Blokkenfinalisten Wesley en Kathleen zijn een koppeltje
06:56 Wesley Godts en zijn tegenkandidate Kathleen Guyot in de Blokken-superfinale van afgelopen zaterdag, zijn een koppeltje. De vonk sloeg over tijdens de receptie na de finale die gewonnen werd door de 29-jarige Wesley. "Nu gaan we samen meedoen aan De Pappenheimers", zegt het quiz-koppeltje.
"Tijdens de opnames konden Kathleen en ik het al goed met elkaar vinden", vertelt Wesley in de kranten van De Persgroep. "Na de opnames geraakten we aan de praat en het bleek echt te klikken. We hadden nog veel meer raakpunten dan we oorspronkelijk dachten. Uiteindelijk heb ik Kathleen op de ouderwetse manier uit eten gevraagd, en toen is de bal aan het rollen gegaan".
Wesley en Kathleen (25) zijn een kleine maand samen. Ze hebben zich samen ingeschreven voor De Pappenheimers. De winst in de finale van Blokken leverde Wesley 14.000 euro op. Als koppel hopen ze nog meer quiz-succes te boeken. Bron GVA
------------------------------
Pssst
Blokken is zowat een van de meest zeldzame succesnummers van de BRT, en dat sedert de jaren van het N.I.R en Schipper naast Mathilde . Succesrijk gedeeltelijk wegens de stompzinnigheid ervan, en gedeeltelijk wegens de heen en weer vliegende kansen op meevallende blokken. De meeste winnaars zijn in die 3.500 afleveringen dan ook vaten van wijsheid geweest over sport, songs en andere luchtigheden. Een beetje lijk de crème bovenop de dameblanche van het leven van elke dag.
Het dagelijks gelamenteer over de sport, de sportgoden en sportgodjes, het doodrammen over de weersverwachtingen, de eindeloze herhalingen van herhalingen, het eindeloos gezever over hongersnood en wateroverlast in het kleinste hoekje van de grote wereld ten spijt : de blokken zijn dag-na-dag blijven ophun plaats vallen. Getrukeerd of niet : elk dag had zijn laureaat!
Dat twee jonge mensen daar het begin van een mooie carrière zouden gevonden hebben, stond in de sterren geschreven. Dat Amor meteen van de partij zou geweest zijn, is wel de pointe van het hele verhaal.
Ik wou, en waarschijnlijk velen met mij, dat de BRT-Tanghe nu eindelijk en liefst vandaag nog met pensioen zou gaan, en als nieuwslezeres zou vervangen worden door Kathleen-van-Blokken. Haar sprankelende lach en aanstekelijk goed humeur zou als afsluiter van de dag, iedere keer weer gans Vlaanderen een zalige nachtrust kunnen bezorgen. Wie weet zou er met dit zonnetje-in-huis, niet binnenkort een gans andere wind kunnen gaan waaien daar in de Reyerslaan.
Hij spartelt nog, de grote rode vis die gisteren op het droge is geworpen. De vis heet Kanunnik François Houtart, 85 jaar oud en een eminent katholiek geleerde. Woensdag erkende deze wereldberoemde godsdienstsocioloog in de Waalse krant Le Soir dat hij in 1970 een neefje seksueel heeft misbruikt. Nog maar onlangs werd deze man voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Vrede 2011, en nu lopen er twee aanklachten tegen deze hoogbejaarde Kannunik wegens verkrachting van een minderjarig jongetje. Deze heeft nu een aanklacht ingediend wegens misbruik. Volgens Houtart was er slechts sprake van betasting.
François Houtart is niet de eerste de beste. Hij is zo mogelijk een nog grotere vis dan Roger Vangheluwe, die ook een neefje heeft misbruikt. Houtart is wereldberoemd. Tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie was hij adviseur van de Latijns-Amerikaanse afgevaardigden. Later werd hij een belangrijk adviseur van zon beetje alle communistische en semi-communistische dictaturen (waaronder Cuba en Vietnam). Want Houtart was en is een marxist, een aanhanger van de bevrijdingstheologie. Een zogenaamde onaantastbare dus.
De extreemlinkse, ketterse Houtart was tot voor kort een graag geziene en zeer hoog geachte persoon. Nog niet zo lang geleden werd hij geprezen door onder meer Herman van Rompuy en Yves Leterme. En er werd zelfs een campagne opgezet om ervoor te zorgen dat hij de Nobelprijs voor de Vrede 2011 zou ontvangen. Het is jammer dat hij die al niet eerder had ontvangen. Een driedubbele verrader valt des te harder naar beneden wanneer deze omhangen is met zware onderscheidingen. De molensteen mag immers best van goud zijn, als Barbertje maar zinkt.
Houtart is een links en vrijzinnig mens. Was Roger Vangheluwe een verkapte modernist, Houtart is openlijk afvallig. Als pleitbezorger van het goddeloze communisme en marxisme werd hij weliswaar op handen gedragen door andersglobalisten, maar Houtart leunde op denksystemen die door de Kerk sterk veroordeeld zijn tenminste tot de jaren 60.
Voor de Kerk is het beschamend dat prominente leden van haar clerus zo door de mand vallen als Vangheluwe en Houtart. Het is echter ook beschamend dat deze lieden op dergelijke posities konden plaatsnemen. En zelfs wanneer deze mannen vallen, blijven hun ideeën op een voetstuk staan: bevrijdingstheologie, homo-emancipatie, pleidooien voor vrouwelijke priesters, etc. Dat is het verschil met wanneer een behoudende bisschop omtuimelt. Dan worden de conservatieve themas steevast in een kwaad daglicht gesteld: het daglicht van de oorzaak van alle ellende. Maar als progressieven omtuimelen, hebben hun ideeën opeens niets meer te maken met hun handelen. Dat is opmerkelijk.
Ook opmerkelijk is een ander verschil. Waar de meeste behoudende leidslieden die van bijvoorbeeld kindermisbruik werden beschuldigd, er door onbekende derden in bleken te zijn geluisd, zijn progressieve mannetjes zoals Vangheluwe en Houtart zo schuldig als wat. Mixa werd beschuldigd, maar na zijn val bleken er opeens geen aanklachten te bestaan. Rara Gijsen werd beschuldigd door een anonieme mailer die zelfs door het Openbaar Ministerie niet kon worden achterhaald En de rammelende beschuldigingen richting Ter Schure zouden bij een ander toch eerst iets beter zijn onderzocht. Nu zitten we met een bizar verhaal van een seminarist in Rome die rond 1950 snoepreisjes naar Nederland maakte om daar zo nu en dan misbruik te plegen op een instelling waar hij niet woonde of werkte. Klaarblijkelijk heeft de Linkse Kerk het nodig geacht rechtzinnige reputaties te besmeuren.
Wanneer men rechtzinnige katholieken de mond snoert, kan men zelf immers de liederen blijven zingen van een Oosterhuis die met zijn studenten-ekklesia een nogal vreemde rol speelde bij een pleidooi om de strafbaarstelling van pedofilie te schrappen. Nog steeds roept het noemen van dit feit meer woede op dan pedofilie zelf. Het gevoelsleven van moderne gelovigen is als een open boek
Bij Houtart en Vangheluwe is er geen sprake van mist, maar van mannen met een bord voor de kop, en van mannen onder bescherming van de kerkelijke, de culturele en de mediale elite. Totdat ze vielen. Van mannen die ondanks hun misdaad meenden te kunnen doorgaan, en wel in de schijnwerpers. En ze hadden vanuit eigen perspectief gelijk. Hun ideeën waren en zijn immers door de progressieve kerk en door de wereld heilig verklaard? Zelfs kinderverkrachting kan de onaantastbaarheid van deze status niet te niet doen? Nadat de persoon van Houtart is gevallen, heeft zijn erfenis nog steeds de status van de eeuwige Nobelprijs voor de Vrede. De rode vis mag dan op het droge liggen, het water waaruit hij is geworpen is nog steeds dieprood. Met dank aan deze heren.
----------------------
Pssst
Hé! Dat lucht op!
Curieus dat noch de Pers, noch de audio-dinges daarover nix bericht hebben
Nee, natuurlijk niet! Van Stout Rogeetje wisten alleen de intimi van zijn rode overtuiging, en over Houtart weten we alleen dat het de Paus der anti-globalisten was : omdat over de rest gezwegen werd
De rest? Wel, dat was gewoon politiek correct, en daarmee doef!
Het wachten is nu op de overige poilitiek-correcte beesten om af te schieten .Niet dringen AUB, er is plaats genoeg op de trein naar de Eeuwigheid
Is weer druk doende ook de rest (bij ons) te delen
-
----------------------
De hanenkampen zijn in België al geruime tijd verboden voor God en Klein Pierke. Om hun geliefkoosde sport te beoefenen, hebben sommige West Vlamingen niet alleen hun hoofd, maar ook hun voeten leren gebruiken.
Ik leg uit : eerst ontdekken dat de schreve maar enkele kilometers van hun achterdeur verwijderd is (=intellectueel gedeelte) om dan over te gaan (letterlijk!) tot de orde van de dag op Frans grondgebied (=fysieke inspanning) de wedstrijden organiseren, dikwijls onder het goedkeurend oog van de plaatselijke gendarmen, die in veel gevallen op hun mouw een leeuwenspeldje dragen, met daarboven Flandre . Erasmus, of De Lof der Zothei achterna .
Maar nu zijn er andere hanen opgestaan : de geloofs-afvalligen, de niueuwe Luter-anen die het terrein willen effenen (tabula rasa dus) om de Godsdienst van de Wrede te ontvangen. Prachtig initiatief, nietwaar?!En ik die dacht dat de Godsdienstoorlogen iets waren uit de handboeken Vaderlandsche Geschiedenis ..
Maar terzake
Mgtr Léonard vertegenwoordigt de Eeuwige Moederkerk van Rome, die volgens de overlevering, al 2.000 jaar vast staat als een rots in de branding. Dat geloof is over de ganse wereld in opmars,echter niet bij ons, dank zij de progressievelingen. Het is het geloof onze Vaderen, die door zijn Leiders maar al te dikwijls tegen hen werd gebruikt, waarvan de laatste in de rij, deze van Brugge is. Het begon met de Franskiljon Malou (die in het onbelangrijke Dadizele een basiliek liet optrekken, de tweede van zijn bisdom na Brugge, en daarbij hoogmoedig voorbij ging aan Het 800 jaar oude Maria-bedevaartsoord van West Rozebeke, amper 5 Km verder omdat daar een Vlaams reukje aan hing, nl. de verering van O.L.Vrouw van Vlaanderen, na de Slag van West Rozebeke tegen de Fransen) en eindigde voorlopig met de pederast Van Gheluwe. Als antwoord nu op de stompzinnige aanvallen op hem, Mgr Leonard, (de tragi-komediant van gisteren op de TV Heert Goste komt straks aan de beurt bij mij!) , is een groep gelovigen in het verweer gekomen ten voordele van Mgr Léonard (Mgr Leeuwenhart) onder de naam RK Forum. Nadruk : Rooms Katholiek, om zo te zeggen Ultramontaans (over de bergen), wat ook het geloof was van Priester-Dichter Guido Gezelle.
Van uit die overtuiging ontmoeten zij (botsen zij op) de progressievelingen in de Kerk, die het allemaal veel beter beweren te weten dan De Paus zelf .Rik Torfs is zon platgedraaide pezewever, en ook Begijntje Mieke Van Hecke, azijnpisser bij uitstek en cheffin uit de Guimardstraat, hol van de leeuw v/h Katholiek Onderwijs. Het is die gefrustreerde onbesprongen maagd met-de-gekrulde-haren = gekrulde zinnen, die o.a. verordonneerd heeft, dat ook de Islam moet onderwezen worden in de Katholieke scholen .Joris Mettepenningen, de woordvoerder van Mgr Léonard die met veel bla-bla opgestapt is, was een van de verworpenen der aarde. Zo zot als een achterdeur, en stinkend van eigenwaan. Zo ook Kerk en Leven (Het Parochieblad) : zij zijn allen overtuigd dat zij hoognodig de Linxe afslag moeten nemen, en dat Rome een stel ouderwetse zakken zijn die de voordelen van de sharia nooit zullen willen inzien. .Mgr Léonard zal inderdaad nog weten wat doen, met aldie valse profeten! Die wolven in schaapsvacht!
Welnu, de Rome-getrouwen, zowel in Vlaanderen als in Wallonië, zijn in het verweer gekomen en Dhr Ivo van Helemrijck (zie hieronder) is hun voornaamste woordvoerder
Maar modern als we zijn, wentelen we ons gaarne allemaal in afkortingen en Nieuw-Nederlandse woorden. De jeugd zegt Doei ipv Daag en op de bureaus dwalen memeos rond, met daarop onderwerpen die ASAP te behandelen zijn. ASAP! As soon as possible .In mijnen tijd was dat SP (Subito Presto) en als t heel dringend was svP (Sil Vous plaît), want toen was Frans spreken de mode . Er wordt nu van date naar date gelopen, waarbij het Sacrament van het Huwelijk niet het minste verschil maakt Ware daar niet het accident Dutroux geweest, de Griekse Mannenliefde van alle leeftijden zou openlijk beleefd worden in de dancings Niet vader-met-zoontje op de dansvloer, maar vader-met-vriendje!
Iedereen is kind van zijn tijd. Dus ook Ivo van Hemelrijck. RK Forum staat voor Rooms Katholiek Forum, en IPB staat voor Interdiocesaan Pastoraal Beraad, drie woorden die op zichzelf voldoende duidelijk zijn. Waarbij de I evengoed had kunnen staan voor Ikke. Zij zijn de wolven in schaapsvacht .
M.a.w. de Kerk in Vlaanderen lijdt zo een beetje aan dezelfde ziekte als de Vlaamse Beweging : teveel leiders, en te weinig volgelingen.
Maar, zoals U weet, probeert deze blog daar iets aan te doen, onder het motto : het is niet nodig om te slagen, als men maar volhardt. Nog altijd niet beter te verwoorden dan met de letters AVV-VVK Al zijn die straks 100 jaar oud : er is nog altijd niets veranderd! .
Op loyaal kritische wijze de polarisatie blijven vermijden en de cultuur van de dialoog handhaven: het klinkt bijna als een nieuwjaarstoespraak van de Koning. Maar alle mooie woorden ten spijt kunnen we er niet omheen dat juist IPB en CIL een splijtzwam vormen in onze Kerk. Enkele recente uitspraken van dezelfde voorzitster: Nu is Rome in de figuur van Léonard weer gevaarlijk dichtbij gekomen voor Vlaamse kerkgangers. Ze moeten nu wel rekening houden met de uitspraken van het Romeinse leergezag en kunnen er niet langer omheen. Dit dwingt tot keuzes . . Misschien is de tijd aangebroken voor katholieken om échte protestanten te worden, om te protesteren tegen de gang van zaken .
Wie zaait er dus verdeeldheid binnen de Kerk en doet permanent alsof het toekomstig heil van de Kerk afhankelijk is van de mate waarin zij luistert naar de machtsaanspraken van IPB, CIL en de hele resem hiermee verbonden organisaties, waarvan de katholieke identiteit of authenticiteit niet altijd even duidelijk is. KUL bvb. behoort daar ook bij, terwijl deze instelling zichzelf aan het bevragen is of het woord katholieke nog in haar benaming moet blijven. Er zitten zelfs gelovigen uit pluralistische groepen tussen. Ook het democratisch gehalte van deze organisatie mag eens onder de loep genomen worden. Wie vertegenwoordigt deze organisatie eigenlijk, een amalgaam van groeperingen die graag hun zeg willen hebben in en over de kerkelijke structuren en de geloofsverkondiging, of de gewone gelovige kerkganger?
