Vandaag 11 november,  Wapenstilstandsdag 101 jaar na dato. Wanneer in Brussel weer manhaftig soldaten voor die éne onbekende achter een tricolore paraderen. En de achterkleinzoon van de koning, die zijn belofte brak aan het Vlaamse kanonnenvlees,  plichtsbewust  de natie zal vertegenwoordigen lijkt onderstaand gedicht dat de gewezen activist Victor Jozef Brunclair in maart 1922 in De Goedendag publiceerde  mij méér dan op zijn plaats:

Le Poilu Inconnue

O goede Vrijdag zonder Paschen  / Kristus is in elk die sneuvelde gestorven / ay,  Uw doornenkroon was maar van prikkeldraad / gij, die ’t gruwzaam Golgotha hebt doorzworven / heroiese smartsoldaat

Onkennelik is uw wezen, nergens wordt gij dus vermist / en hoogste roem: gij stierft zo anoniem / dies zij lauwer op deze koude kist / ’t eervertoon is gratis, verder kost je geen centiem

Nu komen de hoeren, nu komt de grootfinans / met bleke bloemen en kartonnen krans / o schennis van Uw lijf zo diep gebenedijd / op gummi heen en weer ’t is tof / er zijn feestfanfaren, er is lege lof / Uw zerk is ’t heiligdom door elk ontwijd

Eénklank was Uw koortspols met de kannonade / toen stond gij manlik toen een schaduw kwam / verminking van Uw beeltnis, en lichtombaden / Uw aanschijn naar de goede God meenam

Tans zal Uw heenvaart allen heugen / in nagenot van dronken teugen / nu solt men plechtig met Uw lijk / Uw goor gebeente in de groef is brij / die licht als reine relikwie te kijk / aanvaard de tremolos frazenfraai op rotternij

De stortkar over U heen / Rust heerlike held onsterfelik in Uw steen.