Di Rupo en De Wever raken het maar niet eens over een nieuwe financieringswet. De mate van fiscale autonomie van deelstaten is immers ook dé cruciale vraag in de komende staatshervorming. Het antwoord op die keuze wordt bepalend voor de welvaart van ons land en zijn deelstaten voor de komende decennia.
In De Tijd van Zaterdag 25/9pleit Prof. Paul De Grauwe voor een beperking van de fiscale autonomie op het huidig niveau. Hij vindt dat de bestaande financieringswet al voldoende mechanismen van financiële verantwoordelijkheid bevat. De Grauwe vreest namelijk dat méér fiscale autonomie belastingsconcurrentie tussen regios zou doen ontstaan en beschouwt dat blijkbaar als erg schadelijk. Voor het politiek establishment zou fiscale concurrentie inderdaad het ongemak meebrengen zorgvuldiger met het belastinggeld te moeten omspringen, maar voor ons allen onderdanen ware dat een zegening.
De voordelen voor de consument van een concurrentiële omgeving zijn alom bekend uit het bedrijfsleven. Concurrentie zorgt niet alleen voor lage prijzen en gunstige voorwaarden voor de consument maar leidt op het macro-niveau bovendien tot optimale allocatie van de productiefactoren en tot hogere welvaart. Diezelfde voordelen gelden evenzeer als ook de publieke dienstverleners in een concurrentiële omgeving zouden opereren. Daarom moeten burgers fiscale autonomie en de heilzame kracht van fiscale concurrentie toejuichen en helemaal niet vrezen.
Een staatshervorming waarin deelstaten alleen bij naam autonomie verwerven maar waarbij het regionaal beleid aan handen en voeten gebonden blijft aan interregionale kartelafspraken over hoge belastingen en burgeronvriendelijke voorwaarden van de publieke dienstverlening zou onze vele inefficiënties die ons land rijk is alleen bestendigen.
Zwitsers Model
De fiscale autonomie is in België uitermate beperkt. Het aandeel autonome middelen van de regios bedraagt amper 5,8%. In andere federale staten zoals loopt dat aandeel op tot 79%.
In Zwitserland met zijn 7,5 miljoen inwoners, zijn vier landstalen en vier religies ligt het leeuwenaandeel van de budgetten, bevoegdheden en fiscale politiek bij de 26 autonome kantons. Daarbij varieert de marginale belastingvoet in de personenbelasting per kanton tussen 2 en 20 procent terwijl het overheidsbeslag er tot 35% beperkt blijft.
Beter dan belastingsconcurrentie te verijdelen in een unitair belastingsstelsel kan ook België beter belastingsconcurrentie stimuleren. Dit kan door de fiscale en sociale bevoegdheden maximaal te decentraliseren naar een laag bestuursniveau; bij voorkeur naar het provinciaal niveau. Het grote voordeel van kleine bestuurseenheden zoals onze Belgische provincies of de Zwitserse Kantons is dat het bestuur zeer dicht bij de burgers ligt. Lokale overheden kunnen een adequaat beleid voeren aangepast aan de lokale noden en kunnen hun burgers ook nauw bij het bestuur betrekken via referenda.
Bovendien telt het Zwitsers staatsmodel twee bestuursniveaus minder dan België. In Zwitserland ontbreekt zowel de alomtegenwoordige bevoogding van de EU als het al even overbodige bestuursniveau van Regios en Gemeenschappen. Zon eenvoudige beleidstructuur houdt niet alleen de communicatielijnen kort en de bevoegdheden gescheiden, maar beperkt vooral ook de parasitaire overheidssector tot het minimum.
Maar veruit het belangrijkste voordeel van kleine bestuurseenheden is dat burgers en bedrijven vrij makkelijk kunnen verhuizen als blijkt dat een naburig kanton merkelijke betere publieke dienstverlening levert tegen gunstigere belastingsvoorwaarden. Deze ultieme democratische controle door de basis houdt de groei van het staatsapparaat binnen redelijke perken en werkt zorgvuldig bestuur alleen maar in de hand. In twee generaties is Zwitserland zo uitgegroeid van een agrarisch land zonder natuurlijke rijkdommen tot de vierde welvarendste natie ter wereld. Dit tot meerdere levenstevredenheid en geluk van alle Zwitsers.
Overzichtelijke bevoegdheden
Onze staatshervormers kunnen maar beter niet voortborduren op het onwerkbaar geworden centralistisch misbaksel van de vorige staatshervorming. Onze vijf bestuursniveaus met hun overlappende en ondoorzichtige bevoegdheidsverdeling heeft ons nu al opgezadeld met het inefficiëntste staatsapparaat van Europa. Juist in deze veel te complexe structuur ligt de oorzaak van het immobilisme waarbij politici twee jaar redetwisten over de kleur van nummerplaten en minstens tien jaar over een tunnel.
Als onze politici daadwerkelijk méér begaan zijn om het welzijn van burgers dan om de vele lucratieve mandaten dat het Belgisch systeem rijk is, kunnen ze zich beter inspireren op het Zwitsers model. Ook België kan een eenvoudige Bondsstructuur krijgen op basis van 10, 11 of 12 provincies. Minstens één bovenstructuur is dan overbodig; ofwel het Unitaire België ofwel de Gewesten en Gemeenschappen. Of wellicht zelfs beide: tenslotte presteert ook het onafhankelijk Groothertogdom Luxemburg allerminst slecht. Dat zijn 490.000 inwoners de allerhoogste levensstandaard kennen ter wereld lijkt de algemene regel alleen maar te bevestigen dat kleine staten significant betere economische prestaties voorleggen.
Zwitserland heeft bewezen dat een zeer gedecentraliseerd bestuur uitstekend functioneert en welvaart brengt. Ons land zou met zon moderne decentrale staatsstructuur wel eens het Hongkong aan de Noordzee kunnen worden.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Een prachtig artikel, vind ik. Maar dat er nergens sprake is van een hangmat-economie, is spijtig. De PS zal daar nooit intrappen, want dan is ze gegarandeerd 99% van haar kiezers kwijt .
Wat Paul Vreymans, de auteur, ook vergeten is, is de hoogte van het arbeids-kapitaal en daar wringt ook menig schoentje. De Vlaming is vanouds bekend om zijn taaie werklust en zijn doorzettingsvermogen. Nog meest weerspiegeld in de kleinschaligheid van zijn bedrijven : als het al eens nijpt, wordt de riem gewoon een gaatje meer toegetrokken. Heb dat ooit, en meer dan eens beleefd, in de textiel-bedrijfjes in het Kortrijkse, het Waregemse, de Leistreek. Dat was wel vòòr de sydicaten, voornamelijk de christelijken, zijn beginnen spreken in naam der arbeiders. Tegenvallend orderboek? Neen, ons 5 of 10 mensen gaan niet stempelen (technisch werkloos, op kosten van de Staat) maar we werken allemaal wat harder, en nemen slechts 10 minuten schaftijd, ipv een kwartier of een half uur .En die werkvloer? Onze vrouwen onderhouden die wel, samen met de vrouw van de patroon ..Kunnen ze lekker bijkletsen .
Waals arbeidskrachten die 25 Km moeten rijden om in Vlaanderen met werken hun dikbelegde boterham te verdienen, blijven liever bij hun PS-vrienden aan de overkant der taalgrens, om daar hele dagen te zitten kaartspelen bij Josehine van Au Petit Coin , in Mouscron, rue Matteotti . Gaan stempelen hoeft al lang niet meer, in dat café is er trouwens elke woensdag voormiddag zitdag van de PS en de mutuelle met o.a. uitbetaling van het stempelgeld
Even aandacht AUB : er zijn geen RODE zeilen bij .
o-o-o-o-o-o-o-o-
PVV: Presentatie Gedoogakkoord, direct
Uit het Hoofdkwartier speciaal
voor de Vlaamse Blokkers Bloggers.
o-o-o-o-o-o-o-o-o--
We leven in historische tijden en ik kan mededelen: we hebben een historisch akkoord bereikt. Ik ben er trots op.
Trots dat ik hier namens onze anderhalf miljoen kiezers mag staan en tegen al die mensen kan zeggen: uw stem heeft ervoor gezorgd dat er een nieuwe wind gaat waaien in Nederland. Dankzij u wordt Nederland straks veiliger, gaan de aantallen asielzoekers en immigranten zeer substantieel omlaag en wordt er fors geïnvesteerd in de ouderenzorg, Ik aarzel vandaag dan ook niet het woord historisch te gebruiken. Want ik denk dat we vandaag iets bezegelen dat verstrekkende gevolgen kan hebben voor Nederland.
Ons land neemt ongekende maatregelen om de toestroom van asielzoekers en immigranten in te dammen. Inzet van deze politieke samenwerking is, waar al die maatregelen dus toe moeten kunnen leiden is een kwart minder asielstroom zijn, dertig procent minder reguliere toestroom zijn, waaronder de gezinsmigratie. En als het gaat om de aantallen niet-westerse allochtonen kunnen de nieuwe maatregelen tot maar liefst 50% minder instroom leiden. Illegaal verblijf wordt strafbaar. En er komt een burkaverbod. Voor Nederland ongekende maatregelen en ongekende cijfers.
Dan een voor de PVV belangrijk punt dat we hebben binnengehaald: denaturalisatie. Jarenlang is de PVV zwart gemaakt omdat we vinden dat het Nederlanderschap van criminelen met een dubbele nationaliteit moet worden ingetrokken. Nu gaat dat gebeuren, en er met de pet naar gooien bij de inburgeringscursus betekent voortaan: verblijfsvergunning voorgoed kwijt.
Dan veiligheid. Ook hierop boeken we winst. Eindelijk staan de gewone burgers centraal en niet meer de belangen van de misdadigers. Ook op dit terrein is een trendbreuk bereikt. Er komen harde maatregelen. Drieduizend politie-agenten (waaronder 500 animalcops). Nederland zal veiliger worden. Ook omdat er eindelijk minimumstraffen zullen worden ingevoerd, voor recidivisten. Straaterreur wordt keihard aangepakt. TBS zal worden wordt versoberd en er wordt iets gedaan aan het proefverlof!
De Partij voor de Vrijheid is de verkiezingen ingegaan als de partij bij uitstek voor de gewone hardwerkende mensen van Nederland, de mensen die het niet cadeau krijgen. Er wordt voor maar liefst 18 miljard bezuinigd een enorm bedrag.
Maar na jaren socialistisch potverteren door Wouter Bos kon ook dat niet eeuwig doorgaan. We kunnen de kinderen van Nederland niet opzadelen met steeds verder uit de klauw lopende overheidsbestedingen. Echt sociaal beleid, dat is een fatsoenlijke begroting.
Er moest worden ingegrepen en dat gebeurt. Maar 18 miljard aan ombuigingen blijkt te kunnen gemiddeld zelfs zonder koopkrachtverlies voor de werkende mensen van Nederland.
Met bijzonder veel trots kan ik meedelen dat de ingrepen op de sociale zekerheid beperkt zijn. De Partij voor de Vrijheid heeft gevochten om onze verzorgingsstaat overeind te houden. Dat is gelukt.
Het ontslagrecht blijft de komende kabinetsperiode ongewijzigd. Ook de duur van de werkloosheidsuitkering wordt niet gewijzigd. De AOW-leeftijd wordt met onze steun niet naar 67 jaar maar naar 66 jaar verhoogd. De uitkeringen worden niet bevroren.
Dan de ouderenzorg. Hier hebben we echt keihard voor geknokt. Er komt structureel bijna één miljard euro extra voor de zorg voor ouderen. Er komen maar liefst 12.000 extra verpleegkundigen bij voor de dagelijkse verzorging van onze ouderen. Met dit miljard komt ook een einde aan de 24-uursluiers. Maar er is meer. Bijna 2 miljard aan bezuinigingen op de Thuiszorg (Wmo) en verhoging van de Eigen Bijdrage voor bewoners van zorginstellingen zijn geschrapt. Een pakket om trots op te zijn.
Wij zijn dus trots op dit gedoogakkoord. Nederland zal ervan profiteren. De Partij voor de Vrijheid zal zich de komende jaren een betrouwbare partner tonen. Wij zijn goed voor onze handtekening en hebben vertrouwen in onze partners. Wij zijn er helemaal klaar voor. Dank u wel.
U had toch al begrepen dat die gele markeerstift waarschijnlijk niet origineel was, maar van mij? Het gaat namelijk over die zinsneden die, het staat in de sterren geschreven, zééééér binnenkort ook voor Vlaanderen zullen gelden.
Ook gehoord op de NL-televisie (en dat werd wel bloedserieus gezegd en niet door Geert Wilders!), dat wie voortaan een inbreker een tik verkoopt, die inbreker zal zien opleiden en niet zichzelf .Heerlijk! Heerlijk! Het leek precies of die woorden waren speciaal voor Lauretrte Onkelinx bestemd .
Meisjes en Jongens : nog even geduld, en we zullen straks ook in Vlaanderen weer op straat kunnen komen, zelfs s avonds. Die heugelijke dag volgt, zodra de Linxen, lijk in Nederland, tandenknarsend hun macht hebben moeten afgeven
Wie weet, mag dan zelfs de Paus in Rome voortaan verder rekenen op zekerheid van betrekking Wie weet, zullen de syndicale vetgemeste schertsfiguren dan niet afgeroomd worden, en zullen al die miljoenen Euros misschien moeten afgestaan worden aan de Werkers van die Bank, ipv van aan de Bazen
Stel U even voor, dat U morgen op Uw mail een bericht in ongeveer dezelfde woorden gesteld als hierboven van Geert Wilders, krijgt maar dat het afkomstig is van de Madou-toren, waar het hoofdkwartier van het Vlaams Belang is gevestigd. Ondertekening : Bruno Valkeniers & Bart De Wever. Dergelijk vooruitzicht is van aard om zelfs iemand die terminaal ziek is, weer springlevend te maken!
Het zou mij alleen spijten, dat vrolijkaards lijk Humo en de BRTdan misschien wel een beetje zouden moeten inbinden. Ik zou zeggen : maximum 3 leugens worden getolereerd, bij de 4de gaat men onverbiddelijk het schip op naar Madagascar of naar Timboektoe, voor mijn part zelfs naar Zakkamakka, naar overal waar er heropvoeding- en/of werkkampen zijn. Want Dames en Heren zwanzers: vergeet Art 1382 Strafrecht niet : potje breek potje betaal ..Jullie hebben onnoemelijk veel schade aangericht, zodat zelfs 10 mensenlevens niet zullen volstaan om deze te vergoeden .
Smetje van t Gazetje maakt hieronder een soort van synthese-analyse, of analysische synthese, U moogt kiezen, van de politieke toestand in ons land op vandaag, na bijna evenveel dagen onderhandelen als er nodig waren bij onze Noorderburen om tot een oplossing te komen. Daar waren namelijk slechts gewone Roden om tegen te pruttelen, bij ons zijn dat Roden van de hardste soort, die U bestelen binst dat ge er op staat te kijken. Met de Nederlandse oplossing in het achterhoofd (Oef, ze zijn er uit maar Hoe? daar zwijgen ze in dM zoveel mogelijk over, dat is alleen maar koren op de molen van het Vlaams Belang ) slalomt hij tussen de voetangels en schietgeweren door. Met bijzonder weinig ruimte dus, om over van alles te kunnen schrijven, als het maar de waarheid niet is.
o-o-o-o-o-o-o-o-
Verkiezingen
01/10/10 07u28
Terwijl in Nederland de formatie van een hard rechts minderheidskabinet alleen nog door de partijcongressen goedgekeurd moet worden, blijven we hier ter plaatse trappelen. Strompelen zelfs. Men lijkt het zelfs niet eens meer erg te vinden. Hoofdschuddend stelt iedereen vast dat de andere niet wil toegeven, heldhaftig weigert men zelf een stap te zetten. In die houdgreep beweegt zich nu ergens een 'highlevelgroep' die over één onderdeeltje van een toekomstig regeerakkoord een nieuwe processie van Echternach heeft bedacht: twee stappen vooruit, twee achteruit. Lethargie maakt zich meester van de Wetstraat.
Ondertussen is er vrijwel geen contact meer tussen de twee tenoren De Wever en Di Rupo, die ook met steeds meer moedeloosheid aan het afwachten zijn. Er zit geen millimeter vooruitgang op, wat dik drie maanden na de verkiezingen als een collectief falen mag worden beschouwd.
In dat soort klimaat stijgen dan meteen hardnekkige geruchten op, en worden er ook proefballonnetjes gelanceerd. Bijvoorbeeld om de huidige regering meer bevoegdheden te geven, zodat het land toch nog enigszins bestuurd kan worden. Hoe dichter men het einde van het jaar nadert, hoe luider die roep zal worden. Yves Leterme zal zo de enige premier van dit land worden die langer in lopende dan in normale zaken gezeten heeft.
Een andere kreet wil dat men misschien maar naar nieuwe verkiezingen moet gaan. Niet dat iemand er bewust op aanstuurt, hoor, maar als het niet anders kan, ja dan moet het maar. Want hebben de twee tenoren immers niet de wind van de opiniepeilingen in de zeilen? Het is een onverantwoordelijke gedachte, omdat ze helemaal niets zal veranderen. Ook als ze allebei nog wat procenten aandikken, zullen N-VA en PS toch ooit tot een compromis moeten komen. Dat ze daar dan eindelijk eens aan beginnen, in plaats van het risico te lopen dit land nog langer onbestuurbaar te maken.
