Vandaag in ‘Zondag Frontpoëziedag’ opnieuw een gedicht van Herbert Asquith. (zie mijn blog van 6 mei) ‘The Volunteer’ over een verveelde klerk die ooit tussen de muffe boeken en leggers in zijn grauwe kantoor droomde over grootse daden en epische heldenmoed, is wellicht het bekendste gedicht van deze War Poet. In tegenstelling tot wat velen denken is The Volunteer echter geen gedicht dat ontstond tijdens de Grote Oorlog. Asquith schreef het al in 1912 toen hij als jurist in Londen werkte. Het tijdstip waarop dit werk ontstond heeft wellicht te maken met het feit dat het voor het eerst in een gedrukte versie verscheen in 1915… Trouwens, elke illusie over denderende cavaleriecharges was in de eerste oorlogsweken al bloederig aan flarden gereten door het staccato geratel van de dood en vernieling zaaiende machinegeweren…. 

‘ THE VOLUNTEER

Here lies a clerk who half his life had spent

Toiling at ledgers in a city grey

Thinking that so his days would drift away

With no lance broken in life’s tournament

Yet ever twixt the books and his bright eyes

The gleaming eagles of the legions came

And horsemen charging under phantom skies

Went thundering past beneath the oriflamme.

And now those waiting realms are satisfied

From twilight to the halls of dawn he went

His lance is broken, but he lies content

With that high hour, in which he lived and died

And falling thus he wants no recompense

Who found his battle in the last resort

Nor needs he any hearse to bear him hence

Who goes to join the men of Agincourt.’