De omwenteling die zich in Egypte voltrekt, zou wel eens even belangrijk kunnen worden als de val van de Berlijnse muur in 1989. Net zoals iedereen in de jaren tachtig dacht dat de stugge onderdrukking in Oost-Europa nog jaren zou voortduren, geloofden velen tot voor enkele weken dat de burgers van Arabische landen voor onbepaalde tijd onder het juk van autoritaire regimes zouden leven. Maar toen kwam de succesvolle Jasmijnrevolutie in Tunesië en zagen mensen in Egypte, Jemen, Jordanië en Marokko dat het onmogelijke toch mogelijk was.
Gisteren voltrok zich een soort Wende in Egypte. Hoewel het nog lang niet zeker is op welke manier de volksopstanden in steden als Caïro, Alexandrië en Suez zullen eindigen, kunnen we nu al met zekerheid zeggen dat het Egypte van alleenheerser Moebarak een definitieve knauw heeft gekregen. Het volk wil hem niet meer en ook de Amerikanen roepen hun oude bondgenoot op om het protest niet bloedig te onderdrukken en rekening te houden met de wil van de straat. De beelden van voor hun vrijheid vechtende betogers deden ook een vonk overslaan naar de Jordaanse hoofdstad Amman, waar duizenden mensen vreedzaam protesteerden tegen de hoge voedselprijzen en de werkloosheid.
Grote vraag is welke politieke krachten in Tunesië, Egypte en Jordanië de overhand zullen krijgen. Zal de ene dictator de andere vervangen? Is het moment van de radicale islamisten aangebroken? Of wordt dit de revolutie van meer progressieve en seculiere jongeren? De beelden die we gisteren vanuit Caïro te zien kregen, nopen tot enig optimisme. De slogans van de manifestanten hebben niets van het radicaal religieuze taalgebruik dat we van extremisten gewend zijn. De drijfveren van de protesten zijn areligieus: tegen de uitzichtloze werkloosheid, pro democratie, pro meningsvrijheid. Minstens even opvallend: aan de betogingen nemen ook veel vrouwen deel. Eigenlijk lijken de in Egypte protesterende jongeren opvallend veel op onze jongeren. Hun taalgebruik, hun verzuchtingen, hun kleding, hun Twitter- en Facebooktalenten. Dat is geruststellend en opent perspectieven voor de toekomst. In ieder geval is het een eyeopener voor sommige mensen in Antwerpen, Brussel, Amsterdam en Parijs, die bij het woord Arabier maar één clichébeeld voor de geest konden halen.
Koen Vidal
-----------------------------
Pssst
Wat overal onvoldoende aan bod komt, is dat Amerika dat alles ongaarne ziet gebeuren. Amerika, en vooral Houssein Barack Mohbama him self willen dat Turkije en liefst nog een paar satellieten, aansluiten bij Europa. Zo houdt hij het geheel beter onder controle. Ziet er niet goed uit. Niet voor die mensen daar (er zal bloed vloeien), en niet voor ons (nog meer golven immigranten). Maar als Amerika de Meester van de Wereld wilt blijven, moeten ze veel, heel veel bondgenoten hebben. Dan gaat het over onze rijkdom, onze beschaving, waarvan e gezegd wordt, dat veel varkens de spoeling dun maken
Het wordt dus, als het volk daar niet uit zijn doppen kijkt, lood om oud ijzer. Men rolt zo van de ene dictatuur in de andere : dat leert ons de Geschiedenis .Een straaltje hoop misschien : het volk eist democratie (iets waarvoor Amerika de wereld rondvliegt om oorlog te gaan voeren) en democratie is onverenigbaar met de Islam. Wat dus zou willen zeggen, dat de Islam zou plaats moeten maken voor democratie Ondenkbaar!
Dat is zowat hetzelfde als een onderwater vulkaan : die barst wel los, maar verdrijft nog niet zo gauw de oceaan .Het eindigt met schokgolven op verre stranden, met vele doden als gevolg. Het water zelf heeft amper gerimpeld.
Wil dat dus zeggen, dat het volk daar in opstand komt tegen de Islam?
Mocht dat waar zijn, dan zou dat grotendeels aan het Internet te danken zijn : het is niet voor niks dat Egypte dat ondertussen probeert af te blokkenWant Internet toont rijkdom en dat is wat de mensen daar willen .
Ander gevaar : de Islam-diriganten (de oude of de nieuwe) zijn ook niet van gisteren en zullen proberen de oproer naar hun hand te zetten m.a.w. de sukkelaars aanzetten om de verovering van het rijke Westen nu ineens massaal aan te pakken De volkswoede kanaliseren, noemt men dat .
OVER OVERDRACHT VAN BEVOEGDHEDEN EEN BOOMPJE OPGEZET
OVER OVERDRACHT VAN BEVOEGDHEDEN EEN BOOMPJE OPGEZET
Baat het niet
Zo schaadt het niet
-----------------------
Een boompje opzetten over overdracht van bevoegdheden : daar horen we de laatste jaren wel een en ander over.
Vlaanderen wil zo goed als àlle bevoegdheden afnemen van de Belgische Federale Staat, daarbij er vermetel op vertrouwen dat de Francofonen dat ook moeten aanvaarden voor hun deel. En daar wringt hem het schoentje ; zij kunnen dat niet betlalen. Dus moet alles federaal blijven, want daar betalen de Valmingen. Of wordt er geleend, wat op hetzelfde neerkomt, want de Vlamingen zullen mioeten terugbetalen, kapitaal en interest.
En wat blijkt nu : als we Knacj mogen geloven, die hiermee aan strootje steken doet, staat de EU klaar om zich te moeien met het heetste hangijzer van alle bevoegdheden : de begroting. Alle Europese lidstaten zouden die bevoegdheid reeds lang hebben afgestaan : en de EU huldigt de regel : geen controle = geen geld .
Het worden dus triestige dagen voor de Francofonen .
Dus voor die ene keer moeten we nu toegeven dat Europa goed werk levert .Waar gaan we naartoe, Lippens & Debruyne Davignon .Wordt het uitwijken naar Parijs, in navolging van Albert Frèren die met zijn gestolen,fortuin van de koolmijnen en de hoogovens in de Franse hoofdstad een graag geziene gast is in de salons waar er aan beleid gedaan wordt?
26-01-2011 - Rik van Cauwelaert - knack Via Iskander
Tussen twee rondjes golf door kwam Leopold Lippens, de burgemeester van Knokke en beheerder van vennootschappen, even meebetogen in Brussel tegen die onnozelaars van politici. Wellicht bedoelde de burgemeester de onnozelaars van politici die de omvallende Fortisbank van zijn broer, graaf Maurice, overeind hielden tegen een zware prijs die zijn medebetogers tijdens de komende jaren mogen afbetalen.
België is een schitterend land, vond de burgemeester, die zich voor de wandeling in een soortement van proletarian chic had uitgedost. Bekeken vanaf de prachtig glooiende greens van de Royal Zoute Golf et Tennis Club ziet België er inderdaad stukken beter uit dan vanuit een bedompte huurkrocht in Charleroi.
Terwijl de burgemeester minzaam voorbijwandelde, omklemden jonge syndicalisten angstvallig hun zeildoeken met de leuze Geen splitsing van de RVA. Solidariteit tussen Vlamingen en Franstaligen was namelijk het ordewoord tijdens de acties die afgelopen vrijdag en zondag in Brussel plaatsvonden. Er werd bijgevolg wat af gefulmineerd tegen de hardvochtige fermette-Vlaming een nieuw scheldwoord voor de nationalistische parvenu die zijn Franstalige landgenoot het licht in de ogen niet gunt.
En zie, daags na de betoging gingen de vertegenwoordigers van de zeven partijen die onderhandelen over de regeringsformatie opnieuw aan tafel. Al had PS-voorzitter Elio Di Rupo afgelopen zondag al, in een reactie op de Shame-betoging, de krijtlijnen getrokken: geen regering tegen elke prijs, en geen hervormingen die tot gevolg hebben dat Walen en Brusselaars meer betalen voor hun gezondheidszorg of hogere belastingen opgelegd krijgen.
Nu al acht maanden onderhandelen zeven partijen over een al bij al vrij beperkte overdracht van bevoegdheden op het terrein van arbeidsmarktbeleid en sociale zekerheid. Academici reikten geregeld scenarios aan. Onlangs nog formuleerde professor Bea Cantillon met enkele van haar medewerkers voorstellen voor genuanceerde vormen van bevoegdheidsverdeling in de sociale zekerheid. Leuvense economen van diverse politieke pluimage publiceerden in De Tijd een voorstel, gebaseerd op ervaringen in het buitenland, voor een adequatere financieringswet.
Het helpt de regeringsonderhandelingen geen meter vooruit. De Franstalige partijen remmen op vier wielen tegelijk. En dat is vreemd. Want intussen heeft de federale regering in lopende zaken, waar PS, CDH en MR deel van uitmaken, in alle stilte ingestemd met een gigantische overdracht van bevoegdheden naar de Europese Unie een overdracht van bevoegdheden die feitelijk een einde maakt aan wat nog restte van de nationale soevereiniteit.
Binnenkort immers krijgt Europa de volledige controle over de nationale begroting. Europa krijgt die begroting dan te zien, en kan ze wijzigen nog voor het nationale parlement inzage heeft. Voldoet ze niet, dan volgen er zware financiële sancties.
Met die schoktherapie kan de EU België dwingen, als ze dat nodig acht, om onze schuld naar de beoogde 60 procent van het bruto binnenlands product terug te brengen, de automatische indexkoppeling los te laten en/of uitkeringen te verlagen. Volgens experts hangt er een heuse atoombom boven onze sociale zekerheid. Met de eurocrisis als argument dwingt de Europese Commissie de lidstaten in elk geval in een neoliberaal keurslijf. En ze doet dat in naam van de concurrentiekracht en op aangeven van de grote lobbymachines European Round Table of Industrialists en BusinessEurope.
Die overdracht van bevoegdheden over de eigen begroting wordt in april voorgelegd aan het Europees Parlement. In juni wordt er gestemd, maar nu al bestaat daar een meerderheid om de voorstellen van de Europese Commissie en van de Raad door te drukken. Waarna de Europese Unie en haar topambtenaren kunnen beginnen met de neerwaartse gelijkschakeling zeg maar: afbouw van de verschillende sociale systemen. Toen hij als Commissievoorzitter aantrad, had José Manuel Barroso gewaarschuwd: Er is geen probleem met de verzorgingsstaat. De verzorgingsstaat is het probleem. Tijdens zijn recente uiteenzetting voor de Europese Universiteit in Firenze noemde Barroso de bevoegdheidsoverdracht een stille revolutie. De lidstaten hebben dit aanvaard, sprak hij. En ik hoop dat ze goed begrijpen dat de Europese instellingen nu een stevige controle krijgen over hun openbare financies.
Hopelijk heeft ook Elio Di Rupo begrepen dat hij zich via de aftredende regering heeft verbonden tot een afbouw van de verzorgingsstaat. Want zonder een doortastende hervorming van het arbeidsmarktbeleid en van de sociale zekerheid wordt het federale koninkrijk binnenkort overgeleverd aan de anonieme ambtenaren van de Europese Unie en de inzichten van de European Round Table of Industrialists. Kortom: aan de vrienden van Maurice en Leopold Lippens. Tot er niets meer te splitsen valt.
Wat jammer dat niemand dat afgelopen zondag tegen de betogers heeft gezegd.
Radio Mille Colinnes klinkt op de achtergrond, terwijl de Götterdämrung van Lohengrin speelt : Treurspel Di Rupo, laatste bedrijf .De gifbeker wordt klaar gemaakt in de coulissen.
De Arlequino opent met een wijds spervuur, in de hoop dat men niet naast het podium kijkt, waar in de coulissen het oproer zwelt, maar naar hem. De Zwarte Feeks klimt op de barricaden, de Franse driekleur wordt geheven Le jour de gloire est arrivé
De operette-koning in Laeken houdt open-deur-dag, te beginnen met de laagsten in rang en in de rangen van de Eidgenossen der Zeven Dwergen stijgt een gehuil op. De postjes zijn gaan fluiten.
Neen, zo gaat het niet! Alles is de schuld van het Vlaams Belang! Ausradieren zal men die! Vierendelen zal men ze, en de losse eindjes daarna ophangen als vogelvoer.
Lange Sjarel van de MR gordt zich ten strijde! Daar zal veel volk naar komen kijken .
De vertoning wordt afgelast wegens gebrek aan belangstelling
27-01-2011 - Rik van Cauwelaert - knack via Iskander
Een pijnlijk moment. PS-voorzitter Elio Di Rupo, de derde man in het triumviraat dat de regeringsonderhandelingen opnieuw vlot moest trekken, stuurde koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte wandelen.
Di Rupo liet weten even geen tijd te hebben om in Brussel de politiek hachelijke situatie te komen bespreken. Als burgemeester zou hij in Mons de begrafenis bijwonen van een omgekomen brandweerman.
Hoe het dan verder moest? Dat was volgens Di Rupo niet zijn probleem maar dat van de koning.
Johan Vande Lanotte leek not amused. De Vlaamse onderhandelaars evenmin. Waarop Vande Lanotte naar het paleis vertrok om, na net geen 100 dagen van communautair gewroet, zijn ontslag aan de koning aan te bieden.
Kennelijk gingen de Franstalige partijen ervan uit dat de koning het ontslag van Vande Lanotte in beraad zou houden zo hadden ze het ook aan het hof gevraagd. Maar Vande Lanotte was vastbesloten zijn taak neer te leggen en tot consternatie van PS en CDH aanvaardde de koning het ontslag.
Vooral het optreden van Elio Di Rupo begint in zijn eigen partij - vooral in Luikse PS-kringen - vragen op te roepen. Ze vinden dat Di Rupo wordt verlamd door angst en wantrouwen.
Was Di Rupo op 5 januari bereid om zich, na kleine bijstellingen, in te schakelen in Vande Lanottes voorstel voor de aanpassing van de financieringswet, dan heeft hij dat voorstel intussen met zijn studiedienst zodanig aan flarden geamendeerd dat het onbruikbaar werd.
De afgelopen weken heeft Di Rupo, als derde man van het triumviraat, geen enkel initiatief genomen. Volgens PSers blijft Di Rupo mokken wegens zijn mislukking als preformateur.
Zelfs het voorzichtige voorstel van CD&V over de gezondheidszorg, gebaseerd op het studiewerk van professor Bea Cantillon die geen radicale overheveling maar een versterking van het regionale beleid voorstaat een voorstel dat door N-VA te licht wordt bevonden kon al niet meer door de Franstalige beugel.
In het Vlaamse christendemocratische kamp is men intussen ook behoorlijk geschrokken nadat in CDH-kringen viel te horen dat ze daar eigenlijk geen probleem hebben met een aanval van de geldmarkten op België want dat het toch vooral Vlaams spaargeld is dat daardoor in het gedrang komt.
Dat laatste toont hoe diep de afgrond tussen Vlaamse en Franstalige onderhandelaars is geworden. Een regering op de been brengen, zonder N-VA de wensdroom van de Franstalige partijen - , is daarom uitgesloten.
Rest alleen een door N-VA gedoogde, tijdelijke voortzetting van de regering-Leterme, die een door Europa en andere internationale instanties aanvaarde begroting opstelt. Waarna de kiezer beslist of het samenhouden van het land nog zin heeft.
Eerst was ik zinnens over Lewie van Loven Boven een beetje verder te parodiëren op het gezegde geen pijp tabak waard zijn, maar dan dacht ik aan dat meerschuimen pijpje van des dichters inspiratie van weleer, in dat ellenlang gedicht van de Lagere Jongensschool dat we van buiten (uit het hoofd) moesten leren. Ik hoor nog het zoeven van de wind in de Leuvense stoof toen ik dat ding vele avonden lang in mijn kleine hoofdje moest pompen, onder het licht van de petroleumlamp. Op de duur kon mijn Grootmoederr mij voort helpen, iedere keer dat ik, met gesloten ogen, het gemoriseerde trachtte op te zeggen, maar struikelde tussen een of ander strofe.