Nu verkiezingen uitschrijven is een vrijbrief geven aan de internationale markten om de speculatie tegen Belgisch overheidspapier op gang te brengen. Is toelaten dat de ontsporing van het budget niet snel onder controle gebracht kan worden. Is spelen met de toekomst van dit land én van al zijn regio's. Daar bestaat een woord voor: schuldig verzuim.
Yves Desmet Politiek commentator
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Neen slim Smetje, dat wat gebeurt is geen schuldig verzuim, maar moord met voorbedachten rade, gepleegd in joelen bloede, in bende-verband, meestal bij nacht en met het opzicht te schaden tot in het tiende geslacht.
De Rode PS, daartoe gemandateerd door het Waalse volk en de Brusselse hofmeiers/pretentie-zotten onderhandelen met het oog op tijd winnen vanuit de positie dat ze demandeurs de rien zijn, dat ze bijgevolg niet willen verarmen. Ze houden dus onwrikbaar vast aan hun eeuwenoude prerogatieven van Franscouillonse Meesters in t land en willen niet wijken. Het zijn lijk bedorven ettertjes : als zij het beste deel niet krijgen, dan niemand iets.
En de Niveanen lopen daar in. Ze blijven zoeken naar het ezelsbruggetje dat van hen geen opblazers zal maken, maar instandhouders van de wankele construcite die ze beweren te bestrijden, zij het met wat meer ademruimte voor de Vlamingen .Zij zijn ziende blind, want ze weten : we zijn de klos, in ieder van de 2 mogelijkheden. Ofwel geraken we hier uit met een bepaalde status quo, zijnde de weg van de minste weerstand en dan zijn we gezien bij de eerst volgende verkiezing ofwel blazen we de onderhandelingen op en dan geeft de kiezer ons bij de eerstvolgende verkiezing een attest van onbekwaamheid. Zij voelen de adem van hun achtervolgers reeds in hun nek : als het Vlaams Belang eindelijk eens zijn interne problemen oplost, en tijd vindt voor serieuze zaken.
De Rode PS en hun trawanten spelen Quitte ou Double op de rug van de Vlamingen, en die in plaats van hun rug te rechten, spannen zich nog in om dat spelletje te laten voortduren. De postjes, ziet U ..
Een beetje minder ministers, een beetje minder bureaucratie, een beetje minder vreemdelingen Hmm : dat smaakt
Wedden dat, moest er nu een referendum komen met de vraag mee met Wilders in de vaart der volkeren, ja of neen, dat de Lage Landen in de kortste keren weer herenigd zouden zijn?
Het Nederlandse Volk geniet de trieste eer en het twijfelachtige genoegen om straks het grootste politiek proces van de 22ste Eeuw te ondergaan. Dan staat de Waarheid voor het Kleinmenselijk Gerecht : er werd haat gezaaid en een groep medemensen die een onmenselijk systeem willen invoeren, werd zwaar beledigd .
Het uitschreeuwen omdat de Overheid in gebreke blijft is beledigend en haat zaaien. Men zou, volgens de Rechters, dat onmenselijk systeem met open armen moeten ontvangen .
Het filmpje hieronder is Engelstalig maar perfect ondertiteld in het Nederlands.
"De Corrupte Rechters van Amsterdam"
Pat Condell is bij vele bloggers al een tijdje gekend. De Brit-die geen blad voor de mond neemt als het over de islam en de multikul gaat-neemt de Nederlandse Justitie en politiek zwaar op de korrel.
Het financieel centrum van ArcelorMittal in België, de nv ArcelorMittal Finance and Services Belgium, betaalde in 2009 maar 496 euro belastingen. Dat jaar was er nochtans een winst van 1,29 miljard euro. Dat melden De Tijd, La Libre Belgique en Sud Press woensdag op basis van een artikel in Solidair, het blad van de Partij van de Arbeid (PVDA).
Belastingsvoet van 0,000038 pct De belastingsvoet van het staalbedrijf over 2009 komt zo uit op 0,000038 pct tegenover de officiële belastingsvoet voor bedrijven van 33,9 pct.
De linkse partij hekelt daarom ook de notionele intrestaftrek. Zo kon ArcelorMittal voor 2009 een aftrek inbrengen van bijna 1,3 miljard euro. (belga/tw)
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Wedden dat Albert Frère, huidig adres ergens te velde in Frankrijk, nu zijn tong kapot bijt van spijt dat hij de boel verlapt heft? Op één jaar meer dan 1 miljard winst maken, en daar slechts een paar honderd Euro belastingen op betalen! Dat is een sprookje van de orde van grootte van de Grot van Alibaba, in het oneindige herhaald dank zij de PS, die zorgt voor de tewerkstelling in Wallonië. Sidmar (Sidurgie Maritime) o, Gent is een doekje voor het bloeden .
Dat de sterkhouder van het ACW, de dikke J.L. De Haene, daar nu nog niet aan gedacht heeft om eenzelfde tarief in te voeren voor Dexia, de bank van de syndicaten ..Het moet zijn dat die misschien wel andere sluikwegjes kent, via het buitenland en zo . Want het is toch algemeen gekend, dat de oorlogskas van de syndicaten in het buitenland zit, zo gezegd om veiligheidsredenen .Wat meteen een lekker zakcentje meer opbrengt aan interesten, want buiten het bereik van de Fiscus .
Wacht eens : Vlucht het stelen en bedriegen .dat was toch ook een van de 10 Geboden?! Of zou het zijn lijk met het liegen, dat een klein beetje stelen, zogezegd het stelen om bestwil, in feite geen stelen is?
JaJa, aan die Tjeven is er geen rechter kant aan te krijgen! Zelfs geen rechter, geen boven-en zeker geen onderkant. Wat wilt U : aan een kwal zijn er helemaal geen kanten aan .Tenzij tengels!
Het rolwagentje voor de simpele man/vrouw om nog een beetje mobiel te blijven, of tenminste om te kunnen rondhossen naar willekeur, schijnt een rollator te zijn. Althans volgens de CM. Dat is zoiets al een ziekenfonds brilletje : simpel maar doeltreffend.
Voor de beteren van beurs onder ons, is er de Segway (*), waarmee zelfs prijskampen gereden worden. Het is een Engelse uitvinding die gebruikt maakt van drie van de simpelste zaken ineens : de menselijke luiheid, de zwaartekracht en een computer.
Een woordje uitleg bij 2 van die 3 zaken, want hoe een computer werkt heeft hier niks mee te maken. Dat was alleen het probleem van de uitvinder ..
De mens, van nature uit lui, valt vooruit (of achteruit, naar keuze) maar wordt op dat toestel opgevangen door de computer die vol-automatisch gebruik maakt van de voorwaartse beweging, om deze om te zetten van vallen naar vooruitgaan. En dat met zo een paar honderdtal verrichtingen per seconde, of zoiets. Anders gezegd : wilt U vooruit, val dan, de computer doet de rest ..Oja, het ding heeft oplaadbare batterijen die de wielen doen draaien .onafhankelijk van elkaar. De fabrikant verzekert dat U met zijn toestel niet kunt vallen .
Nu blijkt dat de uitvinding toch wel een klein foutje vertoont zeker: men is de parachute vergeten
Eigenaar Segway (**) rolt ravijn in
BRUSSEL - James Heselden, de miljonair die de nieuwe eigenaar was van de Segway, is om het leven gekomen toen hij met zijn tweewieler van een klif reed. Het ongeval werd meegedeeld door de politie van het Britse district West Yorkshire. Heselden (62) reed met een Segway in de rivier Wharfe terwijl hij een ritje maakte op zijn landgoed. De politie heeft geen aanwijzingen gevonden van kwaad opzet. Heselden is de oprichter van het bedrijf Hesco Bastion uit Leeds. Hij kocht Segway eerder dit jaar.
(**- Het ding kost rond de 6.000,- en heeft meer accessoires dan de koersfiets van Seven Nijs. Al is de snelheid beperkt (naar keuze) tot 6 of tot 18 Km per uur .
Wat bezielt onze mensen toch om altijd bij de duivel zelf in bed te kruipen!
Ja, ik weet het : zo lang er geen dagblad-van-ons-eigen is, bestaat er niet veel ander keus het is dààr gaan uithuilen, of zwijgen en mokken. Bij t Pallieterke zou men wel terecht kunnen, maar daar bestaat voor de doorsnee-lezer een (onverantwoorde) drempelvrees voor. En de lezers van Humo zijn nu al dermate destructief gehersenspoeld, dat wat mensen als La Morel daar kwijt willen, parels voor de zwijnen zijn.
Mogen, 28/9 verschijnt een dubbel-interview Morel/Koen Dillen in Humo, waarvan hieronder een paar uitspraken. Goed dat ik iets eerder zijdelings de peiling bij de Libre had gevonden, waarin het Vlaams Belang 0,2% vooruit was gegaan, en nu weer als vierde partij na de Niveanen, de Tjeven, en de Sossen, afklopte op 12,8%, een heel stuk beter dan de Riberalen en de overige hekkensluiters. De V-partijen haalden (zonder de Tjeven) 48%, en met nog maar de helft van de Tjeven erbij rond de 60%. Ik dacht : als onze vrienden de Franscouillonnekes dat schrijven, wat moet dan de werkelijkheid niet zijn!
Elders las ik dat Frank Van Hecke, de oud-voorzitter, weer in het privaat stapt, en dat hij na zijn mandaat bij de EU (tot 2014) nooit meer op een lijst van het Vlaams Belang wenst te staan. Die is toch niets van zin met de zuster van de Natte Dweil, die militeert bij de PvdA (Partij v/d Allochtonen) .Eenmaal La Morel er niet meer zal zijn, want men weet maar nooit .Voorlopig blijft hij lid van het VB .La Morel stuurde haar lidkaart al maanden geleden terug .Nu vecht ze niet alleen tegen haar ziekte, maar ook tegen haar zelf!
Roosie, Roosie, wat doet U nu! Ik dacht dat U beloofd had, het Vlaams Belang en daarvan de idealen, nooit op te geven!
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
'Hij zei tegen Vanhecke: 'Ik maak u kapot als ge dit niet tekent.' En weg was Vanhecke'
Marie-Rose Morel (38) is terminaal. Volgens de klassieke geneeskunde heeft ze nog drie maanden te leven, de duur van één seizoen, de tijd om nog alle bladeren te zien vallen. Volgens de politica zelf is niks onmogelijk: ze zal blijven strijden, met klassieke én alternatieve therapieën, tot het bittere eind. En ze heeft ook besloten nog één keer achterom kijken naar wat, in professioneel opzicht, voorgoed achter haar ligt: vijf bewogen jaren bij het Vlaams Blok/Vlaams Belang.
Ze wordt daarin bijgestaan door Koen Dillen, de zoon van de stichter, die in tegenstelling tot Morel nog altijd deel uitmaakt van de partij. Samen zetelen ze in de gemeenteraad van Schoten. Morel en Dillen: à la recherche du temps perdu.
Dillen «Dewinter heeft ooit gezegd, op televisie nota bene, dat een vrouw in het Vlaams Belang haar plaats moet kennen: naast en achter een sterke leider. Als u het mij vraagt, een uitspraak met een hoog radicale-islamgehalte.»
Morel «Ik ben blij om wat de N-VA intussen heeft bereikt, maar heb ik spijt van het Vlaams Belang? (Zucht) Ik had nooit gedacht dat ik zoveel slagen zou krijgen. Wie tegen de stroom-Dewinter ingaat, wordt van alle kanten belaagd: politiek, zakelijk én privé. Ik had niet verwacht dat er een karaktermoord op mij zou worden gepleegd, met Dewinter als brein van het misdrijf en Gerolf Annemans in zijn vaste rol van enthousiaste supporter langs de zijlijn. Ben ik daar bitter om? Nee. Ik ben geworden wie ik ben mede dankzij de krassen op mijn ziel, de wonden en de blutsen. De voorbije vijf jaar heb ik meer gehuild dan in mijn hele leven daarvoor. Mijn vermeende politieke medestanders hebben mij gekrenkt tot in het diepst van mijn ziel.»
Morel «Als mensen met naam opstappen, doen ze dat niet alleen. Met hen verdwijnen hele afdelingen: Bruno Valkeniers laat het fundament van de partij wegrotten. Op de website van het Vlaams Belang zie je tegenwoordig vijf mannen in een zwart maatpak (Valkeniers, Annemans, Bart Laeremans, Joris Vanhauthem en Dewinter, red.) een verhaal over 'de republiek Vlaanderen' brengen. Sorry, maar je pakt daar een schrik van. Het is niet wervend, het spreekt niet aan.»
Morel «De vorige campagne ging enkel en alleen om Filip Dewinter: hij kwam als enige in beeld. Oké, een partij moet zijn sterkste troeven uitspelen, maar kennelijk duldt Dewinter in de eerstkomende dertig jaar niemand in zijn schaduw. Ik spreek enkel voor mijn sekse, maar de beste manier om het vandaag in het Vlaams Belang te maken is: met grote Lady Gaga-ogen naar Dewinter staren en prevelen dat hij fantastisch is.»
Dillen «In 1987 heeft Frank Vanhecke mijn vader, die toen nog voorzitter was, over de streep getrokken om Dewinter parlementslid te laten worden. In de partij was daar oppositie tegen. De band tussen Dewinter en Vanhecke was héél sterk. Hun verwijdering is een Shakespeariaans drama. De uitspraak van Dewinter, na het vertrek van Vanhecke uit het partijbestuur, heeft me zeer gegriefd: 'De lucht is gezuiverd, we kunnen nu verder.' Hoe kun je zoiets zeggen over je compagnon de route?»
Dillen «Dewinter vreesde dat zijn ster minder fel zou schitteren met Marie-Rose naast hem, al ben ik van het tegendeel overtuigd: zijn ster zou even hard gefonkeld hebben. Minstens even hard. (Trillende stem) Ik had hem dit graag onder vier ogen gezegd: Filip heeft een énorme fout gemaakt.»
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Schoon, hé, en echt typisch zoals op de trappen van de Senaat in Rome, even voor Cesar werd neergestoken, waarbij tussen de moordenaars hij ook zijn aangenomen zoon, Brutus, erkende .Een echt gebeurd drama geschied naar de wensen van de latere Shakespeare, die er vele eeuwen nadien een fantastisch drama rond verzon.
Hier zijn de personages juist andersom en wordt er geen Romeins, maar eerder een Grieks drama opgevoerd, waar op het einde de heldin moet sterven, en waar de Brutus van dienst weer netjes in het gelid zal glijden. Noblesse oblige, nest-ce pas?
En de Senaat zelf? Och, Frank Van Hecke zegt in dat interview op de BRT dat hij de partij liever vervrouwelijkt en verjongd had gezien. Daar is niet veel tegenin te brengen. Maar Frankie-boy, wat doet U dan met het spreekwoord, dat zegt Never change a winning team? Zeg niet dat U Uw klassiekers bent vergeten, nu U geen Voorzitter meer bent .
Wat kan ik daarop zeggen? Als een kameraad valt, worden alleen de rangen beter gesloten .
Denk nu vooral niet dat deze blog ook maar een half woordje publiciteit maakt voor Humo. Binnen een paar dagen vinden we het artikel bij zo wat iedereen in Vlaanderen die een woordje wil meepraten om het Vlaams Belang te helpen nekken. Of om de nekkers te nekken. En zo kunnen we bezig blijven .
Deze cartoon is volgens mij een goede impressie van de politiek zoals deze die in dit o dierbaar belgie, o edel land der vaadren bedreven wordt : met harde woorden, zolang het maar geen zeer en doet .
Het staat in de sterren geschreven : onze be-stierders sparen zoals gewoonlijk zowel de kool als de geit, als de geit en de kool, om dan steevast in hun hoogmoed te verkondigen dat ze een compromis hebben bereikt, waarop iedereen, zowel de kolen als de geiten, kunnen applaudisseren. Noch half, noch heel, het blijft ons deel!
Ze gaan op dit eigenste moment nu eens de fiscaliteit splitsen, sè, en ze nemen er een kleine 5% van het totale pakket (de registratierechten, die ten andere al verschillen tussen Wallonië en Vlaanderen als waren dat twee verschillende werelddelen) : kijk, wimpelen ze hoog van de toren met beide handpalmen wijd open: Niets in de handen, niets in de mouwen : Gesplitst! En content dat ze zijn, over hun eigen durf! Noch half, noch heel, het blijft ons deel!
Dat ze ondertussen met klank vergeten iets te doen dat hun Grondwet die ze zelf ineengeflanst hebben, vereist (BHV) daar durven ze niet aan denken, laat staan aan beginnen : er zit geen copromis in, de stellingen liggen te ver uiteen. Aan de uiteindelijke oplossing durven ze ook niet te beginnen, ze wachten tot de fudamenten van het onrecht zijn verdampt : als de Grondwet niet kan nageleefd worden, schaf die dan af en het probleem is opgelost! En als men dan toch met afschaffen bezig is, omdat de tegenstellingen te groot zijn : schaf dan meteen het land af! Noch half, noch heel, het blijft ons deel!
Er moet, al 20 jaar ver, dringend iets gedaan worden aan het dagelijks verkers-infarct rond Antwerpen? No problem : ze bestuderen dat lang, grondig, en vooral kostelijk! De brug is wel goedkoper en kan vlugger afgewerkt worden, maar we kiezen voor noch de kool noch de geit. We werken met open tunnels, die we (zie volgend punt) de cut and cover-methode noemen. Cut met de K van kut-wijf .dat moet be-stierd worden .Een soort onzichtbare mileiu-vriendelijke ondergrondse bruggen-stelsen dus, zodat er bovengronds weer kolen kunnen groeien en geiten kunnen grazen . Noch half, noch heel, het blijft ons deel!
