Vandaag in ‘Zondag Frontpoëziedag’ het toepasselijke gedicht ‘The Fallen Poet’  van de hand van Herbert Asquith (1881-1947). Een Engelse jurist, dichter en schrijver die toevallig ook nog eens de tweede zoon van Herbert Asquith sr. de liberale politicus die tussen 1908 en 1916 Brits premier was. Asquith jr., die tijdens de Grote Oorlog dienst had gedaan bij de artillerie was getekend door zijn oorlogservaringen die als een rode draad door het grootste deel van zijn werk lopen.  Het gedicht ‘The Fallen Poet’ was wellicht geïnspireerd door de dood van vriend des huizes Rupert Brooke in 1915…

THE FALLEN POET

‘Now that the soul has left its throne

Behind your mortal eyes,

and light, and colour and sound are gone

from the body’s palaces:

still in his wood the blackbird call

But there is one too few to hear:

and one too few to watch the trout

swim through the music of the weir.

And once I dreamt that you were gone,

as dust upon the wave;

or, as a dropp in some deep well,

that none could sort or save.

But falling low between the stars,

so soon as I had such a fear,

at dusk and dawn a whisper came:

the dead are near: the dead are near.’