Het is al geruime tijd geleden dat ik in de rubriek ‘Zondag  Frontpoëziedag’ een gedicht van René De Clercq (1877-1932) gepubliceerd heb. Nochtans mag het belang van zijn werk niet onderschat worden. Met woord en daad stond hij  tiijdens de Grote Oorlog als een dienende kunstenaar aan de zijde van zijn kampgenoten. Met zijn strijdbare, bijna revolutionaire  lyriek gaf hij een unieke stem aan de radicale vleugel van het activisme.  Vandaag breng ik u ‘De Vlaamsche smeder’ uit  zijjn bundel ‘De Noodhoorn’ die in 1916 bij de uitgeverij ‘Dietsche Stemmen’ in Utrecht verscheen. Het was zeker geen toeval dat het radicale weekblad dat de Gentse activist Jan Wannyn (1867-1949) vanaf 1918 publiceerde, onder de benaming ‘De Vlaamsche Smeder’  verscheen. Voor mijn vertrek naar Thailand heb ik mijn unieke, want volledige collectie van dit tijdschrift aan het AVN geschonken.

Voor de verduidelijking nog dit: de Van Boeckel waarnaar verwezen wordt is de  befaamde Lierse kunstsmid Lode van Boeckel die onder meer tekende voor de sierlijke balustrade van het Witte Huis in Washington. Met Havere bedoelde De Clercq de Belgische regering die naar Le Havre was gevlucht.

DE VLAAMSCHE SMEDER

Zwarte reus met uw schort van leder / de oude banden liggen te vuur. / Hameren, hameren, Vlaamsche smeder/ deugdelijke vormen, werk van duur.

Let op uw taak, de tijd is gunstig; / zing, maar een hard en kranig lied. / Hameren, hameren, kort en kunstig / dat Van Boeckel zijn meester ziet.

Of er het heel elan om davere / zeker en dapper, slaan maar, slaan ! / Hooren moeten ze het tot in Havere, / dat er geen knechts voor ’t aambeeld staan.

Ei, bij de lauwen niet één die lachte, / toen gij gromdet: genoeg geknoeid ! / Smeder van de Vlaamsche gedachte, / Vlaanderen wacht en het ijzer gloeit.