DE PANNE - De liberale schepen van Financiën in De Panne is de vele parasieten' uit Wallonië in zijn gemeente beu.
Serge Van Damme, notaris en schepen van Financiën in De Panne, ging maandag tijdens de gemeenteraad uitvoerig in op zijn begroting 2011. Het budget van het OCMW blijkt met 600.000 euro te stijgen tot 1,5 miljoen euro. Reden van die forse toename? De massale instroom van OCMW-toeristen. Vooral uit Henegouwen, de Borinage', zegt Van Damme Het zijn tweedegeneratiewerklozen zonder de minste verantwoordelijkheidszin of arbeidsethiek. Die mensen spreken ook alleen Frans, wat de verfransing in De Panne alleen maar erger maakt. Voor hen moeten wij geen solidariteit opbrengen.'
Van Damme wilde zijn woorden gisteren graag herhalen, en deed er nog een schepje bovenop: De ouders van die toeristen hebben nooit gewerkt. Zelf werken ze niet, ze zullen ook nooit werken. De parasieten van de democratie zijn het. Ze leven op de kap van het OCMW en komen alleen maar in de sociale hangmat liggen.'
---------------------------------
Pssst
Zeg me niet dat zoiets niet georchestreerd is! Er staat natuurlijk niets op papier, maar dat zo een hoop werklozen op hetzelfde moment op hetzelfde idee komen om te gaan parasiteren aan de Vlaamse Kust : een vuile truc van Cortebeeck van het ACW ????die misschien een percentje optrekt van ieder uitbetaald leefloon? Te lui om te komen werken in de Vlaanders, dat wel. Maar niet om te profiteren!
Is me dat even in herhaling vallen! Bovenstaand verhaal is al een paar dagen oud (sedert gisteren pas, zegt U? Ik dacht dat het al veel langer was!) maar ik krijg er niet genoeg van .Eindelijk een goede uppercut, die iedere Vlaming gemakkelijk zal begrijpen : de PS zendt zijn zonen uit .
De man, naar het schijnt een Blauw Fabriekshenoot van Jong Decroo kreeg zowat de gehele Francofone helft van het land op zijn kop : wat denkt die wel te mogen denken over werkloze sukkels, die hij behandelt als waren ze schooiers .
En daar wringt hem het schoentje : al is de man notaris, dat geeft hem nog niet het recht de waarheid te zeggen. Trouwens ; de gelden die hij beheert, dat zijn toch de gelden van de gemeenschap! En die gemeenschap behoort aan de Francofonen. Die hoeven niet te werken : het volstaat dat ze Frans spreken, en PS stemmen!
Die Schepen Van Damme van De Panne is een verkapte Blokker en die horen allemaal thuis in een cordon sanitaire, zonder recht van spreken.
Wacht eens! Het woord pacificatie van Karim Van Overmeire (hieronder) doet mij denken aan de Pacifiactie van Gent (1576) hier alleen maar bij gesleurd, om nog maar eens de Akte van Versaeckinghe ter sprake te kunnen brengen, die toen door deStaten Generaal der Nederlanden aan de regerende vorst, Philips II van Spanje, gericht was.
Daarin stond (korte inhoud) dat het volk verzaakte aan de Koning .
Nu is het eerder omgekeerd : de Koning zou liefst meer dan de helft van 6,5 miljoen van zijn onderdanen ingewisseld zien. Waarschijnlijk door brave ja-knikkers. Maar begot wie zal dan de poen verdienen om het Land in stand te houden?
Ha, ik weet het : de kleur-syndicaten en de Borains gaan dat doen, samen met de meer dan 20.000 nieuwe Belgen die ieder jaar toestromen.
Hoog tijd dat Le Tisserand zijn strijdleuze omdraait. Want zo lang hij blijft verkondigen dat evolutie beter is dan ®evolutie geraken we van de regen aan de dop ..
Het Tsjechisch-Slowaakse voorbeeld bewijst dat splitsen niet als de ultieme confrontatie moet gezien worden, maar integendeel tot de ultieme pacificatie leidt. Onafhankelijk parlementslid Karim Van Overmeire schuift de vreedzame splitsing van het Centraal-Europese land naar voren als alternatief pad voor De Wever en Di Rupo. De Wever en Di Rupo zijn niet als Klaus en Meciar. Nog niet.
De huidige politieke crisis vormt de logische pendant van het Belgische blokkeringsfederalisme. De Franstalige minderheid wordt beschermd door én pariteit én bijzondere meerderheden én alarmbelprocedures én belangenconflicten, die dan nog eens straffeloos op een oneigenlijke manier gebruikt kunnen worden. De normale werking van de democratie is door deze mechanismen zo uitgehold dat de Vlaamse meerderheid nog maar één instrument heeft om de door haar gewenste hervormingen door te drukken: het been stijf houden bij de vorming van een nieuwe federale regering.
Een overeenkomst over een nieuwe regering en een zesde staatshervorming blijven mogelijk. Maar dat akkoord zal afgedwongen zijn door onderhandelingsmoeheid, de prangende sociaaleconomische problemen en de asielcrisis. Er is toch geen mens die gelooft dat men de fundamenten zal leggen voor een nieuw Belgisch samenlevingsmodel dat voor twintig of dertig jaar politieke stabiliteit zal zorgen? Dit is de fundamentele zwakte van Plan A: nog eens een rondje institutionele bricolage lost ten gronde niets op. Een zeer grote meerderheid in Vlaanderen wil aan België immers een confederale invulling geven. Van zodra de zesde staatshervorming is gestemd, begint men te ijveren voor een zevende staatshervorming. Die moet dan afgedwongen worden naar aanleiding van de vorming van de eerstvolgende federale regering.
Dus toch maar Plan B? De ontbinding van de Belgische federatie is technisch mogelijk, alhoewel iedereen beseft dat de boedelscheiding lange en harde onderhandelingen vergt. De voordelen van de splitsing zullen bovendien maar zichtbaar worden na een moeilijke overgangsfase die verschillende jaren kan duren.
En toch is Plan B een aantrekkelijke optie. Het grote voordeel zit hem in het feit dat onderhandelingen over de splitsing maar één keer moeten gevoerd worden. Daarna wordt Wallonië een buurland, net zoals Nederland of Frankrijk. Ook met buurlanden kunnen en moeten afspraken gemaakt worden, maar dat gebeurt niet in een sfeer van regeringscrisissen en permanente chantage.
Er zijn in de recente Europese geschiedenis drie voorbeelden van tweeledige federaties die op een vreedzame, democratisch gelegitimeerde en internationaal aanvaarde manier ontbonden werden: Noorwegen-Zweden (1905), Tsjechië-Slowakije (1993) en Servië-Montenegro (2006). Het Tsjecho-Slowaakse voorbeeld wordt het vaakst aangehaald. Men moet zich hoeden voor al te simplistische vergelijkingen, waarbij de Vlamingen met de Tsjechen worden gelijkgesteld en de Walen dan de Slowaken zijn. Inzake identificatie met de federatie leunen de Vlamingen dichter bij de Slowaken aan, en zijn de Franstaligen net als de Tsjechen het staatsdragend volk. Er was ook geen Brussels probleem en de positie van de N-VA als leidende politieke formatie in Vlaanderen is nog niet geconsolideerd, wat met de partijen van Klaus in Tsjechië en Meciar in Slowakije wel al het geval was.
Anderzijds behoorde Tsjecho-Slowakije in 1992 niet tot de Europese Unie en tot de eurozone. De Tsjechen en Slowaken dienden een groot aantal problemen op te lossen die zich niet tussen Vlaanderen en Wallonië zullen stellen. Over het vrij verkeer van personen, goederen en diensten, het probleem van de grenscontroles en een muntunie moeten geen afspraken gemaakt worden of ligt het kader van de afspraken in elk geval vast. Op dit vlak zou een splitsing tussen Vlaanderen en Wallonië dus gemakkelijker kunnen verlopen.
Voor het overige zijn er zeer veel parallellen. Ook in het Centraal-Europese land verborgen discussies over onderwerpen met een hoog symbolisch gehalte (bijvoorbeeld over de schrijfwijze van de naam van het land: Tsjecho-Slowakije of Tsjechoslowakije) een fundamenteel verschil in visie over de staatsstructuren. Er kon, om de terminologie van Vaclav Klaus te gebruiken, geen werkzame federatie meer gevormd worden. Jiri Pehe, voormalig politiek adviseur van Vaclav Havel, wees erop dat de splitsing van Tsjecho-Slowakije niet onafwendbaar was, maar dat de politieke en economische kost om het land bijeen te houden extreem hoog zou geweest zijn. Is de Belgische situatie zo verschillend?
En wat met het argument dat de meerderheid van de bevolking voorstander is van het behoud van de federatie? Men zou er zich kunnen vanaf maken met de opmerking dat in dit land de wens van de meerderheid van de bevolking zelden een factor in de politieke besluitvorming is. Sterker is de vaststelling dat de vele voorstanders van het behoud van België wel een heel verschillende lading onder hun tricolore vlag verbergen. Het copernicaanse België van Kris Peeters is niet het België van Olivier Maingain of van Joëlle Milquet. Dat fenomeen stelde zich ook in Tsjecho-Slowakije, waar de meerderheid van de bevolking zich in alle peilingen ook tegen de splitsing uitsprak. Maar de Slowaakse sociologe Sona Szomolanyi wees erop dat eenderde van de Slowaken die voorstander waren van het behoud van de federatie, tegelijk meenden dat Slowaakse wetgeving voorrang moest krijgen op federale wetgeving. Dat zou van de federatie een lege doos maken. Een kwart van de voorstanders van Slowaakse onafhankelijkheid, wilden geen eigen Slowaaks leger. Twintig procent van de voorstanders van het behoud van de federatie zagen een afzonderlijk Slowaaks leger wel zitten. Cognitieve inconsistentie, noemt men dit op een beleefde manier.
Elio Di Rupo en Bart De Wever stellen dat de ontbinding van de Belgische federatie niet aan de orde is. Maar de omstandigheden kunnen snel veranderen. Een jaar voor de splitsing van Tsjecho-Slowakije kantte Vladimir Meciar zich nog uitdrukkelijk tegen het Slowaakse separatisme. Hij pleitte voor gelijkwaardigheid van Tsjechië en Slowakije binnen de federatie. Een half jaar later had hij het over Slowaakse soevereiniteit, waarbij hij op de vlakte bleef over de concrete invulling van dit begrip. Nog eens een half jaar later was hij premier van een onafhankelijk Slowakije.
Het Tsjecho-Slowaakse voorbeeld leert niet alleen dat een bestaande federatie op een vreedzame, democratisch gelegitimeerde en internationaal aanvaarde manier kan worden ontbonden. Even belangrijk is dat de verhouding tussen beide nieuwe landen na de scheiding altijd uitstekend is geweest. Good fences make good neighbours. Tsjechië bleef de eerste handelspartner van Slowakije. Slowakije bleef de belangrijkste toeristische bestemming voor de Tsjechen. Tsjechische en Slowaakse vredestroepen op de Balkan stonden onder gemeenschappelijk commando. Nieuw verkozen presidenten en nieuwe ministers van Buitenlandse Zaken doen bij hun eerste buitenlandse reis steevast hun buurrepubliek aan.
Het Tsjechisch-Slowaakse voorbeeld bewijst dat splitsen niet als de ultieme confrontatie moet gezien worden, maar integendeel tot de ultieme pacificatie leidt. Een tijdperk van onderlinge spanningen en politieke instabiliteit werd afgesloten. De Tsjechische en Slowaakse politici konden zich om het met de woorden van Caroline Gennez te zeggen eindelijk bezig houden met de problemen waar de mensen wel van wakker liggen
In Parijs bidden ze op straat, allez, als dat bidden is, ik noem dat ongeremd, moedwillig, met kwaad opzet en straffeloos het verkeer belemmeren en de mensen moedwillig embeteren. Dat is uitdagen op ons eigen terrein! Als het al geen wekelijks wederkerende oorlogsverklaring is! Immers : als die heren willen bidden, waarom zijn ze dan niet in hun eigen land gebleven?! Daar zijn geberdshuizen genoeg in voorraad, voor zover ze niet door mede-Wredelievende godsdienstigen worden opgeblazen
De politie?! Die is in geen velden en wegen te bekennen : de dienst wordt waargenomen door jeugdige getaande woestijn-bewoners van de eigen security, die geen kat doorlaten .
Voorafbeelding van de komende algemene Moslim-overheersing? Eerst een straat, dan de wijk, dan de hele stad, en uiteindelijk het hele land?
Ik stel mij voor, dat hetzelfde zich zou voordoen in Caïro, in Ryad, in Casablanca : biddende Christenen die hele straten bezetten!
Ondanks het door personen zoals Thilo Sarrazin in Europa aangezette islamdebat verandert er niets. Alles gaat net zoals voorheen alleen nóg absurder en nóg sneller. In Griekenland bijvoorbeeld worden met miljardenhulp uit Brussel (dus van ons belastinggeld) nu eerst eens twee moskeeën gebouwd.
Terwijl er in de kassen van veel bankroete Europese landen een gapende leegte heerst, is er voor de hulp bij de uitbreiding van de islam in Europa blijkbaar overal genoeg geld voorhanden. Een van de eerste maatregelen na het overmaken van miljardenhulp uit Brussel aan de Griekse regering in 2010 was de aankondiging in Athene om voor 15 miljoen euro een grote moskee te bouwen. Een eerste (provisorische) zal al midden 2011 ten westen van Athene in Elaionas op het terrein van een voormalig marinesteunpunt klaar zijn. De tweede (een megaproject) uiterlijk in 2012. U hebt het goed gelezen: de bankroete Griekse regering heeft met het, ook door Nederlandse belastingbetalers gefinancierde, hulppakket als een van de eerste maatregelen opdracht gegeven tot de bouw van moskeeën. Het Griekse dagblad »Ta Nea« berichtte met onbegrip over het besluit van Athene: Pakistaanse en Saoedische kranten waren echter enthousiast alleen de Nederlandse belastingbetalers hebben tot nu toe niets gehoord over wat er met een deel van het door hen ter beschikking gestelde geld gebeurt. Eerder hadden de mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa samen met de Europese Commissie er hun bezorgdheid over geuit, dat meerdere tienduizend illegaal in het stedelijke gebied van Athene verblijvende immigranten uit islamitische landen (overwegend Irakezen, Egyptenaren, Pakistani en Afghanen) nog altijd geen eigen moskee in Athene bezitten. De regering in Athene moest zich er onder druk vanuit Brussel toe verplichten om de moslims een 1,7 hectare groot terrein voor de moskeebouw ter beschikking te stellen, de planning- en bouwkosten op zich te nemen en ook het toekomstige onderhoud van de moskee evenals het salaris van de imam te betalen. Overal in Griekenland neemt nu het protest tegen deze gulheid toe, want tegelijkertijd dwingen de EU en het IMF de Griekse regering tot strenge bezuinigingsmaatregelen. Veel Grieken begrijpen niet waarom hun salarissen gekort en tegelijkertijd met publieke gelden moskeeën gebouwd worden. De Atheense pensioengerechtigde Maria Kontou wordt in de Engelstalige krant »Athens Plus« geciteerd met de woorden: »Wat moet dat allemaal? Hebben wij Grieken ooit ergens in het buitenland financiële steun gekregen om daar Grieks-orthodoxe kerken te kunnen bouwen?« Op 10 december 2010 verklaarde de Griekse minister-president George Papandreou in het parlement, dat hij de moskeebouw tegen alle verzet in zou doordrukken.
Niet alleen in Europa, maar overal in Europa verandert de islam nu razendsnel ons waardesysteem.
----------------------
Pssst
De sky line van de Acropolis : die reliek uit de Oudheid zal voortaan geflankeerd staann door twee moskeeën, symbool voor de overwinning van de Godsdienst van de Wrede op de klassieke beschaving. Laten we vooral niet vergeten, dat er plannen bestaan om ook de Sint Pieter in Rome vroeg of laat om te switchen
Maar eerst een woordje goed over het AFF lijk of dat er daar heden ten dage geschreven wordt over la Morel .Die is onderweg (nu ze onschadelijk is) om een heilige te worden! Sactam Mariam Rosam : Ora pro nobis .
