Ontevreden Vlaamsgezinden organiseerden vanaf eind mei, begin juni ’17 de eerste ‘vliegtochten’ aan het IJzerfront. Kleine groepjes militairen  trokken, er ’s nachts op uit om met verf- en /of plakborstel en met zelfgemaakte affiches en strooibriefjes de Vlaamse eisen en klachten kenbaar te maken. De artillerist Jozef Simons noteerde in Beveren-aan-de-IJzer opschriften als ‘Vlamingen staat op! Uw bloed roept om wraak!’ en zelfs een Nietzsche-citaat ‘Opstand is de adel der slaven. Gehoorzaamheid die van een vrij man.’

Uit de aantekeningen van eind mei in het oorlogsdagboek van korporaal/oorlogsvrijwilliger Jeroom Leuridan bleek de revolutionaire geest die onder een deel van de Vlaamsgezinden opgang begon te maken: ‘’k Wilde het gegrift zien op alle hoeken en vlakken van het hele land hier, overal waar het zou kunnen geschreven worden: 80 % als een raadsel, een machtspreuk, een sfinxvraag, tot het een obsessie, een onontkoombare visie worde. ’t Is het verpletterende machtsgetal 80 %. Vlaamse soldaten in ’t leger; 80 op 100 die Vlaams spreken, in ’t Vlaams vloeken en in ’t Vlaams denken over hun beestenbestaan, waarin ze zoveel grondeloze, wrange hopeloosheid smaken. En, wat nergens bestond, wat nergens bestaat: de 80 % bukken laag en kruipen voor de 20 %, en… ze voelen ’t buigen van hun nek en ’t krommen van hun rug niet meer !(…) De tijd is rijp, overal, voor de revolutie, ook bij de Vlamingen, indien de genster erbij kwam! Geen vragen meer! Geen bedelen, maar eisen, driest eisen!’  Wellicht als reactie op de toenemende Vlaamsgezinde agitatie kwamen er begin juni ’17 steeds meer klachten over Vlaamsonvriendelijke uitlatingen van officieren. Een kapitein-commandant beweerde ‘qu’il faut tout de même avouer que les Wallons sont plus intelligents que les flamands’. Een sergeant dreigde: ‘Je les ferai crever tous, ces sales flamins’. Aan een generaal - vermoedelijk luitenant - generaal Bernheim - werd volgende krasse uitspraak toegeschreven: ‘Je collerai une soixante de brancardiers-prêtres et une centaine d’officiers-prêtres contre le mur et ce sera fini’…

Op 8 juni ’17 meldde ‘Ons Vaderland’, voor het eerst in de Belgische oorlogspers, een geval van een Vlaamsgezinde die een tuchtstraf had gekregen omwille van zijn overtuiging. Een niet nader genoemde brancardier die zich tijdens het appel in het Nederlands had gemeld kreeg van zijn compagniecommandant zes dagen kamerarrest wegens ordeverstoring. Twee dagen later nummerden de Vlaamse manschappen van een compagnie in het 3^e Linieregiment zich tijdens het ochtendappel in het Nederlands. Wanneer de bevelvoerende luitenant aan korporaal De Coster vroeg waarom deze niet tussen was gekomen om dit te verhinderen, antwoordde hij dat hij het niet kon afkeuren dat Vlamingen hun taal wilden spreken. De Coster werd wegens insubordinatie naar een tuchtcompagnie verbannen. Hier werd hij dag en nacht getreiterd en geobserveerd wat aanleiding gaf tot het stellen van een parlementaire vraag door A. Van de Perre aan minister van Oorlog De Ceuninck. Een paar weken later werd De Coster zonder gevolg uit de tuchtcompagnie ontslagen. Op 12 juni werd koning Albert I bij een bezoek aan Woesten in hoogsteigen persoon geconfronteerd met door de flaminganten overschilderde Frans- en Engelstalige opschriften. Op een officierenbarak was zelfs met metershoge letters de eis ‘Vlaamse officieren !’ geschilderd. In  de sector van Boezinge waren tal van plaatsaanduidingen en wegwijzers overschilderd. Een gepikeerde koning bekloeg zich bij de hem begeleidende generaal Michel. Deze laatste gaf zijn genietroepen de opdracht om deze borden te vertalen. Het resultaat was dat er ronduit belachelijke adviezen als ‘Buikt U !’ en ‘Verboden zich stil te houden in deze omgevendheid’ aan het front verschenen…