. Een bijzondere wet kan dus slechts met een meerderheid in elke taalgroep gewijzigd worden, waardoor er alweer een vetorecht ontstaat. Zo stelde hij voor het extra geld voor Brussel - voor hem moet dat 500 miljoen per jaar zijn zoals hij de kiezers in zijn kiescampagne beloofd had - vast te leggen in een bijzondere wet. Dat is dus een sterkere grendel dan voor een grondwetsherziening, waar er alleen sprake is van een tweederdemeerderheid, zonder dat er een meerderheid per taalgroep nodig is. De bijzondere wetten volgen de logica van een confederatie van onafhankelijke staten, en zouden dus maar mogen gelden na uitvoering van een of ander plan B, of de verdamping van België.
Di Rupo heeft bovendien twee heel sluwe extra systemen bedacht om bij een boedelscheiding zowel Brussel als hele delen van Vlaams Brabant minstens tot contesteerbaar gebied te kunnen uitroepen, om het alsnog te proberen in te lijven in een 'Wallo-Bruxelles' van zijn plan B (of om geld te kunnen eisen in ruil voor het laten vallen van een internationale contestatieactie over dat gebied?). Volgens zijn 'ultiem voorstel' van vrijdag 3 september '10 gaat het om: - een akkoord tussen de 3 gewesten over de mobiliteit, verkeersveiligheid en wegenwerken in de Vlaamse rand rond Brussel, ingepakt in een bijzondere wet waardoor Vlaanderen telkens de toelating moet krijgen van de andere twee gewesten, Brussel en Wallonië, wanneer het de mobiliteitssituatie wil aanpassen. - het oprichten van een 'metropolitane gemeenschap', die via een bijzondere wet samengesteld zou zijn uit vertegenwoordigers van alweer de drie gewesten voor een samenwerking tussen openbare diensten.
Hiermee krijgt dus niet alleen het Brussels, maar zelfs ook het Waals gewest twee keer medebeslissingsmacht in het Vlaams gewest (zonder uiteraard enige wederkerigheid).
De Wever heeft zich blijkbaar ook - totaal niet te begrijpen - op dat pad van de bijzondere wetten begeven, want zijn 'ultieme nota' van clarificateur eindigt met volgende voorstel: "Gelet op de grote interactie op velerlei bevoegdheidsdomeinen (mobiliteit, economie, werk...) worden de drie Gewesten uitgenodigd om samenwerkingsakkoorden te sluiten over zoveel mogelijk beleidsdomeinen. Gelet op de pendel van en naar het Brussels gewest en de centrale ligging, wordt in een bijzondere wet ingeschreven dat voor verkeersplannen en wegenwerken die de toegang of uitgang tot Brussel betreffen, er een verplicht voorafgaand overleg dient plaats te hebben tussen de betrokken gewesten." De Wever stelt geen afschaffing voor van enige vetomogelijkheid van de Franstaligen, maar gaat mee in het vermeerderen van de inspraak van de twee andere gewesten in Vlaanderen. Begrijpe wie kan..
Vande Lanotte neemt het concept van Di Rupo van een 'metropolitane gemeenschap' over. Helaas beschikken sommige media over zijn nota van meer dan 60 bladzijden, maar krijgen we ze niet te lezen. We moeten het stellen met een samenvatting in enkele zinnen, gemaakt door 'embedded' journalisten die niets dan lof hebben voor Vande Lanotte. We krijgen dus maar te lezen wat ze willen lossen, en hoe ze het willen presenteren. Volgens De Standaard - gaat Vande Lanotte in op de vragen van de Franstalige partijen om de taalwetgeving in Brussel te versoepelen, maar gaat hij niet in op de Vlaamse eis die regels afdwingbaar te maken - roept de nota "een metropolitane gemeenschap' in het leven, met vertegenwoordigers van de drie gewesten en van gemeenten die wensen toe te treden, naar het voorbeeld van de metropool Lille. Dit was een eis van de Franstaligen, die moeilijk ligt bij de Vlamingen omdat het een verbrusseling' van de Rand inhoudt. De metropolitane gemeenschap buigt zich onder meer over samenwerking wat betreft openbare werken, leefmilieu en ruimtelijke ordening en socio-economische kwesties."
Bij De Wever zou per bijzondere wet bepaald worden dat er voorafgaand overleg verplicht is, wat al een verregaande toegeving is aan de'uti possidetis'-obsessie van de Franstaligen, maar bij Vande Lanotte weten we helemaal niet, gezien de kranten de tekst voor zichzelf houden, wat die 'metropolitane gemeenschap' voor bevoegdheden zou krijgen, en welke bevoegdheden het Vlaams gewest op zijn eigen grondgebied zou moeten delen zowel met Brussel als met Wallonië. De taalwetten in Brussel versoepelen hoort bij punt 3 hieronder.
Sinds ongeveer een week heet het van Vlaamse kant 'minder maar dieper'. Men zou één thema van de staatshervorming dieper uitwerken, en andere zaken laten vallen. Bijvoorbeeld alles regionaliseren wat met tewerkstelling samenhangt, een volledige regionalisering van het arbeidsmarktbeleid, en hiervoor de overheveling van de kinderbijslag laten vallen bijvoorbeeld. Zoiets vloekt echter volledig met het hier besproken principe dat de Franstaligen overal hun zegs moeten kunnen doen, een feitelijk vetorecht op zoveel mogelijk materies willen behouden. Dus is 'in de diepte' voor de Franstalige politici nog minder aanvaardbaar dan 'in de breedte', om niet te zeggen: helemaal niet aanvaardbaar, nooit en nimmer bespreekbaar. Meteen na de aankondiging van het 'verdiepingsspoor' reageerde Joëlle Milquet (CDH) 's morgens al op de radio dat er niet geraakt mag worden aan de werkloosheidsuitkeringen. Dat betekent dus dat men een volledige overheveling van het arbeidsmarktbeleid mag vergeten. Zolang overdrachten naar de deelgebieden nog gingen over onderwijs of wegenonderhoud, konden de Franstalige politici leven met het stomp wapen van de bevoegdheids- en belangenconflicten. Wat interesseerden hen de eindtermen in het Vlaams onderwijs, of de putten in Vlaamse wegen? Nu het echter om zaken gaat die hen veel meer interesseren en waar ze willen op wegen, zal met die ingesteldheid vermoedelijk geen akkoord tot stand komen over 'samenhangende bevoegdsheidspaketten' met een 'grote diepgang'. Bij alles wat federaal is, hebben ze een feitelijk vetorecht. Waarom zouden ze dat opgeven? En als eigenaar van België is het toch hun plicht op al de meubels te passen, niet alleen op die in hun kamer...
1.3. Artikel 35 van de grondwet toepassen: inbuvable, inacceptable, impensable, inconcevable, incongru, exclu, etc...
Didier Reynders probeert zijn MR weer te doen meespelen. Hij verkondigt al veel weken dat de communautaire onderhandelingen op een andere manier moeten worden gevoerd en de twee taalgemeenschappen eerst moeten uitmaken wat ze op federaal niveau nog samen willen doen. Artikel 35 van de grondwet uitvoeren heet dat dan technisch. Dat is voor Onkelinx ondenkbaar, want dan zouden de Franstaligen op hun knieën moeten zitten. Stel je voor, de eigenaar de la Belgique die met zijn huurder onderhandelt over de verbouwingen van la Belgique qui lui appartient!
Zie bijvoorbeeld het interview met Laurette Onkelinx (PS) in La Libre, 11 jan '11: Interviewer: Le MR propose de reconstruire plutôt que de se déchirer les lambeaux de la Belgique ? Nest-ce pas plus constructif ? On peut arriver au même résultat Onkelinx: Non, ce nest pas vrai, ce nest pas vrai, ce nest absolument pas vrai. Le MR dit "voyons ce que lon peut faire ensemble". La N-VA va répondre : "rien". Que dira le MR : il va devoir quémander, point par point, ce quils veulent encore faire ensemble. Ils diront : "Sil vous plaît, ne peut-on encore faire quelque chose ensemble ?" Vous imaginez ? Cest se mettre à genoux et supplier. Non ! Nous, nous partons de lEtat fédéral que nous faisons évoluer en accordant plus de compétences aux Régions et aux Communautés.
De dag erna is haar echtgenoot nog duidelijker in een opiniestuk in Le Soir. Zonder de MR noch Reynders te vernoemen, schrijft Marc Uyttendaele - jurist en grondwetspecialist - dat die manier van onderhandelen die Reynders voorstelt verraad is, waarbij men zich overlevert aan de vijand. Wie wil onderhandelen over de uitvoering van artikel 35 van de grondwet (Art 35: 'De federale overheid is slechts bevoegd voor de aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen. De gemeenschappen of de gewesten zijn, ieder wat hem betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden ....') is zoals 'De Burgers van Calais' die hun stad voor tweehonderd jaar overleverden aan de vijand. 'De Burgers van Calais' waren zes burgers die met de strop om de hals en in een hemd gekleed in 1347 de sleutels van de stad aanboden aan de Engelsen die de stad al elf maand omsingelden. De inwoners van Calais werden gespaard, maar de stad kwam voor twee eeuwen onder Engels bestuur. Om België te redden moet dus verder onderhandeld worden zoals men bezig is, schrijft Uyttendaele, anders worden de Franstalige partijen 'de burgers van Calais' die ervoor verantwoordelijk waren dat de stad twee eeuwen onder buitenlands gezag kwam ('Pour sauver la Belgique, il ny a donc pas dautre méthode que celle qui est utilisée aujourdhui. A défaut, les partis francophones se transformeront en bourgeois de Calais, une ville qui, à la suite de leur initiative, fut pendant deux siècles sous domination étrangère.').
1.4. Volksunie in 1993 bedrogen
De Vlamingen zijn maar weer eens de vijanden, en geen landgenoten. Bovendien weet hij te vertellen dat het helemaal niet de bedoeling was dat artikel 35 ooit zou toegepast worden. Dat was een list om de Volksunie over de brug te krijgen om de staatshervorming van 1993 goed te keuren. Voor de opstellers van dat artikel was het volgens hem duidelijk dat het dode letter moest blijven. Kan men duidelijker toegeven dat men mafieuse praktijken toepaste en bewust een onderhandelende partij bedroog. ('Il a été inscrit, en 1993, dans la Constitution à la seule fin de convaincre les parlementaires de la Volksunie ancêtre de la N-VA de soutenir une réforme qui parachevait le modèle fédéral belge. Cétait une manière de dire aux nationalistes flamands que leur heure nétait pas venue, mais quun jour peut-être... Il est donc étrange que ce soient des responsables politiques francophones qui proposent aujourdhui de donner vie à une disposition constitutionnelle qui, dans lesprit de lessentiel de ses auteurs, devait rester lettre morte.') Opiniestuk: 'Les bourgeois de Calais sont francophones'
(Uyttendaele geneert er zich dus niet voor te stellen dat de Franstalige onderhandelaars bewust de Volksnunie bedrogen. Sinds 1993 is daar blijkbaar niets aan veranderd, ten minste als men het verhaal in De Morgen van zaterdag 8 januari '11 mag geloven: "De Morgen en La Libre Belgique onthullen wat er sinds de val van de regering-Leterme II gebeurde. Hoe het vreemde optimisme van de eerste weken wegsijpelde en het wantrouwen aan de macht kwam. Een onthullende blik op een politiek schimmenspel, in zeven delen. Vandaag leest u in het eerste deel de reconstructie van de geheime gesprekken in sterrenrestaurant Bruneau, op zaterdag 28 augustus '10.... Siegfried Bracke stelt Louis Michel voor een boekje open te doen over zijn ervaringen met Elio Di Rupo. Het MR-zwaargewicht legt in detail uit waarom je met Di Rupo absoluut alle afspraken op papier moet hebben. Maar de PS-voorzitter heeft tijdens de onderhandelingen met de zeven partijen tot nog toe geen enkele geschreven nota op tafel gelegd. En dat stoort De Wever duidelijk. Louis Michel vertelt een verbouwereerde N-VA-voorzitter dat zelfs een schriftelijke overeenkomst met Di Rupo niet altijd volstaat. Na de regionale verkiezingen van 2004 gooide de PS-voorzitter de liberalen uit de Franstalige regeringen. In hun plaats kwamen het cdH en de groenen. En dat ondanks een geschreven voorakkoord tussen PS en MR dat zelfs bij een notaris was neergelegd.")
1.5. Een Vlaamse meerderheidsbeslissing: un désastre
Le Soir chat met Philippe Moureaux op 12 oktober 2010
Vraag van chatter 'Philippe': Pourquoi ne pas réaliser un référendum sur l'avenir de notre pays et de sa monarchie? Antwoord van Philippe Moureaux: Un référendum national décidé par un Parlement national à majorité flamande consisterait à poser des questions qui conduiraient à un désastre pour la minorité francophone. Si on pense à des consultations populaires, elles devraient, pour tenter de dénouer l'écheveau (= streng, kluwen) belge, se faire au niveau régional. Vraag van chatter 'Frouch' (in het Nederlands): Waarom niet één enkele kieskring invoeren? Geen BHV-probleem meer, en geen Walen tegen Vlamingen meer? Antwoord van Philippe Moureaux (eveneens in het Nederlands): Sympathiek idee, maar jammer genoeg dodelijk voor de Franstaligen die definitief zouden geregeerd worden door een machtige en onontkoombare Vlaamse meerderheid. Een Vlaamse mening die het zou halen is dus noch min noch meer 'un désastre' en zelfs één kieskring is een gruwel, want dat zouden de Franstaligen geregeerd worden door een Vlaamse meerderheid.