Ook voor deze Latijnse spreuk : beati pauperes spiritu uit de titel hierboven,
heb ik een West Vlaams equivalent in mijn hoofd, korter en krachtiger, maar, spijtig genoeg, minder geciviliseerd voor deze laatste dag van het jaar. We zijn hier niet in Holland, hé!
Omdat U mij niet gelooft, zal ik ze hier toch maar neerschrijven : Dommekloten zinelig.Om de ruwe klank te milderen, (vlug aan te vullen met de rest in het ABN) want ze bezitten het Rijk der Hemelen. Waarbij het weeral opvalt, dat die van het AFF die finale wending moedwillig achterwege hebben gelaten .
Wij blijven, zoals U ziet, onder impuls van de Opper Niveaan, onszelf dapper toeleggen op het hanteren van (korte) Latijnse spreuken. Vooral omdat wij die uit onszelf niet kennen, en omdat wij noodgedwongen inzien dat ons West Vlaams alhoewel beter, sedert Julius Cesar onze voorvaderen in de pan hakte, het toch niet kan halen op deze geïmporteerde condensatie-taal.Maar : toegegeven : het staat chicque, en met de chique koopt men de boter .
De titel hierboven, moeten we toegeven, is inderdaad ontleend aan het AFF en deze keer hou ik het kort : ze wezen bedankt, want die luydekens zijn de laatste tijd zeer vriendelijk voor de doodzieke Marie Rose Morel : ze bazuinen zelfs uit dat ze 3de is geworden bij HLN in weer een of ander populariteits-test in 2010. In 2008 stond ze nog op de 93ste plaats .El Cid zou maar 35ste geweest zijn .
Eigenlijk belichten ze op hun specifieke manier hun vooruitzichten op de toekomst van het Vlaams Belang .Het is hen gegund. Eerst zij, en dan weer wij ..
Terzake Bonnue & Clyde. Over de ontluikende idylle tussen Caroientje en Johan (zie hieronder) wordt geen woord gerept. Begrijpelijk, want Johan zit tot over zijn oren in Het Verdriet van België aangaande zijn zieke moeder .Vandaar dat men de adem inhoudt bij het AFF.
----------------------------
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte legt maandag zijn compromisnota voor. Er ontstond even controverse toen de zieke man op restaurant gespot werd met sp.a-voorzitter Caroline Gennez.
Donderdagavond vonden gesprekken plaats met de voorzitters van Groen! en Ecolo. Ook Wouter Beke passeerde bij Vande Lanotte. Het gesprek met de CD&V-voorzitter stond woensdagavond al op de agenda, maar werd uitgesteld omdat de bemiddelaar ziek was.
Restaurant
Er ontstond even ophef toen Vtm meldde dat Vande Lanotte woensdagavond met Caroline Gennez in een restaurant in Oostende gesignaliseerd was. De Oostendenaar ontkent dat hij de afspraak met Wouter Beke had afgezegd om met de partijvoorzitter te dineren.
"Ik voelde me woensdagmiddag onpasselijk en ben naar huis gereden. Ik heb meteen aan Wouter Beke gemeld dat onze afspraak om 18 uur niet kon doorgaan. Na enkele uurtjes slapen was ik weer beter. Ik heb wat aan mijn nota gewerkt en ben mijn zieke moeder gaan bezoeken. Intussen kreeg ik een telefoontje van Caroline. Ze zat in een bistro in Oostende. Ik ben bij aangeschoven en heb iets lichts gegeten. Is dat erg? Wie 's namiddags kotst, mag 's avonds toch iets eten, niet?" vertelt hij in een krant van Corelio.
---------------------
Pssst
Dat gevleugeld Oostends woord van op t Vis Traptje zal ten eeuwigen dage (althans die paar weken dat België nog bestaat) geBuchstabiert blijven : Wie s middags kotst, mag s avonds toch iets eten Zodra er een Frans vertaling voorzien is, wordt dit de nieuwe wapenspreuk van Den Baard.
Over een Historisch Kantelmoment gesproken Dat is iets in slow motion, een beweging waaraan in het regenwoud het dier de luiaard zijn naam heeft gegeven.
We komen er wel. Ooit. Nix nruskeren anders storen wij de buren .
Goed een half jaar onderhandelen en nog altijd geen nieuwe regering. Geen probleem, in Irak duurde het nog langer voordat de Irakezen eindelijk hun nieuwe regering kregen! Geduld dus. Het feitelijke overlijden van België Zo simpel is het natuurlijk niet. Tweehonderd dagen en het resultaat is zo goed als niets. Men moet nog beginnen met het palaver over mekaars boodschappenlijstje. Intussen blijven de kranten het bericht van het feitelijke Belgische overlijden maar herhalen. Elke dag met andere woorden en vanuit een andere gezichtshoek maar de grond van de journalistieke mededeling blijft dezelfde: het Belgische overlegsysteem is eens en voorgoed vastgelopen. In een zeldzaam moment van historische helderziendheid, trok Yves Leterme in een vorig leven een zelfde conclusie uit zijn mislukken:We zijn toen gebotst op de grenzen van het federale overlegmodel. Dat betekent dat de gemeenschappen en de gewesten volwaardig mee de leiding moeten nemen. (1) De voorbije zes maanden kregen we precies hetzelfde scenario voorgeschoteld als na de vorige keer: er is in de Brusselse Wetstraat nog nooit zoveel geïnformeerd, geconsulteerd en zelfs geclarifieerd. Met als enig resultaat: de boodschap dat men er na de eindejaarsdrukte toch eens moet aan beginnen. Dat het met hun wereldberoemde arrangeurkunde ooit verkeerd zou gaan, kon iedereen verwachten. In het begin van de vorige eeuw werd dat vastlopen trouwens al aangekondigd door de Waalse socialist Jules Destrée. In een brief aan zijn toenmalig koninklijk staatshoofd liet hij weten dat er in dit land geen Belgen leefden, alleen maar Vlamingen en Walen, dat gewoon verder samenleven van die niet Belgische Vlamingen en Walen niet langer mogelijk was. Een echtscheiding leek hem toen al vanzelfsprekend. (2) Deze boude taal belette de man niet om later Belgisch minister te worden. Misschien nog eens Leterme in herinnering brengen die net niet een eeuw later met andere woorden precies dezelfde vaststelling deed. Zoals Destrée werd ook hij Belgisch minister. Intussen zijn we honderd jaar verder. Het zo vaak vermaledijde Belgische systeem overleefde politieke tornados en bedwong economische en sociale tsunamis. De Belgische vindingrijkheid in het vinden van Belgische oplossingen leek tot voor kort zo goed als grenzeloos. Dat voor die oplossingen à la Belge vaak stevige prijskaartjes betaald werden, vond men vanzelfsprekend. Als het eindresultaat maar dusdanig was dat alle bij de zaak betrokken partijen konden zeggen dat zij gewonnen hadden. Een kleine greep uit die overvolle mand met Belgische arrangementen. Goed dertig jaar lang maakten we begin de vorige eeuw binnen en buiten het parlement ruzie over de vernederlandsing van de Gentse universiteit. August Vermeylen die binnen de muren van het parlement tegen die vernederlandsing stemde, voelde zich meer dan vereerd toen hij als eerste rector van die Vlaamse universiteit op de foto mocht staan van het nieuwe professorencorps. Nog eens veertig jaar later was Leuven het toneel van het dagelijks gevecht om de vernederlandsing van de Leuvense Alma Mater. De Leuvense Franstaligen kregen in ruil een gloednieuwe universiteit. Het prijskaartje was voor de Belgische belastingbetaler. Over Voeren hadden weinig Belgen ooit horen spreken tot ene José Happart er zich mee bemoeide. Met als resultaat: krijgshaftige Vlaamse wandelingen langsheen die Voerense landwegen die daarmee het wereldnieuws haalden. Belgische excellenties braken hun politieke nek over het Voerense egeltje. Tot de Parti Socialiste zo vriendelijk was om kwelduivel Happart uit Voeren weg te kopen, hij werd als burgemeester van een wettelijk Vlaamse gemeente Waals minister en parlementsvoorzitter. Voeren was geen nieuws meer. Niet alleen taalkwesties bezorgden de Brusselse Wetstraat extra kopzorgen. Men moest daar ook een uitweg vinden voor de koningskwestie. Een ruzie die volle vijf jaar aansleepte en zelfs mensenlevens heeft gekost. Tot men de mensen aan het woord liet. De Vlaamse mensen wilden Leopold III terug, hun Waalse buren dreigden er mee om het land in vuur en vlam te zetten. De Belgische oplossing: Vlaanderen kreeg Leopold III terug op eigen Belgische bodem te zien, maar Wallonië kon er genoegen mee nemen dat diezelfde Leopold III als koning wilde opstappen. Pas was de heisa rond Leopold III gaan liggen of het aan de macht komen van een paarse regering zorgde voor een bijzonder bitsige schoolstrijd. Vier jaar straatgeweld, er kwamen zelfs oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid aan te pas men vroeg de katholieke mensen hun spaargeld van de rekeningen te halen tot de heren politici een discrete afspraak maakten ten huizen van Gaston Eyskens in Leuven en daar het historische schoolpact bedisselden, een historisch ideologisch vredesverdrag maar dan wel onbetaalbaar duur. Diezelfde Eyskens kreeg het later wel erg moeilijk toen hij zijn Eenheidswet door het parlement wilde loodsen. Een meer dan ingrijpend besparingspakket waar vooral het socialistisch Waalse zuiden van het land niet van wou weten. De wet werd uiteindelijk goedgekeurd, de regeringsleider werd wel vervangen door zijn partijgenoot Théo Lefèvre die volle vier jaar zou regeren samen met diezelfde Waalse socialisten. Hand in hand zorgden ze voor de uitvoering van de wet die zoveel onrust veroorzaakt had. Diezelfde Lefèvre slaagde er later in zijn Vlaamse partijgenoten naar het Brusselse Hertoginnedal te lokken en daar de wereldberoemde Vlaamse faciliteitengemeenten rond Brussel te doen slikken. Dezelfde Vlaamse gemeenten die ze binnen de parlementaire muren niet wilden afgeven. Geven en nemen, een beetje duwen en desnoods ook wat trekken. En dan koopjes sluiten maar de rekening doorschuiven naar hen die nadien kwamen. Het Belgisch systeem van weleer in twee zinnen samengevat. Dat was het België dat vandaag niet meer is, het België dat naar het woord van Leterme op zijn grenzen is gestoten. Ook in dat België van weleer werden regeringen in elkaar geknutseld door politici uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Rond de onderhandelingstafel werkten ze mee aan een oplossing die uiteraard dienstig was voor hun gewest, maar binnen het Belgische kader. Ze stapten uiteindelijk samen in een Belgische regering. Die tijd is definitief voorbij. Voor zover die er ooit waren, zijn er vandaag geen Belgische politieke partijen meer. En dus ook geen Belgische politici meer. Een federale kieskring zou dat kunnen verhelpen. Zo zeggen sommigen. Zij vergeten dat we vandaag alleen nog maar Vlaamse partijen zien met Vlaamse politici die zien dat de Vlaamse kiezer niet zinnens is om op zijn vorige Vlaamse keuze terug te komen. Volgens de beroepspeilers komt er straks een regering met slechts 1 Vlaamse en 1 Waalse partij met elk nog een klein broertje of zusje dat mag meedoen. Om de boodschappen te doen. Zoals er in het Vlaamse Vlaanderen politici zijn die Vlaamse politici willen zijn, is er ook in het Waalse zuiden vandaag een politieke klasse voor wie het Waal zijn geen terughoudendheid meer kost. Dat is het niet meer terug te schroeven resultaat van decennia staatshervormingen. Die zorgden er overigens voor dat nog een derde soort Belgen het levenslicht zag, de Brusselaar met zijn of haar Brussel/Bruxelles. Die nieuwe Walen, Vlamingen en Brusselaars voelen zich best thuis in hun eigen keizerrijkje, waarvoor het aloude België liefst zoveel mogelijk de rekeningen mag betalen, maar zich voor het overige zich niet al te veel mee moet bemoeien. We zitten rond de versleten Belgische tafel met drie soorten politici die van drie soorten kiezers elk hun huiswerk kregen. Drie soorten kiezers die elkaar niet meer (willen) kennen. Drie soorten kiezers met ieder hun eigen kerktoren. Intussen is de aloude Belgische politieke ruilhandel traditie definitief doodgebloed. Leuven Vlaams in ruil voor Louvain la Neuve, kan nooit meer. Er valt gewoon niets meer te ruilen. Al jaren herhalen onze Franstalige buren dat zij geen vragende partij meer zijn, het België van vandaag mag wat hen betreft blijven zoals het vandaag is. Hun Vlaamse noorderburen willen het anders en moeten dus op zoek naar centen om koopjes te kunnen voorstellen, geld dat er niet meer is. Leterme had het ooit over een Historisch Kantelmoment (met hoofdletters!). Dat is intussen lang geleden. Politiek Brussel doet er goed aan te willen aanvaarden dat hun kiezers met die idee intussen leerden leven, dat zij zich in hun Vlaanderen, hun Brussel en hun Wallonië best thuis voelen.
(1)Marc Platel, België op zijn kop, 2008, DF. Leuven (2)Jules Destrée, Lettre au Roi sur la Séparation de la Wallonie et de la Flandre, 1912, Brussel.
PVV stelt vragen over EU-geld voor moskeeën Athene
woensdag 29 december 2010 10:00
Griekenland heeft geld uit het EU-noodfonds beschikbaar gesteld om twee moskeeën in Athene te bouwen. Het land wordt overspoeld met illegale immigranten uit islamitsiche landen. De PVV wil 'dat er geen cent Nederlands belastinggeld aan dit zotte project wordt besteed'.
Moslims in Athene vieren op een plein het suikerfeest, want er is geen moskee
Griekenland mag geen precedent worden, want ook zonder bedelende eurolanden krijgen we het nog moeilijk genoeg
Het Atheense stadsbestuur bouwt voor enkele miljoenen twee grote moskeeën, van het Europese hulpgeld, schrijft de Duitse nieuwswebsite Kopp. Volgens het blad heeft eurocommissaris Viviane Reding voor mensenrechten er bij Griekenland op aangedrongen een moskee te bouwen, omdat er in de stad geen moskee is, en wel veel moslims.
De PVV-Kamerleden Louis Bontes, Joram van Klaveren en Geert Wilders hebben staatssecretaris Ben Knapen (CDA) van Europese Zaken om opheldering gevraagd.
Noodfonds Griekenland heeft een lening van 110 miljard euro toegezegd gekregen uit het noodfonds dat de landen van de Europese Unie samen met het IMF bijeen hebben gebracht. Het land heeft tot nu toe bijna 11 miljard euro uit het fonds geleend.
Naast grote financiële problemen heeft Griekenland last van grote groepen illegale immigranten, die vanuit Turkije over de grens komen. Het land waar een illegaal binnenkomt is verantwoordelijk voor de afhandeling van de asielaanvraag, maar Griekenland kan de toestroom niet aan en de immigranten ook niet fatsoenlijk huisvesten.
De andere Europese landen hebben besloten immigranten die via Griekenland de EU binnen zijn gekomen, tijdelijk niet naar Griekenland terug te sturen.
t Pallieterke geeft hem vandaag de titel van hoogtewerker en dat is wel de beste vinding op de markt der vindingen voor een Minister-President-op-afstand-maar-in-functie. Een personaliteit die daarenboven op hetzelfde moment als een glorieuze bergbeklimming, op de rand van de afgrond balanceert met een een Begroting-in-Evenwicht. Baas Ganzendonck had het niet beter gekund!
Al heb ik afgezworen nog ooit dM te raadplegen als bron van informatie, heb ik me gisteren laten verleiden door de titel van Bart Eeckhout boven zijn waarderende commentaar op Kris Peeters : ACONCAGUA. Raar maar waar, dM blijft het deze keer proper houden, want van de aap die naarmate hij hoger klimt, hij meer zijn bloot Gatz laat zien, lijk in de Koepelzaal van het Vlaams parlement zo fijnzinnig werd opgemerkt, rept Bart niet. Natuurlijk niet, want tot nader order zijn de Sossen en Kris Peeters als zoveel handen op één welgedane buik.
