Je kan ze hier en daar nog vinden. Foto’s bij graven van gesneuvelde militairen. Heel ersoonlijke, bijna intieme herinneringen, die de dood ineens een gelaat geven. Volledig in overtreding  met de reglementen werd door de nabestaanden van soldaat Jozef Wuyts een geëmailleerde portretfoto aangebracht op zijn grafzerk op  de militaire begraafplaats in Adinkerke. Josephus Ludovicus Wuyts was een ongehuwde zoon van Ludovicus Wuyts en Maria Vervoort. Hij behoorde tot de militieklas van 1914 en was dus in opleiding toen de oorlog uitbrak. Jef Wuyts woonde nog bij zijn ouders in de Heilig Geeststraat 5 in Geel en was voor hij in dienst moest fabrieksarbeider. Hij was soldaat in het 12^e Linieregiment en diende in de 11^e compagnie van het 3^e bataljon van deze eenheid toen het noodlot hem trof. Op 30 juni 1916 werd hij in de sector Diksmuide in de nek geschoten door een Duitse sluipschutter. Met ‘doorgesneden ruggemerg ter hoogte van de zevende halswervel’ zoals zijn stamboekdossier verduidelijkt, werd hij meteen naar het operatiekwartier van het militair hospitaal Cabour in Adinkerke geëvacueerd. Ruim een maand later, op 8 augustus om precies te zijn, bezweek hij, 22  jaar oud, in datzelfde hospitaal aan zijn verwonding.  Twee dagen later werd hij begraven op de militaire begraafplaats van Adinkerke.