1.6. Besluit van punt 1: le veto nous appartient!
Het is duidelijk dat de Franstaligen alle voordelen van een 'solidaire' federale staat willen combineren met het voor hen voordelig principe dat geldt als een lid van een confederatie van onafhankelijke staten. Zij zitten sinds 1970 in een confederale logica, niet de Vlamingen. Toen werd de pariteit in de regering ingevoerd en de alarmbelprocedure. Hiermee kunnen de Franstaligen de goedkeuring van elke wet tegenhouden die hen niet zint, zoals we gezien hebben op donderdag 29 april '10 toen ze de alarmbel gebruikten tegen een stemming van de wet over de splitsing van BHV. Niet alleen een wet 'die de betrekkingen tussen de gemeenschappen ernstig in het gedrang kunnen brengen', maar elke wet over eender wat kunnen ze tegenhouden. Een parlementaire meerderheid heeft dus geen enkel belang of gewicht, en het meerderheidsprincipe wordt helemaal onderuit gehaald door deze pariteit. Hiermee krijgen de Franstaligen de voordelen van twee totaal verschillende werelden: een vetorecht zoals van toepassing in een confederatie van onafhankelijke staten, maar met behoud van de baten van solidariteit en transferts van een federale staat. Een situatie die in geen enkel ander land bestaat: in de Duitse Bundestag zitten meer Wessi's dan Ossi's, maar de ex-Oost-Duitsers hebben geen bijzondere rechten om iets lam te leggen. In het Zwitsers parlement (Nationalrat) zitten meer Duits- dan Franstaligen, maar ook daar geen enkele speciale behandeling van 'minderheden' te bespeuren in de grondwet. Als de helft van de Zwitserse verkozenen aanwezig is kan gestemd worden. Wetten worden aangenomen als de helft van de aanwezigen ze goedkeurt. Dus een wet kan gestemd worden met een vierde van de verkozenen, met enkele zeldzame uizonderingen, die niets met minderheden te maken hebben, maar met spaarzaam bestuur. Zo moeten minstens de helft van de leden (niet dan: de helft van de aanwezigen, wel de helft van de leden) van zowel de National- als de Standesrat (Senaat) hun goedkeuring geven voor grote uitgavenverhogingen.. Een spaarzame overheid, beducht voor 'gratis' verhalen. Hier zorgen blokkeringen en evenwichten allerhande ervoor dat de overheden ons geld door ramen en vensters gooien en er geen efficiënt bestuur mogelijk is.
2. De 'interpersonele' solidariteit moet gegarandeerd behouden blijven - de transferts zijn een 'mensenrecht'
Dat vergt geen lang betoog, dat is voor iedereen duidelijk denk ik. Alleen dus enkele sprokkels hierover:
- "Sans la solidarité interpersonelle, la Belgique ne m' interesse plus" (Philippe Moureaux, PS) in Le Soir van 18 juni '08
- Humo: Heeft u zich al 's werkelijk proberen in te leven in dat scenario van Plan B? Di Rupo: Onze studiedienst bestudeert àlle opties. (...) Nogmaals: splitsen is niet onze wens. De 4,5 miljoen Franstaligen vragen eigenlijk niks, behalve de middelen om verder werk te kunnen maken van de economische heropleving van Wallonië. (Elio Di Rupo, geïnterviewd door Tom Pardoen in Humo, 26 oktober 2010). Anders gezegd: Wij vragen alleen maar de bestendiging van de transferts.
- De PS herhaalt sinds 13 juni dat twee dingen onbespreekbaar zijn: de splitsing van de sociale zekerheid en het behoud van de solidariteit in de geldstromen.
- Dinsdag 24 augustus '10 komt een akkoord over de financieringswet tot stand, maar nog alleen over de principes die bij de herziening zouden gelden. In het Franstalig kamp klinkt al meteen dat er voldoende hindernissen en garanties in zitten zodat de Walen niet armer zullen worden. ("On ne va pas le crier trop fort", s'esclaffait un francophone, "mais franchement, nous avons bien joué le coup: toutes nos balises et nos clauses de sauvegarde sont présentes. C'est un exploit". La Libre, 25 aug. '10). In klare tekst: de transferts blijven nog onbepaalde tijd rustig verder lopen, zelfs na eender welke herziening van de financieringswet. Bovendien zullen op basis van die principes de Franstaligen hun zeg blijven doen over Vlaanderen, zelfs over de zogenaamd naar de deelstaten overgehevelde fiscale bevoegdheden: de progressiviteit van de regionale belastingen moet behouden blijven (verbod voor Vlaanderen dus om een of andere vorm van vlaktaks in te voeren), fiscale concurrentie tussen de entiteiten is niet toegelaten (terwijl juist dat een kenmerk is van een zekere autonomie van deelstaten. Ik denk dat de Zwitsers ons voor gek verkaren als ze een dergelijke afspraak lezen), niemand mag armer worden, enz
Er komt dus alleen meer fiscale schijnautonomie voor de 3 gewesten, want met de 12 afgesproken principes is er helemaal geen sprake van autonomie. Zoals het er nu naar uitziet, komt er alleen een afzonderlijk rubriekje op het aanslagbiljet van de belastingen voor de gewestbelasting, in plaats van een globale dotatie van de federale overheid. Zo hebben de gewesten minder autonomie dan eender welke gemeente. Bij de 12 principes komen beide aspecten samen: zowel dat ze het laatste woord willen behouden, zelfs op de eigen belastingen van de gewesten, als dat ze de transferts willen vereeuwigen.
3. Het 'droits des gens': we moeten overal Frans kunnen praten
Ook hierover moet niet veel gezegd worden. De eisen en de houding in het algemeen zijn bekend: de huidige taalgrens is 'onaanvaardbaar', de - op geen enkele manier gerespecteerde - tweetaligheid van ambtenaren in het Brussels Gewest moet worden afgeschaft, de faciliteiten moeten uitgebreid worden en eeuwig behouden in de faciliteitengemeenten, men wil overal Frans kunnen spreken, er is een corridor nodig, enz... Philippe Moureaux (PS) stelde in Le Soir van 18 juni '08 dat België hem alleen nog interesseert, mits de eeuwige vergrendeling van de huidige transferts, drie volwaardige Gewesten, waarbij Brussel een gewest met Franstalige dominantie wordt door het 'herzien' van de taalwetten die er de Vlaamse minderheid beschermen, een uitbreiding van Brussel, de splitsing van BHV tegen permanente faciliteiten tot in Aalst, Mechelen, Leuven en wellicht nog verder, een brede verbinding van Brussel met Wallonië. Charles Michel zegde in een interview in La Libre, pas dit weekeinde (za 15 jan '11), dat wanneer de MR bij de onderhandelingen betrokken wordt, zij een uitbreiding van Brussel eisen tegen de splitsing van BHV. Of daar iets van terug te vinden is in de voorstellen van Di Rupo en Vande Lanotte komen we niet te weten.
Voor zaken waarbij ze geen veto hebben blijft er het wapen van de pesterijen met bevoegdheids- en belangenconflicten. Zo werd tegen de Wooncode in 2006 twee keer door de Franse Gemeenschap en door het Waals Gewest een belangenconflict ingeroepen omwille van de bepaling dat kandidaat-huurders van een sociale woning zich bij de inschrijving op de wachtlijst en bij de aanvaarding van de woning bereid moeten verklaren het Nederlands te leren. Dat zou de belangen van de Franse Gemeenschap en het Waalse Gewest ernstig schaden. Dat is geen federale loyauteit, maar gemeen buren pesten. Na de goedkeuring van de wooncode door het Vlaams parlement heeft de Franse Gemeenschapsregering nog de vernietiging gevraagd aan het Grondwettelijk Hof, dat in zijn arrest nr. 101/2008 van 10 juli '08 het beroep verwierp.
Waarom zouden de Franstaligen hun vetorecht laten vallen? Hun pariteit in de regering? Hoever zullen ze willen gaan om met N-VA en CD&V tot een regeerakkoord te komen? (Of geeft CD&V uiteindelijk toe, en komt er een akkoord zonder de N-VA?) Echter: stoer vasthouden aan die drie principes stuit op steeds meer weerstand in Vlaanderen, wat uit de verkiezingsresultaten blijkt. Wellicht lukt het nog één keer om voldoende Vlaamse partijen over de streep te halen en akkoord te gaan met een regeringsakkoord waarin die drie principes zoveel mogelijk gevrijwaard zijn? Wanneer de Franstaligen die drie principes echter als basis blijven nemen, zorgen ze er zelf voor dat een plan B, dat ze zeggen niet te willen, steeds dichterbij komt: de ontmanteling van België. Als ze echt iets over hebben voor België moeten ze die eigenaarshouding laten vallen: de houding van het 'vijand denken', het veroveren, overal een veto over te willen. Als ze die drie principes laten varen en zo vrede sluiten met hun anderstalige landgenoten, kan meteen een akkoord tot stand komen, toch minstens over alle communautaire kwesties. Tot vandaag is daar echter geen enkele aanduiding voor te vinden, en komt het einde van het huidige België onherroepelijk elke dag een stapje dichterbij.
Toemaat: voor een democratischer België/Vlaanderen
Als België verdampt, wordt Vlaanderen dan een onafhankelijke lidstaat van een democratisch Europa zoals de N-VA vooropstelt? 'Europa' is echter niet democratisch. Of het nu België blijft, of een onafhankelijk Vlaanderen wordt, de deelname aan de ondemocratische Europese Unie moet in vraag gesteld worden. Moet niet overwogen worden uit de Europese Unie en alle mogelijke andere 'internationale' verbanden te stappen, zoals uit de VN vóór hier islamofobie strafbaar wordt gesteld? Alleen nog deel uitmaken van een te vormen confederaal echt democratisch Europa, naar Zwitsers model, waar de burgers van elk land het laatste woord hebben via bindende referenda? Binnen Europees verband zou België/Vlaanderen de EU kunnen verlaten en lid worden van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA)
De Nederlander Theun Okkerse ontwierp een nieuwe vlag voor ons land, omdat hij vindt dat het Belgische volk hier nood aan heeft. Zijn ontwerp symboliseert de huidige verschillen.
Okkerse waagde zich aan een nieuwe vlag voor België omdat hij voorspelt dat ons land binnenkort drastisch zal veranderen. Het ontwerp is een samensmelting van die van de gewesten: de zwarte leeuw op een gele achtergrond van Vlaanderen en de rode haan met geel van Wallonië, dat meldt Clint.be. Zo goed kent de ontwerper ons land toch niet, want lijkt het Brussels Hoofdstedelijk gewest te zijn vergeten. "Het was niet moeilijk om de twee ontwerpen om te zetten naar één vlag. De verschillende banen, die haaks op elkaar staan, symboliseren de verschillen tussen noord en zuid", besluit Okkerse. (ep) in dM
-------------------------
Commentaar.
Eigenlijk is het deze Kees niet gepermitteerd overt muurtje te kijken, naar bij ons. Of zijn er in eigen land voor hem geen onderwerpen meer? De nieuwe baber van Groen Links in opvolging van Femke Halsema bijvoorbeeld! Stel daar de foto van Genez tegenover, en U begrijpt waarom Groen Links in de lift zit!
Maar Allez! Nu hij het zegt : het wordt stilletjes aan tijd om na te denken over een jaja, progressieve vlagvoor de Vrije Republiek der Lage Landen. Komt daarbij dat de fabricatie van leeuwenvlaggen heel wat meer tekentalent vraagt. Om nog maar te zwijgen van het nostalgie gehalte, dat linx en rechts heel wat kwaad bloed zet .
De Rode balk van Kees (hierboven) wordt vervangen door een BLAUWE, die meer representatief is voor een werkzame bevolking, die het moet hebben van zijn vele kleine maar dappere middelgrote bedrijven, waar baas en werkmaan aan dezelfde koord trekken, maar niet elk naar hun kant.
Zo zou de nieuwe vlag een teken van verzoening tussen alle Vlamingen kunnen zijn. De authentieke kleuren zijn overwegend : zwart op gouden veld, aangevuld door een liberale dus BLAUWE scheidingslijn, alles RECHTLIJNIG uitgevoerd (zinnebeeld voor de nieuwe rechtlijnige politiek), en voor wie het graag wil kan er het Teken van het Kruis inzien, wat symbool staat voor de Kruistocht tegen de invasie der Mohamedanen (Muselmans pour les Français).
Verder moet niemand zich nog druk maken over de Rode mafia-syndicale kleuren : die hebben zich terug getrokken achter een nieuwsoortig IJzeren Gordijn, vrienden onder elkaar in het Paradijs onder de Halve Maan. Na verwijdering van het rode slangenbeest : eventuele tegengestelde belangen tussen kapitaal en arbeid woorden gesymboliseerd door de botsende pijlen van de zwarte horizontale streep.
Nu de vlag geconcipieerd is, hoor ik U vragen, is Vlaanderen daarmee uit de problemen? Laten we zeggen : er is een begin aan, mits op korte termijn een nieuwe Vaderlandse Hymne het licht ziet. Dat bloederig gedoe laten we voortaan best over aan de adepten van de Godsdienst van de Wrede. Wij richten ons (daarvoor staan de blauwe pijlen) naar de toekomst : de pijl staat half naar boven gericht, maar ook naar onderen : de toekomst begint aan de basis, bij het volk ..
De Nieuwe Vlag is choreografisch ook en geschenk uit de hemel : stel U voor dat wij ooit eens de Olympische Spelen moeten openen met een fenomenale openingsceremonie : ziet U de figuranten liever een Leeuwenbeest uitbeelden, dan de mooie rechte lijnen van de vlag die in Mexiacan Waves de stadions vullen?
We hebben dan de vlag en het volkslied, maar ik heb de indruk dat er nog iets mankeert. Ik zoek me te pletter wat het zou kunnen zijn. Of moet ik hiervoor terecht bij Bart De Wever en de uitslag van de eerstvolgende verkiezingen?
De verschillende klachten over seksueel misbruik tegen pater Luc Versteylen moeten grondig onderzocht worden. Ondertussen, schrijft RIK TORFS, lijkt een puriteinse levensorde weer de kop op te steken. Pater Luc Versteylen in het midden van de storm. Het zoveelste bewijs van het falen van de kerk, gnuift iemand. Seksueel misbruik, ook bij de groenen, spot een ander. Of de beschuldigingen kloppen, zal het gerechtelijk onderzoek uitwijzen. Ondertussen geniet de bezieler van de groene beweging een vermoeden van onschuld, een echt vermoeden van onschuld dan. Ver verwijderd van de suggestieve taal die Versteylens vroegere medestandster Mieke Vogels dit weekend schaamteloos hanteerde: Het gerecht moet zijn werk doen, of het nu gaat om Roger Vangheluwe of Luc Versteylen.' Een fijnzinnige vergelijking voorwaar, het vermoeden van onschuld spat er zo van af.