Dag oudje, smaakt het pijpje goed? Wat rookt die kop mooi door. 't Is echte meerschuim naar het lijkt, Zeg op, wat vraagt ge er voor?
Neen, die pijp wilde ik, omwille van dat verleden, niet kwijt en dus maar een andere toepassing gezocht. Was daarbij welkom : de hint van Angeltjes over Etienne Vermeersch. Maar daar kwamik uitgebreid op terug in een voorgaand stukje .De stelling van 32 jaar terug van Vermeersch over pedofilie bracht mij ongewild op Tobback, een strijdgenoot van Vermeersch. Want!
Het is met Louis Tobback lijk met een brave oud geworden pedofiel. Het zijn alle twee sympathieke afgejakkerde knollen, abstractie gemaakt van wat ze in werkelijkheid zijn geweest. Als men even kan vergeten wat voor kwaad ze met hun Linxe Kerk hebben gesticht aan onze eigenheid.
Laat het ons een troost zijn : hun rekening is bijna afgesloten, want hun spel van misleiding en verderf is uitgespeeld. De Laatste der Mohikanen ligt geveld op het strand van Oostende en die andere voortrekker van Het Socialisme dat Gezellig Moest Zijn, heeft zich toegelegd op het voltijds poenpakken en op eten en drinken. De laatsten der kameraden
(van lagere rang) trekken nu mee op in de rangen van het Vlaams Belang, de ware verdedigers van de Kleine Man.
Zelfs de Mei68-ers sterven uit, of gaan op pensioen. De Linxe Kerk moet de kelk tot op de bodem drinken.
Maar Toebaksrook kan gezelligheid suggereren
--------------------------------------
Eeuwenoud, springlevend: Betogers zijn toch geen supporters?
28/01/11, 08u58
De column - of liever: monoloog - van de Leuvense burgemeester, minister van staat en grand old man van het Vlaamse socialisme verschijnt wekelijks op vrijdag.Louis Tobback spreekt, Walter Pauli tekent op.
Het is toch nog toegelaten om op te merken dat de hutsepot waarin we zitten, er kwam omdat de kiezer dat zo heeft gewild? "Het afgelopen weekend trokken 34.000 betogers door Brussel om bij de politici aan te dringen dat ze hun werk moeten doen, drie dagen later geeft Vande Lanotte zijn opdracht terug aan de koning, en dan zegt een van de organisatoren van de betoging dat 'de boodschap toch niet duidelijk is overgekomen'. Wat was en is dan de boodschap?
"Wel, hoor ik, dat 'ze' 'het' moeten oplossen. Dat is toch duidelijk? Komaan. Dat de zon elke dag zes uur zou moeten schijnen is ook een duidelijke boodschap. Na zeven maanden zonder één zonnestraaltje heeft iedereen wel zin om te protesteren. Maar tegen wie betoog je? Wie tegen niets of niemand betoogt, loopt snel het risico dat hij ontgoocheld raakt en een zondebok zoekt. Daar zagen we zondag ook al wat aanzetten toe. Le Soir hield een enquête bij de betogers waaruit bleek dat voor velen de Vlamingen in het algemeen en De Wever in het bijzonder de grote boosdoeners zijn, de zondebokken van het politieke falen. Ik betwijfel of ze met de analyse vooruitkomen in hun zoektocht naar zonneschijn.
"Als ik hoor dat 'ze' 'het' nog altijd niet begrepen hebben, mag ik toch vragen: 'Wie zijn 'ze'? Wat is 'het'? 'Het' is onzijdig, bij mijn weten. Mag het concreter? Natuurlijk vraag ik niet dat de betogers die zestig pagina's van Vande Lanotte gelezen hebben. Maar ze moeten toch eerst eens duidelijk maken wie 'ze' zijn. Welke politicus moet nog overtuigd worden om tot een akkoord te willen komen? De Wever? Maar De Wever zegt al maanden dat hij een compromis wil. Hij schreef zelfs een nota die op een aantal punten te ver ging voor de diehards in zijn eigen N-VA.(*) Waarom zou zelfs De Wever zich aangesproken moeten voelen? Elke politicus en elke partij zegt dat hij wil - behalve het Vlaams Belang (**). En voor de rest hoefden de betogers niet één politicus uit niet één partij te overtuigen dat er een regering moet komen. Iedereen wil een regering. Maar toch niet om het even welke?
"Ik doe dus niet mee aan het schimpen op het zogezegde politieke circus. Het is immers geen vaudeville. Het is veel ernstiger: het is een drama. Wij spelen met onze toekomst. Ik zeg bewust niet 'men', maar 'wij'. De politici, en ook de kiezers. En dus ook de 34.000 betogers, in hun hoedanigheid van kiezer. Want het is toch nog toegelaten om op te merken dat de hutsepot waarin we zitten, waarbij we nu al zeven partijen nodig hebben om een compromis te maken, er kwam omdat de kiezer dat zo heeft gewild? De kiezer heeft de groenten gekozen en naar zijn smaak gesneden. Dat is geen verwijt, behalve indien de kiezer die politici vervolgens begint te verwijten dat zij zo moeilijk tot een compromis komen. Indien de kiezer voor duidelijke meerderheden zorgt, dan is het duidelijk waar de schuld van het falen lag. In Vlaanderen gebeurde dat niet. 'Ze' kozen niet voor partijen, maar voor partijtjes. In de Kamer haalt de grootste Vlaamse partij niet eens 30 procent. In het buitenland beland je daarmee in de oppositie. Maar de kiezer kijkt nooit naar zichzelf. Het doet mij denken aan het voetbal. Als de ploeg wint, hebben 'wij' gewonnen. Als de ploeg verliest, hebben 'ze' slecht gespeeld.
"En toch. Toch hoop ik dat ik dit weekend toeschouwer was van een nieuw begin. Ik nam zondag toevallig de trein naar Brussel. Die vanuit Leuven zal eivol. En ik zag vooral jonge mensen. Terwijl we toch uit een periode komen waarin het voor jongeren bon ton, modern, zelfs kei-cool was om neer te kijken op politiek. Politiek was postjes pakken en stemmetjes winnen, denken aan de volgende verkiezingen en niet aan de volgende generatie.
"Als zij alleen naar Brussel kwamen om eens een rondje te lopen en de onmacht van de politiek in de verf te zetten, dan voegt zo'n betoging niks nieuws toe. Dat wisten we al. Maar als die jongeren niet alleen 'de politiek' voor hun verantwoordelijkheid willen plaatsen, maar als ze alsjeblieft ook consequent gaan zijn met hun boodschap van 'los het op', als een aantal onder hen hier de eerste stappen heeft gezet om zich zelf in politiek te engageren, dan was het een mooie zondag. Indien zij die opstapten straks mee hun mouwen willen opstropen, mee hun nek uitsteken en mee boksbal durven zijn van een publieke opinie, dan is er vorige zondag iets bijzonders gebeurd. Indien we jongeren hebben zien opstaan die opnieuw aan politiek willen doen."
-------------------------------------
(*) Voor de goede orde : over De Wever :
Tijdens de campagne heeft hij niet de minste dubbelzinnigheid laten bestaan over de concrete inhoud daarvan: volledige splitsing van de sociale zekerheid, afschaffing van Brussel als volwaardig derde gewest, afschaffing van de federale verkiezingen en niet onderhandelen over de splitsing van BHV. Dit waren geen onopvallende voetnoten in het N-VA-programma, maar stuk voor stuk punten die uitgebreid aan bod zijn gekomen tijdens de campagne.
(**) Iedere partij wil een regering, behalve het Vlaams Belang. Zou het kunnen dat The Great Old het standpunt van het Vlaams Belang vergeten is?! Zou de seniliteit reeds zover .
Juist wilt niemand meer dan zij dat er een regering komt, ze zullen zelfs dapper meedoen, op voorwaarde dat het de laatste Belgische regering is.
Ik heb de nacht voor deze (in mijn dromen, maar dat was in Bijbelse Tijden gelijkwaardig aan een visioen en visoenen kunnen dermate sterk zijn, dat ze 1432 jaar later verkondigd worden als zijnde goddelijke boodschappen), dus in het diepe nachtelijk duister, omhuld door donker zwart duisternis en dichte mist, Bart De Wever gezien. Hij liep gezwind over de Alpentoppen en zijn aureool zweefde netjes mee, overal waar hij ook gonk en stonk. Hij was op zoek, hoorde ik hem fluisteren, naar de Italo-Belga Prima Donna die hem nu al bijna 250 dagen weerstond, om samen tussen de lakens van de institutionele zaligheid te duiken. De recipiënten die hij meedroeg leken mij eerder op de werktuigen voor een MS-sessie : in de linkerhand hield hij een vierkante fotolijst, en in de rechterhand een hoepel.
Mijn God, dacht ik : die gaat het kwadraat van de cirkel aan het buitenland gaan verkopen!
Maar neen : dat was het niet, kon ik opmaken uit zijn betoog : hij wilde bewijzen dat met die twee uitersten voor ogen (vierkant en cirkel) dat de oplossing lag in het enigma van minder wordt meer. Een soort anorexia nervoso, die dikker maakt. Geniaal!
Neen, het ging helemaal niet over de Staatskas. Integendeel, die was altijd maar meer minder geworden, dan minder meer. Het ging er nu om, zie hij, om met de spade van Fans Baert zo diep mogelijk te graven : op één bepaald détail zelfs kon er op die manier zelfs gegraven worden tot bij onze tegenvoeters, aan de onderkant der wereldbol.
Hij was nog bezig met uitleggen, als de verse koffie al die narigheid kwam verdrijven. Net toen ik hem wilde vorstellen de operatie less is more te beginnen met de Walen : hoe minder er aan ons been hangen, hoe meer we zelf overhouden.
En, eenmaal aan de morgenkoffie, zag ik dat het niet Bart De Wever was geweest, maar Ahasverus, de Wandelende Jood .
Die droeg, lijk Mozes die met de Stenen Tafelen van de berg daalt, een grote pancarte boven zijn hoofd, waarop geschreven stond : Rien ne va plus .
----------------------------
..aldus volgens Het Laatste Evangelie van De Schandaard
Vande Lanotte zit samen Franstalige partijvoorzitters
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte zit in de Senaat samen met de Franstalige partijvoorzitters van PS, CDH en Ecolo rond de tafel.
De vergadering ging rond de middag van start en duurt normaal gezien ongeveer tot 14.00 uur. De Nederlandstalige partijvoorzitters zijn woensdag aan de beurt.
De zeven partijen N-VA, PS, CD&V, SP.A, CDH, Ecolo en Groen! zijn op zoek naar een manier om de onderhandelingen eindelijk op gang te trekken.
Begin deze maand lieten N-VA en CD&V weten de communautaire gesprekken niet te willen opstarten op basis van de nota die bemiddelaar Johan Vande Lanotte had klaargestoomd. De zeven hebben sinds september vorig jaar niet meer samen rond de tafel gezeten.
Vande Lanotte bekijkt in samenwerking met N-VA-voorzitter Bart De Wever en zijn PS-collega Elio Di Rupo nu hoe de zogenaamde 'less is more'-methode kan worden toegepast. Die houdt in dat minder bevoegdheden worden overgeheveld naar de deelstaten, maar dat meer inhoud wordt gegeven aan de bevoegdheden die wel worden geregionaliseerd. De piste liep na het N-VA-pleidooi voor een splitsing van de RVA veel averij op.
Veel optimisme om tot een oplossing te komen, is er niet. De Franstaligen bekijken vandaag tijdens een lichte lunch welke mogelijkheden er nog zijn.
De Vlaamse partijvoorzitters steken woensdag tussen 9.30 en 14.00 uur de koppen bij elkaar. Ondertussen pleegt Vande Lanotte ook nog een hele reeks bilaterale contacten, telefonisch, maar ook onder vier ogen
Vande Lanotte zit samen Franstalige partijvoorzitters
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte zit in de Senaat samen met de Franstalige partijvoorzitters van PS, CDH en Ecolo rond de tafel.
De vergadering ging rond de middag van start en duurt normaal gezien ongeveer tot 14.00 uur. De Nederlandstalige partijvoorzitters zijn woensdag aan de beurt.
De zeven partijen N-VA, PS, CD&V, SP.A, CDH, Ecolo en Groen! zijn op zoek naar een manier om de onderhandelingen eindelijk op gang te trekken.
Begin deze maand lieten N-VA en CD&V weten de communautaire gesprekken niet te willen opstarten op basis van de nota die bemiddelaar Johan Vande Lanotte had klaargestoomd. De zeven hebben sinds september vorig jaar niet meer samen rond de tafel gezeten.
Vande Lanotte bekijkt in samenwerking met N-VA-voorzitter Bart De Wever en zijn PS-collega Elio Di Rupo nu hoe de zogenaamde 'less is more'-methode kan worden toegepast. Die houdt in dat minder bevoegdheden worden overgeheveld naar de deelstaten, maar dat meer inhoud wordt gegeven aan de bevoegdheden die wel worden geregionaliseerd. De piste liep na het N-VA-pleidooi voor een splitsing van de RVA veel averij op.
Veel optimisme om tot een oplossing te komen, is er niet. De Franstaligen bekijken vandaag tijdens een lichte lunch welke mogelijkheden er nog zijn.
De Vlaamse partijvoorzitters steken woensdag tussen 9.30 en 14.00 uur de koppen bij elkaar. Ondertussen pleegt Vande Lanotte ook nog een hele reeks bilaterale contacten, telefonisch, maar ook onder vier ogen.
------------------
Pssst
Ondertussen is gebleken dat dromen niet altijd bedrog zijn! Over de Koninklijke Vandelanot te maar meteen over het ganse Koninkrijk zeg ik met de woorden die vielen na het dynamiseren van het eerste IJzerkruis : hij ligt er, en hij ligt er goed.
Voortaan kunnen we dus lange verhalen schrijven over
Ook dat was grensverleggend maar met de dood bekocht .
--------------------------------
Onderstaand opstelletje, inclusief DT-fout, is van de had van een strijdmakker van Pater Versteylen. Ach die verstrooidheidsfouten! Niemand is volmaakt, zelfs een universiteits-profeeser niet .
Naast de vuilspuiterij, is dit artikel leerzaam voor de psyche van de Linxe mens. Het leest bijna zoals de Mechelse Catechismus ooit klonk voor de Christene Mensch, maar dan in dit geval voor de Linxe Mensch. Vandaar misschien het begrip de Linxe Kerk?
Wat Vermeersch betoogt, is noch min noch meer de illustratie van de weg kwijt zijn : ergens is er nog een vage herinnering, maar die wordt zoveel mogelijk verdrongen. Misschien wel tot op het sterfbed
Ik ben natuurlijk maar een amateurke in vergelijking met de dikke reputatie van de Heer Perfesser. Toch zou ik hem willen vragen uit de nederigheids mijns harten, de woorden van de Goddelijke Meester hemzelf eens te willen herlezen. Daar waar in eenvoudige woorden gepsorken wordt over molenstenen .
Maar ik begrijp dat een ervaren boswachter op de duur het bos niet meer ziet van de bomen. Zou het daarom zijn, dat Vermeersch altijd schichtig kijkt als een opgejaagd dier? Of is het als een net niet betrapt misdadiger?
Komt er misschien een vervolg in zijn memoires, eenmaal hij in een flits zal aanschouwen wat hij verloochend heeft, vooraleer Heer Lucifer hem mee troont?
