In de vroege ochtenduren van 23 maart 1918 stierf in De Panne de 28-jarige Meerlenaar Louis Havermans. Hij was in het voorjaar van ’15 de grens overgestoken en had via Nederland en Engeland op 28 maart ‘15 in het Bureau de Récrutement van Dieppe dienst genomen als oorlogsvrijwilliger ‘voor de duur van de oorlog’. Hij kreeg een basisopleiding tot infanterist in het Centre d’instruction in Valognes. Op 27 juli ‘15 belandde hij aan het front in de rangen van het 1^e Regiment Karabiniers. Op 27 december van datzelfde jaar muteerde hij naar het 3^e Regiment Karabiniers. Na een verblijf van 2 jaar en bijna 8 maanden aan het front werd hij op 23 maart 1918 om 02.00 u. door granaatscherven gewond bij de Kreek van Nieuwendamme in de sector Nieuwpoort waar zijn bataljon al enkele dagen in felle afweergevechten verwikkeld was. Louis Havermans werd meteen met een afgerukt been, granaatscherven in de buikstreek en een schedelbreuk geëvacueerd naar het militair hospitaal ‘’l Océan ‘ in De Panne waar hij om 06.20 u. bezweek in het operatiekwartier. Hij werd de volgende dag begraven op de militaire bergraafplaats Duinhoek in De Panne, blok 4, graf 86. Op 9 juli 1921 werd Louis Havermans herbegraven te Meerle bij het oorlogsmonument. Hij werd als volgt geciteerd op de Dagorder van de Divisie: ‘Soldat admirable de courage et d’abnégation. A participé aux actions de 18 en 19 – 3 -1918 travaillant à la réorganisation d’un poste répris à l’ennemi. A été mortellement blesse par une grenade. N’a pas poussé une plainte et transporté au poste de secours a eu vis a vis du médecin cette phrase de sublime stoïcisme: ‘Je sais que je vais mourir, cela ne fait rien, c’st pour la patrie…’  Deze vrijgezel was een zoon van Constant Havermans en Joanna Van Boxel, winkelierster. Hij woonde voor hij in dienst ging bij zijn ouders in de Kerkstraat 23.