.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Langs hier voor de rechte weg…..

-----------------

Populisme en mediamanipulatie

Luc van Braekel - LVB weblog in Iskander

Ingezonden door LVB op 2011-01-16 15:38 BESTE MENSEN, WISTEN JULLIE HET AL? DE MENSEN ZIJN HET BEU!

Opvallend toch, hoe de media de mensen willen wijsmaken dat "de mensen het beu zijn". Op zaterdag 8 januari publiceerde Het Nieuwsblad een in het oog springend kaderstuk met een merkwaardige titel: "vier op de tien Vlamingen vertrouwen De Wever niet". Wat bleek? Een enquête had aangetoond dat vier op de tien Vlamingen denken dat Bart De Wever "geen akkoord wil". Daaruit de conclusie trekken dat de mensen die dit geantwoord hebben, De Wever "niet vertrouwen", is uiteraard een brug te ver.

Ten eerste zijn er de die-hard separatisten die een Vlaamse politicus pas vertrouwen wanneer hij geen akkoorden sluit met de Franstaligen. In die doelgroep is "ik denk dat hij geen akkoord wil" bijna synoniem met "ik vertrouw hem".

Ten tweede is er de groep van mensen die er van uitgaat dat het sluiten van een akkoord het uiteindelijke doel is, maar die vindt dat dit doel niet overhaast en tegen elke prijs moet bereikt worden. Ik vertrouw Bart De Wever in de mate dat hij een hogere prioriteit geeft aan het verwezenlijken van de eigen standpunten, dan aan het sluiten van een akkoord. Ik ga ervan uit dat Bart De wever een akkoord wil, maar ik hoop dat hij dat niet tegen elke prijs wil. Ik hoop dus dat Bart De Wever dat akkoord niet al te hevig wil.

Het Nieuwsblad heeft dus een serieuze steek laten vallen met zijn onjuiste titel, maar het is zeker niet de enige vorm van media-manipulatie van de voorbije weken. Maar laat ik eerst even samenvatten hoe we in de huidige situatie verzeild geraakt zijn.

GEEN REGERING ZONDER INGRIJPENDE STAATSHERVORMING

De electorale omwenteling van juni 2010 is er gekomen na 11 jaar communautaire stilstand. Van de vijf resoluties die door het Vlaams Parlement op 3 maart 1999 werden goedgekeurd, is elf jaar lang niets verwezenlijkt. De schuld daarvoor kan men op twee groepen schuiven: de Vlaamse politici die er niet genoeg aan deden om deze resoluties door te drukken, en/of de Franstalige politici die de realisatie van deze resoluties afblokten.

Pas tijdens de regeringsformatie van 2007 heeft Yves Leterme een serieuze poging gedaan om er druk achter te steken. Toen de Franstaligen de zaak bleven blokkeren, gaf hij het op en vormde hij een regering zonder communautair programma.

De Franstalige blokkering tegen meer bevoegdheden en meer verantwoordelijkheden voor de deelstaten is zo sterk, dat het enige wapen dat de Vlaamse politieke partijen hebben, de weigering is om een regering te vormen zonder minstens een gedeeltelijke realisatie van het communautaire eisenplatform. De resoluties uit 1999 kunnen pas gerealiseerd worden als deze strategie wordt volgehouden: Vlaamse partijen moeten weigeren om in een federale regering te stappen die de realisatie van deze resoluties niet minstens gedeeltelijk en op geloofwaardige wijze mogelijk maakt.

Dat was de strategie van het kartel van CD&V met N-VA in 2007, en ze mislukte toen de CD&V eind 2007 toch bezweek voor de druk, en in de federale "noodregering" onder leiding van Guy Verhofstadt stapte.

De onbuigzame houding tijdens de onderhandelingen is dus geen element van een verrottings- of verdampingsstrategie, het is een breekijzer om tot verregaande hervormingen te komen. Een stabiele regering kan er pas komen na een grondige staatshervorming. Een halve staatshervorming zal al snel aanleiding geven tot een roep om een volgende staatshervorming, en zal niet leiden tot communautaire vrede noch tot politieke stabiliteit.