--------------------------------------
Zijn pedofielen boosdoeners? - prof. Etienne Vermeersch (RUG)
26/01/11, 09u01
De deining die de laatste weken te Gent is ontstaan, naar aanleiding van de musical 'Snoepjes', bracht iemand van de redactie van 'De Morgen' ertoe mij te vragen hierover een stuk te schrijven. Ik heb geaarzeld maar juist deze aarzeling was uiteindelijk het argument om het te aanvaarden: ik zal wel niet de enige zijn die deze materie met een zeker omzichtigheid wenst te benaderen en die dus de nood aanvoelt aan verdere discussie en verdieping van de inzichten. Daarom deze bijdrage.
Principes Ethische discussies kunnen niet behoorlijk gevoerd worden zonder een duidelijke precisering van de uitgangspunten, de basiswaarden, die men wenst te verdedigen.
Wellicht zullen degenen die zich als progressief of 'links' ervaren, zich enigszins terugvinden in de beginselen die ik hier voorleg. Ik vind ze essentieel maar in de grondige uiteenzetting zouden verdere nuanceringen noodzakelijk zijn. Overigens heeft iedereen het recht zijn morele uitspraken op andere uitgangspunten te baseren, maar om een discussie mogelijk te maken zou men die wel expliciet moeten formuleren.
a) Ik keur alle handelingen goed die tot gevolg hebben dat ellende en pijn van mezelf en van mijn medemensen worden verminderd, of de vreugde en de genieting bevorderd; ik vind die daden immoreel die het geluk verminderen of het lijden groter maken. b) Het kan gebeuren dat een handeling voor de ene vreugde bijbrengt en een ander nadeel berokkent; in dit geval geniet het de voorkeur aan de eigen genieting te verzaken, eerder dan de pijn van de ander te verhogen. c) Het feit dat men daden afkeurt, moet niet noodzakelijk leiden tot afschuw voor de dader; wraakzucht en haat kunnen in enkele gevallen hoogstens als begrijpelijke reacties op immorele daden worden beschouwd; ze zijn niet iets waarop men fier moet zijn.
Nu volgen twee typische linkse stellingen: d) Bovenvermelde houdingen hebben betrekking op alle mensen, zonder onderscheid van ras of klasse, zelfs op misdadigers. e) De beslissing of daden gunstig of ongunstig zijn voor het menselijk geluk, mag niet op basis van traditie of intuïtie gebeuren, maar moet het resultaat zijn van rigoureuze wetenschappelijke bewijsvoering; vooral indien men mensen wenst te veroordelen of te straffen. Dit wat de moraal betreft.
Voor het strafrecht moet men het volgende in acht nemen: f) Niet alles wat immoreel is moet door de maatschappij bestraft worden: straffen hebben slechts zin indien bewezen is dat ze werkelijk efficiënt zijn in het verhogen van het welzijn van de maatschappij en de bescherming van de individuen. g) Strafrecht zal altijd iets kunstmatige hebben: voor de rechtszekerheid is het nodig duidelijke lijnen te trekken (bv. exact 16 jaar voor de al dan niet strafbaarheid van sexuele betrekkingen); in de feiten zelf bestaan echter slechts vloeiende overgangen. Alleen een doordachte wetgeving en een genuanceerde rechtspraak kunnen dit tekort enigszins goedmaken.
Moraal en seksualiteit Vanuit deze of gelijkaardige principes zijn velen stilaan tot de overtuiging gekomen dat het beleven van seksualiteit, wanneer dit gebeurt op vrijwillige basis, door personen die zelfstandig kunnen beslissen, geen morele afkeuring verdient wanneer daardoor niemand wordt geschaad. Dit betekent dat er geen enkele grond voor morele veroordeling en zeker voor bv. masturbatie, orale, genitale of anale betrekkingen van homosexuele of heterosexuele aard, inclusief partnerruil, groepsseks en sexuele orgieën, traverstisme, fetisjisme en bestialiteit (dit laatste indien er geen dierenmishandeling bij te pas komt). De recente uitlatingen van een procureur in een Brussels proces over 'uitspattingen' in een zgn. 'ontuchthuis', zouden dan ook gewoon potsierlijk zijn indien ze niet zo'n triestige gevolgen hadden.
Wie een morele (of strafrechtelijke) veroordeling wil uitspreken, zou eerst moeten bewijzen dat het lijden van iemand erdoor intenser wordt. Men kan opwerpen dat in sommige van die gevallen sprake kan zijn van echtbreuk die pijn veroorzaakt. Inderdaad, maar zelfs dan ligt het immorele niet in de seksuele daad, maar in de ontrouw of het onverdiend verbreken van een intieme relatie.
Zelfs incest tussen broer en zuster kan volgens deze principes alleen verworpen worden als het tot een bevalling komt (genetisch risico); incest tussen ouders en kinderen is veelal af te wijzen omdat het een zelfstandige beslissing bij het kind meestal niet mogelijk is.
Sado-masochisme is slechts toelaatbaar wanneer vaststaan dat men steeds autonoom en zonder moeite uit de relatie kan stappen. Prostitutie die niet uit materiële of psychische nood ontstaat en in volle onafhankelijkheid gebeurt (zonder pooier) lijkt mij niet immoreel; steeds op grond van dezelfde criteria.
Ik herhaal dat wie meent toch morele of juridische bezwaren tegen dit alles te hebben, de principes zou moeten vermelden waarop hij zijn veroordeling baseert.
Ik heb het hier over dit aspect van moraal dat betrekking heeft op het beoordelen van het gedrag van anderen. Wij hebben het volste recht voor eigen handelen sommige van deze daden wansmakelijk en onaanvaardbaar te vinden. Maar wat ons afstotelijk lijkt, kan voor een ander prettig zijn en zolang die ander ons daarmee niet last valt. Dit gaat ons geen zier aan en evenmin moet de Staat een bepaald model van esthetica opdringen.
Pedofilie Onder alle types van seksueel gedrag ligt het probleem van de pedofilie het moeilijkst. Ik definieer hier gemakkelijkheidshalve (het is een moeilijke geschiedenis) pedofilie als een seksuele relatie met jongens of meisjes voor de puberteit, of, in bredere (ook juridische hanteerbare) zin, voor 16 jaar. Enerzijds is men geneigd tegenover deze verlangens en dit gedrag van een medemens respect op te brengen, omdat ook hij het recht heeft zijn vorm van geluk na te streven.
Anderzijds zegt het criterium dat het eigen geluk niet opweegt tegen de schade die men mogelijk aan een ander kan toebrengen. Het vermoeden van deze schade ontstaat uit twee overwegingen. Men kan de vraag stellen of er in de relatie tussen een kind en een volwassene wel ooit sprake kan zijn van een werkelijk zelfstandige beslissing vanwege het kind; is er niet, ook bij uiterlijke instemming, een onbewust vorm van dwang? Daarnaast blijft de mogelijkheid dat ook bij autentieke keuze vanwege het kind, toch een storende faktor in het groeiproces kan optreden en dus de toekomst van het kind in het gedrang komt.
Het stellen van deze vragen volstaat niet om nu maar over te gaan tot het slaken van kreten, maar eerder om tot grondig onderzoek aan te zetten.
Spijtig genoeg moeten we vaststellen dat we terzake tot nu toe heel weinig weten. We weten echter voldoende om te betogen dat er bij het publiek talloze misvattingen bestaan en het is de verdienste (het was ook de doelstelling) van 'snoepjes' enkele van deze misvattingen uit de weg te ruimen. Zo zijn de brutale aanrandingen en desgevallend moord op kinderen niet het werk van de eigenlijke pedofiel. Omdat er mannen zijn die vrouwen verkrachten en vermoorden, moet men hierom de doorsnee heterofiele man niet van dezelfde neigingen verdenken. Het verschil tussen kinderaanrander en pedofiel is van analoge aard. De gewone pedofiel, zoals hij uit de schaarse onderzoekingen naar voor komt, voelt enerzijds een intense genegenheid voor één of meer kinderen en heeft anderzijds de behoefte ze te strelen, zich te laten strelen, dijen, achterwerkje, en geslachtsdelen aan te raken en, als ultieme betrachting, zich hierbij te masturberen of te laten masturberen; penetraties zijn bij de 'normale' pedofiel uiterst zeldzaam of zelfs onbestaande.
Seksueel contact gaat hier dus samen met tederheid zoals dit bij gewone geliefden het geval is. Dit is uiteraard de reden waarom veel pedofielen zich in hun zelfbegrip "van geen kwaad bewust zijn" en dus verwonderd zijn dat de buitenwereld zo afwijzend tegen hen optreedt. Zij ervaren zich niet als "aanranders" of "kinderverlokkers". Anderzijds hebben pedofielen wel eens de neiging om dit type van pedofiel (dat wellicht het meest voorkomt) te idealiseren, terwijl het toch ook voorvalt dat een pedofiel neiging zich bij sommige mensen uit in een plotse opwelling om seksuele aanrakingen te hebben, ook bij vreemde kinderen die daar natuurlijk nogal van schrikken.
Wat er ook van zij, de kernvraag blijft gesteld: In welke zin kan een kind tot vrije keuze in staat zijn. Het antwoord kan niet zonder nuancering worden gegeven. Er is een duidelijk verschil in autonomie tussen een jongen van acht jaar en een meisje van veertien en het is best denkbaar dat kinderen van ca. 11 à 12 jaar werkelijk vrijwillig een vriendschap en een erotische relatie aangaan en daar ook vreugde aan beleven. De grote moeilijkheid lijkt me echter dat ik geen criterium vind dat de maatschappij in staat zou stellen het authentiek karakter van deze vrije keuze bij het kind te achterhalen.
Het tweede probleem heeft te maken met de mogelijke schade die het kind van deze erotische relatie zou ondervinden. Hiervoor bestaan geen decisieve bewijzen en wie de (al te geringe) gegevens doorneemt, komt eerder tot de conclusie dat vrijwillig aangegane erotische kontakten geen noemenswaardige invloed hebben op de latere ontwikkeling van het kind.
Daarentegen is het vrijwel zeker dat de sterk afwijzende reacties van ouders en omgeving en vooral de beangstigende kruisverhoren door onbegrijpende politiemensen, ernstige trauma's kunnen nalaten. Toch zouden ook hierover meer wetenschappelijke gegevens moeten beschikbaar zijn vooraleer men tot definitieve stellingname kan komen. Terloops het volgende: velen van degenen die zo bezorgd zijn om de mogelijke schade voor de latere ontwikkeling, moeten toch weten dat de banbliksems over masturbatie, die gedurende vele decennia over kollegestudenten werden uitgesproken, nogal wat meer ravages hebben aangericht op het gebied van schuldcomplexen en storing van harmonische seksuele ontwikkeling dan die enkele pedofielen; toch herinner ik mij niet dat ooit één predikant hiervoor verantwoording heeft moeten afleggen.
Tot besluit het volgende. 1) We beschikken over onvoldoende gegevens om nu reeds normen op te stellen binnen dewelke bepaalde types van pedofilie moreel als strafrechtelijk vrijuit zouden kunnen gaan; ik sluit de mogelijkheid echter niet uit. 2) Vergeleken met het eerder beperkt belang van het "vergrijp" is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling - zelfs als ze gewenst kan zijn -in elk geval mateloos overtrokken. Pleiten voor een wetswijziging of minstens voor een begrijpende rechtspraak is dus dringend nodig. 3) De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners: ze hebben een seksuele gerichtheid waar ze niet om gevraagd hebben en al kan men (voorlopig wellicht) een aantal van hun daden onaanvaardbaar achten, zij zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip, dan aan een brute ongenuanceerd afwijzing.
De Morgen, 8 december 1979.
Lezersreactie :
Gust Adriaensen
Het zou uiterst interessant zijn de opvattingen van Vermeersch omtrent seksualiteitsbeleving en in het bijzonder pedofilie, zoals hij ze weergeeft in dit artikel uit 1979, te plaatsen naast de reacties van dezelfde Vermeersch op het seksueel misbruik door geestelijken. Verwacht mag worden dat Vermeersch aan het grote publiek uitleg verschaft over zijn evolutie in de tolerantiegraad en de morele evaluatie omtrent pedofilie tussen 1979 en 2010.
Mensen, wat moet Hitler in de hel op zijn nagels zitten bijten van spijt! Hij en zijn toenmalige Duitse Socialisten dachten het te zullen vinden in Blut und Boden -theorieën en ander rassenwaanzin, terwijl zij juist aan de laboratoriummensen, en dat zijn bij voorkeur toch de Joden, hun vertrouwen hadden moeten schenken.
In vitro gefertiliseerde met mannelijke x-chromosomen bevruchte eicellen in Wehrmacht-uniform. Of beter nog, voor geprogrammeerde specimen waar de herseninhoud bepekt werd tot de Nazi-theoriën. Wie weet, konden dezen zelfs niet geboren worden met de helm. Uiteraard een helm met het rune-teken op. Van de fabriek met de productie-ketens de trein op naar het front!
Ach! en Och! In de Bijbel staat geschreven dat de mens zichzelf ooit vernietigd heeft, op die ene na, die met zijn Ark aan het dobberen sloeg over de wilde wateren. Hoogmoed allegorisch voorgesteld als de appel die Eva aanbood aan Adam : vandaag zou de moderne Eva niet haar lichaam aanbieden als verlokking, maar een reageerbuisje .
De slang uit het Scheppingsverhaal bestaat dus nog altijd, al kruipt ze al lang niet meer op haar buik. U herkent ze in onderstaand verhaal, waar ze, in Euro uitgedrukt, samen met de menselijke waardigheid, in de zwarte kas verdwijnt van een gewillige gynaecoloog .
Nog nooit werd één menselijke uitvinding, met goede bedoelingen ontworpen, niet misbruikt. Alfed Nobel is op die manier onsterfelijk geworden .Toch zijn ze van dezelfde orde van grootte : het dynamiet en de IVF .
---------------------------------
Gesjoemel met zaadcellen in Antwerpen
Nederlandse koppels komen naar Antwerpen voor een behandeling om het geslacht van hun baby te kunnen bepalen, en dat is illegaal. Dat blijkt uit een reportage van het Nederlandse televisieprogramma 'Uitgesproken'.
De Nederlandse zakenman Bert van Delen stuurt koppels die zich via zijn website aanmelden door naar de Antwerpse gynaecoloog Frank Sterckx, die in zijn praktijk in de Blijde-Inkomststraat in Borgerhout vooraf geselecteerde zaadcellen insemineert.
Bij die methode wordt het sperma dat het iets zwaardere x-chromosoom draagt door een laborante in een soort centrifuge gescheiden van het sperma met het y-chromosoom. Door het gewenste sperma in te brengen, zou het koppel dan tachtig procent kans maken op een baby met het gewenste geslacht. Iedere inseminatie kost 1.200 euro, gemiddeld zijn er drie inseminaties nodig voor een eicel is bevrucht.
De Belgische vereniging van gynaecologen is verontwaardigd over de in Antwerpen uitgevoerde behandeling. "Geslachtskeuze is sinds 2007 verboden in België. In Nederland is het al langer verboden. Het ziet er naar uit dat er hier een constructie is opgezet om juridische problemen te voorkomen", zegt Johan Van Wiemeersch, voorzitter van de Belgische vereniging voor gynaecologen. "We gaan bekijken welke maatregelen we moeten treffen."
Volgens de Nederlander Bert van Delen gebeurt er niets onwettigs. "Ik verwijs koppels alleen door en geef hen informatie, dat is legaal." Hij geeft wel toe dat zijn werkwijze in de "schemerzone" kan vallen.
Frank Sterckx, die ook als gynaecoloog in het Sint-Erasmusziekenhuis in Borgerhout werkt, zegt ook dat hij niets verkeerd doet. "Ik insemineer alleen. Wat er vooraf met dat sperma gebeurd is, is de verantwoordelijkheid van de patiënt."
