Vandaag in ‘Zondag Frontpoëziedag’ een fragment uit het beklijvende  ‘Aan een moeder – Haar zoon viel op het slagveld’ Van Paul van Ostaijen. Het verscheen voor het eerst op 27 oktober ’17 in het radicaal activistische blad Ons Land. Volgens Van Ostaijen-kenner Gerrit Borgers was het net als ‘Zaaitijd’, een ander Vlaams-nationaal geïnspireerd gedicht, in de zomer van ’17 geschreven. In ‘Aan een moeder’ manifesteert zich al duidelijk het humanitair expressionisme dat later, bij wijze van spreken, het handelsmerk van de dichter werd. Een fragment:

‘Je zoon, moedertje, viel niet voor een gerechte zaak,

maar zijn bloed werd hem afgeperst door allen,

omdat ons de menselijke goedheid is ontvallen.

Maar ik, wij, wij allen zijn de moordenaars van je zoon

en elk woord als eer en held is smaad en hoon.

Elk soldaat die valt in de krijg, hij werd getroffen

door een sluipmoordenaar.

Dit zijn wij allen, allen die het geloof verloren.

Je zoon heeft me gezegd: dit is de goede weg;

en ik heb hem gewezen: ja, die weg is de ware.

‘Demokratie’: wij hebben bedrogen.’