Wie dus vandaag roept dat de politici snel-snel een regering moeten vormen, speelt met de politieke stabiliteit en met de toekomst van het land. En het lijkt erop dat vooral de media paniekvoetbal spelen, waarbij ze enkele marginale initiatieven (van het extreem-linkse Comac tot en met de zoon van minister De Clerck) aangrijpen om de bevolking wijs te maken dat de bevolking "het beu is".

Verder getuigt het van intellectuele oneerlijkheid en van het voeren van intentieprocessen, om het lange aanslepen van de regeringsonderhandelingen toe te schrijven aan de vermeende "onwil" van één van de partijen, met name de N-VA, om tot een akkoord te komen. Zo wekte Tom Lanoye dit weekend nog de indruk dat de N-VA een bewuste blokkeringsstrategie voert. De logica is nochtans eenvoudig, en wie vindt dat we snel een nieuwe regering nodig hebben en dat het communautaire niet belangrijk is, kan het recept toepassen of politici onder druk zetten om het recept toe te passen. Geef toe op de communautaire eisen, splits BHV, geef de deelstaten grote bevoegdheden en verantwoordelijkheden, en de onderhandelingen zullen slagen. Dat dit niet lukt, wijst erop dat het communautaire status-quo voor de Franstaligen van enorm belang is, en dat de oplossing niet zo eenvoudig is als de anti-populistische populisten ons willen voorhouden.

Paul-Henry Gendebien, Aurélie Decoene, Philippe Moureaux

Toen ik vanmiddag Aurélie Decoene van Comac aan het woord hoorde in Controverse op RTL-TVI, bleek duidelijk hoe zij het recept voor "geef ons een regering" zag. Geen staatshervorming, niet toegeven op de communautaire eisen, want "denkt u werkelijk dat iedereen die op Bart De Wever heeft gestemd, BHV wil splitsen?" Enkel Paul-Henry Gendebien zag het helder: de Belgische kloof tussen Nederlandstaligen en Franstaligen bestaat niet enkel bij de politici, maar ook in de publieke opinie, zoals de ruzie bij de Miss België-verkiezing aantoonde.

EN DAN NU ONS SPETTERENDE VRT-DEBAT

Maandagavond om 21.10u wijdt de VRT-nieuwsdienst een extra uitzending aan "de economische gevolgen van de politieke crisis". Zullen hun licht laten schijnen in de studio: professor Paul De Grauwe, baron Paul Buysse en eurocommissaris Karel De Gucht. Ik kan nu alvast voorspellen dat deze drie het roerend met elkaar eens zullen zijn: steek de staatshervorming in de koelkast (of liever, in een Comité van Wijzen, maar dat is hetzelfde) en vorm een sociaal-economische noodregering. De VRT heeft zich voorgenomen om werk te maken van de etnische diversiteit in haar programma's, maar de opinie-diversiteit op onze openbare omroep lijkt met de week te verminderen.

"Geef ons een regering" is in mijn ogen de ultieme vorm van goedkoop populisme. Alsof er een simpele oplossing bestaat voor complexe problemen. Maar de initiatiefnemers in kwestie - tot bewijs van het tegendeel een marginaal zootje - vinden zichzelf ongetwijfeld nobele populismebestrijders.

En wat met de dreiging van de "gieren" van de financiële markten, de "speculanten", die de lange regeringsvorming zouden aangrijpen om ons land financieel op de knieën te krijgen? Met het grootste privé-spaaroverschot ter wereld en een rentespread die miniem is in vergelijking met die van Spanje, Portugal en Italië, kan ons land wel enkele stormen doorstaan. Net als de mantra "de mensen zijn het beu" lijkt de slogan "de gieren cirkelen al boven ons" bedoeld om een zelfvervullende profetie te worden

-----------------------

Ho Ho Ho Lucsje! Een doelgroep “die helemaal geen akkoorden wil” : dat is de moedwilligheid ver voorbij, als U met die doelgroep die van het Vlaams Belang bedoelt. Dan hebt U wel van heel ver hun programma gelezen! Van zodanig ver dat het U is beginnen schemeren! Gelieve dus dringend even binnen te wippen bij Pearl! Die hebben mirakel-oplossingen tegen een zacht prijske! Het kan natuurlijk ook, dat U thuishoort bij zij die persé  het werkstuk van 1830 willen redden, om in een lichtjes gewijzigde vorm dienstbaar te blijven aan vreemde meesters.