Maar soit. Gaat de huidige discussie in Vlaanderen alleen over seksueel misbruik? Ik denk het niet. Er is meer aan de hand. We bevinden ons op een keerpunt van de geschiedenis, waarbij de puriteinse levenshouding die wij verlaten achtten, weerom de kop opsteekt. Want hoe ging dat ook alweer, de laatste halve eeuw?
Ik herinner mij de jaren zestig, als kind weliswaar, maar misschien daarom des te duidelijker. Meisjes van zeventien hadden vriendjes. Ze mochten er niet mee naar bed. Daarna werden ze zwanger. Dus moesten ze trouwen. Wat verboden was, werd op die manier een plicht. Dat was het nadeel van seks: wanneer het eindelijk mocht, moest het. Mooie tijden, die vroege jaren zestig. Onze onderwijzers maanden ons aan de cinema's resoluut voorbij te lopen, niet te kijken naar de prenten in de hall. Pure pornografie allemaal. Vreselijke films. Bambi bijvoorbeeld.
Later, vooral in de jaren zeventig, veranderde de mentaliteit. Het lichaam stond los van de voortplanting. Jonge leraren verkondigden met enige emotie in hun stem dat de gruwelijkste misdrijven niets met seks te maken hadden. Sociale onrechtvaardigheid was erger. Het ogenblik van de bevrijding was aangebroken. Make love, not war. Plotseling leek het alsof de grenzen waarvoor de vorige generatie eerbied betoonde niets anders waren dan pure conventie en nauwelijks verholen levensangst.
Toen ik in de tweede helft van de jaren zeventig student was aan de Leuvense rechtsfaculteit, maakte de criminoloog Steven De Batselier furore. Je kon niet vrij genoeg zijn, vond hij. In zijn druk bijgewoonde colleges liet hij allerlei mensen aan het woord die hun seksualiteit op ongebruikelijke manier beleefden. Daaronder pedofielen en beoefenaars van bestialiteit. Een traditionele examenvraag van De Batselier luidde: Is bestialiteit geoorloofd?' Het correcte antwoord was: Als het dier het ook plezant vindt.' Vergeefs trachtte ik me te verplaatsen in de psychologie van de regenworm.
De Batselier zou vandaag door de politie worden opgepakt. Ook de toenmalige rector Piet de Somer had bezwaren en wilde De Batselier schorsen, maar hij kreeg de gehele linkse studentenbeweging over zich heen. Dat is ongeveer een kwart eeuw geleden.
Vandaag is alles anders. Gaan wij terug naar de preutsheid en het puritanisme van vijftig jaar geleden? Ziedaar de cruciale vraag die we de komende tijd niet uit het oog mogen verliezen. Dat pedofilie, anders dan enkele decennia geleden, niet meer als aanvaardbaar wordt beschouwd, is volledig terecht. De schijntoestemming van een kind is onvolkomen en de psychologische gevolgen van het seksuele contact kunnen onuitwisbaar zijn. Maar in het zog van de terechte bestrijding van pedofilie gebeurt er veel meer.
Zou het kunnen dat onze samenleving op een sluipende manier de oude puriteinse waarden weerom omarmt? Is dit het gedroomde moment om te kiezen voor morele restauratie? Naar het schijnt zouden er in de Oude Brouwerij van Viersel jongeren, en ook misschien wel ouderen, naakt in een vijver zijn gedoken. Moet deze gedachte ons met afschuw vervullen? Tien jaar geleden zou deze vraag zijn weggelachen. Vandaag merk je overal aarzeling. Misschien was niet alleen de houding tegenover pedofilie verkeerd, maar was alles een beetje vies in de sixties en seventies.
Later zal de geschiedenis onze tijd beoordelen, maar de kritiek op het reilen en zeilen in de Oude Brouwerij zou wel eens meer kunnen betekenen dan we vandaag vermoeden. Het in ademnood verkerende Europa heeft niet langer het bevrijdende zelfvertrouwen dat het een halve eeuw geleden uitstraalde. We plooien terug. We schuwen het experiment. We vrezen het onbekende. We verkiezen langzaam maar zeker de schijnzekerheid van het puriteinse bestaan. Het verbod is belangrijker dan het genot, moralisten vinden elkaar, of ze nu Josef Ratzinger heten of Renaat Landuyt.
In het heersende discours van vandaag herken ik, paradoxaal genoeg, wat vroeger de kerk zei: Laten we niet te tolerant zijn, want niet iedereen kan verdraagzaamheid aan, en voor je het weet wordt er misbruik van gemaakt.' Van dwang kan je geen misbruik maken, van vrijheid wel. Daarom moet vrijheid worden teruggeschroefd, en dwang niet.
Wat Luc Versteylen wordt ten laste gelegd, verdient een grondig onderzoek, zeer zeker. Maar voor een terugkeer naar de moralistische tijden van weleer bedank ik feestelijk. No way.
-----------------------
Psssst
Rik Torfs doet mij denken aan al die pastoors die met hun preken de gelovigen de kerk zouden hebben uitgejaagd.
Dit gezegde is niet van mij : ik vond het bij een wereldverbeteraar die niet de wereld, maar alleen de Kerk wilde verbeteren. Derhalve diende hij niet bij zichzelf te beginnen. Dat van die minderwaardige kanselgesprekken kan ik begrijpen. Die waren meestal oerstom en oer-vervelend. Kan niet missen, want niet iedereen is even begaafd in de woordkunst. Heb ook nooit begrijpen waarom het absoluut moest : slechts één op honderd pakte en de rest ging meestal het ene oor in en het andere uit. Ik beklaag die generaties Pastoors die wel het uur van die zondagse preek met afschuw moeten hebben zien naderen. Voor mij persoonlijk is het meestal het dut-kwartiertje geworden, afhankelijk van de beziekling die uit de woorden sprak. Die ene keer dat Kardinaal Schotte bijna een half uur lang sprak voor een bomvolle kerk (Waregem) los uit de mouw, onvoorbereid, met eenvoudige woorden, toen was het niet alleen muisstil, maar zelfs ik kan nog hele gedeelten bijna woordelijk herhalen. Hij was waarlijk niet voor niets een Prins van de Kerk .Die preken moeten oorspronkelijk bedoeld geweest zijn als wekelijkse op-krich sessie voor de gelovigen ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze weer mochten worden! Zegt die boomkikker van daarstraks : de Pastoor in de Kerk moet het niveau van de TV-shows overstijgen
Zo ver is het dus gekomen, dat volgens de wereldverbeteraars, het Geloof moet kunnen concurreren met de showbiz-waarde van de kijkkast! Spijtig voor hen, maar ze hebben er niets van begrepen!
Rik Torfs is een echte Pré-Conciliaire kerkgeleerde waarmee ik niet graag als plaastteren heilige samen in een afgesloten kerk zou zijn, waar hij zijn gevoeg zal doen en mij de schuld geven : dat is een oud spreekwoord uit Hart-Vlaanderen dat ik liever niet nader omschrijf.
Nu verwacht U misschien hier over Kerkgeleerdheid meer te lezen : tekst en uitleg of zo. Nee hoor! Zo stom ben ik nu ook niet, dat ik mij durf te begeven op dezelfde onwezenlijke hoogten als waarop een hoogleraar zich beweegt : iets poneren, maar nalaten zich uit te spreken, of van de bewijzen te leveren. Vandaar dat Torfs zo goed kadreert bij de Tjeven!
Vraag : Waarom? Antwoord : Daarom!
Maar kijk Meneer de Perfesser : juist U zegt dat die tijd voorbij moet zijn!
Daarom : klaar en duidelijk : er blijkt nu ook, en minstens evenveel pedofilie buiten de Kerk te bestaan. Loochent U dat? Waarom?
Pater Versteylen en zijn madam : moeten die niet worden opgepakt : negen op de tien lopen er nog niet verjaarde feiten .
Of, en dan zou dan echt Tjeefachtig zijn : wordt hen de hand boven het hoofd gehouden? Mag hen de bek niet worden open gebroken? Niet dat we er veel van verwachten : het onderzoek is immers geheim. Maar als signaal zou dat tellen!
Ingezonden door LVB op 2011-01-16 15:38 BESTE MENSEN, WISTEN JULLIE HET AL? DE MENSEN ZIJN HET BEU!
Opvallend toch, hoe de media de mensen willen wijsmaken dat "de mensen het beu zijn". Op zaterdag 8 januari publiceerde Het Nieuwsblad een in het oog springend kaderstuk met een merkwaardige titel: "vier op de tien Vlamingen vertrouwen De Wever niet". Wat bleek? Een enquête had aangetoond dat vier op de tien Vlamingen denken dat Bart De Wever "geen akkoord wil". Daaruit de conclusie trekken dat de mensen die dit geantwoord hebben, De Wever "niet vertrouwen", is uiteraard een brug te ver.
Ten eerste zijn er de die-hard separatisten die een Vlaamse politicus pas vertrouwen wanneer hij geen akkoorden sluit met de Franstaligen. In die doelgroep is "ik denk dat hij geen akkoord wil" bijna synoniem met "ik vertrouw hem".
Ten tweede is er de groep van mensen die er van uitgaat dat het sluiten van een akkoord het uiteindelijke doel is, maar die vindt dat dit doel niet overhaast en tegen elke prijs moet bereikt worden. Ik vertrouw Bart De Wever in de mate dat hij een hogere prioriteit geeft aan het verwezenlijken van de eigen standpunten, dan aan het sluiten van een akkoord. Ik ga ervan uit dat Bart De wever een akkoord wil, maar ik hoop dat hij dat niet tegen elke prijs wil. Ik hoop dus dat Bart De Wever dat akkoord niet al te hevig wil.
Het Nieuwsblad heeft dus een serieuze steek laten vallen met zijn onjuiste titel, maar het is zeker niet de enige vorm van media-manipulatie van de voorbije weken. Maar laat ik eerst even samenvatten hoe we in de huidige situatie verzeild geraakt zijn.
GEEN REGERING ZONDER INGRIJPENDE STAATSHERVORMING
De electorale omwenteling van juni 2010 is er gekomen na 11 jaar communautaire stilstand. Van de vijf resoluties die door het Vlaams Parlement op 3 maart 1999 werden goedgekeurd, is elf jaar lang niets verwezenlijkt. De schuld daarvoor kan men op twee groepen schuiven: de Vlaamse politici die er niet genoeg aan deden om deze resoluties door te drukken, en/of de Franstalige politici die de realisatie van deze resoluties afblokten.
Pas tijdens de regeringsformatie van 2007 heeft Yves Leterme een serieuze poging gedaan om er druk achter te steken. Toen de Franstaligen de zaak bleven blokkeren, gaf hij het op en vormde hij een regering zonder communautair programma.
De Franstalige blokkering tegen meer bevoegdheden en meer verantwoordelijkheden voor de deelstaten is zo sterk, dat het enige wapen dat de Vlaamse politieke partijen hebben, de weigering is om een regering te vormen zonder minstens een gedeeltelijke realisatie van het communautaire eisenplatform. De resoluties uit 1999 kunnen pas gerealiseerd worden als deze strategie wordt volgehouden: Vlaamse partijen moeten weigeren om in een federale regering te stappen die de realisatie van deze resoluties niet minstens gedeeltelijk en op geloofwaardige wijze mogelijk maakt.
Dat was de strategie van het kartel van CD&V met N-VA in 2007, en ze mislukte toen de CD&V eind 2007 toch bezweek voor de druk, en in de federale "noodregering" onder leiding van Guy Verhofstadt stapte.
De onbuigzame houding tijdens de onderhandelingen is dus geen element van een verrottings- of verdampingsstrategie, het is een breekijzer om tot verregaande hervormingen te komen. Een stabiele regering kan er pas komen na een grondige staatshervorming. Een halve staatshervorming zal al snel aanleiding geven tot een roep om een volgende staatshervorming, en zal niet leiden tot communautaire vrede noch tot politieke stabiliteit.
Wie dus vandaag roept dat de politici snel-snel een regering moeten vormen, speelt met de politieke stabiliteit en met de toekomst van het land. En het lijkt erop dat vooral de media paniekvoetbal spelen, waarbij ze enkele marginale initiatieven (van het extreem-linkse Comac tot en met de zoon van minister De Clerck) aangrijpen om de bevolking wijs te maken dat de bevolking "het beu is".
Verder getuigt het van intellectuele oneerlijkheid en van het voeren van intentieprocessen, om het lange aanslepen van de regeringsonderhandelingen toe te schrijven aan de vermeende "onwil" van één van de partijen, met name de N-VA, om tot een akkoord te komen. Zo wekte Tom Lanoye dit weekend nog de indruk dat de N-VA een bewuste blokkeringsstrategie voert. De logica is nochtans eenvoudig, en wie vindt dat we snel een nieuwe regering nodig hebben en dat het communautaire niet belangrijk is, kan het recept toepassen of politici onder druk zetten om het recept toe te passen. Geef toe op de communautaire eisen, splits BHV, geef de deelstaten grote bevoegdheden en verantwoordelijkheden, en de onderhandelingen zullen slagen. Dat dit niet lukt, wijst erop dat het communautaire status-quo voor de Franstaligen van enorm belang is, en dat de oplossing niet zo eenvoudig is als de anti-populistische populisten ons willen voorhouden.
Paul-Henry Gendebien, Aurélie Decoene, Philippe Moureaux
Toen ik vanmiddag Aurélie Decoene van Comac aan het woord hoorde in Controverse op RTL-TVI, bleek duidelijk hoe zij het recept voor "geef ons een regering" zag. Geen staatshervorming, niet toegeven op de communautaire eisen, want "denkt u werkelijk dat iedereen die op Bart De Wever heeft gestemd, BHV wil splitsen?" Enkel Paul-Henry Gendebien zag het helder: de Belgische kloof tussen Nederlandstaligen en Franstaligen bestaat niet enkel bij de politici, maar ook in de publieke opinie, zoals de ruzie bij de Miss België-verkiezing aantoonde.