De schijnheilige wijze waarmee deze organisatie zich wil profileren als bekommerd voor de slachtoffers en de zwakken tegenover de Katholieke Wereldkerk, alsof deze laatste geen oog heeft voor de hulpbehoevenden, stuit voor de borst. Ik denk dat een Moeder Theresa duizendvoudig veel meer heeft gedaan voor de weerlozen dan alle IPB-deskundigen samen, maar zij is altijd heel trouw gebleven aan het kerkelijk gezag, de Paus en de doctrine. Idem voor Pater Damiaan en vele anderen die hun leven opofferden voor hun medemensen.
IPB en CIL zouden m.i. best afgeschaft worden, want hun bemoeienissen met de structuur van de Kerk bij ons dreigen stilaan de werking ervan te paralyseren. Enkel verenigingen en personen die zich inschrijven in de apostolische traditie van de Kerk, zoals die door Christus gewild is, kunnen rechtmatig hun stem laten horen in Zijn Kerk. Daartoe hebben we het RK Lekenforum opgericht, om de stem van de gewone geloofsgetrouwe kerkgangers te laten horen en de hoogmoedige beweringen van de modernistische kerkafbraak tegen te spreken. Dit Forum heeft geen machtsaanspraken in de kerkelijke structuren, het vraagt enkel inspraak in het maatschappelijk debat om de waarden en de grondstructuren waarop onze Kerk is gebouwd te verdedigen in een seculiere maatschappij, zonder mee te lopen met hedendaagse strekkingen waarvan er sommige ons regelrecht naar de toestanden leiden waaraan Sodoma en Gommora ten onder gingen.
Met een gebed voor Gods zegen over onze Kerk in het komende jaar.
-----------------
Pssst
Over Dame Caproens kunt U best toch een boekje opendoen bij Google. Binnenkort staat daar minstens waarschijnlijk ook haar bisschopsbenoeming .Al zou het kunnen dat haar ambities hoger liggen : de troon van Petrus is ooit bestegen door een vrouw, maar slecht bekwam het haar! Caproens moet beter kunnen! Met de steun van Danneels!
Samen met de intentie van een gebedje (of een stille gedachte) voor de Zegen van Hierboven over Vlaanderen, ook in gedachten even verpozen bij Mevr. Morel, in de hoop dat we, als even zovele Engelbewaarders, een beetje haar dagen kunnen verlichten.
Pssst
In Peper & Zoutn het blaadje van Mevr. A. Colen, lees ik dat der progressieven vriend Godfried Danneels netjes uit de wind wordt gezet : Mgr Léonard wordt in de rol van boksbal gedwongen en zoals hij zelf zegt : hij voelt zich, weer niet aangevallen maar dat is een uitdrukking die progressief nieuw-christelijk Vlaanderen niet eens begrijpt. Uit intellectuele armoede wellicht of gedragen door hun progressieve waandenkbeelden van weg met ons.
Uiteindelijk zal het nog zo zijn, dat de Rechtlijnigen van het Vlaams Blok/Belang officieel het gelijk aan hun kant zullen krijgen in dit land : er zal uiteindelijk geen andere mogelijkheid meer overblijven .Ordelijk Opdelen en vrijheid van geweten Dat daarbij het Eigen Volk Eerst op de juiste plaats zal gekomen zijn, is mooi meegenomen .
Als door een glazen schrijn wordt het ons toegelaten binnen te kijken in het huis van een der dapperste vrouwen uit onze dagen : de doodzieke Marie Rose Morel.
Zij heeft haar ambities nu opgeborgen, samen met haar herinneringen, in de schuif der vergetelheid, waar wij allen, die haar idealen gedeeld hebben, die moeten koesteren en doorgeven.
Ze werd verkozen, zij de politieke heks van weleer, op de 3de plaats door de lezers van Het Laatste Nieuws .Was die dag haar Goede Vrijdag, even voor de tocht naar Golgotha moest beginnen? Of geschiedt het wonder van Pasen deze keer in directe aansluiting met Kerstmis?
------------------------------
Ik ben de doodsangst voorbij"
Als leven en dood zich exact lieten voorspellen, dan was wat volgt geen
gesprek geweest maar een in memoriam. De zes maanden die ze begin juni nog kreeg, zijn inmiddels opgebruikt, maar Marie-Rose Morel (38) leeft voort - in blessuretijd - maar gelukkiger dan ze in tijden is geweest. "Ik ben de doodsangst voorbij. Ook al zit de kanker in mijn hersenen, nooit was mijn geest zo helder als nu. Laat maar komen wat komt. Het zal zijn wat het is."
JAN SEGERS
Ze is onder de grond gekropen, zegt ze. Ondergedoken. Afgeschermd van de buitenwereld, alleen met Alexander (6) en Marnix (4), alleen met haar
familie en haar engelbewaarders, alleen met de ziekte en zichzelf.
Communiceren doet ze enkel via haar maandagse column in onze krant, maar vandaag wil ze graag laten weten hoe blij ze is met haar hoge plaats in deze lijst. Niet voor zichzelf, maar voor al die anderen die door dezelfde hel gaan, of die oprecht met haar meeleven.
"Ik heb verdienste noch schuld aan wat ik nu meemaak. Net als die duizenden anderen die hetzelfde doormaken, maar dan in veel slechtere omstandigheden en in volstrekte anonimiteit. Wat ik doe is niet: vechten tegen de dood. Het is: tonen hoezeer het leven de moeite waard is. De pure doodsangst, die ben ik inmiddels voorbij."
Let it be?
"Dat is het. Geen fatalisme maar aanvaarding: het zal zijn wat het is. Dat
zeg ik nu, maar enkele maanden geleden stond ik lang niet zo ver. Ik héb
doodsangsten uitgestaan. Kanker in je buik, dat kende ik. Maar als ze je
zeggen dat hij ook in je hersenen zit, als een virus in je computer, als een
worm in je brein, dan voel je je als een gevangene in de dodencel.
Doodsangst is het moment waarop je beseft: er is niemand in de wereld die me hier nog uit kan halen. Dat er geen redder, geen ridder is die je komt bevrijden. Dan kan je ofwel gek worden - en dat bén ik even geweest: dat je niet weet waar kruipen - ofwel beslissen om te springen zonder vangnet. Ik mag niet zeggen: 'Ik ga niet dood'. Dat zou erg arrogant zijn. Maar ik kijk wel zonder angst vooruit, naar de toekomst, ook al trekken ze daar straks een vette streep door. En intussen voel ik me gelukkig. Meer in harmonie met wie ik ben. Ik heb mezelf teruggevonden. Vergelijk het met een ui waarvan je de rokken één na één afpelt tot je alleen nog de kern overhoudt."
Ben je blij met de vrouw of het meisje dat je hebt aangetroffen?
"Ja, en ook al is het verre van perfect: ik heb het gemist, dat meisje. Ik
heb veel ballast overboord gegooid die er in de loop van een leven ongewild bijkomt, bijna vanzelf en ongemerkt, en die je maakt tot wat je niet bent en eigenlijk nooit wilde zijn. Ik ben nooit de boosaardige carrièrebitch geweest voor wie ik werd afgeschilderd, maar onoverwinnelijk en bestand tegen alles en iedereen: ja, zo voelde en gedroeg ik me wel, in mijn zogenaamde hoogdagen."
Je klinkt veel zachter nu dan je klonk als politica.
"Ik voel me vooral lichter, ontdaan van al wat er niet toe doet. Ik zie de
dingen scherper. Dat ik mezelf ben tegengekomen, zie ik niet als een
kwelling maar als beloning. Als ik mezelf nu bekijk, dan schrik ik hoe groot
het verschil is met de vrouw van zelfs maar een halfjaar geleden. Het klinkt vreemd, maar in die zin ben ik dankbaar voor wat me is overkomen. Als ik door de kanker niet zo brutaal met de rug tegen de muur was gezet, zou ik nooit de moed, de volharding en de tijd hebben gevonden om op zoek te gaan naar mezelf."
Heeft iemand je de weg getoond, of heb je die zelf gevonden?
"Mijn zus, die zelf arts is, was jaren geleden al bezig met mindfulness en
zo. Al die tijd heb ik haar op familiefeestjes uitgelachen met haar
zweverigheid - ik, de no nonsense girl die geen boodschap had aan
introspectie. Dingen als mindfulness of yoga, dat vond ik iets voor mensen
met te veel tijd en te weinig ruggengraat. Zelfs na vijf, zes lessen bleef ik
nog sceptisch: 'Help! Dit doét niets met mij!' Ik sta nu nog altijd nergens
in vergelijking met wie het mij aanleert, maar wel al veel verder dan een
halfjaar geleden. Het helpt me om innerlijke rust te vinden. Hoe ik me nu
voel, is van een bijna kinderlijke puurheid."
Is dat confronterend, als je jezelf zo afpelt met de dood voor ogen?
"Ja, zeer. Volwassenen slaan vaak een mea culpa tegenover de buitenwereld, maar dat is pro forma. Eerlijk tegenover jezelf bekennen dat je foute keuzes hebt gemaakt, is veel moeilijker. Maar het loont de moeite. Ik ga nu elke avond slapen met het gevoel dat ik in evenwicht ben. Vroeger zou ik over zo'n uitspraak meteen lacherig of ironisch hebben gedaan, maar die neiging tot ironie ben ik kwijt. Als politica was dat mijn schild: alles weglachen. Ironie en cynisme zijn de wapens van elke politicus - zonder word je gek."
Hoe moeilijk is dat: hopen en vechten dat je leven niet ten einde loopt en tegelijk praktische voorbereidingen treffen voor de dag dat het toch zou eindigen?
"Dat vloekt niet met elkaar. De praktische voorzorgen die ik neem - de
erfenis, de briefjes die ik achterlaat voor mijn jongens - zijn mijn
omniumverzekering. Ook als chauffeur sluit je toch geen omnium af om je auto perte totale te kunnen rijden? Je doet dat voor het geval dat. Er was een tijd dat ik dag en nacht leefde met het ondraaglijke beeld van mijn twee jongens die verweesd achter de doodkist van hun mama lopen. Daar ben ik vanaf. Nu denk ik aan later. Aan Marnix als dierenarts. (Lacht) En aan mezelf als de grijze secretaresse die zijn telefoon opneemt en zich
ongevraagd moeit met elke zieke poedel die langskomt."
Beseffen ze wat er gaande is, je jongens?
"Het heeft geen nut dat ik hen uitleg wat er met hun mama te gebeuren staat. Wat ik voor hen en over hen heb geschreven, zullen ze later wel lezen. Al wat ik hen nu meegeef, is non-verbaal: het gevoel van een warm gezinnetje,met rust en regelmaat en een mama die hen 's avonds in bed nog even over hun rugje wrijft. Mocht ik hen ruwweg zeggen wat er scheelt, dan zet dat in hun hoofd een kindermolentje in gang waardoor ze geen moment rust meer kennen."
Houdt het afscheid je bezig? De laatste intieme momenten?
"Ook daar ben ik voorbij. Of de kerk vol zal zitten bij mijn begrafenis: het
houdt me niet bezig. Wie er aan mijn sterfbed zal zitten, wie op het laatst
mijn hand zal vasthouden: het is voor mij geen punt meer. Het zal zijn wat het is. Maar zoals het nu is, zie ik nog altijd licht aan het einde van de
tunnel." (HLN)
-------------------------------
Pssst
Dit gesprek, blijkbaar in HLN gekomen op 31/12, zou onopgemerkt aan mij zijn voorbij gegaan, was daar niet
die het op zijn blog overgenomen heeft, waar ik het met enige moeite van overgenomen heb voor mijn persoonlijk archief. Dat doe ik, zoals U weet; altijd via Word, dat wegens mijn slechtziendheid. Dat ik dan meestal niet kan weerstaan aan de verleiding om iets niet openbaar te maken, is rap uitgelegd Zodra iets voldoet om dienstig te zijn aan mijn 3 persoonlijke criteria is de wereld te klein.
Als gelovige valt het mij op, dat Rooise met haar eigen woorden hetzelfde zegt als Christus in het Lijdensverhaal : Vader, niet mijn wil, maar Uw wil geschiede in Uw handen beveel ik mijn geest
Ik hoop vooral dat haar omnium verzekering haar voor het ergste zal behoeden. Zon verzekeringen waren er nog niet, in Christus tijd!
Over de 5de Colonne van de Islam weten we nooit genoeg Met dringend advies toch eens langs te gaan bij die Mr Hoeiboei. Is altijd leerzaam! Met de Islam en de sharia is het als met nieuwe schoenen : men moet er gewoon aan wennen .
Of, zoals de beul het zei aan de gehangene : het kittelt een beetje, maar het duurt niet lang .
-------------------------------
Adviseur obama: sharia wordt niet begrepen
J.A. KAPTEYN - 01 JANUARI 2011
Bron Het Vrije Volk.
De adviseur voor moslimaangelegenheden van het Witte Huis, Dalia Mohaged, heeft controversiële uitspraken over de sharia gedaan op een Britse TV-zender, die wordt gerund door een lid van de extremistische groepering Hitz-up-Tahrir.
Mevrouw Mogahed zei dat de Westerse kijk op de sharia uitermate simpel is en dat de meeste vrouwen in de wereld haar associëren met sexe-justitie. De adviseur van het Witte Huis maakte haar opmerkingen in Londen tijdens een tv-discussieprogramma van Ibtihal Bsis, een lid van de extremistishce groepering Hizb-ut-Tahrir. Deze groepering gelooft in geweldloze afschaffing van de Westerse democratie en de stichting van een wereldomvattende islamitische staat onder de sharia. Dalia Mogahed was samen in beeld met Nazreen Nawaz, de leidster van de nationale vrouwenafdeling van Hitz-ut-Tahrir.
De twee vrouwen hadden in eerdere tv-uitzendingen al de seculiere door mensen gemaakte wetten afgewezen en de dodelijke Westerse cocktail van vrijheid en kapitalisme herhaaldelijk veroordeeld. Zij noemden de sharia de bron van het recht en zeiden dat vrouwen moet worden verboden om een leidende positie in een regering in te nemen. De meeste vrouwen in de wereld associëren sexe-justitie of gebrek aan vrouwenrechten met de sharia. Dat beeld van de sharia is echter veel te simpel neergezet. De sharia is in de breedste zin een religieuze code over de manier van leven met richtlijnen voor het vasten en het dragen van stemmige kleding. Ook de scheiding van mannen en vrouwen en de misdaden met specifieke straffen die de koran voorschrijft - zoals overspel, homosexualiteit en de verwijdering van een hand voor diefstal worden beschreven.
Mogahed gaf toe dat zelfs veel moslims de sharia associëren met maximale straffen en wetongelijkheid voor vrouwen, maar voegde daaraan toe: Deze kijk op de sharia komt deels doordat de sharia en de Islam als religie niet goed worden begrepen.
Dalia Mogahed. die werd geboren in Egypte en op vijfjarige leeftijd naar de VS kwam, is de eerste gehoofddoekte vrouw die in het Witte Huis werkt. Haar aanstelling werd gezien als een teken van vastberadenheid van de Obama-regering om de moslimwereld tegemoet te komen. Mogahed is ook hoofd van het Gallup Center for Muslim Studies, een organisatie die de publieke opinie in de moslimwereld wetenschappelijk in kaart moet brengen.
Tijdens genoemde tv-uitzending beschreef ze haar rol in het Witte Huis: om aan de President en andere ambtenaren duidelijk te maken wat moslims willen.
Wendy Wright, voorzitter van Cocerned Women for America (Verontruste Vrouwen voor Amerika) zei dat Mogahed de sharia bagatelliseerde. Er is reden voor de slechte naam van de sharia en de manier waarop hij wordt gepraktiseerd. Er zijn in de VS helaas onrechtmatigheden jegens vrouwen begaan die voortkwamen uit de sharia-opvatting dat vrouwen voorwerpen zijn en geen menselijke wezens.
Ze noemde als voorbeeld een man uit Buffalo die eerder dit jaar had terechtgestaan omdat hij zijn vrouw had onthoofd nadat zij een scheiding had aangevraagd. Amerikanen gaan door de voorbeelden beter begrijpen, het is niet zo dat we een domme groep mensen zijn. Net zo goed als wij niet alle moslims op een hoop gooien zou ook Dalia Mogahed de ernstige aard van de sharia niet moeten bagatelliseren.