Een geluk met een ongeluk, want voornamelijk die geiten zullen brood-nodig zijn, om de volgende generaties te kunnen voeden, eenmaal varkensvlees zal verboden zijn. Hmm! Gestoofde kool met gestoofde geit : een mailtje voor een nieuw recept sturen naarr S.O.S.-Piet?
Laatste en duidelijkste voorbeeld van geiten die kolen weigeren te vreten : als 180 jaar zit het Vlaams Onderwijs geduveld met lessen Frans, die de laatste 50 jaar van te mijden naar verloren tijd zijn opgeschoven. Wie begot in de Hoge Hemel op aarde spreekt nu nog Frans! Engels is de voertaal waarmee we de wereld rond kunnen . Noch half, noch heel, het blijft ons deel!
Het gaapt lijk een ovenmuil, dat wij subito presto moeten overschakelen maar, vermits er tussen beide talen geen compromis kan, noch grammaticaal noch naar de woordenschat, laten we alles zoals het was. Zeg eens eerlijk, we kunnen die arme Franscouillonnekes toch niet in eenzaamheid achterlaten met hun koeter-Waals dat straks nog het niveau van het Hottentots met moeite zal halen .
Nu we eindelijk met goed gevolg onszelf kunnen bevrijden van de taal der dwingelandij, om over te schakelen naar een wereldtaal, staan onze be-stierders met hun mond vol tanden. Er zou een beslissing moeten komen maar verduveld, dan laten ze zichzelf kennen als onbuigzame Flaminganten die niet in staat zijn tot compromissen sluiten . Noch half, noch heel, het blijft ons deel!
Dat zijn inzake het spel der compromissen, namelijk onze Franscouillonse vriendjes wel : bij hen uitsluitend Frans, en bij ons Nederlands, maar met Frans daar boven op! Toreador, de stier komt aangelopen ..
Waar ergens staat die koe die moet be-stierd worden?
Ivan Rioufol is de bewonderenswaardige en sympathieke columnist van Le Figaro. Bijna dagelijks wijdt hij zijn column (ook deels te lezen op zijn blog Liberté dexpression (*) aan dat ene, allerbelangrijkste onderwerp: de zelfafschaffing van het Westen. Om die zich te zien afspelen in real life hoef je alleen maar op straat om je heen te kijken: bijna per dag zie je meer vreemdelingen (juridisch vaak tóch 'Nederlanders') in buitenissige, aan dit land wezensvreemde kledij of uitdossing. En die wezensvreemdheid zit natuurlijk niet alleen in de buitenkant. Elke verdediging van het eigene is echter decennialang met succes politiek verdacht gemaakt en geblokkeerd, al is er met het succes van de PVV dat nu duidelijk de hele politiek beïnvloedt mogelijk een keerpunt op komst. Het stempelt Nederland momenteel tot de een van de politiek vooruitstrevendste landen van Europa.
Deze week reageert Rioufol op een opmerkelijke manier op het bezoek van paus Benedictus XVI aan Groot-Brittannië. Hij is zowat de enige grote leider wiens betogen gekenmerkt worden door lucidité, vindt Rioufol. Wel, als een Fransman dat van een Duitser zegt, is dat een groot compliment. Met instemming haalt Rioufol de woorden van de paus aan: Voor wie met realisme kijkt naar onze wereld van vandaag, is het duidelijk dat christenen niet door kunnen gaan als vanouds. Zij kunnen niet de diepe geloofscrisis negeren die onze samenleving heeft geschokt, zelfs kunnen ze er niet meer zeker van zijn dat de erfenis van waarden die door eeuwen van christendom is overgedragen, doorgaat de toekomst van onze samenleving te inspireren en te modelleren. De paus drukt zich dan nog diplomatiek uit. In Westminster klaagde Benedictus openlijk de groeiende marginalisering van de godsdienst aan in het bijzonder van het christendom, zoals die bijvoorbeeld zichtbaar wordt in het steeds meer omstreden raken van het kerstfeest. Voor de islam is de incarnatie van God immers een gruwel.
Hoe zijn we zo in het slop geraakt, dat we in eigen land al haast onszelf niet meer durven zijn? De analyse van paus Benedictus klopt weliswaar, maar de bangelijke Kerk heeft (zelf) een groot aandeel in deze crisis, die de moslims en de joden niet kennen, aldus Rioufol. In Groot-Brittannië heeft dit weekeinde de aanwezigheid van een groot aantal gelovigen de hoop onder het volk aangetoond. In Frankrijk zijn de christenen in de meerderheid die gehecht blijven aan hun godsdienst, waarvan ze weten dat het de grondslag is van de westerse cultuur, van haar scheppingen en van haar verdraagzaamheden. Toch zijn er ook veel katholieken, en ik ben een van hen, die wanhopig zijn over de bangelijkheid van al te veel priesters en bisschoppen. En Rioufol citeert met instemming uit het essay La tyrannie de la faiblesse (De tyrannie van de zwakheid) van Paul-François Paoli: elke keer als een onderwerp aan de orde is dat de burgers raakt en dus ook katholieken als burgers raakt onderwerpen als immigratie, Europa, de natie, de islam enzovoorts is de Kerk in geen velden of wegen meer te bekennen. Maar als dit instituut nu eens het lef had om, bijvoorbeeld, luid en duidelijk de christelijke historische identiteit van Frankrijk te verkondigen, dan zou men wellicht een ander keertje ook naar haar luisteren.
Intussen neemt de islam in Europa en in het bijzonder in Frankrijk de ruimte in die de Kerk uit bangheid braak laat liggen. Jaarlijks maakt de islam in dat land 60.000 bekeerlingen, hoofdzakelijk mannen (en hoe zou dat nu komen... ). Kortom, om het nu even niet in die van Rioufol, maar in onze eigen woorden te zeggen, de Kerk faalt - ook in Nederland - schokkend in het geven van leiding in de grootste culturele identiteitscrisis in de geschiedenis van Europa. Zij lijkt te berusten in zoals Johannes Paulus II het uitdrukte in een massale kalme en stille afvalligheid van Europa. Katholieken verwachten van hun Kerk, zegt Rioufol dat zij het initiatief terugpakt door haar eigen sterke eigenschappen naar voren te brengen (als je een religie aan haar vruchten mag beoordelen, hoeft zij voor de islam niet te blozen) en door om te beginnen met meer strijdbaarheid de vervolgde christenen in het Oosten te verdedigen." Ernstiger nog, zo besluit Rioufol, "de voorzichtige stilte die de Kerk in acht neemt tegenover het opkomende radicale islamisme doet mij denken aan diezelfde schuldige voorzichtigheid die al te vaak de hare was tegenover andere vormen van totalitarisme zoals het communisme en het nazisme
De zelfafschaffing van het Westen : in real time dagdagelijks onder onze neus ..
Niets aan toe te voegen, tenzij het advies om toch maar regelmatig ons Frans een beetje op te poetsen door op deze hierboven vermelde blog af en toe iets te gaan lezen. Baat het niet, schaadt het niet!
Voorpost voerde actie tegen viering Waalse feestdag in Sint-Truiden
Wallonië vierde op de derde zondag van september zoals gebruikelijk zijn officiële feestdag. Voorpost wenst, zoals dat ook de vorige jaren gebeurde, de Walen proficiat met het feit dat ze met deze feestdag uiting geven aan hun volkse identiteit en hoopt dat de Walen ooit, zoals ook de Vlamingen dat willen, van hun volksfeestdag hun nationale feestdag kunnen maken.
Die droom van onafhankelijkheid en vrijheid zal echter pas verwezenlijkt worden als Vlamingen en Walen ontsnappen aan de Belgische kooi. De dag dat België barst, zullen immers zowel Walen als Vlamingen over hun eigen toekomst kunnen beslissen, zonder daarin geblokkeerd te worden door de ander.
Voorpost beschouwde het dan ook al was het maar omdat er na meer dan 100 dagen (opnieuw) onderhandelen tussen Franstaligen en Vlamingen niets is om te vieren, Brussel-Halle-Vilvoorde nog steeds niet gesplitst is en de Franstaligen blijven aanspraak maken op grote delen van Vlaams-Brabant als een daad van pure belgicistische agressie dat de vereniging B-Plus, met medewerking van lid en Sint-Truidens burgemeester Ludwig Vandenhove, de Waalse feestdag kwam vieren op Vlaams grondgebied.
De militanten van Voorpost waren daarom, samen met Limburgse militanten van het Vlaams Belang, aanwezig voor de plek van samenkomst alwaar ze de paar tientallen belgicisten verwelkomden met anti-Belgische slogans en pamfletjes.
Een viertal Voorpost-militanten bezette intussen de Abdijtoren. Ze sloten de toegangspoorten af met kettingen, hingen hoog boven de stad vier België barst-spandoeken en lieten duizenden pamfletjes op Sint-Truiden neerdwarrelen, terwijl ze met fluitjes en toeters voor de gepaste achtergrondmuziek zorgden bij de aankomst van de belgicisten.
De hele actie verliep zonder incidenten. En Voorpost zal ook bij een volgende viering in Sint-Truiden of elders aanwezig zijn om te getuigen van de politieke moed die bij niet een van de belgicisten aanwezig was.
Voor een Vlaams Vlaanderen, een Waals Wallonië en een barstend België !
Johan Vanslambrouck Voorzitter Voorpost
Luc Vermeulen Actieleider
0475 / 29 57 65
Björn Roose Persverantwoordelijke
0476 / 45
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-oo-o-o-o-
Psssst
Weet iemand iets meer dan ik over de herkomst van het woord Voorpost? Is niet bedoeld als rondvraag over alles waarvoor de actie wel staat, want dat weet onderhand het kleinste kind die woont en leeft in Vlaanderen en in Nederland, maar die ook heimwee voelt naar het broedervolk in Zuid Afrika : de verheffing van het Volk der Lage Landen.
Zou dat misschien iets te maken hebben met, in militaire termen, de plaats waarop een schildwacht staat? Zou kunnen, maar een schildwacht mag zijn post niet verlaten, en is er dus min of meer aan vast genageld. Klopt niet, want beweeglijker dan Voorpost zijn er niet veel!
Kan het zijn dat het dan te maken heeft met post uit het woord B-Post, de vroegere beroepsmatige vereniging van vooral Linx gesyndiceerde postbodes, postmannen en postlui? Here-God, lieve deugd, liever niet!
Dan is het meer de derde mogelijkheid die in het woord Voorpost besloten ligt : het begrip vooraan, aan de spits : voor : is strijdend in de voorste linie, daar waar het vuur het hardt is. Waar er klappen kunnen vallen en waar de klappen moeten opgevangen worden. Op de bres staan, waar de vloed dreigt door te breken. Zorgen dat, waarvoor we staan, veilig beschut is achter onze linies.
Eigenlijk betekent Voorpost dat allemaal en nog veel meer. Voorpost is de essentie van een Volk.
Voorpost is eigentijds, ludiek, speels, onvermurwbaar, hard in al die dingen die het hoog in de vaandel voert : eigen tradities, eigen taal, eigen waarden. Voorpost is de verzamelnaam voor strijdbaarheid.
Voorpost moet, snel als de bliksem, kunnen toeslaan daar waar onze rechten dreigen te worden geschonden. Voorpost moet waakzaam zijn en blijven, terwijl de politiekers zich verliezen in bla-bla-bla. Voorpost moet een begrip worden bij Vlaanderens vijanden.
Ja, wat is voorpost eigenlijk nog meer?
O Ja! Het is een beweging eigen aan de jeugd. Wij (is bedoeld ik) zijn die jaren ontgroeid en staan dus noodgedwongen een beetje afgunstig, aan de zij-lijn .Vooral als we horen over de jeugd van tegenwoordig, dan weten we bijna altijd dat het gaat over uitspattingen, nooit over de Voorpost-meisjes en jongens. Spijtig! Spijtig!
Nu het Vlaams Nationalisme zo maar ongevraagd zijn voet naast de Franscouillonse edele voetstap is komen te zetten, zijn deze laatsten daar echt niet mee opgezet.
Den Bart was (in haar gewezen Duitsgezind gazeetje) door Madame Béatrice Saccoche, uitgemaakt voor Nazi, omdat zijne Poepa, waarschijnlijk dood en begraven, onder een zerk lag met dezelfde rune-tekens in kruisvorm als op de kop van de IJzertoren. Een soort gecodeerde geheime boodschap dus aangaande de deportatie, de vergassing en erger van alle brave Belgen in dit land.
Den Bart, nu de Diepe Wapper door de kerk is, slaat vervolgens terug met een column in De Schandaard, weliswaar met fluwelen bokshandschoenen, maar sè, dat mag niet hé! Ne Flamand die slaat teruk : da kannie!
Nog voor het debat op RTBF begint, verschijnt er op hun weblog een ranzige tekst, met daarin een paar leuke cartoons, waar de meest brave hierboven prijkt. Onze Wever is herleid tot een worm, die er van langs krijgt door een pront Madammeke, waarschijnlijk die van de Saccoche.
Erg? Bijlange niet. Onze cartoonisten zullen wel terugslaan, en als dat niet helpt gaan we er op los met de blanke bajonet. Of als t moet met de laatste Mausers van de oorlog 14-18, waarvoor er in Mei 40 al geen kogels meer waren. Die hebben we toch nog allemaal netjes ingevet op onze zolder staan, hé! Want dat was de afspraak, toen den Duits in September 44 tijdelijk moest terugtrekken na een hartelijk Auf Wiedersehen .Adé, Adé, meinen kleinen Unteroffizier, adé! Und vergess mich nicht ..
Stel U voor dat t Pallieterke een paar heerlijke (maar toch hoogrstaander) cartoons zou wijden aan de Waalse Peetvader van de Maffia. Daar waar hij bijvoorbeeld als pedofiel geborsteld staat tussen een groep jongetjes die allemaal de ogen ten hemel en de broek op de knieën hebben .
Wat zou dan het verschil zijn tussen zon beelden en de beelden die in de Wallo/Brusseleirse pers komen? Wel, de eersten zouden berusten op waarheid, en de tweeden op fictie .
Ik? Moerst IK kunnen tekenen, dan stond Madame Béatrice Saccoche dagelijks afgebeeld bovenaan mijn blog als SS-Vamp, met opgeheven zweep oven een troepje blonde goden, en met onder de arm een Soir-exemplaar met datim september 44. Unterschrift :
GRATIS MORAAL-FILOSOFISCH ADVIES VOOR LEONARD & C°
GRATIS MORAAL-FILOSOFISCH ADVIES VOOR LEONARD & C°
Gratis kerkadvies, in alle eerlijkheid
In De Morgen
o-o-o-o-o-oo-o-
Wacht mensen, eerst wat stoom afblazen .Zo gauw mijn hartslag weer normaal wordt, kunnen we samen overgaan tot het tot ons nemen van onderstaande illustratie van het spreekwoord : Als de vos de passie preekt, boer let op Uw ganzen ..
Wat er amusant is aan al die moraal-filosofen, is dat ze ongevraagd komen vegen voor andermans deur. Al is het een natuurlijk een waarheid als een koe dat ze hun gezeik kwijt moeten, juist lijk die koe die staat te loeien in de wei, omdat ze wil gemolken worden. Het is een natuurlijke behoefte : dat beest voelt, net zoals die moraal-filosoof, dat haar melk steekt. Meevallend neven-effect is natuurlijk dat hun gazetjes vol geschreven geraken.
Twee kleine opmerkingen, Meneer de Deken Loobuyck. Rome trekt zich al 2.000 jaar uit de slag zonder jullie adviezen, en ik geloof dat, als Instelling, er haar dat niet veel kunnen nazeggen. Tweeduizend jaar is een hele termijn Het wordt zelfs hier en daar al eens gebruikt als bewijs dat ze (de Kerk) een werktuig is in Gods handen. Maar daar heeft U waarschijnlijk lak aan. Sta mij toe, in dat geval de beeldspraak van die loeiende koe nog wat verder door te trekken : het gebeurt ook dat het dier uit het verschieten aan het loeien slaat, als een kikvors voor haar neus opduikt die bezig is om zichzelf op te blazen om die koe te gelijken.
Punt twee : de bedienaars van de Kerk. Dat zijn allemaal mensen die met hun verstand en hun studies, heel wat meer in het burgerleven hadden kunnen zijn dan schopstoelen of pispalen voor moraal-filosofen en ander tuig. Niet dat ze zich moeten opofferen maar zij dienen (meestal) een ideaal waar jullie niet het minste benul van hebben .
Kijk, man, ik weet dat gij ook Uw boterham, liefst met goed en veel beleg moet verdienen : het is U van harte gegund. Maar een beetje serieus blijven, hé!
Het instituut is inderdaad geen voorbeeld van goed zedelijk gedrag voor het ogenblik. Over de burgermaatschappij zullen we maar best zwijgen, hé ..En denk vooral niet dat ik een kerkpilaar ben. Maar ik weet dat er heel wat mensen zijn die slimmer zijn dan ik, en ik zal die dus maar geloven, zeker?!