Komt daarbij, dat de Tjeven nu meer dan ooit met fluwelen handschoenen dienen aangepakt te worden, in verband met de federale mogelijkheden die Johan uit het vuur aan het slepen is De carrière van Genez als vice-premier dient immers met alle middelen te worden beschermd .
Als de Niveanan er eenmaal uit liggen, is meteen de Belgische status quo verzekerd.
Aconcagua
29/12/10, 06u49
Laten we in deze donkere dagen na Kerst mild blijven voor Kris Peeters. Het was tenslotte voor een goed doel en niet voor zijn plezier dat de minister-president de Aconcagua trachtte te beklimmen. De arme man werd er op de koop toe geveld door hoogteziekte, zoals overigens voorspeld was. En ach, dat hij alles in het werk stelde om tegelijkertijd zijn eigen stem op de radio te krijgen om toch maar zelf de cheque van de regering voor een ander goed doel te kunnen uitdelen, is niet erg fair maar nu ook weer geen halszaak.
Tot daar onze mildheid. Want goed doel of niet, in de laatste weken voor het kerstreces hoort een regeringsleider zijn plaats te kennen, en dat is in het parlement. Daar wordt dan traditioneel de begroting voor het komende jaar besproken, niet het spannendste maar wel het belangrijkste debat van het jaar.
De afwezigheid van Kris Peeters was dan ook ongehoord. De vergelijking met een mediageile primaat was niet de meest fijnzinnige uit de parlementaire geschiedenis, maar de oppositie had alle recht om zich te verzetten tegen die vernederende en ongewettigde afwezigheid.
Kris Peeters moet tijdens deze vakantie maar eens voor de spiegel gaan staan. Veel dichter bij minachting voor het parlement kom je immers niet dan door een plaatsvervanger naar het begrotingsdebat te sturen. Zou het kunnen dat de minister-president het Vlaamse beleidsniveau niet altijd even spannend meer vindt? Dat hij te vaak ondervonden heeft dat hij in het Vlaams Parlement toch geen gelijke vindt en er zich dus alles kan permitteren? Dat N-VA en sp.a het vooral elkaar lastig maken zodat hij zich ook in zijn kabinet kan beperken tot verdelen en heersen?
Het lijkt er alleszins op dat de minister-president meer van hoogmoed dan van hoogteziekte te lijden heeft. Het voorbije regeringsjaar was het dan ook allerminst "perfect met Kris". Aan warmte had deze regering, die cultuur en jeugd verwaarloost, toch al geen overschot. Maar er schort ook wat aan haar economische prioriteiten. Niet haar besparingsijver moet deze regering ten kwade geduid worden, wel het gebrek aan visie achter haar verraderlijke kaasschaaf.
We wensen de minister-president maar vooral zijn regering beterschap in het nieuwe jaar. Het is nodig.
Tom Lanoye: "Ik geloof niet in republiek Vlaanderen"
Ik hoop en ik denk dat de Vlaamse nationalisten zullen bewijzen dat de republiek Vlaanderen naadloos zal lijken op België." Dat heeft auteur Tom Lanoye vandaag gezegd in een uitgebreid interview in het NOS Radio 1-journaal. "Vlaanderen is vadsig en overmoedig, zoals de bevrijde slaaf die een potje geld heeft bijeengespaard", klonk het nog.
Lanoye noemde het Vlaams nationalisme, uitgedragen door de N-VA van Bart De Wever, het kernprobleem van het immobilisme. "Het is democratisch nationalisme, maar N-VA is ook een nationalistische zweeppartij die intern aarzelt of ze de macht wil bekleden. In tussentijd wil ze bewijzen dat de Belgische structuur niet meer werkt."
"Splijtzwam" Volgens de auteur is de Belgische scheiding al georganiseerd in opeenvolgende staatshervormingen. "Het is een soort splijtzwam die de gemeenschappen uit elkaar drijft. Dat geeft hoe langer hoe meer voedsel aan de nationalisten om de Belgische structuur af te schaffen."
Lanoye noemde tegenover de NOS België "de verklikkerlamp van Europa". "Als België er werkelijk niet meer in slaagt te functioneren en als men inderdaad zegt: 'Het is onmogelijk om samen te werken met verschillende culturen, talen, uitgangspunten en politieke grondstromen', wat zegt dat dan over het Europese project?" (belga/svm
----------------------
Pssst
Het Mars-mannekeJeanetteke Lanoye (of is het Lullemans Brusselmans, ik kan die twee nooit uit elkaar houden) heeft er inderdaad nog altijd niets van begrepen .Hoe kan het anders : een hond heeft nog nooit katten voortgebracht .
Deze zegswijze haal ik uit het arsenaal beledigingen die de Linxe Kerk in Frankrijk ten toon spreidt als zij het over Marine Le Pen hebben, U weet, de dochter van Voorlopig valt dat nog mee, maar het zal straks rond de eerstvolgende verkiezingen wel erger worden .Stel U voor dat de naam Le Pen van het Front National op dat ogenblik echt geen postscriptum in de Franse Geschiedenis meer zal zijn En dat Frau Merkel dan op het podium naast Madame Le Pen moet staan .
Curieus: wat er in Duitsland over Frau Merkel aan lieftalligheden verschijnt, nu die de integratie afgeschreven heeft als totaal mislukt : daar lezen we niet veel over .
Neem me dus niet kwalijk in het voordeel van Jeannet Lanoye af te dalen tot het lagere niveau dat bij Linx, zelfs in Frankrijk, de huistaal is. Een gekregen belediging kijkt men inderdaad niet in de bek .
Komaan, Tommeke, gebruik toch dat beetje verstand van U! U moet het al stellen zonder noemenswaardig talent, maak het dus niet erger dan het al is. Taalvaardigheid kan men zelfs bijbrengen bij een aap of een papegaai! Als U als homofiel na de Wende nog aan de kost wilt komen als letterzetter (U gebruikt dan het woord schrijver niet meer, durf ik hopen!), dan zult U toch een minimum aan inspanning moeten doen. Ik durf niet zeggen U zult de handen uit de mouwen moeten steken, want dan gaan Uw gedachten direct weeral naar uitdoen, en de rest die daarmee verband houdt.
Ik weet het : het zal U, de homo-vriend, als Gevierd Auteur, misschien moeilijk vallen op een eerlijke manier Uw brood te verdienen, maar dan, in afwachting dat U opgenomen wordt, staat het U altijd vrij om uit te wijken naar Zuid Afrika. Om er als blanke te genieten van de omgekeerde apartheid. Veel succes daarmee!
Het zal U misschien verwonderen, maar ik hoor bij de kudde landgenoten waar U nog nooit ook maar één frank aan hebt verdiend en die daarvoor durven uitkomen.
Eén ogenblik heb ik integendeel getwijfeld om U al-dan-niet te signaleren bij de psychiatrische afdeling van het plaatselijk ziekenhuis. Dat was toen U Shakespeare de baard wilde afdoen. En ook als Rooie Sonja U de sterren in prees, wegens gebrek aan beter .
Zo Zo! U vergelijkt ons, Vlaamse Nationalisten met bevrijde vadsige slaven, die een potje spaargeld bijeen hebben gestolen van den waarkman .Wij begrijpen Uw frustratie, want in een zelfstandig Vlaanderen is Uw liedje uit. Collaborateurs, U weet wel, worden uitgespuwd .
Maar wacht eens! Daar zit inspiratie in voor U! Spartacus! Dat is Uw man, mijne joengne! Daar ligt voor U een heldenrol weggelegd! Als slavenleider die de opstand voor het nageslacht vereeuwigt. Een scenario om Verdi te onttronen ligt openvoor U! Een geschreven opera waarin een subliem slavenkoor de eeuwige roem van Bart Lanoye moet (of is het Tom Brusselmans) uitzingen.
Wedden, dat onder het lonken naar die nieuwe berg van goud (een Goudberg?) U een nieuw schitterend bijhuis in Kaapstad kunt openen, waar U weliswaar iedere minuut moet vrezen voor Uw dikke pens, maar waar het anderszins toch fijn om leven is, nu de apartheid 360° is omgedraaid
Daarom geef ik U ter lering voor U en Uw vrienden hieronder inzage over een figuur die door Voorpost vandaag in het zonnetje werd gezet. Het is allemaal wel bijna 100 jaar geleden, maar het heldhaftige in het slavendom : dat is toch just iets voor U?....
Voorpost-berichtenblad Nationale figuren
Naam: de Winde
Voornaam: Juul
Geboren te: Merchtem
Op: 13 mei 1893
Overleden te: Westrozebeke
Op: 28 september 1918
Jonge jaren
Juul de Winde liep lagere school in zijn geboortedorp Merchtem, en volgde nadien middelbare studies aan het St. Aloysiuscollege te Brussel. Het Vlaams Bewustzijn en de prille dichtkunst van Juul de Winde komen tot ontplooiing binnen de, in 1909 door toondichter August Deboeck gestichte, cultuurvereniging De Vlaamsche Kring. Binnen zijn vertrouwde omgeving is hij ook lid van het toneelgezelschap De Leie en de harmonie St. Cecilia. Nog voor het uitbreken van Den Grooten Oorlog publiceert hij zijn eerste verzen in de Gazet van Merchtem, een publicatie van zijn dorpsgenoot Maurits Sacre, die tevens geschiedsschrijver en drukker is.
Militaire loopbaan
Op 16 september 1913 vat de Winde zijn militaire dienstplicht aan, waarbij hij ingedeeld wordt bij het 1e Regiment Karabiniers. Het wordt al vlug duidelijk dat de Winde een uitmuntend soldaat is, en aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, op 5 april 1914, wordt hij al tot korporaal bevorderd. Op 18 november 1914, enkele maanden na het uitbreken van wat men dacht een kortstondig incident te zullen zijn maar uiteindelijk de Grote Oorlog werd, klimt hij op tot de rang van sergeant.
Hierna komen nog volgende promoties: op 15 november 1915 wordt hij adjudant; op 8 september 1916 wordt hij onder-luitenant; in die hoedanigheid wordt hij toegevoegd aan de legerstaf; en, ten slotte, op 26 september 1917 bereikt hij de rang van luitenant.
Binnen de legerstaf krijgt hij het echter moeilijk met het Vlaamsvijandig karakter van het officierenkorps, en, met het bevrijdingsoffensief in zicht, vraagt hij zijn ontslag, om zich bij zijn kameraden in de frontlinie te voegen.
Hij wordt hierop ingedeeld bij het 3e Regiment Karabiniers, dat deel uitmaakt van de 6e Infanterie Divisie. Op 28 september 1918, zes weken voor de wapens zwijgen en nauwelijks 25 jaar oud, sneuvelt luitenant de Winde te Westrozebeke.
Op hetzelfde veld van eer sneuvelde, in de Slag bij Westrozebeke (tijdens dewelke Filips het verzet tegen graaf Lodewijk van Male leidde), in 1382 ook de Gentse volksleider Filips van Artevelde, zoon van Jacob van Artevelde.
Juul de Winde is de enige Vlaamsgezinde officier die tijdens de Eerste Wereldoorlog, in bevolen dienst, het leven laat.
Culturele activiteiten aan het front
Aan het IJzerfront zet Juul de Winde zijn vooroorlogse culturele activiteiten verder. Dit vanuit de gedachte om zijn kameraden-frontmakkers, die hij in de loopgraven aanvuurt met de strijdkreet Vliegt den Blauwvoet, Storm op Zee, bewust te maken van hun Vlaamse aard. Dit vertaalt zich o.a. in het organiseren van muzikale manifestaties, waarbij hijzelf als dirigent optreedt.
Achter de frontlinies komt hij in contact met kapelaan Cyriel Verschaeve en Jan Bernaerts, wat hem ertoe aanzet opnieuw de pen ter hand te nemen. In april 1917 resulteert dit in het uitbrengen van een aantal oorlogsgedichten, gebundeld onder de titel : Granaatscherven. Deze bundel; met voorwoord van Cyriel Verschaeve, verschijnt onder zijn pseudoniem Juul Liseron. Samen met zijn dorpsgenoot, onder-luitenant Pol Knaeps, publiceert hij, opnieuw onder zijn schuilnaam, in augustus 1918 het frontblaadje Merchtem Boven. Het zal echter bij een eenmalige editie blijven.
Ook liggen er nog heel wat verzen op de plank, maar ondanks vijf jaar actieve dienst, waarvan vier oorlogsjaren, beslist de voorzienigheid hier anders over.
Symbool van de Vlaamse strijd
Juul de Winde wordt, met de opeenvolgende Bedevaarten naar de Graven van de IJzer en het bouwen van de IJzertoren, een van de symbolen van de Vlaamse Strijd. Op maandag 16 augustus 1937 wordt zijn stoffelijk overschot in zijn geboortedorp Merchtem ontgraven, en op zondag 22 augustus 1937, tijdens de 18e IJzerbedevaart, wordt hij in de crypte van de IJzertoren bijgezet. Hier rustten ondertussen al o.a. Renaat De Rudder, Joe English en de gebroeders Edward en Frans Van Raemdonck, die, naast zo vele anderen, eveneens hun jonge leven veil hadden op de IJzervlakte.
Op 22 april 1938 beslist de gemeenteraad van Westrozebeke het plein voor het gemeentehuis om te dopen tot Lt. J. de Windeplaats. Dit gebeurt op 8 mei 1938, samen met het onthullen van een gedenkplaat aan het gemeentehuis. Ook nog diezelfde dag vindt, buiten de dorpskern, de inhuldiging plaats van het monument dat ontworpen is door Karel Aubroeck: het stelt de Goudberg voor, waar; zoals hoger vermeld, Filips van Artevelde sneuvelde. Dit gebeurt in aanwezigheid van o.a. Germain Lefever, algemeen voorzitter van de VOS, en Juliaan Platteau, namens het IJzerbedevaartkomitee. Karel Aubroeck is tevens de ontwerper van de beelden, die op dat moment de 4 hoeken van de IJzertoren te Kaaskerke sieren.
Naar Juul de Winde werd de gelijknamige Lt. de Winde-kring genoemd. Deze kring werd in september 1940 in het krijgsgevangenkamp van Tibor, door Vlaamse beroepsofficieren in gevangenschap, opgericht, en had als doel d.m.v. studie- en ontspanningsmogelijkheden het cultuurleven in het kamp te stimuleren. Het aanplakbiljet, dat de stichting van deze kring aankondigde, beeldde een gestileerd Heldenhuldezerkje uit. Ondanks de grafschennis, die in de nacht van 15 op 16 maart 1946, gepleegd werd, rust Lt. Juul de Winde nog steeds onder de boodschap van het IJzerkruis : Hier liggen hun lijken als zaden in t zand, hoop op de oogst O, Vlaanderland.
Martin Gyselinck, Mariakerke 18 oktober 2010.
Bijlage Voorpost.
Bronnen :
Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1973; Het taboe van Vlaanderen, 40 jaar na de aanslag, Willy Moons, Antwerpen,1986; Duurzamer dan graniet, over monumenten en Vlaamse beweging, Lannoo Perspectief Uitgaven, Tielt, 2003; Van IJzerfront tot Zelfbestuur, Frank Becuwe en Louis De Lentdecker, De Klaproos, Veurne, 1993; nl.www.wikipedia.org
-----------------------------------
Psssst
Uit Wikipedia, over West Rozebeke :
Deze plaats is vooral bekend omdat hier (in de buurt van de Goudberg, tussen Westrozebeke en Passendale) op 27 november1382 de Slag bij Westrozebeke plaatsvond waarbij de Vlamingen onder Filip van Artevelde (zoon van Jacob van Artevelde, wiens standbeeld op de Vrijdagsmarkt in Gent te zien is) door een Frans leger verpletterend werden verslagen. Hieraan wordt men nog herinnerd door Corneillies monument op het dorpsplein.
Na de slag werd Westrozebeke een bedevaartsoord omdat, volgens de legende, een rode draad rond de gemeente haar inwoners tegen het oorlogsgeweld had beschermd. Deze draad was op zeven plaatsen bevestigd, waarnaar tegenwoordig nog de zeven kapelletjes aan de Ommegang (*) verwijzen. Sinds deze veldslag wordt Onze-Lieve-Vrouw van Westrozebeke bijzonder vereerd.
