Hier en daar kan men langs het gewezen Westelijke Front kleine gedenktekens terugvinden voor individuele slachtoffers. In de nieuwe rubriek ‘Eén van Velen’ sta ik stil bij deze unieke en erg persoonlijke individuele ‘Lieux de Mémoire’

In de naar hem vernoemde straat, die achter de enorme Duitse begraafplaats van Maison Blanche in Neuville St. Vaast loopt staat, het monument voor de in he Frans-Vlaamse Cambrin geboren aspirant Augustin Leuregans. Deze 18-jarige aspirant-officier diende in het voorjaar van ’15 als chef de section in het 236^e Régiment d’Infanterie, een territoriale eenheid die werd gevormd door de oudste dienstplichtigen, die vaak ouder dan 40 waren. Deze eenheid had op 9 mei ’15 deelgenomen aan het grote offensief in Artesië en tussen de eerste aanvalsdag en de aflossing op 24 mei erg zware verliezen geleden. Op 30 mei stond ze opnieuw in de eerste lijn en moest het regiment de zwaar verdedigde Hamburg-loopgraaf innemen. De mannen liepen niet echt over van enthousiasme en hadden hun bedenkingen bij het in hun ogen zinloze verdere bloedvergieten. Leuregans riep hen toe: ‘Hé opa’s ! Laten jullie de jongste helemaal alleen sterven ?’ waarop hij met getrokken sabel over de borstwering sprong. Hij werd vrijwel meteen op slag gedood, maar zijn voorbeeld had aanstekelijk gewerkt en zijn mannen gingen in de aanval. Het regiment verloor in deze stormaanval 450 man aan doden en gewonden. Na de slag werd het lichaam van de jonge aspirant niet teruggevonden.  Zijn oproep werd vereeuwigd op het monumentje dat bij benadering op de plaats staat waar hij het laatst levend werd gezien. Het werd bekostigd door zijn familieleden en de veteranen van de 53^e Division d‘Infanterie en op 30 mei ’26 onthuld door generaal Berthelot, die in ’15 het bevel over deze Divisie had gevoerd.