Nog altijd niet een beetje in Uw eigen zieltje gaan kijken in bvb de stilte van het Heiligdom van Chartres? Haast U. Zolang daar nog een 4 minaretten rond staan, is er veel kans dat U iets voelt. Al is het maar, om met iets te beginnen, bewondering voor de architectuur. Is al een goede stap in de door mij bedoelde richting .Al moet ik toegeven dat dit niets te zien heeft met moraliteit, maar met Eeuwigheid .
o-o-o-o-o-o-
Ons eeuwig lauwe Volk Gods
25/09/10 10u26
Moraalfilosoof Patrick Loobuyck over de diepe kloof tussen de kerk in Rome en de kerk in België. Hij is verbonden aan de Universiteit van Antwerpen en de Universiteit van Gent. Het Belgische Volk Gods heeft nauwelijks nog iets te maken met de inhoud van de katholieke leer. Maar zelfs in diepe crisis schijnt niemand binnen die kerk écht scherpe conclusies te willen trekken. Loobuyck schetst het eeuwig lauwe profiel van de Belgische kerk.
Ik geloof niet dat de huidige crisis tot een ommekeer zal leiden en het is duidelijk dat de kerk niet van plan is de kloof te dichten
Tot enkele maanden geleden was België een ingeslapen kerkprovincie. Er gaat nauwelijks iemand naar de zondagsmis, maar 70 procent van de bevolking noemt zichzelf wel katholiek. Jongeren die uit het middelbaar onderwijs uitstromen hebben geen voeling met de katholieke geloofstraditie, maar 83 procent van die leerlingen heeft wel twaalf jaar wekelijks twee uur rooms-katholieke godsdienstles gevolgd. Er zijn amper priesterroepingen en parochiepriester is een knelpuntberoep, maar de kerk wordt rijkelijk gefinancierd door de overheid. Met de katholieke opvoeding thuis en met het naleven van de kerkelijke (seksuele) moraal is het bijzonder slecht gesteld, maar het katholiek onderwijs heeft een marktaandeel van 70 procent. Heel wat priesters hebben een 'verboden' partner, maar dat wordt door de goegemeente getolereerd en ook bisschoppen zien het door de vingers zolang het 'verdoken' blijft.
Alles leek peis en vree. Nochtans zijn dit tegenstellingen die tot nadenken stemmen. Over welk soort katholieken gaat het eigenlijk nog in die Belgische kerkprovincie? Zijn de mensen die zich katholiek noemen maar nooit een kerk binnengaan meer dan cultuurchristenen die onafhankelijk van Rome leven? Kiezen ouders voor katholieke scholen om religieuze redenen of kiezen ze die scholen om de afstand, de kwaliteit of het aantal migrantenkinderen? Kiezen ouders om hun kind rooms-katholieke godsdienst te laten volgen omdat ze hun kinderen confessioneel en kerkelijk willen opvoeden, of kiest men het om problemen te vermijden met oma, om de eerste communie, of omdat men de kinderen toch 'iets van waarden' wil meegeven?
Kan het katholieke label nog iets meer betekenen dan een anachronistische erfenis uit het katholieke Belgische verleden? Kortom, heeft het Belgische Volk Gods nog iets met de inhoud van de katholieke leer te maken of wordt het voornamelijk gekenmerkt door levensbeschouwelijke lauwheid, onverschilligheid of erger nog: hypocrisie?
Fundamentele ommekeer De kloof tussen het Belgische Volk Gods en het instituut kerk is diep. Zo is er een consensus dat het celibaat in vraag gesteld moet worden, dat het priesterschap voor vrouwen opengesteld moet worden, dat voorbehoedsmiddelen een goede zaak zijn en dat homo's en gescheiden hetero's recht hebben op een relationeel leven met bijhorende seksualiteit zonder dat dit als zonde gebrandmerkt moet worden. Ik kan niet in de hoofden van de Belgische bisschoppen en priesters kijken, maar ik denk dat velen onder hen het met deze stellingen eens zijn. Uit zelfbehoud hebben ze echter niet de moed zich hierover uit te spreken vanwege hun functie in de kerk.
Het had een positief neveneffect van de schandalen in de kerk kunnen zijn dat de kloof tussen het Volk Gods en de kerk als instituut eens ter sprake gebracht zou worden. Er zou een gevoeligheid kunnen ontstaan om te bekijken hoe die kloof gedicht kan worden - en uitspraken van een aantal bisschoppen getuigen daar ook van. Maar ik schreef het op deze opiniepagina al eerder (DM 02/09): men moet zich hierover geen illusies maken.
Ik geloof niet dat de huidige crisis zomaar tot een fundamentele ommekeer zal leiden en het is duidelijk dat de kerk niet van plan is de kloof te dichten. Ondanks alles wat hier gebeurt en naar boven komt, is de kans dat de kerk zich op een tegemoetkomende manier met de opvattingen van het Belgische Volk Gods zal inlaten uiterst klein. Vanuit Rome komen alvast geen berichten dat men bereid is de structuren in vraag te stellen en zich aan een grondige zelfkritiek inzake het omgaan met seksualiteit te onderwerpen. Er is omgekeerd zelfs veel kans dat de kerk de conservatieve lijn van de laatste jaren versterkt zal doortrekken. De manier waarop Léonard de discussie over het celibaat de kop heeft ingedrukt, is hiervan een eerste bewijs. Dit is de zoveelste kaakslag voor christenen die al jaren strijden voor een meer menselijke kerk(structuur). Vooral voor die gelovigen die niet onverschillig zijn en wel nog vanuit de christelijke boodschap willen leven, is de onwil om iets aan de kloof tussen het Volk Gods en de Kerk te doen erg pijnlijk.
Wat staat het Vlaamse Volk Gods nu te doen? Men kan op straat komen en protesteren, maar ik vermoed dat er te veel onverschilligheid leeft onder het Volk Gods om dit succesvol te doen. Een relatief groot deel van hen zou kunnen toegeven dat ze eigenlijk niet meer geloven, maar dat ligt voor velen toch zó moeilijk. Men zou tot een andere christelijke denominatie kunnen toetreden, maar er is in België weinig alternatief. Men kan de strijd binnenkerkelijk voeren en blijven vragen om vanuit de basis gehoord te worden, maar velen zijn moegestreden en ontgoocheld en de nieuwe generatie 'gelovigen' lijkt zich al bij de eigen onmacht neergelegd te hebben. Men kan een schisma bewerkstelligen - zich en masse afscheiden van de katholieke kerk, maar ik zie hier niet meteen een nieuwe Luther opstaan. Christelijke gemeenschappen Dat de voorzichtige uitspraken van de bisschoppen De Kesel, Hoogmartens en Bonny al meteen als revolutionair worden beschouwd, toont overigens aan in welke mate katholiek Vlaanderen het gewoon is om dissidente stemmen te horen. De kerkleiding, maar eigenlijk ook de Vlaamse theologen, hebben op dat vlak een pragmatisch ingesteld, maar hierdoor wat lauw profiel.
Men kan ook op eigen houtje christelijke gemeenschappen opbouwen waarin leken kunnen voorgaan en waarin liturgisch geëxperimenteerd kan worden. Deze gemeenschappen bestaan al, sommigen bloeien, anderen lijken slechts een kort leven beschoren. Maar ik zie wel een toekomst voor dergelijke vormen van kleine, maar vaak dynamische geloofsgemeenschappen. Tot slot kan het Volk Gods ook verder doen zoals het bezig was: half ingeslapen, deels hypocriet, lauw aanmodderend 'geloven' en zichzelf katholiek blijven noemen ondanks alle meningsverschillen met Rome.
Onlangs zei een gescheiden, hertrouwde - dus in zonde levende - katholieke vrouw, die toch nog communie krijgt van haar parochiepriester: we leven hier eigenlijk al zolang alsof er geen paus is, we zullen dat nog wel een tijdje volhouden zeker? Hoewel ik eigenlijk meer sympathie heb voor de moedige en meer kleurrijke opties, vrees ik dat deze laatste optie uiteindelijk de bovenhand zal halen.
o-o-oo-o-o-o-o-
Psssst
Och! Meneer Loobuyck! We kunnen al zo lang leven zonder Regering : waarom zou dat niet verder lukken, ook zonder Paus? Muzelmannen hebben toch ook geen Paus? Tegen dat we zover zijn, en allemaal Muzeldinges zullen geworden zijn als ons leven ons lief is, is dat al een probleem minder. We zullen nog blij zijn dat iemand ons de ogen geopend heeft .
Maar ik heb het hier al geschreven : in Rome verkies ik een lieve oude man, boven een Kalief met een kromzwaard .
Den Bart, U kent hem wel, doet op de weblog van de Niveanen een boekje open over Waalse collaboratie. Blijkbaar was de column ook in De Schandaard geweest, als reactie op Hij is een Nazi in Le Soir. Zoals U weet spreekt de man thans meer en meer echte diplomaten-taal en daardoor komt het dat hij de Waalse collaboratie, die veel erger (in de motieven en in de moddelen) is geweest dan de Vlaamse, maar van ver durft aan te pakken. Hij zegt bijvoorbeeld niet, dat er enorm veel dossiers die daarover opheldering (en hoe!) zouden kunnen geven, gewoon vernietigd zijn. In rook opgegaan. Per ongeluk, dat wel. Als er geen geschreven getuigenissen meer bestaan, en de figuranten zijn gestorven, hebben al die verkeerde dingen dan ook niet bestaan! Dat is de redenering .En het schijnt nog te pakken ook!
Eigenlijk was mijn titel Hergé, Tintin en De Avond (met nadruk op het ongerijmde), maar die vond ik zelf zo wereldvreemd geworden dat ik mij er zelf niet meer in herkende. Want het verhaal van Kuifje-Tintin is even vreemd als het leven van Madame Béatrice Saccoche, de getormenteerde zielepoot van de Radio Mille Colines ..Al kan mijn indruk ietwat al te persoonlijk zijn.
Tintin doet mij tot op de dag van vandaag nog altijd denken aan de scherpe reuk van belegen kaas, in die snikhete veranda, vermengd met de zurige reuk van dat oude grootmoedertje dat aan het ziekbedje zat van mijn vriendje. Een beetje verwarrend, maar Tintin heb ik altijd al een rot-verwend jong gevonden want als kind vond ik die boekjes in gezegde veranda aan huis bij een rot-verwend jong, zoontje van een kaas-groothandelaar uit de straat, die ik 4 x per dag aan de hand moest meenemen om samen van en naar t college te lopen. Hij mocht iedere vrije dag met zijn pafferige sigaren-rokende vader mee in de camionette, op toer in de Borinage, en bleef daar dan soms in vacantie bij zijn tante. Het moet daar niet al te gezond geweest zijn, want nadien was hij telkens een beetje ziekskes en zat dan ineengekrompen in die rieten zetel, met een paar Tintins op zijn knieën. .om Frans te leren, zei zijn moeke .Dat kon er bij mij niet in : ik had thuis alleen Zonneland (als misdienaar, gratis!) en daar werd ik toch ook niet ziek van! Want geen tijd voor het lezen. Mijn dagen bij de boer achter ons huis waren veel te gevuld om ziek te worden.
Later waren in de boekhandel die Tintins ineens Kuifjes, maar zon stijve harde felgekleurde en vooral zeer dure dingen kwamen bij ons niet in huis.
Ondertussen had ik links en rechts gelezen over Rex en Leon Degrelle en ook over de Soir-gazet, die binst de oorlog dapper had meegedaan met den Duits Vooral het opgeklopt verhaal van de Valse Soir was me bijgebleven, omdat ik veel later in mijn beroepsleven een zeer lucratief contact had gekregen met bepaalde welgestelde Brusselse bankiers (Almanij), die blijkbaar goede relaties hadden gehad met de Witte Brigade. Daar hoorde ik de achterkant van het verhaal, namelijk dat er bij een hen bevriend drukker, die het niet scheen overleefd te hebben want de Duitsers konden met die dingen niet lachen, een uitgave van de pro-Duitse Le Soir werd nagemaakt, die op een achterbakse manier volgeschreven stond met treiterende Duits-onvriendelijke beschouwingen. Der moet dan daarop wel een en ander gebeurd zijn die heel wat stof deed opwaaien, maar daarover hielden ze toch grotendeels hun mond. Dat er verraad in het spel was geweest en zo : meer niet.
Och ja! Het is ook allemaal al zo lang geleden, en eigenlijk was ik dat alles zo goed als vergeten : Madame Béatrice Saccoche irriteerde mij, en ik wist niet precies waarom .Hopelijk staat er nu eens een historicus recht, die zijn thesis daaraan besteedt Moest ik daaraan beginnen, ik zou de pedigree van de eigenaars eens natrekken ..Want kazak draaien is een typische Wallo/Brusseleirse uitvinding.
Ik wil in ieder geval niet op diens besluiten vooruit lopen, maar het is dikwijls zo, dat de ergste verraders achteraf omswitchen tot de felste verdedigers, in de hoop dat de potjes gedekt blijven.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Vlaamse Nazis.
21 september 2010
Ik ben een geduchte vrouwenhater, een vreselijke racist en een abominabele antisemiet, schreeuwde een geïrriteerde Georges Rémi uit in 1977. De boosheid van Hergé was wellicht ingegeven door het besef dat er voor elk van deze aantijgingen iets te zeggen was.
Voor vrouwen is er in het universum van Kuifje alleen plaats als decorum, met uitzondering van enkele bazige, onaantrekkelijke en pompeuze personages als Bianca Castafiore. Zijn voorstelling van Afrikanen in het vooroorlogse Kuifje in Afrika paste misschien nog in de kolonialistische tijdgeest van het album. Maar zelfs in zijn naoorlogs antiracistisch statement Cokes in Voorraad lopen de Afrikanen nog rond als domme negers die een kinderlijk taaltje spreken. Antisemitisme ten slotte was een subtekst in sommige verhalen. In de oorspronkelijke versie van De Geheimzinnige Ster was het zelfs een thema. Kuifje neemt er deel aan een expeditie om een stuk gevallen meteoor terug te vinden met wetenschappers die toevallig allemaal uit Duitsland of Duitsgezinde landen komen. De Amerikaanse tegenexpeditie, geleid door de karikatuuraal getekende joodse bankier Blumenstein, is alleen uit op geldgewin en schuwt daarbij geen geweld of bedrog (in latere edities werd Amerika een fictief land en verandere Blumenstein in Bohlwinkel). Deze strip verscheen voor het eerst tijdens de Tweede Oorlog in de collaborerende krant Le Soir. Hergé was daar aan de slag gegaan als redactioneel medewerker. Dat was een logische keuze nadat hij eerder als jonge reporter had gewerkt voor Le Vingtième Siècle, een rechtse katholieke krant onder leiding van pater Norbert Wallez, die openlijk sympathie betuigde voor het fascisme. Hergé zei later dat hij alles aan Wallez te danken had. Overigens leerde Hergé op de redactie ook ene Léon Degrelle kennen - die levenslang onterecht zou beweren dat hij model stond voor Kuifje - wiens politieke opmars Hergé een tijdlang van illustraties voorzag. Voor Le Soir was Hergé een godsgeschenk, de verhalen van Kuifje waren immers de voornaamste reden om de collaborerende krant te kopen.
Over heel deze geschiedenis, die toch geen detail was in het leven en werk van Hergé, zal u echter helemaal niets te weten komen in het Hergé-museum in Louvain-la-Neuve. Enkel in een documentaire die er in iteratie wordt vertoond, laat men Hergé zelf kort verwijzen naar de periode waarin hij zogezegd het dappere voorbeeld volgde van koning Leopold III en tijdens de oorlog aan het werk bleef. Yeah right! Het negeren van dit belangrijk aspect in het leven van de briljante kunstenaar is typerend voor de Waalse mythe dat de collaboratie een overwegend Vlaams gegeven was terwijl Franstalig België dapper verzet bood.
Het historisch onderzoek naar de Franstalige collaboratie blijft tot vandaag dan ook bijzonder summier. Het contrast met Vlaanderen kan niet groter zijn. Bibliotheken zijn er vol geschreven over alles en iedereen die met de collaboratie van heinde of verre iets te maken had. Aanvankelijk vooral door betrokkenen zelf en met een sterke vergoelijking. Anders dan in Franstalig België maakte de link van de collaboratie met de Vlaamse Beweging dat men in Vlaanderen de verleiding van de Nieuwe Orde niet onder de mat kon vegen als een tijdelijke bevlieging. Het verleden werd er meegedragen door een levende maatschappelijke stroming die het een plaats moest geven. Exhaustief historisch onderzoek, met een niet altijd even vriendelijke Maurice De Wilde als pionier, deed de Vlaamse vergoelijking vanaf de jaren 1980 wijken voor een objectieve blik op de fatale flirt met de bezetter. Een ontwaken dat nog harder aankwam doordat vanaf het einde van de jaren 1960 de beeldvorming van de Tweede Oorlog verschoof van een strijd tussen natiestaten naar een ideologische botsing tussen de democratie en het demonische nationaal-socialisme dat verantwoordelijk tekende voor de Holocaust. Gelinkt kunnen worden aan de verkeerde kant, werd daardoor dubbel zo pijnlijk.
