Daar sta je dan: Boos en Gefrustreerd: Je hebt kosten noch moeite gespaard om je werkbibliotheek met een kleine 3.000 boeken in de best mogelijke omstandigheden vanuit Antwerpen per zeecontainer naar Bangkok te zenden en na zenuwslopende weken van lang afwachten blijkt één van de kernstukken van deze werkbibliotheek ‘verloren’ te zijn geraakt… 5 Opbergmappen met naar schatting een kleine 900 postkaarten, 600 originele WO 1-foto’s en doosprentjes van gesneuvelden en burgerlijke slachtoffers plus enkele tientallen unieke documenten zijn nooit op hun bestemming geraakt. De lezers van deze blog en mijn boeken hebben in het verleden geregeld inzage gekregen in deze unieke collectie die ik in de loop van heel wat jaren, met veel geduld had weten opbouwen, denken we maar aan de authentieke Duitse foto’s die in de winter van ’15 in de Minoterie van Diksmuide waren gemaakt, de opnames van lang verdwenen Duitse frontbegraafplaatsen, de heuvelrug van Bellewaarde en de puinen van het Hooge in ’15, het fotoalbum van een onderofficier uit Pionier Rgt nr.25 (zie foto) of de postkaarten die de Joods-Duitse ulanenofficier Felix Friedheim tussen midden december ’15 en eind februari ’16 vanuit Hoogstraten naar zijn familie verstuurde… En dan zwijg ik nog over de documenten zoals een reeks passen en vrijgeleides voor grensverkeer en het passeren van de Dodendraad tot een vanuit historisch oogpunt ongemeen belangrijke deelverzameling met pamfletten, brochures, tijdschriften en lidkaarten van het Gentse activisme… Hopelijk duikt dit materiaal vroeg of laat ongeschonden op en kan het nog gerecupereerd worden. Het gaat mij niet om de –overigens behoorlijke – financiële waarde van deze collectie maar wel om de onvervangbare cultuurhistorische meerwaarde die nu verloren dreigt te gaan. Intussen hoop ik uit de grond van mijn hart dat de vingers en weke lichaamsdelen van diegene die deze mappen meende te moeten verdonkeremanen stilaan beginnen weg te rotten…!