De Franse journalist, essayist, dichter en erotomaan Guillaume Apollinaire – nom de plume  van Wilhelm Albert Kostrowicki - (1880-1918) meldde zich bij in december 1914, nadat hij was afgewezen door een vrouw en platzak, als oorlogsvrijwilliger. In 1916 werd de intussen tot onderluitenant bevorderde Apollinaire door een granaatscherf in zijn hoofd getroffen. Het portret dat u hier ziet werd tijdens zijn herstelverlof in Parijs getekend door zijn boezemvriend Pablo Picasso.  In onderstaand gedicht vergeleek hij zijn hoofdwonde met een ster….

TRISTESSE D'UNE ÉTOILE

Une belle Minerve est l’enfant de ma tête
Une étoile de sang me couronne à jamais
La raison est au fond et le ciel est au faîte
Du chef où dès longtemps Déesse tu t’armais
C’est pourqoi de mes maux ce n’était pas le pire
Ce trou presque mortel et qui s’est étoilé
Mais le secret malheur qui nourrit mon délire
Est bien plus grand qu’aucune âme ait jamais celé
Et je porte avec moi cette ardente souffrance
Comme le ver luisent tient son corps enflammé 
Comme au coeur du soldat il palpite la France
Et comme au coeur du lys le pollen parfumé.

Vertaling:

Vedriet ener ster

Een mooie Minerva is het kind van mijn hoofd
Een ster van bloed kroont mij immer
De rede achterin en de hemel bovenin
Het hoofd waar de Godin je sinds lang wapende
Daarom was het van mijn kwalen niet de ergste
Dit bijna dodelijke gat is een ster geworden
Maar het verborgen ongeluk dat mijn waan voedt
Is veel groter dan wat enige ziel ooit verborgen heeft
En ik draag die vlammende pijn
Zoals de glimworm zijn lijf vurig houdt
Zoals in het hart van de soldaat Frankrijk klopt
En zoals in het hart van de lelie het geurige stuifmeel ligt