De Nederlandse Inspectie voor Gezondheidszorg heeft naar aanleiding van de uitzending van 'Uitgesproken' al laten weten dat ze een onderzoek instelt naar de activiteiten van Bert van Delen.
De Linxe Kerk staat op haar achterpoten als er nog maar gewezen wordt naar de Heilige Koe van de Sociale Zekerheid. Zelfs al is die zo goed als verdronken. Zou dat willen zeggen dat niemand daar in die syndicale arena weet heeft van het voornemen van communist Barosso (denk even nu niet aan Barba Rosso, noch aan Keizer Frederik Barabarossa, seriemoordenaars voor dat woord werd uitgevonden).
Alvast een voorsmaakje, want ik kom hier uitgebreid op terug in een volgend stukje : toen hij als Commissievoorzitter aantrad, had José Manuel Barroso gewaarschuwd: Er is geen probleem met de verzorgingsstaat. De verzorgingsstaat is het probleem ..
Anders gezegd : er worden op dit ogenblik schijngevechten uitgevoerd, want de mensen mogen niet weten dat het geheel van alle sociale bevoegdheden vanaf 2013 zullen overgedragen worden aan de Europese technocraten. Weg de soevereiniteit van elke Staat : het zal Europa zijn die de Begrotingen opstelt, en dus ook bepaalt wat in- en uit de Staatskas van ieder land gaat
Trouwnes : dat recent akkoord hier te lande over het bedienden-werklieden statuut : begon dat toch maar in 2013, en dan nog voor nieuwe, startende werknemers, en zou de Staat de kostprijs van o.a. die langere opzegvergoedingen niet op zich nemen?
Besluit : de politieker die in onze dagen nog heel het systeem begrijpt en overziet, moet nog geboren worden. En zij, die iets weten, zwijgen dat ze zweten---
------------------------------
Niet alleen binnen de socialistische vakbond ABVV wordt zwaar geruzied over de goedkeuring of verwerping van het ontwerp van sociaal akkoord. De brand is overgeslagen naar het christelijke ACV.
Net als hun BBTK-collega's vinden de mandatarissen van de christelijke bediendebond LBC-CNE dat de voorgestelde harmonisering tussen de statuten van arbeiders en bedienden veel te nadelig uitvalt voor de bedienden. De Waalse CNE-vleugel heeft al openlijk zijn neen-stem aangekondigd. En bij de Vlaamse LBC-vleugel zal allicht hetzelfde gebeuren.
Ook binnen het ACV dreigt een heuse communautaire breuklijn boven water te komen, met enerzijds een nipte meerderheid in Vlaanderen voor het akkoord en een stevige meerderheid tegen in Wallonië, schrijft De Standaard.
Nachtmerrie Voor ACV-voorzitter Luc Cortebeeck is een afwijzing van het akkoord dat hijzelf als "het best haalbare" heeft omschreven, een ware nachtmerrie. In een poging om op de tegenstanders in te praten heeft Cortebeeck woensdag in een mail zijn 3.000 mandatarissen met aandrang gevraagd om goed na te denken over de plus- en minpunten van het akkoord, "maar ook over de minpunten van een afwijzing van het akkoord". Hij haalt - zonder ze bij naam te noemen - zwaar uit naar de tegenstanders van het akkoord in het ABVV.
De opmerkelijke demarche van Cortebeeck is bij LBC, de bediendebond van het ACV, echter in het verkeerde keelgat geschoten. LBC-topman Ferre Wyckmans heeft donderdag een mail naar alle leden van zijn centrale gestuurd. Daarin veroordeelt hij in scherpe bewoordingen de toon van de brief van de nationale top. (belga/vsv in dM)
--------------------------------
Pssst
Is daar trouwens geen beroemd schilderij over, van die slangenkuil waar die beesten elkaar verslinden, tot er zelfs geen staarten meer overblijven? Ik zie het al voor mij : een nieuw existentieel schilderij voorstellende een lege arena. Opschrift : Na de slag der syndicalisten ..
Maar wacht eens .Zon geleid sociaal systeem : bestond er niet iets in dezelfde zin in de USSR, in Nazi-Duitsland en binst de bezetting ook bij ons? En kwam de wereld niet in oorlog daartegen? Is dat niet een beetje hetzelfde als wat er heden ten dage omgaat in Tunesië en in Egypte?
Ik zal dringend eens op zoek moeten gaan naar het verschil tussen het ene geleid sociaal systeem, en het andere. Wie weet kom ik niet uit bij de Middeleeuwse Cariatas Catholica .
Mevr. Alexandra Beliën, geboren Colen, is een Grote Dame waarvoor ondergetekende n enorme bewondering koestert. Het feit alleen dat zij met Paul Beliën in het huwelijksbootje is gestapt (en nog altijd dapper voortboert) is het beste voorbeeld waarvoor ze respect verdient. Dat zij Danneels niet in het hart draagt, is ook een reden. Dat zij haar parlementair mandaat invult door de lakse invulling van de ethische problemen (vruchtafdrijving van het ongeboren leven, zelfmoord-onder-begeleiding) te bestrijden maakt har tot een parel aan de kroon van het Vlaams Belang.
Met haar poging van een paar dagen geleden om amnestie weer op de voorgrond te brengen, is ze bij mij nu toch een bank achteruit. Want stel U voor: zij dringt aan opdat de belgicisten eventueel zouden overwegen om ONS ooit eens te vergeven. Dat is voor mij de wereld op zijn kop! Wij zouden van de beulen van zovele van onze Vlaamse idealisten vergiffenis moeten krijgen! Andersom zou beter zijn, zeker?!
Niet dat ik mensen die toen medemensen uit geldgewin in het verderf hebben geholpen, bij mij op begrip moeten rekenen. En al zekerlijk niet zoals de Waalse Resisten, die hoopten op een goed postje, na de oorlog, en alleen daarvoor de wapens opnamen. Dat zelfs de ergste misdaad na 30 jaar verjaart, is mij voldoende. Zeker als het gaat over 2 x 30 jaar! Maar als de belgicisten hardvochtiger willen zijn dan het ergste neger-stamhoofd is, dat alleen is het bewijs dat zij een achterlijke mensensoort zijn. Maar dat wisten wij al voordien. Wij wisten dat al 180 jaar!
Ik zou zeggen, Mevr Colen, met alle respect aan Uw persoon verschuldigd, dat U beter dit onderwerp nog een paar weken/maanden laat rusten. Er is namelijk een groot deel van de Vlamingen die geen amnestie wil geven. En U spreekt van amnestie krijgen!
De zaken zullen kunnen rechtgezet worden, desnoods na het organiseren van eenzelfde volkswoede als in 44-45, maar dan tégen de echte volksverraders. De Eyskens, de Toebakken, de Martens, enz, al dat gespuis dat we nog bij de kraag kunnen vatten .Hen of hun bloedverwanten of afstammelingen, net zoals bij de repressie dat deed tegen ons.
Wij zullen oordelen zoals zij ons geoordeeld hebben. Inclusief het fictief in stand houden van de oorlogstoestand, net zoals bij de repressie tegen ons. Oog om oog, tand om tand. Achteraf kunnen we nog altijd zien. Trouwens; Heren Belgicisten, jullie zouden het moeten weten : aan de overwinnaars worden nooit geen vragen gesteld.
Ik denk niet zozeer aan de gefusilleerden, maar aan hun vrouwen dochters, die vernederd en verkracht, als seksslavinnen somtijds jarenlang gevangen werden gehouden. Omdat hun enigste misdaad was getrouwd te zijn geweest. Die gevallen werden niet opgetekend in jullie registers : ze staan wel in ons hart. Ik denk dan speciaal aanDe brooddraagsters van het HKL (Hechteniskamp Lokeren) waar zelfs een Ernest Claes gevangen werd gezet. Omdat de Duitsers gaarne zijn Heimatliteratuur lazen .Mocht niet! Dat was medeplichtigheid aan het opkikkeren van de vijandelijke moraal. Kostte zoveel maanden bak en zoveel miljoen schadevergoeding
O Wat ben ik de RTBF dankbaar dat zij ons het literair genre satire in herinnering gebracht hebben! Deze laatste toevoeging wordt maar begrijpelijk na lezing bij Angeltjes van hun stukje over Carré Dressé Zo zien jullie maar dat ook wij satirisch uit de hoek kunnen doen .
Uit het Beknopt Verslag van de Kamer van Volksvertegenwoordigers:
02.04 Alexandra Colen (VB): De vraag van de heer Giet (SP-A) verbaast mij, want vorig jaar in juli liet de heer Di Rupo nog weten het debat te willen voeren.
Er zou eindelijk vergeving en verzoening onder de Belgen komen. Vandaag willen we geen discussie voeren over de grond van de zaak, we vragen alleen een inoverwegingneming zodat het debat mogelijk wordt. Nu is de bereidheid omgeslagen in een taboementaliteit. Amnestie is na 60 jaar nog steeds onbespreekbaar voor velen en dat maakt
ons het enige Europese land waar de spons nog steeds niet over het verleden is geveegd.
Deze weigering tot openheid moet een waarschuwing zijn voor de N-VA. Verwachten de Vlaamse onderhandelaars vanwege de PS en co nog redelijkheid? Wie gelooft nog dat zij ooit begrip zullen tonen voor enige Vlaamse eis? Let toch op als men onderhandelt met mensen die de Belgische Staat nog steeds zien als een vehikel voor anti-Vlaamse haat en onverzoenlijkheid. (Applaus)
02.05 Jean Marie Dedecker (LDD): Het standpunt van de PS is een illustratie van het democratisch deficit. Ik noem dat democratisch analfabetisme. 65 jaar na de gebeurtenissen kan het debat blijkbaar
nog steeds niet gevoerd worden. Ik hoor parlementsleden van de linkerzijde de wereld de les spellen over vredesprocessen, verzoening en
amnestie in Rwanda, Zuid-Afrika en andere landen. Diezelfde predikers weigeren hier het elementaire debat. Of een voorstel van links of van rechts komt, is niet relevant: in een Parlement moet alles
bespreekbaar zijn. (Applaus)
02.07 Jan Jambon (N-VA): Mijn fractie steunt met veel overtuiging de inoverwegingneming, omdat elk voorstel van wet in deze tempel van de freedom of speech moet kunnen worden besproken. Het stuit
mij enorm tegen de borst dat uitgerekend op één thema het debat stelselmatig uit de weg wordt gegaan. Het zou dit Parlement sieren indien het 65 jaar na de feiten dit debat op een serene manier en zonder vooringenomenheid zou durven aangaan. (Applaus bij N-VA, VB, LDD, en CD&V)
02.08 Sonja Becq (CD&V): Wij nemen dezelfde houding aan als in het verleden bij inoverwegingnemingen. Op het moment van de inoverwegingneming gaan we het debat niet aan en geven we niet onze goed- of afkeuring. Als het voorstel geen onmiskenbare ongrondwettelijkheden bevat, moet het effectief naar de commissie worden verwezen. (Applaus bij CD&V, N-VA, VB en LDD)
02.09 Herman De Croo (Open Vld): Mevrouw Becq heeft goed het onderscheid gemaakt tussen de formele feitelijke inoverwegingneming en de bespreking ten gronde. In het Parlement moeten voorstellen - hoe eigenaardig en verwerpelijk ze ook kunnen zijn - in bespreking kunnen worden gebracht. (Applaus bij Open Vld, N-VA, CD&V, VB
Gesteld dat Luc Cortebeeck en Rudy De Leeuw ooit al eens de betekenis van het woord solidariteit hebben opgezicht in een uitleg woordenboek, of zelfs al eens zouden zijn langs gegaan bij Wikipedia, dan zouden zij, met die kennis gewapend, al iets beginnen begrijpen van onderstaand betoog. Zij moeten alleen nog het verschil tussen de soorten grenzen leren onderscheiden.
Maar over grenzen onderscheiden weten ze net zoveel als over het verschil tussen mijn en dijn : die twee heren willen blijven geld uitdelen tot het haar door onze muts groeit. Want dat geld is niet van hen, maar van ons. Volgens mij is dat erger dan stelen : het is de voortzetting van het werkwoord stelen met voorbedachten rade met het oogmerk zichzelf te verrijken.
Al eens gedacht Lucske en Rudieke, wat er in Tunesie gebeurt met meelopers van het afgeketste gezag? Accoord, wij Vlamingen lynchen nog niet zo rap onze gevallen tegenstrevers, maar er zijn grenzen. Het achterhouden van het loon der werklieden is wel een ouderwetse uitdrukking voor gewezen patronale uitbuiting in de mond van Pastoors, maar ze geldt nog steeds voor jullie geweten. U houdt geen loon achter : dat wordt correct betaald door de werkgevers, maar U berooft hen van hun loon aan de fabriekspoorten.
Ach! Het is zo povertjes om met in het achterhoofd Lech Walesa en zijn Solidarnosc het woord solidarité in de hoofden te willen inhameren : eenmaal solidariteit noch min noch meer het instandhouden betekent van alle mogelijke misbruiken, dan is kwaad opzet meteen bewezen.
Heren syndicalisten : met de dag groeit de zak met aanklachten tegen jullie
Is de solidariteit bedreigd, mocht de Belgische staat uiteenvallen? Het koudste aller monsters, zo noemde de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche de staat. Toch lopen mensen warm voor de staat.
Dat is bijna letterlijk te nemen. Denken we maar even aan de culturele manifestatie in de KVS vorige vrijdag of de betoging tegen de moeizame regeringsvorming afgelopen zondag in Brussel. Waarom hechten mensen, zelfs de kunstenaars onder hen, zoveel waarde aan de staat? Ze denken er niet allemaal zo over. Friedrich Nietzsche (1844-1900) bijvoorbeeld. Die was er tijdens zijn leven getuige van hoe de Duitse Bond, een conglomeraat van kleine staten, veranderde in een machtige eenheidsstaat. De filosoof zag de Duitse geest bedreigd door zoveel patriottisme. Ooit ging de bloei van de Duitse cultuur gepaard met versplintering in een veelheid aan staatjes. Hoe minder staatsmacht, hoe meer cultuur. Nu vreesde Nietzsche de nederlaag, de extirpatie van de Duitse geest ten gunste van het Duitse Rijk, zoals hij het formuleerde in zijn Unzeitgemässe Betrachtungen (Oneigentijdse Beschouwingen).
De staat zoals we hem kennen is een product van de Vrede van Westfalen (1648). Die maakte een einde aan de verwoestende Dertigjarige Oorlog en sindsdien zijn we de staat dankbaar voor de orde die hij ons voorspiegelt. De nieuwe vredesordening definieerde hem als soeverein en ondoordringbaar ten opzichte van de buitenwereld. De vergoddelijking van de staat zou niet lang op zich laten wachten. Aan de staat als dusdanig gaat echter een groep van mensen vooraf tussen wie het samenwonen op een bepaald grondgebied een gemeenschappelijke identiteit smeedt. We zouden die groep als een natie, soms ook een natie in wording, kunnen bestempelen. Staten komen en gaan, maar de natie blijft, ook al hoeft ze zelf niet statisch te zijn. Ze kan immers verrijkt worden door invloeden van buitenaf. We spreken dan van een inclusieve natie. Wat dreef het nationalisme als ideologie bij zijn ontstaan in de 19de eeuw? Erg inclusief was het alleszins niet. Zich afschotten was de boodschap. En om efficiënt te functioneren en de nodige legitimatie te genieten streefde een bepaalde elite ernaar staat en natie te doen samenvallen op een bepaald territorium. Die groep van mensen moest in een keurslijf van juridisch afdwingbare regels worden geperst. Mensen moesten opgevoed worden tot burgers die zonder veel morren meedraaiden in het economische systeem waarover de staat waakt. Die staatsburgers moesten ook nog eens met elkaar kunnen communiceren. Concreet bracht dit het uitvlakken van dialecten ten gunste van een standaardtaal of zelfs het onderdrukken van andere talen ten voordele van één als superieur beschouwde taal met zich mee. De Belgische staat vormde hiervan bij zijn oprichting een goede illustratie: de Waalse dialecten gingen kopje onder en het Nederlands verloor de status die het tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) genoten had. Dat proces zette kwaad bloed bij dichters en intellectuelen als vertegenwoordigers van wat je als de natie van de Nederlandstalige mensen in België zou kunnen aanzien. Hun verdediging van het Nederlands heeft naast het bestaan van de socio-economische breuklijn geleid tot de verbouwing van het Belgische Huis in federale zin.