EN DAN NU ONS SPETTERENDE VRT-DEBAT
Maandagavond om 21.10u wijdt de VRT-nieuwsdienst een extra uitzending aan "de economische gevolgen van de politieke crisis". Zullen hun licht laten schijnen in de studio: professor Paul De Grauwe, baron Paul Buysse en eurocommissaris Karel De Gucht. Ik kan nu alvast voorspellen dat deze drie het roerend met elkaar eens zullen zijn: steek de staatshervorming in de koelkast (of liever, in een Comité van Wijzen, maar dat is hetzelfde) en vorm een sociaal-economische noodregering. De VRT heeft zich voorgenomen om werk te maken van de etnische diversiteit in haar programma's, maar de opinie-diversiteit op onze openbare omroep lijkt met de week te verminderen.
"Geef ons een regering" is in mijn ogen de ultieme vorm van goedkoop populisme. Alsof er een simpele oplossing bestaat voor complexe problemen. Maar de initiatiefnemers in kwestie - tot bewijs van het tegendeel een marginaal zootje - vinden zichzelf ongetwijfeld nobele populismebestrijders.
En wat met de dreiging van de "gieren" van de financiële markten, de "speculanten", die de lange regeringsvorming zouden aangrijpen om ons land financieel op de knieën te krijgen? Met het grootste privé-spaaroverschot ter wereld en een rentespread die miniem is in vergelijking met die van Spanje, Portugal en Italië, kan ons land wel enkele stormen doorstaan. Net als de mantra "de mensen zijn het beu" lijkt de slogan "de gieren cirkelen al boven ons" bedoeld om een zelfvervullende profetie te worden
-----------------------
Ho Ho Ho Lucsje! Een doelgroep die helemaal geen akkoorden wil : dat is de moedwilligheid ver voorbij, als U met die doelgroep die van het Vlaams Belang bedoelt. Dan hebt U wel van heel ver hun programma gelezen! Van zodanig ver dat het U is beginnen schemeren! Gelieve dus dringend even binnen te wippen bij Pearl! Die hebben mirakel-oplossingen tegen een zacht prijske! Het kan natuurlijk ook, dat U thuishoort bij zij die perséhet werkstuk van 1830 willen redden, om in een lichtjes gewijzigde vorm dienstbaar te blijven aan vreemde meesters.
Doet er mij aan denken dat wij eerst nog een paar landverraders moeten opknopen, om vervolgens het voorwerp van hun schurkenstreek te nationaliseren, eenmaal onafhankelijk : de banksector en de energie-sector.
Maaar over die doelgroep die ondemocratisch overal wordt buiten gehouden : het Vlaams Belang wil wel een akkoord, zelfs het allerbeste : het finale akkoord. Het wil daarenboven met die van over de taalgrens in de beste nabuurschap verder leven, maar niet meer onder hetzelfde dak, waar ZIJ zeggen wat WIJ wel of niet mogen doen .
Als U nu eens moest helpen om deze idee te promoten : zorgen voor een definitieve en blijvende oplossing. Willen zij achteraf aansluiten bij Frankrijk? Voor ons niet gelaten, mis zij afzien van alle gebiedsroof, huidige en toekomende. Hun burgers die in het verleden reeds misbruik gemaakt hebben van onze gastvrijheid (De Rand) kunnen altijd Heim ins Reich Wij van het Vlaams Belang zijn gaarne bereid hen stuk per stuk uitgeleide te doen. Daar hebben wij al ons keukengerei voor veil!
Voor de jongskes die deze beeldspraak niet door hebben : ooit heette zoiets in de volksmond scharminkelen. Schandaal rammelen als U wilt. Zoals vroeger een overspelig koppel (bij duister) wed ingehaald met ketelmuziek en slaande strom .Een flard van zon gebruik is overgebleven in de sliert rammelende conserve-dozen die soms ongezien aan de achterbumper van een pas getrouwd koppel wordt vast gebonden en voort gesleept.
Slimme cameras : Bart wil ze in Antwerpen op de invalswegen, want, zo lezen we (elders) die van Turnhout hebben dat ook en sindsdien is de criminaliteit binnen de stadsmuren enorm toegenomen. Curieus, hé, maar dat doet mij denken aan de efficiëntie van de Regeringsonderhandelingen. Die zijn goed hoor, maar komen op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats en met de verkeerde mensen. Net zoals in Turnhout stijgt de koorts, en raken de burgers in paniek, in plaats van de criminelen .
U hebt natuurlijk wel een punt over de fameuze Vlaamse Resoluties van 1999, die een minimum programma zijn, nog een punt over het populisme van de populmisten-bestrijders en een bijzonder groot punt over de BRT-Weg Ermee. Maar ben ik nu onbeleefd om aan te stippen dat precies daar het schoentje wringt : eerst een minimum-programma schrijven (De Resoluties), dan verschieten voor hun durf, om vervolgens te beginnen onderhandelen over welke punten er onderhandeld moet worden. Dat is uw computer willen doen draaien met behulp van een koppel kruiwagenwielen!
Iemand ie zelf recht in zijn schoenen staat, zegt : na 180 jaar is ons geduld op : wij willen af van jullie gezeik en we willen proberen daar samen uit te geraken. Wij zijn te spreken (in t Vlaams) op die plaats van dit uur tot dat uur. Komen jullie niet, even zo goed goede vrienden! Dan doen we het op onszelf!
Moesten jullie ons dat willen beletten, dan zullen jullie moeten beginnen schieten! Dààààg! En de groeten aan de Vrouw!
En Brussel?
Niet goed geluisterd zeker?! Zo lang jullie geen restitutie doen van ons grondgebied, houden wij de knip op de beurs. Kom ne keer terug als jullie die boodschap beginnen door te krijgen.
Dàààg flauwerikken. Onze tijd is op : we moeten weer aan het werk!
OVER EEN SLECHT KARAKTER EN EEN MOOI KLEIN TJEEFJE
.
OVER EEN SLECHT KARAKTER EN EEN MOOI KLEIN TJEEFJE
Tjeef en Belgicist tot in de kist!
-----------------------
Voor de weinige lezers van deze blog die nog geen vaste bezoeker zijn van de blog van onze goede vriend http://blog.seniorennet.be/guvaal/ heb ik de moeite gedaan zijn verhelderende bijdrage over de resultaten van de laatste BOB-campagne te helpen verspreiden.
Deze resultaten zijn zeer verhelderend en verdienen het inderdaad zoveel mogelijk verspreid te worden. Te meer daar iedereen en passant iets bijleert over de Belgische rekenkunde. Surrealistisch is het juiste woord en dat bewijst dat men (ik val ocharme in herhaling) met gemiddelden ook maar alles kan bewijzen wat moet bewezen worden. Een jager die 2 schoten lost op een duif, een er voor en een er achter, heeft gemiddeld die duif dood geschoten, die alsdan dapper verder vliegt.
Guvaal merkt op dat de Tjeef Schouppe maar de uitslag geeft van 96% controles, in plaats van 100% (70%+23% + 3% resp. voor Vlaanderen, voor Wallonia en voor Bruxelles). Het is precies op dat punt van die 4% dat ik Guvaal wil pakken voor zijn slecht karakter (waarom moet alles ook zo juist zijn!), terwijl die 4% ook meteen de redenen zijn waarom ik zijn werkstukje voor verdere verspreiding heb overgenomen. Op die manier kunnen de vertrouwelijke inlichtingen waarover ik in het buitenland beschik, zonder meer openbaar gemaakt worden, terwijl de doorgaans goed ingelichte bronnen onbekend kunnen blijven.
De laatste 4% controles zijn namelijk deze uitgevoerd bij politici en hun vriendenkring. Hierover wordt niet gecommuniceerd, noch over het percentage zatterikken, noch over de plaatsen waar er controle werd uitgevoerd. Zulks in s Lands belang en ter vrijwaring van de reputatie van de Dynastie.
Schouppe heeft dit gegeven, als Tjeef met jarenlange ervaring in Staatszaken, niet willen bekend maken, om noch de communautaire onderhandelingen te willen belasten, noch de gezondheidstoestand van de moeder van VandelanotTe te schaden. Ook al wellicht omdat zijn eigen naam er te dikwijls in voorkwam .
-----------------------------------
WIe er een beetje ervaring mee heeft, weet dat Belgische peilingen en statistieken een verborgen agenda hebben. Om maar een voorbeeld te geven: de laatste controle op de kwaliteit van ons onderwijs verwees België naar de middenmoot, terwijl in werkelijkheid het Vlaamse onderwijs piekt en het Franstalige bijna helemaal achteraan hinkt. Met de statistieken van de laatste Bob campagne is het weer van datzelfde. Uit die statistieken, die gingen van 26 november van vorig jaar tot 10 januari van dit jaar, blijkt nl dat 3,6% van de gecontroleerde Belgische chauffeurs te diep in het glas had gekeken. Als we dat verhaal vertalen naar de gewesten, blijkt dat het cijfer in Vlaanderen slechts 3,2% is, in Wallonië bijna 5% en in Brussel net geen 10%. Dat is een hemel van verschil en dat is nog niet alles. Staatssecretaris van Verkeer, Schouppe, de man die de rood-witte autokentekens opnieuw uitvond omdat madame Mille-njet het geel te Vlaams vond, die "moedige" man moest toegeven dat bijna 70% van de controles in Vlaanderen genomen werden, t.o.v. slechts 23% in Wallonië en amper 3% in Brussel*. M.a.w. de Vlamingen leefden weer eens de wet na en werden voor de zoveelste keer het kind van de rekening. De francofonen, die geen kans voorbij laten gaan om ons, Vlamingen, in het buitenland verdacht te maken, blijken de grootste rijdende dronkaards te zijn en zo het grootste gevaar te betekenen voor de samenleving. De geschiedenis herhaalt zich nog maar eens. Tenslotte nog dit: die politie, die in Wallonië en Brussel te weinig haar werk doet, is dezelfde die extra geld krijgt toegeschoven van de flitspaalboetes die in Vlaanderen worden geheven. Het gaat niet goed in dit landje. Raar, he?
* Hoe bekwaam die Schouppe is, blijkt nog eens uit het samentellen van zijn percentages. Met 70+23+3 kom ik nl aan 96, hij aan 100
----------------------------
Pssst
Opgepast voor bombrieven!
Ter attentie van Guvaal : de aangetekende brief die U morgen zal worden aangeboden : NIET AFHALEN !!!! want deze bevat de mededeling dat U geschrapt wordt van de civiele lijst als in aanmerking komende onderdaan voor een Lint(je) in de Leopoldsorde.
Dat U verhuist naar de kop van een andere lijst, deze der V.V. (Vlaamse Ver-eremerkten) zijn zorgen voor morgen. Of voor overmorgen, als de onderhandelingen voor de Totale Splitsing zijn ingezet. Onder de leiding van de kleinzoon van Bart I?
There is somthing rotten in the State of Danmark :
men is wel verplicht zoiets te denken, als men de uitdrukking van de Koninklijke Chamateur-Arrangeur VandelanottTe bij het mislukken van zijn zending hoort debiteren, precies alsof hij een optreden had in de Koninklijke Schouwburg. Koning Victor Emanule II van Italië zei toen (1943) in gelijkaardige omstandigheden tegen Mussolini slechts één woord: Tragediante maar toen Mussolini begon te jammeren, wijzigde hij zijn antwoord al vlug in Comediante Wat Albert II van Sex en Coburg geantwoord heeft, weten we niet. Dat is misschien, net als bij Mussolini, voer voor zijn biografi. Albert II weet zeer goed dat V.Emanule II, de schoonpa van zijn Tante Marie-Josée van België, net zoals hijzelf met een II achter zijn naam, maar een paar weken meer te gaan had als Koning Van Italië .
Maar dat is een ander verhaal. Nu bijna 70 jaar na de overhaaste vlucht van de Savoyes die amper 73 jaar de kroon van het ééngemaakte Italië hadden gedragen, mogen de kleinkinderen-erfgenamen druppelsgewijse weer de voet op Italiaanse bodem zetten.
Dat van die paarden die naar de drinkplaats geleid worden, maar niet verplicht kunnen worden te drinken .Is wel enigszins een andere dimensie, maar het toont de hulpeloosheid van onze dirigenten .
De volgende keer kan hij uitroepen, ook al een oud Engels gezegde :A horse! My kingdom for a horse(ook uit Hamlet!) want die tuinman, wit van schrik, moet voor de avond in Ispahan zijn .
Dan gaan de blikken naar het Hoge Noorden.
Denemarken:
daar is de rottigheid ons een stapje voor : ze is al doorgedrongen tot in de Rechtbanken en zelfs tot in de Koninklijke Bibliotheek. Zie hieronder ..Bij ons steekt het alleen nog maar .onder de oppervlakte.
Maar (zie hieronder): Is lam, mô slim! Dat van die sjoemelnde reporters is dus geen exclusiviteit van de BRT. Valse geweerschoten in een reportage betekenen wel het op non-actief gezet worden, ogenschijnlijk, maar op YouTube valse filmpjes plaatsen, dat is ..een vergissing
Weet U nog de hoernalist die met verborgen camera een onthaalmoeder strikte die Hitler fotos aan de muur had? Wel : dezelfde man paste voor het gemak ook de truc van de geweerschoten toe. Anders gezegd : wat was er waar van die onthaalmoeder, en wat was erbij gefantaseerd?
Al vliegt de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel .
---------------------------------
Het moderne islamisme is een radicale ideologie
Een historicus moet wegens denigrerende opmerkingen over de islam voor de rechtbank verschijnen, terwijl islamisten een bijeenkomst houden in de Koninklijke Bibliotheek. Er klopt iets niet in Denemarken.
Door:Henryk M. Broder De publicist Lars Hedegaard steekt zijn mening niet onder stoelen of banken. »Het moderne islamisme, zoals dit door de meeste Deense imams wordt vertegenwoordigd, is geen religie, maar een politieke ideologie in de traditie van het communisme en het nazisme.«
In 1942 in Horsens bij Århus geboren, kan hij zich de tijd vlak na de oorlog nog maar vaag herinneren, toen de Denen zich ervan bewust werden dat er ongeveer 6000 vrijwilligers aan Duitse zijde in de Waffen-SS hadden gevochten. Zijn ouders hadden alleen maar verachting voor de »collaborateurs«. En de »nieuwe collaborateurs«, zegt Hedegaard, zijn tegenwoordig diegenen, die bij de islamisten in t gevlij trachten te komen, zoals de hoofdredacteur van het dagblad »Politiken«, Toeger Seidenfaden, die zich in 2010 ten overstaan van de hele wereld bij de moslims verontschuldigde voor de Mohammed-karikaturen, die in de concurrerende krant »Jyllands-Posten« waren verschenen.