De opvattingen van de adviseur van president Obama illustreert de islamitische denkwijze omtrent de sharia. De sharia staat altijd boven de door mensen gemaakte wetten. Arabist Hans Jansen heeft kortgeleden op Hoeiboei een verhandeling gepubliceerd die de naïeve denkwijze van Westerlingen, die de sharia of onderdelen daarvan aanvaardbaar vinden, aan de kaak stelt. Jansen weerlegt in SHARIA4YOU duidelijk en goed onderbouwd waarom we de sharia in ons Westerse democratische systeem moeten weigeren: http://hoeiboei.blogspot.com/2010/12/sharia-4-u.html#more
Het is te hopen dat de regering-Obama de adviezen van mevrouw Mogahed uiterst kritisch in overweging zal nemen, beter nog, ze naast zich neer zal leggen.
Na windmaker (of is het windoogster, of geldmaker?) omhoog vallen tot Koninklijk Zakkenvuller : de Noordzee brengt op, zelfs tot in de Limburg!
Het is zo met zijn prebenden als koninklijk zakkenvuller (aan alles komt een end, zelfs aan de kat haar staart en die is zo lang) en zo zal het aflopen met zijn Koninklijke opdracht : in coda veninum .en het zou de eerste kat niet zijn die zonder staart door de rest van het leven moet!!
Komt het toch wel uit zeker, en dan nog precies in HLN, minder dan een week na de tète-à-tête met de voorzitster (en deze keer zonder maîtresse daarbij!) dat het niet mag uitkomen dat zij, de Sossen, nutteloze staatsrechterlijke werkzaamheden verrichten op zijn Siciliaans Er moet dus iemand onder het tafelkleed verscholen hebben gezeten, om alles af te luisteren. Noteer dat bij Johan men dat s avonds gerust mag doen, zonder risico. s Middags, ziet U, wordt er al eens gekotst.
Sicilië .Italië Di Rupo : één pot nat! En van Di Rupo al over De Wever naar Lanotte : elk aan maar liefst 34.671 per uur, zoals hieronder beschreven .
------------------------------
Commissie vangt 23.571 euro per uur om niks te doen
Op Sicilië heeft parlementsvoorzitter Francesco Cascio een dure commissie opgeheven die al jaren zonder resultaat sleutelt aan een nieuwe grondwet voor de Italiaanse autonome regio.
De nutteloze commissie heeft in 2010 in totaal maar zeven uur vergaderd, wat wel 165.000 euro heeft gekost. Dat is meer dan 23.571 euro per vergaderuur, schrijft de krant la Repubblica.
De voorzitter van de commissie kreeg, naast zijn gewone salaris als parlementariër, een opslag van 3.316 euro per maand voor gemiddeld 34 minuten vergaderen het afgelopen jaar.
Sinds juli kwam geen enkel commissielid opdagen bij zes van de tien pogingen om een vergadering te houden. De commissie kon trouwens rekenen op een technische ondersteuning van zeven man.
----------------------------
Pssst
Meisjes en jongens, het echte socialisme is zalig! In ieder geval voor de Linxe elite en de kaviaar-socialisten die hun volgelingen zo ver hebben gekregen, dat de Leiders in hun plaats mogen nadenken, want de simpelen van geest hebben gewoon daartoe niet de nodige schedelruimte.
Hoe ik, op de eerste dag van 2011 daartoe kom?
Deze morgen bij de koffie (knusjes in de warme maar enigszins krap bemeten keuken : buiten koud, mistig, donker om 09 uur in de morgen!) vergast geweest op een sprankelende BVN-vertoning, U weet wel, de zender met het Beste van Nederland en van Vlaanderen. BVN dus .We zagen enkele loonslaven van de Linxe TV-zenders in NL die, op kosten van de zender, van U en van ons allemaal dus, elkaar om beurt de pieren uit de neus aan het halen waren (interviewen noemden ze dat) op de parterrre van in een of andere gehuurde luxueuze villa ergens aan de Franse Rivièra, waar ze allemaal hetzij op logies, hetzij op bezoek waren. De dikke arrogantie in persoon (Rudy De Leeuw of zoiets) spande de kroon inzake mansdikke jovialiteit. Dat ritje met de open cabriolet zoevend over de zoete Franse wegen was effenaf naturel nagespeeld. Alleen de Gendarmettes van Saint Tropez ontbraken! De lol kon niet op, want, net als de BRT-jongens, zijn die van de VARA ook zo spitsvondig en à flot in al hun spontane maar ingeoefende replieken .Vuurwerk dus, maar, lijk alle vuurwerk, meestal op andermans kosten .
De terrasjes waren piekfijn, met rijk gedekte tafels, en de lucht was zienderogen bezwangerd met elegante causeriën op-zijn-Leeuwtjes. Bulderlach! Hik! Leuk, sèg! Dat mannenwereldje, kijk, dat was puur genieten, want hoe spijtig ook, andermans dames waren uit de boot gevallen, sedert zij in de relatie alleen nog maar de vrouw van geworden waren
De lucht was blauw, de zon scheen heerlijk, et pendant ce temps-là, la Méditerranée .
En zeggen, dat in België de Johan binnen drie etmalen moet beginnen spitsroeden lopen .
Wat moet het de Linxen spijten, dat hiervoor bij hen geen Patroonheilige meer voorhanden is! Zelfs de Heilige Lewie van Leuven schijnt machteloos te zijn! En het Heilig Paterke van Hasselt zit nu aan de wind om rijk te worden : t is ook van de voor Nix ..
Het Nieuws om 13 uur op de BRT, deze eerste dag van het Nieuwe Jaar was gewoon voorspelbaar : heel de wereld had nog geld, veel geld! om ongelukken te doen, om vuurwerk af te steken en om bubbels te staan drinken op straat met wildvreemden. Hetzelfde vuurwerk kon zelfs gewoon artillerievuur geweest zijn : de lichtflitsen in de nacht waren dezelfde. Natuurlijk, want dynamiet is en blijft dynamiet .Crisis? Toch niet vandaag! Ook een beetje terzijde aandacht gehoord voor vechtende Kopten in Egypte tegen Moslims, waarbij zelfs doden waren gevallen Allez : het ging om een beetje uit de hand gelopen vuurwerk .
Hebben ze daar op de Reyerslaan nog nooit gehoord van oorzaak en gevolg? Weten ze dan niet dat alle Kopten christenen zijn, maar meteen ook de laatst overgeblevenen van de oorspronkelijke Egyptenaren, die allen in de loop der eeuwen uitgemoord zijn? Dat dezen nog slechts 10 % van de bevolking uitmaken tussen 90 % Moslims? Zouden ze echt niet beseffen, dat een minderheid vervolgde Christenen weinig redenen kan hebben om boel te schoppen tegen hunlandgenoten-Moslims, die nu niet bepaald gekend zijn om hun verdraagzaamheid .Zou het bijvoorbeeld niet kunnen, dat de Moslims het landsgedeelte dat bewoond is door de Christenen, op een of andere manier willen inlijven? Hun rijkdommen overnemen door toe-eigening?
Een simpele en kosteloze raadpleging bij Wikipedia had de BRT al kunnen inlichten, dat de Arabisch sprekende volkeren gewoon alle niet-moslims in Egypte aanduidt met Kopten, dat de verbastering is van Egyptenaar in het Arabisch. Een soort scheldwoord dus, want deze mensen zijn de overlevenden van wat eens de pyramidenbouwers, de tot het christendom bekeerde onderdanen van de Egyptische Farao waren, voor de Islamitische invasies .waaraan blijkbaar nog altijd geen einde aan komt
De Dames en Heren Hoernalisten durven het misschien wel denken, maar zekerlijk niet duiden : de Christenen worden er gepest, vervolgd, en uitgemoord. Maar omwille van de vriendjes zullen we ze maar Kopten blijven noemen .
Aangezien we de IIIde Wereldoorlog aan het beleven zijn, alhoewel in zijn funny vorm, past voor dergelijke handelswijze maar één woord : collaboratie, landverraad, volksverraad. De BRT heult mee met de vijand en de BRT doet dat op onze kosten! Veel overtuigde Vlamingen kregen ooit voor veel minder de dood met de kogel!
Enne, O ja! Die dwaze griet lukraak maar toevallig goed uitgepikt uit de massa, die alleen maar aandacht had voor de arme 1,5 miljoen Palestijnen in Gaza, om hen een vredevol 2011 toe te wensen Hoelang zal het hen op de BRT nog lukken om te duiden in de leugenachtige richting?! Als Israël aan de grens met Egypte Gaza bestookt met precisie-bombardementen om de smokkeltunnels voor de aanvoer van wapens en dynamiet te elimineren uit de Arabische landen : dan wordt de vliegraid breed in beeld gebracht met woorden als messen maar de moordende tunnels in de bergen worden slechts in de marge en als een akkefietje afgedaan Het Joods optreden is eer niet in verhouding tot die paar molspijpen
Als de Palestijnse terreur-beweging Hamas moest stoppen met zijn laffe aanvallen op onschuldige burgers in Israël, dan zouden de 1,5 miljoen inwoners van Gaza inderdaad een vredig 2011 kunnen hebben .
Islam is niet de Godsdienst van de Wrede, maar de organisatie van de oorlog.
---------------------------
21 doden door bomaanslag op Koptische kerk in Egypte
zaterdag 1 januari 2011 10:06
Door een aanslag op een christelijke kerk in de Egyptische stad Alexandrië zijn minstens 21 mensen om het leven gekomen. Acht mensen raakten gewond. Dat hebben Egyptische autoriteiten zaterdag gemeld.
Terwijl veel kerkgangers samen oud en nieuw vierden, ontplofte een autobom bij de orthodox-Koptische kerk. Ook een nabijgelegen moskee raakte licht beschadigd.
Stenen Na de ontploffing reden ambulances af en aan om gewonden naar ziekenhuizen te brengen. 'Het lijkt wel een straat in Bagdad,' zei een ooggetuige.
Direct na de explosie gingen honderden christenen de straat op om te protesteren. Christenen en moslims wierpen stenen naar elkaar. Ook werden auto's in brand gestoken.
Al-Qa'ida Het is nog onduidelijk welke beweging achter de aanslag zit. Mogelijk is een groep die zichzelf Al-Qa'ida in Irak noemt verantwoordelijk. Die groepering heeft eerder koptische christenen in Egypte bedreigd.
De beweging zegt ook verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op een kerk twee maanden geleden in Bagdad, waarbij 44 kerkgangers, twee priesters en zeven beveiligers om het leven kwamen.
Na amper een paar uur het Nieuwe Jaar beleefd te hebben, zijn we van oordeel dat 2011 in niets zal verschillen van 2010, lijk 2010 in niets verschil heeft gemakt met 2009.
Het enig grote verschil zal zijn, dat er op de BRT nu regelmatig Islamologie zal gegeven worden. De eerste les zal dienen om de achterlijkheid van de vrouw te bewijzen ten opzichte van de Mohammedaanse man. Vervolgens zal aan bod komen, dat de getuigenis van een Moslim dubbel zoveel waard is als die van 2 niet-moslimmers en dat wij, kafirs, dus altijd iedere Moslim met respect en eerbied zullen moeten benaderen. Dat wij van hun meisjes en vrouwen moeten afblijven, maar zij niet van de onze .Onze onderdanigheid zullen we kunnen bewijzen door hen bijvoorbeeld nooit aan te kijken, maar altijd de ogen neer te slaan. In het archief van de BRT wordt gezocht naar oude zwart-witfilms uit de jaren 40, omdat daar originele beelden te zien zijn van de Dossin-kazerne in Mechelen, waar Uentermenschen verzameld werden door de bezetter, dienstig voor de Arbeitseinsatz. De gebruiken uit die authentieke tijd werden door betrokkenen nooit tegengesproken, zodat aan hun wetenschappelijke waarde niet kan getwijfeld worden ..
----------------------
O Ja, mijn titel hierboven : Kan men veilig leven tussen krokodillen? Daarmee wordt bedoeld dat iedereen dat voor zichzelf moet uitmaken. Dat kleine vogeltje, dat in de open muil de tanden poetst van het monster, heeft daar een ander gedacht over dan ondergetekende. Persoonlijk zou ik eerder verkiezen in een kuil met uitgehongerde wilde leeuwen terechte te komen. Eerstens omdat daar voor een Vlaams Nationalist oude bekenden moeten tussen zitten, en tweedes, omdat er overleveringen bestaan, in het OT maar ook in het NT, dat er met hen een gesprek mogelijk is. OT zie het verhaal van Daniël in de Leeuwenkuil, en NT de Christen-vervolging onder Keizer Nero. Theo Van Gogh kreeg geen gesprek, weet U nog?!
Hieronder volgt een der beste stukjes die ooit uit de pen van vriend Johan Sanctorum is gekomen. Als ons Vlaams middenveld het nu nog niet begrijpt, dan snap ik er niets meer van. Ha die Bart De Wever!
Om het met een Evangelische ommezwaai te benaderen : de eigenlijke Messias werd ook vooraf gegaan door Johannes de Doper, die van zichzelf verklaarde dat hij niet waardig was de schoenriem los te maken van Hem die na hem kwam .Zon vergelijking valt wel niet in de smaak van elke ongelovige, maar het belet niet dat ze duidelijk is.
Ja, inderdaad, over dat monumentum gesproken, waarover Bart het had, en dat zou voorbij zijn .
O! Beste mensen! Heb ik toch wel vergeten aan Sire en de overige Hofbewoners mijn gemeende wederwensen voor 2011 aan te bieden! Dat doe ik bij deze door Johan Sactorum uit mijn hoge hoed te toveren. Die zegt het beter dan ik. Lees gerust mee, hieronder.
En als U nu de ziekenwagens in de verte hoort uitrijden : dan zijn het hopelijk deze met de Broeders van Liefde, die het zootje komen opladen voor Bokrijk.
Ziezo. In de heldere vrieslucht komt een helder betoog goed van pas. Men hoeft geen Madame Blanche te zijn, die op de kermis de toekomst voorspelt. Wij van het Vlaams Belang weten beter! Daarom verwijl ik vandaag even in gedachten bij La Morel : volhouden, beste mevrouw : de mooiste dagen van Uw leven komen er aan! Die wilt U toch niet missen, hé .
30-12-2010 - Johan Sanctorum - Visionair België Bron Iskander
Het opiniestuk De Ultieme Pacificatie van Karim Van Overmeire neemt de Tsjechisch-Slowaakse scheiding, mits enkele elementen van voorbehoud, tot een paradigma voor een mogelijke Belgische boedelscheiding. Ik kan hem daar ver in volgen, al is het sociocultureel verhaal nogal verschillend. Er is bij mijn weten nooit een culturele overheersing van Tsjechen door Slowaken (numeriek in de minderheid) geweest, of omgekeerd. Wat het wel gemeen had met België (en dat is ook essentieel bevorderend voor de ontbindbaarheid), is zijn status van bufferstaat en kunstnatie, als product van de geostrategische logica der grootmachten. Tsjecho-Slowakije is ontstaan na de eerste wereldoorlog, bij het uiteenvallen van de Oostenrijks-Hongaarse Donau-monarchie, de verliezer van het conflict. Na de 2de wereldoorlog werd het land zonder meer een vazalstaat van de Sovjet-Unie. Zonder het uiteenvallen van deze grootmacht zou de Tsjechisch-Slowaakse scheiding overigens ondenkbaar zijn geweest.
In een breder kader kan men de fameuze val van de muur in 1989 beschouwen als een historisch referentiepunt, vergelijkbaar met de Franse Revolutie, exact 200 jaar daarvoor. Cultuurhistorisch gaat het om een politieke doorbraak van de postmoderniteit: de grote, gefabriceerde gehelen gaan teloor, ten voordele van kleine, organische entiteiten. De grote verhalen bleken maar demagogische verzinsels, de zogenaamde natiestaten centralistische machtsblokken met een (geforceerde) culturele en taalkundige cohesie als alibi. Frankrijk is het typevoorbeeld van zon centralistische cultuurnatie.