Het grote vraagstuk in België blijft de spanning tussen staat en natie. België was het werk van een francofone elite die de staat als instrument gebruikte om een Belgische staatsnatie te creëren; Vlaanderen (althans een groot gedeelte van haar bevolking) wil van de natie die zijn naam draagt een staat maken, een natiestaat. Het eerste was een elitair project, het tweede is in wezen een democratische onderneming. België struikelt over de haast onmogelijke taak om verschillende naties onder één staatskoepel samen te brengen. Wanneer een van die naties zichzelf een staatkundig jasje aanmeet, vertolkt ze volkssoevereiniteit en subsidiariteit: bestuur op het meest geschikte niveau, als het kan zo dicht mogelijk bij de burger. Duurzamer dan de staat is de natie als groep van mensen die met elkaar verbonden zijn door onder meer dezelfde communicatietaal. De staat is misschien niet het koudste monster hij biedt ons veiligheid en rechtszekerheid -, maar hij is ook niet veel meer dan een administratie die aangestuurd wordt door een regering waarop de volksvertegenwoordiging dan weer toezicht dient te houden. Het belang van de staat is ook afgenomen in een Europese Unie (EU) waaraan hij een stuk van zijn soevereiniteit heeft overgedragen. De staat is post-Westfaals geworden. Geen enkele staat vandaag de dag kan zich nog afschotten; hij moet open zijn naar Europa en de wereld toe. Dat meer en meer naties zich in die EU een staatspak aanmeten, sluit dus geen onderlinge solidariteit uit. Grenzen zijn relatief, de EU brengt haar lidstaten ertoe solidair met elkaar te zijn op grootschalig Europees vlak.
Belgische Bond? Stel dat de Belgische staat er het bijltje bij neerlegt omdat broodnodige hervormingen voor zich uitgeschoven werden. Het hertekenen van de politieke ruimte in richting misschien van een Belgische Bond (naar analogie met de Duitse Bond als conglomeraat van staten) zou dan op zo een manier kunnen gebeuren dat het gevaar van verarming van het zuidelijke deel van het land wordt afgewend. Bij zo een verarming heeft Vlaanderen immers geen baat, ook al wordt het als rijkere regio verweten dat zijn secessiedrang door financieel egoïsme zou ingegeven zijn. Dat is ook het vertekende beeld dat in het buitenland leeft over het nationaliteitenconflict in België. Het nieuws dat heel wat inwoners van de Belgische provincie Luxemburg de identiteit van het Groothertogdom Luxemburg beginnen aan te vragen, creëert een interessant denkspoor. Wanneer zelfs een sluimerende Luxemburgse natie zich een nieuwe staatsvorm zou aanmeten, schept ook dit kansen voor een sterke economische regio die over staatsgrenzen heen solidair zou kunnen zijn met de andere staten van zo een confederale Belgische Bond en de andere naties binnen de Europese Unie.
Dirk Rochtus doceert Duitse cultuurgeschiedenis en internationale politiek aan Lessius Antwerpen. Hij publiceerde omtrent deze problematiek: Die belgische Nationalitätenfrage als Herausforderung für Europa, ZEI Discussion paper C 27, www.zei.de.
Dit is de bekroonde spotprent van Peter van Straaten.
-----------------------------------------
En dan bedoel ik niet de spijtige zaken, die inderdaad wel gebeurd schijnen te zijn alhoewel het nog altijd wachten is op het eerste vonnis van bewezen schuld : zelf een crimineel als Marc Dutroux werd/wordt nog altijd aangesproken als Meneer Dutroux. .
Als de media (noodgedwongen) een of twee dagen over iets schrijven dat in hun kamp gebeurt, dan heet het dat er niemand schuldig is zonder gerechtelijke uitspraak, en dat het dus de reputatie van de dader en zijn goede bedoelingen schendt als men ruchtbaarheid geeft aan de zaak. Zie Rik Torfs. Denk aan Viersel, die stilaan op weg is om de reputatie van Loksbergen te delen waarbij men zich de vraag kan stellen als het in de doofpot steken van jarenland en voortgezet misbruik dat dus kan aangetoond worden, niet even erg is als drie jonge mensen uit dezelfde dierlijke lust te vermoorden. Het ene is alleen wat gruwelijker dan het andere. Of wordt hier gezwegen omdat het om een pater gaat met vaste vriendin, wat uiteraard tamelijk overeenkomt met de progressieve tijdsgeest .Waar blijft Onderzoeksrechter Wim Detroy om de aanklacht van die vrouw te onderzoeken, die vertelt over de lesbische verkrachting door de vriendin van de pater, onder diens welwillend oog? Men voert liever een nooit bestaan hebbende Zuster Agnes op in Stella Maris die ineens op TV wordt aangesproken over zaken die 50 jaar gelden zogezegd zouden gebeurd zijn Inderdaad, twee onderwerpen waar een begenadigd tekenaar zich kan op uitleven. Maar er gebeurt niets .
Wir haben das nicht gewusst : dat slaat op de goegemeente, die gewoon laat begaan dat er met de heiligste gevoelens van de mensen wordt gespot op een ontoelaatbare manier. Dat gaat ver de grenzen te buiten van alle fatsoen. Trouwens niet alleen de fatsoensgrenzen tegenover de Kerk, maar eerst en vooral tegenover de slachtoffers.
---------------------------
Terzake.
Op dit blog stond al een eindje geleden aangekondigd dat er bij grove beledigingen van de Kerk, gerechterlijk zou opgetreden worden. Hier is nu de kans, dank zij t Scheldt. De feiten zelf zijn niet meer te loochenen : het moedwillig schenden van de gevoelens van o nog zovele christelijke mensen, en ja van geheel onze Joods-Christelijk-Humanistische beschaving, is bewezen. De organisatoren van de Inktspotprijs moeten dringend een poot worden uitgevezen!
----------------------------------
Dat hier op deze blog meteen dankbaar reclame gemaakt wordt voor het digitaal tijdschrift t Scheldt, mag niemand verwonderen. Er is trouwens meer dan één reden om deze week meer achtergrond-nieuws te vernemen over het rapalje dat in de KVS verleden zondag Niet in onze naam heeft opgevoerd. Dank aan de Heer Sarkozy voor de term rapalje , maar ook voor het begrip Kärcher dat hier ook van pas zou komen. Een paar syndicalisten (ACW/ABVV), een drietal Maoïsten van Amada/PvdA, enz, dat alles onder de deskundige leiding van een zekere Tom Lanoye, die mij verder onbekend is, wat ik ook zo wens te houden.
We hadden het kunnen weten van waar de wind kwam
Want ziet U, de wind die de mensen verdwaast, verkeerd inlicht en moedwillig op het verkeerde been zet, komt altijd uit dezelfde hoek. Of het nu gaat om de Kerk onderuit te halen, of om de maatschappij te destabiliseren (de politici moeten heus van een bende marginalen geen les krijgen ; het is zo al erg genoeg!) de volgelingen van Marx zijn nooit ver te zoeken.
Het is deze keer genoeg geweest!
-----------------------------
INKSPOTPRIJS
De tekening is letterlijk en figuurlijk treffend, pijnlijk komisch en wrang: zij brengt tegelijkertijd een traan en een lach teweeg. De combinatie van de vredige pose van de jongen met de wrede aanslag op zijn lichaam blijft in je hoofd hangen'. Als je het oordeel van de Inktspotprijs-jury leest, zonder de winnende cartoon te hebben gezien, heb je nog geen idee waarover de spotprent gaat. Dinsdag won tekenaar Peter van Straaten deze voor politieke tekenaars prestigieuze prijs. De beschrijving is bewust omzichtig en omslachtig terwijl de tekening van Van Straaten zelf niets aan de verbeelding overlaat. Ik zal proberen de wrede aanslag' wel met eigen woorden te omschrijven. De vredige pose van de jongen' is die van een geknielde en voorovergebogen (vermoedelijke) misdienaar. Hij heeft zijn handen ineengevouwen en terwijl hij bidt, steekt een gigantisch kruis uit zijn anus. Het is duidelijk dat het hier om een prent gaat die de schandelijke pedofiele aanrandingen binnen de katholieke kerk moet verbeelden. Je kunt natuurlijk opmerken dat de spotprent grof, wreed en vulgair is. Maar dat mag en bovendien zijn de excessen binnen die kerk eveneens grof, vulgair en uiterst wreed. Hoewel de wreedheid waarmee slachtoffers van pedopriesters te maken hebben gehad niet per se in een spotprent overgedaan moet worden. Die winnende tekening is dus in de eerste plaats pijnlijk en kwetsend voor al die slachtoffers. Daarom bracht het bij mij, anders dan de jury vermoedt, geen traan en lach tegelijk. Wel verbijstering over zijn eendimensionale structuur: de tekening laat niets aan de verbeelding over. Die appelleert niet aan een diepere reflectie, werpt geen vragen op en mist iedere vorm van subtiliteit. Zij verbeeldt vooral de gemakzucht van een tekenaar die zich in goedkope symboliek verliest en geen zin heeft zijn lezer tot verdere inspanningen te dwingen. Dan is er nog een detail dat me dwars zit: het penetrerende kruis is niet zomaar een kruis maar een kruis met Christus eraan. Die Jezus staat dus op het punt zich in het darmkanaal van de misdienaar te boren. Hier zoekt de tekenaar zijn grenzen. Ook dat mag. Maar het wringt. Pak die pedopriesters, de kerk, maar laat die onwetende Christus erbuiten, was mijn spontane reactie. Oké, het residu uit mijn vorige leven als (ongeschonden) misdienaar speelt me misschien parten. Maar ik kan me ook voorstellen dat dit detail nogal pijnlijk overkomt voor al die gelovigen die de pedofiliezaken in hun kerk met afschuw en kracht veroordelen. Toch heb ik niemand hierover horen protesteren en dit is wellicht het teken dat in onze verdraagzame samenleving de verlichting haar werk allang heeft gedaan. Probeer eens, Peter, een soortgelijke tekening te maken over andere religies. Dan dreig je de rest van je leven tussen een paar klerenkasten te moeten doorbrengen. Of door tien agenten van je bed te worden gelicht en voor haatzaaien naar een politiecel te worden afgevoerd. Voor de rest: proficiat;
Onze dank aan Sylvain Ephimenco en de krant Trouw voor hun toelating tot overname van deze column.
-----------------------------------------
Als klap op de vuurpijl onderstaand artikel, zo maar gepubliceerd in wat eens een katholiek dagblad was, aangeraden van op de preekstoel. Prof. Etienne Vermeersch is een (gewezen) Jezuïet. Rare soort moraal bij die confrater van Versteylen ..Maar ja hij is ook een van die ondergravers van de Kerk. Zou die nog n verre herinnering hebben aan wat eens een zonde tegen de H. Geest werd genoemd maar nu blijkbaar afgeschaft is? Of aan het 8ste Gebod :
vlucht het stelen en bedriegen,
ook de achterklap en t liegen .
---------------------------------
Vermeersch heeft 'begrip voor sommige pedofielen
'De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners.' Dat schreef moraalfilosoof Etienne Vermeersch in een column in 1979, die nu opnieuw is opgedoken en voor ophef zorgt.
'Ach,' zegt de Gentse prof, 'ik neem nog altijd de verdediging op van het feit dat er mensen zijn die aanleg hebben voor pedofilie. In sommige gevallen moet je daarvoor begrip hebben.'
In De Morgen van 9 december 1979 schreef Vermeersch onder meer: 'Pedofielen zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip dan aan brute, ongenuanceerde afwijzing.' Of nog: 'Vergeleken met het veeleer beperkte belang van het vergrijp, is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling mateloos overtrokken. (...) Pedofielen zijn zich doorgaans van geen kwaad bewust.' En: 'Er zijn geen decisieve bewijzen voor blijvende schade bij het kind.'
In 1979 klonk het al controversieel maar vandaag, 32 jaar na datum, doet het bij velen nog net iets meer de wenkbrauwen fronsen. Zeker nu alle kerkschandalen naar buiten komen. Toch blijft Vermeersch grotendeels achter zijn uitspraken staan. 'Ethisch denk ik er nog altijd zo over', zegt hij. 'Je mag alleen nooit iets tegen de wil van een ander doen. En het welzijn van de ander moet altijd op de eerste plaats staan.'
Vermeersch pleit bovendien nog altijd voor een 'begrijpende rechtspraak' tegenover pedofilie. 'Ik pleit voor begrip voor sommige daders. Ik begrijp de publieke verontwaardiging. Maar over tien, vijftien jaar zal er meer begrip zijn. Strikt juridisch mag pedofilie niet maar als een jongen smoorverliefd is op een oudere man, zou de rechter daar begrip voor moeten tonen. Er is nog altijd zoiets als een verzachtende omstandigheid.' h)
Bron NB in datum van 27 januari 2011
----------------------------
Maar het blijft( dweilen met de kraan open .De morele ontsporing wordt aangemoedigd door de Overheid zelf, door schuldig verzuim. Alleen het Vlaams Belang durft te reageren .
Strafklacht tegen seksberichten
27.01.2011 11.38u - In 2008 bleek al dat op de commerciële zenders VTM, VT4 en 2BE (toen Kanaal2) dagelijks seksueel getinte contactadvertenties verschenen. Het ging om expliciete boodschappen met verwijzingen naar pornosites die overdag op de teletekstpagina's van de betrokken zenders gepubliceerd worden en dus ook door kinderen te bekijken zijn. Vlaams Volksvertegenwoordiger Gerda Van Steenberge stelde hier als eerste een vraag over in de commissie Media en diende klacht in bij de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM). Die legde SBS Belgium en de Vlaamse Media Maatschappij - na een eerdere waarschuwing - een boete op van 12.500 euro.
Aan de oorspronkelijke situatie is echter vandaag nog steeds niet verholpen. Daarom diende het Vlaams Belang-parlementslid deze week een strafklacht in bij het parket van Dendermonde. De klacht viseert bovenvermelde omroepen, maar ook de krant Het Laatste Nieuws die gelijkaardige boodschappen publiceert. Wordt vervolgd!
Belgique, ô désespoir, is de aanvangsregel in de Libre van hun geweeklaag over de koppigheid der Flamands, die maar niet willen begrijpen dat ZIJ, de Francofonen, de meesters van La Belgique zijn en dat ook willen blijven.
O tempore ! O mores !
Beste Cicero : da twas al zo in Uw tijd, nu is het nog veel erger geworden. België is toch het voorbeeld voor de Europese Unie : het is meer zelfs : alleen als de EU aangepakt wordt zoals Broezele dat wil, kan het slagen. Als het hier niet slaagt, is o ok de EU verloren .
Ook Madame Béatrice Saccoche van Le Soir ziet de avond vallen en zit in zak en as. Ze laat zelfs al een lezersreactie door, die zegt dat de francofonen moeten stoppen met janken, dat de Vlamingen gelijk hebben want zij handelen zoals het afvies van Europa, de Nato, enz.Persoonlijk denk ik dat Jarel Van Camp, de nieuwe Chef van t Pallieterke, bij Madame Saccoche eens een viske moet uitsmijten voor een eventuele overname. Het water moet hen zowat aan de lippen staan, en we weten : Vlamingen zien ze niet graag, maar wel om de poen is het te doen.