Dat belette niet dat de vijandelijkheden tijdens de Eerste Wereldoorlog Westrozebeke volledig van de kaart veegden. Ook de kerk werd volledig vernield. Van dit oorlogsverleden getuigt nog het monument voor Luitenant Juul De Winde, die sneuvelde bij de bevrijding van Westrozebeke.
De plaats werd in de jaren 20 van de vorige eeuw wederopgebouwd. Ook de Sint-Bavokerk is tamelijk recent. Binnen hangt er aan de muur een ex-voto van de zinkende ferry "Sussex". Dit schip voer in 1916 van Folkestone naar Dieppe en werd getorpedeerd. De meevarende Westrozebekenaars baden tot Onze-Lieve-Vrouw en bleven gespaard. Ondanks dit tweede mirakel werd bij het debat over een basiliek niet gekozen voor Westrozebeke, maar voor het nabijgelegen Dadizele.
(*) Wat is dat toch met onze herinneringen!? Vandaag ontdek ik het hoe en waarom dat ons Moeder, een vrome Vlaamse vrouw, in de oorlogsjaren weduwe geworden met 5 kleine kinderen, 50 jaar geleden (min of meer) ieder voorjaar tegen heug en meug voor mij naar hier op bedevaart wilde komen, met telkens alleen maar mij mee Broers en zussen mochten telkens thuis blijven op die vrije mooie lente- of zomerdag, alleen IK moest mee (waarschijnlijk terecht) : onmenselijk ver, wel 30 Km, met de fiets. Iets fris om drinken kon er niet af, buiten de veel te kleine drinkbusmet koude koffie van thuis. Oerstom en oervervelend, die kapelletjes-rondgang, kilometers ver. Ik alleen, tussen al die biddende vrouwen en mummelende oudjes, terwijl rond mij de vriendjes vrijelijk konden ravotten en spelen : daar was toch niemand bij die mij kon herkennen, zodat ik de volgende dag in t College als moederskindje zou uitgelachen worden?
Ja, over Lt de Winde werd er toen nergens gesproken : het repressie-spook waarde nog rond, en die van Artevelde : werd die, of was het zijn vader, ook niet ergens opgespoord door de Witte Brigade? Want die stond ook op hun lijsten van Zwartzakkerij en naar hem werd door menig Krijgsauditeur ijverig navraag gedaan bij de verhoren van andere aangehoudenen. Of ze iets wisten van wat die Artevelde binst de oorlog had uitgespookt, en zo Maar dat wist ik toen niet.
Ach die bedevaarten .onder een loden hemel, na eerst geknield met open armen in de kerk te hebben moeten bidden voor dezelfde intenties als ons Moeder, die mij als opgroeiende tiener begot toch niet interesseerden Het koele donker van die kerk moest de komende marteling van de rondgang wellicht verzachten zoals de open kerkdeur de bedevaarders lokte, na volbrachte boete. Wierook, walmende kaarsen, met flarden door zonlicht doorboomd gebladerte : dat was voor mij het schrikbeeld van die zomerse ommegang.
Waarom was er toen niemand die mij vertelde over de beschermende Heilige Rode Draad tussen de kapelletjes? Over Filips van Artevelde, over Luitenant de Winde of over de Sussex? Waarom was iedereen hier, was er kermis in het dorp en taalde niemand over deze Rode Draad, waarover ik pas nu iets verneem? Ik had er, wis en waarachtig, dezelfde soort visioenen door kunnen heben als Ernest Claes in De Witte van Zichem die de Gulden Sporenslag met zijn vriendjes wilde naspelen Wij leefden midden in de vele echte slagvelden hier, in Hart-Vlaanderen, en we wisten het niet eens!
Wat heeft ons Moeder toch goed voor mij gezorgd! Merci, hoor, Ma!
Vande Lanotte én De Wever krijgen dik Vlaams onvoldoende
08:02 Update Het Overlegcentrum van de Vlaamse Verenigingen (OVV) kraakt het resultaat van de onderhandelingen af. Het OVV heeft een evaluatie gemaakt van wat er op basis van de huidige voorstellen als akkoord uit de bus zou kunnen komen. "Schuif deze rotzooi aan de kant. Herbegin van een leeg blad", aldus het OVV.
Zelfs de voorafgaande nota die Bart De Wever als koninklijk verduidelijker maakte, kan op geen clementie rekenen.
Het OVV telt 47 verenigingen, ondermeer het IJzerbedevaartcomité en het Taal Aktie Komitee maar ook minder militante verenigingen zoals het Verbond der Vlaamse Academici, het Davidsfonds en de VTB-VAB.
Het is de eerste keer sinds zes maanden dat het OVV met een standpunt naar buiten komt. Het Overlegcentrum deed dat voordien niet omdat de Vlaamse partijen - vooral N-VA en CD&V - het been stijf hielden en er hoop was op de realisatie van heel wat Vlaamse verzuchtingen. Maar de koninklijke boodschap dat "alles op de tafel ligt om een compromis te sluiten", wekt blijkbaar argwaan.
"Laat dan alles maar"
"Geef voorrang aan de sociaal-economische materies en hefbomen. Kinderbijslag en gezondheidszorg moeten naar de gemeenschappen maar als er extra versnippering bijkomt, laat alles dan maar bij het oude! Extra geld voor Brussel kan als elke euro aan dezelfde regels voldoet als andere overheidsuitgaven en als de rechten van de Vlamingen niet langer met voeten getreden worden", zo citeren de Corelio-kranten het OVV.
Het beste cijfer aan Vlaamse kant is voor de overheveling van het arbeidsbeleid dat een 5 op 10 krijgt. De overdracht van de gezinsbijslag is goed voor een 2 op 10, die van de gezondheidsmateries 1 op 10.
Status quo
De Franstaligen zijn er volgens het OVV goed in geslaagd het status quo uit de brand te slepen. De herfinanciering van Brussel, het behoud van de huidige structuur in de gezondheidszorg en de beperking van de fiscale autonomie krijgen hoge scores voor het voldoen aan Franstalige verzuchtingen.
In de evaluatie dienden de vijf resoluties van het Vlaams Parlement als uitgangspunt. "De voorstellen van Vande Lanotte zijn schadelijk voor Vlaanderen", besluit het OVV. Het Overlegcentrum koestert de hoop dat sp.a en Groen! "de legitieme vragen van de Vlaamse kiezers mee zullen verdedigen".
Deze inspiratie over de Ajuin komt uit de serie Lily & Marleen, die bij ons aan huis regelmatig opgezet wordt. Allez, periodiek, als de heimwee soms begint te knagen zeker? Maar vooral als de TV eens te meer te saai is om te helpen donderen. Val ik in herhaling, als ik zeg dat deze volkse serie dagenlang mijn enig verzet is geweest, toen ik helemaal blind op een mirakel lag te wachten? Wij kunnen beiden bijna, zonder soufleur de conversaties voorspelen! De verhaallijn is zo rood als ze groot is, maar het volkse blijft echt genietbaar, zelfs na de elfendertigste vertoning. Het geeft zowat eenzelfde gevoel als na de zoveelste heruitzending van de bijna 100-jarige Charlie Chaplin-films. Achteraf kan je zalig inslapen : de zorgen zijn weg gelachen! Precies alsof je in De Lichttoren een ganse namiddag zorgeloos hebt zitten kaarten! Was toen waarschijnlijk de Vlaamse droom van de socialisten .Trekken van de Ziekenkas en café-komiek spelen
Maar terzake .
Waarschijnlijk op voorspraak van het Kerstekind, heeft GVA zich deze keer verwaardigd om in het voordeel van de RKK (Rooms Katholieke Kerk) een tipje van de kindermisbruik-sluier op te lichten. Onderverzwegen : door het hameren van de Linxen op schadevergoeding zijn er ontelbaar veel meldingen binnengekomen .Zouden deze aansporingen misschien iets te maken kunnen hebben met het hoog aantal meldingen? Maar zou de aangehouden Linxe hetze om de Kerk voorgoed te kelderen, mogelijkerwijze niet als een boemerang in het gezicht van de belagers kunnen terugkeren?
Iets in de zin van : misbruik buiten de kerkelijke middens laat de slachtoffers in de kou staan ..De Kerk heeft maatregelen tegen de ontsporing genomen, en boet voor het verleden .Geef toe dat zoiets een harde noot om schrijven is voor de Linxe waterdragers!
Op naar de volgende discussie : wanneer is genoeg werkelijk genoeg? In de RKK zijn er een paar voorwaarden voorzien, vooraleer aan de dader zonden kunnen vergeven worden : de belijdenis (inzicht van het kwade), het berouw, en de voldoening. Voldoening dan in de zin van herstellen van het onrecht. Maar stel dat de daders onbemiddeld zijn .De lat zal dus door de kerkvervolgers nooit hoog genoeg gelegd worden .zelfs niet als het Instituut de schuld overneemt.
Och Het is hoog tijd dat een paar basis-waarden uit die goede oude Mechelse Catechismus opgefrist worden. De tijd van Jezuke-zoet moet dan maar voorbij zijn : om de kerkvervolging te overleven, moet de Kerk zich strijdbaar opstellen. Anders eindigt men zoals in de eerste jaren van het Christendom, 2.000 jaar geleden : voor de leeuwen in het Coloseum, of als gehangene in onafzienbare rijen eerskanten langs de Via Appia, de heerbaan die Rome met het Zuiden verbindt ..
--------------------------------
Slachtoffers van pedofiele priesters beter af dan andere slachtoffers
08:17Update De slachtoffers van pedofiele priesters hebben meer mogelijkheden om een schadevergoeding te krijgen dan de slachtoffers van andere pedofielen. Dat is één van de besluiten die je uit de hoorzittingen van de Kamercommissie Seksueel Misbruik van de voorbije week kan trekken.
Tijdens deze hoorzittingen riep aartsbisschop André-Joseph Léonard de slachtoffers op om gebruik te maken van de mogelijkheden die het kerkelijk recht biedt. Via dat kerkelijk recht kan een slachtoffer een schadevergoeding krijgen, ook als de dader door procedurefouten vrijuit ging bij de gewone strafrechtbanken of in bepaalde gevallen als de feiten voor de gewone rechters van de staat verjaard zijn.
Vorige week werden ook drie arresten geveld over seksueel misbruik in de Kerk. Ze zijn op een aantal punten trendsettend. Bovendien raakte voor het eerst bekend welke feiten de Brusselse onderzoeksrechter Wim De Troy nu precies mag onderzoeken.
Een kritische analyse van deze drie arresten én van de hoorzittingen van de Kamercommissie Seksueel Misbruik vindt U op de expertenpagina van John De Wit.
JDW
------------------------
Pssst
Een tweede bericht in GVA getuigt van een door gevoerde forcing vanwege het Kerstekind : er verschijnt een artikel van het OVV (Overleg Vlaamse Verenigingen) die Delanotte maar ook Le Tisserand afschiet. Voor dit werkelijk ongezien onvaderlands gedrag krijgt GVA vandaag van mijnentwege de bloemboekee ..
Melchior, Balthasar en Caspar toch goed te screnen.
----------------------------------
Catholica.nl is een Nederlandse nieuwssite, die naar mijn weten geenafzonderlijk equivalent heeft in ons land. Het is dus volgens de hoofding een Geek-Nederlandse uitgave .
Op grond van onderstaande korte bloemlezing kan worden vastgesteld dat vele politici van linkse en links, liberale huize, de Coornhertliga, COC, NVSH etc. er naar streefden, veelal zelfs tot het fanatieke toe, de pedofilie uit het strafrecht te krijgen. Men kan zich gerede afvragen wat nu precies de drijfveren zijn geweest achter dit veelal fanatieke streven. Wie is daarbij überhaupt gebaat? Vanuit het oogpunt van Brongersma (PvdA) kan men dit eenduidig duiden, doch wat al die anderen betreft, welke drijfveren hebben daarachter gezeten? Hoe kan het dat zij hele generaties kinderen hebben willen opofferen aan de bevredigingslust van volwassenen? Dit is onvoorstelbaar!
Een overzicht sedert de aanvang zestiger jaren.
·De COC geeft in 1960 de brochure Pedofilie uit, auteur Brongersma. Brongersma is in de jaren 50 veroordeeld voor pedofilie. Dit was toendertijd voor de PvdA aanleiding om hem te schrappen als lid van de PvdA fractie van de Eerste Kamer. Later wordt Brongersma echter weer in de PvdA in ere hersteld en zit hij jarenlang, tot aan zijn pensionering, in de PvdA fractie van de Eerste Kamer (1963-1977). In deze COC-brochure pleit Brongersma voor het niet meer strafbaar stellen van pedofilie.
·De NVSH [Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming], die in 1966 zelfs 220.000 leden telde, verkondigde toen en doet dit nu nog steeds dat de pedofilie een normale variant is onder de andere varianten van sexualiteit. In November 1969 houdt de NVSH in Utrecht een algemeen ledencongres onder de titel: De staat als zedenmeester en formuleert: Seksualiteit is een zaak van alle leeftijden. De seksuele voorlichting en opvoeding dienen er in ieder geval van uit te gaan dat lustgevoelens positief moeten worden gewaardeerd. (Dr. Ernst Otto Born, Pedofiele integratie na 1959, Storm: Utrecht 1973)
·D66: het verkiezingsprogramma voor de tweede kamer uit 1977 en 1982 pleit voor het afschaffen van de leefijdsgrens voor pedofilie, evenzo Boris Dittrich in Nieuwe Sekstant van zomer 2002.
·PvdA: Roethoff in De Rooie Vrouw in 1987 pleit voor afschaffing van de leeftijdsgrens evenals voor hem Brongersma, jarenlang (1963 tot 1977) lid van de eerste kamer voor de PvdA en pleitbezorger voor pedofilie en in de jaren vijftig nog veroordeeld wegens pedofilie. Brongersma kreeg in de jaren zeventig en tachtig een welwillend podium op radio, tv en in dagbladen en tijdschriften. Pedofielen die zich aan kinderen vergrijpen, waren volgens Brongersma uitzonderingen. ,,Meestal wil de man niet meer dan wat knuffelen, strelen, stoeien en masturberen. En die verlangens zijn wederzijds, omdat er met het kind een heel innige relatie groeit.
·VVD: diverse uitspraken van Nijpels (1978), Lept (1985) en Geertsema (1993). Zo betoogde Ed Nijpels dat leeftijd geen criterium moest zijn om seksuele relaties aan te gaan. ,,Wanneer een kind vrijwillig dergelijke contacten met ouderen heeft, moet dat worden toegestaan.
·GroenLinks: Binnen de lobbygroep Rozelinks doen verschillende opvattingen de ronde die allen legalisering van seksueel verkeer met minderjarigen bepleiten. Onder meer gewezen partijvoorzitter Meijer deed hier van zich spreken.
·In 1979 verschijnt de Petitie inzake leeftijdsgrenzen in de zedelijkheidswetgeving, opgesteld door Coornhertliga, vereniging voor strafrechthervorming, Humanistisch verbond, de NVSH en Ds. A. Klamer, radiopastor en mede ondertekent door circa 250 vooraanstaande personen en 50 instanties die werkzaam zijn in het maatschappelijk werk en geestelijke volksgezondheid, de jeugdzorg, psychiatrie, psychologie en pedagogie, rechtsgeleerdheid en politiek (PvdA, PSP, D66, PPR en JOVD). In deze petitie wordt ervoor gepleit pedofilie uit het strafrecht te halen.
·In 1992 heeft een meerderheid in zowel de tweede als de eerste kamer de door het derde kabinet Lubbers (CDA en PvdA) voorgestelde wetswijziging goedgekeurd, waarmee pedofilie met kinderen van 12 jaar en ouder in de praktijk uit het strafrecht is gehaald. [Minister-President: Drs. R.F.M. Lubbers (CDA), Vice minister-president: W. Kok (PvdA), Justitie: minister Dr. E.M.H. Hirsch Ballin (CDA) (7 november 1989 - 27 mei 1994) en staatssecretaris: Mr. A. Kosto (PvdA) (7 november 1989 - 27 mei 1994)].
·Naar aanleiding van de zaak Dutroux in België kwam het kabinet in 1995 met een voorstel tot herziening van de kinderpornowet 240b, waarmee het in voorraad hebben van kinderporno strafbaar zou worden. De PvdA, VVD en D66 verzetten zich tegen deze herziening. De parlementariërs Boris Dittrich (D66), Gerda Dijksman (PvdA) en Mohammed Rabbae (GroenLinks) vonden dat particulieren niet vervolgd moesten worden voor het bezit van kleine hoeveelheden kinderporno. Er zou eens kunst tussen kunnen zitten. En kinderen vanaf twaalf jaar moeten toch het recht hebben mee te werken aan naaktreportages?
