|
IK heb op deze blog al herhaaldelijk gewezen op de grote poëtische zeggingskracht waarvan het werk van de Ierse dichter Francis Ledwidge (1887-1917) getuigt. Binnen acht dagen zal het precies 100 jaar geleden zijn dat hij in Boezinge aan flarden werd gereten door een Duitse artilleriegranaat. Vandaag breng ik u zijn gedicht 'Home'. Hij schreef dit weemoedige gedicht vol heimwee naar de glooiende heuvels van het Groene Eiland in het Ieperse in juli 1917 en het was naar alle waarschijnlijkheid het laatste gedicht dat hij ooit schreef. Her verscheen voor het eerst in de bundel 'The Complete Poems of Francis Ledwidge' die in 1919 door toedoen van Ledwidges mentor Lord Dunsany in Londen verscheen.
A burst of sudden wings at dawn,
Faint voices in a dreamy noon,
Evenings of mist and murmurings,
And nights with rainbows of the moon.
And through these things a wood-way dim,
And waters dim, and slow sheep seen
On uphill paths that wind away
Through summer sounds and harvest green.
This is a song a robin sang
This morning on a broken tree,
It was about the little fields
That call across the world to me.
|