Meneer Van Camp kent toch ook spreekwoorden ? Een tegenstrever opkopen om hem (haar) op te eten, dat is toch de simpelste manier om deftig in de meubels te komen ?! Alle scribenten worden eerst gedesinfecteerd en de besten worden later weer op de rails gezet. Waar ze nu moeten rijden in tegengestelde richting .
Het grote voordeel van die overname, Mener Van Camp, zou zijn, dat U dan op het Paleis zou gelezen worden. Als men daar tenminste nog het abonnement zou kunnen betalen .
En daar staat de goegemeente dan daar Net geen 100 dagen gehaald en dus gebuisdnog voor het eerste examen
------------------------------
Eerst was er Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Vandelatotte.
Dan was het Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Delanotte
Gevolgd door Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Lanotte.
Later werd het Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Notte
Toen werd het Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Te
Vandaag is het « Zijne Koninklijke Hoveerdigheid-----
De man is weggekrompen. Is vergaan als een pluisje in de wind. Is onderweg naar de gluturale eeuwigheid waar geen verschik meer is tussen de G en de H : Poperdinge mag beginnen sparen voor een borstbeeldje .
-------------------------
Of, om het met de woorden van Genez te zeggen : zondag was hij nog een Flandrien. Nu is hij zelfs geen RIEN meer.
---------------------------
Amen en uit. Het heerschap mag, vernederd, mislukt en wees geworden, zich terugtrekken bij weer een ander lief.
Amor omnia vincit, Johan, moet U maar denken .
Weer een Sos minder om ons over op te winden. Wat kunnen we doen eenmaal de voorraad is uitgeput ?
----------------------------------
Als afsluitertje een sterk satirisch grapje uit de mond van Ben Murath. Het is welkliswaar een beetje zwarte satire, maar laten we zeggen dat ze niet minder gewaagd is dan de cartoen van het biddend misdienaartje van volgd stukje. Het gaat zo.
In de Stad van A heeft een Moslim zichzelf overgoten met benzine en in brand gestoken. Een hulpgroep wil de familie van de ongelukkige helpen. Wie helpt ons sparen ? Wij hebben al 9 liter bijeengebracht ..
Modern taalgebruik moeten we zoveel mogelijk volgen. n Tak-ske doen wom dus zeggen even een deugddoende verpozing nemen in deugddoend gezelschap. Met de bedoeling zoveel mogelijk geïnteresseerden in de kring te betrellen. Als het Vlaams Belang de schildwachten zijn van Vlaanderen, dan zijn de TAK-mannen de uitgezonden patrouilles.
Zoals jullie weten, zouden die van TAK en van VOORPOST de wereld op zijn kop zetten om overal de waarheid, de gehele waarheid en niets dan de waarheid boven st spitten.
Als er daarbij een Fancofone oernalistenbende op de bek kunnen doen gaan, is dat dubbel zo mooi meegenomen.
U weet wel, op TV zondag-avond : de Mars der Schande : n 15-tal Takkers opgepakt wegens ordeverstoring (?) : er werden pamfletten van de brave belgicisten afgepakt, en verscheurd : deze mannen worden daarom administratief opgepakt. Mooi zo : de leugens kunnen de wereld rond.
Maar wat blijkt? Ter plaatse was ook een buitenlandse camera die een heel ander verhaal vertelt. U ziet eerst het oppakken van de Tak-mannen, en pas daarna in witte vest de man boven aan, die n gescheurde affiche weggooit. Hoezo? Eerst opgepakt worden en daarna het misdrijf plegen? En de man in witte vest: was dat niet de gewenste kleur die de belgicisten gevraagd werd te dragen?
RTL heeft dus versneden en geplakt en alle andere oernalisten zijn er in gelopen ..Die hebben, lijk in de kakschool, van hun buurman afgekeken en dus fezelfde fout begaan : kwaad opzet, net zoals die fluitende geweerkogels rond het hoofd van de geschorste BRT-oernalist.
Lees rustig wat TAK heeft uitgezocht en met elkaar vergeleken. Met de overtuigingsstukken er bij .
Moraal van het verhaal : Nix is wat het lijkt. We worden genaaid door de Francofonen waar we bijstaan. Dr Goebbels deed het alleen nog wat brutaler : hij nam lijken uit een KZ, stak die in Poolse uniformen en liet wat kogels afvuren in de dode lichamen, eenmaal die sukkelaars op het toneel van de grensschending waren gedeponeerd. Zo kon de wereld s anderendaags met eigen ogen zien, dat die arme Duitsers weer eens op het nippertje ontsnapt waren aan een zware Poolse agressie. Die moest dan natuurlijk gesmoord worden, in stromen bloed .
JaJa, Radio Mille Colinnes moet nog veel leren. Maar ze zijn op goede weg.
-------------------------------
Ziehier de persmededeling van TAK.
.. En de pers die liet zich heel zwaar gaan. De hoofdvogel werd afgeschoten door RTL. Zij liggen wellicht aan de basis van het vertelseltje als zouden wij pamfletten van de betogers hebben afgenomen en verscheurd want zij hadden de pamflet-versnipperaar zelfs op de gevoelige plaat vastgelegd. Bekijk rustig de beelden van het 19u journaal van RTL http://www.rtlinfo.be/videos/19h/266311
Bekijk dan deze (onbewerkte) beelden van EUX.tv (een onfhankelijke zender gespecialiseerd in Europese berichtgeving). Let op de volgorde van de feiten en kijk naar wie er iets na 1 min 30 verschijnt.
RTBF moest niet veel onder doen. Zij hadden een cameraploeg ter plaatse die alles filmde van begin tot eind (ze is te zien in het eerste filmpje na ongeveer 30 seconden) en in het avondnieuws laten zij een amateurFOTO zien met hetzelfde verhaaltje van de verscheurde pamfletten.
Zoals de organisatoren zouden zeggen: SHAME - HONTE - SCHAAMTE - SCHANDE !
24.01.2011 13.44u - GEWIF, een Waalse rattachistische denktank, heeft zich in een open brief gericht tot de Franse parlementsleden om steun te vragen voor de aansluiting van Wallonië bij Frankrijk. GEWIF verwijst naar enkele studies onder meer de Staten-Generaal van Wallonië die allen tot 1 conclusie leiden: een splitsing van het land is onvermijdelijk, en de beste optie voor Wallonië is de aansluiting bij de zuiderburen.
Het rattachisme is niet nieuw. Enkele bekende voorvechters van de Frans-Waalse staat zijn onder meer Paul Henry Gendebien (Rassemblement Wallonie-France) en de bekende essayist Jules Gheude. Het is ook niet de eerste keer dat Franse parlementsleden in de discussie betrokken worden. Zo stelde Nicolas Dupont-Aignan, parlementslid van Debout la République, vorig jaar nog dat Frankrijk zich moet voorbereiden om alle verantwoordelijkheden tegenover de Franstaligen in België op te nemen, door hen desnoods op te vangen en te beschermen (Belga, 06.09.10). Het Franse parlementslid pleitte ook voor een referendum over de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk.
De open brief komt niet toevallig op het moment dat de pro-Belgische betoging in Brussel plaatsvond. Tijdens die betoging stelde een Tsjechische journaliste overigens dat Tsjechen en Slovaken voor de splitsing van Tsjecho-Slowakije gelukkiger waren dan de Belgen nu, en dat ze Vlamingen en Walen eerder als buren beschouwt dan als landgenoten (RTBF-journaal 23.01.11).
De Tsjechische journaliste is een van de vele waarnemers die inzien dat een splitsing van België onafwendbaar is. Wat ons betreft, mag Wallonië gerust aangehecht worden bij Frankrijk. Brussel zal echter onze hoofdstad blijven. Zoals al meermaals bewezen is, kan Brussel simpelweg niet zonder Vlaanderen.
Bron VB
-------------------------------
Pssst
Waarom horen we de stilte tot hier in Italia, oernalistjes van dM, van dS, van Le Soir? Moet toch een formidabel onderwerp zijn : la Mère-Patrie die de arme Waaltjes uit de poliepen van de Vlamingen komt redden! Met een beetje n wrange nasmaak zou men kunnen zeggen : Mieux vaut tard que jamais. Parijs doet er een goede koop aan : ze zijn goed gekweekt, we hebben ons kiekens goed verzorgd!
Ik zou zeggen : aan het verhaal zijn zelfs twee kanten. Alle twee even goed. Walen content, en wij Vlamingen nog duizend keer contenter. Dat van nu voort Parijs met de gebakken peren zit : who cares? Ze kunnen nu met elkaar onderhandelen tot ze zwart zien : ze zijn daar alle twee zeer straf is!
Od! dEr is nog een derde goede kant aan de medaille! Want meteen is de vraag naar de Europese goedkeuring over het Einde van België ook van de baan. Met het nadeel dan, dat men ons als Romp-België zal blijven aanspreken. Stel U voor! Ad vitam eternam aangesproken worden als Belgen! Om in de grond te kruipen van schaamte.
Maar wacht eens : de Staatsschuld!? Gaat die ook mee naar Parijs? En komen onze Banken en onze energie-markt dan terug? Misschien dat het IMF, de Europese Grot van Alibaba, dan in ruil voor hun hoofdstad Broekzele, de Staatsschuld overneemt?
Want beste vrienden : in der eeuwigheid zal Vlaanderen geen rustig uur kennen, als we die kiekenfretters op sleeptouw nemen. Voor ons mag Broekzele terug het boerengat worden, wat het in feite altijd geweest is. Een boerengat met een waterhoofd en een Moloch-muil à la Beulemans .Voor onze Vlaamse hoofdstad kiezen we een beurtronde. Te beginnen met Antwerpen. Anders gaan die toch niet zwijgen .
Neen, ik moet Broekzele niet. Heeft ons, Vlamingen, maar al te dikwijls horens gezet. Of, lijk men in Antwerpen zegt : in t zak gezet.
Waarom mag iemand, omdat hij in een mooiere wieg geboren werd, koning zijn over een land? Waarom zijn zijn nakomelingen meer waard dan de onze?!
Ik zal wel niet de enige vader zijn met een knapper nageslacht dan de Taaie! Al kan die van mij geen helikopter besturen, tenzij een zelfbouw-model. Tot stand gekomen met hulp van zijn vader. Ik zie dat nog niet zo gauw in Laken gebeuren! Daar worden die dingetjes fabrieksklaar en per dozijn ingekocht : het komt dan ook niet op een crash-ke min of meer.
Waarom kan de gewone burger geen koning worden, desnoods om geen na-ijver op te wekken, met een soort van beurtrol?
Voor mij zou het al volstaan om in de rij te mogen staan, al ware het alleen maar om aan een loket de Koninklijke Dagvergoeding te kunnen op strijken. Zie artikel hieronder, waar uit eerlijke schaamte, het Koninklijk Leefloon, de zo gezegde dotaties niet herhaald worden. Wat fout is van de Gazet van Janssens, want zo verliest men de kijk op het geheel, dat zowat 10.000 per dag en per kop moet bedragen.
Tenslotte is de job ook niet zo moeilijk. Men moet niet eens kunnen lezen, rekenen of schrijven : anderen doen dat voor U. U moet ook niets weten : de politici doen dat in Uw plaats. U moet ook helemaal niets kennen of onthouden : hoe meer en hoe rapper U vergeet, hoe beter Vorst U bent. En die toespraken op TV? Die laat U toch doen door een stand-in, ene met zonder accent en die niet teveel beeft. Uw snelboot wordt onderhouden en bestuurd door het Leger. Alleen voor de Koningin moet U zelf instaan, wat met de dag waarschijnlijk moeilijker valt. Maar ja, wat wilt U! Het kan niet alle dagen zondag zijn!
Wat U wel moet hebben, is een beetje een talenknobbel. Maar de huidigen zijn allemaal van Duytschen bloede, dus blaffen kunnen ze al. Tot 1918 werd er aan het Hof Duits gesproken, de eigen moedertaal. Het was pas na de verloren oorlog (verloren door hun neef, Keizer Willem II van Preussen, next to Gotja, dat het ineens niet meer opportuun werd geacht. Vooral die Elisabeth van Beieren, Koning der Belgen, deed daar moeilijk over. Stel U voor : een Beierse boerin die Frans moet spreken. Later, toen iedereen ineens inzag dat Frans een wereldtaal was, werd overgeschakeld op de taal van de Malade Imaginaire .En werd Sissi op ons losgelaten, en De Familie von Trapp, om te bewijzen dat niet alle Duitsers SS-Zwijnhonden waren ..Bobbejaan Schoeppen leerde ons zelfs jodelen!
En nu, in onze dagen gaat de Koninklijke Conversatie voor tuin- en keukengebruik meestal in de taal van Berlusconi die collega-vrouwenzot met Koninklijke allures. Per la Dolce Paola, cé la misica!
Neen, geloof mij : die Coburgers von Sex und Gotha hebben hun langste tijd achter de rug. Afvoeren, vooral niet vergeten te onteigenen en aar Bokrijk met heel de clan. Hun holen met de grond gelijk maken, lijk het Dutroux-horrorhuis.
Alleen dat ene loket met Koning van de Dag : hier aanmelden mag open blijven. Misschien met ons Mattil achter het raampje, die op die manier toch nog een glimp opvangt van wat haar huisband had kunnen worden .
-------------------------------
Koninklijke vliegreisjes voor 160.000 euro in volle crisis
07:43 Koning Albert heeft vorig jaar minder gebruik kunnen maken van zijn luxejacht, de Alpa omdat de politieke crisis niet toeliet dat hij lange vakanties nam. Maar thuisblijven heeft het koningspaar niet gedaan. Twintig keer is de vorst met een legervliegtuig erop uit getrokken. Dat heeft het ministerie van defensie 160.000 euro gekost.
Afgelopen zomer zei de koning Albert dat hij niet op vakantie zou gaan zolang de regeringsonderhandelingen aanslepen. Maar ondanks de talloze audiënties van onderhandelaars, verduidelijkers, bemiddelaars en dies meer is onze 77-jarige koning vijftien keer naar Frankrijk gevlogen, drie kaar naar Italië en twee keer richting Kreta.
De vliegtuigtrips zijn samen goed voor 158.488 euro. Het koninklijke jacht heeft defensie minder gekost aan personeels- en beveiligingskosten. De Alpa kostte het leger in 2010 maar 1.913 euro. In 2009 was dat nog 20.237 euro en in 2008 zelfs 34.307 euro.
Extraatjes
Dat heeft defensieminister Pieter De Crem (CD&V) geantwoord op een vraag van N-VA-Kamerlid Theo Francken. "Die zuinigheid juichen we toe", aldus Theo Francken over de Alpa in de Corelio-kranten. "Natuurlijk zijn die reisjes een koning van 77 jaar gegund. Maar de kosten, die buiten de koninklijke dotaties vallen, blijven wel bijzonder hoog. Dat zijn extraatjes die helemaal ten koste van het leger vallen en niet gerecupereerd kunnen worden".
"Koning moet met het leger vliegen"
Volgens Francken moest het ministerie van defensie bovenop die transportkosten vorig jaar nog eens 1,85 miljoen euro vrijmaken voor de bewaking van het koningshuis.
Maar al zou hij het willen, de koning mag geen gewone commerciële vluchten boeken om de kosten te drukken. "Om veiligheidsredenen verplicht de regering de koning om een legervliegtuig te nemen", zegt woordvoerder Pierre-Emmanuel De Bauw. Bron GVA
Dhr De Wit is niet verantwoordelijk voor de koppeling van zijn artikel met TAK, maar het komt wel op hetzelfde neer..
----------------------------------
O ja, den Bart zegt het weer op zijn manier : 80 % der betogers waren géén Vlamingen James Ensor zou content geweest zijn : zijn schilderijtjes werken inderdaad inspirerend!