Het ontbindingsdenken, in de kunst vooral beleefd als een ironiserende ontluistering, wordt in de politiek een emanciperende kracht voor de kleine gehelen, de territoria en gemeenschappen die zich, al dan niet op historische gronden, afscheuren van de grote machtsblokken. Europa zal onvermijdelijk hertekend worden in de 21ste eeuw. In dat opzicht is de Catalaanse kwestie voor Vlaanderen eigenlijk nog relevanter dan Tsjechië/Slowakije, omdat de Europese natiestaten als de dood zijn voor een precedent. Spanje zal nooit goedschiks een Catalaanse afscheiding aanvaarden, het actuele Europa der natiestaten evenmin. Onvermijdelijk heeft dus elke autonomiebeweging een Europese draagwijdte. En er zal geween en tandengeknars zijn bij de verdedigers van de oude orde, dat staat vast.
Door het cordon rond het Vlaams Belang te versterken, veroordeelt de NVA zich tot een eindeloze paringdans met de traditionele partijen, die op een zeker moment niet zullen aarzelen om de wurggreep toe te passen. Dat is elementaire politieke logica, vreemd dat een intelligent man als Bart De Wever dat niet doorheeft. Dat brengt ons opnieuw tot de Belgische kwestie en de binnenlandse politieke logica. En hier loopt de analyse van Van Overmeire scheef. Zijn idee van de ultieme pacificatie steunt compleet op het persoonlijke evenwicht tussen PS-voorman Elio Di Rupo en NVA-voorzitter Bart De Wever, die een soort gentlemens agreement zouden uitwerken, eindigend in een propere boedelscheiding. Maar hoe zien de agendas van beide heren eruit? Voor Di Rupo (en zijn PS-luitenant Paul Magnette versprak zich in dat opzicht onlangs flagrant tijdens een TV-debat) zijn twee zaken primordiaal: 1) een duurzame hegemonie van de PS in Wallonië, en 2) het behoud van de Belgische constructie, voordelig voor Franstalig België en speciaal het PS-electoraat, nog minstens 2 decennia, want daarna zouden de transfers mogelijk in omgekeerde richting beginnen vloeien, naar het vergrijzende Vlaanderen.
Voor Bart De Wever en zijn partij anderzijds geldt er eigenlijk maar één absolute prioriteit, en dat is het behoud van het politieke marktaandeel in Vlaanderen. Het idee van onafhankelijkheid, weliswaar in de partijstatuten opgenomen, wordt gecorrumpeerd door een typische Belgische logica van de geleidelijkheid en het uitstel. Voor een deel is die houding beslist terug te brengen tot de existentiële twijfelzucht van Bart de Wever, én diens handhaving van de Lamme Goedzak-doctrine (De Vlamingen zijn geen revolutionairen), zoals ik in een eerdere column uiteenzette (zie: De man van duizend dromen). Maar bovendien is de NVA een hybride, om niet te zeggen een gespleten partij, met een zeer gematigde (zelfs Belgicistische) reformvleugel, en aan de andere kant een radicaal-autonomistische vleugel die bij de laatste verkiezingen het Vlaams Belang ontglipte.
Het is dus voor die partij constant pamperen in twee richtingen. In de ambitie om een brede centrumpartij te worden voor de Vlaamse middenklasse, moest dan ook nog eens het concept van V-formatie (voorheen Forza Flandria genoemd) gedumpt worden, en diende het Vlaams Belang, als ideologische bondgenoot, genegeerd. De oproep van voorzitter Bruno Valkeniers tot een strategische onafhankelijkheidsalliantie werd tamelijk hooghartig afgewimpeld, tot teleurstelling van heel wat Vlaams Bewegers.
De NVA is vanaf dan de gevangene van haar eigen succes geworden, en dat weet het Belgische politieke establishment zeer goed. En zo kon men het zelfs meemaken dat op een bepaald ogenblik bepaalde Waalse politici begonnen te dreigen met een splitsingsscenario, waarbij de De Wever op de rem ging staan. Dat waren overduidelijk proefballonnen die het vermoeden van Di Rupo en C° bevestigen: De Wever kan en mag niet kiezen, kan en mag niet vooruit of achteruit. In de verboden vrucht van de regeringsvorming bijten (met het onvermijdelijke compromis dat daarbij hoort) zal hem door de radicale fractie zwaar aangerekend worden. Maar naar de uitgang lopen en een vergelijk afwijzen zal dan weer de andere zijde ontstemmen, zeg maar de groep rond Siegfried Bracke (Ik wil het einde van België helemaal niet). Het is en blijft dus surplacen.
Maar ondertussen zit men in het paleis niet stil, en worden er post-NVA-scenarios uitgetekend. Essentieel is in deze de rol van de Vlaamse traditionele partijen, die op revanche uit zijn en speciaal de SPA. En hier komt uiteraard koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte in beeld. Door het cordon rond het Vlaams Belang te versterken, veroordeelt de NVA zich tot een eindeloze paringdans met de traditionele partijen, die op een zeker moment niet zullen aarzelen om de wurggreep toe te passen. Dat is elementaire politieke logica, vreemd dat een intelligent man als Bart De Wever dat niet doorheeft.
De stellingname van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen is in dat opzicht een donderslag bij heldere hemel, en houdt een niet mis te verstane boodschap in: het middenveld van de Vlaamse beweging eist een radicalisering en een Vlaamse frontvorming. Het Vlaams Belang wordt hier, om het met een typisch Belgisch woord te zeggen, incontournable. Sterker zelfs: de partij zou wel eens de verrassing van eventuele nieuwe verkiezingen kunnen worden, omdat men in dat geradicaliseerde middenveld een stok achter de deur zoekt, een zweeppartij die de geïmmobiliseerde Bart De Wever (of zijn opvolger) kan dwingen tot daden.
Ultieme pacificatie? Vergeet het. Vlaanderen zal een vuist moeten maken. De Vlaming heeft in juni j.l. voor verandering gestemd, drastische verandering, tegen het Belgische establishment. Het woord pacificator hoort thuis in de rij van de bemiddelaars, verkenners, ontmijners, en tutti quanti. Het is neo-Belgische new speak die een historische noodzakelijkheid tracht tegen te houden, of alleszins te vertragen.
De republikeinse idee, door de NVA stelselmatig onderbelicht of zelfs genegeerd, verbindt de autonomie-eis opnieuw met een maatschappelijk project. Voor minder mag men niet gaan, in een land waar de treinen zelden nog op tijd komen, justitie niets meer met elementaire rechtvaardigheid te maken heeft, en meningen alleen nog mogen geuit worden als ze geen enkele minderheid brusqueren.
De republiek is een werkwoord. Geen vrucht van de impasse.
--------------------------
Pssst
Dit stukje had het laatste moeten worden van de laatste dag van het voorbije jaar. Door omstandigheden (de onverwachte deurbel en een paar flessen Proseco in de handen van een paar vrienden in de vroege voor-avond) beslisten er anders over.
Dus werd het in plaats van het laatste stukje, het eerste van het Nieuwe Jaar .
Meteen dacht ik : ook goed! Een betere Nieuwjaarswens bestaat niet, om aan te bieden aan de vrienden! Laten wij het zeggen op rijm :
Nu kan de man niet anders dan de missie van Filips de Taaie overnemen en vervolledigen : de troon bestijgen en meteen de dynastie overnemen, samen met het huurcontract van het Kasteel van Laeken en alle andere heerlijkheden der Coburgers..
Misschien kan hij, liefst vandaag nog, iets doen om de kustgemeenten (De Panne, Koksyde, Nieuwpoort, enz en verder naar het binnenland toe, waar de mooiste plekjes zijn) te bestendigen met alle vreemde en nog vreemder tafelschuimers? Want, net als zijn Waalse vriendjes, vindt hij het nog maar normaal dat die plaatselijke achterlijke Menapiërs de ware meesters van het land voorzien van spijs, drank en nog wat opkikkertjes, in ruil voor hun her-stylering in de Franse cultuur?
Is dus nog uit te roepen tot Woord van het Jaar 2010 :
Tweedegeneratiewerklozen .Derdegeneratiewerklozen
----------------------------
Ook Franstalige kranten kiezen De Wever tot 'Belg van 2010'
Het moet vreemd aandoen voor een Vlaams-nationalist om verkozen te worden tot 'Belg van het jaar'. Zeker als de titel van de Franstalige kranten komt, al is dat misschien net ook een mentale opsteker na de lange en moeilijke onderhandelingen.
De kranten van Sud Presse kozen voor Bart De Wever, maar verrassend genoeg staat de N-VA-voorzitter ook bovenaan bij Le Soir, een krant die nochtans stevig in het verweer gaat tegen De Wever, de N-VA en de Vlaamse eisen in het algemeen. Toch vonden 22 juryleden, onder wie zes leidinggevenden, dat de alomtegenwoordigheid van De Wever de doorslag gaf.
Assisen "Niet alle Franstaligen beschouwen me als een negationist en plannen niet om me voor assisen te dagen", aldus De Wever aan Le Soir. Het was de eerste keer dat de politicus commentaar toestond aan de krant sinds maart.
Hoop & wanhoop De N-VA-voorzitter noemt 2010 het jaar van de hoop en de wanhoop. Het jaar van de hoop omdat zoveel Vlamingen op duidelijke manier gedurfd hebben te kiezen voor verandering. Het jaar van de wanhoop omdat, zoals altijd, de krachten van de inertie en het status quo die verandering proberen te verhinderen. (belga/edp
DE PANNE - De liberale schepen van Financiën in De Panne is de vele parasieten' uit Wallonië in zijn gemeente beu.
Serge Van Damme, notaris en schepen van Financiën in De Panne, ging maandag tijdens de gemeenteraad uitvoerig in op zijn begroting 2011. Het budget van het OCMW blijkt met 600.000 euro te stijgen tot 1,5 miljoen euro. Reden van die forse toename? De massale instroom van OCMW-toeristen. Vooral uit Henegouwen, de Borinage', zegt Van Damme Het zijn tweedegeneratiewerklozen zonder de minste verantwoordelijkheidszin of arbeidsethiek. Die mensen spreken ook alleen Frans, wat de verfransing in De Panne alleen maar erger maakt. Voor hen moeten wij geen solidariteit opbrengen.'
Van Damme wilde zijn woorden gisteren graag herhalen, en deed er nog een schepje bovenop: De ouders van die toeristen hebben nooit gewerkt. Zelf werken ze niet, ze zullen ook nooit werken. De parasieten van de democratie zijn het. Ze leven op de kap van het OCMW en komen alleen maar in de sociale hangmat liggen.'
---------------------------------
Pssst
Zeg me niet dat zoiets niet georchestreerd is! Er staat natuurlijk niets op papier, maar dat zo een hoop werklozen op hetzelfde moment op hetzelfde idee komen om te gaan parasiteren aan de Vlaamse Kust : een vuile truc van Cortebeeck van het ACW ????die misschien een percentje optrekt van ieder uitbetaald leefloon? Te lui om te komen werken in de Vlaanders, dat wel. Maar niet om te profiteren!
Is me dat even in herhaling vallen! Bovenstaand verhaal is al een paar dagen oud (sedert gisteren pas, zegt U? Ik dacht dat het al veel langer was!) maar ik krijg er niet genoeg van .Eindelijk een goede uppercut, die iedere Vlaming gemakkelijk zal begrijpen : de PS zendt zijn zonen uit .
De man, naar het schijnt een Blauw Fabriekshenoot van Jong Decroo kreeg zowat de gehele Francofone helft van het land op zijn kop : wat denkt die wel te mogen denken over werkloze sukkels, die hij behandelt als waren ze schooiers .
En daar wringt hem het schoentje : al is de man notaris, dat geeft hem nog niet het recht de waarheid te zeggen. Trouwens ; de gelden die hij beheert, dat zijn toch de gelden van de gemeenschap! En die gemeenschap behoort aan de Francofonen. Die hoeven niet te werken : het volstaat dat ze Frans spreken, en PS stemmen!
Die Schepen Van Damme van De Panne is een verkapte Blokker en die horen allemaal thuis in een cordon sanitaire, zonder recht van spreken.
Wacht eens! Het woord pacificatie van Karim Van Overmeire (hieronder) doet mij denken aan de Pacifiactie van Gent (1576) hier alleen maar bij gesleurd, om nog maar eens de Akte van Versaeckinghe ter sprake te kunnen brengen, die toen door deStaten Generaal der Nederlanden aan de regerende vorst, Philips II van Spanje, gericht was.
Daarin stond (korte inhoud) dat het volk verzaakte aan de Koning .
Nu is het eerder omgekeerd : de Koning zou liefst meer dan de helft van 6,5 miljoen van zijn onderdanen ingewisseld zien. Waarschijnlijk door brave ja-knikkers. Maar begot wie zal dan de poen verdienen om het Land in stand te houden?
Ha, ik weet het : de kleur-syndicaten en de Borains gaan dat doen, samen met de meer dan 20.000 nieuwe Belgen die ieder jaar toestromen.
Hoog tijd dat Le Tisserand zijn strijdleuze omdraait. Want zo lang hij blijft verkondigen dat evolutie beter is dan ®evolutie geraken we van de regen aan de dop ..
Het Tsjechisch-Slowaakse voorbeeld bewijst dat splitsen niet als de ultieme confrontatie moet gezien worden, maar integendeel tot de ultieme pacificatie leidt. Onafhankelijk parlementslid Karim Van Overmeire schuift de vreedzame splitsing van het Centraal-Europese land naar voren als alternatief pad voor De Wever en Di Rupo. De Wever en Di Rupo zijn niet als Klaus en Meciar. Nog niet.
De huidige politieke crisis vormt de logische pendant van het Belgische blokkeringsfederalisme. De Franstalige minderheid wordt beschermd door én pariteit én bijzondere meerderheden én alarmbelprocedures én belangenconflicten, die dan nog eens straffeloos op een oneigenlijke manier gebruikt kunnen worden. De normale werking van de democratie is door deze mechanismen zo uitgehold dat de Vlaamse meerderheid nog maar één instrument heeft om de door haar gewenste hervormingen door te drukken: het been stijf houden bij de vorming van een nieuwe federale regering.
Een overeenkomst over een nieuwe regering en een zesde staatshervorming blijven mogelijk. Maar dat akkoord zal afgedwongen zijn door onderhandelingsmoeheid, de prangende sociaaleconomische problemen en de asielcrisis. Er is toch geen mens die gelooft dat men de fundamenten zal leggen voor een nieuw Belgisch samenlevingsmodel dat voor twintig of dertig jaar politieke stabiliteit zal zorgen? Dit is de fundamentele zwakte van Plan A: nog eens een rondje institutionele bricolage lost ten gronde niets op. Een zeer grote meerderheid in Vlaanderen wil aan België immers een confederale invulling geven. Van zodra de zesde staatshervorming is gestemd, begint men te ijveren voor een zevende staatshervorming. Die moet dan afgedwongen worden naar aanleiding van de vorming van de eerstvolgende federale regering.
Dus toch maar Plan B? De ontbinding van de Belgische federatie is technisch mogelijk, alhoewel iedereen beseft dat de boedelscheiding lange en harde onderhandelingen vergt. De voordelen van de splitsing zullen bovendien maar zichtbaar worden na een moeilijke overgangsfase die verschillende jaren kan duren.
En toch is Plan B een aantrekkelijke optie. Het grote voordeel zit hem in het feit dat onderhandelingen over de splitsing maar één keer moeten gevoerd worden. Daarna wordt Wallonië een buurland, net zoals Nederland of Frankrijk. Ook met buurlanden kunnen en moeten afspraken gemaakt worden, maar dat gebeurt niet in een sfeer van regeringscrisissen en permanente chantage.