Doet er mij aan denken dat wij eerst nog een paar landverraders moeten opknopen, om vervolgens het voorwerp van hun schurkenstreek te nationaliseren, eenmaal onafhankelijk : de banksector en de energie-sector.

Maaar over die doelgroep die ondemocratisch overal wordt buiten gehouden : het Vlaams Belang wil wel een akkoord, zelfs het allerbeste : het finale akkoord. Het wil daarenboven met die van over de taalgrens in de beste nabuurschap verder leven, maar niet meer onder hetzelfde dak, waar ZIJ zeggen wat WIJ wel of niet mogen doen….

Als U nu eens moest helpen om deze idee te promoten : zorgen voor een definitieve en blijvende oplossing. Willen zij achteraf aansluiten bij Frankrijk? Voor ons niet gelaten, mis zij afzien van alle gebiedsroof, huidige en toekomende. Hun burgers die in het verleden reeds misbruik gemaakt hebben van onze gastvrijheid (De Rand) kunnen altijd ‘Heim ins Reich’…Wij van het Vlaams Belang zijn gaarne bereid hen stuk per stuk uitgeleide te doen. Daar hebben wij al ons keukengerei voor veil!

Voor de jongskes die deze beeldspraak niet door hebben : ooit heette zoiets in de volksmond ‘scharminkelen’. Schandaal rammelen als U wilt. Zoals vroeger een overspelig koppel (bij duister) wed ‘ingehaald’ met ketelmuziek en slaande strom….Een flard van zo’n gebruik is overgebleven in de sliert rammelende conserve-dozen die soms ongezien aan de achterbumper van een pas getrouwd koppel wordt vast gebonden en voort gesleept.

‘Slimme’ camera’s : Bart wil ze in Antwerpen op de invalswegen, want, zo lezen we (elders) die van Turnhout hebben dat ook en sindsdien is de criminaliteit binnen de stadsmuren enorm toegenomen. Curieus, hé, maar dat doet mij denken aan de efficiëntie van de Regeringsonderhandelingen. Die zijn goed hoor, maar komen op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats en met de verkeerde mensen. Net zoals in Turnhout stijgt de koorts, en raken de burgers in paniek, in plaats van de criminelen….

U hebt natuurlijk wel een punt over de fameuze Vlaamse Resoluties van 1999, die een minimum programma zijn, nog een punt over het populisme van de populmisten-bestrijders en een bijzonder groot punt over de BRT-Weg Ermee. Maar ben ik nu onbeleefd om aan te stippen dat precies daar het schoentje wringt : eerst een minimum-programma schrijven (De Resoluties), dan verschieten voor hun durf, om vervolgens te beginnen onderhandelen over welke punten er onderhandeld moet worden. Dat is uw computer willen doen draaien met behulp van een koppel kruiwagenwielen!

Iemand ie zelf recht in zijn schoenen staat, zegt : na 180 jaar is ons geduld op : wij willen af van jullie gezeik en we willen proberen daar samen uit te geraken. Wij zijn te spreken (in ’t Vlaams) op die plaats van dit uur tot dat uur. Komen jullie niet, even zo goed goede vrienden! Dan doen we het op onszelf!

Moesten jullie ons dat willen beletten, dan zullen jullie moeten beginnen schieten! Dààààg! En de groeten aan de Vrouw!

En Brussel?

Niet goed geluisterd zeker?! Zo lang jullie geen restitutie doen van ons grondgebied, houden wij de knip op de beurs. Kom ne keer terug als jullie die boodschap beginnen door te krijgen.

Dàààg flauwerikken. Onze tijd is op : we moeten weer aan het werk!