‘ I am in the trenches and have been for three or four days now. So far they are more uncomfortable and less dangerous than I had been led to expect. Waders are essential  as the mud and water are well above the knee and the cold is intense. An unpleasant feature is the vast number of rats which gnaw the dead bodies  and then run about’s one face, making obscene noises and gestures.’ Aan het woord is Raymond Asquith (1878-1916), de oudste zoon van de liberale Britse premier Herbert Asquith en broer van Herbert Jr. die de twee laatste weken in de rubriek ‘Zondag Frontpoëziedag’ aan het woord is geweest. Hij schreef deze brief ‘ergens in het Ieperse’ waar hij als stafofficier bij de Grenadier Guards zijn vuurdoop kreeg.

Raymond was een briljante student in Oxford geweest die met gemak de Ireland, Craven en Derby scholarships had gewonnen, president werd van de Union Society en 1902 werd verkozen tot fellow aan het prestigieuze All Souls College. Het was aan zijn tijd in Oxfor te danken dat hij openomen werd in the Coterie, een hechte vriendengroep van – vaak adelijke-  Edwardiaanse intellectuelen, schrijvers en dichters.

Bij het uitbreken van de oorlog liet deze, intussen gerenommeerde advocaat die onder meer betrokken was bij de rechtszaak rond het zinken van de Titanic, vrijwel meteen zijn praktijk in de steek om dienst te nemen als vrijwilliger. Hij kreeg op 17 december ’14 een aanstelling bij de Queen’s Westminsters maar belandde in de herfst van ’15  aan het front in de rangen van het 3^e Bataljon Grenadier Guards. Hij verzocht geregeld om uit de staf te worden overgeplaatst naar de eerste lijn. Een verzoek, waar uiteindelijk in de zomer van ’16, kort voor het Somme-offensief aan werd voldaan. Op 15 september ’16 bij de aanval op Guinchy werd hij zwaargewond door een kogel in de borst. De legende wil dat hij doodkalm een sigaret opstak om aan zijn mannen te verhelen dat hij gekwetst was… Raymond Asquith stierf terwijl hij werd geëvacueerd naar een verbandpost en werd begraven op de CWGC-site van Guillemont Road Cemetery. Op dezelfde begraafplaats ligt overigens ook Raymond Asquith’s zwager Edward Horne begraven die in dezelfde veldslag om het leven kwam.   

Waarom heel dit verhaal in de rubriek ‘Zondag Frontpoëziedag ‘ ?  Wel, omdat verschillende Britse bronnen Raymond Asquith als ‘War Poet’ omschrijven. Ik ben nu al enkele jaren op zoek naar een gedicht van zijn hand, maar heb tot nu toe niks kunnen vinden. Mocht iemand, een tip van deze sluier kunnen lichten, dan graag een seintje; Hij kreeg alvast een pöetisch grafschrift, nl. een citaat uit Shakespeare's Henry V: Small time but in that small most greatly lived this star of England'...