De latere Nobelprijswinnaar Literatuur Ernest Hemmingway (1899-1961) probeerde tijdens de Grote Oorlog vruchteloos dienst te nemen in het Amerikaanse leger. Hij was amper 18 toen hij zich in de winter van '17 engageerde in het Internationale Rode Kruis. Na een summiere basistraining werd hij naar het Alpenfront gestuurd waar hij als brancardier bij een Italiaanse medische eenheid belandde. Op 8 juli '18 werd hij ernstig aan de benen gewond terwijl hij in de eerste lijn bij Fosalta soldaten was gaan bedelen met wat versnaperingen. Even vreesde men voor een amputatie maar na een paar maanden revalidatie keerde de intussen tot luitenant bevorderde Hemmingway terug naar het front. In december '18 nam hij ontslag bij het Rode Kruis en het diirde nieyt lang voor  deze schrijver van 'de verloren generatie ' zijn oorlogservaringen op papier zette. vandaag breng ik zijn gedicht 'Champs d' honneur' dat hij in 1920 in Chicago schreef

CHAMPS D'HONNEUR

Soldiers never do die well: / crosses mark the places / Wooden crosses where they fell / stuck above their faces. / Soldiers pitch and cough and twitch

All the world roars red and black / soldiers smother in a ditch / choking trough the whole attack