Vandaag in Zondag Frontpoëziedag geen gedicht maar een requiem voor een dichter, een échte... Eergisteren overleed in Lier Gaston Durnez op de gezegende leeftijd van 91 jaar. Journalist in hart en nieren , bekroonde auteur en ja ook dichter. Ik ontmoette hem bijna 30 jaar geleden voor het eerst toen ik een lezing met hem organiseerde. Ik kan me vergissen, het is ook al zo lang geleden, maar ik meen dat het de ons twee jaar geleden ontvallen Louis Verbeeck was, mijn oud-leraar Nederlands aan de Hasseltse Normaalschool, die ons bij elkaar bracht. Daarna heb ik Gaston Durnez nog bij verschillende gelegenheden ontmoet en telkens opnieuw werd ik gefascineerd door zijn enorme belezenheid, parate kennis en schitterende anekdotes. In een aantal in memoriam’s onder meer op de nieuwssite doorbraak.be, waar we beiden, hij véél meer dan ik publiceerden, wordt sinds gisteren uitgebreid stilgestaan bij zijn welgevulde leven en carrière. Ik sta graag heel even stil bij een aspect dat tot nu toe onderbelicht bleef en dat ons beiden bond: namelijk onze fascinatie voor de Grote Oorlog. Gaston Durnez was een kind van West-Vlaanderen en van jongsaf aan geïntrigeerd door wat er zich in ’14-’18 heeft afgespeeld.  Hij was één van de eersten die in Vlaanderen aandacht vroeg voor de geschiedschrijving van de Frontbeweging en het Activisme tijdens de Eerste  Wereldoorlog.  In zijn bijdragen voor De Standaard die later werden gebundeld in zijn schitterende ’Zeg me waar de bloemen zijn..’  (eerst als Vlaamse Pocket en later bij het Davidsfonds) verrichte hij baanbrekend werk, net zoals hij een pioniersrol vervulde als initiatiefnemer tot de monumentale Encyclopedie van de Vlaamse Beweging.  
 Het was ook Gaston die mij jaren geledenop het spoor zette van Marie Van Gastel, de lerares van het Hoogstraatse Spijker die in augustus 1914 vrijwilligster werd van het Rode Kruis en uiteindelijk in Engeland en later de Verenigde Staten belandde waar zij enorme bedragen inzamelde voor de War Bounds, de Amerikaanse oorlogsleningen…

Met Gaston Durnez verliest Vlaanderen een groot journalist en nog groter auteur maar vooral ook een warme mens…. Ik verloor een onvergetelijke mentor en een inspiratiebron…