Er zijn in de recente Europese geschiedenis drie voorbeelden van tweeledige federaties die op een vreedzame, democratisch gelegitimeerde en internationaal aanvaarde manier ontbonden werden: Noorwegen-Zweden (1905), Tsjechië-Slowakije (1993) en Servië-Montenegro (2006). Het Tsjecho-Slowaakse voorbeeld wordt het vaakst aangehaald. Men moet zich hoeden voor al te simplistische vergelijkingen, waarbij de Vlamingen met de Tsjechen worden gelijkgesteld en de Walen dan de Slowaken zijn. Inzake identificatie met de federatie leunen de Vlamingen dichter bij de Slowaken aan, en zijn de Franstaligen net als de Tsjechen het staatsdragend volk. Er was ook geen Brussels probleem en de positie van de N-VA als leidende politieke formatie in Vlaanderen is nog niet geconsolideerd, wat met de partijen van Klaus in Tsjechië en Meciar in Slowakije wel al het geval was.
Anderzijds behoorde Tsjecho-Slowakije in 1992 niet tot de Europese Unie en tot de eurozone. De Tsjechen en Slowaken dienden een groot aantal problemen op te lossen die zich niet tussen Vlaanderen en Wallonië zullen stellen. Over het vrij verkeer van personen, goederen en diensten, het probleem van de grenscontroles en een muntunie moeten geen afspraken gemaakt worden of ligt het kader van de afspraken in elk geval vast. Op dit vlak zou een splitsing tussen Vlaanderen en Wallonië dus gemakkelijker kunnen verlopen.
Voor het overige zijn er zeer veel parallellen. Ook in het Centraal-Europese land verborgen discussies over onderwerpen met een hoog symbolisch gehalte (bijvoorbeeld over de schrijfwijze van de naam van het land: Tsjecho-Slowakije of Tsjechoslowakije) een fundamenteel verschil in visie over de staatsstructuren. Er kon, om de terminologie van Vaclav Klaus te gebruiken, geen werkzame federatie meer gevormd worden. Jiri Pehe, voormalig politiek adviseur van Vaclav Havel, wees erop dat de splitsing van Tsjecho-Slowakije niet onafwendbaar was, maar dat de politieke en economische kost om het land bijeen te houden extreem hoog zou geweest zijn. Is de Belgische situatie zo verschillend?
En wat met het argument dat de meerderheid van de bevolking voorstander is van het behoud van de federatie? Men zou er zich kunnen vanaf maken met de opmerking dat in dit land de wens van de meerderheid van de bevolking zelden een factor in de politieke besluitvorming is. Sterker is de vaststelling dat de vele voorstanders van het behoud van België wel een heel verschillende lading onder hun tricolore vlag verbergen. Het copernicaanse België van Kris Peeters is niet het België van Olivier Maingain of van Joëlle Milquet. Dat fenomeen stelde zich ook in Tsjecho-Slowakije, waar de meerderheid van de bevolking zich in alle peilingen ook tegen de splitsing uitsprak. Maar de Slowaakse sociologe Sona Szomolanyi wees erop dat eenderde van de Slowaken die voorstander waren van het behoud van de federatie, tegelijk meenden dat Slowaakse wetgeving voorrang moest krijgen op federale wetgeving. Dat zou van de federatie een lege doos maken. Een kwart van de voorstanders van Slowaakse onafhankelijkheid, wilden geen eigen Slowaaks leger. Twintig procent van de voorstanders van het behoud van de federatie zagen een afzonderlijk Slowaaks leger wel zitten. Cognitieve inconsistentie, noemt men dit op een beleefde manier.
Elio Di Rupo en Bart De Wever stellen dat de ontbinding van de Belgische federatie niet aan de orde is. Maar de omstandigheden kunnen snel veranderen. Een jaar voor de splitsing van Tsjecho-Slowakije kantte Vladimir Meciar zich nog uitdrukkelijk tegen het Slowaakse separatisme. Hij pleitte voor gelijkwaardigheid van Tsjechië en Slowakije binnen de federatie. Een half jaar later had hij het over Slowaakse soevereiniteit, waarbij hij op de vlakte bleef over de concrete invulling van dit begrip. Nog eens een half jaar later was hij premier van een onafhankelijk Slowakije.
Het Tsjecho-Slowaakse voorbeeld leert niet alleen dat een bestaande federatie op een vreedzame, democratisch gelegitimeerde en internationaal aanvaarde manier kan worden ontbonden. Even belangrijk is dat de verhouding tussen beide nieuwe landen na de scheiding altijd uitstekend is geweest. Good fences make good neighbours. Tsjechië bleef de eerste handelspartner van Slowakije. Slowakije bleef de belangrijkste toeristische bestemming voor de Tsjechen. Tsjechische en Slowaakse vredestroepen op de Balkan stonden onder gemeenschappelijk commando. Nieuw verkozen presidenten en nieuwe ministers van Buitenlandse Zaken doen bij hun eerste buitenlandse reis steevast hun buurrepubliek aan.
Het Tsjechisch-Slowaakse voorbeeld bewijst dat splitsen niet als de ultieme confrontatie moet gezien worden, maar integendeel tot de ultieme pacificatie leidt. Een tijdperk van onderlinge spanningen en politieke instabiliteit werd afgesloten. De Tsjechische en Slowaakse politici konden zich om het met de woorden van Caroline Gennez te zeggen eindelijk bezig houden met de problemen waar de mensen wel van wakker liggen
In Parijs bidden ze op straat, allez, als dat bidden is, ik noem dat ongeremd, moedwillig, met kwaad opzet en straffeloos het verkeer belemmeren en de mensen moedwillig embeteren. Dat is uitdagen op ons eigen terrein! Als het al geen wekelijks wederkerende oorlogsverklaring is! Immers : als die heren willen bidden, waarom zijn ze dan niet in hun eigen land gebleven?! Daar zijn geberdshuizen genoeg in voorraad, voor zover ze niet door mede-Wredelievende godsdienstigen worden opgeblazen
De politie?! Die is in geen velden en wegen te bekennen : de dienst wordt waargenomen door jeugdige getaande woestijn-bewoners van de eigen security, die geen kat doorlaten .
Voorafbeelding van de komende algemene Moslim-overheersing? Eerst een straat, dan de wijk, dan de hele stad, en uiteindelijk het hele land?
Ik stel mij voor, dat hetzelfde zich zou voordoen in Caïro, in Ryad, in Casablanca : biddende Christenen die hele straten bezetten!
Ondanks het door personen zoals Thilo Sarrazin in Europa aangezette islamdebat verandert er niets. Alles gaat net zoals voorheen alleen nóg absurder en nóg sneller. In Griekenland bijvoorbeeld worden met miljardenhulp uit Brussel (dus van ons belastinggeld) nu eerst eens twee moskeeën gebouwd.
Terwijl er in de kassen van veel bankroete Europese landen een gapende leegte heerst, is er voor de hulp bij de uitbreiding van de islam in Europa blijkbaar overal genoeg geld voorhanden. Een van de eerste maatregelen na het overmaken van miljardenhulp uit Brussel aan de Griekse regering in 2010 was de aankondiging in Athene om voor 15 miljoen euro een grote moskee te bouwen. Een eerste (provisorische) zal al midden 2011 ten westen van Athene in Elaionas op het terrein van een voormalig marinesteunpunt klaar zijn. De tweede (een megaproject) uiterlijk in 2012. U hebt het goed gelezen: de bankroete Griekse regering heeft met het, ook door Nederlandse belastingbetalers gefinancierde, hulppakket als een van de eerste maatregelen opdracht gegeven tot de bouw van moskeeën. Het Griekse dagblad »Ta Nea« berichtte met onbegrip over het besluit van Athene: Pakistaanse en Saoedische kranten waren echter enthousiast alleen de Nederlandse belastingbetalers hebben tot nu toe niets gehoord over wat er met een deel van het door hen ter beschikking gestelde geld gebeurt. Eerder hadden de mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa samen met de Europese Commissie er hun bezorgdheid over geuit, dat meerdere tienduizend illegaal in het stedelijke gebied van Athene verblijvende immigranten uit islamitische landen (overwegend Irakezen, Egyptenaren, Pakistani en Afghanen) nog altijd geen eigen moskee in Athene bezitten. De regering in Athene moest zich er onder druk vanuit Brussel toe verplichten om de moslims een 1,7 hectare groot terrein voor de moskeebouw ter beschikking te stellen, de planning- en bouwkosten op zich te nemen en ook het toekomstige onderhoud van de moskee evenals het salaris van de imam te betalen. Overal in Griekenland neemt nu het protest tegen deze gulheid toe, want tegelijkertijd dwingen de EU en het IMF de Griekse regering tot strenge bezuinigingsmaatregelen. Veel Grieken begrijpen niet waarom hun salarissen gekort en tegelijkertijd met publieke gelden moskeeën gebouwd worden. De Atheense pensioengerechtigde Maria Kontou wordt in de Engelstalige krant »Athens Plus« geciteerd met de woorden: »Wat moet dat allemaal? Hebben wij Grieken ooit ergens in het buitenland financiële steun gekregen om daar Grieks-orthodoxe kerken te kunnen bouwen?« Op 10 december 2010 verklaarde de Griekse minister-president George Papandreou in het parlement, dat hij de moskeebouw tegen alle verzet in zou doordrukken.
Niet alleen in Europa, maar overal in Europa verandert de islam nu razendsnel ons waardesysteem.
----------------------
Pssst
De sky line van de Acropolis : die reliek uit de Oudheid zal voortaan geflankeerd staann door twee moskeeën, symbool voor de overwinning van de Godsdienst van de Wrede op de klassieke beschaving. Laten we vooral niet vergeten, dat er plannen bestaan om ook de Sint Pieter in Rome vroeg of laat om te switchen
Maar eerst een woordje goed over het AFF lijk of dat er daar heden ten dage geschreven wordt over la Morel .Die is onderweg (nu ze onschadelijk is) om een heilige te worden! Sactam Mariam Rosam : Ora pro nobis .
Ook voor deze Latijnse spreuk : beati pauperes spiritu uit de titel hierboven,
heb ik een West Vlaams equivalent in mijn hoofd, korter en krachtiger, maar, spijtig genoeg, minder geciviliseerd voor deze laatste dag van het jaar. We zijn hier niet in Holland, hé!
Omdat U mij niet gelooft, zal ik ze hier toch maar neerschrijven : Dommekloten zinelig.Om de ruwe klank te milderen, (vlug aan te vullen met de rest in het ABN) want ze bezitten het Rijk der Hemelen. Waarbij het weeral opvalt, dat die van het AFF die finale wending moedwillig achterwege hebben gelaten .
Wij blijven, zoals U ziet, onder impuls van de Opper Niveaan, onszelf dapper toeleggen op het hanteren van (korte) Latijnse spreuken. Vooral omdat wij die uit onszelf niet kennen, en omdat wij noodgedwongen inzien dat ons West Vlaams alhoewel beter, sedert Julius Cesar onze voorvaderen in de pan hakte, het toch niet kan halen op deze geïmporteerde condensatie-taal.Maar : toegegeven : het staat chicque, en met de chique koopt men de boter .
De titel hierboven, moeten we toegeven, is inderdaad ontleend aan het AFF en deze keer hou ik het kort : ze wezen bedankt, want die luydekens zijn de laatste tijd zeer vriendelijk voor de doodzieke Marie Rose Morel : ze bazuinen zelfs uit dat ze 3de is geworden bij HLN in weer een of ander populariteits-test in 2010. In 2008 stond ze nog op de 93ste plaats .El Cid zou maar 35ste geweest zijn .
Eigenlijk belichten ze op hun specifieke manier hun vooruitzichten op de toekomst van het Vlaams Belang .Het is hen gegund. Eerst zij, en dan weer wij ..
Terzake Bonnue & Clyde. Over de ontluikende idylle tussen Caroientje en Johan (zie hieronder) wordt geen woord gerept. Begrijpelijk, want Johan zit tot over zijn oren in Het Verdriet van België aangaande zijn zieke moeder .Vandaar dat men de adem inhoudt bij het AFF.
----------------------------
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte legt maandag zijn compromisnota voor. Er ontstond even controverse toen de zieke man op restaurant gespot werd met sp.a-voorzitter Caroline Gennez.
Donderdagavond vonden gesprekken plaats met de voorzitters van Groen! en Ecolo. Ook Wouter Beke passeerde bij Vande Lanotte. Het gesprek met de CD&V-voorzitter stond woensdagavond al op de agenda, maar werd uitgesteld omdat de bemiddelaar ziek was.
Restaurant
Er ontstond even ophef toen Vtm meldde dat Vande Lanotte woensdagavond met Caroline Gennez in een restaurant in Oostende gesignaliseerd was. De Oostendenaar ontkent dat hij de afspraak met Wouter Beke had afgezegd om met de partijvoorzitter te dineren.
"Ik voelde me woensdagmiddag onpasselijk en ben naar huis gereden. Ik heb meteen aan Wouter Beke gemeld dat onze afspraak om 18 uur niet kon doorgaan. Na enkele uurtjes slapen was ik weer beter. Ik heb wat aan mijn nota gewerkt en ben mijn zieke moeder gaan bezoeken. Intussen kreeg ik een telefoontje van Caroline. Ze zat in een bistro in Oostende. Ik ben bij aangeschoven en heb iets lichts gegeten. Is dat erg? Wie 's namiddags kotst, mag 's avonds toch iets eten, niet?" vertelt hij in een krant van Corelio.
---------------------
Pssst
Dat gevleugeld Oostends woord van op t Vis Traptje zal ten eeuwigen dage (althans die paar weken dat België nog bestaat) geBuchstabiert blijven : Wie s middags kotst, mag s avonds toch iets eten Zodra er een Frans vertaling voorzien is, wordt dit de nieuwe wapenspreuk van Den Baard.
Over een Historisch Kantelmoment gesproken Dat is iets in slow motion, een beweging waaraan in het regenwoud het dier de luiaard zijn naam heeft gegeven.
We komen er wel. Ooit. Nix nruskeren anders storen wij de buren .