·In 2002 stemden de gehele fractie van Groen Links, Jurgens en Le Poole (PvdA) en Kohnstamm, Hessing en Schuyer (D66) tegen een voorstel waarin uitvoering werd gegeven aan de nota inzake de bestrijding van seksueel misbruik van en seksueel geweld tegen kinderen.
·De schrijvende pers, zowel de kranten, de familiebladen als opinie-tijdschriften hebben evenals de radio en televisie in de jaren 60 en 70 meermalen ruim baan gegeven aan de pleitbezorgers van de vrije sex met kinderen.
·
In 1971 plaatste Vrij Nederland naar aanleiding van een uitzending van Brandpunt (KRO) een interview met psychiater dr. J.R.M. Maas, geneesheer-directeur van de Pompe Kliniek (Nijmegen). Volgens Maas is pedofilie een algemeen menselijk verschijnsel. Hij vertelt zelf ook kinderen tegen te komen, ,,die je seksueel aanspreken. En ,,Ik denk dat kinderen feillozer aanvoelen wat goed is dan volwassen mensen. Ik denk ook dat de meeste kinderen zonder dwang tot het beleven van deze dingen (seks met een volwassene) komen en Je kunt zelfs zeggen dat het kind een pedofiel contact mist.
In Ouders van Nu (mei 1971) mocht zenuwarts dr. W.J. Sengers relativerende opmerkingen plaatsen bij de kinderlokker: ,,Kan seksueel contact kwaad als daarbij geen pijn of letsel worden aangedaan? Als men een kind mag strelen, waarom dan ook niet genitaal? Wanneer kinderen toch schade ondervonden, dan was dat de schuld van de politie, die tijdens verhoren duidelijk maakte dat een grens was overschreden. Dát maakte kinderen overstuur, aldus Sengers, in het dagelijks leven universitair hoofddocent aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Bij Sonja Barend (VARA) mocht een echtpaar vertellen hoe het zijn kinderen daadwerkelijk inwijdde in seksualiteit. Een applaus van het publiek in de studio volgde op dit dappere relaas.
Bij Koos Postema (VARA), kreeg in oktober 1978 criminoloog en voormalig PvdA-senator Edward Brongersma alle ruimte om zijn liefde voor minderjarige jongens te belijden.
Midden jaren tachtig verklaarde de voorzitter Benjamin Roelofsma van pedofielenvereniging Martijn in de Haagse Post dat kinderen het beste in seksualiteit kunnen worden ingewijd door pedofielen: ,,Als je kinderen wilt leren zwemmen, huur je ook een ervaren zwemleraar in. En niet lang daarna wond Roelofsma zich op over pleegzorginstellingen die geen kinderen bij pedofielen wilden onderbrengen.
Konsekwent aan de ideeën en normen van de vele politici van linkse en links, liberale huize, de Coornhertliga, COC, NVSH etc. zouden de meeste priesters, die thans betrokken zijn bij de pedofilie schandalen, gewoon vrijuit gaan. Daarom dient naast de enkele priester-dader ook deze politici en vele anderen - te worden aangeklaagd. Zoals de misdaad van de enkele priesters de gehele Kerk raakt zo raakt dit politieke drijven door vele politici, professoren, juristen enz., enz. uit alle geledingen van de maatschappij de gehele maatschappij.
-------------------------
Pssst
De meeste Linxe cultuurdragers (lijk ze zo graag willen op aangesproken worden) moeten zich, bij het ophalen van deze reeds lang vergeten gewaande idealen, ietwat ongemakkelijk voelen in hun vel.
In plaats van Marc Dutroux als misdadiger te blijven aanmerken, zouden zij voor hem beter een standbeeld oprichten! Want zonder hem en zijn overdrijvingen zou nu misschien in elk Volkshuis, in iedere syndicale coöperatie en in elk socalistisch bejaardenhuis, een afdeling Vivacity of iets gelijkaardigs bestaan hebben .In het begin misschien voorzien van een soort alkoven met het oogmerk op privacy. Later zou dan, gezien de moeilijkheidsgraad om een computer te bedienen met het oog op kinder-animatie, ook die beperking weggevallen zijn. Nu staat zoiets in het Wetboek van Strafrecht en is dus verboden, want het heet kinder-pornografie. Kunt U zich de bezorgdheid van het personeel voorstellen? Die open-en bloot aanpak zou immers naast het Internet plaatsgrijpen. Het zou vooral de overzichtelijkheid en de oppas ten goede komen! Alles ruim gesubsidieerd en goed voorzien van poten en oren .
Het heeft, jammer genoeg, niet mogen zijn.
En nu moeten die paapsen het maar uitzweten Onder het motto :Wij niet?! Zij ook niet!.
In GvA wilde ik gisteren een hoera-reactie plaatsen, omdat het OVV een schot voor de boeg gegeven had aan Sneeuwbaardje en de 7 Dwergen die op 4 januari 2011 met een uitgewerkte nota voor de dag denkt te komen, precies op de dag dat er een zonsverduistering zal plaats grijpen. Symbolischer signaal kan niet! Hun artikel was quasi neutraal, en ik meende enige beterschap te ontwaren in de richting van een neutrale berichtgeving .Er waren op dat uur (08) nog NUL reacties .dus ik dacht van daar de spits te gaan afbijten .
Stel U voor : later in de namiddag waren er ineens 13 reacties Allemaal zoals gewenst, natuurlijk : zo vermuft (*) mogelijk. De mijne ontbrak.
Dus dacht ik bij mezelf : de volgende keer wat slimmer tewerk gaan, hé. En, alhoewel ze bij GvA slechts in het artikel hieronder DagAllemaal moeten napraten, voel je zò hun goesting om die Schotense duivelin ervan langs te geven.Het voelt als het ware aan, dat ze met morbide belangstelling uitkijken naar een stervende .Benieuwd of ze het door hebben, als deze lezer schrijft
Heb helemaal nix geschreven, want eerst de 15 op dit uur binnengekomen reacties gaan lezen. Ze zijn stuk voor stuk om er stil van te worden. Ieder uur dat Marie Rose Morel langer leeft, wint ze kiezers bij ..
Oproep : wie kruipt in zijn pen om daar nog een honderdtal reactiesaan toe te voegen? We weten allemaal dat mirakels ietwat moeilijk liggen, maar als we er met zijn allen onze schouders onder zetten, moet het lukken. We houden haar hier, omdat we ze nodig hebben voor onze strijd!
De hemel bestormen : dat is toch veel meer dan een versleten gezegde? Zelfs voor wie al lang niet meer naar de Mis gaat :blijf even stilstaan bij die moedige voorvechtster voor Vlaanderen : haar strijd was altijd al ook de onze!
-----------------------------
Terminale Marie-Rose Morel: "Ik doe er nog 40 jaar bij"
08:43 De artsen van Marie-Rose Morel vrezen dat de vrouw over enkele dagen voor de laatste keer Nieuwjaar zal vieren. "Ik weiger dat echter te geloven", vertelt de voormalige politica in een eindejaarsgesprek met Dag Allemaal. "Ik blijf naar de toekomst kijken. Als het van mij afhangt dan doe ik er nog 40 jaar bij."
De toestand van Morel wordt niet bepaald beter. Elke dag kampt ze met vreselijke hoofdpijn, heeft ze oorpijn en ziet ze dubbel. "'t Zijn moeilijke dagen", geeft ze toe. "Maar ik klaag niet. Ik wist dat er ongemakken bij de behandelingen die ik nu volg horen."
De vrouw volgt op dit moment twee experimentele behandelingen in het buitenland. Eén daarvan is hyperthermie. Hierbij wordt de temperatuur van haar lichaam verhoogd tot 40 à 45 graden om zo kankercellen te vernietigen. Ook krijgt ze dentritische cellen ingespoten om haar immuunsysteem te versterken.
Schaamte
Hoewel Morel niet wil klagen over haar lichamelijke toestand, heeft ze het naar eigen zeggen wel moeilijk met het feit dat ze afhankelijk is geworden. "Ik moet voor alles een beroep doen op anderen. Zelfs mijn kerstpakjes kan ik niet zelf gaan kopen. Ik schaam me ervoor. Iedereen is immers druk bezig, en toch moet ik hen lastigvallen."
"Kanker is niet zo erg"
De twee zoontjes van Morel weten dat ze ziek is. Ze beseffen wel niet dat hun moeder terminaal is. Dat zorgt voor vreemde situaties. Zo was Marnix, de jongste, onlangs op een verjaardagfeestje. Daar zei hij dat "Nonkel Bak" (Frank Vanhecke red.) hem kwam halen. "Mijn mama heeft kanker", verklaarde hij. "Maar dat is niet zo erg hoor."
Ook Alexander lijkt de ernst van de situatie niet helemaal te kunnen vatten. "Hij denkt: het is vorige keer weggegaan, dus dat zal nu ook wel gebeuren", vertelt Morel.
Euthanasie
Morel blijft echter nuchter. Hoewel ze gelooft in een toekomst, heeft ze wel haar materiële nalatenschap volledig geregeld. "Niet alleen de financiële aspecten, maar ook voor dingen als fotoboeken en huisdieren zijn er regelingen getroffen."
Hoewel het volgens haar nog niet aan de orde is, geeft ze wel toe dat ze al aan euthanasie heeft gedacht. "Als je ondraaglijk lijdt, moet je zelf kunnen beslissen om menselijk uit het leven te stappen. Dat is ieders recht, dus ook het mijne", besluit ze.
---------------------------------
(*) Vermuft : is waarschijnlijk weer een woord dat in Vandaele zal opgenomen worden de dag dat het West Vlaams zal erkend worden als wereldtaal. In afwachting deze omschrijving : een natte vod die jaar en dag in een hoek van Uw tuinhuis is blijven liggen, ruikt vermuft. Een kleine ruimte (linnenkast) die nooit verlucht wordt, ruikt vermuft. Een politieke mening, die nooit bijgesteld wordt, ruikt niet alleen vermuft maar is het in wezen zelf.
Neen, eigenlijk liever niet de vergelijking met La Pucelle dOrléans want die eindigde haar leven op de brandstapel in Roeaan (Rouan). Ze was verraden door haar Koninklijke vrienden in Parijs (lhistoire se répète) en werd via een schijnproces door de Kerk veroordeeld (lhistoire se répète) om aan de Engelse bezetter te worden overgeleverd. Haar beulen, zo berichten ons de archieven, stonden onder leiding van de Heer van Wakken (West Vlaanderen) die toen dapper meevocht met de Engelsen tegen de Fransen. Weet U, toen al (lhistoire se répète) vochten de Engelsen tot de laatste man, op voorwaarde dat die geen Engelsman was .
Maar blijven wij met onze voetjes op de grond en dichter bij de recente geschiedenis. Laat het mij dus eerder houden op de aanstaande Wende, gelijk aan de Val van de Muur in Berlijn, de Grote Ommezwaai, die straks in Frankrijk staat te gebeuren. Dat Rijsel (Lille) eens te meer de zaak in de steigers zet, is mooi meegenomen : het zou een mooie weerwraak zijn, dat Frankrijk vanuit Vlaanderen op de Islam heroverd wordt.
Vooral de zinsnede in het artikel hieronder dat de Franse Linxen geleerd hebben van de Hollanders, is hoopgevend. Want als het regent in Paijs, druppelt het in Brussel. Al zijn de eerste druppels reeds gevallen met Bennard, Bracke, Vermeersch, Vander Taelen, enz .Frau Merkel in Duitsland, Marine Le Pen, straks de nieuwe Présidente in Frankrijk : Europa zal dus gered moeten worden door vrouwen. Omdat de mannen te laf geworden zijn?
Marine Le Pen heeft van het Front National een partij gemaakt waarvan de gevestigde politiek erg onrustig wordt. De slechtheid van het Front spreekt niet meer vanzelf.
Ma-rine président, Ma-rine président, Ma-rine président! Iedereen in de oude bibliotheek van de universiteit van het Noord-Franse Lille staat, juicht, klapt en scandeert haar naam. Sommigen hebben tranen in de ogen. Voor sommige devote fans is Marine Le Pen een 21ste eeuwse Jeanne dArc die Frankrijk komt redden. Redden van de immigratie, de islamisering, de globalisering, het roofkapitalisme en de euro.
Een uur lang heeft ze gesproken, uit het hoofd, zonder hapering. Een speech met veel vaart en af en toe een harde klap op het katheder. Ha! een minaret van 25 meter in Marseille! Eentje van 30 meter in Straatsburg! Wie biedt er meer?
De 42-jarige Marine, vanavond gekleed in een blauw jasje, spijkerbroek en zwarte laarzen, probeert al jaren een respectabele volkspartij te maken van het Front National. Dat betekent weg met de radicale elementen. En geen woord meer over de jodenvervolging alstublieft. Al 8293 keer heeft ze gezegd dat ze hier een andere kijk op heeft dan vader Jean-Marie. Die schatte het aantal vermoorde joden op honderdduizenden, misschien miljoenen en twijfelde aan het bestaan van de gaskamers.
Marine is modern, ze is een werkende, gescheiden moeder. En ze is bijvoorbeeld niet tegen abortus, zegt Fanny Pinat (29) enthousiast. Ze vindt alleen dat het ziekenfonds het niet moet vergoeden, voegt de secretaresse op een makelaarskantoor er aan toe.
Een avond Marine is een familie-uitje. Veel mensen zijn gekomen met hun kinderen, soms met hun hond. Na afloop zijn er sandwiches met ham of kaas, en bier en wijn. Skinheads zijn er niet, wel jonge mannen in blauwe T-shirts met de tekst De jongens van de Marine.
Marine toert langs alle partijafdelingen, ze is op campagne voor de strijd om het leiderschap van het FN. Haar concurrent, holocaustrelativist en japanoloog Bruno Gollnisch, heeft de steun van de traditionele katholieken in de partij. Maar deze bedaagde zestiger lijkt kansloos tegen het geweld van zijn concurrente, die alom tegenwoordig is in de media.
Enkele populaire talkshowhosts van de publieke omroep boycotten Marine nog, maar steeds meer mensen vragen zich af waarom eigenlijk. De slechtheid van het Front spreekt niet meer vanzelf.
Wat ook groeit: de onrust bij de rechtse regeringspartij UMP en de socialistische PS, door Marine altijd op één hoop geveegd tot UMPS. Bij de presidentsverkiezingen van 2007 leek de winnaar, Nicolas Sarkozy, het FN voor langere tijd te hebben uitgeschakeld. Maar Marines Lepenisme met airbag slaat aan: 17 procent overweegt op haar te stemmen bij de presidentsverkiezingen van 2012. 27 procent van de kiezers oordeelt positief over haar, een hogere score dan haar vader ooit kreeg. 43 procent vindt dat zij een nuttige rol in de Franse politiek speelt.
Dankzij haar mag het Front hopen op een reprise van 21 april 2002: toen bereikte vader tot grote schrik van alles en iedereen de tweede ronde van de presidentsverkiezingen, ten koste van de linkse kandidaat Lionel Jospin. Frankrijk mocht kiezen tussen Jacques Chirac en Le Pen en schaamde zich diep. Nu wordt gespeculeerd over een omgekeerde 21e april. Dat is een scenario waarbij dit keer de kandidaat van rechts (president Sarkozy) de eerste ronde niet overleeft.
Marine is moeilijker te bestrijden dan haar vader, een man die onbekommerd sprak over de ongelijkheid van rassen. Een aanval op haar voorstel de eurozone te verlaten blijft uit, omdat men haar geen podium wil geven dat standpunt te verkondigen. En een poging het fascisme-spook tegen Marine in stelling te brengen, omdat ze een groep moslims had vergeleken met bezetters, faalde vorige week jammerlijk.