Hedegaard heeft geschiedenis gestudeerd, de verzamelde werken van Marx en Engels in de originele versie gelezen en was een tijdje actief in de Socialistische Arbeiderspartij. »Ik ben nog steeds marxist«, zegt hij, tenminste wat het »gebruik van de marxistische maatschappijanalyse« betreft. In 2004 richtte hij de »Maatschappij voor persvrijheid« als tegenpool van het Deense PEN op, de »waakhond van de politieke correctheid«. De »Trykkefrihedsselskabet« heeft intussen meer dan duizend leden, driemaal zoveel als de PEN-club.
Een jaar daarvoor, in 2003, publiceerde Hedegaard met twee coauteurs het boek »In het Huis van de Oorlog Hoe de islam het Westen kolonialiseert« (I krigens hus: islams kolinisering af Vesten«). In 2009 verscheen het vervolg: »1400 jaar oorlog de islamitische strategie«.
»Vrouwen als broedmachines« In december 2009, een paar dagen voor Kerstmis, kreeg Hedegaard bezoek van twee journalisten, die een informeel gesprek met hem wilden voeren, dat niet bedoeld was om te worden gepubliceerd. Een dag later stond het gesprek op het Internet. Daarin waren ook zinnen te beluisteren als: »Zij (de moslims) verkrachten hun eigen kinderen« en »Vrouwen in de islam hebben geen waarde, behalve als broedmachines.«
Zoiets geldt ook in het radicaalliberale Denemarken als grensgebied. Niels-Erik Hansen, de leider van een door de regering gefinancierde NGO die racistische voorvallen in Denemarken registreert en aan de VN meldt, diende een aanklacht bij de politie in, die na een kort onderzoek van de situatie een gerechtelijk vooronderzoek startte wegens »haat zaaien«, volgens paragraaf 266b van het Deense wetboek van strafrecht. Het proces zal binnenkort plaatsvinden voor het kantongerecht van Fredriksberg, een zelfstandige gemeente binnen Kopenhagen. Mocht Hedegaard veroordeeld worden, dan kan hij twee jaar gevangenisstraf krijgen.
Alle islamitische staten in een kalifaat verenigd
Dit alles wetende, richten we ons op het tweede gedeelte van het verhaal. Hizb ut-Tahrir is een in 1953 opgerichte radicaalislamitische organisatie, die heel openlijk het doel nastreeft om alle islamitische staten in een kalifaat te verenigen, waarin de sharia dient te gelden voor moslims en niet-moslims. In Duitsland heeft Otto Schily de »Partij van de islamitische bevrijding« in 2003 verboden. In Denemarken mag deze zich vrij ontplooien.
Daar doet op dit moment een oproep van Hizb ut-Tahrir de ronde tot gewapend verzet tegen de inzet van Deense, Zweedse en Noorse soldaten in Afghanistan, geïllustreerd met beelden van grafkisten in Deense, Zweedse en Noorse kleuren. De officiële woordvoerder van de organisatie voor het Scandinavische gebied, Chadi Freigeh, gaf een interview aan de Deense radio, waarin hij o.a. zei: »Als er iemand verantwoordelijk is voor de dood van Deense soldaten, dat zijn het de Deense politici, die hen koelbloedig op een missie gestuurd hebben die alleen de strategische interesses van de Amerikanen in de regio dient.«
Tot zover is de inwonende logica van Hizb ut-Tahrir nog te volgen. Wie tegen hen is, heeft automatisch ongelijk. Moeilijk wordt het pas wanneer men hoort, dat de »Partij van de islamitische bevrijding« heeft uitgenodigd tot een debat over de oorlog in Afghanistan. De bijeenkomst moet in de »Zwarte Diamant«, het huis van de »Royal Library« in Kopenhagen, plaatsvinden. Dat is ongeveer net zoiets als wanneer de NPD uitnodigt tot een manifestatie in het »Huis van de Duitse historie«. Als je de Deense homepage van de organisatie aanklikt (www.hizb-ut-tahrir.dk/new/), komt je onmiddellijk een goed gemaakte flyer tegemoet. De site is professioneel vormgegeven, het Deens perfect. In dat opzicht zijn de islamisten van Hizb ut-Tahrir uitstekend geïntegreerd.
Islamisten in de Koninklijke Bibliotheek
Nadat de laatste dagen van december een islamistische aanslag op het gebouw van »Jyllands-Posten« in het centrum van Kopenhagen werd verijdeld, vinden enkele Denen het een nogal vreemd idee dat een islamistische organisatie, die openlijk oproept tot het afknallen van Deense soldaten, dit uitgerekend onder het dak van de »Royal Library« mag doen. Haar directeur, Erland Kolding Nielsen, heeft tegenover «Jyllands-Posten« toegegeven dat hij »niet genoeg« over Hizb ut-Tahrir weet om ze niet in zijn huis toe te laten. Toen hem werd gevraagd of hij ook aan neonazis zou verhuren, antwoordde hij: »Dat is een goede vraag.«
Dus zal er op 21 januari in de »Royal Library« een »discussie« plaatsvinden over hoe men Afghanistan kan bevrijden van de Deense bezetting. Het resultaat is net zo duidelijk als de baan van een geweerkogel. Drie dagen later, op 24 januari, zal Lars Hedegaard voor de rechtbank staan, omdat hij enkele denigrerende opmerkingen over de islam heeft gemaakt. Er klopt iets niet in Denemarken.
Tiens!: bestaan er dan geen zichtbare resultaten over de hier besproken broedmachines? Akkoord, de uitdrukking is niet zo hoiffelijk, maar s nacht inbreken bij een cartoonist gewapend met mes en halbijl : getuigt zoiets van veel hoffelijkheid?
Over het verkrachten van de eigen kinderen : tja, als daar geen bewijzen voor zijn, wordt dat beter niet gezegd. Maar als het niet waar is, waarom is er dan iemand die het schoentje aantrekt? Groepsbelediging, zegt U? Ja? Een in groep aangemerkt worden als honden apen en varkens : dat is als liefkozing bedoeld waarschijnlijk .En wacht eens : als er in Antwerpen zoveel maagdenvliezen moeten hersteld worden : zijn er dan zoveel verkrachtingen die allemaal buitenshuis gebeurd zouden moeten zijn? Stemt dat getal zo wat overeen met de politierapporten over verkrachtingen?
Samengevat : vòòr de Islam-invasie had niemand reden om dergelijke taal te gebruiken. Of had de Overheid liever dat de Europeanen ook met bommen begonnen om zich te verweren?
Voor de syndicaten nog erger nachtmerrie dan de Etna op Sicilië
--------------------------
N-VA krijgt volle laag
(=Standpunt dS)
BRUSSEL - Na de kritiek van Europees commissaris Karel De Gucht op de onderhandelingen schieten ook de vakbonden met scherp. Het N-VA-voorstel om de RVA te splitsen is dood en begraven.
Het ABVV publiceerde gisteren een bijzonder kritische brochure over wat N-VA op sociaal-economisch vlak in petto heeft'. De partij wil de solidariteitsinstrumenten van de werknemers afbouwen', staat er. Onze sociale zekerheid, het arbeidsrecht, het federaal sociaal overleg,... Terwijl onze sociale zekerheid onze dijk is tegen sociale overstromingen.'
De kritiek komt boven op een scherpe blog van ACV-voorzitter Luc Cortebeeck, die het N-VA-voorstel om de RVA te splitsen zwaar op de korrel nam. Wie daaraan begint, maakt het systeem helemaal kapot. De uitkeringen worden dan compleet onbestuurbaar', zegt Cortebeeck. Hij noemt het voorstel van de N-VA ronduit beschamend'. Een zorgvuldige afweging van baten en kosten zal de communautaire scherpslijpers wellicht worst wezen. Het gaat niet om de baten, maar eenvoudig om het schaden van de werklozen.'
En dan is er ook nog Europees commissaris Karel De Gucht (Open VLD). Die suggereerde gisteren om desnoods een staatshervorming en een regering zonder de N-VA te maken. De Gucht zegt dat hij de enorme pleinvrees om het zonder de N-VA te doen', niet begrijpt.
De kritiek verandert niets. Open VLD-voorzitter Alexander De Croo zegt dat De Gucht in persoonlijke naam sprak en dat zijn partij de N-VA in de volgende federale regering wil. CD&V-voorzitter Wouter Beke noemde de kritiek van De Gucht totaal irrelevant'. De N-VA noemt de kritiek van de vakbonden dan weer zeer betreurenswaardig'. De vakbonden spelen altijd in de kaart van de Franstaligen', klinkt het. Zij zijn de feitelijke doodgravers van dit land en van de welvaart van de Vlamingen.'
Toch lijkt het N-VA-voorstel om de RVA te splitsen intussen dood en begraven. Ook de werkgeversorganisatie Voka, door De Wever ooit schertsend zijn baas' genoemd, vindt de splitsing niet nodig'. Waar dan wel verdiept kan worden, is allerminst duidelijk. Het triumviraat heeft na een ijzige vergadering woensdagavond technische werkgroepen aan het werk gezet om de gemoederen te laten afkoelen. Pas maandag komen ze opnieuw bijeen.
--------------------------
Reacties
Op 14 januari 2011 omstreeks 00u14, zei Arjan Eskeland, Linden:
Wanneer is dit krankzinnige systeem eigenlijk begonnen waarbij vakbonden een soort ondemocratische schaduwregering zijn gaan vormen? Zijn beleidsvoorstellen tegenwoordig per definitie onhaalbaar als de vakbonden niet akkoord gaan? In dat geval kunnen we ook gewoon verkiezingen en regeringsvorming overslaan, lijkt mij, en gewoon de grote vakbonden rechtstreeks een links beleid laten vormen. Dan hoeft niemand nog te doen alsof het gewone volk iets te zeggen heeft in dit land, en besparen we een hoop geld.
Op 14 januari 2011 omstreeks 00u21, zei Dirk Bosmans, Bazel:
Zeer goedkope kritiek, De Gucht op kop. De partij die niet meer wil regeren roept op om een regering zonder N-VA te vormen, zodat alle andere partijen zich ook kapot regeren zeker. De RVA zegt dat ze niet kan splitsen, want dan zijn er 3 RVA's. Als dat een argument is, dan moeten ze dringend samengaan met de Nederlandse en de Luxemburgse werklozenkas. En ABVV en ACV-er Cortebeek gaan inderdaad heel kort door de beek als zij zeggen dat splitsen neerkomt op afschaffen. Of splitsen verstandig is, weet ik niet, maar de tegenargumenten zijn alvast waardeloos; als er geen betere zijn, zal splitsen wel de beste keuze zijn zeker?
Op 14 januari 2011 omstreeks 00u20, zei mario V., Nieuwkerken-Waas:
Leg er snel een cordon rond. Dat kan dan na enkele jaren terug als een boomerang in jullie gezicht vliegen..
----------------------------
Commentaar.
Ik sluit mij volledig aan bij deze drie voorgaande sprekers. De zaak is no means niet beter te verwoorden!
IS DE BELGISCHE KERK WEL GEDIEND MET EEN ZALIGE PAUS?
IS DE BELGISCHE KERK WEL GEDIEND MET EEN ZALIGE PAUS?
De Nova Huta kathedraal in Krackau
Aangezien het, buiten wat geblaat, stil is in de polletiek, even etwas plaudern in kerkelijke wisjewasjes. Misschien in het vooruitzicht dat er ooit op de TV quizen komen die hun inspiratie uit ons rijke kerkelijk verleden halen?
Baat het niet, dan schaadt het niet.
Het moeten niet altijd personen zijn, die al een paar 100 jaar overleden zijn, die tot voorbeeld gesteld worden .Want!
Doen die van Rome toch wel weer hun eigen gedacht, zeker!Niks overleg met Rik Torfs, noch met Danneels. En al zeker niet met Jürgen Mettepenningen of met het rectoraat van de KUL !!! Men zal in Rome, waar Benito Mussolini ooit de plak heeft gezwaaid, Paus Woytilla tot de Eer der Altaren verheffen! Stel U voor : een aartsconservatieve zedenpreker die tegen alles was dat progressief oogde : tegen abortus, tegen euthanasie, tegen condooms, kortom tegen alle zegeningen van de Seksuele Revolutie . Stel U voor : seks mocht alleen maar voorkomen in het huwelijk : niet op het werk, niet in de school, niet in de sacristie, niet in de sportzaal : wat wist een geestelijke daar nu van!
Daarom zeggen we, in samenspraak met Staf Niemegeers : weg met die reactionairen!
Dat ze het Hem, de Polak, al sinds Nova Huta (*) en Gomulka nooit vergeven hebben dat Hij het communisme weerstaan heeft, ja zelfs er de doodgraver van werd, weten alleen nog de ouderen, en dat willen de media best zo houden! Daarom is het nuttig hier een oud artikel uit Readers Digest in herinnering te brengen, uit de tijd dat Woytila alleen nog maar de Aartsbisschop van Krackau was. Toen waren de berichten van achter het IJzeren Gordijn zeldzaam, weet U nog?
Toen was godsdienst nog opium voor het volk. Maar Woytilla liet zich niet in de hoek drummen. Het was een Herder met een Leeuwenhart! Dat was al zo sinds hij moest benoemd worden tot Deken : volgens de KP was hij de man die het NOOIT mocht worden, maar hij werd het. Als Bisschop zou hij nooit benoemd geraken, maar weinige tijd later, tot afgrijzen van de Partijleiding, werd hij zelfs Bisschop van Krackau. Hun eigen kandidaat kregen nul op het request .Woeitilla kreeg hij zijn zin : een nieuwe kathedraal bouwen in deze geïndustrialiseerde miljoenenstad. Er kwam een bouwvergunning na veel tegenstand, maar er was geen geld voor de bouw, er waren geen bouwmaterialen en zeker geen arbeidskrachten. Toen kwamen vrijwilligers bijeen, kochten met hun weinige spaarcenten de bouwstoffen, en gingen, na de werkuren, vrijwillig aan de slag op de bouwwerf. De autoriteiten konden alleen maar tandenknarsend toekijken tot de kathedraal in een minimum van tijd klaar was .