Goed een half jaar onderhandelen en nog altijd geen nieuwe regering. Geen probleem, in Irak duurde het nog langer voordat de Irakezen eindelijk hun nieuwe regering kregen! Geduld dus. Het feitelijke overlijden van België Zo simpel is het natuurlijk niet. Tweehonderd dagen en het resultaat is zo goed als niets. Men moet nog beginnen met het palaver over mekaars boodschappenlijstje. Intussen blijven de kranten het bericht van het feitelijke Belgische overlijden maar herhalen. Elke dag met andere woorden en vanuit een andere gezichtshoek maar de grond van de journalistieke mededeling blijft dezelfde: het Belgische overlegsysteem is eens en voorgoed vastgelopen. In een zeldzaam moment van historische helderziendheid, trok Yves Leterme in een vorig leven een zelfde conclusie uit zijn mislukken:We zijn toen gebotst op de grenzen van het federale overlegmodel. Dat betekent dat de gemeenschappen en de gewesten volwaardig mee de leiding moeten nemen. (1) De voorbije zes maanden kregen we precies hetzelfde scenario voorgeschoteld als na de vorige keer: er is in de Brusselse Wetstraat nog nooit zoveel geïnformeerd, geconsulteerd en zelfs geclarifieerd. Met als enig resultaat: de boodschap dat men er na de eindejaarsdrukte toch eens moet aan beginnen. Dat het met hun wereldberoemde arrangeurkunde ooit verkeerd zou gaan, kon iedereen verwachten. In het begin van de vorige eeuw werd dat vastlopen trouwens al aangekondigd door de Waalse socialist Jules Destrée. In een brief aan zijn toenmalig koninklijk staatshoofd liet hij weten dat er in dit land geen Belgen leefden, alleen maar Vlamingen en Walen, dat gewoon verder samenleven van die niet Belgische Vlamingen en Walen niet langer mogelijk was. Een echtscheiding leek hem toen al vanzelfsprekend. (2) Deze boude taal belette de man niet om later Belgisch minister te worden. Misschien nog eens Leterme in herinnering brengen die net niet een eeuw later met andere woorden precies dezelfde vaststelling deed. Zoals Destrée werd ook hij Belgisch minister. Intussen zijn we honderd jaar verder. Het zo vaak vermaledijde Belgische systeem overleefde politieke tornados en bedwong economische en sociale tsunamis. De Belgische vindingrijkheid in het vinden van Belgische oplossingen leek tot voor kort zo goed als grenzeloos. Dat voor die oplossingen à la Belge vaak stevige prijskaartjes betaald werden, vond men vanzelfsprekend. Als het eindresultaat maar dusdanig was dat alle bij de zaak betrokken partijen konden zeggen dat zij gewonnen hadden. Een kleine greep uit die overvolle mand met Belgische arrangementen. Goed dertig jaar lang maakten we begin de vorige eeuw binnen en buiten het parlement ruzie over de vernederlandsing van de Gentse universiteit. August Vermeylen die binnen de muren van het parlement tegen die vernederlandsing stemde, voelde zich meer dan vereerd toen hij als eerste rector van die Vlaamse universiteit op de foto mocht staan van het nieuwe professorencorps. Nog eens veertig jaar later was Leuven het toneel van het dagelijks gevecht om de vernederlandsing van de Leuvense Alma Mater. De Leuvense Franstaligen kregen in ruil een gloednieuwe universiteit. Het prijskaartje was voor de Belgische belastingbetaler. Over Voeren hadden weinig Belgen ooit horen spreken tot ene José Happart er zich mee bemoeide. Met als resultaat: krijgshaftige Vlaamse wandelingen langsheen die Voerense landwegen die daarmee het wereldnieuws haalden. Belgische excellenties braken hun politieke nek over het Voerense egeltje. Tot de Parti Socialiste zo vriendelijk was om kwelduivel Happart uit Voeren weg te kopen, hij werd als burgemeester van een wettelijk Vlaamse gemeente Waals minister en parlementsvoorzitter. Voeren was geen nieuws meer. Niet alleen taalkwesties bezorgden de Brusselse Wetstraat extra kopzorgen. Men moest daar ook een uitweg vinden voor de koningskwestie. Een ruzie die volle vijf jaar aansleepte en zelfs mensenlevens heeft gekost. Tot men de mensen aan het woord liet. De Vlaamse mensen wilden Leopold III terug, hun Waalse buren dreigden er mee om het land in vuur en vlam te zetten. De Belgische oplossing: Vlaanderen kreeg Leopold III terug op eigen Belgische bodem te zien, maar Wallonië kon er genoegen mee nemen dat diezelfde Leopold III als koning wilde opstappen. Pas was de heisa rond Leopold III gaan liggen of het aan de macht komen van een paarse regering zorgde voor een bijzonder bitsige schoolstrijd. Vier jaar straatgeweld, er kwamen zelfs oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid aan te pas men vroeg de katholieke mensen hun spaargeld van de rekeningen te halen tot de heren politici een discrete afspraak maakten ten huizen van Gaston Eyskens in Leuven en daar het historische schoolpact bedisselden, een historisch ideologisch vredesverdrag maar dan wel onbetaalbaar duur. Diezelfde Eyskens kreeg het later wel erg moeilijk toen hij zijn Eenheidswet door het parlement wilde loodsen. Een meer dan ingrijpend besparingspakket waar vooral het socialistisch Waalse zuiden van het land niet van wou weten. De wet werd uiteindelijk goedgekeurd, de regeringsleider werd wel vervangen door zijn partijgenoot Théo Lefèvre die volle vier jaar zou regeren samen met diezelfde Waalse socialisten. Hand in hand zorgden ze voor de uitvoering van de wet die zoveel onrust veroorzaakt had. Diezelfde Lefèvre slaagde er later in zijn Vlaamse partijgenoten naar het Brusselse Hertoginnedal te lokken en daar de wereldberoemde Vlaamse faciliteitengemeenten rond Brussel te doen slikken. Dezelfde Vlaamse gemeenten die ze binnen de parlementaire muren niet wilden afgeven. Geven en nemen, een beetje duwen en desnoods ook wat trekken. En dan koopjes sluiten maar de rekening doorschuiven naar hen die nadien kwamen. Het Belgisch systeem van weleer in twee zinnen samengevat. Dat was het België dat vandaag niet meer is, het België dat naar het woord van Leterme op zijn grenzen is gestoten. Ook in dat België van weleer werden regeringen in elkaar geknutseld door politici uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Rond de onderhandelingstafel werkten ze mee aan een oplossing die uiteraard dienstig was voor hun gewest, maar binnen het Belgische kader. Ze stapten uiteindelijk samen in een Belgische regering. Die tijd is definitief voorbij. Voor zover die er ooit waren, zijn er vandaag geen Belgische politieke partijen meer. En dus ook geen Belgische politici meer. Een federale kieskring zou dat kunnen verhelpen. Zo zeggen sommigen. Zij vergeten dat we vandaag alleen nog maar Vlaamse partijen zien met Vlaamse politici die zien dat de Vlaamse kiezer niet zinnens is om op zijn vorige Vlaamse keuze terug te komen. Volgens de beroepspeilers komt er straks een regering met slechts 1 Vlaamse en 1 Waalse partij met elk nog een klein broertje of zusje dat mag meedoen. Om de boodschappen te doen. Zoals er in het Vlaamse Vlaanderen politici zijn die Vlaamse politici willen zijn, is er ook in het Waalse zuiden vandaag een politieke klasse voor wie het Waal zijn geen terughoudendheid meer kost. Dat is het niet meer terug te schroeven resultaat van decennia staatshervormingen. Die zorgden er overigens voor dat nog een derde soort Belgen het levenslicht zag, de Brusselaar met zijn of haar Brussel/Bruxelles. Die nieuwe Walen, Vlamingen en Brusselaars voelen zich best thuis in hun eigen keizerrijkje, waarvoor het aloude België liefst zoveel mogelijk de rekeningen mag betalen, maar zich voor het overige zich niet al te veel mee moet bemoeien. We zitten rond de versleten Belgische tafel met drie soorten politici die van drie soorten kiezers elk hun huiswerk kregen. Drie soorten kiezers die elkaar niet meer (willen) kennen. Drie soorten kiezers met ieder hun eigen kerktoren. Intussen is de aloude Belgische politieke ruilhandel traditie definitief doodgebloed. Leuven Vlaams in ruil voor Louvain la Neuve, kan nooit meer. Er valt gewoon niets meer te ruilen. Al jaren herhalen onze Franstalige buren dat zij geen vragende partij meer zijn, het België van vandaag mag wat hen betreft blijven zoals het vandaag is. Hun Vlaamse noorderburen willen het anders en moeten dus op zoek naar centen om koopjes te kunnen voorstellen, geld dat er niet meer is. Leterme had het ooit over een Historisch Kantelmoment (met hoofdletters!). Dat is intussen lang geleden. Politiek Brussel doet er goed aan te willen aanvaarden dat hun kiezers met die idee intussen leerden leven, dat zij zich in hun Vlaanderen, hun Brussel en hun Wallonië best thuis voelen.
(1)Marc Platel, België op zijn kop, 2008, DF. Leuven (2)Jules Destrée, Lettre au Roi sur la Séparation de la Wallonie et de la Flandre, 1912, Brussel.
PVV stelt vragen over EU-geld voor moskeeën Athene
woensdag 29 december 2010 10:00
Griekenland heeft geld uit het EU-noodfonds beschikbaar gesteld om twee moskeeën in Athene te bouwen. Het land wordt overspoeld met illegale immigranten uit islamitsiche landen. De PVV wil 'dat er geen cent Nederlands belastinggeld aan dit zotte project wordt besteed'.
Moslims in Athene vieren op een plein het suikerfeest, want er is geen moskee
Griekenland mag geen precedent worden, want ook zonder bedelende eurolanden krijgen we het nog moeilijk genoeg
Het Atheense stadsbestuur bouwt voor enkele miljoenen twee grote moskeeën, van het Europese hulpgeld, schrijft de Duitse nieuwswebsite Kopp. Volgens het blad heeft eurocommissaris Viviane Reding voor mensenrechten er bij Griekenland op aangedrongen een moskee te bouwen, omdat er in de stad geen moskee is, en wel veel moslims.
De PVV-Kamerleden Louis Bontes, Joram van Klaveren en Geert Wilders hebben staatssecretaris Ben Knapen (CDA) van Europese Zaken om opheldering gevraagd.
Noodfonds Griekenland heeft een lening van 110 miljard euro toegezegd gekregen uit het noodfonds dat de landen van de Europese Unie samen met het IMF bijeen hebben gebracht. Het land heeft tot nu toe bijna 11 miljard euro uit het fonds geleend.
Naast grote financiële problemen heeft Griekenland last van grote groepen illegale immigranten, die vanuit Turkije over de grens komen. Het land waar een illegaal binnenkomt is verantwoordelijk voor de afhandeling van de asielaanvraag, maar Griekenland kan de toestroom niet aan en de immigranten ook niet fatsoenlijk huisvesten.
De andere Europese landen hebben besloten immigranten die via Griekenland de EU binnen zijn gekomen, tijdelijk niet naar Griekenland terug te sturen.
t Pallieterke geeft hem vandaag de titel van hoogtewerker en dat is wel de beste vinding op de markt der vindingen voor een Minister-President-op-afstand-maar-in-functie. Een personaliteit die daarenboven op hetzelfde moment als een glorieuze bergbeklimming, op de rand van de afgrond balanceert met een een Begroting-in-Evenwicht. Baas Ganzendonck had het niet beter gekund!
Al heb ik afgezworen nog ooit dM te raadplegen als bron van informatie, heb ik me gisteren laten verleiden door de titel van Bart Eeckhout boven zijn waarderende commentaar op Kris Peeters : ACONCAGUA. Raar maar waar, dM blijft het deze keer proper houden, want van de aap die naarmate hij hoger klimt, hij meer zijn bloot Gatz laat zien, lijk in de Koepelzaal van het Vlaams parlement zo fijnzinnig werd opgemerkt, rept Bart niet. Natuurlijk niet, want tot nader order zijn de Sossen en Kris Peeters als zoveel handen op één welgedane buik.
Komt daarbij, dat de Tjeven nu meer dan ooit met fluwelen handschoenen dienen aangepakt te worden, in verband met de federale mogelijkheden die Johan uit het vuur aan het slepen is De carrière van Genez als vice-premier dient immers met alle middelen te worden beschermd .
Als de Niveanan er eenmaal uit liggen, is meteen de Belgische status quo verzekerd.
Aconcagua
29/12/10, 06u49
Laten we in deze donkere dagen na Kerst mild blijven voor Kris Peeters. Het was tenslotte voor een goed doel en niet voor zijn plezier dat de minister-president de Aconcagua trachtte te beklimmen. De arme man werd er op de koop toe geveld door hoogteziekte, zoals overigens voorspeld was. En ach, dat hij alles in het werk stelde om tegelijkertijd zijn eigen stem op de radio te krijgen om toch maar zelf de cheque van de regering voor een ander goed doel te kunnen uitdelen, is niet erg fair maar nu ook weer geen halszaak.
Tot daar onze mildheid. Want goed doel of niet, in de laatste weken voor het kerstreces hoort een regeringsleider zijn plaats te kennen, en dat is in het parlement. Daar wordt dan traditioneel de begroting voor het komende jaar besproken, niet het spannendste maar wel het belangrijkste debat van het jaar.
De afwezigheid van Kris Peeters was dan ook ongehoord. De vergelijking met een mediageile primaat was niet de meest fijnzinnige uit de parlementaire geschiedenis, maar de oppositie had alle recht om zich te verzetten tegen die vernederende en ongewettigde afwezigheid.
Kris Peeters moet tijdens deze vakantie maar eens voor de spiegel gaan staan. Veel dichter bij minachting voor het parlement kom je immers niet dan door een plaatsvervanger naar het begrotingsdebat te sturen. Zou het kunnen dat de minister-president het Vlaamse beleidsniveau niet altijd even spannend meer vindt? Dat hij te vaak ondervonden heeft dat hij in het Vlaams Parlement toch geen gelijke vindt en er zich dus alles kan permitteren? Dat N-VA en sp.a het vooral elkaar lastig maken zodat hij zich ook in zijn kabinet kan beperken tot verdelen en heersen?
Het lijkt er alleszins op dat de minister-president meer van hoogmoed dan van hoogteziekte te lijden heeft. Het voorbije regeringsjaar was het dan ook allerminst "perfect met Kris". Aan warmte had deze regering, die cultuur en jeugd verwaarloost, toch al geen overschot. Maar er schort ook wat aan haar economische prioriteiten. Niet haar besparingsijver moet deze regering ten kwade geduid worden, wel het gebrek aan visie achter haar verraderlijke kaasschaaf.
We wensen de minister-president maar vooral zijn regering beterschap in het nieuwe jaar. Het is nodig.
Tom Lanoye: "Ik geloof niet in republiek Vlaanderen"
Ik hoop en ik denk dat de Vlaamse nationalisten zullen bewijzen dat de republiek Vlaanderen naadloos zal lijken op België." Dat heeft auteur Tom Lanoye vandaag gezegd in een uitgebreid interview in het NOS Radio 1-journaal. "Vlaanderen is vadsig en overmoedig, zoals de bevrijde slaaf die een potje geld heeft bijeengespaard", klonk het nog.
Lanoye noemde het Vlaams nationalisme, uitgedragen door de N-VA van Bart De Wever, het kernprobleem van het immobilisme. "Het is democratisch nationalisme, maar N-VA is ook een nationalistische zweeppartij die intern aarzelt of ze de macht wil bekleden. In tussentijd wil ze bewijzen dat de Belgische structuur niet meer werkt."
"Splijtzwam" Volgens de auteur is de Belgische scheiding al georganiseerd in opeenvolgende staatshervormingen. "Het is een soort splijtzwam die de gemeenschappen uit elkaar drijft. Dat geeft hoe langer hoe meer voedsel aan de nationalisten om de Belgische structuur af te schaffen."
Lanoye noemde tegenover de NOS België "de verklikkerlamp van Europa". "Als België er werkelijk niet meer in slaagt te functioneren en als men inderdaad zegt: 'Het is onmogelijk om samen te werken met verschillende culturen, talen, uitgangspunten en politieke grondstromen', wat zegt dat dan over het Europese project?" (belga/svm
----------------------
Pssst
Het Mars-mannekeJeanetteke Lanoye (of is het Lullemans Brusselmans, ik kan die twee nooit uit elkaar houden) heeft er inderdaad nog altijd niets van begrepen .Hoe kan het anders : een hond heeft nog nooit katten voortgebracht .
Deze zegswijze haal ik uit het arsenaal beledigingen die de Linxe Kerk in Frankrijk ten toon spreidt als zij het over Marine Le Pen hebben, U weet, de dochter van Voorlopig valt dat nog mee, maar het zal straks rond de eerstvolgende verkiezingen wel erger worden .Stel U voor dat de naam Le Pen van het Front National op dat ogenblik echt geen postscriptum in de Franse Geschiedenis meer zal zijn En dat Frau Merkel dan op het podium naast Madame Le Pen moet staan .
Curieus: wat er in Duitsland over Frau Merkel aan lieftalligheden verschijnt, nu die de integratie afgeschreven heeft als totaal mislukt : daar lezen we niet veel over .
Neem me dus niet kwalijk in het voordeel van Jeannet Lanoye af te dalen tot het lagere niveau dat bij Linx, zelfs in Frankrijk, de huistaal is. Een gekregen belediging kijkt men inderdaad niet in de bek .