En anders dan in Wallonië, is er in Vlaanderen geen ontsnappen aan. Kijk maar naar wat nu gebeurt met Hergés collega Willy Vandersteen. De vader van Suske en Wiske kan inzake politieke denkbeelden helemaal niets aangewreven worden, uitgenomen het nu bewezen feit dat hij zich tijdens de oorlog liet betalen voor enkele bijzonder foute tekeningen. Toch zal dit feit een vaste voetnoot worden in het nalatenschap van deze grote kunstenaar. Er is echt geen ontkomen aan. Onlangs presteerde de RTBF het in een reportage om beelden uit te zenden van het graf van mijn vader als opstapje naar een vermelding van mijn grootvader die lid was van het VNV, wat dan weer de kans bood het verhaal te larderen met beelden van geüniformeerde collaborateurs. Verwijzingen naar een mij toegedicht nazisme blijven in sommige Vlaamse en in bijzonder veel Franstalige scheldmails vaste prik. Toch is het beter alle feiten uit het verleden van een gemeenschap onverbloemd onder de ogen te zien dan over anderen te oordelen vanuit een misplaatste morele superioriteit gebaseerd op collectieve onwetendheid. Of zoals François Mitterand het zei toen men hem confronteerde met zijn verleden als ambtenaar in het collaborerende Vichy-regime: "On ne tourne pas le dos à ce qu'on était, on change, c'est tout".
o-o-o-o-o-o-o-oo
Pssst
Dit artikel was klaar om te worden gepost, toen ik eerder toevallig het interview vond van Bart De Wever, waar Nelly Maes zijn verdediging opnam. Niks nieuws dus, tenzij de opmerking van die Schandaard-journalist, dat de Heren aandeelhouders van Le Soir toch best eens opening zouden geven van hun archieven.
Waarom zouden zij dat doen? Mensen toch! Er moeten in onze bibliotheken toch oude nummers genoeg aanwezig zijn van die collabo-krant!? Of liever: dat men eens gaat kijken in de Duitse archieven! Misschien zelfs dat in der archieven van de Gestapo de naam van de gelukkige nog terug te vinden is, die de 30 zilverlingen heeft verdiend met de namen van zijn medeplichtigen te gaan verklappen Die valse Le Soir : daar stoeft men mee, maar de echte ..die liep de hele oorlog door vanzelf van de persen .
De waarheid, Madame Béatrice Saccoche, die zweeft nog altijd ergens in de lucht, op zoek om toch maar ergens te kunnen landen. Het zou wel eens kunnen dat die landt op Uw schrijftafel, onder de vorm van een netjes ingebonden studenten-thesis met weer de scherpe bijgeur van belegen kaas en oude vrouwen.
14-09-2010 - Wouter Van Driessche itv. Peter de Graeve - De tijd
Wat als we de communautaire impasse eens níét door een usual suspect laten analyseren, maar door een filosoof. Wat leert ons dat? Peter De Graeve bekijkt België al jaren door de bril van het Franse Verlichtingsdenken, en komt daarbij tot vrij onthutsende inzichten. Brussel is niet het probleem van België. België is het probleem van Brussel.
Hoelang staat dit land al stil? Al 1.200 dagen. Al sinds de verkiezingen van 2007. De iPhone was er nog niet, toen de onderhandelingen over een nieuwe grote staatshervorming begonnen. Fortis had ABN AMRO nog niet overgenomen. Carla Bruni was nog een topmodel op prepensioen, Barack Obama een onbekende senator uit Illinois. De wereld veranderde onherkenbaar de voorbije 1.200 dagen, maar BHV geraakte niet gesplitst, en de financieringswet werd niet herschreven. Alle verkenners, ontmijners, bemiddelaars, informateurs, olijke duos, vervroegde verkiezingen, politieke tsunamis en hele en halve regeringen ten spijt. Waarom is het toch zo onoverkomelijk moeilijk om dit land te hervormen? Ook al twijfelt geen zinnig mens nog aan de noodzaak daarvan - laat staan aan de urgentie? Omdat Vlamingen en Walen van elkaar vervreemd zijn, zegt de een. Omdat politici niet meer in staat zijn tot staatsmanschap, zegt de ander. Omdat België genetisch ziek is, zegt filosoof Peter De Graeve - veruit de meest originele analyse. De systeemcrisis die we nu doormaken, heeft haar wortels in 1830. Het ontstaan van België. Ons land draagt de kiem van zijn ondergang al 180 jaar in zich. Of nog wat beeldrijker: Het kraambed van België was gedoemd om ooit zijn sterfbed te worden. Maar first things first. Wie is Peter De Graeve, en waarom vragen we uitgerekend hém om zijn licht over drie jaar politieke impasse te laten schijnen? Peter De Graeve is filosoof. Professor doctor in de filosofie, om precies te zijn. Specialist Heidegger. Maar in zijn vrije tijd is hij ook een van de weinige controversiële opiniemakers die dit land rijk is. De voorbije drie jaar schreef hij zich een reputatie van staatsgevaarlijk denker bij elkaar op de opiniepaginas van De Tijd, De Standaard, De Morgen en Knack. België moet je niet splitsen, België moet je afschaffen, foeterde hij bijvoorbeeld, lang voor dat soort meningen hardop verkondigd mocht worden. We hebben geen separatisme nodig, maar abolitionisme. Veel applaus kreeg hij er niet voor. Niet van links en weldenkend Vlaanderen. Nog minder van rechts en onwelriekend Vlaanderen. Zijn erudiet essay Staat van ontbinding uit 2008 werd op niets dan zure recensies onthaald. De immense boekenkast van Peter De Graeve, vijf hoog in Schaarbeek, verklaart zijn dwarse en ietwat aparte positie binnen het Vlaamse denkersgild. Geen boeken van Ludo Abicht of andere Vlaamse reuzen, maar grote verlichtingsfilosofen. Hier leest geen Vlaming - hier leest een man van de wereld. De Graeve haalde diplomas rechten en filosofie in Gent, maar ging daarna nog meer dan tien jaar verder studeren in Turijn, Straatsburg en Parijs. In het weekend sjouwde hij kisten bij DHL om zijn doctoraat te betalen - en dat is meer dan een anekdote. Op de zondagavondtrein tussen Brussel en Parijs kreeg mijn visie over België vorm, vertelt hij. Het was daar dat ik begon in te zien dat België in 1830 zijn afspraak met de geschiedenis gemist had, en fundamenteel onmodern en ondemocratisch is. In Parijs geraakte ik doordrongen van de idealen van de Franse Revolutie. Liberté, Egalité, Fraternité - de grondslag van onze moderne democratie. In België werden die drie idealen nooit echt gerealiseerd, besefte ik al snel. De Belgen werden na de afscheuring van de Noordelijke Nederlanden in 1830 wel vrij, maar niet gelijk. Niet politiek, niet sociaal-economisch, niet taalkundig. Het Frans beval, het Nederlands boog. Zo was het altijd geweest, en zo bleef het ook. De Belgische Revolutie was in die zin ook geen echte revolutie, maar veeleer een secessie. De oude machtsstructuren bleven onaangetast. In 1848, toen de Fransen het enkelvoudig stemrecht afdwongen - alle mannen één stem, ongeacht hun afkomst - gebeurde er in België niets. Mijn volk gedraagt zich schitterend, schreef Leo- pold I aan zijn nicht, Queen Victoria van Engeland. Natuurlijk vond hij dat. Het stelde de gevestigde orde niet in vraag - laat staan dat het probeerde die omver te werpen. Het eiste geen gelijkheid, het nam genoegen met vrijheid. De grote Franse dichter Charles Baudelaire, die van 1864 tot 1866 in Brussel woonde, merkte dat al op. (Staat op, haalt een stukgelezen boekje uit de boekenkast, leest voor:) Belgen geloven dat ze vrij zijn, omdat ze een liberale grondwet hebben, schreef hij. Maar ze begrijpen het wezen van de vrijheid niet. België was toen een vrijstaat, waar een zeer verregaande persvrijheid heerste. Dat was de reden waarom Baudelaire naar hier kwam, en later Marx. Maar de vrijheid in België diende de democratie niet, stelde Baudelaire vast. Daar voelde hij, als verlichte Franse geest, niets dan minachting voor. Je mag hier schrijven dat God een schurk is, maar schrijf dat België niet perfect is, en je wordt gestenigd, schreef hij. Bijna niemand kent dit boekje van Baudelaire, omdat hij het nooit voltooide. Er staan nochtans ontzettend rake observaties in. De Belg was het perfecte weekdier, schreef Baudelaire. Ook na de afscheuring van de Noordelijke Nederlanden liet hij zich zonder morren veroveren, afrossen en onderdrukken. België miste van bij zijn ontstaan de kans om een echte, volwaardige democratie te worden, waarin iedereen gelijk was. Dat is het probleem van België, als je het mij vraagt. Nog altijd. We hebben allemaal geleerd dat België zo verdeeld is, omdat er drie breuklijnen doorheen lopen. Vlaams versus Waals, links versus rechts, katholiek versus vrijzinnig. Dat klopt - maar het is slechts het halve verhaal. Onder die drie breuklijnen, die de jongste jaren fel getemperd zijn, loopt volgens mij een breuklijn die veel dieper gaat, en die ons nu al 180 jaar parten speelt. Namelijk: de tegenstelling tussen vrijheid en gelijkheid. In volwassen democratieën houden vrijheid en gelijkheid elkaar in evenwicht. Iedereen mag doen en zeggen wat hij wil - vrijheid -, zolang hij daarmee maar geen anderen benadeelt - gelijkheid. Dat principe is absoluut. Je kan het gelijkheidsbeginsel niet een beetje toepassen - net zomin als je een beetje zwanger kunt zijn. Ofwel is iedereen gelijk, ofwel niemand. Maar in België is dat niet zo. Hier is de vrijheid van een Franstalige minderheid altijd ten nadele gegaan van de gelijkheid van een Nederlandstalige minderheid. Vlaanderen is eentalig Nederlands, Wallonië eentalig Frans, Brussel is tweetalig. Zo hebben we de taalkundige gelijkheid in dit land proberen te organiseren. Maar: daar heeft een Franstalige elite altijd geweigerd zich bij neer te leggen. Zij blijven Brussel als een eentalig Franse stad zien. Zij blijven de vrijheid claimen om - tegen het gelijkheidsbeginsel in - de faciliteiten in de Vlaamse Rand uit te breiden. Tegen alle afspraken in. Want dat is de taalgrens in wezen - een afspraak. Dat maakt het hele probleem van BHV ook zo onoverkomelijk, als je het mij vraagt. Het gaat om veel meer dan het splitsen van een kieskring. Het gaat om gelijkheid - een van de fundamenten van onze democratie. Democratie. Het woord valt 187 keer in twee uur interview, of gemiddeld 1,5 keer per minuut. Alles ziet Peter De Graeve in termen van vrijheid, gelijkheid en democratie. Zelfs zichzelf. Een radicaal democraat, noemt hij zich graag. Het klinkt minder griezelig dan de etiketten van brulflamingant en rechtse rakker en extreme nationalist die hij al opgekleefd kreeg. Het is correcter, ook. Als ik zeg of schrijf dat we van het huidige België af moeten, dan is dat omdat het een ondemocratische staat is, zegt Peter De Graeve. Met flamingantisme, separatisme of nationalisme heeft dat niets te maken. Integendeel. Daar heb ik zelfs mijn grote reserves bij. Vlaams- nationalisten gaan ervan uit dat een andere natie - een Vlaamse - een beter bestuur zal opleveren, en meer democratie. Ik ben daar helemaal niet zo zeker van. Vlaanderen is 180 jaar door het ondemocratische monster België gezoogd. Het heeft er dus heel wat kwalen van geërfd. Als we niet opletten, eindigen we met net dezelfde problemen op een kleiner grondgebied. We hebben geen andere natie nodig, maar een andere democratie. Of beter: een échte democratie, waarin iedereen gelijk is. Die analyse maken - tot mijn vreugde - steeds meer mensen. Waarom stemde bij de jongste verkiezingen bijna een op de drie Vlamingen op de N-VA, een partij die in 2003 niet eens de kiesdrempel haalde? In de kranten stond: omdat Vlaanderen steeds rechtser wordt. Wat een onzin! Vlamingen denken niet fundamenteel rechts, of rechtser dan de Walen, laat staan dat ze dat de voorbije zeven jaar plots massaal begonnen te doen. Neen. Het succes van de N-VA heeft niets met een verrechtsing te maken, maar alles met de democratische kaart die de partij de jongste jaren heel slim trok. Bart De Wever ontdeed een aantal Vlaamse verzuchtingen van de nationalistische clichés die eraan kleefden, en presenteerde ze als legitieme democratische eisen. Daar heeft hij de verkiezingen mee gewonnen, niet met zijn deelname aan De slimste mens. Eind 2007 stond Peter De Graeve met Etienne Vermeersch, Bart Maddens en een dozijn andere Vlaamse intellectuelen aan de wieg van de roemruchte Gravensteengroep. Ze schreven in de schaduw van het Gentse Gravensteen een manifest waarin ze de Vlaamse eis voor meer autonomie probeerden te bevrijden van al wat extreemrechts, xenofoob en racistisch was. Een politieke tsunami later valt het nauwelijks nog te bevatten, maar het manifest ontplofte twee jaar geleden als een bom in hun gezicht. Vooral het zinnetje met onze Franstalige vrienden als het kan, zonder als het moet zorgde voor veel commotie. De manifestards werden voor idioten en erger versleten - niet zelden door mensen die zich intussen bij hen aansloten. Verbaast het Peter De Graeve niet dat de stemming in amper twee jaar zo compleet omsloeg? Die sloeg al veel vroeger om, zegt hij, niet zonder triomfantelijk monkellachje. De radicalisering van de Vlaamse opinie is onomkeerbaar, schreef ik begin 2008 al. De Vlamingen toonden zich veel intelligenter dan veel politici die hen bestuurden, en de opiniemakers die beweerden in hun naam te spreken. Ze begrepen veel sneller dat de Vlaamse strijd geen rechtse, maar een democratische strijd was. Maar denken de Franstaligen niet hetzelfde van hun strijd? En hebben ze geen punt? Is de bescherming van minderheden niet óók een van de fundamenten van onze democratie? Ja, knikt Peter De Graeve. En toch is er een verschil. Wat de Franstaligen vragen - of beter: eisen - is respect. Laurette Onkelinx zei het deze week nog: Wij willen respect. Respect is een nobele deugd, denk ik dan, maar ze heeft niets met democratie te maken. Het kan zelfs iets fundamenteel ondemocratisch hebben. Denk maar aan het gewone volk dat eeuwenlang uit respect boog voor de adel en de clerus. Respect zonder democratie is een strik rond een lege doos. En die democratie willen veel Franstaligen nog altijd niet. Hun vraag voor respect is dus naast de kwestie. In de Waalse pers is wekenlang geëmmerd dat de Franstaligen geen eigen plan hadden. Waar is dan drie maanden over onderhandeld? De Franstaligen proberen het centrum van de macht - historisch gezien hun macht - tot elke prijs te bewaren. Tegen alle democratische logica in. Dát is hun plan. Dat verklaart ook de sukkelgang van de onderhandelingen. Bevoegdheden mogen pas overgeheveld worden als ze eerst in stukjes gehakt worden, zodat het gros ervan federaal kan blijven. En daar moeten wij Vlamingen dan respect voor hebben? Kom nu. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet tégen respect. Dat is geen enkel weldenkend mens. Maar daar gaat het in mijn ogen op dit moment niet om. De fundamentele kwestie is de democratie, die in dit land al 180 jaar met voeten getreden wordt. Dáár moet het debat over gaan - over niets anders. Dat neem ik links Vlaanderen ook zo kwalijk, dat ze dat niet snappen, en blijven zaniken over afgeleide problemen. Ze zijn voor solidariteit, zeggen ze. Bravo! Ik ook. Wie niet? Maar ik vind wel dat sociale solidariteit pas mogelijk is als er ook politieke solidariteit is. En die analyse wil - of durft - links nog altijd niet te maken. Men zegt wel eens dat links zo zwak is omdat het zo verdeeld is. Maar ik vind het net opvallend eendrachtig. Toch in hun kortzichtigheid. Sp.a, Groen!: allemaal verdedigen ze in naam van Het Respect en De Solidariteit een ondemocratische staat die krek het omgekeerde in de praktijk brengt. Namelijk: onverschilligheid, respectloosheid, egoïsme, particularisme. Hoe inconsequent kan je zijn? Linkse Brusselaars zijn nog erger. Die zien zichzelf ook nog eens als een toonbeeld van verdraagzaamheid. Een voorbeeld voor ons allen. Want Brussel is een multicultureel laboratorium, mijnheer! Hier leven 200 nationaliteiten, en worden 180 talen gesproken! En dan? In Parijs, Londen en Berlijn wellicht nog veel meer. Maar ontslaat dat Brussel dan van zijn plicht om daadwerkelijk zijn rol op te nemen als tweetalige hoofdstad van een tweetalig land? Nee, toch? De 180 andere talen die er gesproken worden, doen daarbij totaal niet ter zake. De vraag die telkens opnieuw gesteld wordt, is: Wat met Brussel? Brussel is zogezegd altijd het probleem van België. Maar is België niet veeleer het probleem van Brussel? Brussel is het laatste toevluchtsoord van een taai, ondemocratisch Belgisch nationalisme. De kroon op het werk van een mislukte democratie, die voorrechten - vrijheid, dus - belangrijker vindt dan gelijkheid. De eis van de Franstalige Brusselaars om elk jaar 500 miljoen euro extra te krijgen, buiten de financieringswet, is daar het zoveelste bewijs van. Het is niet meer dan logisch dat de N-VA en CD&V daar niet aan toegeven, vind ik. Als democratische partijen kunnen ze niet anders. Als de Franstaligen niet bijdraaien, en geen stappen doen in de richting van een échte democratie, is het volgens mij gedaan met dit land. Niet zozeer omdat het volk dit land niet meer wil, maar omdat dit land de volkswil - de democratie - met voeten blijft treden. Zolang de politieke kaste dat blijft doen, zullen de centrifugale krachten de bovenhand blijven halen. Tot het ondemocratische België definitief barst. Als dat de uitkomst is, moeten we daar vooral niet al te rouwig om zijn, denk ik dan. En wel integendeel
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Bij zon wijze les in nederigheid voor wie t hem aangaat, hoort een historisch verantwoord curriculum vitea van de krant Le Soir, met nadruk op de bezettingstijd van WO II, zelfs nadat de komende nederlaag van de As-mogendheden al vaststond. Madame Béatrice Saccoch beweert wel, dat het toen ging om een gerstolen krant, maar de waas van geheimzinnigheid rond die valse Soir is nog altijd niet opgehelderd. Zou me niet verwonderen dat hier geen lijken, maar hele kerkhoven uit de kast vallen .
