Op 4 oktober 1918 sneuvelde bij de bloedige strijd rond Staden op het gehucht Vuilpan de 24-jarige Merenaar Henri Voeten, oorlogs­vrijwilliger in de 12^e compagnie van het 23^e Liniere­giment. Er restte te weinig van Voetens stoffelijk overschot- die door een artille­rievol­treffer was geraakt- om bijgezet te worden in een veld­graf. Voeten had een reputatie als onvervaard pa­trouilleur. Op 8 augustus 1918 werd hij op de legerdagorders van de Divisie geciteerd wegens moedig gedrag onder vijandelijk vuur. In dezelfde maand werd hij opnieuw geciteerd, ditmaal op de legerdagorders en voorgedragen voor de Militaire Medaille 2^e Klasse: ‘Soldat d’ élite: faisant partie sur sa demande du peloton de patrouilleurs de 7^e D.I. N’a cessé d’y faire montre d’un bel allant et d’ une grande bravoure. Le 27 aout 1918 au cours d’un attaque conte les organisations ennemies nord de Langemarck, et chargé de conduire une colonne d’ avant, s’est brillamment comporté au cours de l’ attaque a coopèré pour une large part à la capture de prisonniers et à l’occupation définitive du poste conquis’.  Op 3 september 1918 werd hij werd hij opnieuw op de legerdagorders geciteerd voor de moed waarmee hij bij een raid de vijandelijke lijnen was binnengedrongen. Henri Voeten was in het burgerleven knecht geweest bij Keeske Goet­schalckx op het Looi. Hij was een ongehuwde zoon van Johannes Voeten en Carolina Maria Van Breda.