In de hectiek van mijn verhuis naar Thailand vond ik geen tijd om even stil te staan bij het incident dat later in de historiografie van de Vlaamse Beweging bekend werd als ‘de grafschennis van Oeren’. Vandaag wil ik dit graag even rechtzetten.

In de loop van de nacht van 9 op 10 februari ’18 smeerden ‘onbekenden’ op de militaire begraafplaats van Oeren en op het kerkhof van Alveringem van minstens 38 heldenhuldezerken het AVV / VVK-opschrift toe met cement. Karel Cruysberghs, een aalmoezenier in het 6^e Linieregiment, wilde ’s morgens de mis gaan lezen in de St. Apolloniakerk, die midden op deze begraafplaats stond, toen hij er een soldaat van de genietroepen betrapte bij zijn vandalenwerk. De soldaat verklaarde aan hem dat hij in opdracht van zijn luitenant werkte…

Het nieuws van de grafschennis ging als een lopend vuurtje door de rangen en een reactie kon dan ook niet uitblijven. In de late namiddag van 10 februari vergaderde in Veurne een kleine groep Vlaamsgezinden waarvan onder meer Hilaire Gravez, Piet Vandommele, Bert Willems en Henrik Demoen deel uitmaakten. Deze laatste herinnerde zich jaren later nog levendig de woede en frustratie over deze provocatie. De zaak lokte felle discussie uit en één van de aanwezigen stelde voor om alle Belgische driekleurige herdenkingsplaatjes op deze site te gaan afbreken. Gravez wilde zich niet verlagen tot het niveau van de grafschenners en wees deze drastische actie van de hand. Hij stelde voor om de geschonden zerken te herstellen.  Met de soldij van hulpaalmoezenier Pieter Theus en korporaal Henrik Demoen werden een pot zwarte verf en een paar verfborstels gekocht. In de late namiddag van 11 februari trokken een aantal soldaten, hoofdzakelijk uit de 5^e compagnie van het 17^e Linieregiment , die op dat ogenblik op rust waren in Alveringem, te voet naar Oeren om er de cementeerde letters, dubbel zo groot, opnieuw op de kruisen te schilderen.