Marine doelde op gelovigen die bidden op de openbare weg. Dat gebeurt bijvoorbeeld elke vrijdag in het Parijse 18e arrondissement. Een hele straat wordt er voor afgezet, door de buurt schalt de oproep tot gebed door luidsprekers die op de stoep staan. Vele honderden gelovigen in djellaba rollen hun bidmatje uit op het asfalt. De praktijk wordt al jaren gedoogd. Er zijn mensen die erg graag over de oorlog praten, zo leidde Marine haar offensief in. Nou, het spijt me hoor. Maar als je het over een bezetting hebt, dan is dit er ook een. Een bezetting van een strookje territorium. Natuurlijk, er zijn geen tanks, geen soldaten. Maar de omwonenden hebben er wel erg veel last van.
De UMPS liep met open ogen in de val. Het masker is gevallen, zij is een extremiste, zo klonk het. En: Stuitend, precies haar vader! Maar de verontwaardiging maakte weinig indruk: Vier op de tien Fransen steunen Marines afkeer van het openluchtbidden.
Want ook al is de vergelijking buitensporig, het zit niemand lekker, die bebaarde salafisten die beweren dat zij nergens anders terecht kunnen. Het duurde niet lang of de polemiek draaide vooral om wat Marine had aangekaart. Weldra ging het over de vraag hoe de Franse laïcité, de scheiding tussen kerk en staat, in ziekenhuizen, bedrijven en scholen moet worden beschermd.
In Lille laat Marine zich deze overwinning goed smaken. De socialisten zeggen nu ook dat sommige gebieden vrij moeten zijn van religie. Maar als er iets bevrijd moet worden, dan is er toch sprake van een bezetting, of niet?
Marine fascineert de Fransen, net als haar vader. Hoe is het om een dochter van de duivel zelf te zijn? En waarom eigenlijk treedt zij eigenlijk in zijn voetsporen? Daarover vertelt zij in een verhelderend boek, À contre flots, Tegen de stroom in, dat in 2006 verscheen. Het opent met de spectaculaire aanslag op de Parijse woning van de familie Le Pen in 1976, een actie van anti-fascisten. Er vallen geen doden, maar de bom verwoest twaalf appartementen van het gebouw volledig: Het is een poppenhuis geworden, ik heb vrij zicht op alle kamers. De kamer van een baby van de buren wordt weggeblazen, het stevig ingebakerde jongetje belandt vijf verdiepingen lager in een boom en breekt alleen een armpje. Het matrasje zorgde voor een zachte landing.
Zo ontdekt de achtjarige Marine dat haar vader aan politiek doet. In 1974 is Jean-Marie presidentskandidaat voor het twee jaar eerder opgerichte FN. Het is dan een splinter die onderdak biedt aan oud-collaborateurs, royalisten, strenge katholieken en oud-leden van OAS, een club van officieren die zich had verzet tegen de Algerijnse onafhankelijkheid. Le Pen haalt 0,75 procent van de stemmen.
Door de aanslag wordt Marine zich bewust van het cordon sanitaire om haar heen. Ze ziet hoe haar vader, die mensen kennelijk dood willen hebben, wordt genegeerd door de autoriteiten. De daders zijn nooit gevonden en er is ook nooit serieus naar gezocht, vermoedt ze. Voor de familie Le Pen en de andere dakloze families, is er geen gymzaal die de gemeente ter beschikking stelt, geen traumateam van psychologen.
Vriendinnetjes mogen niet meer bij haar logeren. Te gevaarlijk, vinden hun ouders. Op school krijgen de meisjes Le Pen te maken met zoveel vijandelijkheid, dat haar zus Yann het vlak voor haar eindexamen voor gezien houdt en naar de tropen vlucht. Marine gaat met buikpijn naar de lessen geschiedenis en maatschappijleer, sessies die vaak uitdraaien op een gelegenheid om mij duidelijk te maken dat ik verwekt was door een monster. De laïcité vergt niet alleen religieuze neutraliteit, brengt Marine in herinnering, maar ook terughoudendheid op politiek gebied. Maar heel gunstige uitzonderingen daargelaten verdringt men zich bijna om Marine te vertellen hoe groot de afkeer van haar vader is. Het was alsof ze er een medaille mee konden verdienen.
Toen zij rechten studeerde vond een docent het een aardig idee om de veroordeling van haar vader wegens verheerlijking van oorlogsmisdaden in 1973 in een werkgroep te bestuderen. Le Pen had dit te danken aan zijn platenuitgeverij die politieke toespraken en liederen uitbracht, waaronder ook nazi-gezangen.
Toen ze advocaat werd, bleek dat geen kantoor iemand met haar achternaam wilde hebben. Haar eerste huwelijk, waaruit drie kinderen voortkwamen, mislukte voor een deel doordat het moeilijk is de man te zijn van de dochter van Le Pen. Uiteindelijk lukt het wel als advocaat, maar raakt ze betrokken bij het Front. De politiek is een virus, als je het hebt opgelopen moet je er aan geloven, schrijft ze daar over.
Ze moest een keus maken, zegt Caroline Fourest, een essayiste en journaliste die werkt aan een biografie over Marine. Ze kon zich de rest van haar leven blijven schamen en alleen maar last hebben van haar naam. Of ze kon de voordelen van de erfenis accepteren: een partij en een politiek gevecht.
Toen haar vader in 2005 de Duitse bezetting van Frankrijk omschreef als niet bijzonder inhumaan, overwoog zij even te stoppen. Al haar arbeid om de partij te ont-demoniseren leek voor niets te zijn geweest. Maar ze bleef.
Caroline Fourest vreest dat door haar succes bij andere partijen het niveau daalt. Het gevaar is dat het FN het zo goed doet dat rechts ook idiote termen in het debat introduceert en dat links niets durft te zeggen. Gelukkig probeert links hier te leren van fouten die zusterpartijen in landen als Nederland hebben gemaakt. Ze hebben het voordeel dat ze zich nooit echt bekend hebben tot het multiculturalisme en dat ze veel waarde hechten aan de laïcité
---------------------
Pssst
Hallo! Maloulaan, waar zitten jullie? De Niveanen hebben tot hiertoe goed maar verloren werk geleverd, en nu trappelen ze ter plaatse in een slangenkuil die gevuld is met serpenten en adders tot boven hun hoofd .
Als jullie de kaart Marine kunnen trekken, daar waar ze het heeft over migratie, islamisering, asielbeleid, de Euro, enz, dan moeten zelfs Milquette en Onkelinx toegeven, dat hun gidsland, Frankrijk, het Licht heeft gezien, net als Geert Wilders in Nederland. Europa in het verzet ..Mooie slogan, niet?!
Waarom denk ik dan ineens aan Jean De La Fontaine, de hekeldichter, en zijn werkje over de schildpad en de haas? Trek in jullie verbeelding een aankomstlijn die de volgende verkiezingen voorstelt, en jullie snappen het plaatje .
Neen, eigenlijk liever niet de vergelijking met La Pucelle dOrléans want die eindigde haar leven op de brandstapel in Roeaan (Rouan). Ze was verraden door haar Koninklijke vrienden in Parijs (lhistoire se répète) en werd via een schijnproces door de Kerk veroordeeld (lhistoire se répète) om aan de Engelse bezetter te worden overgeleverd. Haar beulen, zo berichten ons de archieven, stonden onder leiding van de Heer van Wakken (West Vlaanderen) die toen dapper meevocht met de Engelsen tegen de Fransen. Weet U, toen al (lhistoire se répète) vochten de Engelsen tot de laatste man, op voorwaarde dat die geen Engelsman was .
Maar blijven wij met onze voetjes op de grond en dichter bij de recente geschiedenis. Laat het mij dus eerder houden op de aanstaande Wende, gelijk aan de Val van de Muur in Berlijn, de Grote Ommezwaai, die straks in Frankrijk staat te gebeuren. Dat Rijsel (Lille) eens te meer de zaak in de steigers zet, is mooi meegenomen : het zou een mooie weerwraak zijn, dat Frankrijk vanuit Vlaanderen op de Islam heroverd wordt.
Vooral de zinsnede in het artikel hieronder dat de Franse Linxen geleerd hebben van de Hollanders, is hoopgevend. Want als het regent in Paijs, druppelt het in Brussel. Al zijn de eerste druppels reeds gevallen met Bennard, Bracke, Vermeersch, Vander Taelen, enz .Frau Merkel in Duitsland, Marine Le Pen, straks de nieuwe Présidente in Frankrijk : Europa zal dus gered moeten worden door vrouwen. Omdat de mannen te laf geworden zijn?
Marine Le Pen heeft van het Front National een partij gemaakt waarvan de gevestigde politiek erg onrustig wordt. De slechtheid van het Front spreekt niet meer vanzelf.
Ma-rine président, Ma-rine président, Ma-rine président! Iedereen in de oude bibliotheek van de universiteit van het Noord-Franse Lille staat, juicht, klapt en scandeert haar naam. Sommigen hebben tranen in de ogen. Voor sommige devote fans is Marine Le Pen een 21ste eeuwse Jeanne dArc die Frankrijk komt redden. Redden van de immigratie, de islamisering, de globalisering, het roofkapitalisme en de euro.
Een uur lang heeft ze gesproken, uit het hoofd, zonder hapering. Een speech met veel vaart en af en toe een harde klap op het katheder. Ha! een minaret van 25 meter in Marseille! Eentje van 30 meter in Straatsburg! Wie biedt er meer?
De 42-jarige Marine, vanavond gekleed in een blauw jasje, spijkerbroek en zwarte laarzen, probeert al jaren een respectabele volkspartij te maken van het Front National. Dat betekent weg met de radicale elementen. En geen woord meer over de jodenvervolging alstublieft. Al 8293 keer heeft ze gezegd dat ze hier een andere kijk op heeft dan vader Jean-Marie. Die schatte het aantal vermoorde joden op honderdduizenden, misschien miljoenen en twijfelde aan het bestaan van de gaskamers.
Marine is modern, ze is een werkende, gescheiden moeder. En ze is bijvoorbeeld niet tegen abortus, zegt Fanny Pinat (29) enthousiast. Ze vindt alleen dat het ziekenfonds het niet moet vergoeden, voegt de secretaresse op een makelaarskantoor er aan toe.
Een avond Marine is een familie-uitje. Veel mensen zijn gekomen met hun kinderen, soms met hun hond. Na afloop zijn er sandwiches met ham of kaas, en bier en wijn. Skinheads zijn er niet, wel jonge mannen in blauwe T-shirts met de tekst De jongens van de Marine.
Marine toert langs alle partijafdelingen, ze is op campagne voor de strijd om het leiderschap van het FN. Haar concurrent, holocaustrelativist en japanoloog Bruno Gollnisch, heeft de steun van de traditionele katholieken in de partij. Maar deze bedaagde zestiger lijkt kansloos tegen het geweld van zijn concurrente, die alom tegenwoordig is in de media.
Enkele populaire talkshowhosts van de publieke omroep boycotten Marine nog, maar steeds meer mensen vragen zich af waarom eigenlijk. De slechtheid van het Front spreekt niet meer vanzelf.
Wat ook groeit: de onrust bij de rechtse regeringspartij UMP en de socialistische PS, door Marine altijd op één hoop geveegd tot UMPS. Bij de presidentsverkiezingen van 2007 leek de winnaar, Nicolas Sarkozy, het FN voor langere tijd te hebben uitgeschakeld. Maar Marines Lepenisme met airbag slaat aan: 17 procent overweegt op haar te stemmen bij de presidentsverkiezingen van 2012. 27 procent van de kiezers oordeelt positief over haar, een hogere score dan haar vader ooit kreeg. 43 procent vindt dat zij een nuttige rol in de Franse politiek speelt.
Dankzij haar mag het Front hopen op een reprise van 21 april 2002: toen bereikte vader tot grote schrik van alles en iedereen de tweede ronde van de presidentsverkiezingen, ten koste van de linkse kandidaat Lionel Jospin. Frankrijk mocht kiezen tussen Jacques Chirac en Le Pen en schaamde zich diep. Nu wordt gespeculeerd over een omgekeerde 21e april. Dat is een scenario waarbij dit keer de kandidaat van rechts (president Sarkozy) de eerste ronde niet overleeft.
Marine is moeilijker te bestrijden dan haar vader, een man die onbekommerd sprak over de ongelijkheid van rassen. Een aanval op haar voorstel de eurozone te verlaten blijft uit, omdat men haar geen podium wil geven dat standpunt te verkondigen. En een poging het fascisme-spook tegen Marine in stelling te brengen, omdat ze een groep moslims had vergeleken met bezetters, faalde vorige week jammerlijk.
Marine doelde op gelovigen die bidden op de openbare weg. Dat gebeurt bijvoorbeeld elke vrijdag in het Parijse 18e arrondissement. Een hele straat wordt er voor afgezet, door de buurt schalt de oproep tot gebed door luidsprekers die op de stoep staan. Vele honderden gelovigen in djellaba rollen hun bidmatje uit op het asfalt. De praktijk wordt al jaren gedoogd. Er zijn mensen die erg graag over de oorlog praten, zo leidde Marine haar offensief in. Nou, het spijt me hoor. Maar als je het over een bezetting hebt, dan is dit er ook een. Een bezetting van een strookje territorium. Natuurlijk, er zijn geen tanks, geen soldaten. Maar de omwonenden hebben er wel erg veel last van.
De UMPS liep met open ogen in de val. Het masker is gevallen, zij is een extremiste, zo klonk het. En: Stuitend, precies haar vader! Maar de verontwaardiging maakte weinig indruk: Vier op de tien Fransen steunen Marines afkeer van het openluchtbidden.
Want ook al is de vergelijking buitensporig, het zit niemand lekker, die bebaarde salafisten die beweren dat zij nergens anders terecht kunnen. Het duurde niet lang of de polemiek draaide vooral om wat Marine had aangekaart. Weldra ging het over de vraag hoe de Franse laïcité, de scheiding tussen kerk en staat, in ziekenhuizen, bedrijven en scholen moet worden beschermd.
In Lille laat Marine zich deze overwinning goed smaken. De socialisten zeggen nu ook dat sommige gebieden vrij moeten zijn van religie. Maar als er iets bevrijd moet worden, dan is er toch sprake van een bezetting, of niet?
Marine fascineert de Fransen, net als haar vader. Hoe is het om een dochter van de duivel zelf te zijn? En waarom eigenlijk treedt zij eigenlijk in zijn voetsporen? Daarover vertelt zij in een verhelderend boek, À contre flots, Tegen de stroom in, dat in 2006 verscheen. Het opent met de spectaculaire aanslag op de Parijse woning van de familie Le Pen in 1976, een actie van anti-fascisten. Er vallen geen doden, maar de bom verwoest twaalf appartementen van het gebouw volledig: Het is een poppenhuis geworden, ik heb vrij zicht op alle kamers. De kamer van een baby van de buren wordt weggeblazen, het stevig ingebakerde jongetje belandt vijf verdiepingen lager in een boom en breekt alleen een armpje. Het matrasje zorgde voor een zachte landing.
Zo ontdekt de achtjarige Marine dat haar vader aan politiek doet. In 1974 is Jean-Marie presidentskandidaat voor het twee jaar eerder opgerichte FN. Het is dan een splinter die onderdak biedt aan oud-collaborateurs, royalisten, strenge katholieken en oud-leden van OAS, een club van officieren die zich had verzet tegen de Algerijnse onafhankelijkheid. Le Pen haalt 0,75 procent van de stemmen.
Door de aanslag wordt Marine zich bewust van het cordon sanitaire om haar heen. Ze ziet hoe haar vader, die mensen kennelijk dood willen hebben, wordt genegeerd door de autoriteiten. De daders zijn nooit gevonden en er is ook nooit serieus naar gezocht, vermoedt ze. Voor de familie Le Pen en de andere dakloze families, is er geen gymzaal die de gemeente ter beschikking stelt, geen traumateam van psychologen.
Vriendinnetjes mogen niet meer bij haar logeren. Te gevaarlijk, vinden hun ouders. Op school krijgen de meisjes Le Pen te maken met zoveel vijandelijkheid, dat haar zus Yann het vlak voor haar eindexamen voor gezien houdt en naar de tropen vlucht. Marine gaat met buikpijn naar de lessen geschiedenis en maatschappijleer, sessies die vaak uitdraaien op een gelegenheid om mij duidelijk te maken dat ik verwekt was door een monster. De laïcité vergt niet alleen religieuze neutraliteit, brengt Marine in herinnering, maar ook terughoudendheid op politiek gebied. Maar heel gunstige uitzonderingen daargelaten verdringt men zich bijna om Marine te vertellen hoe groot de afkeer van haar vader is. Het was alsof ze er een medaille mee konden verdienen.