En geholpen dat die spontane volkswoede gedaan heeft! Binnen de 24 uur kwam daar de verklaring van zowel de Waalse als de Vlaamse kant : we laten ons niet opjagen!
Op vrijdagavond 21/01 heeft het Vlaams kunstenaarsplatform Niet in onze naam in de KVS in Brussel een grote show ten beste gegeven, officieel om te protesteren tegen het uitblijven van een regering. Andere initiatieven met hetzelfde doel staan op stapel, zoals o.m. Mannen met baarden met o.m. Koen Fillet van Radio 1, Kamperen voor de 16, Mars van de Belgische burgers , no government, great country, vooral bevolkt met kunstenaars en mensen uit het medialandschap. Nu snel een regering vormen zonder een degelijk akkoord over een grondige staatshervorming is echter het allerslechtste wat ons zou kunnen overkomen. Dit zal zonder twijfel leiden tot verdere communautaire twisten en tot politieke instabiliteit en is een regelrechte weg Griekenland achterna. Het is duidelijk : de eerste prioriteit moet zijn een akkoord over een goede staatshervorming en pas daarna een regering.
Maar Is de echte bedoeling van dit kunstenaarsplatform niet precies het blokkeren van een staatshervorming?
De protesteerders beseffen maar al te goed, als er nu snel snel een regering komt, dan is het een regering zonder staatshervorming die naam waardig. De akkoorden hierover zijn er inderdaad nog lang niet. Met nu snel een regering te eisen kunnen zij dus een staatshervorming blokkeren.
En inderdaad Uit de beleidsnota van het kunstenaarsplatform Niet in onze naam staat duidelijk dat dit hun bedoeling is. Zij schrijven letterlijk:
In onze naam stevenen zij af (bedoeld wordt de NV-A) op de (verdere) tweedeling van het land : tussen rijk en arm en tussen Vlaams en niet-Vlaams. Dan dreigt een sociale en culturele kaalslag, de jungle van ieder voor zich. Dan wordt het eng en guur in ons land.
Neen, dit is geen pamflet van een gefrustreerde communistische partij, maar van een platform dat bij tal van onze Vlaamse kunstenaars, mensen uit de mediawereld (en zelfs bij sommige Vlaamse journalisten) op instemming kan rekenen. Hun bedoeling is duidelijk: een staatshervorming is uit den boze, dus wij eisen nu onmiddellijk een regering. En dat zal er dan een zijn zonder staatshervorming, want hiervoor zijn nog lang geen akkoorden. Geen wonder dat deze kunstenaars de steun genieten van de franstaligen, van het koningsgezind establishment, van de vakbonden en van de linkse Vlaamse partijen. (Sp-a en Groen )
Trouwens, is een nieuwe regering wel zo hoogdringend?
De economie functioneert blijkbaar even goed zonder regering dan met. De grootwarenhuizen en winkels zijn open en werken normaal. Bussen, trams en treinen rijden. De sociale partners sluiten akkoorden en Leterme zorgt voor de lopende zaken. Er komen zelfs oplossingen voor problemen die tevoren niet mogelijk leken. Zo schrijft Guy Tegenbos in De Standaard (18/01 blz. 2) :
"Wij zitten zeven maanden zonder regerende politici en hop , er liggen plots oplossingen klaar voor eeuwig-onoplosbare nationele problemen ...
Leterme maakt zich sterk een begroting uit te werken, die beter is dan wat de EU voorschrijft. Eindelijk eens een rustperiode die een stop zet op de ongebreidelde tsunami aan wetten en reglementen, waarvan de meeste een rem vormen voor de economie en die dikwijls meer kwaad doen dan goed. Ronald Reagan wist het al wanneer hij zei De beste regering is deze, die met verlof is.
Meer nog, wij zitten niet zonder regering. Integendeel we hebben er zes : De Vlaamse regering, de Franse Gemeenschapsregering, de Brusselse regering, de Waalse regering, de Duits Gemeenschappelijke Raad. En als zesde de ontslagnemende Federale regering, die de lopende zaken behartigt met Leterme. Dat de financiële markten België in het vizier nemen omdat er nog steeds geen nieuwe federale regering is, klopt niet. Die bewering werd zopas nog tegengesproken door financiële analisten in Londen, die verklaarden dat de Belgische politieke problemen in de Londense City verwaarloosbaar zijn. Zij kijken ginds vooral naar de cijfers, en die zijn voor ons land nog steeds OK.
Dieperik
Een regering kunnen wij voorlopig nog best missen, maar zonder een ingrijpende staatshervorming gaan we naar de dieperik, Griekenland achterna. De huidige structuur is gewoon onhoudbaar. Volgens de cijfers van januari 2010 zijn er bij de RVA 1.457.991 personen ingeschreven, die van een uitkering genieten. De belastingdruk in ons land is zo extreem hoog, dat het netto loon niet veel hoger ligt dan de werkloosheidsuitkering. Er is geen stimulans voor die mensen om werk te zoeken. Dit betekent dat een kwart van de beroepsbevolking werkloos is. Dit is gewoon een schande voor ons land. Dit zijn de echte cijfers en niet de statistisch gemanipuleerde cijfers die de zogenaamde officiële werkloosheid weergeven. Voor Wallonië is het nog erger. De officiële cijfers geven een werkloosheid van circa 18%. In werkelijkheid is het 34 %. Het verschil van 16% is als volgt te verklaren. In Wallonië is 40% van de beroepsbevolking tewerkgesteld bij de overheid. In Vlaanderen is dit 24%. Het verschil van 16% is verdoken werkloosheid. Het zijn mensen met de juiste partijkaart (PS) die in overheidsdiensten gedumpt worden. Waar hebben we dit nog gezien Juist : in Griekenland. Het gevolg kennen we : Griekenland is in faling.
Volgens de analyse van de economische denktank Workforall is de grote boosdoener van deze scheefgroei de onwerkbare, uiterst ingewikkelde en veel te dure staatsstructuur, die onze belastingdruk torenhoog heeft opgedreven, wat een verklaring vormt voor de hierboven genoemde hoge werkloosheidscijfers. Zie verder de naar onze mening vier belangrijkste knelpunten, die door een staatshervorming moeten opgelost worden. Pas dan kan een goede regering worden gevormd.
Welk verborgen krachten schuilen achter deze tegenwerking tegen een grondige staatshervorming?
Het is geen geheim dat het koningsgezinde establishment in ons land en ook de vakbonden liever alles bij het oude zouden willen laten en achter de schermen alles in het werk stellen om de huidige staatsstructuur zoveel mogelijk te behouden. Zij hebben daarin zonder twijfel de steun van Sp.a en van Groen, Het belang van deze unitaristen en royalisten is machtsbehoud. In een sterk geregionaliseerde structuur zal het huidig Belgisch establishment aan macht inboeten. De vakbonden idem. Maar ook de Spa en Groen putten thans een groot deel van hun macht bij hun franstalige zusterpartijen. Al deze groepen hebben belang bij het behoud van het status quo.
De uphill battle die De Wever moet voeren tegen deze machtige tegenstanders is heroïsch en kan wellicht alleen maar gewonnen worden mits een nog veel grotere steun van de brede lagen van de Vlaamse bevolking. De wereld van de kunstenaars en van de media is zeker niet bekend om haar degelijke economische inzichten en is blijkbaar een gemakkelijk te manipuleren medium, dat kan ingezet worden voor het machtsbehoud van de unitaire krachten in ons land en dit ten koste van onze toekomstige welvaart.
Belangrijke knelpunten, die door een staatshervorming moeten opgelost worden
Gebrek aan fiscale autonomie. Regios mogen nu geld uitgeven zonder dit te moeten verantwoorden bij hun kiezers, dus zonder voor de inkomsten te moeten zorgen, wat leidt tot een onbeperkte uitgavendrift, het ons allen bekende consumptiefederalisme. Fiscale autonomie zou een oplossing betekenen voor die problemen en tevens een sterke stimulans voor een zuinig beleid. Toch zijn de franstaligen tegen, evenals de vakbonden.
Een perverse financieringswet : deze onmogelijk ingewikkelde wet van 16 januari 1989 moedigt slecht beheer aan, terwijl goed beheer bestraft wordt. Het perverse aan deze wet is, dat een deelstaat meer geld krijgt als het de bevolking armer maakt. Omgekeerd zou Wallonië minder dotaties ontvangen, indien het plots beter zou presteren dan Vlaanderen. Totaal crazy natuurlijk. Een grondige herschrijving van deze wet is nochtans not done voor de franstaligen.
De inefficiënte organisatie van de arbeidsmarkt. Vlaanderen telt vooral werklozen bij de 50 plussers, terwijl Brussel en Wallonië hoofdzakelijk kampen met een grote jeugdwerkloosheid.. Toch willen de franstaligen het beleid in hoofdzaak uniform federaal houden, terwijl die aanpak beter zou toegespitst worden op de regionale noden, die grondig verschillen. Ook de bevoegdheidsverdeling inzake arbeidsmarktbeleid tussen de federale overheid en de regios leidt tot inefficiënties. Zo is de werkloosheidsuitkering zeker een instrument van arbeidsmarktbeleid en zou dan ook beter geregionaleerd worden. Maar ook hier staan de franstaligen op de rem.
Perverse Solidariteit : De franstaligen, de vakbonden en ook onze linkse Vlaamse politici, en ja, ook onze kunstenaars schermen er steeds mee dat er toch solidariteit moet zijn met het franstalig landsgedeelte en dat men dan niet mag raken aan de RVA en nog minder aan de sociale zekerheid. Er is natuurlijk geen enkel bezwaar tegen solidariteit, indien het gaat om echte solidariteit. Echte solidariteit moet ertoe leiden dat de ontvangende partij er beter van wordt en een springplank ( overbruggingsplank) betekent om geleidelijk op eigen benen te staan. Dit is in ons land geenszins het geval, integendeel. De transfers van Noord naar Zuid zijn een perverse solidariteit die Wallonië zelfs armer maakt en wat nog erger is, die Wallonië arm houdt en geen uitzicht geeft op verbetering. Uit een studie van Damiaan Persyn van de denktank VIVES van de Leuvense universiteit blijkt dat de transfers een rem vormen op de economische groei van Wallonië. Een vermindering van de transfers zou volgens deze studie voordelig zijn voor het Waals landsgedeelte en leiden tot een sterkere economische groei.(Zie VIVES : Discussion paper nr 4, Interregional redistribution, growth and convergence
Maar blijkbaar willen de franstaligen van een oplossing voor die knelpunten nog steeds niets weten. Een regering kunnen wij nog even missen, maar zonder staatshervorming gaan wij de dieperik in.
Dan zou een karikatuur van een niet bestaand spook wel eens de incarnatie van een wel bestaand spook kunnen zijn : het Moslim-spook dat moordend en brandend door Europas trekt.
Maar neen : wat volgt is de onschuldige kinderlijke fantasie van een dweperige student. Niet op letten! U ziet toch dat hij zwanst? De man hallucineert. Hij lijdt aan hoogheidswaanzin, zoals die mislukte schilder in Braunau-am-Inn (Oostenrijk) die zwoer dat hij ooit de Joden zou ausradieren . Mo-de-Jongere beweert dat de Arabische wereld ooit groter dan de Romeinse. En die weewraak voor de Kruistochten?! Dat jochie moet dringend eens een geschiedenisfoldertje inkijken over de jaren 623 tot 1096 : vanaf Mohammed tot de 1steKruistocht. Daar rijst het probleem van er eerst was : de kip of het ei. Tja, vroeger dan 623 na Christus kan hij niet gaan : Mo-de-Oudere was dan nog niet geboren. Maar goed. De Mein Koran is inderdaad ouder dan de Min Kampf.
Maar alle gekheid op een stokje : Mo-de-Jongere uit Rijsel mag men geen dag langer vrij laten rondlopen. U leest hieronder wat de Araben denken over vrije meningsuiting ons bloedeigen stokpaardje : het is hun vrijgeleide om het moorden te organiseren. Dat is niet eens zaaien van haat : dat is haat in de harten tot in de hemel doen groeien!
Wie van ons zendt dit artikel door als lezersbrief naar onze Vlaamse media, naar de TV? Misschien is het wel gelogen, en zit er dik succes in voor een knappe onderzoeks-oernalist die eens goed in Het Nieuws wilt komen .Is eens wat anders dan al die pedo-zaken. Child Focus zou er in hun eerste maand dat ze daar met die dingen bezig zijn, reeds 57 klachten van misbruik hebben binnen gekregen. En de maand is nog maar 3 weken ver!
Vraag : hoeveel paters en hoeveel nonnen zijn er betrokken? Wie zijn die andere smeerlappen dan? Of is hier in al deze gevallen het onderzoek geheim?
En hoe zit dat nu precies met al dat huiselijk geweld in Moslim-huishoudens?Heeft dat iets te zien met de zovele maagdenvlies-reseets waarover de klinieken berichten en waarover de mutualiteiten zwijgen? En hebben die 4 zaken (dewelke? Zegt U) met elkaar te zien : Allez! Kom! Denk even na! De oorlog winnen aan de hand (!) van de buiken van Uw vrouwen huiselijk geweld maagdenvlies resets child focus .
Mensen, wat is de wereld toch slecht! En dat is allemaal de schuld van het Vlaams Belang!
Lees en geniet iets mee van dat leerrijk gesprek in Rijsel, die oer-Vlaamse stad, waar men straks een Islamitische stads-staat zal van maken .
----------------------------------------
Een islamitische visie op Europa
Onlangs had de Franse journalist Philippe Aziz een vraaggesprek met de 25-jarige Mohammed Sabaoui, student sociologie aan de universiteit van Rijsel, Algerijn van afkomst, maar tot Fransman genaturaliseerd. In dit artikel de voornaamste passages uit dit gesprek. Erg verhelderend.
Vraag: Moet de opkomst van de Islam niet een zekere vrees wekken in Frankrijk en de wereld ?
Antwoord van M. Sabaoui: Zeker. het Islamitische rijk was ooit groter dan Rome en deed zijn invloed gelden over een groot gedeelte van de wereld, zoals onze Profeet dat wenst;
Vraag: In Frankrijk is uw Godsdienst toch erkend en vertegenwoordigd. Er zijn meer dan 1..500 moskeeën.
Antwoord: Neen, want uw wetten stemmen niet overeen met die van de Koran. U legt ons uw wetten op, terwijl mohammedanen alleen door de Charia geregeerd kunnen worden. We gaan ons dus inspannen om de macht te grijpen. In Roubaixbv. waar er een islamitische meerderheid is van ong. 60 %. Bij de gemeenteverkiezingen zullen wij onze mensen mobiliseren en de volgende burgemeester zal mohammedaan zijn. Na onderhandelingen zullen wij Roubaix tot onafhankelijke mohammedaanse enclave verklaren en de charia opleggen aan alle inwoners.
Vraag: Zullen alle islamieten daarmee akkoord gaan, sommigen zijn toch vergaand geïntegreerd ?
Antwoord: U onderschat de Islamitische solidariteit, men blijft Arabier, zelfs als men geboren is uit een huwelijk van een Arabier en een ongelovige. Uw vraag bewijst uw naïviteit.
Vraag: Om terug te komen op Roubaix, wat gaat u doen met niet-mohammedanen ?
Antwoord: De christelijke minderheid zal de status krijgen van Dhimmis, d.w.z. zij zullen een aparte categorie vormen en hun vrijheid kunnen terugkopen door een speciale belasting.Bovendien zullen wij hen pogen te bekeren. Tienduizenden Fransen hebben dat over het hele land al gedaan, waarom zij niet ? Op dit ogenblik worden er met dit doel aan de universiteit van Rijsel al geloofsgroepen opgericht, want God wil dat ! Zij die weigeren, zullen behandeld worden zoals het hoort. Als wij de sterksten zijn is het omdat God dat wil, wij hebben niet de dwang van de christeiijke verplichting tot bijstand en bescherming aan de weduwe, de wees, etc... Wij moeten hen integendeel verpletteren als zij door hun ongeloof een obstakel zijn.