Net toen het gebouw af was, werd Woytilla tot Aartsbisschop benoemd, maar moest Krackau al gauw verlaten, omdat Hij, tot stomme verwondering van de Poolse autoriteiten, tot Paus werd verkozen. Zijn uitreisvisum namelijk hadden zij hem zo lang mogelijk onthouden
Toen Hij stierf, schoven de mensen dag en nacht, zonder onderbreking aan voor een laatste groet. Iedere dag nog schuift het publiek in dichte drommen aan, in de crypte onder de Sint Pieter in Rome : met zachte dwang wordt er belet dat de mensen halt houden om op het graf te bidden. Wat bloemen en een stille eenvoudige grafsteen, nog eenvoudiger dan de man zelf was.
Natuurlijk zijn er bij een zaligverklaring veel halfzachte nevenverschijnselen die dik in de verf gezet zullen worden door de media, want die wensen zeker niet stil te staan bij de essentie.
Want deze vraagt een inspanning : het willen inzien dat Woytilla als voorbeeld kan gezien worden voor het vechten en het volhouden. Weer missen we Kardinaal Jan Pieter Schotte, de Dauphin, gestorven voor hij tot Paus kon worden aangeduid, de wens van Woytilla, die de Vlamingen uit de eerste hand had leren kennen, kort na de oorlog toen hij in het land was.
En nu moeten Niemgeers , Versteylen, en vooral Danneels, de mislukte pauskandidaat tegen Ratzinger, het nog meemaken, dat Mgr Léonard, in de schaduw van dergelijke voorvechter, de kudde mag terugbrengen naar de ware schaapstel. Meer nog, Mgr Léonard zal die dag nadrukkelijk aanwezig zijn op het St Pietersplein.
Weet U trouwens, dat Pater Damiaan bij Woytilla een goede bekende was? JaJa, die Vlamingen : hij kon er goed mee overweg. Dat wist Deken Valeer De Schacht, letterkundige, uit Kortrijk, een oud-medestudent van Hem, en Kardinaal Gustaaf Joos, titelkardinaal van de Ieperse kathedraal, ook al een oude vriend van Woytilla, die niet eens de middelen had om zijn kardinaals-rode garerobe te betalen .
Toen hadden wij korte tijd 3 Kardinalen : Schotte in Rome, Joos in Gent en wie was die derde weeral?
------------------------------------
Johannes-Paulus II op 1 mei zalig
Paus Benedictus XVI verklaart op 1 mei zijn populaire Poolse voorganger Johannes-Paulus II (1978-2005) zalig, zo heeft de prefect van de Congregatie voor Zalig- en Heiligverklaringen, kardinaal Angelo Amato, vrijdag in Rome bekendgemaakt.
Benedictus heeft als opvolger van Karol Wojtyla vrijdagochtend het decreet ondertekend ter zaligverklaring. De feestelijke ceremonie is voorzien voor de eerste zondag na Pasen.
Eerder had de Congregatie een aan de Poolse paus toegeschreven wonder gevalideerd: de wonderbaarlijke genezing door zijn tussenkomst na gebeden van de 44-jarige Franse zuster Marie Simon-Pierre Normand van de ziekte van Parkinson, waaraan ook de katholieke leider leed. Het mirakel deed zich enkele maanden na zijn dood op 84-jarige leeftijd op 2 april 2005 voor.
Het proces tot zaligverklaring werd zeer snel opgestart en was in een recordtempo rond na het einde van het 27-jarige pontificaat van Johannes Paulus II, en werd tijdens zijn uitvaart al door talrijke gelovigen geëist. In plaats van de gebruikelijke vijf jaar startte de procedure al twee maanden na zijn dood. De volgende stap is, mits een tweede wonder, een heiligverklaring.
Mijn titel laat het al vermoeden, denk ik : hier liggen voetangels en schietgeweren. Al moet ik toegeven dat het dorp Poesele, deelgemente van Nevele (zie afbeelding hierboven met geboortehuis Barones Monika Van Paemel) een der vredigste dorpjes is in Vlaanderen. Cyriel Buyse (Het Gezin van Paemel) werd nooit baron, noch werden de Gezusters Loveling dat ooit.
Voilà, daar ligt de eerste voetangel al geklemd rond Uw been : als iemand geadeld wordt door de Coburgers, dan is er voor Vlaanderen ronduit stront aan de knikker. Barones Monika Van Paemel was de voorgangster-voorzitster van Geert van Istendael, ook zeer progressief, die het in onderhavig werkstuk van zijn hand in dM, waar anders, heeft over zijn eigen afscheid als voorzitter van PEN en dat afscheid belicht met de kaars als lichtbron en zoeklicht, bij gebrek aan een betere lichtstraal.
De tweede voetangel (die U nog kunt vermijden door niet verder te lezen), is dus de reeds vermelde schrijver Geert Van Istendael. De man heeft zijn kwaliteiten, maar is voor ons ietske te nauw verbonden met de kwalijke reuk van de Reyerslaan. Al moet ik toegeven dat op die reputatie uitzonderingen zijn. JP Rondas, bijvoorbeeld. Die is dan ook geen kaars, maar een vuurtoren in de duisternis. Die man moet uitzonderlijke talenten hebben, dat hij nog niet gedefenesteeerd werd, of gerattenvergiftigd à la Leterminator .
Zo komt U dan nu terecht bij, neen, niet bij een der schietgeweren van dit stukje, maar bij het schietkanon er van. Want nu moet ik, heel even maar, stoefen op de 0000, de Onnozele Overbodige Openbare Omroep, voorgesteld niet door 4 x de letter O, maar door 4 x het cijfer NUL. Zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan. Want zij verdedigen, uiteraard nu ook weer, met de nodige ingebouwde censuur, de absolute vrijheid van meningsuitdrukking. En daarvoor staat, sinds 1920 al, de PEN van Van Istendael model, lang voor deze geboren werd. Zie stukje uit Wiki, hieronder (laatst)
P.E.N. = Poets, Esseyists, Novelists
De 0000 toeteren hoog van de toren over de vrije meningsuiting, maar papegaaien al subiet dat volgens de Linxe Kerk, gevolgd door Europa , de Hongaarse centrum-rechtse regering hun vrije meningsuiting aan banden wil leggent. Waarbij ze wel nalaten die beperking nader te omschrijven : het volstaat dat zij dat denken, opdat het zo zou zijn .
Eenzelfde redenering over de persvrijheid in bvb Cuba werd nog niet gehoord. Zodat hier, na voetangels en schietgeweren, ook duidelijk sprake is van twee maten en twee gewichten .
----------------------------------
Het woord, een staatsgevaarlijk wapen
13/01/11, 08u55
Geert van Istendael neemt afscheid als voorzitter van PEN Vlaanderen. Van Istendael heeft in David Van Reybrouck een opvolger gevonden als voorzitter van de auteursvereniging PEN Vlaanderen. Met deze bijdrage neemt hij afscheid.
Mijn voorzitterschap van PEN is voorbij. Het heeft drie jaar geduurd. Straks zal ik vierenzestig zijn. Je mag de jongere generatie niet in de weg staan.
Dat wil nu ook weer niet zeggen dat je de ervaring van oudere generaties moet verwerpen, zeker niet in een tijd als de onze, nu snelheid een deugd is en verandering het teken van opperste wijsheid. Dictatoren wissen graag het verleden uit. Technocraten, CEO's en politici die ons willen inpeperen dat er geen alternatief is, bezondigen zich eigenlijk aan hetzelfde. Het verleden is per definitie anders dan het heden. Wie een beetje op de hoogte is van het verleden, kan zéér vervelende vragen stellen over het heden.
Drie jaar geleden was het de bedoeling het bestuur van PEN te verjongen. Dat is gebeurd en wel drastisch. Nu én voorzitter én ondervoorzitter én penningmeesteres opstappen, zakt de gemiddelde leeftijd van de bestuursleden dramatisch. Mijn kroonprins is zo oud als mijn zoon. Goed zo. Maar er doet zich een ander probleem voor: op één na zijn alle bestuursleden mannelijk. Zoiets kan PEN zich echt niet permitteren. Ik heb er alle vertrouwen in dat de jonge garde dat zal veranderen.
De afgelopen drie jaar was PEN Vlaanderen goed zichtbaar in de media: in deze krant bijvoorbeeld, in De Standaard ook, we kwamen op de radio en je kon ons vinden op de elektronische fora. Het kan nog beter, het zal nog beter en dat is helaas ook nodig. Want het gaat niet goed met de vrijheid van meningsuiting.
Een voorbeeld uit eigen land: dat een schrijver werd weggebruld door een handvol religieuze fanatici, heeft me diep geschokt. Wie dat nog maar tien jaar geleden voorspeld zou hebben, die hadden we gewoon weggelachen.
Een buitenlands voorbeeld: de woedende reactie van het officiële China toen de Nobelprijs voor de Vrede werd uitgereikt aan een oud-voorzitter van de onafhankelijke Chinese PEN. Wie dacht dat economische bloei en vrijheid van meningsuiting onlosmakelijk met elkaar verbonden waren, zal zijn mening moeten herzien.
PEN Vlaanderen is naar de scholen gegaan met de actie Gekooid. Jonge Vlamingen willen weleens vreemd opkijken als je hun vertelt hoe staatsgevaarlijk een versregel of zelfs maar een woord kan zijn, zeker als je het ook bewijst met namen, gezichten, stemmen.
PEN Vlaanderen werd geraadpleegd door de EU. Ons werden vragen gesteld over de vrijheid van meningsuiting in Turkije. Wij hebben daar schrijvers geadopteerd. Een van hen, Hrant Dink, is helaas op straat doodgeschoten.
Ik ben naar een paar wereldcongressen van PEN gegaan. Je maag keert om als je de gruwelverhalen hoort van schitterende schrijvers en journalisten, over politieverhoren, marteling en moord, in Guinee of Wit-Rusland of elders - blijkbaar is een woord, een zin, een sprookje, een rijm nog steeds een afschuwelijk wapen. Toch in de ogen van wie graag macht misbruikt. Het werk dat ons comité voor gevangen schrijvers verzet, kan wereldwijd rekenen op grote waardering. Afgevaardigden uit grote landen als de VS of Frankrijk vragen zich vaak af hoe een kleine, bescheiden mevrouw van PEN Belgium Dutch Speaking, want zo zijn wij internationaal bekend, en haar medestanders het allemaal voor elkaar krijgen. Ze vroegen het zich al af toen Monika van Paemel nog onze voorzitter was en, ik noem maar één ding, vervolgde schrijvers uit verscheurd Joegoslavië met raad en daad hielp in hun donkerste dagen.
Kritisch pragmatisme PEN Vlaanderen heeft de samenwerking met PEN Nederland versterkt. Dat lijkt me niet meer dan logisch - wij werken in één enkel taalgebied. Op onze disputen discussiëren we over de verhouding tussen religie en literatuur of worden de grenzen van de vrije meningsuiting bediscussieerd. Wij wonen niet in ivoren torens.
Schrijvers uit de hele wereld kijken verlangend uit naar een verblijf in onze PEN flat in Antwerpen. Een kleine kamer, een hartelijke ontvangst, praktische hulp, veeltaligheid: allemaal het werk van, alweer, één bescheiden mevrouw en een paar medestanders.
''Ne zanger is een groep', we kennen allemaal die magistrale zin van Wannes van de Velde. Ook een PEN-voorzitter is een groep. Mijn bestuursleden werken zich uit de naad. Zonder hen was ik niets geweest. Nog geen voddenpop. Botst het af en toe? En wat dan nog? Hoe zou een mens zich PEN kunnen voorstellen zonder botsende ideeën?
Ik heb David van Reybroucks werk al bewonderd vanaf zijn eerste boek, De plaag. We hebben samengewerkt in het Brussels Dichterscollectief, aan de Europese grondwet in verzen. Toen werd me duidelijk dat hij goed kan organiseren en dat hij mensen kan bezielen, ja, dat ouderwetse woord is hier op zijn plaats. Ik dacht: die moet mij opvolgen bij PEN.
Later praatten we over het verschil tussen zijn en mijn generatie. Hij was een voorstander van kritisch pragmatisme, zei hij. Mijn generatie was die van de compromisloze kritiek. Daarna werd natuurlijk het ene compromis na het andere gesloten. Jaren geleden heb ik eens geschreven dat kinderen hun ouders opvoeden en niet omgekeerd. De jonge generatie is bezig mijn moeilijk opvoedbare generatie te fatsoeneren. Voor mij is dat dik in orde. Voor het overige ben ik een groot liefhebber van kritisch pragmatisme.
En nu, zoals wij in Brussel zeggen, en avant la musique.
Nog één klein ding, David. Wees nou toch ook maar weer niet té pragmatisch.
------------------------------------
Schrijver David Van Reybrouck is het voorbije weekend verkozen tot de nieuwe voorzitter van PEN Vlaanderen. Hij volgt Geert van Istendael op aan het hoofd van de schrijversvereniging.
PEN Vlaanderen is de Vlaamse afdeling van International PEN, een wereldwijde auteursvereniging die ijvert voor vrede en internationale verstandhouding. Ze komt op voor vrije meningsuiting en verzet zich tegen elk vorm van censuur.
Tijdens zijn voorzitterschap wil de auteur van "Congo, een geschiedenis" PEN Vlaanderen meer zichtbaarheid geven. Van Reybrouck wil ook dat PEN weegt op de Europese instellingen die op vlak van mensenrechten veel zeggingskracht hebben.
Ten slotte wil hij "de Antwerpse PEN-schrijversflat laten uitgroeien als een vrijhaven voor vervolgde schrijvers". De schrijversvereniging viert dit jaar haar 90e verjaardag.
-------------------------
Pssssst
Het kon er net niet meer bij, dat PEN opgericht werd in Amerika. Manipulatie door weglating! Ook een specialiteit van Linx!
Enne, O ja! Best maar oppassen met die Europse regelgeving over vrije meningsuiting, die bij momenten flagrant in tegenspraak kan zijn met de Universele Rechten van de Mens. Hier in Europa is namelijk een Kalifaat in wording, en dus gelden andere dan mensenrechten. Dan geldt alleen de Wet van Allah, en de Sharia!