Toen zij rechten studeerde vond een docent het een aardig idee om de veroordeling van haar vader wegens verheerlijking van oorlogsmisdaden in 1973 in een werkgroep te bestuderen. Le Pen had dit te danken aan zijn platenuitgeverij die politieke toespraken en liederen uitbracht, waaronder ook nazi-gezangen.
Toen ze advocaat werd, bleek dat geen kantoor iemand met haar achternaam wilde hebben. Haar eerste huwelijk, waaruit drie kinderen voortkwamen, mislukte voor een deel doordat het moeilijk is de man te zijn van de dochter van Le Pen. Uiteindelijk lukt het wel als advocaat, maar raakt ze betrokken bij het Front. De politiek is een virus, als je het hebt opgelopen moet je er aan geloven, schrijft ze daar over.
Ze moest een keus maken, zegt Caroline Fourest, een essayiste en journaliste die werkt aan een biografie over Marine. Ze kon zich de rest van haar leven blijven schamen en alleen maar last hebben van haar naam. Of ze kon de voordelen van de erfenis accepteren: een partij en een politiek gevecht.
Toen haar vader in 2005 de Duitse bezetting van Frankrijk omschreef als niet bijzonder inhumaan, overwoog zij even te stoppen. Al haar arbeid om de partij te ont-demoniseren leek voor niets te zijn geweest. Maar ze bleef.
Caroline Fourest vreest dat door haar succes bij andere partijen het niveau daalt. Het gevaar is dat het FN het zo goed doet dat rechts ook idiote termen in het debat introduceert en dat links niets durft te zeggen. Gelukkig probeert links hier te leren van fouten die zusterpartijen in landen als Nederland hebben gemaakt. Ze hebben het voordeel dat ze zich nooit echt bekend hebben tot het multiculturalisme en dat ze veel waarde hechten aan de laïcité
---------------------
Pssst
Hallo! Maloulaan, waar zitten jullie? De Niveanen hebben tot hiertoe goed maar verloren werk geleverd, en nu trappelen ze ter plaatse in een slangenkuil die gevuld is met serpenten en adders tot boven hun hoofd .
Als jullie de kaart Marine kunnen trekken, daar waar ze het heeft over migratie, islamisering, asielbeleid, de Euro, enz, dan moeten zelfs Milquette en Onkelinx toegeven, dat hun gidsland, Frankrijk, het Licht heeft gezien, net als Geert Wilders in Nederland. Europa in het verzet ..Mooie slogan, niet?!
Waarom denk ik dan ineens aan Jean De La Fontaine, de hekeldichter, en zijn werkje over de schildpad en de haas? Trek in jullie verbeelding een aankomstlijn die de volgende verkiezingen voorstelt, en jullie snappen het plaatje .
Nu volgt een werkstukje in de stijl van GeenStijl.nl, de hufters van Nur Limonad die nu ineens zo anti-paaps blijken te zijn (geworden) dat een redelijk mens zich zou afvragen of ze daar nog goed bij zinnen zijn. Hekelen, ja, akkoord, maar LIEGEN : is dat niet tegen hun eigen principes?
Van de pot gerukt dus, hieronder in geuren en kleuren uiteen gelegd .
Van de pot gerukt is een spreekwoord dat ik, vanaf de tijd dat mijn kinderen geen pampers meer nodig hadden (snappie?) maar nog te klein waren om ons groten-mensen-toilet te gebruiken, heb leren kennen. Later heb ik de precieze betekenis van dat spreekwoord opgezocht, en ik kwam bij onze Noorderburen terecht ..Zelfs als je in die kindertijd niets of niemand van de put rukte, maar rustig je beurt afwachtte om aan te rukken met toiletpapier, was de reuk altijd recht evenredig met de gefabriceerde hoeveelheid.
Allemensen nog-an-toe! Zelfs GeenStijl.nl doet er de dag van vandaag aan mee, waarschijnlijk om de reuk van dat eigen potje van de kinderdagverblijven te beperken. In mijn meest recent archief zweeft nog ergens een studie over het kindermisbruik in Nederland, dat in de jaren 70 op de politieke agenda stond om uit het Wetboek van Strafrecht te verdwijnen ..Dat hebben jullie dus nog tegoed! Ziet U, de parabel van de splinter en de balk is een dankbare uitdrukking.
Lees mee hieronder, en overdenk intussen waar en hoe Mgr Léonard zou verklaard hebben dat de slachtoffers toch hadden kunnen weigeren ..Die Hollanders verstaan de Franse taal toch wel een beetje anders dan wij!
----------------
Katholieke pedo's tegen slachtoffers: Val dood
Wie wil weten hoe de katholieke kerk aankijkt tegen de slachtoffers van seksueel misbruik gelieve zich in het verhoor van de Belgische aartsbisschop André-Joseph Léonard te verdiepen. Deze Belgische papzak (wist overal van - hier lolvid) in zijn jurk laat geen mogelijkheid onbenut om slachtoffers een dikke goddelijke middelvinger in het gezicht te duwen. Als een kindercrèche wordt ontmaskerd als pedoparadijs, is het land terecht te klein. Maar als een middeleeuws instituut vol nepsinterklazen jarenlang stelselmatig kinderen heeft misbruikt en de opperpauzen de heisa daaromheen weg lachen kan dat blijkbaar zomaar. Misbruik? Ja maar die kinderen konden toch ook nee zeggen? Excuses? Nou, dat gaat wel weer heel erg ver. Schadevergoeding? Ja hoor eens, de katholieke kerk is toch niet het enige plek waar gestoorde pedo's zich georganiseerd aan kinderen kunnen vergrijpen? En die vieze homo's dan? Dat belooft nog wat wanneer Nederlandse bisschoppen zich voor de commissie Deetman mogen verantwoorden. We kunnen niet wachten op alle paapse lulsmoezen, versnipperde dossiers en net-niet mea culpa's. Op Curaçao wordt dat onderzoek gewoon door die smeerkezen genegeerd. En of ze er mee weg gaan komen. Sektarisch tuig. Ontzettende sprookjesklootzakken. Harteloze godhufters. Met die belachelijke uitzonderingspositie. Dat de Here ons maar snel van jullie mag verlossen
------------------------------
Pssst
Dat GeenStijl.nl zich baseert op de Schandaard (zie link) is geen toeval, maar dat zij zaken lezen die er niet staan (kinderen zouden kunnen weigeren volgens Leonard) en anderzijds zaken verzwijgen die er wel staan (misbruik is geen privilegie van de Kerk de priester-daders worden betaald door Justitie, dus is het eenvoudig om hen te bestraffen) is eerder Extreem Linx/Stijl.nl te noemen dan de stijl van GeenStijl.nl
De vele reacties op hun artikel bewijzen de intellectuele laagwaterstand van de lezers. Natuurlijk komt men terecht bij zoiets :
Het wordt tijd voor een nieuwe kruistocht. Massaal richting het vaticaan. Alle religieuze instellingen slopen. Voorts richting Mekka.
De essentie van de hetze tegen Mgr Léonard wordt zeer goed weergegeven in de aanhef van het artikel van dS :
Tot weerzin van alle aanwezigen slaagde de aartsbisschop er weer in om te provoceren. Soms maakte hij er zelfs een spel van. Ik voel me nooit aangevallen', daagde hij uit.
Ik voel me nooit aangevallen.. is zoiets als emanente gerechtigheid : het vraagt enige intellectuele bagage, en meestal gaat het hun petje te boven.
Laat mij dan misschien een voorbeeld geven op het niveau van die penne-pierewieten.
Een sportleraar vergrijpt zich : noch de Ceo van de sportclub noch de Minister van Sport moeten zich aangevallen voelen, maar de dader en alleen de dader (en zijn medeplichtigen die misschien de boel hebben willen toedekken).
Tweede ietwat ingewikkelder voorbeeld : een leraar, enz tot zelfs de Minister van Onderwijs moet zich niet aangevallen voelen .zekerlijk niet als het gaat om een leraar uit het Gemeenschapsonderwijs. Valt te bezien als hij/zij uit het Vrij Katholiek Onderwijs komt ..
Derde voorbeeld ( en nu goed opletten) Het komt uit dat Pater Isidoor kinderen misbruikt. Afhankelijk van het Onderzoek, kan Vader Abt als mededader door schuldig verzuim aangemerkt worden, of niet : hangt af van de omstandigheden, de duur, de genomen maatregelen, enz. Vervang misbruik door diefstal met geweld en we komen allebei in het Wetboek van Strafrecht terecht .Volgt dan de vraag : moet de Kerk als Instituut schadevergoeding betalen en op welke gronden, of moet de Kerk als Instituut restitutie doen van het gestolene, en op welke gronden?
--------------------
Pssst
Deze keer dus zonder stijl.nl maar ook zonder manieren!
Dat is geen provoceren meer, meisjes en jongens van GeenStijl.nl, dat is vermetel vertrouwen, als u zich de terminologie van de oude Mechelse Catehismus nog een beetje herinnert. Neen, natuurlijk, want Mechelen dat is voor jullie de Zuidelijke boerenbuiten ..en daar staan jullie boven.
Vandaar deze uitleg, in de meer hemzelf menselijke taal der Batavieren : jullie riskeren een proces wegens eerroof en belediging, want volgens dit artikel is Mgr Léonard een pedofiel die schadevergoeding weigert te betalen ..
Een zware beschuldiging, meisjes en jongens!
Och, jullie doen maar, de katjes doen ook, al brengt dat na verloop van tijd wel kwalijke geuren mee ihuis. Wij hier, in de Vlaanderen, weten nu dat jullie niet beter zijn dan de rest : het wachten is op de Messiassen uit Mekka.
Proficiat, vlegeltjes!Ik heb bij deze mijn belang gezegd, en wat meer is, ik ben beleefd gebleven .. Nog belangrijker : ik heb nergens gelogen ..
Zoals u wellicht gelezen hebt in de recentste Berichtenbladen ondernemen wij een poging om vanaf januari over te schakelen naar een elektronische versie daarvan. Dit om redenen van kostenbesparing, met het oog op het gebruiken van de lidgelden voor betere doeleinden.
Omdat wij van u geen bericht mochten ontvangen omtrent het e-postadres waarop we u kunnen bereiken, maar uw e-postadres wél terugvonden in onze databank, vragen wij u bij deze het nog in gebruik zijn van dit e-postadres te bevestigen.
De titel bovenaan dit stukje verwijst duidelijk niet, ik herhaal : niet, naar wat Filip De Winter hieronder schreef over de Islam. Mijn titel en mijn opstelletje gaan over de jaren, net vòòr 10 mei 1940 en het uitbreken van Wereldoorlog II. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat Nr III er zit aan te komen? Dat kan niet, omdat hij er al is, zij het dan onder de niet-bloederige vorm
Ook in die Stille Jaren voor de oorlog, en zelfs tijdens de maandenlange Sizkrieg ( voorloper van de Blitzkrieg), toen de legers aan weerskanten van de Rijn tegenover elkaar in hun stellingen lagen, leefden onderdanen van een Vreemde Mogendheid vreedzaam tussen onze eigen burgers. Ze hadden eigendommen in onze straten, en zaten s zondags in de kerk tussen de andere burgers. Van radiozenders en gecodeerde boodschappen wist niemand iets af. Zelfs de Staatsvuiligheid wist van niets. Die Vreemde Mogendheid sponsorde allerlei bewegingen, die constant voor binnenlandse onrust zorgden. Die Vreemde Mogendheid voerde wrede oorlogen in andere verre landen o.a. in Spanje, waarvan ons de gruwelijkste beelden op het Journaal verschenen. Onze bloedeigen socialistische idealisten trokken naar Spanje, om te vechten tegen Franco, terwijl de Stukas boven hun hoofden gierden. Zie het schilderij La Geurnica die daarover met angstig gelaat getuigt, terwijl de Stukas net verdwenen zijn ..
Op den duur vielen de vreemde horden hun buren in het Oosten aan met bruut Pantzer-en ander wapengeweld. Dat waren toch maar Untermenschen al die Slavische volkeren, en ze waren daarenboven arm en ongewapend. Dat bracht in het Westen een kettingreactie op gang, waarvan iedereen beweerde er niet verantwoordelijk voor te zijn.
Toen op de eerste oorlogsdag bij ons, die 10de Mei 40, al die onderdanen van die vreemde mogendheid die bij ons leefden, spionnen en 5de Colonne bleken te zijn, werden de goeden met de slechten weggesleept naar Frankrijk, waar er in Abbeville een 26-tal (waaronder Joris Van Severen van het Verdinaso) werden vermoord door dronken Franse hulp-gendarmen. Die deden het in hun broek, omdat hun eigen onoverwinnelijk geacht leger van operette-soldaatjes ineens verslagen bleek te zijn door dat ander onoverwinnelijk leger van Jonge Goden, dat van die Almachtige Vreemde Mogendheid, die er prat op ging weldra de hele wereld te veroveren. Hen gehörte das Land und Morgen die ganse Welt, zo zongen ze, terwijl ze onder hun dreunende laarzen de helft van Europa plat liepen.
Die legers, die vochten en overal wonnen (althans in het begin) want Gott mit Uns, behoorden nochtans tot een kunstzinnig volk, waarvan de Leider luid schreeuwend voor de luidsprekers altijd bleef verzekeren dat hij alleen maar het goede wilde voor de mensen..buiten een beetje Lebensraum en wat welstand voor de eigen mensen.
Hun Propagandachef , die bij Lucifer zelf de stiel had geleerd, had echter nooit kunnen verkrijgen eigen zedtijd op de radio te verkrijgen in de buurlanden, voor dat deze met de macht der wapens onderworpen waren. Die tactiek stond, had hij in zijn nagelaten dagboeken geschreven, zelfs niet bij Satan bekend. En als het ooit eens in de toekomst een feit zou worden (zendtijd op kosten van het te veroveren gebied) dan zou Satan zijn leidersplaats in de Hel voor eeuwig en een dag afstaan aan de uitvinder van zon systeem.
Die Vreemde Mogendheid luisterde toen als één man naar de Leider, die ze als een God vereerden, zelfs tot ver na de nederlaag. Die doctrine vervat in een soort van Heilig Boek (Mein Kampf) moest dus ondergronds gaan en kwam na jaren weer boven water in een bedekte maar versterkte vorm als godsdienst in een ander Heilig Boek.
En, daar waar de landen allemaal altijd sedert de Franse Revolutie de eigen godsdienst hadden bestreden, kwam er dus plaats voor die nieuwe godsdienst, die trouw beleden werd door de landen die rijk gemaakt waren met petro-dollars en dus hun 5de Colonnes konden uitsturen naar alle windstreken .
Alle gelijkenissen met bestaande toestanden en/of personen zijn louter toevallig
--------------------------
Het Vlaams Belang kant zich tegen toekenning zendtijd aan islam
Islamitische derdenuitzendingen zijn nieuwe stap in uitbouw islamzuil en zullen moslimsegregatie in onze samenleving in de hand werken
Het Vlaams Belang verneemt dat in het kader van de uitzendingen door derden vanaf volgend jaar op kosten van de Vlaamse belastingbetaler ook islamitische uitzendingen van de vzw Moslim Televisie- en Radio-Omroep zullen worden uitgezonden op radio en tv. Het Vlaams Belang kant zich tegen islamitische derdenuitzendingen op radio en tv. Het Vlaams Belang meent dat het verre van wenselijk is om de islam zendtijd toe te kennen op radio en televisie. De waarden en normen die de islam propageert zijn volledig in strijd met basiswaarden van onze Europese beschaving als democratie, vrijheid van meningsuiting en godsdienst, gelijkheid van man en vrouw en scheiding tussen kerk en staat. Het Vlaams Belang wijst er bovendien op dat de Moslimexecutieve, die de feitelijke regie van de uitzendingen in handen zal hebben, nog steeds onder sterke fundamentalistische invloed staat. De voorzitter van de Moslimraad, het democratisch verkozen moslimparlement dat de Moslimexecutieve moet sturen en controleren, is immers Nordine Taouil die door de staatsveiligheid werd bestempeld als een extremist en die in het verleden niet-gehoofddoekte westers geklede vrouwen vergeleek met dieren. Het Vlaams Belang is van oordeel dat de organisatie van islamitische tv-uitzendingen - na de organisatie van islamonderricht in ons onderwijs, de erkenning en financiering van moskeeën, de betoelaging van imams, enz. - een zoveelste stap is in de uitbouw van een aparte islamitische zuil in ons land. Deze islamuitzendingen zullen meer dan de integratie van de moslims in onze samenleving te stimuleren, de segregatie van de moslimgemeenschap in de hand werken.
