Vandaag een paar zeldzame foto’s uit de oude doos én het originele palttegrond van de Deutsche Kriegsgräberstätte van Lens - Sallaumines. Deze site die ook bekend staat als het Lorettofriedhof ontstond in de herfst van 1914 toen Duitse troepen hun gesneuvelden begonnen te begraven naast de gemeentelijke begraafplaats in een massagraf dat in begin februari ’15 al tussen de 2 à 300 lichamen bevatte. Deze site kende een forse uitbreiding in het voorjaar van 1915 toen hier de gevallenen van het geallieerde offensief in Artesië werden bijgezet. Op 12 april ’15 werd hiervoor bij notaris Léon Tacquet een terrein van 1,7 hectare naast de stedelijke begraafplaats opgeëist. Daarna waren het vooral gesneuvelden uit de regio Lens die hier werden begraven. De onophoudelijke beschietingen in 1917 en 1918 vernietigden het grootste deel van deze site, zoals ook duidelijk te zien is op de laatste foto. De Franse militaire overheid die meteen na de Wapenstilstand verantwoordelijk werd voor de Duitse begraafplaatsen had dan ook een hele klus aan de heraanleg van deze site. In deze periode werd de begraafplaats uitgebreid met de stoffelijke resten van gevallenen die van 39 verschillende begraafplaatsen in de regio naar hier werden overgebracht. Nadat in juli 1966 de Volksbund für Kriegsgräberfursorge met financiële steun van de West-Duitse regering, deze site onder haar beheer had genomen, werden de vermolmde houten grafkruisen systematisch vervangen door sobere natuurstenen kruisen uit een Waalse steengroeve.  Aan de zijkant bevindt zich een rechtopstaande arduinen gedenksteen die hier in 1915 was geplaatst voor de gesneuvelden van het Infanterie - Regiment nr. 97 ‘ Herzog Ferdinand von Braunschweig’. Het is het enige resterende van een hele reeks eenheidsmonumenten die vooral als het gevolg van de beschietingen verloren gingen

In totaal liggen in dit zachtjes glooiende terrein 15.646 militairen, waarvan 8.207 in individuele graven. 26 Van deze graven bevatten de resten van ongeïdentificeerde gesneuvelden. 7.439 doden - waarvan er 3.298 met naam bekend zijn - werden bijgezet in  massagraven. Onder diegenen die hier een laatste rustplaats kregen zijn ook de graven van twee in krijgsgevangenschap omgekomen Russen. De bekendste gesneuvelde op deze site is wellicht de 14-jarige oorlogsvrijwilliger Paul Mauk. Hij was op 19 juli 1900 in Waldkirch geboren als zesde in een gezin dat acht kinderen zou gaan tellen. Hij sneuvelde op 7 juni 1915 als soldaat in het Infanterie-Regiment nr. 113.  Een verdwaalde kogel had zijn rechter voorarm afgerukt en het munitiekistje die hij droeg laten exploderen. Hij werd in allerijl naar de verbandpost van het 1^e Bataljon in Liévin geëvacueerd maar bezweek kort daarna aan zijn verwondingen. Zijn broer Walther werd bij hetzelfde incident licht gewond. Deze, naar alle waarschijnlijkheid, jongste Duitse militair die tijdens de Eerste Wereldoorlog sneuvelde ligt in Blok 11 graf 268. Mauk’s oudere broer Karl sneuvelde als luitenant in een regiment jagers op 7 april ’18.