De rubriek ‘over de schreve’ bestaat intussen al een tijdje op mijn blog. Momenteel leg ik de laatste hand aan een handige slagveldgids voor Frans-Vlaanderen. Het front in deze regio,  in de met bloed doordrenkte  velden van Artesie en Picardie wordt door sommige historici terecht als het ‘Vergeten Front’ omschreven en ik kan dit gebrek aan belangstelling alleen maar betreuren. In mijn nieuwe gids focus ik me niet alleen op de voor de hand liggende ‘hoogtepunten ‘ als Vimy of Notre Dame de Lorette maar ook op heel wat minder belichte of zelfs vrijwel onbekende maar daarom niet minder interessante sites. Eén van deze laatste is zonder enige twijfel Rue du Bacquerot N° 1 Military Cemetery in Laventie. Deze begraafplaats werd in november ’14 in de nabijheid van de weg Estaires - La Bassée  in een boomgaard opgestart door eenheden van het Indian Army Corps. De begraafplaats bleef in gebruik tot mei 1917 maar er waren nog sporadische bijzettingen in 1918. Na de oorlog werden hier nog 19 gesneuvelden herbegraven die afkomstig waren het Rue des Chavattes Indian Cemetery in Lacouture. Er worden momenteel 638 gevallenen van het Britse gemenebest herdacht. 61 Van hen konden niet worden geïdentificeerd en 12 gesneuvelden wiens graven  verloren gingen worden met special memorials herdacht. Deze begraafplaats ligt achter een ietwat onderkomen boerderij en men kan enkel via het meestal erg modderige erf de dodenakker bereiken. Het verassende ontwerp voor deze begraafplaats ontsproot aan de tekentafel van Sir Herbert Baker die ook het Indian Memorial tot he Missing in Neuve-Chapelle ontwierp. De begraafplaats bestaat uit twee afzonderlijke, met natuursteen ommuurde perken die worden gescheiden door een met kasseien geplaveide weg. Het kleinere, westelijke deel omvat naast een Brits perk ook moslim,- hindoe,- en sikhperken. Het oostelijke deel bevat perken met gesneuvelden uit het gemenebest en de graven van 7 Duitsers.

De hoogst gedecoreerde gesneuvelde op deze site is Francis Henry Romilly DSO. Hij had zich onderscheiden tijdens de Tweede Boerenoorlog in Zuid-Afrika (1899-1902) en in de Kano- Sokoto expeditie in Noord-Nigeria (1903). Kapitein Romilly werd gewond in februari ’14 maar nam wel deel aan de strijd bij Neuve-Chapelle. Voor zijn leiderschap in dit gevecht kreeg hij de Distinguished Service Order (DSO).  Hij sneuvelde op 25 september ’15. Zijn enige broer Arthur, een kapitein in het 1^e Bataljon Duke of Cornwall’s Light Infantry, was al op 21 oktober ‘14 bij Cuinchy gesneuveld. Zijn vader, kapitein Francis John Romilly kwam in de Egyptische campagne van 1885 om als officier van de Royal Engineers.  

In het westelijke perk liggen naast een klein aantal Britten, 144 gesneuvelden van het Indian Army begraven, 53 van hen konden niet worden geïdentificeerd. Een herdenkingssteen vermeldt twaalf mannen van het Indian Army die in de onmiddellijke omgeving vermist werden tussen maart en september 1915. Onder hen Guman Sing Negi MC & IDSM, een jemader - een luitenant - in het 39^e Garhawal Rifles, één van de meest onderscheiden eenheden van het Indian Army. Hij sneuvelde op 20 april 1915.  Hij had het Military Cros, de op één na hoogste dapperheidsonderscheiding voor officieren, gekregen voor zijn aandeel in de verdediging van Wijtschate en Hollebeke in 1914.  De Indian Distinguished Service Medal (IDSM) is een vrij zeldzame dapperheidsonderscheiding voor Indiase troepen die van 1907 tot 1947 bestond. Er werden in die periode ongeveer 6.000 exemplaren van uitgereikt, waarvan 3.200 tijdens de Eerste Wereldoorlog