Komaan, Tommeke, gebruik toch dat beetje verstand van U! U moet het al stellen zonder noemenswaardig talent, maak het dus niet erger dan het al is. Taalvaardigheid kan men zelfs bijbrengen bij een aap of een papegaai! Als U als homofiel na de Wende nog aan de kost wilt komen als letterzetter (U gebruikt dan het woord schrijver niet meer, durf ik hopen!), dan zult U toch een minimum aan inspanning moeten doen. Ik durf niet zeggen U zult de handen uit de mouwen moeten steken, want dan gaan Uw gedachten direct weeral naar uitdoen, en de rest die daarmee verband houdt.
Ik weet het : het zal U, de homo-vriend, als Gevierd Auteur, misschien moeilijk vallen op een eerlijke manier Uw brood te verdienen, maar dan, in afwachting dat U opgenomen wordt, staat het U altijd vrij om uit te wijken naar Zuid Afrika. Om er als blanke te genieten van de omgekeerde apartheid. Veel succes daarmee!
Het zal U misschien verwonderen, maar ik hoor bij de kudde landgenoten waar U nog nooit ook maar één frank aan hebt verdiend en die daarvoor durven uitkomen.
Eén ogenblik heb ik integendeel getwijfeld om U al-dan-niet te signaleren bij de psychiatrische afdeling van het plaatselijk ziekenhuis. Dat was toen U Shakespeare de baard wilde afdoen. En ook als Rooie Sonja U de sterren in prees, wegens gebrek aan beter .
Zo Zo! U vergelijkt ons, Vlaamse Nationalisten met bevrijde vadsige slaven, die een potje spaargeld bijeen hebben gestolen van den waarkman .Wij begrijpen Uw frustratie, want in een zelfstandig Vlaanderen is Uw liedje uit. Collaborateurs, U weet wel, worden uitgespuwd .
Maar wacht eens! Daar zit inspiratie in voor U! Spartacus! Dat is Uw man, mijne joengne! Daar ligt voor U een heldenrol weggelegd! Als slavenleider die de opstand voor het nageslacht vereeuwigt. Een scenario om Verdi te onttronen ligt openvoor U! Een geschreven opera waarin een subliem slavenkoor de eeuwige roem van Bart Lanoye moet (of is het Tom Brusselmans) uitzingen.
Wedden, dat onder het lonken naar die nieuwe berg van goud (een Goudberg?) U een nieuw schitterend bijhuis in Kaapstad kunt openen, waar U weliswaar iedere minuut moet vrezen voor Uw dikke pens, maar waar het anderszins toch fijn om leven is, nu de apartheid 360° is omgedraaid
Daarom geef ik U ter lering voor U en Uw vrienden hieronder inzage over een figuur die door Voorpost vandaag in het zonnetje werd gezet. Het is allemaal wel bijna 100 jaar geleden, maar het heldhaftige in het slavendom : dat is toch just iets voor U?....
Voorpost-berichtenblad Nationale figuren
Naam: de Winde
Voornaam: Juul
Geboren te: Merchtem
Op: 13 mei 1893
Overleden te: Westrozebeke
Op: 28 september 1918
Jonge jaren
Juul de Winde liep lagere school in zijn geboortedorp Merchtem, en volgde nadien middelbare studies aan het St. Aloysiuscollege te Brussel. Het Vlaams Bewustzijn en de prille dichtkunst van Juul de Winde komen tot ontplooiing binnen de, in 1909 door toondichter August Deboeck gestichte, cultuurvereniging De Vlaamsche Kring. Binnen zijn vertrouwde omgeving is hij ook lid van het toneelgezelschap De Leie en de harmonie St. Cecilia. Nog voor het uitbreken van Den Grooten Oorlog publiceert hij zijn eerste verzen in de Gazet van Merchtem, een publicatie van zijn dorpsgenoot Maurits Sacre, die tevens geschiedsschrijver en drukker is.
Militaire loopbaan
Op 16 september 1913 vat de Winde zijn militaire dienstplicht aan, waarbij hij ingedeeld wordt bij het 1e Regiment Karabiniers. Het wordt al vlug duidelijk dat de Winde een uitmuntend soldaat is, en aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, op 5 april 1914, wordt hij al tot korporaal bevorderd. Op 18 november 1914, enkele maanden na het uitbreken van wat men dacht een kortstondig incident te zullen zijn maar uiteindelijk de Grote Oorlog werd, klimt hij op tot de rang van sergeant.
Hierna komen nog volgende promoties: op 15 november 1915 wordt hij adjudant; op 8 september 1916 wordt hij onder-luitenant; in die hoedanigheid wordt hij toegevoegd aan de legerstaf; en, ten slotte, op 26 september 1917 bereikt hij de rang van luitenant.
Binnen de legerstaf krijgt hij het echter moeilijk met het Vlaamsvijandig karakter van het officierenkorps, en, met het bevrijdingsoffensief in zicht, vraagt hij zijn ontslag, om zich bij zijn kameraden in de frontlinie te voegen.
Hij wordt hierop ingedeeld bij het 3e Regiment Karabiniers, dat deel uitmaakt van de 6e Infanterie Divisie. Op 28 september 1918, zes weken voor de wapens zwijgen en nauwelijks 25 jaar oud, sneuvelt luitenant de Winde te Westrozebeke.
Op hetzelfde veld van eer sneuvelde, in de Slag bij Westrozebeke (tijdens dewelke Filips het verzet tegen graaf Lodewijk van Male leidde), in 1382 ook de Gentse volksleider Filips van Artevelde, zoon van Jacob van Artevelde.
Juul de Winde is de enige Vlaamsgezinde officier die tijdens de Eerste Wereldoorlog, in bevolen dienst, het leven laat.
Culturele activiteiten aan het front
Aan het IJzerfront zet Juul de Winde zijn vooroorlogse culturele activiteiten verder. Dit vanuit de gedachte om zijn kameraden-frontmakkers, die hij in de loopgraven aanvuurt met de strijdkreet Vliegt den Blauwvoet, Storm op Zee, bewust te maken van hun Vlaamse aard. Dit vertaalt zich o.a. in het organiseren van muzikale manifestaties, waarbij hijzelf als dirigent optreedt.
Achter de frontlinies komt hij in contact met kapelaan Cyriel Verschaeve en Jan Bernaerts, wat hem ertoe aanzet opnieuw de pen ter hand te nemen. In april 1917 resulteert dit in het uitbrengen van een aantal oorlogsgedichten, gebundeld onder de titel : Granaatscherven. Deze bundel; met voorwoord van Cyriel Verschaeve, verschijnt onder zijn pseudoniem Juul Liseron. Samen met zijn dorpsgenoot, onder-luitenant Pol Knaeps, publiceert hij, opnieuw onder zijn schuilnaam, in augustus 1918 het frontblaadje Merchtem Boven. Het zal echter bij een eenmalige editie blijven.
Ook liggen er nog heel wat verzen op de plank, maar ondanks vijf jaar actieve dienst, waarvan vier oorlogsjaren, beslist de voorzienigheid hier anders over.
Symbool van de Vlaamse strijd
Juul de Winde wordt, met de opeenvolgende Bedevaarten naar de Graven van de IJzer en het bouwen van de IJzertoren, een van de symbolen van de Vlaamse Strijd. Op maandag 16 augustus 1937 wordt zijn stoffelijk overschot in zijn geboortedorp Merchtem ontgraven, en op zondag 22 augustus 1937, tijdens de 18e IJzerbedevaart, wordt hij in de crypte van de IJzertoren bijgezet. Hier rustten ondertussen al o.a. Renaat De Rudder, Joe English en de gebroeders Edward en Frans Van Raemdonck, die, naast zo vele anderen, eveneens hun jonge leven veil hadden op de IJzervlakte.
Op 22 april 1938 beslist de gemeenteraad van Westrozebeke het plein voor het gemeentehuis om te dopen tot Lt. J. de Windeplaats. Dit gebeurt op 8 mei 1938, samen met het onthullen van een gedenkplaat aan het gemeentehuis. Ook nog diezelfde dag vindt, buiten de dorpskern, de inhuldiging plaats van het monument dat ontworpen is door Karel Aubroeck: het stelt de Goudberg voor, waar; zoals hoger vermeld, Filips van Artevelde sneuvelde. Dit gebeurt in aanwezigheid van o.a. Germain Lefever, algemeen voorzitter van de VOS, en Juliaan Platteau, namens het IJzerbedevaartkomitee. Karel Aubroeck is tevens de ontwerper van de beelden, die op dat moment de 4 hoeken van de IJzertoren te Kaaskerke sieren.
Naar Juul de Winde werd de gelijknamige Lt. de Winde-kring genoemd. Deze kring werd in september 1940 in het krijgsgevangenkamp van Tibor, door Vlaamse beroepsofficieren in gevangenschap, opgericht, en had als doel d.m.v. studie- en ontspanningsmogelijkheden het cultuurleven in het kamp te stimuleren. Het aanplakbiljet, dat de stichting van deze kring aankondigde, beeldde een gestileerd Heldenhuldezerkje uit. Ondanks de grafschennis, die in de nacht van 15 op 16 maart 1946, gepleegd werd, rust Lt. Juul de Winde nog steeds onder de boodschap van het IJzerkruis : Hier liggen hun lijken als zaden in t zand, hoop op de oogst O, Vlaanderland.
Martin Gyselinck, Mariakerke 18 oktober 2010.
Bijlage Voorpost.
Bronnen :
Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1973; Het taboe van Vlaanderen, 40 jaar na de aanslag, Willy Moons, Antwerpen,1986; Duurzamer dan graniet, over monumenten en Vlaamse beweging, Lannoo Perspectief Uitgaven, Tielt, 2003; Van IJzerfront tot Zelfbestuur, Frank Becuwe en Louis De Lentdecker, De Klaproos, Veurne, 1993; nl.www.wikipedia.org
-----------------------------------
Psssst
Uit Wikipedia, over West Rozebeke :
Deze plaats is vooral bekend omdat hier (in de buurt van de Goudberg, tussen Westrozebeke en Passendale) op 27 november1382 de Slag bij Westrozebeke plaatsvond waarbij de Vlamingen onder Filip van Artevelde (zoon van Jacob van Artevelde, wiens standbeeld op de Vrijdagsmarkt in Gent te zien is) door een Frans leger verpletterend werden verslagen. Hieraan wordt men nog herinnerd door Corneillies monument op het dorpsplein.
Na de slag werd Westrozebeke een bedevaartsoord omdat, volgens de legende, een rode draad rond de gemeente haar inwoners tegen het oorlogsgeweld had beschermd. Deze draad was op zeven plaatsen bevestigd, waarnaar tegenwoordig nog de zeven kapelletjes aan de Ommegang (*) verwijzen. Sinds deze veldslag wordt Onze-Lieve-Vrouw van Westrozebeke bijzonder vereerd.
Dat belette niet dat de vijandelijkheden tijdens de Eerste Wereldoorlog Westrozebeke volledig van de kaart veegden. Ook de kerk werd volledig vernield. Van dit oorlogsverleden getuigt nog het monument voor Luitenant Juul De Winde, die sneuvelde bij de bevrijding van Westrozebeke.
De plaats werd in de jaren 20 van de vorige eeuw wederopgebouwd. Ook de Sint-Bavokerk is tamelijk recent. Binnen hangt er aan de muur een ex-voto van de zinkende ferry "Sussex". Dit schip voer in 1916 van Folkestone naar Dieppe en werd getorpedeerd. De meevarende Westrozebekenaars baden tot Onze-Lieve-Vrouw en bleven gespaard. Ondanks dit tweede mirakel werd bij het debat over een basiliek niet gekozen voor Westrozebeke, maar voor het nabijgelegen Dadizele.
(*) Wat is dat toch met onze herinneringen!? Vandaag ontdek ik het hoe en waarom dat ons Moeder, een vrome Vlaamse vrouw, in de oorlogsjaren weduwe geworden met 5 kleine kinderen, 50 jaar geleden (min of meer) ieder voorjaar tegen heug en meug voor mij naar hier op bedevaart wilde komen, met telkens alleen maar mij mee Broers en zussen mochten telkens thuis blijven op die vrije mooie lente- of zomerdag, alleen IK moest mee (waarschijnlijk terecht) : onmenselijk ver, wel 30 Km, met de fiets. Iets fris om drinken kon er niet af, buiten de veel te kleine drinkbusmet koude koffie van thuis. Oerstom en oervervelend, die kapelletjes-rondgang, kilometers ver. Ik alleen, tussen al die biddende vrouwen en mummelende oudjes, terwijl rond mij de vriendjes vrijelijk konden ravotten en spelen : daar was toch niemand bij die mij kon herkennen, zodat ik de volgende dag in t College als moederskindje zou uitgelachen worden?
Ja, over Lt de Winde werd er toen nergens gesproken : het repressie-spook waarde nog rond, en die van Artevelde : werd die, of was het zijn vader, ook niet ergens opgespoord door de Witte Brigade? Want die stond ook op hun lijsten van Zwartzakkerij en naar hem werd door menig Krijgsauditeur ijverig navraag gedaan bij de verhoren van andere aangehoudenen. Of ze iets wisten van wat die Artevelde binst de oorlog had uitgespookt, en zo Maar dat wist ik toen niet.
Ach die bedevaarten .onder een loden hemel, na eerst geknield met open armen in de kerk te hebben moeten bidden voor dezelfde intenties als ons Moeder, die mij als opgroeiende tiener begot toch niet interesseerden Het koele donker van die kerk moest de komende marteling van de rondgang wellicht verzachten zoals de open kerkdeur de bedevaarders lokte, na volbrachte boete. Wierook, walmende kaarsen, met flarden door zonlicht doorboomd gebladerte : dat was voor mij het schrikbeeld van die zomerse ommegang.
Waarom was er toen niemand die mij vertelde over de beschermende Heilige Rode Draad tussen de kapelletjes? Over Filips van Artevelde, over Luitenant de Winde of over de Sussex? Waarom was iedereen hier, was er kermis in het dorp en taalde niemand over deze Rode Draad, waarover ik pas nu iets verneem? Ik had er, wis en waarachtig, dezelfde soort visioenen door kunnen heben als Ernest Claes in De Witte van Zichem die de Gulden Sporenslag met zijn vriendjes wilde naspelen Wij leefden midden in de vele echte slagvelden hier, in Hart-Vlaanderen, en we wisten het niet eens!
Wat heeft ons Moeder toch goed voor mij gezorgd! Merci, hoor, Ma!
Vande Lanotte én De Wever krijgen dik Vlaams onvoldoende
08:02 Update Het Overlegcentrum van de Vlaamse Verenigingen (OVV) kraakt het resultaat van de onderhandelingen af. Het OVV heeft een evaluatie gemaakt van wat er op basis van de huidige voorstellen als akkoord uit de bus zou kunnen komen. "Schuif deze rotzooi aan de kant. Herbegin van een leeg blad", aldus het OVV.
Zelfs de voorafgaande nota die Bart De Wever als koninklijk verduidelijker maakte, kan op geen clementie rekenen.
Het OVV telt 47 verenigingen, ondermeer het IJzerbedevaartcomité en het Taal Aktie Komitee maar ook minder militante verenigingen zoals het Verbond der Vlaamse Academici, het Davidsfonds en de VTB-VAB.
Het is de eerste keer sinds zes maanden dat het OVV met een standpunt naar buiten komt. Het Overlegcentrum deed dat voordien niet omdat de Vlaamse partijen - vooral N-VA en CD&V - het been stijf hielden en er hoop was op de realisatie van heel wat Vlaamse verzuchtingen. Maar de koninklijke boodschap dat "alles op de tafel ligt om een compromis te sluiten", wekt blijkbaar argwaan.
"Laat dan alles maar"
"Geef voorrang aan de sociaal-economische materies en hefbomen. Kinderbijslag en gezondheidszorg moeten naar de gemeenschappen maar als er extra versnippering bijkomt, laat alles dan maar bij het oude! Extra geld voor Brussel kan als elke euro aan dezelfde regels voldoet als andere overheidsuitgaven en als de rechten van de Vlamingen niet langer met voeten getreden worden", zo citeren de Corelio-kranten het OVV.