ANTWERPEN - Het stof is gaan liggen in het Antwerpse atheneum, een jaar na de rel over het hoofddoekenverbod. Directrice Karin Heremans schreef er een boek over. 'We trekken nu leerlingen aan dankzij het verbod.'
'De school is rustig nu. Er is niets meer van de heisa te merken.' Daar is Karin Heremans (47) niet rouwig om. De directrice van het atheneum aan de Rooseveltplaats in Antwerpen belandde vorig jaar in het oog van de storm toen zij een hoofddoekenverbod afkondigde, in een school waar de moslimleerlingen in de meerderheid zijn. 'Het waren moeilijke momenten maar ik zou het opnieuw doen.'
Heremans schreef een boek over de episode en vooral over wat er achter schuil ging. Het kreeg de titel Een tip van de sluier en werd gisteren voorgesteld in Antwerpen, toepasselijk genoeg in café Storm in het nieuwe museum MAS.
'Ik heb al die commotie nooit echt goed ons standpunt kunnen uitleggen Het moest altijd in snelle quotes voor de media. In een boek kun je de dingen eens goed uiteenzetten.'
'De beslissing viel niet uit de lucht. We waren er op school drie jaar aan het werken. We wilden een geschikt moment afwachten, weg van de verkiezingen, zodat niemand er politiek munt kon uitslaan.'
Kost het verbod de school leerlingen, een jaar na de invoering ervan?
'We verliezen geen leerlingen. Integendeel, vorig jaar deze tijd hadden we er 403, vandaag 470. We stellen vast dat de helft van de jongeren die zich inschrijven niet-moslims zijn, tegenover tachtig procent vorig jaar. En we tellen niet minder meisjes.'
'Sommigen, ook moslims, zeggen me dat ze precies vanwege het verbod naar onze school komen. We hebben veel toestanden achter ons gelaten. In de periode voor het verbod waren er meisjes die niet mee mochten op studiereis naar Parijs. Of die begonnen te gillen als er een man in de buurt kwam tijdens de turnles.'
Hoeveel meisjes zijn er weggegaan door het verbod?
'Een dertigtal. Een deel van hen ging naar scholen buiten Antwerpen. Een deel stapte in het thuisonderwijs, enkele van hen zijn nu, een jaar later, teruggekeerd. Ik heb er ook die me fier hun goed rapport zijn komen tonen.'
En de meisjes leggen nu zonder morren de hoofddoek af?
'Ja. Hoewel ik ook niet beweer dat alle meisjes er zich even goed bij voelen. Maar er is geen discussie meer. Er is duidelijkheid. Dat was precies de bedoeling. En daar vragen de jongeren ook om.'
En zeggen dat u ooit een voorstander van de hoofddoek was.
'Tien jaar geleden dacht ik dat de hoofddoek toestaan ertoe bijdroeg om een goede mix van leerlingen te krijgen. Maar vorig jaar was de toestand zo radicaal veranderd dat we moesten ingrijpen. De hoofddoek was een manier geworden om de identiteit te benadrukken. Het werkte segregatie in de hand. Precies het omgekeerde van wat wij met de school beoogden. Een meisje zei me ik ben mijn hoofddoek, mijn hoofddoek dat ben ik,.'
'Ik vind nog altijd dat moslima's de vrijheid moeten hebben om zelf te beslissen of ze de hoofddoek dragen of niet. Net daarom is er een verbod op school. Omdat de vrije keuze om het kleinood niet te dragen in het gedrang kwam. Meisjes stonden onder druk. Eén strekking van de islam legde een niet te tolereren bekeringsdrift aan de dag. Dit is geen afwijzing van de islam. We zijn al jaren in dialoog. Maar godsdienstvrijheid mag andere vrijheden niet verdringen.'
'Ik hoop dat de tijd zal komen dat een verbod niet meer nodig is. De hoofddoek kan zowel bevrijdend als bedreigend zijn...'
'Maar ik zou niet graag hebben dat het alleen gaat over die hoofddoek. Hij is een symptoom van een bredere problematiek: een vicieuze cirkel van kansarmoede die we moeten doorbreken. Zowat zeven op de tien Turken en Marokkanen haalt zijn of haar partner in het land van herkomst. Dit gebruik houdt de achterstelling in stand. We moeten telkens opnieuw beginnen.'
'De school wil leerlingen principes bijbrengen van gelijkheid en vrijheid, en zelf beslissen. Maar thuis krijgen die jongeren te maken met een patriarchale cultuur, waar de keuzes voor hen gemaakt worden, soms met verwijzing naar heilige teksten. Ze zijn echt verscheurd, ze worstelen met een dubbele identiteit. Vele jonge moslims vormen hun identiteit met wat ze op het internet vinden, waar ze gevaarlijke, radicaliserende websites vinden. De school heeft hier een enorme taak in emancipatie.'
U heeft uitgesproken ideeën over hoe dat dan moet.
'Crèches zouden gratis moeten zijn. Dat stimuleert migrantenvrouwen om een baan te zoeken. De leeftijd waarop kinderen naar school moeten, moet verlaagd worden. Het schoolgaan moet zo vroeg mogelijk beginnen. Kinderen uit allochtone gezinnen gaan vaak niet naar de crèche of de kleuterschool. Ze missen prikkels en het contact met andere kinderen in het Nederlands. Thuis spreken ze geen Nederlands. We hebben kleinere klassen nodig en extra leerkrachten in een klas. Ook, zelfs vooral, in het basisonderwijs.'
U vraagt om het schoolpact te herzien. Da's geen klein bier.
'Het pact dateert van 1958 en was bedoeld om katholieken en vrijzinnigen te verzoenen. De realiteit heeft dat achterhaald. We hebben nu de islam en vele andere religies. Binnenkort komt het boeddhisme er bij. De samenleving is zo geëvolueerd dat er nieuwe wetten nodig zijn.'
o-o-o-o-o-o-
Psssst
Die beste Mevrouw meent het goed, maar ze zou haar pleidooi best eens laten vertalen in het Arabisch. Maar of dat zou helpen? Wij in het Westen zijn de dhimis die hun eigen ondergang zelf moeten bekostigen .Zo gauw we murw zijn, komt de bestuurlijke elite van daar wel over .Gewoon en beetje geduld en geen hoofddoekjes? Niet mogen tonen dat we als vreemden meesters willen zijn in dit land? Dan nemen we andere school .
Eerst iets over een afkooksel van dat schitterende bedrijf : Philippe de Coene : de Koele Minnaar van rondtrekkendeZigeuners. O pardon, Zigeuner (Gitanes) dat is een ras en rassen bestaan niet. Het zijn dus nu ineens Roms, afkomstig uit de landen waar het Communisme jarenlang heeft gewoed .Het zijn de Eeuwig Ronddolende Joden die Europa al eeuwenlang teisteren. Ze hebben gewoon geen zittend gat en trekken rond sinds mensegeheugenis al ketel-lappend, al stelend lijk de raven, al de toekomst voorspellend en al mandoline of vioolspelend zingend van Du schwarze Zigeuner, spiel mir was vor. Speil mir des alte Lied, von Liebe und Lach .
Maar ja, sedert hun land bij Europa is gaan behoren, is alles wass Mein war, nun auch Dein .
Nu naar de dag van heden ..In Kortrijk huist er een Linxe wereldverbeteraar waarvan we het achterste van zijn tong nog niet hebben gezien. Die vindt dat logisch, dat van Dein en Mein. Hij is dus een goede socialist! Let op de kleine d Niet dat hij dat achterste zo graag laat zien, dat niet (daar is hij te slim voor), maar hij laat graag van zich horen, vooral als dat hem een paar ogenblikken in de belangstelling brengt op kap van een ander. Een waardige coalitie-genoot dus van de Kortrijkse Tjevenbende
De man luistert naar de naam Philippe de Coene, en met die naam zou hij, met zijn reputatie, beter nooit geboren zijn. Kunstwerkstede De Coene is nog altijd een begrip in Kortrijk en zelfs aan de overkant der oceaan. Deze keer geen lang verhaal hierover, de muren hebben oren. Onthou alleen : weer een Zwartzak-zaak en een goed meubel-bedrijf minder in de regio ..
Elders las ik dat een web-broeder het aan de stok gekregen heeft over Roms, met het CGKR, omdat hij geen vleiend gedacht had over hen, en dat op aanbreng van deze Coene, wiens planeet ik hieronder in extenso belicht, zoalsWikimedia die kwijt wil.Enfin, Zijne Excellentie is een rode baron op volle toeren, en die kan nu eens niet verdragen sè, dat die sukkelaars van Roms hier groeps-beledigd en vernederd worden door een politieke tegenstander op het weblog www.hetverdrietvankortrijk.be, om daar uitgebreid te moeten lezen wat ze zijn : rondtrekkende dievenbendes, die in vroeger jaren zelfs onze kinderen roofden .
De site is sindsdien geblokkeerd en de opsteller ervan mag het gaan uitleggen. Kijk, volgens het CGKR is dat geen vrije meningsuiting meer, zeggen dat dieven dieven zijn (waarschijnlijk zijn ze dat niet allemaal, vooral de zuigelingen niet) maar het is in ieder geval groepsbelediging en aanzetten tot haat en discriminatie. Daar staat voorlig niet de dood-met-de-kogel op, maar dat komt nog.
Ik denk, moesten die Roms zich daarvoor op hun teken gestampt voelen, zij dan groot genoeg zijn om zich te verweren, door bijvoorbeeld het tegendeel te bewijzen, of door zich gebelgd terug te trekken. Anders gezegd: zwijgen is instemmen .Maar de Inquisitie moet er zich mee bemoeien .
Kijk Heren Verdedigers van het Onverdedigbare : van twee dingen één. U kunt kiezen. Ofwel zijn zo Roms stinkend rijk, dat ze over land en zee kunnen zwerven, tot het einde der tijden, zonder aan iemand iets te moeten vragen. Gelukzakken dus. Ofwel zijn het arme luizen die van armoede hun armoedig land ontvluchten in de hoop er elders beter van af te komen. Niet door geschenken uit te delen, maar door te bedelen of te stelen wat ze niet krijgen kunnen. Voortgaande op hun levenswijze, denk ik eerder het laatste. Alhoewel : met rijke Mercedessen en luxueuze caravans kunnen uitzwermen : ik zie het onze kleine zelfstandigen en of arbeiders en bedienden nog niet zo vlug doen. Al kan wat niet is, nog altijd komen .
Wat gij, Sepp Weiss? O, pardon, gij zijt geen Kapo, maar Jozef De Weitte .Is daar enig verschil in?
Niet dat ik U wil vergelijken met Roland Freisler, de Nazi-Rechter, die ook recht sprak uitsluitend wat zijn Meesters wilden horen (en ontslagen werd om voor het menselijk gerecht te komen omdat gelukkig voor hem, hij tijdens een der laatste bombardementen een betonbalk in zijn nek kreeg) maar U hebt toch iets van datzelfde profiel.
Ergens leest U iets dat U niet welgevallig is, U onderzoekt natuurlijk niets, U kijkt in het boekje wat de Bazen hebben verodonneerd, en besluit dat rondtrekkende dievenbenden toegelaten zijn, maar dat er zich over beklagen gelijk staat met haat zaaien. Wat had U gedacht : dat wij hadden moeten staan applaudisseren?
Een ideetje om, zoals de brave Alice Nahon het zou gewild hebben, nog even voor het slapen gaan : de weddes van Uw meer dan 350-koppig Centrum dat Discriminatie en Gelijke kansen bestrijdt (sic), halveren, om er een fonds mee te spijzen Pro Romae, een beetje in de zin van de Koning Boudewijn-Stichting.
Misschien dat dan de Roms jullie een beetje gunstiger zullen gezind worden. Want à propos, erg gediend met jullie démarches zijn die lui niet. Die arbeiden liefst een beetje ongezien, in het duister. Zou dat beroepsmisvorming zijn?
À propos II : waar ze ketels lappen en ander kleine ambulante ambachten uitoefenen (zelfs bedelen) : alles kits met de vereiste vergunningen? Sociale wetten? Arbeidstijden? Vestigingswetten? Fiscale verplichtingen? Hygiëne? Volksgezondheid? Besmettelijke ziekten? Als ik zo de beelden op TV zie hou ik zo mijn hart vast, dat die bontgekleurde botte bende toch maar niet aan mijn achterdeur komt kamperen. Maar misschien dat U een adresje kent, jullie met zijn allen Dan zijn dat meer dan 350 warme plekjes waar deze sukkelaars de winter kunnen doorbrengen .
En wat meer is : het geschrijf van www.hetverdrietvankortrijk.be zou tenminste al één goed resultaat hebben gehad.
In 1981 startte hij als journalist bij krant De Morgen te Gent. In 1988 werd hij copywriter bij verscheidene Brusselse reclamebureaus. Hij won diverse nationale prijzen o.a. voor beste Nederlandstalig copywriting, met een campagne voor de integratie van migranten.
Het is in die periode dat hij actief werd in de toenmalige SP, nu sp.a, met name in de vernieuwingsgroep Domino. Voor deze vernieuwingsgroep schreef hij het Uur van de Cultuur, een manifest voor een ander cultuurbeleid in Vlaanderen.
In 1994 kreeg hij de eerste opvolgersplaats bij de Europese verkiezingen. Lijstduwer Louis Tobback werd verkozen maar stond zijn zetel af aan De Coene, die op dat moment de jongste Belg in het Europees Parlement werd. Hij keerde zich tegen de hoge onkostenvergoedingen en nodigde ook duizenden mensen uit naar Brussel en Straatsburg.
Op 13 juni 1999, bij de verkiezingen voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers stond De Coene op de tweede plaats in de kieskring Kortrijk-Roeselare-Tielt. De campagne wordt overschaduwd door de dioxinecrisis en de SP kreeg overal in Vlaanderen klappen. In West-Vlaanderen behoudt ze haar 4 zetels maar de Kortrijkse zetel verhuist door de apparentering naar Brugge. Ondanks een beduidende winst aan voorkeursstemmen raakt hij niet verkozen. Frank Vandenbroucke wordt minister van Sociale Zaken en Pensioenen en stelt De Coene aan als woordvoerder. Enige tijd later wordt Philippe De Coene directeur communicatie van de SP.
In 2001 werd De Coene de allereerste socialistische schepen van de stad Kortrijk. De SP won bij de gemeenteraardsverkiezingen 2% en 1 zetel. Stefaan De Clerck behield, ondanks 3 zetels verlies, een nipte meerderheid. Toch nodigde hij de SP uit om deel te nemen aan het bestuur. De Coene werd de eerste niet-katholieke schepen in meer dan een eeuw.
Op 7 januari 2009 volgde hij Jacky Maes op als Vlaams volksvertegenwoordiger. Bij de Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 werd hij met 13.000 voorkeurstemmen rechtstreeks verkozen als Vlaams volksvertegenwoordiger.
o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Hey! Gezien! Die man heft mijn titel gestolen: Het Uur van de Cultuur! We gaan er ons eens op toeleggen om een paar van zijn kiezers af te sneoperen ..De man is weliswaar geen ezel : hij steekt met kop en schouders uit boven zijn collegas politiekers en toch bezit hij niet eens een ezelsvel .
(*) Kunstwerkstede De Coene : vlg Wikipedia .
De Kortrijkse Kunstwerkstede Gebroeders De Coene was actief van 1888 tot 1977. Het bedrijf stond voor meesterschap in art nouveau, in art deco en design en was lange tijd een van de best bewaarde geheimen in de toegepaste kunsten in Vlaanderen.
Hoe belangrijk Kunstwerkstede De Coene uit Kortrijk precies is geweest voor meubel en design in België tot diep in de tweede helft van de 20ste eeuw, weten maar weinig mensen. Hier of daar vind je bij de verhuis van oma of nonkel op de achterkant van het bed de stempel met eikelaar en "De Coene Frères Courtrai". Art Deco en de typische stijl van het interbellum was het waarmerk van dit vreemde huis. Toen internationaal nog de ware betekenis van het woord had, haalde De Coene opdrachten binnen uit heel de wereld en slaagde erin totaalprojecten neer te zetten die ook nu nog, na méér dan 50 jaar, foutloos functioneren of stijlbepalend zijn. De Kunstwerkstede dankt haar uitstraling aan volharding en gedrevenheid, roekeloosheid en geloof in eigen kunnen. Bij De Coene was alles mogelijk, zo heette het. Als het niet bestond werd het ter plekke uitgevonden. " Deze fichebakken hebben wij gemaakt. Het schuifsysteem zat goed in elkaar, en het werkt vandaag nog altijd. Alleen de plaatjes aan de buitenkant zijn wat vergeeld". Aan het woord is een oud-medewerker van De Coene die met liefde spreekt over een product. Een verhaal van stijl, eruditie, vakmanschap, liefde en vrijheid...