Toekomstbeeld als BRT-medewerkers worden afgevoerd .
Eerst de beeldende, dan de schrijvende pers .
-----------------------------
Ivo Van Hemelryk
ivovanhemelryk@telenet.be
Wat de laatste maanden aan openlijke aantijgingen, beschimpingen, verdachtmakingen en bespotting aan het adres van onze Katholieke Kerk werd gepubliceerd en uitgezonden grenst aan het onwaarschijnlijke. Ieder die zich geroepen voelt om de Kerk aan te klagen voor al wat enigszins naar kindermisbruik zweemt, maakt kans op de voorpagina van de kranten en een interview. Op de resultaten van het onderzoek wordt niet meer gewacht. De pers heeft al geoordeeld en veroordeeld. Dat het in de overgrote meerderheid van de kerkelijke gevallen over feiten gaat die al lang verjaard zijn, terwijl intussen de hedendaagse pedofilie in niet-kerkelijke verenigingen en gezinnen nog altijd welig bloeit, interesseert blijkbaar niemand. Dat het percentage aan betrokken geestelijken al bij al heel miniem is nog minder. Dat er een verband is tussen de toename aan pedofilieschandalen vanaf de periode dat de seksuele moraal in de maatschappij werd aangepast aan de tijdsgeest en dat velen in de Kerk zich overgaven aan modernistische experimenten, daar wil men zelfs niet over nadenken, laat staan spreken of schrijven. Waarom geen parlementair onderzoek naar wat er zich bvb. in de voorbije decennia afspeelde in de vrijzinnige jeugdbewegingen?
Maar nog onwezenlijker is het gebrek aan kordate katholieke tegenreactie in dit vuile mediaspel, dat hoe langer hoe openlijker zijn ware antikatholiek gelaat toont. Daarom richt ik mij tot allen die hiertegen willen protesteren om gezamenlijk juridische stappen te ondernemen om aan deze verregaande excessen een einde te stellen.
Wie wil hieraan meewerken? Wie heeft er voorstellen om dit juridisch aan te pakken? Wie stuurt dit bericht door aan zoveel mogelijk politici die zich als katholiek presenteren. Waar blijft de normale katholieke reactie van deze politici???
Biddend voor een Kerk die zich niet zomaar door het slijk laat halen en een maatschappij waarin waarheidsliefde en respect voor ieders rechten voorop staat,
Ivo Van Hemelryk
-----------------------
Commentaar
Zie ik daar geen dynastieën opduiken van zich chrstelijk noemende politiekers, die niet weten hoe zich in de belangstelling te werken?
Zoon en dochter Stefaan Declercq Zoon JL Dehaene Zoon Natte Dweil zooon Yves Leterminator, en dan vergeet ik nog een gans sterrenstelsel van mindere goden .
Leden van de Loge zich onthouden AUB.
Maar : laat het maar zo. Het verzet moet niet van de groten komen, die gaan toch lopen met de eer en laten alles zoals het is, maar uit het gewone volk. Wij zijn in Vlaanderen nog altijd een overwegend katholiek land, en al wensen we niet terug te keren tot de tijden van Van Roey en Suenens : met Mgr. Leeuwenhart zien we de heropstanding gloren. Als die Vlaams spreekt, zien we tenminste dat hij begrijpt wat hij zegt.
Remember de muur der schande : Ronald REeagan en Paus Woytila hebben het gefixt, zegt men. Goed. Maar het volk scandeerde : wij willen geen compromis à la Brandt en à la Mitterand: wij willen een herenigd sterk Duitsland: Wir sind das Volk!
Nu is Duitsland weer de motor van ons Continent, voorlopig zelfs zonder hun sterke D-Mark!
De Grote Baas wist te vertellen, 2.000 jaar gelden, dat er een Geloof dat bergen verzet bestond.
Well : vandaag is de eerste dag van de rest van ons leven. Wij zijn als Vlamingen, wel Lamme Goedzakken, maar toch geen lammetjes die zonder klagen helemaal afgemaakt mogen worden!
In afwachting dat de eerste dievenwagentjes op en af rijden aan de Ryerslaan : Te wapen!
Staf Nimmegeers verdedigt een open kijk op intimiteit. Het dossier Versteylen dient door justitie nauwkeurig onderzocht, zeker, maar Staf Nimmegeers laat zich ondertussen niet meeslepen in een nieuwe reactionaire beweging.
·
Sommigen willen nu profiteren van de zeer terechte verontwaardiging over de pedofilieschandalen om de klok terug te draaien
Staf Nimmegeers is priester-publicist en oud-senator namens sp.a. Hij is onder meer de auteur van Priester in de politiek.
Het is niet uitgesloten dat er bij het publiek een zekere gewenning optreedt ten aanzien van de steeds weerkerende berichten uit de kerkelijke pedofilie-augiasstal. Met de regelmaat van een klok bereikt ons daar onverkwikkelijk nieuws over. Het moet dan ook al over zwoele Kortrijkse nonnen gaan of over een linkse kanunnik Houtart wil er nog een rimpeling in de media ontstaan. En zeker wanneer het de overbekende groene jezuïet Luc Versteylen betreft, de man van de mysterieuze brouwerij van Viersel en van Agalev. Versteylen en pedofilie, het sloeg in als een bom in het nieuwsluwe weekend. Indien de man onaanvaardbare daden heeft gesteld, dan moet een grondig onderzoek dat uitwijzen en de nodige sanctie volgen. De beste pedagogische bedoelingen kunnen nooit een dekmantel vormen voor het machtsmisbruik dat iedere seksuele daad met minderjarigen in se is. Zijn het onterechte beschuldigingen, dan dient de pater van elk blaam gezuiverd.
Er is echter meer aan de hand. Het geval Versteylen wordt een soort koevoet om een open en vrijmoedige opvoeding, speciaal dan de seksuele opvoeding, zwaar in vraag te stellen. Versteylen is een van de bekendste priesters en opvoeders die zich in de nawerking van de zogenaamde 'seksuele revolutie' van een halve eeuw geleden, een plaats veroverden in een beweging voor een minder benauwende kijk op seks en relaties. Deze seksueel 'verlichten' waren nog eerder braaf in vergelijking met bijvoorbeeld de Arkprijs van het Vrije Woord die in 1966 werd toegekend aan God in Vlaanderen, een onversneden pedofiele roman van Astère-Michel D'Hondt over Tim, een tienjarige jongen. Dit boek blijft overigens interessant als kennismaking met de pedofiele medemens, hoe stuitend het soms ook kan overkomen.
Deze beweging is nu uitgemond in een bijna algemeen aanvaarde seksuele opvoeding op school, in de jeugdbeweging en thuis. Maar sommigen willen nu profiteren van de zeer terechte verontwaardiging over de pedofilieschandalen om de klok terug te draaien en paal en perk te stellen aan een open kijk op de seksuele intimiteit.
Paus Benedictus zei een paar dagen geleden in zijn toespraak voor het diplomatieke corps in Vaticaanstad dat "seksuele opvoeding en algemeen vormende vakken in sommige Europese landen de vrijheid van religie bedreigen". Volgens de paus gaat het voornamelijk om die landen waar groot belang wordt gehecht aan 'verdraagzaamheid en tolerantie'. Duidelijker kan wel niet. Als het regent in Rome, dan druppelt het voortaan in Mechelen en Brussel, want aartsbisschop André-Joseph Léonard schrijft in zijn bisdomblad Pastoralia van december jl. over de vredeskus in de eucharistieviering: "Het gaat hier niet om een ongebreidelde zoensessie" en "het is nog minder vereist dat het aantal vredeskussen rechtevenredig is met het aantal assistenten". Verder vreest hij het storende karakter van het geroezemoes dat de vredekus uitlokt. Léonard besluit de paragraaf over vredeskussen met het woordje "geduld!". Voorspelt zulks nog meer? Ook vrijzinnigen Liggen deze reacties langs hiërarchisch kerkelijke kant enigszins in de lijn van de verwachtingen, dan is het opvallend dat ook vrijzinnigen die ooit met de kreet 'liever Turks dan paaps' zwaaiden, zich in dezelfde zin uitlaten en zich opstellen als volbloed moraalridders. Even ongerijmd is het bondgenootschap tussen behoudende rooms-katholieken en fundamentalistische moslims met gezamenlijke stellingnamen over morele kwesties tijdens internationale bijeenkomsten.
Het dossier Versteylen dient door justitie nauwkeurig onderzocht en de nodige besluiten dienen eruit getrokken, maar we moeten helder blijven denken en ons niet laten meeslepen in een reactionaire beweging. De tijd dat Mieke maar moest luisteren naar Janneke, die haar wel zou uitleggen hoe het allemaal moest, maar tegen Janneke zei men ook niets... Die tijd is voorgoed voorbij. Zo durf ik hopen, al ben ik daar niet zo gerust in. De publieke opinie lijkt rijp voor zo'n reactionaire beweging. Vooral in ons werelddeel zijn mensen op zichzelf geplooid, bang en ze voelen zich zonder echte houvast. Er zijn meer aardverschuivingen ontstaan met deze gevoelens als basis. Ook al worden citaten van kerkelijke en vrijzinnige woordvoerders (denk aan de parlementaire commissie in kwestie) nauwelijks gehoord door 'de mensen', ze vertolken dezelfde opinies tussen pot en pint, op de trein en op café. Elke naturist wordt dan weer een vuilik, een kind knuffelen ruikt naar pedofilie en collega's die elkaar met een zoen begroeten riskeren als vuile jeannetten bekeken te worden. Enfin, een beetje het klimaat van na de Dutroux-affaire. Oogjes open houden!
Bron dM
-----------------------------------
Commentaar.
Lang geleden dat we hem nog mochten ontmoeten! Juist Stafke Niemegeers. Oogjes open houden, maar ook Uw vuile tong wat matigen, en vooral : handjes thuis houden. Denk aan die molenstenen .Heeft U mijn vorig stukje gelezen, Eerwaarde Heer Kater? De jeugd heeft meer aan een aanmoediging, aan hogere waarden, dan aan het lichamelijke. Maar dan heeft U daar dan weer niet veel aan, hé!?
Dit is biet persoonlijk bedoeld, hoor maar als in Uw betoog een paar leer het verwijt reactionair voorkomt, dan voel ik de koude wind van het communisme, concreet gezegd, die van de NKVD mij naar de keel grijpen .
U is vergeten waarvoor die letters staan, Stafke? Nu niet rood worden, hé, Wikipedia legt het U haarfijn uit. Maar misschien is Uw Euro al gevallen bij het zien van de afbeelding bovenaan dit stukje?
Wie in de papieren van de STASI bijvoorbeeld, als reactionair bekend geraakte, mocht het gaan uitleggen in de Goelag .
Een gouden tijd voor mensen lijk U, Stafje! Want gij hoort bij hen die dat etiket uitdeelden. Aan anderen .
Vanaf vandaag classificeer ik U in de categorie Incorrecten, om goed de tegenstelling te onderlijnen tussen jullie en ons, de Vlaams-Correcten. God zegene U en beware U!
Laten Uw nachtmerries U nog toe te slapen, Stafke? Wij hopen van niet!
Jongeren verdrijven hun depressieve gevoelens liever door een complimentje van iemand anders te krijgen dan door seks of alcohol. Zo blijkt uit een onderzoek van de Ohio State University.
Wanneer jongeren moeten kiezen tussen een goed cijfer of een vrijpartij, kiezen ze sneller voor een goed cijfer. Volgens de onderzoekers wijst dat erop dat jongeren activiteiten verkiezen waarbij hun eigenwaarde wordt opgekrikt. "Het is opmerkelijk hoe belangrijk jongeren het vinden om waardevol te zijn voor anderen", besluiten de wetenschappers.
Bron GvA
------------------------
Commentaar
Om aan te sluiten met mijn vorig stukje : een van de vele dingen uit mijn college-tijd : de liefde voor het verleden, de hang naar vreemde landen en lang vergeten verhalen, de bewondering voor al het mooie rond ons (zonder stil te staan bij creationisme of andere ismen) Zo weet ik ook een goed stukje te waarderen, zelfs al komt het uit Gva.
Zou Danneels of Mieke Van Hecke van het Katholiek Onderwijs ietske afgeweten hebben van pedagogie? Van Versteyelen of Niemegeers moet men dat niet verwachten : zij zijn zodanig katholiek dat voor hen het doel de middelen heiligt. Zij gedragen zich op hun manier dus als heiligen.
Wat ik daaraan toe te voegen heb? Dat een mens moet weten wanneer dat hij moet zwijgen!
Hierbij een schrijven van een Vlaamse pater uit een abdij in Nederland, dat volledig aansluit bij onze analyse over de achtergrond van de wantoestanden in de Belgische kerkprovincie en van de verkeerde duiding in de media, die sterk naar ideologische gezichtsvernauwing neigt.
Deze brief is ook al gepubliceerd op Katechon en daarom denk ik dat er geen probleem mee is als ik hem verspreid. Ik laat hier wel de naam van de briefschrijver achterwege.
Als er tussen de lezers personen zijn met een juridische scholing, vraag ik hen om contact op te nemen met mij om na te gaan hoe we juridische stappen kunnen ondernemen tegen deze vormen van berichtgeving, vooral deze die gebeurt met ons belastinggeld.