Vraag: Wat u zegt is verbijsterend.
Antwoord: U vergeet uw kruistochten, uw kolonisaties, uw kersteningen. U vergeet bovendien de enorme vruchtbaarheid van onze vrouwen, ons aantal zal u overweldigen. Financier en voed hen die uw meesters zullen worden. De zes miljoen Arabieren (of niet-Fransen geworden) in Frankrijk, vormen een leger van minstens 3 miljoen soldaten van God. Wij overdekken het grondgebied met een dicht netwerk, zelfs uw autoriteiten erkennen 1.400 buitenwettelijke gebieden.
Vraag: Maar waarom wacht u dan nog met handelen ?
Antwoord: Onze "vreedzame" invasie op Europees niveau is nog niet ten einde. Wij willen in alle landen gelijktijdig handelen. Daar u voor ons een steeds grotere plaats inruimt, zou het dom zijn daarvan niet te profiteren. Wij zullen uw paard van Troje zijn. In naam van de Rechten van de Mens, waarin u verstrikt zit, hebt u slechts u zelf gegijzeld. Mocht u in Algerije of Saoudi-Arabië bv. tegen mij spreken zoals ik nu tegen u, dan zou u in het beste geval onmiddellijk gearresteerd worden. U weet bij onze jongeren geen respect af te dwingen, waarom zouden zij een Frankrijk respecteren dat voor hen capituleert ? Men respecteert slechts wat men vreest. Wanneer wij de macht hebben zult u geen Arabieren meer auto's in brand zien steken, winkeldiefstallen plegen, enz... Zij zullen weten dat de straf meedogenloos is: diefstal betekent amputatie. Wij zullen overwinnen.
Allah Akbar!
----------------------------------
Psssst
En wij, in Vlaanderen, zeggen Schol en we pakken der nog ene. Wat kunnen ons die Arabieren schelen! Als den Anderlecht maar kampioen speelt!
Maar verdorie, ook dààr zit het vol met zwarte mannekes!....
JaJa, we zijn eigenlijk niet veel beter gesteld dan Rijsel .En zeggen dat dat de thuisstad was van Charles De Gaule Die man moet zich nu in zijn graf lijk een kip aan t spit liggen ronddraaien. Heeft hij dààrvoor de oorlog helpen winnen!? De Fransen waren verdorie bijna nog beter af onder de laarzen van de Wehrmacht!
Al te vaak wordt het Vlaams Belang door de vaderlandse media stiefmoederlijk behandeld. Niet alleen de openbare omroep 'vergeet' regelmatig te berichten over initiatieven van het Vlaams Belang, ook andere media zijn dikwijls in hetzelfde bedje ziek. Volgens bepaalde geruchten zouden er zelfs "afspraken tussen de zenders" bestaan om geen enkele mandataris van het Vlaams Belang in beeld te brengen wanneer de partij daarin 'menselijk' of 'positief' zou overkomen.
In het kader van een breder mediaplan start het Vlaams Belang met een 'Meldpunt Media'. Leden en sympathisanten van onze partij die van mening zijn dat het Vlaams Belang door bepaalde media wordt gediscrimineerd, kunnen concrete feiten voortaan melden via media@vlaamsbelang.org
-----------------------------------
Psssst
De mensen van Melding Media laten niet in hun kaarten kijken. Ik hoop maar dat daar een aar bekwame gedreven juristen zittenn belust op rijke buit. Als de ingebrachte meldingen, en vooral hun succesvol verloop nu nog breed uitgesmeerd geraken onder de Getrouwen, dan is er eindelijk een begin aan het verweer.
Wij, de Getrouwen, de blogisten zulen wel zorgen voor verspreiding. Denk aan wat er momenteel gist in de Arabische landen, dank zij de plaatselijke blogschrijvers. En moesten onze Rode Zenders (Terzake) nu eindelijk eens een kat een kat durven noemen : er komt niet alleen verzet tegen armoede, werkloosheid en dergelijke, maar ook en vooral verzet tegen de Moslim-dictatuur. Waarmee nog maar eens bewezen wordt dat de Islam een systeem is op maat van analfabeten. Zo gauw de mensen ietwat bewust worden, zien ze dat het gras aan de overkant (bij ons dus) veel groener is .
Hopelijk gaat dat zo verder, zodat ze in eigen land krijgen wat ze anders hier komen zoeken
Als het maar geen tsunami wordt van geweld
---------------------------------
Mijn dag kan niet meer stuk, als ik denk aan het verkrampte gezicht van de rode BRT-Tang die, op last van de Jugepee, een vonnis moet voorlezen waarin het Vlaams Belang een Recht van Antwoord heeft bekomen, om een of ander vals bericht recht te zetten .Wedden dat die op staande voet haar pensioen aanvraagt?
Dat Meldpunt Media zit meteen bovenaan in de lijst van mijn contactpersonen!
Om te beginnen signalaren we de vervalsing van de TAK-affaire bij de Mars der Schande. Bij Angeltjes loopt een prachtige video, waar de dader, een vluchtende belgicist, alleen nog moet geünificeerd worden. Een fantastische gelegenheid om klacht met burgerlijke partijstelling in te dienen tegen RTL : opzettelijk verspreiden van valse informatie, met het doel de regeringsonderhandelingen te saboteren, en zodoende de eenheid van het land te hebben in gevaar gebracht. Is persdelict, en assisenzaak!
Over de afhandeling van dergelijk staatsondermijnend gedrag, kunnen de dossiers van de Repressie nog altijd als voorbeeld dienen. Met dat verschil, dat de aanklagers en de beschuldigden van kamp zijn gewisseld
In de hoop dat niemand doorheen al dat sarcasme ziet : op naar de zege!
Zolang er geen nieuwe Belgische regering hebben, laten ze hun baard groeien. Ze gaan hun baard niet meteen zwart, rood en geel kleuren, ze willen alleen via die baard (die nog moet groeien) hun protest laten zien tegen het uitblijven van een Belgisch akkoord. Hoe de niet protesterende baarden zich zullen onderscheiden van de protesterende baarden, is een onbeantwoorde vraag. Kunstenaars van beide kanten van de taalgrens willen dan weer van de Brusselse Koninklijke Vlaamse Schouwburg een nieuwe Brusselse Monnaie van september 1830 maken. Ze brengen geen heropvoering van de toen zo heroïsche Stomme van Portici, wel een multi- van alles en nog wat avond om hun artistiek ongenoegen te laten zien en horen over de intussen bewezen Belgische politieke onmacht. Ze willen dat er minstens een avond lang naar hen geluisterd wordt. Ook zij vinden immers dat het niet langer zo kan. Ook het jong volk roert zich. Ook al tegen de onwillige onmacht van de Brusselse Wetstraat. Zij willen door de straten stappen met uiteraard Belgische driekleuren in de hand. Ook weer met de bedoeling dat de Brusselse Wetstraat eindelijk rond één en dezelfde tafel gaat zitten en afspraken maakt om dit land weer samen te besturen. En dat in beide landstalen op dezelfde manier. In de intussen al lang vervlogen tijden van de koningskwestie of de schoolstrijd, van Hertoginnedal of de Eenheidswet was het gebruikelijk dat de Brusselse straten regelmatig zwart zagen van het betogende volk. Het waren betogingen die politiek België in het nauw dreven. Die tijd is voorbij. De indrukwekkende Witte Mars gaf nog even de indruk dat de betogende Belgen het betogen nog niet helemaal verleerd hadden, maar voor het overige weet iedereen dat tijd van de grote Marsen op Brussel eens en voorgoed voorbij is. Na de verkiezingen van 2007 organiseerde een Luikse dame helemaal op haar eentje een vreedzaam protest doorheen de Brusselse straten tegen het uitblijven van een nieuwe regering. Het werd een zonnige uitstap, er was nogal wat zwart, geel en rood in de Brusselse straten, er was zonder twijfel veel volk maar misschien moet men vandaag aan de kandidaat-allerslimste mensen eens naar de naam van die moedige Luikse vrouw vragen, naar het juiste aantal betogers? Toch verdienen de moedigen van vandaag ook weer een Belgische lauwerkrans. Alleen moet men er dan wel bij vertellen dat ze voor een al lang verloren zaak betogen. Al was het maar omdat de crisis van de Belgische politieke onmacht al hopeloos veel langer duurt dan de dag na de voorlopig laatste verkiezingszondag. De crisis duurt nu al meer dan 200 dagen, een Europees record maar ook een verkeerde voorstelling van zaken: de Wetstraat-etterbuil brak immers open na de verkiezingen van juni 2007. De crisis was toen al zichtbaar: in 2005 was het in de Brusselse Wetstraat ook al hollen van tafel naar tafel op weer een ander adres om daar in alle hoeken en kanten te gaan zoeken naar een toch onvindbare oplossing voor het intussen wereldberoemde BHV probleem. We zijn vandaag zes jaar verder, over BHV moet het gedonder dit keer nog beginnen. Tussendoor mochten wij twee keer naar de stembus zodat het politieke volkje nog eens extra op stap moest om de kiezers aan te porren om aan hen te denken als die straks in het stemhokje verdwenen. Na maanden vallen en opstaan, informeren en bemiddelen, werd de grote verkiezingsoverwinnaar van juni 2007, de man van de achthonderdduizend stemmen Yves Leterme toch Belgisch premier worden. Hij verraste vriend en vijand door met eigen woorden het overlijdensbericht van het Belgische model voor te lezen! Het Belgische overlegmodel had volgens hem zijn limieten bereikt. Een correcte diagnose waar de anderen natuurlijk niet naar luisterden. Vandaag betaalt men voor die doofheid de niet meer betaalbare rekening. Weer zien we informerende en nog altijd niet formerende onderhandelaars aanschuiven, clarrificateurs en andere koninklijke loopjongens, op het koninklijk paleis is de creativiteit in het volschrijven van nieuwe naambordjes onuitputtelijk. Hopeloze onderhandelingen over de vraag of A het nu alleen mag proberen en hoeveel tijd hij daarvoor krijgt? Moet hij de assistentie van een andere die het ook eens wil proberen ondergaan? Hoeveel stoelen moeten er rond de tafel staan? De productie van ultra geheime Belgische Yalta voorstellen draait op volle toeren. Men moet daarmee zelfs naar het zuiden van Frankrijk om ze daar door een betrouwbaar iemand te laten vertalen. Teksten met bewuste foutjes er in zodat men kan achterhalen wie wat gelekt heeft. Geen nood, dezelfde avond nog lag de tekst bij op kantenredacties! Dat zeggen die toch. En dat duurt nu al meer dan 200 dagen. We zijn toen gebotst op de grenzen van het federale overlegmodel. Dat betekent dat de gemeenschappen en de gewesten volwaardig mee de leiding moeten nemen. Toch nog maar eens die historische Leterme uitspraak in herinnering brengen. Zowaar de organisatoren van de bij uitstek Belgische Miss Belgique verkiezing blijken dat nu al ook te ondervinden. Weer een Vlaamse Miss Belgique! Weer de eindronde in een zaal in Vlaanderen! Aan die Vlaamse machtswellust moet een Belgisch einde komen. Waarom geen beurtrol opleggen: in 2012 kan alleen een Waalse schone het kroontje krijgen, in 2013 is dat dan voor een tweetalige Brusselse jonge dame en een jaar later kan er dan toch nog een Vlaams Miss Belgique zijn. Dames uit een ander taalgebied kunnen dat jaar alleen maar eredame worden. Voor de eindwedstrijd verhuist het gebeuren telkens naar het taalgebied van de kandidaat winnares. Roet in de Belgische dagschotel Intussen zijn er gelukkig de kranten die in het aanslepend conflict voldoende kopij vinden om hun bladzijden te vullen. De fatale tiendaagse van Johan Vande Lanotte, goed voor liefst vijf volle bladzijden in de weekendeditie van De Standaard van 15 januari. Toevallig toeval natuurlijk, maar diezelfde dag kreeg men bij De Morgen een kortingbon voor een boek dat nog moest verschijnen. Over De gevangenen van de Wetstraat! Hoogtepunten uit de voorbije 200 dagen. Voor net geen tien euro maar dan wel met bon in plaats van bijna 15 euro. Er is nog lang geen nieuwe regering en je kunt ze al krijgen voor een soldeprijs! Kon men na de verkiezingen van 2007 denken dat de zogenoemde grote Belgische partijen het uiteindelijk wel eens zouden worden, dan zorgde de Vlaamse kiezer bij de voorlopig laatste verkiezingen van 2010 voor heel veel roet in de Belgische dagschotel: hij stuurde een nieuwe Vlaamse woordvoerder naar de Brusselse Wetstraat, de NVA van Bart De Wever. Andere Vlaamse partijen mochten al blij zijn met een moeizaam verworven plaatsje van 2de in het Vlaamse bevel. Aan Franstalige kant werden meteen de plannen voor een hopeloos lange uitputtingsoorlog boven gehaald. De loopgraven werden in staat van paraatheid gebracht. Ook aan Vlaamse kant blijven sommigen doof voor dat Vlaams signaal. Bibliotheken vol zijn er al geschreven over dat vervelende verschijnsel, dat men helaas niet helemaal kan wegmoffelen. Sociologen, politicologen, psychologen, journalisten en andere al dan niet koninklijke deskundigen schrijven dieptepsychologische en andere opstellen om uit te leggen dat men het gebeuren toch niet echt zo serieus moest nemen. De NVA is TOCH MAAR dertig procent! Niet meer dan dat. Aldus een Vlaamse eurotopper. Maar wel dertig procent! Zo blijft men ziende blind voor een proces dat begon toen heel lang geleden het doek viel over De Stomme van Portici. Een proces van het bijna chirurgisch uit elkaar halen van het oorspronkelijke Belgische Franssprekende model. Men maakte van dit alleen maar Franssprekende land een België waar twee, later zelfs drie talen NAAST elkaar leefden, men trok zelfs een formele grens tussen de twee grootste anderstalige landsdelen. Met tussen in toch nog een tweetalig eiland. Men splitste het land formeel op in gewesten een Franstalige verzuchting en gemeenschappen, zoals de Vlamingen dat wilden. Met elk hun parlement, hun regering, hun wetten, hun eigen denken, doen en laten. Vlamingen en Franstaligen leven vandaag in hun eigen leefwereld en willen die intellectuele ruimte alleen maar uitbreiden. Bij elke stap weer iets minder Belgique en altijd weer meer België Belgique Belgien. Met tussenstreepjes die bijna helemaal uitgewist zijn. Vandaag is bewaarheid wat de Waalse socialistische politicus Destrée neerpende in zijn beruchte open brief aan de toenmalige koning Albert. Sire, zo schreef hij bijna honderd jaar geleden aan zijn staathoofd, excuus maar U bent helemaal geen koning der Belgen. Er leven hier alleen maar Vlamingen en Franstaligen. Die laatsten vinden die Vlamingen onbetrouwbaar omdat ze altijd meer willen nadat ze ons Franstaligen beetje bij beetje onze rijkdom afgenomen hebben. Voor ons is het nu genoeg geweest, wij willen de scheiding! Destrée werd later Belgisch minister. Hij kreeg ook een Belgisch standbeeld dat werd ingehuldigd door koning Boudewijn. Toen was dat inderdaad nog denkbaar... maar die tijd is vandaag voorbij. Het zou het Belgische labeur van het Paleis, de Wetstraat en andere alleen maar vooruit helpen als men die onbetwistbare historische vaststelling eindelijk wilde slikken.