Het beste cijfer aan Vlaamse kant is voor de overheveling van het arbeidsbeleid dat een 5 op 10 krijgt. De overdracht van de gezinsbijslag is goed voor een 2 op 10, die van de gezondheidsmateries 1 op 10.
Status quo
De Franstaligen zijn er volgens het OVV goed in geslaagd het status quo uit de brand te slepen. De herfinanciering van Brussel, het behoud van de huidige structuur in de gezondheidszorg en de beperking van de fiscale autonomie krijgen hoge scores voor het voldoen aan Franstalige verzuchtingen.
In de evaluatie dienden de vijf resoluties van het Vlaams Parlement als uitgangspunt. "De voorstellen van Vande Lanotte zijn schadelijk voor Vlaanderen", besluit het OVV. Het Overlegcentrum koestert de hoop dat sp.a en Groen! "de legitieme vragen van de Vlaamse kiezers mee zullen verdedigen".
Deze inspiratie over de Ajuin komt uit de serie Lily & Marleen, die bij ons aan huis regelmatig opgezet wordt. Allez, periodiek, als de heimwee soms begint te knagen zeker? Maar vooral als de TV eens te meer te saai is om te helpen donderen. Val ik in herhaling, als ik zeg dat deze volkse serie dagenlang mijn enig verzet is geweest, toen ik helemaal blind op een mirakel lag te wachten? Wij kunnen beiden bijna, zonder soufleur de conversaties voorspelen! De verhaallijn is zo rood als ze groot is, maar het volkse blijft echt genietbaar, zelfs na de elfendertigste vertoning. Het geeft zowat eenzelfde gevoel als na de zoveelste heruitzending van de bijna 100-jarige Charlie Chaplin-films. Achteraf kan je zalig inslapen : de zorgen zijn weg gelachen! Precies alsof je in De Lichttoren een ganse namiddag zorgeloos hebt zitten kaarten! Was toen waarschijnlijk de Vlaamse droom van de socialisten .Trekken van de Ziekenkas en café-komiek spelen
Maar terzake .
Waarschijnlijk op voorspraak van het Kerstekind, heeft GVA zich deze keer verwaardigd om in het voordeel van de RKK (Rooms Katholieke Kerk) een tipje van de kindermisbruik-sluier op te lichten. Onderverzwegen : door het hameren van de Linxen op schadevergoeding zijn er ontelbaar veel meldingen binnengekomen .Zouden deze aansporingen misschien iets te maken kunnen hebben met het hoog aantal meldingen? Maar zou de aangehouden Linxe hetze om de Kerk voorgoed te kelderen, mogelijkerwijze niet als een boemerang in het gezicht van de belagers kunnen terugkeren?
Iets in de zin van : misbruik buiten de kerkelijke middens laat de slachtoffers in de kou staan ..De Kerk heeft maatregelen tegen de ontsporing genomen, en boet voor het verleden .Geef toe dat zoiets een harde noot om schrijven is voor de Linxe waterdragers!
Op naar de volgende discussie : wanneer is genoeg werkelijk genoeg? In de RKK zijn er een paar voorwaarden voorzien, vooraleer aan de dader zonden kunnen vergeven worden : de belijdenis (inzicht van het kwade), het berouw, en de voldoening. Voldoening dan in de zin van herstellen van het onrecht. Maar stel dat de daders onbemiddeld zijn .De lat zal dus door de kerkvervolgers nooit hoog genoeg gelegd worden .zelfs niet als het Instituut de schuld overneemt.
Och Het is hoog tijd dat een paar basis-waarden uit die goede oude Mechelse Catechismus opgefrist worden. De tijd van Jezuke-zoet moet dan maar voorbij zijn : om de kerkvervolging te overleven, moet de Kerk zich strijdbaar opstellen. Anders eindigt men zoals in de eerste jaren van het Christendom, 2.000 jaar geleden : voor de leeuwen in het Coloseum, of als gehangene in onafzienbare rijen eerskanten langs de Via Appia, de heerbaan die Rome met het Zuiden verbindt ..
--------------------------------
Slachtoffers van pedofiele priesters beter af dan andere slachtoffers
08:17Update De slachtoffers van pedofiele priesters hebben meer mogelijkheden om een schadevergoeding te krijgen dan de slachtoffers van andere pedofielen. Dat is één van de besluiten die je uit de hoorzittingen van de Kamercommissie Seksueel Misbruik van de voorbije week kan trekken.
Tijdens deze hoorzittingen riep aartsbisschop André-Joseph Léonard de slachtoffers op om gebruik te maken van de mogelijkheden die het kerkelijk recht biedt. Via dat kerkelijk recht kan een slachtoffer een schadevergoeding krijgen, ook als de dader door procedurefouten vrijuit ging bij de gewone strafrechtbanken of in bepaalde gevallen als de feiten voor de gewone rechters van de staat verjaard zijn.
Vorige week werden ook drie arresten geveld over seksueel misbruik in de Kerk. Ze zijn op een aantal punten trendsettend. Bovendien raakte voor het eerst bekend welke feiten de Brusselse onderzoeksrechter Wim De Troy nu precies mag onderzoeken.
Een kritische analyse van deze drie arresten én van de hoorzittingen van de Kamercommissie Seksueel Misbruik vindt U op de expertenpagina van John De Wit.
JDW
------------------------
Pssst
Een tweede bericht in GVA getuigt van een door gevoerde forcing vanwege het Kerstekind : er verschijnt een artikel van het OVV (Overleg Vlaamse Verenigingen) die Delanotte maar ook Le Tisserand afschiet. Voor dit werkelijk ongezien onvaderlands gedrag krijgt GVA vandaag van mijnentwege de bloemboekee ..
Melchior, Balthasar en Caspar toch goed te screnen.
----------------------------------
Catholica.nl is een Nederlandse nieuwssite, die naar mijn weten geenafzonderlijk equivalent heeft in ons land. Het is dus volgens de hoofding een Geek-Nederlandse uitgave .
Op grond van onderstaande korte bloemlezing kan worden vastgesteld dat vele politici van linkse en links, liberale huize, de Coornhertliga, COC, NVSH etc. er naar streefden, veelal zelfs tot het fanatieke toe, de pedofilie uit het strafrecht te krijgen. Men kan zich gerede afvragen wat nu precies de drijfveren zijn geweest achter dit veelal fanatieke streven. Wie is daarbij überhaupt gebaat? Vanuit het oogpunt van Brongersma (PvdA) kan men dit eenduidig duiden, doch wat al die anderen betreft, welke drijfveren hebben daarachter gezeten? Hoe kan het dat zij hele generaties kinderen hebben willen opofferen aan de bevredigingslust van volwassenen? Dit is onvoorstelbaar!
Een overzicht sedert de aanvang zestiger jaren.
·De COC geeft in 1960 de brochure Pedofilie uit, auteur Brongersma. Brongersma is in de jaren 50 veroordeeld voor pedofilie. Dit was toendertijd voor de PvdA aanleiding om hem te schrappen als lid van de PvdA fractie van de Eerste Kamer. Later wordt Brongersma echter weer in de PvdA in ere hersteld en zit hij jarenlang, tot aan zijn pensionering, in de PvdA fractie van de Eerste Kamer (1963-1977). In deze COC-brochure pleit Brongersma voor het niet meer strafbaar stellen van pedofilie.
·De NVSH [Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming], die in 1966 zelfs 220.000 leden telde, verkondigde toen en doet dit nu nog steeds dat de pedofilie een normale variant is onder de andere varianten van sexualiteit. In November 1969 houdt de NVSH in Utrecht een algemeen ledencongres onder de titel: De staat als zedenmeester en formuleert: Seksualiteit is een zaak van alle leeftijden. De seksuele voorlichting en opvoeding dienen er in ieder geval van uit te gaan dat lustgevoelens positief moeten worden gewaardeerd. (Dr. Ernst Otto Born, Pedofiele integratie na 1959, Storm: Utrecht 1973)
·D66: het verkiezingsprogramma voor de tweede kamer uit 1977 en 1982 pleit voor het afschaffen van de leefijdsgrens voor pedofilie, evenzo Boris Dittrich in Nieuwe Sekstant van zomer 2002.
·PvdA: Roethoff in De Rooie Vrouw in 1987 pleit voor afschaffing van de leeftijdsgrens evenals voor hem Brongersma, jarenlang (1963 tot 1977) lid van de eerste kamer voor de PvdA en pleitbezorger voor pedofilie en in de jaren vijftig nog veroordeeld wegens pedofilie. Brongersma kreeg in de jaren zeventig en tachtig een welwillend podium op radio, tv en in dagbladen en tijdschriften. Pedofielen die zich aan kinderen vergrijpen, waren volgens Brongersma uitzonderingen. ,,Meestal wil de man niet meer dan wat knuffelen, strelen, stoeien en masturberen. En die verlangens zijn wederzijds, omdat er met het kind een heel innige relatie groeit.
·VVD: diverse uitspraken van Nijpels (1978), Lept (1985) en Geertsema (1993). Zo betoogde Ed Nijpels dat leeftijd geen criterium moest zijn om seksuele relaties aan te gaan. ,,Wanneer een kind vrijwillig dergelijke contacten met ouderen heeft, moet dat worden toegestaan.
·GroenLinks: Binnen de lobbygroep Rozelinks doen verschillende opvattingen de ronde die allen legalisering van seksueel verkeer met minderjarigen bepleiten. Onder meer gewezen partijvoorzitter Meijer deed hier van zich spreken.
·In 1979 verschijnt de Petitie inzake leeftijdsgrenzen in de zedelijkheidswetgeving, opgesteld door Coornhertliga, vereniging voor strafrechthervorming, Humanistisch verbond, de NVSH en Ds. A. Klamer, radiopastor en mede ondertekent door circa 250 vooraanstaande personen en 50 instanties die werkzaam zijn in het maatschappelijk werk en geestelijke volksgezondheid, de jeugdzorg, psychiatrie, psychologie en pedagogie, rechtsgeleerdheid en politiek (PvdA, PSP, D66, PPR en JOVD). In deze petitie wordt ervoor gepleit pedofilie uit het strafrecht te halen.
·In 1992 heeft een meerderheid in zowel de tweede als de eerste kamer de door het derde kabinet Lubbers (CDA en PvdA) voorgestelde wetswijziging goedgekeurd, waarmee pedofilie met kinderen van 12 jaar en ouder in de praktijk uit het strafrecht is gehaald. [Minister-President: Drs. R.F.M. Lubbers (CDA), Vice minister-president: W. Kok (PvdA), Justitie: minister Dr. E.M.H. Hirsch Ballin (CDA) (7 november 1989 - 27 mei 1994) en staatssecretaris: Mr. A. Kosto (PvdA) (7 november 1989 - 27 mei 1994)].
·Naar aanleiding van de zaak Dutroux in België kwam het kabinet in 1995 met een voorstel tot herziening van de kinderpornowet 240b, waarmee het in voorraad hebben van kinderporno strafbaar zou worden. De PvdA, VVD en D66 verzetten zich tegen deze herziening. De parlementariërs Boris Dittrich (D66), Gerda Dijksman (PvdA) en Mohammed Rabbae (GroenLinks) vonden dat particulieren niet vervolgd moesten worden voor het bezit van kleine hoeveelheden kinderporno. Er zou eens kunst tussen kunnen zitten. En kinderen vanaf twaalf jaar moeten toch het recht hebben mee te werken aan naaktreportages?
·In 2002 stemden de gehele fractie van Groen Links, Jurgens en Le Poole (PvdA) en Kohnstamm, Hessing en Schuyer (D66) tegen een voorstel waarin uitvoering werd gegeven aan de nota inzake de bestrijding van seksueel misbruik van en seksueel geweld tegen kinderen.
·De schrijvende pers, zowel de kranten, de familiebladen als opinie-tijdschriften hebben evenals de radio en televisie in de jaren 60 en 70 meermalen ruim baan gegeven aan de pleitbezorgers van de vrije sex met kinderen.
·
In 1971 plaatste Vrij Nederland naar aanleiding van een uitzending van Brandpunt (KRO) een interview met psychiater dr. J.R.M. Maas, geneesheer-directeur van de Pompe Kliniek (Nijmegen). Volgens Maas is pedofilie een algemeen menselijk verschijnsel. Hij vertelt zelf ook kinderen tegen te komen, ,,die je seksueel aanspreken. En ,,Ik denk dat kinderen feillozer aanvoelen wat goed is dan volwassen mensen. Ik denk ook dat de meeste kinderen zonder dwang tot het beleven van deze dingen (seks met een volwassene) komen en Je kunt zelfs zeggen dat het kind een pedofiel contact mist.
In Ouders van Nu (mei 1971) mocht zenuwarts dr. W.J. Sengers relativerende opmerkingen plaatsen bij de kinderlokker: ,,Kan seksueel contact kwaad als daarbij geen pijn of letsel worden aangedaan? Als men een kind mag strelen, waarom dan ook niet genitaal? Wanneer kinderen toch schade ondervonden, dan was dat de schuld van de politie, die tijdens verhoren duidelijk maakte dat een grens was overschreden. Dát maakte kinderen overstuur, aldus Sengers, in het dagelijks leven universitair hoofddocent aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Bij Sonja Barend (VARA) mocht een echtpaar vertellen hoe het zijn kinderen daadwerkelijk inwijdde in seksualiteit. Een applaus van het publiek in de studio volgde op dit dappere relaas.
Bij Koos Postema (VARA), kreeg in oktober 1978 criminoloog en voormalig PvdA-senator Edward Brongersma alle ruimte om zijn liefde voor minderjarige jongens te belijden.
Midden jaren tachtig verklaarde de voorzitter Benjamin Roelofsma van pedofielenvereniging Martijn in de Haagse Post dat kinderen het beste in seksualiteit kunnen worden ingewijd door pedofielen: ,,Als je kinderen wilt leren zwemmen, huur je ook een ervaren zwemleraar in. En niet lang daarna wond Roelofsma zich op over pleegzorginstellingen die geen kinderen bij pedofielen wilden onderbrengen.
Konsekwent aan de ideeën en normen van de vele politici van linkse en links, liberale huize, de Coornhertliga, COC, NVSH etc. zouden de meeste priesters, die thans betrokken zijn bij de pedofilie schandalen, gewoon vrijuit gaan. Daarom dient naast de enkele priester-dader ook deze politici en vele anderen - te worden aangeklaagd. Zoals de misdaad van de enkele priesters de gehele Kerk raakt zo raakt dit politieke drijven door vele politici, professoren, juristen enz., enz. uit alle geledingen van de maatschappij de gehele maatschappij.
-------------------------
Pssst
De meeste Linxe cultuurdragers (lijk ze zo graag willen op aangesproken worden) moeten zich, bij het ophalen van deze reeds lang vergeten gewaande idealen, ietwat ongemakkelijk voelen in hun vel.
In plaats van Marc Dutroux als misdadiger te blijven aanmerken, zouden zij voor hem beter een standbeeld oprichten! Want zonder hem en zijn overdrijvingen zou nu misschien in elk Volkshuis, in iedere syndicale coöperatie en in elk socalistisch bejaardenhuis, een afdeling Vivacity of iets gelijkaardigs bestaan hebben .In het begin misschien voorzien van een soort alkoven met het oogmerk op privacy. Later zou dan, gezien de moeilijkheidsgraad om een computer te bedienen met het oog op kinder-animatie, ook die beperking weggevallen zijn. Nu staat zoiets in het Wetboek van Strafrecht en is dus verboden, want het heet kinder-pornografie. Kunt U zich de bezorgdheid van het personeel voorstellen? Die open-en bloot aanpak zou immers naast het Internet plaatsgrijpen. Het zou vooral de overzichtelijkheid en de oppas ten goede komen! Alles ruim gesubsidieerd en goed voorzien van poten en oren .
Het heeft, jammer genoeg, niet mogen zijn.
En nu moeten die paapsen het maar uitzweten Onder het motto :Wij niet?! Zij ook niet!.