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst (Slot)
De bedrijfslogica zoals hierboven in vetjes gezet en met een geel streepje gewaarmerkt, heb ik sedertdien nergens meer zo uitdrukkelijk ontmoet. Ben blij, dat ter gelegenheid van de nitwit (kleine d) de Coene, die oude West Vlaamse leuze nog eens kan in de verf gezet worden. Figuurlijk maar ook letterlijk .Later heeft wijlen Gaston Geens het anders verwoord, minder duidelijk : wat we zelf doen, doen we beter. Wat niet waar is.
De lezers van de GVJ zijn geen uilen. Inderdaad, dat moeten we noodgedwongen toegeven : schijn bedriegt. Dat zij vandaag, ja zelfs binnen de 24 uur, een naam voor hun nieuwe konijnenpijp gevonden hebben, bewijst hun hoge graad van nulliteit. Moesten ze maar die mooie Lange Wapper niet afgeschoten hebben!
Persoonlijk zult U van mij, in afwachting dat de plannen toch nog radicaal gewijzigd worden, niet veel enthousiasme horen. Konijnenpijpen zijn nu eenmaal niet van aard om dichterlijke omschrijvingen los te weken. Ze doen mij eerder denken aan geplaveide helverlichte snelwegen naar de hel, lijk ik ze zag onderweg op mijn ziekbed dat naar de snijkamer gereden werd in een of ander ziekenhuis. Lichtweerkaatsing op de wanden, airco-koelte op de huid en het zoeven van het ziekenhuisbed op de vloer : de laatste zintuiglijke waarnemingen en straks dan de anesthesist en de diepe vergetelheid. Een tunnel? Is en blijft voor mij de tunnel waarvan Wilfried Martens ooit beweerde voor ons het einde in zicht te hebben. Nooit groter bedrog meegemaakt
Zo heeft men in Antwerpen weer eens de kool en de geit gespaard. Maar ik denk te weten waarom.
De vriendjes van de vriendjes namelijk hadden nog nooit in de klare dag gewerkt, en zeker niet hoog in de lucht, ten aanzien van God en Klein Pierke. In de grond mogen wroeten : daar hebben zij ondervinding is. Niemand ziet wat ze er uitspoken, welke (slechte) materialen zij gebruiken, hoeveel mensen (maar) aan het werk zijn. Ministers zijn ook maar mensen zoals pastoors, en daar zitten ook rotte appels tussen .
Hoog in de lucht daarentegen, zagen we ze bezig op de A1 Rome-Firenze, rond Bologna. Hoog, zeer hoog boven de 2 x 4 + pechstrook autosnelweg, moest er een viaduct geworpen worden, zonder het verkeer ook maar één seconde te hinderen. Toen we enkele maanden laten daar weer voorbij kwamen, was de karwei geklaard. En reden daar hoog in de lucht, andere verkeersstromen in totaal andere richtingen .
JaJa, Berlusconi-land is niet Di Rupo-land ..waar, zoals de Ps zegt zij reeds 125 jaar instaan voor de (eigen) prospérité eerst .
En geeft ons energie, meer dan Suez-Gaz de France ..
o-o-o-o-o-o-o-
Het is beter dat, wat we zelf kunnen, dat we dat overlaten aan anderen. Zo kunnen onze be-stierders in plaats van voortaan wind te gebruiken, beter wind blijven maken .
Het is natuurlijk een waarheid als een koe (een zee-koe dus) dat de meeuwen en de vissen zich een bult zullen schrikken bij het aanhoren van die rare zoefgeluiden die het beest-op-twee-poten daar in hun Rijk is komen neerplanten .Kan dat zo maar? Moet daar niet tegen betoogd worden? Vissen en vogels raar doen opkijken mag niet van die milieur-pietjes en van die milieu-mietjes : de vis-nakomelingen zouden wel eens mismaakt kunnen zijn, of doodgeboren. En wat erger is, ze zouden eens t zot in de kop kunnen krijgen van al dat gewemel en geslagschaduwen .Hoe was dat weeral : Vogels in de Schelde en vissen op t Stadhuis?
Waarom doet men in Kent niet lijk in Antwerpen : de brug onzichtbaar voor woemmuizen diep onder de grond bouwen, dus daar de windmolens onder water organiseren, zodat ze onzichtbaar voor het blote oog zouden zijn .
De Thornton-bank voor de kust van Knokke .Die ligt daar al een paar eeuwen, en zal daar nog liggen binnen een paar eeuwen der eeuwenin eeuwigheid. Amen. Onze elektrische stroom? Die betrekken we uit Parijs, of tegen de dure prijzen van atoom-energie : dat mag wel niet, maar t is proper en gemakkelijk .
o-o-o-o-o-o-o-o-
Twaalf kilometer voor de kust van Kent is vandaag het grootste offshore windpark ter wereld geopend. 'Thanet Windpark' is berekend om tot 240.000 huishoudens van stroom te voorzien, aldus het Zweedse energieconcern Vattenfall.
Thanet-park telt vandaag 100 windturbines, elk met een vermogen van drie megawatt, verspreid over een oppervlakte van 35 vierkante kilometers. De masten torenen 115 meter boven de zeespiegel uit. Het project vergde een investering van 780 miljoen pond (912 miljoen euro). De bouw ervan begon twee jaar geleden. Over een periode van vier jaar zullen in totaal 341 turbines geplaatst worden, aldus de Britse omroep BBC.
Tal van internationale energieconcerns plannen de komende jaren miljardeninvesteringen in het windrijke Groot-Brittannië. Dankzij dit nieuwe project produceren de Britten nu reeds meer windenergie op zee als alle andere landen ter wereld samen. In het Verenigd Koninkrijk zijn zowat 250 windparken operationeel, met verder nog twaalf offshore parken, goed voor in totaal 2.909 turbines.
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssssst I
De kaas van tussen ons boterham komen inpikken, dat kunnen die Kent-enaars nu eens lekker niet : we hebben dus alle tijd van de wereld om de kat de boom uit te kijken Die zit daar zo veilig als in Abrahams schoot .Ondertussen behelpen wij ons in ons regen-o-landje met zonne-energie.
o-o-o-o-o-o-o-
Psssst II
We leren allemaal al eens gaarne een paar woordjes bij, nietwaar? Zon windmolenpark is een wind-boerderij. En ik die dacht dat wind-makerij het voorrecht was van de politiek Hilgh Level Class .
Bij de politiek is het zoals bij t Geloof : de rechterhand mag niet weten wat de linkerhand doet en omgekeerd. In t Geloof heet dat de werking van de H. Geest en in de politiek heet dat compromissen sluiten. Vandaar dat de O zo christelijke Tjeven daar zo sterk in (geweest) zijn. Vermits nu de Niveanen gewoon een onderafdeling zijn geworden van de Tjeverij, is het dus logisch dat er bij beide partijen echte Staatsmannen zijn komen te zitten. Een goede Staatsman uit het echte noch te harde noch te slappe materiaal gesneden, is dus een ruggengraatloze plooibare arrangeur die het lonken niet kan laten. Want be-stieren is kwestie van goed van de tongriem te zijn gesneden. We staan wel 100% voor een Zelfstandige Republiek Vlaanderen, maar we doen er alles aan om dat zo lang mogelijk uit te stellen. Lees en geniet mee.
Ne zekere Bart Brinckman, hoernalist bij de Schandaard vind ik persoonlijk een grote schoelie, maar dan een schoelie die goed kan schrijven, als hij al eens vergeet van te liegen. De man schrijft daarenboven zonder opvallende fouten. Hij is best te pruimen vooral in zijn artikels waar de gesprekspartner helemaal alleen de ruimte vult. Kortom, in interviews steekt hij kop en schouders uit boven de collegas die de rest van de kwaliteit bijeen schrijven in dat dagblad. Vandaag heeft hij een slachtoffer gestrikt, die na 100 dagen even vast in het oog van de storm staat als die 13de Juni, de eerste dag waar het Vlaams Nationalisme blijkbaar geen bevlieging meer was. Die man met de kloeke gezonde gestalte en de kloeke gezonde eetlust, die ook mijne maat niet is, omdat hij liever traagjes ziet verdampen wat wij dezelfde dag nog zagen verdwijnen. Enfin, een onderonsje tussen twee Barten dus .Wie nu juist wie voor zijn kar spant, kan de lezer zelf invullen na het verorberen van onderstaande boterham van 3.000 woorden.
'We zijn geen Hutu's en Tutsi's'
Interview
zaterdag 25 september 2010
De Oosterweelbeslissing is de bevestiging dat er geen coalitiewissel komt in Vlaanderen, zegt N-VA-voorzitter Bart De Wever. Alle scenario's met de liberalen zijn van tafel, 'we kunnen weer open kaart spelen'. Toch hoedt De Wever zich voor te groot enthousiasme. 'Bij sommigen leeft nog altijd de hoop dat de uitslag van de N-VA een accidentje was.'
Bart Brinckman
'Banken geven makkelijker toe dan de Franstaligen', zegt De Wever op de hem kenmerkende kurkdroge toon. Hij ontvangt ons thuis, in zijn Berchemse rijwoning. Hij heeft net een gesprek met de bank achter de rug over de lening voor de woning die hij gekocht heeft in Deurne. We zijn 48 uur na de Oosterweeldeal en De Wever straalt een enorme rust uit . De rest van de dag neemt hij zelfs vrijaf.
Stilte voor de storm. Vanaf dit weekend gaat het immers opnieuw hard. Nu Oosterweel van de baan is, hoeft de highlevelgroep niet meer te temporiseren. De federale regeringsvorming kan eindelijk opnieuw uit de startblokken schieten.
'Je kunt niet ontkennen dat Oosterweel meegespeeld heeft op federaal vlak. Veel daarvan is perceptie, maar in de media wordt perceptie snel realiteit. Jullie pikken dingen op, maken daar een verhaal rond, en dat verhaal versterkt weer de perceptie, en de politiek begint daar gebruik van te maken.'
'Maar die wisselwerking tussen journalisten en politiek bracht ons op den duur in een sfeer van de N-VA wil de SP.A eruit duwen,. Dat ondermijnde de onderhandelingen enorm. De teksten aan de tafel werden niet meer gelezen op hun inhoud, maar alleen nog met het oog op mogelijke valkuilen. We praatten ook niet meer op dezelfde manier met elkaar, alles was afgemetener en afstandelijker. Je vroeg je voortdurend af wat er écht bedoeld werd. Ha, ze zeggen dat? Mmmm, ik snap het, eigenlijk bedoelen ze dat en dat., '
'Het liep federaal echt mis nadat we de financieringswet gekoppeld hadden aan de blanco cheque voor Brussel. Toen is de PS zelf druk beginnen te zetten. Een dag later werden we bovendien met de voeten vooruit getackeld door de SP.A en Groen! En dan ben je vertrokken. Heel Franstalig België sloeg onmiddellijk op de tamtam om te roepen dat het vijf tegen twee was.'
'De SP.A heeft toen het vuile werk voor de PS opgeknapt. We hadden toen alleen die twaalf principes voor de financieringswet, meer niet. Ik kan geen seconde geloven dat zij ervan overtuigd waren dat we daarmee een jaar later een goede financieringswet zouden hebben, en dat je dus met een gerust hart een blanco cheque voor Brussel kon uitschrijven. Ik geloof daar geen sikkepit van, zo naïef is SP.A niet. En toch deden zij alsof.'
'Ja, op zo'n moment wordt de SP.A een politieke vijand aan de federale onderhandelingstafel. Als je dan ook nog eens op ramkoers ligt in de Vlaamse regering...'
Het gerucht dat u met Didier Reynders en Louis Michel was gaan tafelen, kwam dan toch niet slecht uit? Hoe onwaarschijnlijk de intrede van de liberalen ook was, het bracht de SP.A wel in een lastig parket.
'Ik kan daar niets over zeggen. Dat was een vrijblijvend gesprek, dat plots niet meer zo vrijblijvend bleek. Dat verhaal van de liberalen ging een heel eigen leven leiden.
U hebt zich niet gehaast om het te ontkennen.
'Toen ik pas in de politiek zat, heb ik heel vaak tegen de windmolens in de media gestreden. Maar als je voor de twintigste keer tegen de wiek van zo'n molen gelopen bent, dan begin je daar toch wat meer over na te denken. Ik kan net zo goed zelf mijn zak graan halen en hem in deze molen laten malen, denk je dan.'
Maar met een Oosterweeldeal op zak kan de rust terugkeren.
'Ik denk het. Die beslissing is het signaal dat er geen coalitiewissel komt in Vlaanderen. We kunnen nu dus weer open kaart spelen. Dat zal zeker aan Vlaamse kant een andere sfeer geven. Ook in hoofde van de PS zal dat veel veranderen, omdat de vrees dat de SP.A geloosd zal worden, weg is.'
'Dat lost natuurlijk alle meningsverschillen over de geldstromen en de financieringswet niet op. Als er geen vertrouwen is, lukt het niet. Maar het is niet omdat er weer vertrouwen groeit, dat nu plots alles mogelijk is.'
Responsabilisering blijft het sleutelwoord.
'We zullen daar een compromis over moeten vinden, ja. De PS en de meeste Franstaligen zien die responsabilisering niet zitten. Aan Vlaamse kant zijn daar gradaties in. Groen! steunt ons niet, de SP.A tot zekere hoogte, CD&V fel en wij zouden graag all the way gaan. Als je ons laat doen, dan draaien we de logica om. Dan dragen de gewesten en gemeenschappen de volledige verantwoordelijkheid en financieren zij de bond. Dat is het beste model, want daarmee ben je gedwongen tot zuinigheid.'
'Als je niets verandert aan de financieringswet, dan is het een eenvoudige mathematische zekerheid dat je over tien jaar geen halve euro meer overhebt voor het federale niveau, omdat alles naar de vergrijzing gaat. Defensie, buitenlands beleid, alles ligt dan op zijn gat. En hogere belastingen zijn geen optie. Als je de citroen nog verder uitperst en de belastingdruk nog verhoogt, dan zullen de inkomsten dalen. Mensen zullen nog vindingrijker worden in het omzeilen van belastingen en veel anderen zullen, zoals Peter Leyman van Voka het al verwoordde, vertrekken naar het buitenland.'
'Als er één dossier is waarvoor je een grote meerderheid achter je kunt krijgen, dan is het dat toch wel. Dat besef, die sense of urgency, is er aan Vlaamse kant.'
Het besef dat u onmisbaar bent, moet een groot gevoel van comfort geven.
'Onmisbaar, ja. Maar er zijn anderen die ook onmisbaar zijn. Bij sommigen leeft nog altijd de hoop dat de uitslag van de N-VA een accidentje was. Dat merk je aan de voortdurende aanvallen van de Franstalige pers. Als jullie in de krant op dezelfde manier over Franstalige politici schreven als zij over mij, met beschuldigingen van nazisme, zwartzakkerij en racisme, dan zou de zaak binnen de kortste keren uit de hand lopen. Dan wordt er echt geschoten op straat.'
'Kijk naar Le Soir. Allez, ze hebben nu al negen hele bladzijden gewijd aan een onnozele column van mij in De Standaard. Er stond bovendien niet eens iets aanstootgevends in. Je moet eens lezen wat ze daar allemaal van maken. Dat ademt allemaal de hoop om alsnog zonder ons een regering te kunnen vormen. Béatrice Delvaux (hoofdredactrice van Le Soir, red.) zou beter eens een historisch onderzoek bestellen naar de geschiedenis van haar krant, zoals de familie Vandersteen gedaan heeft. Ik vrees dat ze op een paar verrassingen zou botsen.'
Hebt u de afgelopen maanden meer begrip gekregen voor de situatie van CD&V in 2007?
'Tja, nu liggen we zelf op de barbecue. In 2007 lag Yves Leterme erop. Wij stonden er toen naast, maar dat was ook warm, hoor.'
'Het grote verschil is dat Leterme premier wilde worden en ik niet. Met bijna 800.000 voorkeurstemmen en het resultaat van mijn partij zou ik daar nochtans aanspraak op kunnen maken. Ik heb van de eerste dag gezegd voor mij niet hoefde. We hebben nood aan een staatshervorming en de Franstaligen wilden dat niet, dus was het psychologisch belangrijk dat een Franstalige de leiding zou nemen. Als Di Rupo zegt dat een staatshervorming nodig is, dan gelooft men dat. Als ik dat zeg, dan gelooft men dat per definitie niet.'
Hoe is uw relatie met PS-voorzitter Elio Di Rupo nu? Vandaag is het al nieuws als u elkaar een hand geeft: 'Kijk, ze praten nog.'
'Ik heb ooit gezegd dat hij een verleidelijk man is, maar sinds onze vriend Bracke (Siegfried, red.) dat in De Laatste Show is gaan verkondigen, ben ik wat voorzichtiger geworden. Di Rupo is een... zeer charmante man. Hij heeft ook een degelijk verhaal te vertellen.'
'We zijn geen Hutu's en Tutsi's. Je kunt niet zeggen: Ons verhaal houdt steek en dat van Di Rupo is quatsch., Als Di Rupo spreekt over economische achteruitgang en structurele werkloosheid, dan zit daar een realiteit achter. We zijn het eens over heel wat problemen. Alleen zijn we het totaal oneens over de manier waarop die aangepakt moeten worden. Aan die meningsverschillen is niets oneerbaars. Zolang je ze maar kunt overbruggen, anders verzuurt de relatie.'