Verbonden in onze trouw aan de Heer en aan de Kerk die Hij stichtte,
Ivo V.H. Coördinator RK Lekenforum, Vlaamse afdeling
> Geachte redactie, > in verband met uw verslaggeving over de Kerk wil ik u schrijven. Ik ben een jonge pater Norbertijn, licentiaat in de godsdienstwetenschappen, licentiaat in de theologie (afgestudeerd aan de KULeuven). In deze hoedanigheid kan ik stellen dat ik zeer goed op de hoogte ben van de situatie van de Kerk in ons land alsook in de wereld. Zelf geef ik met de diploma's die ik behaalde les aan de priesteropleiding van de Norbertijnen in ons land (één van de grootste in Vlaanderen). > > Vandaag in het 1-uur journaal liet u uitschijnen dat de schandalen zich vooral voordeden in de conservatieve zuil van de Kerk. Dit lijkt me de waarheid geweld aan doen. Wie de situatie van de Kerk in Vlaanderen en in de wereld kent, weet dat de Kerk in Vlaanderen sinds kardinaal Suenens (jaren '60) een zeer eigen koers gevaren heeft van Rome. Slechts enkele bisschoppen in ons land (mgr. Van Peteghem in Gent en mgr. Léonard in Namen) deden daar niet aan mee. > > Onder de vorige aartsbisschop werd het standpunt van Rome over ethische kwesties (ook seksualiteit) vakkundig monddood gemaakt of doodgezwegen. In Leuven werd met hun goedweten sinds de jaren '60 een moraal verkondigd die zeer vrij en open was. Het geweten komt daarbij op de eerste plaats (niet het luisteren naar de paus). Het geluk en de ontwikkeling van de persoon staan voorop. (Als ik maar gelukkig ben en me er goed bij voel.) > > In deze hoedanigheid is het niet verwonderlijk dat er 'experimenten' gebeurden door geestelijken als pater Versteylen met stilzwijgende goedkeuring van het episcopaat. Theologen en ethici als de professoren Louis Janssen en Roger Burggraeve ondersteunden deze 'vrije seksualiteit' met een ideologische ethische basis. Zo was er in het bisdom Antwerpen zelfs een werkgroep 'Oecumene en pedofilie' onder leiding van de Z.E.H. Jef B. Eind de jaren '80 (de jaren waaruit de meest pedofiliedosiers dateren) werd voor deze werkgroep zelfs een aankondiging geplaatst in 'Kerk en Leven'. Meermaals reageerden leken hiertegen. Deze werden echter als Roomsgetrouwen aan de kant geschoven. Ook door kranten als De Morgen en De Standaard. > > Priesters die een eigen koers vaarden in de bisdommen werd nooit een haarbreed in de weg gelegd. Roomsgetrouwe (kerkgetrouwe) priesters voor wie iedere seksualiteit buiten het huwelijk (ook pedofilie dus) als zondig beschouwd wordt, werd het leven moeilijk gemaakt. Jongeren die het kerkelijk standpunt wilden volgen, konden geen priester worden in de Vlaamse bisdommen en moesten uitwijken naar Namen of de Nederlandse bisdommen. > > Ik ben blij dat het stormt in de Kerk in Vlaanderen (die al lang veelal niet meer de Rooms-Katholieke Kerk is). Ik ben blij voor de poging waarmee de media het onderste uit de kan wil halen. De waarheid maakt inderdaad terug vrij. > > > Het is echter spijtig dat bovenstaande context door journalisten nooit onderzocht wordt. Deze context droeg zeker mede bij tot de verspreiding van de abominaliteiten die nu naar boven komen. Jaren hebben progressieve bisschoppen (Ja, België, was en heeft een zeer progressief episcopaat en jullie waren daar tot voor kort zeer fier op.) hiervoor de ogen toegeknepen. > > > De verhalen die ik ken van priesters en broeders die misbruik pleegden - journalisten zijn geschoold om dit te onderzoeken, niet? - zijn veelal van priesters en broeders die steeds met de meest progressieve ideeën hebben rondgelopen. Let in deze ook maar eens op de kleding - wie van hen droeg in die jaren tot op heden de traditionele priesterkleding? > > Ik hoop dat u verder blijft spitten in wat er zich de voorbije jaren allemaal heeft voorgedaan. Maar ik hoop evenzeer dat u meer oog kunt hebben voor deze context die voor vele brave katholieken, die er ook nog steeds zijn, al jaren (decennia voor sommigen) een doorn in het oog is. > > De waarheid zal ons vrijmaken! > > Ik wens u veel ijver in deze zoektocht naar de waarheid. > > Met de meeste hoogachting,
-----------------------------------
Commentaar
Bij dit artikel heb in gedachten : onze eigen leraren in het oude vertrouwde bisschoppelijk college, in die dagen stuk voor stuk jonge idealistische mannen, die wel wisten dat we het leven zouden ontdekken (of reeds ontdekt hadden) zinder dat zij ons daarbij een handje moesten toesteken. Later kregen zij een benoeming ergens in een of andere parochie in de omtrek. Ik ben hen allen nu nog dankbaar. Voor de lessen esthetica waar we binnen geleid werden in de wonderen wereld van de opera. De Lebbe was een rijzig man, gewoonlijk luimig in de omgang, die de circa 50 jonge mannen die in zijn lessen samen geperst zaten in een veel te klein leslokaal (zowel de Latijnse, als de Wetenschappelijke als de Economische samen), met audio-inrichting iedere week weggesleept uit zijn vaderhuis, die de roerige bende met één woord kalmeerde : Heren, vandaag zijn jullie hier de baas, maar op het uitgangexamen zal IK de baas zijn Wat meteen een goede ondergrond was voor Goethes Erlkönig van Faust, of van Die Loreley, met ekst en uitleg die niets aan de verbeelding overliet, voor Die Entführung aus dem Serail voor, ja voor alles wat ik nadien in gans mijn leven heb leren waarderen. Inbegrepen das ewig Weibliche, zoals hij het uitdrukte .
Of neem nu de Kok : een jonge seminarist, amper een paar jaar ouder dan wij. Die voetbalde gewoon met ons mee, en na de speeltijd stond hij Driehoeksmeetkunde te doceren vooraan in klas, even bezweet als wij. Of de Sinappel, die heel onze humaniora lang zijn uiterste best deed om de Franse schrijvers (Jaime le son du cor le soir au fond dees bois : beter dan Gezelles (k Hore tuitendhioren) .boven de Nederlandse te stellen, en die in zijn schaarse vrije tijd de hardste Davidsfondser was van uren in t rond. Of de Leper de voordrachtskunstenaar en Gezelle-aanbidder : leraar Nederlands, Engels, Duits. Of de Bull, die Godsdienst gaf (apologetica heette dat) en woedend de klas uitliep omdat wij zijn voorbeeld van de mens heeft een vrije wil discussieerden tot in het belachelijke. Maar het laatste half uur van het laatste lesuur van iedere week, voorlas uit Pa Pinkelman en Tante Pollewop van Godfried Bomans .We zouden voor hem door het vuur gelopen zijn! Die pckets nam hij nooit mee bovenop zijn stapel boeken, die hij, net zoals wij allemaal maar ook alle leraren, onder de arm mee verhuisde van klas tot klas. Neen! Pa Pinkelman kwam telkens uit de diepe zakken van zijn soutane
En ja, wij protesteerden tegen die dagelijkse routine om de dag te beginnen met een mis, tegen die lange zondag-namiddagen met vespers en lof met aanwezigheidscontrole wij revolteerden tegen de zedenpreken als wij wat mispeuterd hadden : maar op rijpere leeftijd moeten wij gaarne bekennen dat er geen betere manier was om een bende jonge leeuwen in toom te houden. Per slot van rekening liepen er in t stad nog de schoolbevolking rond van maar liefst drie meisjes-humaniorascholen. En al mochten wij op straat nooit gezien worden met een ervan, zelfs niet met onze zuster, gebeurde het soms toch nog dat vrienden van school moesten gestuurd worden.
Nu zitten ze in datzelfde college samen, de jongens en de meisjes. Maar of dat zoveel beter is? En dat de Eerwaarde Heren van toen nu opgevolgd zijn zelfs door dames-leerkrachten .
Voor mij kan alles best zijn, hoor! Maar voor die jonge snaken?
Ja! Voor ik vergeet! Ik neem een beetje het woord namens de meesten van de makkers van toen : hartelijk dank voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben, Eerwaarde Heren. Ach, ik weet wel : hiermee loop ik een halve eeuw achter : het is een beetje het paard achter de wagen spannen.
ANGELTJES : GELUKWENSN 4 JAAR VOORAAN IN DE FRONTLINIE
ANGELTJES : GELUKWENSN 4 JAAR VOORAAN IN DE FRONTLINIE
De blog-collegas en goede vrienden ANGELTJES op SeniorenNet.be deelden gisteren mee, dat ze (met miljoenen lezers), reeds vier volle jaren vooraan staan in het strijdgewoel voor Vrijheid en Recht.
Even lang als De Grote Oorlog 14-18 heeft geduurd .Minder bloedig misschien, maar minstens even hard
Het grote verschil? Dat de vijand deze keer niet open en bloot in de loopgraven vòòr hen ligt, maar achter hen, geniepig verstopt in het struikgewas, goed beschermd door de Kroon en de andere hovaardigheidsbekleders.
JaJa : het is inderdaad op een haartje na, 100 geleden, dat van die Grote Oorlog, maar er is nog altijd niet veel ten goede veranderd. Daarom moeten wij ze eren, zij die in de voorste linies strijden. À propos : staan Uw felicitaties al op hun blog? Niets krickt zozeer de strijdlust op, als een welgemeende schouderklop!
Vindt er iemand inspiratie in wat Digitalia/Zoveel ik dragen kan zo juist verzonden heeft? Bedoeld wordt in het in de juiste context plaatsen van de term politiek correct .
------------------------------------
Heren, Dag mannen!
Vandaag, 13 januari : vier jaar + één dag : ook dat is een verjaardag. Iedere nieuwe dag die nog moet komen, is dat ook : al ben ik pas nu hier met mijn gelukwensen, ze zijn er niet minder gemeend om. Zelfs al wordt jullie voornaamste inspiratiebron ooit droog gelegd (omdat Vlaanderen zelfstandig is geworden en bijgevolg hopelijk ook goed wordt bestuurd ) dan nog is jullie blog als zuurstof voor elke dag even nodig als de opkomende zon.
Mag ik jullie een voorstel ter overweging geven?
Het zit hem in de terminologie. Mensen die in onze ogen (maar ook objectief gezien) verkeerd zijn, noemen wij netjes zoals zij dat willen, dus zo inconsequent mogelijk, de politiek correcten. - Verkeerd wordt dus, zelfs in onze eigen blogs,als politiek correct aangeduid .Wat impliciet wil zeggen, dat WIJ de in-correcten, dus de slechterikken zijn.
Ha Neen, hé! Van dien boeren geen tikkeneireren meer!
Vanaf dit eigenste ogenblik zetten wij de zaken op hun pootjes : WIJ zijn de politiek correcten, zij zijn de slechten. Wij denken en schrijven voortaan VLAAMS CORRECT, zij zijn de NIET-CORRECTEN, tout coirt. Zij zijn niet-correct, noch op Vlaams gebied, noch op politiek gebied, noch op het gebied van onze normen en waarden : zij zijn alleen maar correct in het zakkenvullen, in het postjes pakken, en in het over onze ruggen hoger klimmen op de maatschappelijke ladder. Liefst door middel van een mondje Frans ..
Laat daar geen twijfel over bestaan!
Maten, noch jullie, noch wij hebben ooit willen bij de pakken blijven zitten. We zijn op goede weg : als Radio 1 een poll organiseert, dan blijken maar liefst 84 % (82?) te kiezen voor het stopzetten van de besprekingen voor een nieuwe Belgische schijn-regering, wat de facto neerkomt op kiezen voor een zelfstandig Vlaanderen. En een van de aanrichters van die goede evolutie, dat zijn jullie! Heb duizendmaal dank daarvoor!
Tja, en voor de lager geschoolden onder ons op muzikaalgebied, is er jullie muziek van alle genres, met beeld en klank. Meestal met een vleugje nostalgie.
Mag ik jullie met dezen dan ook als onnavolgbare eretitel meegeven (een van de velen) : Het Geheugen van Vlaanderen .
BRUSSEL - De religieuze zender Radio Maria onderhandelt over de overname van Exqi FM.
Tussen Exqi FM en Radio Maria zijn 'verkennende gesprekken' over een overname aan de gang. Momenteel zendt Radio Maria, die uitsluitend katholieke programma's aanbiedt, gaande van eucharistievieringen over vespers en rozenkransen tot spirituele lezingen, in Vlaanderen uit op de AM-frequentie, maar de zender zou geïnteresseerd zijn in een plaats op de veel toegankelijker FM-band.
'Als je op AM uitzendt, krijg je alleen luisteraars die bewust naar je op zoek gaan', zegt pater Lecleir, programmadirecteur van Radio Maria in Nederland. 'FM is interessanter omdat de populaire stations daar uitzenden en mensen je er toevallig kunnen tegenkomen. Bovendien is onze ontvangst in België niet altijd even goed. In Leuven zijn we op AM bijvoorbeeld slecht te horen.'
De World Family of Radio Maria is een wereldwijd netwerk van 54 stations met zwaartepunten in Italië en Spanje. Het strekt zich uit tot Paraguay en Indonesië. Alles samen bereikt Radio Maria zo'n 30 miljoen luisteraars.
Welke vorm de overname van Exqi FM zou aannemen, kan Lecleir nog niet zeggen. 'De World Family onderzoekt nog in hoeverre er interesse is voor onze programma's. Want Radio Maria draait voor de volle honderd procent op giften van luisteraars. Maar je mag ervan uitgaan dat, áls we Exqi FM overnemen, de zender een Radio Maria-profiel zou krijgen, enigszins aangepast aan de lokale cultuur en de plaats op de FM-band.'
In hoeverre Exqi dan een integraal Vlaamse katholieke FM-zender zou worden, kan Lecleir nog niet zeggen. De huidige Radio Maria, die op AM 675 zit, is al behoorlijk Vlaams getint met bijvoorbeeld missen die in Vlaanderen worden gecapteerd en Vlaamse preken.
Bij Alfacam, de eigenaar van Exqi FM, was gisteren niemand bereikbaar voor commentaar op de overnamegesprekken.
Bron Ds
----------------------------
Commentaar
De oproep voor de voorbereiding van een juridische actie die de smeerlapperij tegen de Kerk wil inluiden, zal iets voor morgen zijn. Voor wie belangstelling heeft, kan ondertussen misschien op zoek gaan naar de uitzendingen van Radio Maria? Wij hebben die hier, uiteraard in de plaatselijke landstaal, iedere dag. Wij kunnen U verzekeren, dat er meer is dan vespers en lof : de wereldkerk is springlevend en in veel gevallen een aangename verpozing.
Tja, er zijn natuurlijk altijd mensen die liever MNM zullen horen