-----------------------
Pssst
De geruchten als zou er een christelijk leger gevormd worden onder leiding van Mgr André Mutien Léonard, die de Reyerslaan manu militari zou gaan innemen, is zowel in de lucht, te land als te water uit de lucht gegrepen. De zaak blijft toegedekt, tot na de verkiezingen, als eventueel het ganse zootje ongeregeld afgevoerd wordt en vervangen door fijne mensen. Lukt het niet, kunnen wij nog altijd een deel terroristen met zelfmoord neiging inhuren met een contract van bepaalde duur, met dodelijke kennis van die dingen. Het moet volstaan hen wijs te maken dat het moet gebeuren op bevel van Osama Bin Laden .Mits een aantal keer 72 maagden bij Allah klaar staan om hen op te vangen, mag dat geen probleem zijn.
Hier volgt een waardevolle bijdrage over het universele Islam-debat waarbij duidelijk onderscheid gemaakt wordt tussen het individu en de leer.
Laat dit de mening zijn van de auteur, maar mezelf maak je niet wijs dat een ouder die in staat is om zijn kind uit ere-wraak te vermoorden, een gezellige buurman kan zijn of worden. Evenzo goed kan een ouder die zijn mannelijke afstammelingen niet onder controle kan houden, omdat volgens hun zeden en gewoonten dezen mogen opgroeien voor galg en rad, dat kan blijven. In eigen land zouden ze dat wel laten, want anders zou de helft van de bevolking één-handig door het leven moeten gaan. Of zelfs handen-loos!
Wie intellectueel niet in staat is om zich aan te passen aan de beschaving, die moet, desnoods met zachte dwang, teruggebracht worden naar zijn uitvalsbasis.
Aan de demografische kant van het verhaal riskeer ik mij niet. Want dan riskeer ik elke twee-verdiener tegen mij in het harnas te jagen .Zoiets komt immers in de nabijheid van het begrip Beschaving van de Dood en dat is een der ethische begrippen die nauw samenhangt met de vernietigingsoorlog tegen de Rooms Katholieke Kerk en meteen tegen mijn Vlaamse overtuiging.
Tegen mijn Vlaamse overtuiging, hoor ik U vragen? Heel zeker, want zij die de Beschaving van de Dood propageren (abortus, euthanasie ivf) zijn dezelfden die samenheulen met de onderdrukkers van Vlaanderen, die meteen ook de samenleving willen zuiveren van het Geloof der Vaderen, om des te gretiger de vreemde woestijn-godsienst te verwelkomen. Zelfs al moeten zij daarvoor de Paus dagvaarden .
Wie het strafste motief heeft bij een misdaad, is gewoonlijk de dader. En hier is het motief : de elite die vecht voor zijn instandhouding.
Het debat afgelopen zondag in De Balie (Adam) omtrent het baanbrekende boek De islam: kritische essays over een politieke religie was in hetzelfde bedje ziek als alle islamdebatten van de laatste twintig jaar. Ondanks het boeiende weerwerk van Wim van Rooy (redacteur) en Machteld Allan (mede-auteur) verdwijnt het debat in symbooldiscussies: essentialisme versus beleving, ideologie versus gedrag, tolerantie versus racisme, en uiteraard de obligate moslims die geagiteerd beweren dat je de islam niet kent omdat je niet islamitisch bent. Het laatste een situatie waar prof U. Vermeulen zich steeds gevat tegen verweerde met men moet geen olifant zijn om olifanten te bestuderen, en voor kikkers hetzelfde. Het is nog steeds zoals Machteld Allan zei een gesprek dat onmogelijk is.
Bijzonder relevant was evenwel de vraag van een toeschouwer: wat is de top drie van gevaarlijke aspekten van de islam ? Jammer genoeg kregen de deelnemers niet veel kans om daar op in te gaan, vandaar mijn antwoord: de doctrine van sharia, de doctrine van jihad, en het anti-semitisme. De doctrine van jihad wegens zijn gewelddadige, imperialistische essentie, maar evenzeer voor zijn connectie met slavernij (nog steeds relevant voor de Sahel/Soedan/Arabische oliestaten). De doctrine van sharia voor zijn verbod op blasfemie/apostasie, zijn inherente verdrukking van vrouwen, maar vooral voor zijn onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen. Dit laatste is de motor voor een virulente cultuur van haat tegenover niet-moslims in de hele islamwereld. Deze drie basiselementen uiteraard gekaderd in het geheel van de islamitische basisteksten waaruit ze voortkomen. Het zal ons niets leren over individuen, gelukkig maar, wel over alle conflicten wereldwijd, zowel intra- als internationaal, waar moslims in betrokken zijn. Het is essentieel voor wie wereld en geschiedenis wil begrijpen.
Bijzonder misleidend was de stelling van Sjoerd De Jong (NRC) die beweerde dat men de islam niet moest aanvallen maar juist gebruiken om de slechte positie van de vrouw te verbeteren. Een bizarre omwisseling van ziekte en remedie. Alsof men vergeef mij de ruwe vergelijking de positie van de joden in de jaren dertig kon verbeteren op basis van het nationaal-socialisme. Het door hem aangehaalde voorbeeld van de eerwraak is tekenend omdat islamitisch recht de in oorsprong tribale logica van erewraak internaliseert: o.a. door een regel die stelt dat ouders hun dochter mogen doden, niet onderhevig aan vergelding zijn een vader of moeder (of hun vaders of moeders) voor het doden van hun nakomelingen, of de nakomelingen van hun nakomelingen (Umdat al-Salik o1.1-2).
Evenzeer misleidend maar wel interessant was De Jongs opmerking dat niet de islam ons kan bedreigen maar wel het Westen de islam. Ik formuleer het liever zo: we moeten niet bang zijn voor de islam maar wel van onszelf. Onze gebrekkige weerbaarheid, onze naïeviteit, ons democratisch deficit, onze corrupte eurocratie, onze perfide politici (die we steeds weer herverkiezen), en vooral, onze zelfdestructieve demografie. Europa zal niet islamiseren door islamitische legers of zelfislamisering maar wel door massa-immigratie en onze cultuur van de dood waardoor velen zich niet meer of niet voldoende reproduceren. Zonder nageslacht (wie zijn wij?) is er geen toekomst, op geen enkel vlak. Het gaat niet om vergrijzing (normaal proces) maar om onze dysfunctionele demografie die doden niet vervangt door levenden. Vaclac Smil: fundamentally irreversible population trends; such changes, more than any specific ideology, will be also critical in determining the influence of Islam on world history over the next 50 years. (Population and Development Review, Vol. 31, No. 4, Dec. 2005, pp. 608). Het conflict is ideologisch maar de dreiging voor Europa is demografisch en niet militair.
Mijn vraag aan iedereen, incluis alle islamcritici waaronder mezelf, is bijgevolg: hoeveel kinderen hebt u ... hoeveel kinderen wil u (nog) maken ? Het zijn vragen naar de levenskracht van onszelf die in wezen even belangrijk zijn als de vraag naar het wezen van de islam, een ideologie die schrik en afkeer oproept maar de volkeren die het aanhangen machteloos en onaangepast heeft gemaakt
---------------------------
Pssst
Al bij al, is het van Bijbels wege, nog zo stom niet geweest te stellen, dat er opgedragen werd: Gaat en vermenigvuldig U . Er staat niet: Vermenigvuldig U en gaat, want dat is de leuze van zij die leven met Na ons de zondvloed, wat wel eens vlugger dan gedacht zou kunnen bewaarheid worden ..
En dat is dan afkomstig van Oudenaarde, de Goede Stede
Strafpleiter en verliezer in de zaak Van Noppen ..
Vruchteloos op zoek naar (een beetje) brood op de plank .
-------------------------
Gisteren stond hier Deel 1 van deze story te lezen, iets wat ik ten zeerste betreur en bij deze wens terug te trekken, al trek ik er in principegeen woord van terug. Neem dus aan, dat alles wat er stond, strikt persoonlijk was bedoeld en niet bestemd voor de openbaarheid .
De reden is, dat Mgr Léonard blijkt de gedroomde Kerkleider en Kerkstrijder te zijn, iemand met haar op zijn tanden, die niet klaar staat om iedereen de andere wang aan te bieden nog voor die heeft toegeslagen. Integendeel, met slechts één of twee woorden herleidt hij zijn belagers tot hun ware gedaante, namelijk deze van minabele konijnenkeutels. Tot spijt van wiet t benijdt .
Mgr Léonard is dus inderdaad mans genoeg om het zonder mijn verdediging te kunnen stellen.
Hij blijft mijn favoriet, zelfs als Franstalige (met perfecte uitspraak van het Nederlands) zolang hij maar bij zijn stelling blijft, dat Walloniëen de Francofonie in het algemeen, om te beginnen, zich zou moeten spiegelen aan de werklust der Vlamingen. Slaat hij trouwens later de belgicistische richting in van al zijn voorgangers-aartsbisschoppen, dan zal ik zeker niet nalaten daaraan de nodige conclusies te schenken. Mgr Léonard zal daar zekerlijk van wakker liggen .
De volgende keer dat de vrouw in Rome boodschappen wil doen, wippen we eens binnen bij Zijne Heiligheid om Hem te bedanken voor de aanstelling van Mgr Léonard. Wat een geluk voor de mensheid dat het Ratzinger,de gewezen Flak-Hilfer en Hitlerjunge, geworden is, en niet Danneels, de Jezekesdief, die de Numero Uno van de Kerk werd Daar zit tenminste wat meer kruim in!
Ik zou meteen graag van Zijne Heiligheid vernemen, of zijn club inderdaad zo stom is als de dM vandaag schreef ivm met Meester Walter Vansteenbrugge (pf is het Meester Walter Vansteenezel?) die Hem wil dagvaarden, omdat er Roomse instructies zouden bestaan (in de Kerk) om misbruik geheim te houden, zelfs t.o.v. de gerechtelijke instanties. Dat is niet alleen een straffe beschuldiging van medeplichtigheid, het is ook de beschuldiging als zou de Kerk van Rome nog stommer zijn dan het Paard van Christus, en dat was een ezel. Dat deze advocaat de kans ruikt om nog beroemder te worden dan de straffe pleiter Jef Vermassen, is zijn goed recht, maar, met zijn voorkomen : is dat wel een goed idee? Bij Angeltjes, die nu precies geen vlotte kerkgangers beweren te zijn, krijgt hij zelf de troetelnaam van Walter Van Scharminkel.
Weten Angeltjes dan niet dat die naam ® Scharminkel de wettelijk beschermde domeinnaam is van de fanfare van het Bisschoppelijk College Sint Vincentius in Ieper? De herkomst van die naam gaat terug tot voor de tijd dat Hugo Verriest er Principaal was, en wordt, onbegrijpelijkerwijze, nog altijd aanzien als een ere-code voor hun blaastechniek. De naam zelf heeft niets te zien met Yves Leterminator, die daar ooit zes jaar lang zijn broek versleet op dezelfde banken als ondergetekende.
Gelieve dus dat advocaten-creatuur te bedenken met een ietwat passender naam, zonder ons voorvaderlokl college daarbij te betrekken. Wat zouden Angeltjes denken van Beëlzebub, de rechterhand van de Satan-in-Persoon? Dat is een internationaal bekende naam, die elke provincialiteit overstijgt, en daarenboven van een horror-gehalte is die elke kleuter uit zijn voor goed slaap zal houden.
Er is, na meer dan zes maand onderhandelen, eindelijk een akkoord bereikt, zij het nog niet over de grond van de zaak (een regering vormen) maar in ieder geval is er akkoord over de nota aangaande werkwijze van de komende onderhandelingen : na 3 januari 2011 begint men er aan, als er tenminste niets tussen komt door de familie-problemen van Delanotte, en mochten Sire en de Zijnen dan inderdaad terug op post zijn.
Vooral dat laatste is belangrijk, omdat boze tongen beweren, dat de Koninklijken voorgoed op de vlucht, het Land zouden verlaten hebben, wat met deze Kerst- en Nieuwjaar minder opvalt.
----------------------
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte zal op 3 januari een definitieve nota voorleggen aan de zeven onderhandelende partijen. Tegen 5 januari moeten die dan beslissen of ze bereid zijn om de onderhandelingen op basis van die nota voort te zetten. Dat meldt Vande Lanotte in een persbericht.
De bemiddelaar heeft met de zeven partijvoorzitters een werkschema vastgelegd voor de komende twee weken. Vande Lanotte legt nog deze week de laatste hand aan een ontwerp van onderhandelingsnota. Daarvoor heeft hij vandaag nog enkele technische vergaderingen over justitie en de financieringswet.
Donderdag heeft de bemiddelaar nog een technische vergadering met Groen! en Ecolo. Waarover die precies zal gaan, is niet bekend. Volgens de woordvoerder van Vande Lanotte moeten nog een aantal zaken uitgeklaard worden die niet aan bod kwamen tijdens de bilaterales. Om 16.30 uur ziet Vande Lanotte de drie Franstalige partijvoorzitters (cdH, PS en Ecolo) nog een keer samen.
Definitieve nota Vrijdag wil Vande Lanotte zijn ontwerp van onderhandelingsnota afronden. De verschillende elementen en pistes daaruit zal hij dan in de week tussen Kerstmis en Nieuwjaar afchecken bij de zeven partijvoorzitters tijdens bilaterale gesprekken. Dat moet uiteindelijk op 3 januari uitmonden in een definitieve nota. Die zal volgens de woordvoerder van Vande Lanotte voorstellen bevatten voor de staatshervorming in zijn geheel: de financieringswet, Brussel-Halle-Vilvoorde, bevoegdheidsoverdrachten en Brussel. De zeven partijen krijgen dan tot 5 januari de tijd om te laten weten of ze op basis van de nota-Vande Lanotte verder willen onderhandelen om tot een regeringsvorming te komen. (belga/lpb)
-----------------------------
Pssst
Even de laatste zin herlezen AUB, want deze keer moeten wij zelfs niet tussen de lijntjes lezen om de boodschap te begrijpen:
De zeven partijen krijgen dan tot 5 januari de tijd om te laten weten of ze op basis van de nota-Vande Lanotte verder willen onderhandelen om tot een regeringsvorming te komen
Vindt U ook niet dat er oneindig veel positieve hoop doorstraalt? Iedereen krijgt tijd (hoeveel?) om te onderhandelen, m.a.w. ze staan even ver als op 13 Juni 2010, namelijk nergens.
Wat er wel tussen de lijntjes te lezen valt is : indien geen regeringsvorming, dan noodregering van nationale eenheid .Hoog tijd dus dat Le Tisserand zijn geheim wapen bovenhaalt : de Vlaamse Regering doen vallen en nieuwe verkiezingen uitlokken , waarbij de V-Blok-partijen boven de 60 % zouden moeten uitkomen .wat onvermijdelijk zou meebrengen dat de Francofonen de deur zullen dichtklappen .
Dat de storm dus nueven mag gaan liggen, om direct na 7 januari in alle hevigheidlos te barsten. Di Rupo spreekt nu al in militaire termen over de komende strijd. Die denkt toch niet dat de Vlamingen stormenderhand Namur, zijn hoofdstad, zullen innemen? Of dat wij Bruxelles gaan belegeren om al De Vlaamse Leeuw zingend, het Parlement binnen te stormen!
De meeste Vlamingen zijn hetero-seksuele hardwerkende meestal nog diep christelijk-overtuigde mensen, die geen vlieg kwaad doen. Tot ze t krijgen, hé! Dan zijn ze niet te houden! Dan zijn het razende zotten! Dat heeft Philippe-le-Bel tot zijn schâ en schand moeten ondervinden in 1302 Waarbij het niet geweten is, als onder de gesneuvelde Fransen ook werklozen, FGTB-leden, stakende cheminots, steuntrekkers en/of homoseksuelen waren ..