'Tegenwoordig moeten we zes uur samenzitten om drie zinnen op papier te zetten, en achteraf blijkt dan nog dat we die drie zinnen allebei anders interpreteren. Na twee dagen van open oorlog gaan we dan opnieuw samenzitten, en dan hebben we acht uur nodig om vier zinnen op papier te zetten. Die twee extra uren heb je dan gebruikt om zeker te zijn dat we mekaar nu toch goed begrepen hebben,. Toen hebben we ook samen het persbericht opgesteld. (lacht) Ik bewaar er de humor bij, want anders wordt het onleefbaar. Dit is echt geen plezierige zomer geweest. We hebben momenten van diepe wanhoop gekend.'
Dat kan Di Rupo ook zeggen. Hij voelt zich nog altijd verraden omdat u toch de financieringswet op tafel hebt gegooid.
'We hebben elkaar in het begin gewoon niet goed begrepen. We hadden afgesproken om op een aantal werven te werken en andere ongemoeid te laten. Als je eenmaal begint te werken, dan zie je meteen de afstand tussen wat voor hen een toegeving is en wat voor ons een trofee is. Daar kun je twintig planeten tussen schuiven.'
'Bij elke toegeving van de Franstaligen lijkt het wel alsof je zonder verdoving een van hun vingernagels uittrekt. En ja, die nagel ligt daar dan bloedend op tafel, zij wijzen daar dan met een uitgestreken gezicht naar en zeggen: Voilà, dat krijgen jullie.,'
'De staatshervorming waar we in 2007 mee akkoord konden gaan, willen we niet meer; toen waren we een prulpartij van vijf zetels. Nu moet het resultaat in verhouding staan tot de dertig procent die we gehaald hebben. Als ik via een regionalisering van het arbeidsmarktbeleid de wachtuitkeringen kan afschaffen of de werkloosheidsvergoedingen degressief kan maken, dan kan ik iets verdedigen. Zij voelen zich dan verraden, maar dat geldt voor mij ook.'
'Kijk, bij het nieuwe Antwerpse Masterplan voel ik me goed. Ik sta niet te springen van blijdschap, maar dat kan ik wel uitleggen en verdedigen. Het is het best mogelijke compromis in een democratie. Maar wat er federaal op tafel lag, kon ik niet uitgelegd krijgen. En dan kan ik er ook niet mee akkoord gaan. In mijn studentenclub in Leuven had je twee strekkingen. Zij die een lief hadden en zeiden: Liever een lief dan geen lief., En de anderen die vonden: Liever geen lief dan zo'n lief., '
De highlevelgroep heeft voor uitstel gezorgd tot na de Oosterweelbeslissing. Verwacht u er nu nog iets meer van?
'De eerste vergadering heeft men alleen de twaalf principes bekeken, om zeker te zijn dat iedereen ze op dezelfde manier begrepen heeft. Om maar te zeggen hoe ver we staan in dit land. Nu zullen er modellen voorgesteld en bekeken worden en zal het aan de voorzitter van de groep zijn om een compromisvoorstel uit te werken. Dat moment van de waarheid ligt niet al te ver meer van ons af.'
'Iedereen vertrekt met een zeer grote gedecideerde strategie, maar het pad dat je moet volgen, loopt over vertwijfeling en bij momenten grote wanhoop. Als we die financieringswet kunnen hervormen, dat zou toch nogal iets zijn, hè? In deze dubbeldemocratie, zo'n stap zetten...'
En anders?
(denkt na) 'Mijn ergste vrees... Nee, ik ga zwijgen. Als er een akkoord komt, dan zal het zijn zoals met de Oosterweelverbinding: een tunnel. De visies liggen te ver uiteen om te overbruggen. De tunnel zal alleen meer geld kosten en er zijn een pak bouwrisico's aan verbonden.'
Juist, Oosterweel. De tunnels zijn duurder en het zal langer duren om ze te bouwen. En toch komen ze er.
'Niet beslissen was geen optie meer. Je kunt je geen crisis veroorloven op federaal én op Vlaams niveau. Het beeld ontkrachten dat er met N-VA niet te werken valt, speelde voor ons natuurlijk ook een rol.'
'En ja, 352,7 miljoen is zeer veel geld. Als Antwerpenaar kan ik u zeggen dat ik er helemaal niet blij mee ben dat die rekening naar de stad wordt doorgeschoven, maar de stad wilde absoluut die duurdere oplossing. Om heel eerlijk te zijn: de 3 miljard voor de tunnel blijft een eerste raming. Voor Vlaanderen zou de rekening dus nog kunnen oplopen.'
'Over de timing ben ik niet te pessimistisch. Niemand ging er nog van uit dat we de oorspronkelijke Lange Wapper zouden bouwen. Met alle aanpassingen, zoals de paperclip,, zouden we ook daar heel wat vertraging hebben gehad.'
'Nu de beslissing genomen is, hebben we in de Vlaamse ploeg opnieuw eensgezindheid. De winst is geboekt, de schade is geleden. Maar de knoop is wel doorgehakt. En de hele Vlaamse regering is nu supergemotiveerd om dit ook uit te voeren.'
En de relatie met Janssens, komt dat ooit nog goed?
'Dat is het wonder van de politiek. De beslissing is genomen, nu zijn we weer bondgenoten. Hij heeft wat hij wou: geen brug. Ik heb wat ik wou: een evenwichtig Masterplan en de ondertunneling van de R11. En Peeters heeft wat hij wou: een performante regering. Als we nu nog blijven bikkelen, nemen we de glans van het akkoord weg. Op dit moment is er niet veel glans, maar zodra de zaken in uitvoering gaan en blijken te werken, zal dat wel komen.'
'Kent u mijn vaste uitdrukking? Hypocrisy is the vasoline of political intercourse. Je kunt mekaar intens verwensen en twee dagen later liefdevol in de armen vallen.'
Het staat in de sterren geschreven dat SP.A en N-VA nog vaker zullen botsen.
'Dat is ook niet onlogisch, we zitten ideologisch niet zo dicht bij elkaar. Zolang je maar goede bestuursakkoorden afsluit, blijft dat allemaal beheersbaar. Dat is trouwens de grote les die we hieruit trekken: we hadden Oosterweel in 2009 tijdens de regeringsonderhandelingen moeten trancheren. In het begin is dat een klein wondje, maar dat groeit gegarandeerd uit tot een grote open wonde.'
Gelooft u dat het verhaal nu afgelopen is? De actiegroepen blijven strijd voeren.
'De actiecomités zijn volgens mij hun hand aan het overspelen. Dat is een riskante uitspraak, en het kan zijn dat ik me nu onsterfelijk belachelijk maak. Maar waar kunnen zij zich in 's hemelsnaam nog tegen verzetten? De verbreding van de ring komt er niet. De helft van de grote ring wordt aangelegd, met stukken uit hun Meccano. Ze hebben geen Lange Wapper of verbreding van de ring meer om de mensen bang te maken. Alleen tegen de ligging van de nieuwe Scheldeoeververbinding kunnen ze nu nog actie voeren. Iets zegt mij dat je daar niemand voor warm kunt maken.'
Het gaat misschien meer om de tuin van Wim Van Hees, die vlak bij die nieuwe Scheldetunnel ligt?
'Dat zijn zware woorden die u daar gebruikt, maar ook die spreek ik niet tegen. Als je een eigendom vlak bij een groot bouwterrein hebt, dan is dat niet leuk. Maar er is ook zoiets als het algemeen belang. Ik woon in Berchem vlak bij de ring. En binnenkort woon ik in Deurne vlak bij de ring. Dat is een keuze, omdat ik vind dat je in de stad moet geloven en de blanke stadsvlucht moet tegengaan.'
De gemeenteraadsverkiezingen hebben toch ook meegespeeld in die keuze voor Deurne?
'Wij hebben daar nog geen halve voet aan de grond met N-VA. In politiek opzicht is die verhuizing dus zuiver masochisme.'
'Maar de echte beweegreden is, zoals zo vaak, iets prozaïscher. Als je in Antwerpen zoekt naar een woning met een tuin, is er namelijk niet zo gek veel keuze. Als je na twee jaar zoeken dan toch iets vindt wat groot genoeg is en wat je kunt betalen, dan ga je daarvoor. En het toeval wil dat die woning in Deurne ligt.'
U kunt toch moeilijk anders dan in 2012 deel te nemen aan de verkiezingen?
'Ik ga niet in Deurne wonen om in 2012 niet aan de verkiezingen deel te nemen, dat klopt. Maar hoe en met welke ambitie, dat valt nog te bezien.'
U begrijpt dat SP.A u doodgraag minister wil zien worden.
(grijnst) 'Ik heb de oproep van onze burgemeester gehoord, toen hij verklaarde dat ik premier moest worden. Dat heeft mijn hart verwarmd. Het toont nog maar eens aan hoe schoon politiek kan zijn. Ik verkeer sindsdien in een constante staat van ontroering.'
Waarom, O Heer, zijn onze Regeerders zulke laag-bij-de-grondse achterlijke bietekwieten, dat ze zelfs niet over maar onder de grond moeten kruipen om hun compromissen te verbergen?!
Ze zijn gezwicht om het milieu te beschermen, net zoals ze voorrang geven aan vleermuizen die alles onder de poep zetten, boven startbanen voor vliegtuigen die welvaart aanbrengen. Ze kijken met koker-zicht, lijk blinde mollen die zich blind staren naar het zonlicht boven hen in de vrije open natuur .
We hadden, met de Lange Wapper, voor het oog van de ganse wereld, hoog in de lucht, bijna tussen de vliegtuigen, geruisloos rond Antwerpen kunnen glijden, in vier rijvakken heen en vier rijvakken terug, om t Stad heen, om die daar, als een parel in een oesterschelp te zien liggen in de beschermende arm van t Scheldt .We hadden lijk op deA29-snelweg in Normandië tussen Le Havre en Honfleur, aan de voet van deze tolbrug (gratis voor fietsers en voetgangers), de 30-tonners naar omhoog kunnen zien kruipen lijk Dinky Toys en de personenwagens lijk kleine torretjes van alle kleur en slach ..We hadden uit onze zijraampjes bijna de Lieve Vrouwetoren-hoog-boven-t-Vlaamse-Land kunnen aanraken en de fris tintelende klanken van de beiaard zouden ons kunnen begeleid hebben, tot ver op de Antwerpse Kempen
Tolbrug? Is voor de Fransen dagelijkse kost, want bij hen is het woord peage (payage) uitgevonden als gemeengoed voor elke kilometer dat men hun snelwegen gebruikt. Idem dito in Zwitserland en Oostenrijk, waar men een vignet koopt geldig voor een gans jaar. Ooit al geprobeerd om te protesteren?
Nu zit alles, maar ook mits tolgeld voor de gebruiker, diep onder de grond, en zullen filters de smook uit de lucht filteren, om deze dan vrij te geven in de open lucht. Is goed voor het milieu, dat begrijpt U toch! Op de Lange Wapper hadden de roetdeeltjes en het fijn stof meteen en veel minder geconcentreerd in de ijle lucht kunnen verdwijnen .zonder dat er verder mens noch dier last van had
Met wat er aan de vingers van de vriendjes blijft plakken, zullen weer een paar generaties Linxen gelukkig zijn .
Antwerpen, de wereldhaven, heeft grandioos zijn kansen laten liggen om zijn voet naast Le Havre, de mindere te zetten ..Antwerpen heeft het Bestuur dat het verdient, vermits zij dat zelf hebben gekozen. Wie nu niet Zot is van A, trekke er best uit, om plaats te maken voor de getabbaarde vrienden.
t Allenkante komen nu geluiden over dit compromis, dat, zegt men, alles heeft wat van een compromis een compromis maakt : noch half noch heel, maar zij zeggen dat anders!
Zijn al die commentatoren wier geluid één wanstaltige kakofonie is van pluimstrijkerij dan nooit op en bij die Pont de Normandie geweest? Hebben ze daarboven nooit de zilte zeelucht gesnoven en vrij als een vogel in de licht, niet genoten van het panorama van de meanderende Seine, voor die zich in de Oceaan stort? Hebben ze daar de schorre klank van oceaanreuzen niet gehoord die uit het zeegat de haven binnen gesleept worden? Hebben zij daar diep beneden en ongestoord in Abrahams schoot de stad niet zien liggen, als een hulpeloos vogeltje in het nest van Moeder natuur? Rode daken en straten kris-kras, met hier en daar een kerktorentje hoger dan de omringende wolkenkrabbers van appartementsblokken? Meer groen van bomen dan t rood der daken En bovenal het gevoel van vrijheid, eigen aan iedere mens, onder het klaterend licht der zon, of goed beschut voor de striemende regen Hadden we zoiets maar gehad in Antwerpen .
Neen, Antwerpen gaat voortaan lijk dieven in de nacht : ondergronds. Met kunstlicht. In eindeloze colonnes. Als kamelen in de woestijn die achter de einder verdwijnen. Antwerpen zal nooit meer bruisen. Antwerpen wordt een spookstad!
o-o-o-o-o-o-o-
Toegegeven, een ietwat geforceerde titel voor een ietwat geforceerde toestand .in een ietwat geforceerd tijdsgewricht. Een woordje uitleg dus.
In Brussel zijn The High Level-pieten aan de slag. Minstens een week lang palaveren en ons Bartje zal, na de ondergrondse brug, wakker worden, netjes ingekapseld door de Machten van de Duisternis, in zijn eigen cocon. Klaar om de woestijn te worden ingestuurd, samen met alles waarvan Nationalistisch Vlaanderen had gedroomd.
Een nachtmerrie!
En zie, pas zijn de tunnels door ons strot, of daar komt al een eerste verrassing, en dan nog wel uit de mond van weeral de Vlaamse Opper-Tjeef, de Peters :
Het totale project zal zo'n 3,2 miljard euro kosten. "Dat zal niet op rekening van de Vlaamse regering zijn, want de gebruikers zullen tol moeten betalen en uiteindelijk zullen zij dus het project financieren."
Dat we dààr niet aan gedacht hebben! Wij, de gebruikers, zullen alles zelf betalen! De duurste oplossing was al de beste, en nu gaan we nogmaals mogen afdokken! Een beetje naar het voorbeeld van Frankrijk, Zwitserland, Italië, om het op die Zuiderse landen te houden en waar de voorbije generaties politiekers nooit aan gedacht hebben in ons transit-landje.
Eigenlijk, gezien die doorgans-problematiek, had zoiets al veel vroeger moeten gekund hebben, maar of dat bevorderlijk voor de Haven zal zijn? Kriske, Uw maatregelke had goed kunnen zijn maar hij is too late, and too less
Allez man! Iedereen rotst en rilt onze autowegen letterlijk tot snot : aan de Franse, de Duitse, enz, grensovergangen staan er overal Tol-hokes en betalen zult ge! Al iemand horen foeteren? Bij ons is het de Zoete Inval en als t van de politiekers moest afhangen, ze zouden nog aan de grenzen klaar staan met een gesloten omslag-met-inhoud.
De Liefkeshoek-tunnel kost ook centjes aan de gebruiker : een goeie reden dus om daar weg te blijven
Maar de Vlaamse Regering is gered, de vooruitzichten voor De Wever op de Antwerpse burgemeeters-sjep zijn bekoeld (Jannens staat nu in pole position) en Onkelinx, de Machtigste Vrouw in Vlaanderen, zal nu eens werk maken, sè, van het omver praten van de Tjeven. Een paar worteltjes voor hun neuzen hangen zal volstaan. Als dat zon beetje begint snor te zitten, zal de Vorst in zijn diepe wijsheid (!) zijn dienaar de grote Leterminator bij zich roepen, om hem op te dragen om een soort nood-regering op de poten te zetten Want met die Vlaamse Nationalisten valt noch land noch zee te bezeilen
Over Vlaanderen valt weer het doek.
De Cortebeecken zullen weer lange beken mogen worden met veel solidarité met de PS, dat alles tot meerdere eer en glorie van het Waals profitariaat ..
Pessimisme? Neen, mensen, realisme! Maar dan een realisme dat meer neigt naar het sur-realisme .We zullen nog spijtig zijn dat Tobback en Claes en vooral den Kleinen Eyskens al zo oud zijn Want met Paul Magneete van Scharrelroi zal de PS weer hoge toppen scheren.
Wij zijn verkocht en onze Meesters zullen, lijk op de slavenmarkt, goed geld krijgen voor hun waar .
Dedju, nietwaar Bart! Ge moest met ons in zee zijn gegaan. De stop weg uit de Vlaamse Regering en opnieuw naar de stembus! Uw straf zal er nu o.a. in bestaan, bij ons in het cordon sanitaire te worden bijgezet Onnozelaar!
De Pont de Normandie is met een totale lengte van 2.143,21 meter, één van de langste in zijn soort in Europa. De brug is na een bouwtijd van zeven jaar op 20 januari1995 ingewijd. Op het moment van opening was het de langste tuibrug ter wereld, en ook de overspanning van 856 meter tussen twee pilaren was destijds ongeëvenaard. Beide records werden in het jaar 1999 gebroken toen de Tatarabrug in Japan het nieuwe record op haar naam zette, dat in 2004 weer werd verbroken door het Rio-Antirioproject.
De Pont de Normandie vormt een onderbreking in de Franse snelwegroute A29. Naast vier rijstroken zijn er aan weerszijden voetpaden. De twee betonnen pilaren hebben de vorm van een omgekeerde Y. Het gewicht van elke pilaar is 20.000 ton en de hoogte bedraagt 214,77 meter. Meer dan 19.000 ton staal en 184 kabels waren nodig voor de constructie van de pilaren
